De usu praepositionum apud Homerum [microform] : Epistola ad Frid. Augustum Wolfium

12쪽

. inui inter diuturnam sero Homeri lectionem et Perpetuam primis scholae nostrae discipulis exhibitam interpretationem, covidio

de studiis Homeri potissimum grammaticis scribendi capto, specimis ni loco de assu Prae ostionum a ud Homerum disserere statuissem, neminem babui urituri, Cui omne meas cura in Homero

positas et ponendas Iubentiori animo consecrarem, quam TE, Vir Celeberrime, cujas summa doctrina et certi usque prae piis, cum ΤεMalis audirem universae antiquitatis vias aperientem, ita institutusae tanto Homeri amore captus sum, ut, quantum per alios liceret, optumam vitae partem diVino illi poetae impenderem. Attamen non is sum, qui noVa quaedam aut TUA eruditione digna prae- beam; sed reputans, quid valeant humeri, quid ferre recusent, altiores illas criticorum aedes nec petam, stultu et contentus eo-

13쪽

aeum decreta cognovisse et proselgasse utilibus interpretum partibus tiaonte usque fungar. Et nisi omnis fallor, nimium multi graδus illud et dissicilius muniis ambiunt et postquam lusibus quibusdam in inii quasi largitionibus adepti sunt, tantum abest, ut pacatam

provinciam hens administrent, ut potius maximos tumultus ipsci mero moveant. A TE autem, Vir Celeberrime edoctus, in omniliterarum praesertim Veterum studio opus esse et quaestorum diligentia et iudicum seVeritate ac dignitate, ablegato critices munere de serimine Homerico, qualis ex recen ne TUA prodiit, non ex phi.losophorum placitis, sed ex usu linguae scribere institui. Dolent enimvero meman iuIti, cum Iuperiore aevo viri docti in congerenda materie quamvis molesta non tamen inuti operam

14쪽

sumi ponerent, actum esse, ut novissmis temporibus mulit, eleganter sane erudit homines, relicta maiorum via, judicii acumine 6mnia sere vincere conarentur. At utrumque pre se indigens, alterum ulterius auxilio veget premit, cui deest judicii acumen indigesta moles Volitant incertae, quibus materies et corpus, inanes umbTRenugaeque, qua et extra dOcrarum commercia in puerorum scholas descendisse optumus quisque doleat necesse est. Redeundum est pintius nobis, pueros liberaliter erudire volentibus, ad pristinum morem,

ut uos finguae prima lex sit et ingenii acumen ad illustrandum, qui invaluit, usum adhibeatur. Inde scilicet efficietur, quod illi maturius volunt, non formulas esse inanes, sed animum ipsum humanum, qui omnia ex suis legibus regat. Imitemur bonos historiarum lcriptores, quoium prima est cura rerum gestarum testimonia COI-

15쪽

ligere et cognoscere, secunda, composita et distincta narratione e plicare et illustrare. Hoc quidem consilio dissentationem hancce scripsi et rem ita absolvi, ut exolu Homeri carminibus, Iliade et Odyssea, praepositionum usum explicarem, nec plus aliquotie ex Sophocle et Virgilio, sermonis Homerici quodam modo sectatoribus, Verba quaedam

Erunt sane, quibus exempla congerendo nimium indulsisse , dear at quos attuli locos, plurimi illa alterave ratione insignes sunt, et dolebat, quae non sine magno negotio collecta habebam, Plane abjicere alii, qui parum ingenii me ostendisse criminentur, cum tamen non ipse clarus fieri ex tali re, sed clariorem reddere vellem

16쪽

luceri Homeri. Quod si scribere voluissem de natura et philosin phica praepositionum vi, dixissem sane, ut tem Oris relationes ipso Verbo exprimi, ita primitivam illarum omnium significationem esse Iocatim, eamque duplicem e quietis vel motus, omneSque Graecae qUOque linguae raepositiones vexassem, donec non singulae tantum, sed ad unam omnes philosophiae imperio parerent. Cum autem de Homerico PraePositionum usu sermo esset, omnibus locis diligenter inspectis et comparatis, quae inde efficiebantur, prodidi eo ordine instituto, quo transitus prioris 1 alia uniuSCujuS-que significationes manifestior esset. Quae itaque de hoc opusculo exspectes, habes, si celeberrime Id unum opto, si non ossinino indignum institutione TUA,

17쪽

. cui omnis mea et quae maximo amplecto amore', debem Quod si contigerit, nullus Vereor, ne memoriae VAR obseumn meum, men ineptus obtrusisse videar, sed id tantum egisse, ut grati anin doctrinentum, quantum Possem, ederem VIRO OPTUMO, DOCTES ala s.

Seripsi Bernburgi VIII Kal. Apriles AnniiDCCCXIV.

18쪽

, eriptum de V Praeposicionum apud Honstrum visum est mihi, de casuum sigiliscatione, quae sit singulis apud Homertim, patuca Aemittere. nest enim praepostionibus eadem uas psis casibus istiae ratio, ita tamen, ut xmsuscujusque significationem subleventis alteram ab altera magis distinctam orationem suis quam, num coloribus illustrent. suo fit, ut et apud Homerum, cuius sermo nondum

ad ema illas, quibus subsesuentium temporum scriptores utebantur, reguIasadscriptus est, . et apud onine omnis aevi POEtas, qui se tollere humo et novas vias tentare amant, vix ullum dicendi modum invenias, quin etiam sine praepositionum adjumento solis casuum formis exprimi queat. Nihilominus tamen Praepositionum genus veris oratiotris partibus adnumerandum neque ita statuendum esse videtur, ut aut aliis addatur, aut quod inutile sit, Plane rejiciatur Sunt quidem cui uo in 'a tinguae partes, quibus destituta nondum Iabatur, suae vero aut perspicuitati a noncinnitati ita inserviant, et nativae orationi decus et leporem addant tantum iringnarum quemque remotis illis vehementer dolere necesse sit Cujus generas pra

Postiones esse videntur, quarum vim et fgnificationem qui accurate intelligere veliι-nguae lio casuum fgnificationis respectu haltito non possit, de Udus, quae sit eo. st iapud Homerum natura et ratio, PaucRepraemittere volui, priusquam ad ipsum

19쪽

DAE Utas rem po est, quod minis, exponam ii Nosn Maes με enim casuvlabum piissi oration airecta luguimur, importum qu/sistenet. n. qiulque Periodo. φ viam aperit, qua ceterae Partes subsequantur. Nullum inveni Iocum Homericum, quo hic casus v grammaticas tantum rationes spectas, negotium facelleret aut obscura at Dalain aborare ' uno excepto, 'hlii e GF dylad. Ist, a si A--δμῆtussi inflatu, Et miselauri laudans Misompararis, postqvium tinnini quidviramenelaum maiorem et robustiorem esse dixit, addit: -

λ μ ν έομεν. Nominativos puto esse absolutos, qu- evitare in promptu fuisset dieenti Ἀμφω δ' ἐζηώ9ῶν. Hujusmodi casus absoluti, saltem Nominativi et Acculativi plerumque ex Anacohuliis nascuntur cum a prima periodi institutione dechni et . Nec vero temere id fieri, sed causam semper quandam subesse, vel ex Sis exem- mi , quae hie addere lubet, Homericis facile intelliges: II. Π, 4s sqq. notatuit. anum κερ-ριζον των , I, 833 sqq. in prpposito suis yide ge, addere ἀμ- , XIII, a I. vulgari in m ει constructioni, cum seniper aut Genitivo aut

Dativo eonjungitur, sane repugnat. Poutum . l. est pro προς imoa. Eadem fere ritio estuticomis, quailsid. XVI, 466. καταβλάσκεινα, quod cum ' emotius: ' - . melius ad infinitivos μετωλλῆ- et πρεσθαι se adiungere puto. Nam quaevis AF lieorum deinceps libris frequentata magis constat, regula de Uηusi'. 'm gi se' ', omnino apud Homerum jamjam viget, ut suum cuique infinitivo subjeetum, si aliudae prius est, in eas Meusativo, sin idem sumamore, in Nominativo, praedieatum certe, addatur, aut, cum mphasi caret, plane omittatur sexcentis haec tantum exempla proposuisse satis erit: u. I, 78. 397 sq. 427 Cui regulae pauca autum

20쪽

269.. d. VIII, 221. i. III. 9 . . quo quidem loco, cum, rem longius distat et I aaio additum est, mreo obscuritate quadam laboraret in Sed redeo ad αἰ- Iino auκ, quarum aliud exemplum exstat Od. XUII, 23 a. οἰ- - - - βοὐλομένοι οὐ ubi si quid recte entio, ita με- absurdum esset, is Iliad. XUI, MI Id enim in omni linguarum studio tenendum est, ut sit liter et regula mens et animus cogitanais superior, ita et regulas et formas, quae a Grammaticis propositae et in ipso usuella videantur, interdum relinquendas esse aut concinnitate aut splendore orationis Postulante. 4 Non ubique nec eodem in diversis linguis modo neque a quolibet id fier, posse, supervacaneum est monere; hi tantum, qui toto linguae cujusdam thesauro Potiti sunt, possunt, ceteros regulis ne labantur monitos via trita et circumsepta

tutiores ingredi oportet D. - di quodammodo possunt H. VIII, 4ss. -σγέντο ,

Non magis Vocativus nos morabitur, cujus Ru ma interdum et apud Homerum eadem cum Nominativo est, ut D. III, 277. Ut digna sunt, quae nominatim notentur εκempla illa et in aliis linguis cf. Virg. Aen. IX sas. usitata, ut Odyss. XXIV, 3s I. γε πατερ - - συθ et Od. XXIV Io6., quo loca Hetra οντες, quod dein- eaps in Atticorum, praesertim Tragicorum usum veniebat, notatum tibi velis, LIl. XLIII. - Frequentissimus est Vocativi apud Homerum usus propter sermonis Homerici indolem Cum enim maximam putem persona dramatico quodam modo. Quoniaen huc ventum est, ut de indole Iis Iariun praesertim veterum dicerem, occasiona .rrepta linux surdum mihi virum est, emi de Granunaticia linguarum et Graecae et Lati-- studii sentiam paucis figmficax et sententiam meam qualemcunque Viria doctis propo- Η-ro, inprimis Trax, vix doctissime, cujus opinio multorum sententiam mihi aequat Cum enim ea est linguae Graecae atura, ut etsi jam dudum ex usu quotidiano emota, tamen vi- gore, dextexitate et copia omnes tiro et hodiereas superet, contigit, ut Grammatica eam non tam certis eguli quasi vinculis circumrornere ponent, quam Hias IoIerit 'a quod Laetutia assa inaeum et alii gauderit et quanquam in sinesarum ML Mn certissimum quodque tammam res ita et laxeonstituendam est, tamen id doctus quiaque vir et M os avertat, ne in philosophicturi quendam indicem tanquam in earcerem ineumat divina tua Iingua. Inhumanum est, pro Ioitu hona eooumpere, liheriora eonstringere. At fiat in usum puerorum mulacrum et inclingua Graeca, quae riuuom damno 2Pueris tradere Poma et debeas, exta et necellaria sed to-