De M. Manilio poeta [microform] : particula prior, qua de eius nomine, aetate, patria et ingenio agitur

1쪽

Nationat Enoowm nidor in Humaniti s

3쪽

AUTI OR Iacob fr. TITI E me M. Manili poeta.

Ρarticula prior quae de eiuS

nomine, aetate, patria et ingenio agitur.

8쪽

qua de eius nomine, aetate, patrI Q ingenio agitur '

in de Sti stat harinensius in subest,

10쪽

a ooImus hic annus agitur, ex quo coniunctionum Latinarum utroque cum modo comungi solitarum Vim ac naturam Plenius, quam ad id factum est, aperiindam mihi proposui. Nam pleriore grammatici alii id tantum agunt, ut consilio quidem optimo, qui usus aurea literarum Romanarum aetate aluerit, Perspicuis regulis selectisque Ciceronis, Livii, aliorum exemplis demonstrent alii Vero totius linguae usum et conis suetudinem doctrina amplexi sunt; qui plerique neque secula, neque Varia dicendi e

nera, neque singuloriun scriptorum indolem ordine distinxerunt, sed correptis unde quaque commistisque et poetarum et Oratorum auci exemΡli regulas effantur, quas qui secuti sunt, singulos scriptores scindendo, urendo, Paene dicam, pessumdederunti Sic, quantum in Plauto erratum temereque illatum Vitiorum sit, diei vix potest ' Cui Iahi a prioribus seculis in nostra defluenti tempora succurrendum esse Iurimi viri docti et intellexerunt et edixerunt; ego ex arduam hanc rem subire ausus sum. Quod ut fieri posset, nova erat instituenda particularum collectio, quae scriptorem aetates prosequens, non id quod intereretes tentassent, arriperet, sed quod probatissimi Codices monstrarent, acciri atissime Componeret ac diiudicaret ut inde demum, quid Vol quaeque aetas, vel cuiusque scriptoris ingenium, Vel totius linguae natura lumferret tum iuberet intelligeretur In eoque exantiando Iabore ad Neronis usque im-

Quid quod ipse Godola IIermannias, si Mam Carpentarii. L. B. 1513 8. odition inteemolatae maiorem, quam debebat, fidem tribuisset in Praef. ad Trinum . nuno modo prohandam

in lac re regulam proposuit, qui in pntiquioribtis L. L. aeriptoribus neget ad vivum resecandam esse modorum Tectionem eam quidem aerioribus demum temporibus onxtitisse. Atqui non quo antiquiores lingua Semiticae, eo rudiores esse solent; sed rit cit

aliis analogia partihus, ita in modorum electione cerrimo sensu Prisci II homines usi reps-riuntur. Quod non minus apud Latinos et in imito Valet in quem, coniunctivo praesertim involiendo. a Pissime Peccaverunt. Nam Particula guum fere ubique indicativum apud eum sagitat, eoniunctivum plerumque interpretibus debemos velut Ampliit. -V, 2 4, omnes quas novi inde a Camerario editi praebent: ulto adeo melius, quam iri, quum sim Iuppiter aedim. ne ΜSS., ed. r. Ven. 148, Pius quum sum Iuppiter. se ad I 5, 61 Quia eminea Edepol merito esse iratum arbitror, Quum apud te panum te is a quod nunc, Ni stet Versus, correxerunt rotet parum s a Cod. vero iterque Camerarii longe in lauto optimi parrem ate friam ent. Una lacis est vorum eruere: Quum apud te parum at ei dea. Interdum tamen ipsi eodd. errant, ut in Asinaria. Servi duo fratri e mercatorem Mendam circumventur alter se atriensem simulavit et in tonstrina se homini obtulit. Eram iam fictum atriensem mereator domi

quasrens eum altero servo fraudis socio colloq utur II, 3, 13 Libanius servus Misit domu nerias dieam tibi. erc. Quid, eius atriensem Li nihilo mage intus est Mere. M at 7 D. Ad tonsorem ire dixit. More. tium Denisset, post non re t quod explicant: nonne rediit, abiit Id vero vel ob id salsitatis suspieionem movet, quod quum Oniunct. Postquam illuc