De Ravennate et Veneto Aristophanis Codicibus

1쪽

NHARVAR COLLEGELIBRARY

Cassical inpartinent

4쪽

DISSERTATI PHILOLOGICA

AB AMPLISSIMO PHILOSOPHORUM ORDIΝΕ IN UNIVERSITATE RIDERICIA VII ΕΙ ΜΙΑ ΗΕΝΑΝΑRIT IMPETRANDOS

E UNA CVΜ ΕΝΤΕΝΤIIS CONTROVERSIS DIE XXVII. MENSIS IVLII A CIDIDCCCLXV.

PUBLICE DEFENDET

ADVERSARIORVM PARTES SUSCIPIENT

TYPIS CAROLI GEORGII

8쪽

Mimni est tanto poetae, quantus est Aristophanes,

philologos adhuc adeo demisso, ut neglecta prima artis criticae lego optimis codicibus uti quidem vellent, quaevor inter eos intercederet ratio quaerero omitterent. Quamquam suerunt, qui huius quaestionis necessitatem ponitus persentirent, ipse, a quo nunc Sumnios honores peto, philosophorum Bonnensium ordo ante hos paucos annos praemio proposito adulescentes in hac litorarum universitate philologiae studiosos excitare studuit, ut quae ratio intercederet inter Ravennatem et Venetum Aristophanis codices investigarent; at frustra. Ego ero e quo cognitis artis criticae legibus praeclaro poetae operam dare coopi aegro desideravi firmum beneque dispositum tanda- montum criticum. Sed sateor ad hanc quaestionem acco-doro diu me dubitavisso. Neque enim tacite a me impetrare poteram, ut in librariorum peccatis recensendis tempus consumerem, o diu sperabam fore ut adparatu critico hac lueo digno tandem aliquando edito etiam huius quaestionis molestia et difficultas lovaretur. Iam illud taedium posui, conlationis vero Ravennatis et Veneti Behkerianae plenio-1 cui quam qua ex indorsit editione xoniensi parari poterat notitiam . alinii liberalitati debeo, deteriorum

autem codicum lectiones etsi in universum valde dolendum est non omnes notas esse, tamen ad rationem, quae

inter optimos intercedat codices, definiendam a sufficere intelloxi, quae in Dindorfit omnium fabularum Oxoniensi, in eiusdem Equitum Pacis Ranarum Lipsiensibus, in Thier- solii Pluti oditione adnotatae sunt. Itaque constitui demum hanc rem gravissimam in iudicium vocare et sentcntiam meam cum hominibus doctis communicare.

9쪽

G. Hermannus in praefatione Nubium oditionis p. IX Venetum ita in plerisque robus omnibus cum Ravennate consentire dicit, ut non videatur dubitari posse, quine eodem ambo sonte fluxerint. Quod num iure dixorithomo doctissimus videbimus. Tenendum vero est inde, quod Ravennas et Venetus interdum voram lectionem contra omnes alios codices tuentur, nondum consoqui eos ad eundem sontem referendos esse vitiorum demum singularium communio signum erit communis originis.

ordiamur ab umii ti bis Perpauca eaque admodum incerta communis utriusque codicis originis vestigia in haetabula indagare potui. Nam quod Ravennas et Venetus contra omnes alios codices V. 89 ληθες pro ciληθες V. 2l3

ροδοκηστί, v. 1388 ae pro, scriptum exhiboni huic increberrimis et lenissimis corruptolis consensui in hac quaestione nihil tribui polost. Unum tantum locum repperi, ubi maius discidium intercedit inter Ravennatem Venetumque et ceteros. v. 346 enim uterque codex exhibet: a1r tεε πεπονθε in ιιοι δοκεις δ οπερ τοπλῆθος, ceteri: H οισθ' o ιι οὐ πεπονθεναι δοκεις; οπερ τοστὸν σος,

nisi quod Florontinus Laurent 1, b I et ipse περ

praebet, sιοι Vero mittit; quom codicem sciendum est omnino maxima ex parte ex Ravennate o Vonet compilatum esso ). In Ravennatis vero et Veneti lectione

10쪽

primum apparet, io anto δοκεῖς uiam locum non habero; sed ne περ quidem, quod miror et Moinchio et Borgkio placuisse, ferri potest. Prorsus enim inaudita os et ipsa huius vocabuli natura exclusa ortερ relativi pronominis in intorrogativi locum substitutio. Nec Moinckius nec erg-kius dubitavit Vesp. 96 ex Ravennato Vonet Florentino

διτα κερδανεις et q. 727 codicum scripturae Dicin ερυβριγ ια Elmsteti emendationem ι περιτβρίζο/ια prae-forre ). v. 437 vero si δε τουσδ' ς' ia1rερ τοι λογοις σι νελεό- ro φρασον, διδαξον quominus de interrogativa Di σπερ pronominis significatione cogites, satis impediri τοις articulo addito. Iure igitur in Ravennatis et Venos communi scriptura offendimus. Contra in reliquorum codicum lo-ctione non solum nihil video quod reprehendi possit consorri potest v 804 is, o citi σι εοικας εατερέωμέ-

rum sibi servasso iudicium velut se Eq. 517 videre licet, ubi Ravennas exhibo ὀλίγοις πανν, Venetus λίγοις ξδ', meque πανυ neque ηδη recepit, sanior haud dubio iudicio usus quam quo ockius Mus Rhon. VIII p. 501 utriusque codicis lectionibus coniunctis do-

monstrare conatus est scribendum esse

πολλῶν ς Θην πειρασάιπιυν ὀλίγοις πάνυ δη χαρίσασθαι. Nam quod in codicibus post πολλων legitur re prorsus necessarium esse non dissicile est ad intollegendum δὴ vero post πολ- λων cx Aristophanis dicendi usu rectissime additum est s. 596. lui. 253 al. Maxima vero ex parte non totum hunc codicem ex optimis compilatum osso dixi, quia sunt quae ad neutrum referre possis omnino in hunc codicum diligentius inquirendum erit. I Simili vitio laborat Soph. O. R. 403 παθῶν ἔγνως αν οἰ - πε ει ρoνεR, ubi scribendum es o v αερ φρονας. Disilia πιν Ooste