De nonnullis locis Ionis fabulae Euripideae

1쪽

RITE CAPESSENDOS

OBTULIT

TYPIS EL ERTI TYPOGRAPHI ACADEMICI. MDCCCLXXII.

3쪽

LumG0nis fabulae Euripideae textu8, qui vocatur, du0bus

tantum deteri0ris notae libris nitatur, c0dice . Palatin n. 2870 codice C. Fl0rentin0 XXXII, qu0d genu libr0rum secundum irchh0mum manavit e libro Secul quidem turtio decim antiquiore, Sed qui interp0lat0ri manum et grammaticiet metrici fuisset expertu minime Verecundalum, si, ut non mod saepissime mutandi l0ci depravatis, Sed hic illic etiam eiiciendis int0rp0 latis textum fabulae emendandum 8Se cum Dind0rsis, Naucki0, alii exi8 timem qua Sententia ductus pauca h0 lib0lli ad emqndandam fabulam c0nferre conab0r. Versus 98-l0l' in libris leguntur h0 m0d0

γλώσσχης ἰδίας Iroφαίνειν. In quibus explicandis quamquam viri d00tissimi magna diligentia Sunt versati, 'men non indignum cense in h08 Versus denuo accuratius inquirere. Difficultas l0ei 0ti 8Simum 908ita est in V0cabulis γαθον et ποναίνειν, cum alterum illud n0n apte cum Verbi στομα υνγημον c0niungi poSSit, infinitivus autem ἰποφαίνειν n0n habeat, quo referatur, niSi infinitivum pr0 imperatiV0 08itum esse velis quod Sunt qui Statuant. Utramque dissiduitatem t0llere sibi visus est L. Dind0rsus, quem Guil.

' Numori sunt editionis auckianae.

4쪽

ot reo φαενειν referatur ad ἁγαθον qu0d cum copula ἐστίν, quae mente addenda Sit, praedicatum sit totius enuntiati. Sic mihi quoque videbatur, antequam diligentius 80nt0ntia virorum

qui nimis rigida ratione Euripidem usum fuisse sim doetuS, si Ionum tali 0d fecisset imperantem. Hoc viti ut 0etam levaret, G. Hermannus, quem Secuti sunt Hariungius, FixiuS, Sch0em annus in programmat Gryphis Walden Si 860 p. 7. OpHSc. c. IV, p. 4 Sq.), particula τά quae St 08 Verbum φήμας deleta, Vocem γαθον mutandam putavit in γαθων, qui genitiVu regeretur ab eis quae Sequuntur: φν μας γαθύς, ut 8Set haec Sententia: favete linguis, quo cina b0norum mina Si Ve, ut eh0emannus interpretatur, , b ina verba tanquam boni Ventus omina et praesagia raculumc0nsulturis edatis, ita ut 0rum animi spe laeta et fiducia erigantur V. Quae e iniectura l0nge ingeniosissima num sit probanda e eiS, quae infra di8putab0, apparebit.

N0vam rati0nem l0ci emendandi iniit Baithamus in Philol. VII,

φρουρε τ dyαίγόν nam H0d Scriptum neque semel Sed bis Scriptum S gρουρει merum errorem typ0graphi esse sexistimo infinitivum autem πο φαίνειν ab ei quae praecedunt p0ndere c0ntendit. Quo quid p0test X00gitari artificiosius γNeque tamen ideo, qui illa c0niectura difficultas, quae est in voce γαγον, t0llatur; neque quo infinitiVum 7ποφαίνειν refersendum esse diceret ipsi adham certum fuisse Videtur, cum n0n satis dilucide diceret eum a praecedentibus pendere. Si ab imperati v gρ0υρεῖ, ε etiam alterum infinitivum reo φαίνειν

p0nd0r statuit, nihil enim de delenda particula τε p0st verbum ιν ιιας dicit alia Si utriusque infinitivi ratio, qu0rum alter

ita int0llegi, ut idem it atque in δυς*ηuειν; alter autem, in

5쪽

qu0m cavendi Sive cust0diendi noti Verbi φρουρεῖν omnin non quadrat, null0 0d 90teS cum imperatiV φρουρεῖτε c0niungi. Sin infinitivum a pri0re infinitivo adhamus regi vult non

Serit, in altera e locum non expedire c0nfitetur; irchh0mus lecti0nem librorum retinet, praeterquam quod ut HermannuSGlost δ' Scribit, quod mea quoque Sententia continuati00rati0nis postulat. Qui recentissimus extitit huius loci interpres, Levin Sonius in programmate gymna Sit latib0rien Si l862, p. 4, legere Suadet γαθοι, eandem fere Sententiam eliciens atque MuSgra ViuS, qui γανοι Scribendum prop0Suit. Sed ipse Levin -

m0do necti vult, u in8equenti vel Su Verba φλ ας γαθύς; quamqua in ne h0 quidem pr0 certo affirmare audet Iam quid mihi de hoc difficillim l0e videatur, Xp0nere in animo St. Atque primum quidem quae sit condici et I0nis et 0rum, qu0 ali 0quitur, pauci explicab0. In quo non praetermittenduli puto, qu0d Schoemannia in priore pr0grammate

Gryphi8Waldensi 859 Opusc. c. IV, p. b , qu ΡΓ0l0gum huius fabulae Euripideae tractat p. 20 sq. Euripidem in I 0 ni Sc0ndisti0ne depingenda non satis diligentem fuisse dicit, cum

Sacra Spergendae et avium abigendarum oecupatum inducat et eius quidem aetatis eum 880 indicet, cui ViX tantus h0nor c0nvenire Videatur. Cui reSpondendum en Se0, 0nem, quamquam adhuc aduleScentulus cogitandii Sit tamen omnium rerum

et humanarum et divinarum iam non imperitum in t0ta fabula apparere, et cui utp0 te fili Apollini praeter ceter0 SerV0Stam insigne munus committatur. Nam quamquam I0n 0deStia quadam iterum atque iterum se servum p0llinis esse acris

ministeriis Summa diligentia et laetitia deditum c0nfitetur, tamen

6쪽

ministeria eius non tu Silem generi Sunt ac reliquorum ei Vorum

IOD. V. t reSp indet: ν μεις et γ' ἔξω, ων Go δ αλλοις χελει, quibus orbis non indicare Vult ad Se pertinere προφητευθέντ ἔξω, qu0d en Su caret, Sed 0quendi quadam brevitat in pri0re parte mittit noti0nem alicuius verbi, cui in altera

scripsit Euripides restitutus I. p. 478 0nem et ministros appellat zrρ0φx τας' . Quod Si I 0 noti ξω ministrare et curare dicitur, qu0d8 praefectu est et domorum et pum mini Str0rumque cu8t08 quidni Euripidi eum magnific0 Iane m0mine

' Accedit quod nullo loco Ionem προφητευειν ex hac fabula colligi potest. Nam quae Ion versibus 369-380 disserit Creusam admonenS, ne ex Ap0lline quaerat, quod deus celare velit, Sententiam generalem SSequam dicunt neque ad Ionis officium vaticinandi Spectare cum ex tota loquendi ratione tum ex eo clarissim elucet, quod auspiciorum δι εινῶν πτεροῖe indicati fit, quae Delphis imprimis habita esse nusquam traditur. Haec Verba δι ο νον πτεροῖς sunt ex eis, quae Viri docti8 Variarum mutationum occasionem praebuerunt. Equidem in his verbis non offendo, cum verba δι οἰ-ῶν Significare putem ex avibu8, Sicut dicitur et δύ- νων μανet ικρὶ et, qua ratione auspicia e avibu capienda sint ut melius intellegatur, addi dativum πτεροῖς h. e. 0latu et alitum, ita ut haec duo verba non tam arcte inter Se cohaerere, quam Simili rati0ne ad praedicatum πονηοοι εν φρα ιν pertinere videantur. Sed utut haec re Se habet, auguriorum mentio hoc loc manet. Cum Schoemanno

Opusc. c. IV, 135 Delphis et extispicia et auguria habita esse c0ntendente facere nequeo, cum neque in tu Antiqv. gr. p. 317 q. neque a leselero Ann philol. LXXV p 681 sq. auspiciorum mentionem sori viderim.

7쪽

χρυGog υλακα καὶ ταμίαν πάντω appellare licuit Poetae de quidem est neque tamen neglegentiS. Adde, quod I0n versu 522c0r0na redimitus fingitur, et officium Vestibuli sacris ramis aquarumque Spergine luStrandi minime vile existimandum

videtur.

Qu0niam I0nis condicionem exp08uimVS de eiS, quibus imperat et quo Versu 94 0minat o Λελφοὶ θεοαπες, facile erit iudicium. De Sacerd0tibu qu0minu hic c0gitemus, multa impediunt; ati erit indicare, quanta reVerentia Ion V. 4l Sq.l0quatur de sacerdotibus. Itaque qu0d Mu8gravius in explicandol0c v. 98-l0 dicit, sacerdotes hic ab I0ne iuberi resp0nSa, quae deus advenis dederit, explicare et interpretari, Valde errat. Servos enim I0n alloquitur, qu08 antequam diurna officia aggrediantur, Sacro fonte lavari iubet. Quoniam autem Supra vidimus I0nem templi antistitem esse et versibus 226-233 docemur ab e0dem chorum mulierum Atheniensium adyto arceri, ne ea pectent, quae c0nSpicere nefa Sit credibile est, hoc quoque loco ministr08 a principe miniStrorum instrui, quo modo se in via gerant, ne quid incidat, quod contra fas et Sacra SAp0llinis leges sit, imprimi autem ne quid ab eis peccetur qui rerum acrarum ignari pollini oraculum consulturi Sint.

Quid igitur est, quod I0n ei imperato primum ut linguis faveant ipsi, deinde ut templum adituri bona verba ruebeant At num

faustis verbi advena recipere antistes servis imperare debebat γQuid I0nis intererat, qu0 illi successu uterentur, cum illiu eSSet non hospitibus c0nSulere, Sed lege et Sacro more SerVare Qui turbari facile vel verbis p0terant ab eis, qui primum Sacrum templum intrabant. Quamquam autem I0nem tanta humanitate

tamen nihil praestat ffici0, qu0d ipsa sanctita 8 0ci 08tulat. Quid ergo Ministri ab I0ne ex mei iubentur et ipsi linguaSc0ercere et in qu08 extra templum incidant, ut idem faciant,

curare.

Iam quaeritur qu0m0d hanc Sententiam e Verbi eruamuS.

8쪽

Hunc in finem singula verba, in quibu aliqua Vi 908ita St, paucis illustranda erunt. νημα ἁγαθας Haec Verba ad cultum acralem pertinent et primo btutu eis, quae pri0re versu dicta Sunt ,τομα τευ 'ημον φρουρειτ dyαθον Sic reSp0ndere Videntur, ut utrobique notio v0cabuli γαθυν aeque prematur; qua utrimque detracta fit, ut στομα ευφημον in pri0re parte idem Valere videatur atque in altera parte vo νῆμαι sit in Verbi Gχομαευνὶ μον iam inest is adiectivi γαθον neque seri p0test, ut o bene coercitum bonum nominetur. Dixerit quispiam γαθον per pr0lep8in, quae Vocatur, additum esse Sed idem iam de adiecti v ει ιν μον valet, quod cum imperatiVO φρουρει τε coniunctum Sic vertendum est cust0dite linguam ut 0na Verba 0dat. Illud γα θόν igitur ab eis, quae antecedunt, pr0I SUSseiungendum est. Quid autem St τομα υνι μοι φρουρειν nisi s ita cohibure, ne quid infausti et pr0sani exeat, Sed bona

tantum Verba, h. e. φῆμαι γαθαί SiVe ευφr μία, quae cum Sit tanquam effectu του ευφν μεῖν et certam quandam acti0nem

Significet per se abs0lutam, qui fieri p0test, ut genitivuSἁγαθῶν addatur, quod Sit biectum logicum των φν μων ἁγαθ- ut Hermanii aliisque visuri est E0dem iure verb0ευ φλὶμειν addere liceret ἁγαθά, nam rati logica pr0rsus

eadem St.

γλωσσ1 c διας Matthiaeus sic interpretatur: γλωσσης ἰδιας dictum est, quod suo ore mini Stri proferebant, quae Pythia numine instincta Suggesseratα. Quasi Vero de renuntiandis oraculis hic erui esset Hermannii Verba Sic Vertit: quantum in VeStra lingua stα, Schoemannus pl)0ni dicit ministr0rum Verba Voci Pythiast, quippe quae non tam ip8iu pr0pria it quam divinae mentis instrumentum . Qua explicati0n nihil p0SSet praeclarius cogitari, dummodo ministr0rum esset oraculumc0DSulturi pr0Sperum eventum piare. Gravi8Simum autem qu0d Hermania explicati0ni obstat est, quod infinitivo ἀποφαίνειν ita cum ei quae antecedunt coniuncto, ut Sit consecuti et

9쪽

quae ministri facere iubentur si Sita esset in advenis salutandis. Ego contra τω ευφὶ Νιειν Summam Vim ineSSe iudico, neque id

ob eam solam cau8am imperari, ut 0spites fausti vocibuS recipiantur, Sed pr0pter ip8iu gravissimi officii necessitatem. Ne nimius sim, pl)0 siti quae inest in verbis γλ. GGrN HYας n0n fit inter servos et Pythiam, sed id quod naturae rei maXime St con Veniens, inter mini8tr08, qui sunt dei pr0prii ide0que aliqua e parte Sacri ost0ι), et raculum aditur08, qui cum in profani rerumque Sacralium ignari, lingua 0rum optime

ύποναίνειν Cum e0n Siderarem promulgandi et dicundi notionem Saepe occurrere in Verbi declarandi cum praep0sitione d ro 0mp08itiS, Velut in ἀποδεικνυναι, παγγHλειν, πειπεῖν, ἐποκν ρυσσειν, π0st μαινειν, in mentem Venit Verbo no ναίνειν

qu0que hic Significati0nem inesse dem0nstrandi, quid faciendum sit, edicendi, imperandi, e0dem fere modo, qu in Iph. . v. 564 Talthybius dicitur υς, μι- νειπεῖν καὶ tyr a G16ατω. Sententia tum hae esset et ipsi lingui favete et oraculum consulturi b0na verba pr0priste et pr0ianae illius quidem linguae indicere, imperare fas St, iube , ).

Quaeritur nunc, qua ratione infinitivus ποταίνειν cum ei quae ant 'cedunt cohaereat. A 000 γαθον eum pendere non p088e, Supra ubi de Dind0rsi c0niectura ei in serat, indicaximuS. neque ab imperatiV0 ρ0υρελε eum regi in refutanda adhamiratione vidimus. Re Stat ut pauci S Xp0nam, qu0m0d tragic0Sinfinitivum pr0 imperativo usurpasse ex ipsis mihi Visu Sim

In S0phoclis hil. v. 4ll Hercules hil0ctetae apparenS dicit:

10쪽

ubi infinitivo νώσκειν indicatur Phil0cteton n0n falli, si dicat Se Herculeni videre et audire. In eadem fabula v. 5 legimus:

Euripides deni ius in Tr0adibus v. 422 praec0nem Talthybium

γυναικος,

ubi in infinitiv Ἀπεσθαι haud ei inii insit mansuetudinis et con 80 lati0ni quiddam, qu0d Talthybium minime dedecet. N0s diceremus f0lge nur, dii ann8 getros Digen. N0nne Singulari quidam hic usus tragic0rum dicendus est 3 In ei quidem loci8, quo modo c0nsideravimus, infinitivo indicari videtur, Secundum Statum et rerum naturam in potestate alicuius S8 Sive licere, aliquid facere nihil ut timoris aut impedimenti esse, qu0minus quid fiat, et mente addendum est παρεGT Oοι ut ξεGT Got. tque qu0d 0n nihil esse put0 nullo l000 cum infinitiv0 0niungitur accuSativus n0minis, Sed aut ab80lutus est ut 0nstructi infinitivi equitur Praeterea