De usu praepositionum apud Homerum [microform] : Epistola ad Frid. Augustum Wolfium

31쪽

MI, 3s4. Ain Od. XVII, 73. cum Genitivo saepissime cinjunctum reperitur, taotum abest, ut τοισιν ad ἐγγυθεν pertineat, ut potius uuid fit morem, cujus nondum is iis explorata est ratio, utrum generis sit masculini, an neutrius, sive, utrum Iocum, personas, an tempus indicet. ihi quidem masculinum esse videtur Il. Ι,48. 71.;

II, 433. cll. 336. VII, Ia 3. 36 383. IX, I73. XXIV, 777. Od. XIV, 47 i. cujus

oci dictionem retinuerunt posteriores , Praesertim cum et foemininum invenitur M. VIII, 433. XXIV, 761.s d. IU I. Nec repugnant recte quidem interpretati laci, quales sunt Il. I, 4so. Od. XIII, a 4. XX, 367. nec quiSquam se Perturbari P tiatur interpretatione saepius bene quadrante tum vero, in in M Usurpatur porro Dativus ab Homero, ut modum et rem indicet, qua aliquid efficitur. II. I, 128. Io. 98 4o AI 8 463. H, 723 78o. 818. Q. Mara , cl.

Od. III, 324. XI, 4la. XII, 43. η ναμμος κυανέη signum dedit, quo apertam te ram Irognoscerent); IU, as 3. XVI, aa. 398. ipse carus erat Penelopae propter

dicendi facultatem alia ratio esset πολιώδους. d. VI, 474. contra xv, 334. cuin Genitivo, quoniam adnumerari potest verbis copiam, bund-tiam significantibus XVIII, i 3. XXII, a I 8. o Designatur dyinde Dativo certum temporis spatium de quo supra dixi p. Io . et Deus, quo aliquid fit. l. I 499. II, 59. 3To. III, 69. v sa. 3 7 ss s.; VII, 88. XIII a I. XX, a a. V, 78. Mμ enim non est pro inro του δημου, repugna te vocabuli significatione ἔ d. II, 37. v s4. Suppleri interpretationis causa potest praepositio ἐν saepius adjuncta Il. II, I a. l. XV, o. I, 96. l. VII, a. VI a 24. et aas. xvi 2I7. l. XI v, 6. XVI, 5's. 7 I9. XVII, 3P7. Od. IV, 3set . VI, I 6 aia; XXI. 3. B. III, 44. Eodem modo interpretandum IL VI, 477. Od. I, 7 I.; IX, SIO.

. Verbum ναίω, ναιετα est a transitivum cum Aecusativo II. II, 68i. VI, 15. XVII, Ira so*; Od. IX, 1. Formae passiva est II. IX, I s. h in transitivum, et quidem usurpatum e de hominibis et eum et Ana praepositionihus ἐν ita περὶ, καρα, ἐπὶ wro, Meroes Οἀ. II as. ἔ

32쪽

Is Q Adhibet porro Homerus Dativum ad morum quendam aut ineIinationem indi--odani. D. III, 44 contra eum Genitivos arationem significat Il. V I 87. τουτου. . . επρ re ἄλλη ab eo repulit, i. e. repellere solet, ut IX, so9. XI, 28 et saepissime in eoinparationibus ea oristi vis est. Item Latini f. Virgil. Georg. I, 49. V, 8a.; VII, a I R. 8S. VIII ra . X, 6. ελ ετ est ελκων ἄνεσχεν ' ΙΙ, Ι 86. XV, 87. et Od. XV, aga. XVI, M. contra cum Genitivo Il. I, s 96. a filio accepit); H. XVI, a 4. ε Dis est alas, LILI, 7sa. VIII, ID ; XIII, 326 seto. 679. XXIII, 4aa. ἔod mox saxeil. II. III, Is . XXIV, 36 a. D. V, 3 I9. est μέλπε cum Accusativo ex vi praepositionis . Eadem ratio est τολαλλ' et πα- Il. I, Iaci. 384. V, 1874's. VI, 81. XX, s. l. 'So8.

ea stiativus, passivae verborum formae additus, etsi non tot quam in osteriorum scriptis, nonnullis tamen locis pro πο . Genitivo eu3us vero apud Home

rum nullus usus est): B III, 29. Vt 398, XVII, a. Od. XI, 6 a I. XXIV, OQ.

- Ex iis verbis, quae cum Dativo conjungore solet Homerus, haec addidisse satis est M χαιρειν et smilis significationis, quae quidem, cum Attici multiplici

modo et cum Genitivo et praepositione περι et cum Dativo et ἐπι et Accusativo praepos. κατὰ mutato paulisper sermoni tenore usurpant, Homerus constanti fere

usu cum Dativo conjungit Iliad. V 68 a. XXIII, 56. XXIV, 7o6. Od. II, 35.; III, 5st. X,4 I9. alio modo XV, 28. , ubi χαιρων appositum τω κλαων est pro λIl. I, 32. Il. I, 4os λαων XI, 43 I. ἐπευξεα0. Paucis tantum locis additam reperi praepositionem Des, Attieis frequentatam II. II, 27 o. XXIII, 784. Od. XX, 358 374. XXII, 4Ia. De Ioco Il. IX, 77. infra dicam. - β Verbum ἀμυνω τι in , ἀμυνισθα, se ab aliqua re defendere Il. XIII, s 14. l. VI, 463. Il. I, 34 I. 456.; XIII. 6. 46s. ἄμυνειν τινι est defendere aliquem non addito Accusativo XIV, 337. V, 486.; I, 262 36 I. Eodem sensu et structura χρα in μεῖν II. I, 566. XLIao. αλαλκει Il. IX, 3 o. Eodem modo Il. XXIV, 9. απεχε χροι alias Squq χροος. - Conjunguntur tamen haec verba et cum Genitivo, ita tamen ut nusquam Aecusativus rei addatur, Id quod factum esse videtur, quod latioris gnificationis.

33쪽

Locis II IU, II. XII, 4oa. XXI, s 39. genitivus pendet a Substantivis itis et 'λοιγου, cf. XXI, 548. II, 3 a. I, 97. - γ μάχεσθa et ejusdem sensu verba sexcentis Iocis e g. Il. XIII, et . II, 2I4. V, 72. Conjunguntur eum Dativo personam, quacum pugnatur, significante. Quare cum in nulla fere alia lingua quam in Graeca totus orationis cursu magis a sensu et cogitationis forma pendet, etiam πειρ θῆναι, alias constanter fere cum Genitivo unctum, Dativum sequ-tem habet Il. XXI, et as. Aliae horum verborum structurae sunt, ut addatur ἐπὶ cum Dativo Iliad. V, a 4 88 a. 44. XI, 44 a. XVII, 48. Iliad. XII, o et XIV, 6s. tantum locum, quo pugnatur, significat, ut περὶ, αμ ν et μετα cum Dativo L. I, 44s. cum Genitivo orta fata α est ut II XIII, 7 Oo. προς cum Accusativo D. XVII, 47r. Iadditis adverbiis ἀντικρυ, So It v, 3 . 8 I9. I, 278. - Sed ne nimium a

proposito evager unum tantum Iocum indicabo, cui vi similem reperias et alienum

fere ut aliorum ita Homerico sermoni d. XIV, 89. ος δὴ λάλοι καμ ανθρωποισιν ἐώργει, cum alias sit usus, ut L. R 75. Od. XVIII, II. XXV, 3I3. cf. tamen Π. XIV, 26 I. i s. s.

Aeeu fativus. De Accusativo, proximae actionis effectum significante non est, quod multis exponam. Udicabo tantum a b Accusativos abyblutos, quot apud Homerum reperisse mihi videor, quorum tamen causa et origo in singulis locis facillime perspici potest. II. XIX,-8 o. rauetria γαρ ἐπισταμενον περ ἐοντα molestum est, et si qui peritus interpellet. Interpretandum est το τι- καπερ ἐπιστάμενον - υποβαλλειν, χαλεπω.στιν, ut sit Infinitivus cum Accusativo subjecti. d. XIX, 22 I. XXIV, a I 8. τοσσον χρονον αμιφλ ἐπτοι ro τοσου χρόνου παρεληλυθοτος.b Additur deinde Accusativus cuique vocum generi, inprimis verbis et adjectis sis, at res certius definiatur et circumscribatur optimo jure suppletur praepositio τα, utquae saepissime adjecta reperitur. Insigniora tantum loca, cum res tritissima est, pauca enumerabo: B. I, o I. l. d. VIII, 3. D. I, 237. φυλλα τε και φλοιο accuratius partem definiunt, qua potitum est, L I, 47 . XIII, 431. VII, ars.,

34쪽

XVIII, 34s. Od. XVΠ, 39. Ras 8. Eodem modo B IN S . unde interpretatio

εuboliast ad h. l.), nisi malis interpretari βαβις . . . βατ γα ex vulgari usu recte dicis de regibus. ale enim advocat Κoeppenius Il. XVI, Io 7., ubi tu est avi in Il. IX, 673.). - Saepissime additur κατα D. I, 429. 29. V, 46 66. 8a. 579. Ejusdem modi II. IX, 27. ριέρι vatae τοδ εργο -- ην cf. d. XXIV Iaa. quasi ρώθ ημαι- ώς τουτ το εργο εἰχο u. I, 22 a. Τάδεα δ' ου ριεμνημαι forsan addere voluit vates δων aut simile quid); IURIa 7 eris est tali modo nimium, ut nostrum nissit se se nich so star non ita mustum quod amat Cornelius Nepos); B. IX, 77. et VIII, 37 sq. ει νωi- γηθόσει προφοι-- quoe loco, cum Heynius διὰ suppleri vult. nihil expedit, nec Graece, nedum Homerice scribit CL V, 36 I. O Additur porro saepissime verbis morum quendam indicantibus Accusativus, quo locus, in quem motus fit, significetur suppleri licet επι, πρe et κατα Cum ACcus aut εἰς H. I, as 4 3IT. 322. 39. 4o. 36 a. II, 7 I. 3oa. VIII, 47 sq. XXI. 4o. l. 58. I, 43 I. II 667 8so. I, 23. 2. 68 424. 484. EX eadem ratione interpretandum est illud, δε σε ρει ἐριει Il. XI, 6o6. supplendum Laturem, κε ex

Il. XI, 6 Io. Od. II, 8. D. I, 3I.: ἐριον λεχος ἀντιρωσαν, i. e. ἐπιβωνούσαν , quo Cum verbo non incommode Comparari posse videtur, cum utrumque, quoties sensu του

i τέχειν inest, Genitivo adjunguntur, cf. n. XIII, 14 sq. I, 66 sq. IV, 99. II, a 34. cum Dativo, Il. VI, Ia7. XXI, Is I. - Cum denique notum sit, saepissime hujusmodi Accusativo affixum esse δε pauca tantum, quae de significatione et usu hujus encliticae observavi, addam insigniora Il. II, 443. CLAEI. I, 7. κηρυσσειν πόλε-

ριογδε, ut pugnarent, ad pugnandum, oll. I, 26. IV, 28 I. Il. V et set. μήπι φοβον δ' ἀγρευε ne fugam suadere videaris Nitat dota rata Eur Rutato X a 68. Σκαμδειανδ οῦρα δωκε XXIV, 338. XI 2I. πευθετο γαρ --ε, i. e. ἐν Κυπρω, ex Graeci praesertim Homerici sermonis indole Od V, 3. Et de syllabae Θεν, quoniam in hanc rem incidi, pauca addam, omissis, quae notiora sint: l. II, 4S6. εὐιλ δε τε φαίνετα αυγη est ,- sensu quidem , pro πιις, in longinquum XI, 6 3. κλισίηθεν ἄκου- σοις contrarium μευ προνδε πεύθετο Π XI, I.; l. XXIV, 94. cl. d. XUI, 447. :Διμεν ριο αγγελμ λ sis; l. XV, 489. l. d. III, 499. - Saepissime tantum Genitivi sorma est, inprimis in pronominissius Il. III, 276. Od. VIII, s Is. XI, 53 i. l. Il. VIII, I9. 3o4. 36s ' bs Od. Um,so . inde usque repetens; IV, aeto. με επινον

35쪽

Respieientibus totum, quod hucusque transgressi sumus spatium recte die aere nobis videmur, vix ullum cogitandi modum et rationem esse generalem, qui solis easuum formis exprimere possit Homer x. Ut Ioeum Mnificet a in quo aliquid sit, habet praecipue Dativum. ἔμεν - νοταπιν κορυς ε B. I, 49'. ex aqvo, -- Genitivum διώκετο ρυ δόμοια, d. XvIII, 8. ' in quem , --ocusativum: πεδος ne λάνει, l. I, a 34. . . Mis r quem, Genitivum: μοντα πεδίσω Il. II, 8 I. a Tempus ea quando a incertum, menitivum .3-τος ea Θερευς, d. II, II 8. β certum, -- Dativum σῆ δεκατη. Il. I, s 4. b quamdiu -- Accusativum ενα ρυμ με-- Il. II, 29 a.

a. actionem I - .a objecti rem, Accusativum: τεισοι. . . ἄγουσι εα ἀ-ους τε γυ-κας, L. IX,

36쪽

CAPUT, SECUNDUM.

I. quae Genitivum solum regunt. 3. 6. Αντι Sola huic praepositioni incompositae vis inest an it, Io eo. Cum tamen maximi differre inter vocabuli notionem et loci versionem semper tenendum est, plurimi sunt loci, quibus alio modo bene vertas Iliad. XXIII, 65o. XXIV as .; XIV, 471. XIII, 447. IX, II 6. VIII, 233. ut nos isdemwothesiam is roo uanu, i. e. I viti gesten, ais etc. ut αἰξιος d. VIII, os et V ξιος Il. XI, SI 4. Eadem ratione VIII, 163. Vos s: Vie in Waeib erscheines dubetam XXI, 7s. Vossius Deinem Sc uiseja war ita vertrant Eustathius τροπον τινὰ ἰκέτης Od. III, 546. Uossius: Liebba is, wie in Bruder Il. I, 27. est λαβων pro μι. In compositione ἀντὶ duplicem etsi non admodum diversam significationem habeta eandem, quam simplex, ut smilitudinem quandam indicet B. I, 236. IX, or . :XI, 3I4. I, 264. III, I 89. Ἀροιζονες αντιάνειραι. M ut rem e regione postam aut Luresam significet Il. II, 63s. Od. XVI, IS9. B. IV, 48 I. cf. VIII, 3 o I. II XUI, 3 os .cl. XX, O. Od. XXII, 74. Il. I, 589. cf. V, o I. XXI, 357. Il. I, 278. l. 3o4.; IU, 3 a ct i Od. XXIv, 87. 'cum Dativo ira V, 337. ασπορησεν, cf. X, a 67. cum Accu

'Aetro. Hujus praepositionis, quamvis diverso modo interpretatae, significatio nem nu Iam apud Homerum reperi aliam, quam ut sit ex ab , aut origitiem au hlonginquitatem indicans, sive, quoniam linguae Graecae nostra propius accedit, aut εω- aut inegison. Quarum significationum nullus est locus, quin alterutri subordinari possit Saepius utram valere velis nil refert, ut Il. XVII, 498. XIX, I.

37쪽

XII, 43I., quo quidem loco πο τραν και AIbima IIIa rat τὸ ἄμφοτερεια, et. Od. IX, 6 o. II. XXII, Is 6. . tu vossius non satis cletu e veriit, e f. d. XIX, I 63. alio sensu . XUlII, 4ao. cl. d. Usi a. 18 ubi πώρα posteriori eato sata. tius. XXIII, 7s8. l. d. III, a I. quibus in locis tam idem, quod Il. XXIII, 33 a. 338. esse videtur XXIV, 6os et Vul, a 79 , cf. quae ad Il. XII, 3οὐ mo

Ἀνερ, α, αἰωνος εος εἰλεο, aut, auctore Schol. Pro εκ ουι υ interpretor, aut, quod tamen minus placet, απιλλεο εος αἰ-ος ex Homeri et aliorum, etiam Latinorum usu, cf. Virg. Aen. V, 73. aevi maturitS Acestes. Meynius, νεος - αἰ ος interpretans, forte fortasse iro νεος αἰωνι vel κατ')--α ut ἄπο γενσυς Ηρ---δης εἰ pro γενει' vereor, ut sermoni Homerici leges probe observaverit, aut ullum hujus significationis του πο indigitare possit. In eo ostione haec praepositio eandem, quam incomposita habet significationem, treddat nostra linguae praefixa syllabas: toeg ab ent, uri a II. I, s. 6o. 93. 98. Ia 8. II, 26 I. απόδυσω cum duplici Accusativo Atticorum more III, a 6s. IV, 478.; V, as 7. ut revortor rursus denuo Carthaginem, lautus Poen Prol. 9.); UI, M.;XΙv,a6 I. cf. I, s 6 a. contra X, 383.) XVII, 3I. XVIII, 4o9. XXII, II 8. XXIV, 76.; Od. XIV, a Ia. 37 a. VIII, I 77. - Verbis quibusdam, ut quae per se hanc actionem significant, intendit vim ut μοκτεἱ- ἄπολλυμι ἀποληγω ἀπομείβομα et sexcentis aliis. Dicas quoque, nonnullis in compositionibus locum si ae privaqvi fenere: d. XVI, 387. in pauta νει; Il. XXIII, 4I3. ἀποκόψαντε , i. e. ιη σαντε Il. XIV, 427. Notatu inprimis dignum est verbum ἀποειπειν, de cujus usu et significatione, omnIbus quae apud Homerum leguntur laicis inspectis, haec fere tenenda esse videnturi Est pro

38쪽

67s. Od. Ι,9 . 373 Dein αποπωπωσι d. XVI, 4 5. et Il. XIX, 35. S. tiatum μα- ωπω , et III, 4o6. Θεῶν μοειπε κελεύθους, sipoti dens nostro enisagen Cum vero duo leguntur loci, in quibus huic verho solam σου edicere notronem inesse, Megari nequit II. XXIII, 36 I. δεηθείην ἄποε οι, et Od. XVI, 34o. ἐφηρι--ην αἰπήεαεν, sunt, qui non nullos supra citatorum locorum hoc modo interpretari malint. Cavendum tamen est, ne de qualicunque sermone usurpari hoc verbum putes, sed potius de mandato quo lana; aro Κωπpenius verbum latinum renuntiare μωθον ἀποίσειν u. X, 337. non inepte comparare videtur. Similis huic est ratio verbi απιήρανυμ d. XV, 3 3. in vel baciussa juraverunt et quidem omnia, τελευτησαν τον ρκον. Significatur itaque continuum quoddam et perfectum, quae quidem notio alias propria praepositionis ἐκ in compositionibus etiam δαπομιει inesse puto, L. II, 77 a. IX, 26. XIX, 6 a. ut ἐπιμονητα, auctor Eustathio, significetur: uτίλεσε ροσνιων. Idem απε Θοάμασε d. VI, 49. g. 8. 'E, significationem et usum σου, ο simillimum exhibet vel motiun inde ex aliquo

loco au originem aut causam vel remotionem indicans, ita ut non minus quam το αποomnes ejus Ignificationes in duas potissimum. dividi possint: a rae son camo et bywe non canc, quarum quae potior sit, saepissime ex sola dicentis mente pendet. a Aer on auso motus inde X aliquo loco, etiam excelsiores Il. I, 69. 27Ο.s 34. V, 4. cl. 7. VIII, 7s. XI, 3 P.; XVI, a 67.a93. XXIV, 7 1s. XIX, 37S. ἐκπονταο, liber dat er heri XXIV, 3sa. εξ α γπimi λοιο cf. d. V 283. quomodo et B. XX, 377. ει φλοισίφοιο δεδεξο, i. q. ἐν φλοίσφω , Od. VIII, s 68. ἐκπομπῆς -οῦσαν. XXIV, 388. εξ εργων jungendum cum ηλ γε ζ XVIII, 99, ἐκτάρα Πεισανδροιο, χ δομου Addendum est cum ἐκ cum verbo δεω et milI-sus conjunctum gnificationem nostri an, exhibet, Iliad. , 6a.. XI, 38.;

XXII, I7s. XXIII, 196. ex more Graecorum, ubicunqi e fieri setost, motum quendam significantium. - Origo Il. I, 63. sas. II, 9 7.. XIV, I 6 47a.; XXII, Isa. XXIV, 397. Od. XUI, Ioo. unde fit, ut non solum verb1s neutris, sed etiam transitivis addatur pro inro cum Genitivo, quod Atticis usitatum est.

39쪽

XvIII, 7s. XXI, II 3. Oct. VII, 7 o. Eodem modo interpretandi esse videntur. Ioel ol. XVII, 1 I. ἐκ λόφι πολεμέει, auxilio a deo Iato; IX, 343. 486. ἐκ - ψιχεοὐ erat καταθυε σ). - la: l. VII, II s.4 d. III, 3s. XIX, II 4. IV, 343. V.468. ossius optime Mic vo de Oώamaeia noe etc.. ita ut temporis quoque m Onei hin volvat, quae saepissimo huic praepositioni inest: Il. I, 6. VIII, 295. v 86s. IX, Io6. XIII,i493. jungendum enim videtunaeisi να ἐκ βοτανηo; Iv, 86. IX, 9o. Od. II, as ε .egison cavo remotionem ex quocunque vel exeeuiore loco gnifieatis B. V, 469. XVI, 87. Iaa. 678. XI v,Π3o. XX, r37. XXIV, 288. Od. XV, 9 I. ἐκ μεγαρ- - ώπου, eg ommm auridem Pallase XXII, 376. XIII, 399. n. IΠ, a 3. Paucis locis pro ιιι est ἐκ το hoc sensu Odyss. XII, a I9. XIII, Ia 3. B. XXIII, 59s. ἐκ πεσεει idem quod ἄπο θυριου Ma Ιl. Ι,462. Additur denique praepositio ἐκ uperistimariisque structuris, quibus superlativi vis inest: II. IV, 96. Od. II, 433. Il. XVIII, 43 I. XXI, 3 γ. f. d. IV, 7 a 3. In eo Ositione haec praepositio ' x easdem, quas fimpla exhibet significationes: Il. I, 337. 369. II, 48o. 483.;m 486. τὴν αἰγειρον ἐξεταμε non est ab havet, tim havet, sed be havet est evim duplex σου ἐκτεμνει significatio ut nostri: iussehneiden, ra etinas aus inem grRhren Miles heravastEnriden E. B. G1ρίοι ἐκτάμνει d. ΙΙΙ, 456. byetaeas durasi Aus. sesina idungi asynder Thetis re nigeri, einriositen, a B. μηρους τ ἐξετοιμον Il. I, 46 . Eadem fore est ratio verborum latinorum ego ere et defodere, is Virg. Georg. L

a 'addit verbis quibusdam hanc vim, ut rem quandam absolutam esse significet: II. I, i 9 ἐκπεμα Ia9. RI 6 I. XVIV, 3aa. ξευροι. XX, 34 a. ξιδεν conspi-emee non inani studio oculos huc alluc actare XXI, 45 I. τελο . . . oαι ἐξεφε-

40쪽

o num tantummodo locum reperi, quo προ usurpatum esse videtur, ut Latinorum prae sensu nostri: tor, auso causam indicantis , Il. XUlI; 667. ἀργαλεο προ sp

tim. . sitatius et Homero hoc sensu πο cum Genit. f. infra Mia. In eo ostiisne haud dubium est, quin seci designatio praevaleat, ita ut, quibus lociS non manifeste tempus significari oporteat, cavendum sit, ne illa negligatur Il. III, I 6.3IV, 38 a. XlX, ala a 8. I, II 3. 434. , II, 396. XXiU,4o9.L d. XV, 46. XX, ass. Addit verbis quibusdam majorem movendi in Iocum quendam vim voracaruhino Il. I, 3. V, 29 O. I, I 27. 9s. 3O8.44 a. 458. II, 25 I. cll. III, 7. 64. VI, 346.;X, 79. X l, s 29.. XVII, a I.): II, 465 588. προειμια cf. προφρων Il. VIII, 23.;

III, a I 8. προπρηνες, cf. XXIV, 8.λ I, 9 I. προθεουσιν, locus ob laurus, quo equidem, si vis permittendi manifesta haberetur, Ἀνειδεα cum μυ σαμοι conjungere mallem. Cum vero προ θεουσιν certius a Θεω curro) derivatur, comparandum est curre πραεεσθαι et προφερειν et statuendum, μυθήσασθαι affinum esse, ut est saepissime apud Homerum

otiosus ejusmodi Infinitiviis Il. IV, I 36: V, 7oo.. VI, 336. . IX, s 4 I. ut πρόρριμXlv, is ) XIII, 689. cf. Eustath. XIV, I 8. XVI , 756. XXIV, 33 a. Od. V, 331.

385. προ δε κυροιτ αξεν, eXcita Vitiore am, qui prodeundo undas frangeret, sedaret,

quibusdam e res proximas sibi esse et vim uocalem et temporalem ut προον σω