장음표시 사용
271쪽
Apuliam peritos regioni ina, magno PropOSit praemio, uni litoris mittit; qui petant atque Orent, ut sibi subveniat Caesarem duobus exercitibus, et O Corun anguStiis, facile intercludi posse, frumentoque prohiberi. Quod nisi fecerit, se cohortesque amplius
XXX, lagnumque numerum Senatorum, utque qUitum Romanorum, in Periculum CSSO Venturum. Interim Suca Cohortatus, tormenta in muris disponit, certaSque cuique partes ad custodiam urbis attribuit; militibus in concione agro ex suis possessionibu pol licetur, quaterna in SingulOS jugera, et pro rata parto centurionibus evocati Sque.
XVIII. Interim Caesari nunciatur, SulmonenSeS, quod oppidum a Corfinio VII millium intervallo abest, Cupere ea facere, quae vellet; sed a Q. Lucretio Se
natore et Attio Peligno prohiberi, qui id oppidum vi Icohortium praesidio tenebant. Mittit eo M. Antonium cum legionis VIII cohortibus V. SulmonenSeS, simul atque nostra Signa viderunt, porta aperuerunt, universique, et Oppidani et milites, Obviam gratulantes Antoni exierunt Lucretius et Attius de muro se dejecerunt Attius, ad Antonium deductus, petit, ut ad Caesarem mitteretur. Antonius cum cohortibus et Attio eodem die, quo Prosectus erat, reverti
Attiumque incolumem dimisit. Caesar, tribus primis diebuS, Castra magnis operibus munire, iis finitimis municipiis fruimentum comportare, reliquasque Copias exspectare, instituit. Eo triduo legio VIII ad eum venit, Ohortesque e novis Galliae dilectibus XII, equitesque ab rege Norico circiter CCC quorum adventu altera castra ad alteram Oppidi partem ponit.
His castris Curionem praefecit reliquis diebus Oppi-
272쪽
dii in vallo Castellisque circulia venire instituit. Cuju operi muXini parte effectu, Ociem fere tenapOrψmissi ad Pompotum revertuntur.
XIX. Litoris perlectis, Domitius dissimulans in
Consilio pronunciat, Pompeium celeriter Subsidio venturum hortaturque OS, ne uni ni deficiant, quaeque iis ui ad defendendum oppidum Sint parent: pSe arcano cum paucis familiaribus suis Colloquitur, Consilium quo sugae capere conStituit. Quum vultus Domi. iii cum oratione non ConSOntiret, Itque Omnia tropi dantius timidiusque ageret, quam superioribus diebus
Cilia conventusque hominum fugeret res diutius tegidissimularique iton potuit. Pompeiit enim reSCripSerat, es rem in summum Oriculum deducturum non CSSO; neque u Consilio, aut voluntate, Domitium
se in oppidum Corfinium Contulisse. Proinde, Si qua facultas fuisset, ad Seium Omnibus copiis veniret. Id ne fieri posset, obsidione atquc Oppidi circummuniti O- ne fiebat. XX. Divulgato Domitii consilio, milites, qui erant Corfinii, prima vesperi secessionem faciunt atque ita
inter se per tribuno militum Centurionesquo, atque honestisSimo sui genoris, Colloquuntur: Obsideri se a Caesarea Opera iunitione Sque prope CSSe persecta ; lucem suum Domitium, Cujus spe atque fiducia permanserint, Projectis omnibus, fugae Consilium Capere debere Se Suae Salutis rationem habere. Ab his
primo Marsi dissentire incipiunt, eamque oppidi partem, quae muniti Ssima videretur, OCCupant tantaque inter eos dissensio exi Stit, ut manum Conserere atque armis dimicaro conentur: post Pauli tamen, inter-
273쪽
ivinciis ultro citroque missis, quae ignorabant, de L. Domitii fuga cognoscunt. Itaque omnes uia consilio Doni itium, productum in publicum, circumsiStunt, et Cu Stodiunt, legatosque ex suo numero ad CaeSarem ni ittunt; Sese paratos QSSe Orta aperi r , quaeque imperaverit facere, et L. Domitium vivum in Hu PO testatem tradere. XXI. Quibus rebus cognitis, Caesar, etsi magni interesse urbitrabatur, quam primum oppido potiri, Cohortesque ad se in Castra transducere, ne qua nutlargitionibus, aut animi confirmatione, aut salsis nunciis, commutatio fieret voluntatis, quod saepe in bello parvis momentis magni casus intercederent tamen, veritu ne militum introitu, et nocturni temporis licentia, oppidum diriperetur, eos, qui Venorant, collaudat, atque in oppidum dimittit portas murosque adservari jubet. Ipse iis operibus, quae facere instituerat, milites disponit, non certis spatiis intermissis, ut erat Superiorum dierum consuetudo, sed perpetuis vigiliis, stationibusque, ut contingant in terrae, utque omnem munitionem eXpleant tribunos militum et praesectos
circummittit atque hortatur, non solum ab eruptionibus caveant, Sed etiam Singulorum hominum occultos exitus adservent. Neque Ver tam remiSSO Clanguido animo quisquam Omnium suit, qui a nocte conquieverit tanta erat summa rerum exspectatio, ut alius in ulliam partem mente atque animo traheretur,
quid ipsis Corfiniensibus, quid Domitio, quid entulo, quid reliquis accideret, qui quo Sque Ventu eX-ciperent. XXII. Quarta circiis vigilia Lentulus Spinth rde muro cum vigiliis custodibusque nostris colioquitur, velle, Si sibi fiat potestas, Caesarem OnVenire.
274쪽
Facta potestate, ex oppido mittitur, neque ab eo prius Domitiani milites discedunt, quam in conspectum Caesaris deducatur. Cum eo de Salute sua Orat, utque Obsecrat, sibi ut parcat veteremque umicitiam commemorat Caesarisque in se beneficia exponit, quae erant maXinax quod Per eum in collegium pontificum venerat quod provinciam Hi Spaniam ex praetura habuerat quod in petitione consulatus ab eo erat sublevatus. Cujus rationem Caesar interpellat se non maleficii Caussa e provincia egr Sum, sed uti se a contumeliis inimi eorum defenderet ut tribunos Plebis, ea re ex civitate expulsos in suam dignitatem restitueret ut Se et Populum Romanum, paucorum factione oppressum, in libertatem vindicaret. Cujus oratione confirmatus, Lentulus, uti in Oppidum reverti liceat, petit: quod de sua salute impetraverit, ore etiam reliquis ad Suam spem Olati : adeo esse Perterritos nonnullos, ut Suae vitae durius OnSulere cogantur Facta potestate, discedit. XXIII. Caesar, ubi illuxit, omne Sonatore S SODatorumque liberos, tribunos militum, equitesque Romanos, ad Se produci jubet. Erant senatorii ordinis L.
Domitius, P. Lentulus Spinther, L. Vibullius Rusus,
Sex. Quinctilius Varus quaeStor, L. Rubriu S praetero filius Domitii, aliique complures adole Scentes, et
magnus numeru equitum Romanorum, et decuri O-num, quo e naunicipii Domitius evocaverat. Hos omne produCto a Contumelii militum, Conviciisque,
prohibet pauca apud eos loquitur, quod sibi a parte eorum gratia relata non sit pro suis in eos maximis
beneficiis. Dimittit omnes incolumes. Sestertium Sexagies, quod adveXerat Domitius, atque in publicum dep0Suerat, allatum ad Se ab duumviri C0rfini-
275쪽
cnsibus, Domitio reddit, ne continentior in vita hominum, quam in pecunia, utSSe videatura etsi eam pecuniam publicam csse constabat, datamque a Pompeio in stipendium. Milites Domitianos sacramentum apud se dicere jubet atque eo die caStra movet, jus tumque iter conficit. Vii omnino dies ad Corfinium commoratus, et per fines Marrucinorum, Frentanorum, Larinatium, in Apuliam pervenit. XXIV. Pompeius, iis rebus cognitis, quae erant ad Corfinium gestae, Luceria proficiscitur Canusium, atque inde Brundisium. Copias undique omnes X novis dilectibus ad se cogi jubet servos, PaStore ni mat, atque his equos attribuit ex iis circiter CCC quites conficit. L. Manlius praetor Alba cum cohortibus vi profugit Rutilius Lupus praetor Tarracina
Cum III quae procu equitatum Caesaris conspicatae, cui praeerat Bivius Curius, relicto praetore, Signa ad Curium transferunt, at lue ad eum transeunt.
Item reliquis itineribus nonnullae cohortes in agmen Caesaris, aliae in equites incidunt. Reducitur ad eum, deprehensus ex itinere, Cn. Magius Cremona, praesectus fabriam Cn. Pompeii quem Caesar ad eum remittit cum mandatis: Quoniam ad id tempus facultas colloquendi non fuerit, atque ad se Brundisium sit venturus, intereSse reipublicae et communis
Salutis, se cum Pompeio colloqui neque vero idem perfici longo itineris spatio, quum per alios conditiones erantur, ac si coram de omnibus conditionibus disceptetur.
XXV. His datis mandatis, Brundisium cum legionibus VI pervenit, veterani III, reliquiS, quas ex novo dilectu confecerat, atque in itinere compleverat.
Domitianas enim cohortes protinus a Corfinio in Si
276쪽
Ciliam iis crat. Reperit, consules Dyrri in Clitum proinfecto Cuin niugna parte Xercitus, Pompo iuIn remunere Brundisii cum cohortibus XX neque Certum inveniri poterat, obtinendine Brundisii caussa ibi remansis-Set, quo suCilius omne Hadriaticum mare, extremi SItalia partibus rogionibusque Grae Ciae, in potestntem haberet, titque X truquo parte hellum administrare posset an inopia navium ibi restitisset veritusque, no Italiam ille dimittendum non Xistimaret, Xitus administrationesque Brundisini portus impedire instituit quorum Operum hae erat ratio. Qua fauce O-1 An angustissimae portu S moles atque aggerem ab utraque parte littoris aciebat, quod his locis erat vado Sum mare. Longiu progreSSUS, quum agger altiore aqua contineri non OsSet, rates duplices, quoquo VerSII Pedum XXX e regione molis collocabat. Has quaternis an Choris ex quatuor angulis destinabat, ne fluctibus moverentur. His persectis, Collocatisque, alias deinceps pari magnitudine rates ungebat has terra atque aggere integebat, ne aditus atque incursus ad defendendum impediretur si onto, atque ab iitroque latere, Cratibus a pluteis protegebat in quarta lua lue Carunt turres binorum tabulatorum X Citabat, quo commodiu ab impetu navium, incendiisque, defenderet. XXVI. Contra haec Pompeius naves mugnas nerarias, quas in portu Brundisino deprehendertit, adornabat. Ibi turres cum ternis tabulatis erigebat, casque multi tormentis et Omni genore telorum Completus, ad opera Caesaris appollebat, Ut rate Perrum-Perct, atque Opera disturbaret. Sic quotidie utrinque minus fundis, Sagittis, reliquiSque telis, pugnabatur. Atque haec ita Caesar administrabat, ut conditiones
277쪽
pacis dimittendas non existimaret ac tametsi magnopere adnitrabatur, Magium, quem ad Pompeium
Cum mandatis miserat, ad Se non remitti, atque Care Saope tentata etsi impetus ejus consiliaque turdabat tamen Omnibus rebus in eo perseverandum Putabat. Itaque Caninium Rebilum legatum, sumiliarem necessariumque Scribonii Libonis, mittit ad eum colloquii caussa. Iandat, ut Libonem de concilianda
pace hortetur in primis, ut ipse cum Pompei colloqueretur, OStulat magnopere os confidere demonstrat, si ejus rei sit potestas acta, fore, ut aequis conditionibus ab armis discedatur cujus rei magnam partem laudis atque existimationi ad Libonem Porventurum, Si, ill nuctore, atque agente, ab armis sit discessum. Libo, a colloqui Canini digressus, ad Pompeium proficiscitur. Paullo POSt renunciat, quod consules absint, sine illis de compositione agi non pos-Se. Ita saepius reni frustra tentatam Caesar aliquando
dimittendam sibi judicat, et de bello agendum. XXVII. Propo dimidia parto Operi a Caesare
effecta diebusque in ea re consumti IX, naveS, R Onsulibus Dyrrhachio remissae, quae Priorem partem exercitus eo deportaverant, Brundisium revertuntur. Pompeius, sive operibus Caesaris permotus, Sive etiam
quod ab initi Italia excedere constituerat, adventu navium profectionem parare incipit; et, quo facilius impetum Caesaris tardaret, ne sub ipsa prosectione milites oppidum irrumperent, Orta ObStruit, Vicos plateasque in aedificat, fossas transverSa viis praeducit, atque ibi sudes, stipitesque praeacutos, defigit. Haec levibus cratibus terraque inaequat uditus autem, atque itinera duo, quae X tra murum ad portum ferebant, maximis defixis trabibus, atque iis prae-
278쪽
acutis, praesepit. His paratis rebus, milites silentio
naves conscendere jubet expeditos autem EXAEVOCatis sagittariis, funditoribusque, raro in muro turribusque disponit. Ios Cert signo revocare conStituit, quum nanos milite nave Conscendissent a
quo iis expedit loco actuaria navigia relinquit. XXVIII. Brundisini Pompeianorum militum injuriis atque ipsius Pompeii contumeliis permoti Caesaris rebus favebant. Itaque, cognita Pompeii profectione, concursantibus illis, atque in ea re occupatis, vulgo ex tectis Significabant per quos re cognita, Caesar scalas parari militesque armari jubet, nequam rei gerendae acultatem dimittat. Pompeius
sub noctem naves solvit. Qui erant in muro Custo diu caussa collocuti, O igno, quod Con V nerat, revocantur, notisque itineribus ad naves decurrunt. Milites, positis scalis, muro adscendunt; Sed moniti a Brundisinis, ut vallum caecum OSSISque ave-Bnt, subsistunt, et longo itinere ab his circumducti, ad portuni Perveniunt, duasque naves Cum militibus, quae ad moles Caesaris adhaeserant, scaphis lintribusque depreheiulunt, deprellen Sa e Xcipiunt.
XXIX. Caesar etsi ad spem conficiendi negotii
maXime probabui, Coacti naVibus, mare transire, et
Pompei uui SL qui, prius quam ille Sese tran Smarinis auxiliis confii niuret tamen Hu rei morum, temporisque longinquitatem, timebat, quod omnibus Oactis navibus, Pompeius praesentem facultatem insequendi sui ademerat. Relinquebatur, ut e longinquioribus regionibus Galliae, Picenique, et a freto, nave essent XSPO Ctundae. Id propter anni tempus, longum atque in i peditum videbatur. Interea veterem exercitum, duas Hispania Confirmari, quarum altera
279쪽
erat maximis beneficiis Pompeio devincta auXilia, equitatum parari, Galliam Ituliamque telitari, Se ab
XXX. Ita tu in pracsentia Pompeii insequendi rutionem omittit in Hispaniam proficisci Constituit; duumviris municipiorum iam tum imperat, Ut uves Conquirant, Brundisiumque deducendus Curent. Mittit in Sardiniam cum legione una Valerium legatum, in Siciliam Curioncm propraetorem cum legionibus III. Eundem, quum Siciliam recepisset, protinus in Asricam transducere exercitum jubet. Sardiniam Obtinebat M. Cotta Siciliam M. Cato Africam sorte Tubero obtinere debebat. Curalitani, simul ad se Valerium mitti audierunt, nondum profecto ex Italia, Sua ponte e X Oppido Cottam ejiciunt. Ille perterritus, quod omnem provinciam consentire intelligeret, ex Sardinia in Africam profugit. Cato in Sicilia naves longas veteres reficiebat, novas Civitatibus imperabat hae magno studio agebat in Lucanis, Bruttiisque, per legatos suos civium Romanorum dilectus habebat equitum peditumque Certum numerum a civitatibus Siciliae exigebat. Quibus rebus paene persectis, adventu Curionis Cognito, queritur
in concione, Ose projectum ac proditum a Cn. Pompeio ; qui, uinibus rebia imparati SSimus, non necessarium bellum suscepisset, Ot, ab Se reliquisque in senatu interrogatus, omnia sibi esse ad bellum apta ac parata confirmavisset. Haec in Concione queStus, XProvin Cia fugit. XXXI. Nucti vacuas ab imperiis, Sardiniam Valerius Curio Siciliam, cum eXerCitibus O Perveniunt. Tubero quum in Africam venisset, invenit in provincia cum imperio Attium Varum, qui ad Auximum,
280쪽
Ut Supra demonstravimus, amissis cohortibus, protinus e fuga in Africam pervenerat, utque Cum Sua Ponte Vacuam occupaverat, dilectuque habito ii legiones of secerat hominum et locorum notitia, et usu HUS Pr vinciae nactus aditus ad ea conanda, quod pauci ante annis e praetura eam provinciam obtinuerat. Hic, venientem Uticam navibus, Tuberonem portu atque
oppido prohibet, neque assectum valetudine filium X ponere in terram patitur; sed sublatis anchoris excedere e loco Cogit. XXXII. His rebus consectis, Caesar, ut Oliquum tempus a labore intermitteretur, milites in proxima municipia deducit ipso ad urbem proficiscitur. Oacto senatu, injurias inimicorum Commemorat docet, se nullum extraordinarium lion Orem appetis Se Sed, exspectato legitimo tempore consulatus, O utSSe Contentum, quod omnibus Civibus pateret latum ab X tribunis plebis, contradicentibus inimicis, Catone
ver acerrime repugnanto, et pristina ConSuetudine,
dicendi mora dies extrahente, ut sui ratio absentis haberetur, ipso consule Pompei qui si improbasset, cur serri passus esset sin probasset, Cur se uti populi beneficio prohibuisset Patientiam proponit Suam, quum de exercitibus dimittendis ultro postulavisset; in qu jacturam dignitatis atque honoris ipse facturus esset Acerbitatem inimicorum docet qui, quod
ab altero postularent, in se recusarent, atque Omnia
permisceri mallent, quam imperium Xercitusque dimittere. Injuriam in eripiendis legionibus pra dicat: crudelitatem et insolentiam in circumscribendis tribunis plebis, conditiones a se latas, et expetita collo
quia et denegata, commemorat. Pro quibus rebugora ac OStulat, rempublicam Suscipiant, atque una