장음표시 사용
311쪽
' Decret1s In materia fidei a se editis , nIsi postquam illa suprema Sedis suae auctoritate approbasset. Cum enim Patres Comstantienses sessione quadragesima ederent professionem fidei, quam Romani Pontifices iuxta antiquam consuetudinem amte consecrationem emitterent, inter om-
nia Concilia Generalia , quae Decreta ii materia fidei per totam Ecclesiam recepta ediderant , unum Constantiense omis runt, cum tamen plura de fide , quam ubium aliud Concilium flatuisset: qua reis Patres Constantienses innuere voluerunt, se futurum Pontificem adstringere nota,
potuisse ad Decreta fidei in Concilio si tuta, nisi Sedis Apostolicae iudicio fuissent prius confirmata. Ne autem quisquam de Decretis Constantiensibus in materia fidei editis dubitaret, electus a tribus ob dientijs in Summum Pontificem Martinus V. voluit post sessionem quadragessimam secundam Decreta fidei auctoritate sua Apostolica comprobare, prout fecit
Bulla confirmatoria superius memorata. Bulla con ma- Illa, inquit, auctoritate Aposolica ex tamia Icientia tenore prsentium confrman
tes , N prasentis scripti patrocinio commm
312쪽
Caput IV. I99 Aientes, supplentes quoque omnes defectus, si qui forsan propter somnitates Iuris in
procedendo non seruatas interuenerint in eisdem. Et postquam Martinus sola aucto- ritate Pontificia hoc modo Decreta Conis R stantiensia in materia fidei probauerat, tunc nomine suo, consentiente Concilio,
Decreta a Concilio edita & a se probata ad cunctos haereticae prauitatis Inquisitores transmisit, ut iuxta illorum tenorem, contra Niclemstas, & Hussitas agerent: quod nihil plane contra seperioritatem, 'Pontificiam facit. Ne autem ullum omnino dubium restet de mente Martini V. circa auctoritatem Pontificis supra Concilium , adiungenda sunt, quae occasione Polonorum
in Consistorio publico de non appellando a Sedis Apostolicae iudicio statuit. Utque
res tota a sua origine repetatur, cum Comciliu sessione decima tertia elegisset COI- milliarios tam ex Collegio Cardinalium , quam ex Nationibus ad audiendum examinandum causas haeresum N errorum in fide Catholica s moribus, und cumque habuissent es haberent originem; accidit, quod Regis Poloniae Legatus Ni-
313쪽
neqS. tam edita, quam Manuscriptas
colaus Gnernensis Archiepiscopus acceptum a Doctoribus & Studiosis Parisiem sibus libellum famosum , quem Ioannes a
omne Polonum nomen conscripserat, ad deputatos Iudices detulerit, Auctorenti in tetrum carcerem includi fecerit , & a Iudicibus Constantiensis Concilij libellum cum omni debita solemnitate & matur,tate damnari curauerit. Antequam itaque Martinus V. in Pontificem eligeretur, singula Nationes & Sacrum Cardinalium Collegium seorsim concluserant, ordinauerantque, quod dictus libellus tamquam haereticus in sessione publica per Sacrosanctum Concilium Constantiense publice damnaretur , seu damnatus nuntiaretur, Unde post electionem Martini V. aliquoties institerunt pro publica istius libebit condemnatione. Vbi autem viderunt, a Martino V. 8. Kal. Martii, seu die 22. Februa ij, anno IqI8. haereses Ioannis NiclesL & Ioannis Hus, ac Bohemorum
de Communione sub duplici specie proscriptas, ac de ijs dumtaxat ad Episcopos Poloniae, aliosque haereticae prauitatis I quisitores litteras datas fuisse, verisimile.
314쪽
caput IV. 2o I est,eos nondii quidem tunc appellasse, sed de appellando ad suturum Concilium cum pluribus locutos fuisse, idq; ad Ma lini V. aures peruenissie. Hac autem o casione idem Pontifex Decretum edidit de non appellando a Romano Pontificet , de quo audiendus est Ioannes Gersonius in Dialogo Apologetico pro Constantie si Concilio, qui appellationis Polonorum, meminit, quasi iam interiecta suisset : o hisis is oparte Dominoru- Polonorum interiecto sq/UNic. pros tandem appellatio ad futuriam Conci- ς ἐερ .lium. Cui appellationi cum respondem dum esset, lata es , ut dicitur, in Consistorio generali.publico, quod ultimo Compantia celebratum es, minuta quadam sub
forma Bulla. . . . continebatque , in nullo casῖ licere appellationem a Papa fac re , nec eius iudicium in causis ei declinare. Qive hic adfert Ioannes Gersonius ex aliorum relatione,in Tractatu suo sium modo , oe an liceat a Summo Pontifice appellare,seu eius iudicium declinare , tam- , quaintrem sibi compertam & indubitatam exhibet. Absolute enim affirmat, quod Martinus V. in sua constitutione A2 perpetuam rei memoriam facta &prom Cc gam
315쪽
gata in Cosistorio generali celebrato Comstantiae 6. Idus Mariij, Pontificatus sui a
no primo decreuerit: Nulli fas est a Su premo Iudice, videlicet Apostolica Seri . sis Romano Pontifice Iesu Christi Vicario
in terris appellare, aut illius iudicium in causis fidei qua tamquam maiores ad ipsum s Sedem Apostolicam deferenda sunt
Testatur Ioannes Gersonius in eodem, illo Tractatu , Decretum hoc occasion Polonorum editum fuisse,& ipse D. Ma bourg cap. 24. illud occasione appellati nis ab ijsdem Oratoribus interpositae prindijsse assirmat, ut Martinus V. neque Cl. rius, neque expressius mentem suam de Sedis Apostolicae supra Concilium auctoritate exponere potuerit: id quod adeo m nifestum fit ex verbis Martini V. a Gers nio allatis, ut hic Auctori nostro aqua hς- serit, & cum ad pleraque alia a me allata respondere conatus fuerit, ad Decre
tum illud sese nihil habere , quod oppo neret, re ipsa significarit. Quamuis enim Auctor noster fingat, facilem esse responsionem, dicatque: is Facillime responderi potest dicendo id, quod centies respou D sum
316쪽
Caput IV. Σο3issum est; dc cui contradici nequit, quod is haec & similia verba intelligi debeant deis omnibus Ecclesijs particulariter sum- ptis, de omnibus Episcopis, Archiepiscopis, Metropolitanis, Primatibus,& Patri- Marchis, a quorum iudicio ad Romanum
,, Pontificem appellare licet, ita ut nemi ni appellare permissumisit ad iudicium se alicuius ex ipsis a sententia Romani Pom,, tificis,qui ipsbria superior est,non quidem is quando adunati sunt in Concilio Vni- uersalem Ecclesiam repraesentante , sed
quando particulariter sumuntur. ,, Haec tamen responsio adeo infirma est , ut Le
ctor non nisi oculis indigeat, ad falsitatem illius ex Actis Concilij detegendam. Non enim agebatur a Legatis Poloniae de Episcopis particulatim sumptis , sed in Con
cilio adunatis. Appellare volebant non ad Patriarchas, Primates, Metropolitanos, &Episcopos toto orbe dispersos, sed in Con
cilio Vniuersali congregatos . Cum autem horum occasione editum fuerit a Martino V. Decretum de non appellando a Romani Pontificis iudicio, ut ipse D. Maim bourg fatetur , qua ratione negareis
potest, supradicto Martini Decreto prohi- Cc a bi-
Cune en parti culter , a tollu
317쪽
bitam seisse appellationem ad Generale. Concilium λVerba illius Pontificis nimis manifesta sunt, quam Vt in dubium reuocari posi
sint: fas es, ὰ Supremo Iudice, τι delicet Apostolica Sede, seu Romano Pomisce Iesu Christi Vicario in terris appe
lare . Appellationem a Romano Pontifice interdicit Martinus V. , & rationem quo
que adiungit, quod nimirum Pontifex sit Iesu Christi in terris Vicarius, adeoquα diuinitus ouili Ecclesiae praepositus, dc .
premus , Ut vocat ibidem , Iudex constitutus. Haec sunt verba , quibus clarior desiderari non possunt, & quae adeo Ioannis Gersonii scriptis aduersa sunt, Vt errinris ea conuicerint , ac Auctorem in interpretandis sessionis quintae Decretis longe a Martini V. mente hucusque alienum, fuisse monstrarint. Neque id latuit Ge sonium, qui Tractatum, Quomodo an liceat a Summo Pontifice appellare, Co tra Martini Constitutionem edidit , &Decretum illud Pontificium ex aduerso cum Synodalibus Constitutionibus anno IqIS. sexto Aprilis Constantiae editis pugnare, totisviribus probare contendit. Cum
318쪽
caput IV. 2 scum autem Synodales Constitutiones illae, sint ipsa duo priora Decreta sessione
quinta de potestate Ecclesiastica sine communi deliberatione contra protestantibus Cardinalibus & Regis Galliae Oratoribus edita ,& Ioannes Gersonius ea de superi ritate Concilii intellecta per Martini V. Constitutione infirmata fuisse clarius probauerit , quam ut ipse D. Maimbourg id
Pertinaciter negare ausus sit, adiungit Am stor iste: ,, Quod si D. Scheistrate his nonis obstantibus velit, quod Martinus V. hacis Constitutione condemnet & absoluteis prohibeat omnem appellationem ad V- niuersale Concilium, respondebitur ipsi sine ulla dissicultate, quod etiamsi ita eLisset, Constitutio illa nullam vim sortiretur , quia facta non fuit Concibariter, neque Sacro approbante Concilio, neque secum consensu Ecclesiae, quae numquam voluit , in omni casu prohibitam esse appellationem a Papa ad Concilium. DVerum quam vanum sit hoc effugium , vel me tacente, quisque facile percipiet. Constitistio illa , inquit D. Maim bourg , facta non est Conciliariter , neque Sacro
approbante Concilio: Sed quid inde Se-
D. Maimbou spag. 276. Et si M. Scheistrate
319쪽
quiturne ex eo , Constitutionem illam a Martino V. factam non fuisse, vel Decreta sessionis quintae ab eo non fuisse reprohata Constitutio in Consistorio publico die a. Mariij anno IqI8. prassentibus Romanae Ecclesiis Cardinalibus a Martino V. Constantiae edita fuit, cum omnes Patres in eadem Civitate aderant, qui in nulla ex sequentibus sessionibus se Martini D creto opposuerunt,quin potius illud ipsum Actis sessionis quadragesimae quintae ins . ri passi sunt. Cum enim sessione quadragesima quinta finis imponendus esset Comcilio , dc Oratores vidissent, nihil circa damnationem libri Ioannis a Falchenberg
ὸ υ, lib. 18. δε ibidem publicandum fore, rem nouam L gobi 'iρηρr Regis ausi , inquit Martinus Crom
rus Narmiensis Episcopus lib. I 8. de ge- stis Polonorum , ad futurum Conci ZRO, - quod in decimum annum indicebatur pro uocarunt . Agunt de hac appellatione Α-- ista Concilii tam edita quam inedita, omnium autem fusissime Protonotarij Combinaco, istisis. stantiensis Concilii in compilatione a
ltior Prelonota- Iacta, In qua referunt, quod cum nonnuL
j s ' b multum dicerent, oe tumultum fac rent , Martinus V. imposito omnibus G
320쪽
Caput IV. 2o sentio dixerit respondendo ad praedicta , quod omnia oe singula Decreta Constantiensis Concili' approbabat s ratificabat, qua in materia fidei conciliariter tuta
erant , non autem alio, neque alio modo.
Quo responso prudentissimus ille Pontifex , ut ostendimus supra, significabat,qu nam Decreta confirmabat, quae auctorit te Apostolica probare nolebat. Ac de D Creto in primis contra propositionem I annis Parui Constantiae edito, quod Ma tinus in Bulla sua confirmatoria omis rat, & contra quod Ioannes a Falchenbergin famoso suo libello aperte sentire visus erat, satis superque ostendit , illud ipsum a se probari ac confirmari, quia conciliariter in materia fidei conclusum, determinatum,& statutum erat. De ipso autem libello non solum hac crudelissima haeresi , sed multis quoque alijs erroribus referto , ob quos Sacrum Cardinaliur Collegium & omnes Nationes illum damnarant, & in sevione publica damnam dum statuerant, clare ostendit, sese Dincretum Nationum , & Collegij Cardinalium noluisse in auctoritatem admittere. ' Vnde clim Paulus Voladimiri unus ex O-