De nonnullis locis Ionis fabulae Euripideae

21쪽

lucere, ne uxori dolorem m0Veret, et h0 celare ch0rus iussus erat. Huius autem fili paedag0g0 0n Venit in mentem, nam,

id qu0d gravissimum est, in e potiSSimum nequitiam et fraudem p0Si tam cen8et, qu0d Xuthus Lore Delfhos adductu pollinem se consulturum simulet et dei iuSSu I0nem e Serva procreatuml0gitimi filii l0d0 velit esse. Quic enim verbis pii erat ei Sus 824 Ωθεῖν γ' πεισε δευίς παιδιας χαριν, nisi ullius I0nem palam in familiam n0menque adsciturus filiique l0c habiturus erat Quae paedag0gi Sententia Si aliquatenus contra ch0ri Verba repugnare videtur, qui a Xuth sibi de n0v0 filio silentium imp0ratum esse dixerat; 0n pus Si ut Senex illo qui in incusand Xuth minus ratione quam ira utebatur, lege logica pr0rsus Servaverit. Quare ne mireris, qu0d ille in quasdam perturbatione animi aut oblitus est chor silentium imperatum fuisse, aut si meminerat, non de adoptione censuit sed de clandestin i adulteri imp0ratum. Quid dicam in tota hac argumentati0ne eum argumenti uti admodum infirmis 3

Praeterea autem quae8iverim, num Omnino Secundum paeda-g0gi verba verisii nile sit, ullium tali distinctione usum Sse. Si utebatur, qu0damm0d certe respiciebat calliditatem feminarum, ne lolum perSpicerent VerituS; in minus, o mai0r erat eiuStemeritas qui de fraudis Successu ne dubitaret quidem . Utrumh0rum in irati h0minis serm0nem aptius c inveniat facile est diiudicare. Accedit quod opp08iti vel pr0pterea apta n0n St, qu0c Xuthus etiam tum Ionem regem in8tituere v0lebat, cum

esset deprehen SIIS.

Quibus rebus fit, ut utlium tali distinctione non SumeSSe perSua Sum habeam, et ea, quae πλοκα Domitiantur, n0Πita 88 dicta, quasi enex depingat quid Qt qu0m0 d Xuthu8ipSe ecum cogitaverit ratiocinatusque sit, Sed ita, ut e paeda-g0gi mente illae c0gitati0ne Sint pr0laetae. Namque fieri p088e, ut Xuthus muliere deciperet, paedag0gus

22쪽

ii c0gitavit quidem, qui tant est menti acumine, ut 0 tam fraudem primo obtutu et Spicere ibi videatur, et CreuSae quoque facili neg0ti persuadet, ut ipsius argumentis fidem habeat. Atque res ipsa talis erat, in qua Creusa et paedagogus facile SuSpiti0nem caperent: nam mortem ibi minari, si quid aporiret, chorus indicaverat, nihilominus tamen aperuerat ut hi filium datum esse. Quodsi hae 80la indicati seni illi sufficit adc0arguendum Xuthum fraudemque plane detegendam, inde con-Sequitur, Secundum paedag0gi rati0nem eo ipso temporo, quoslius adsciscatur, uthum adulterii esse convictum, eque ullam excusati0nem et simulati0nem eum crimine liberaturam. Qu0niam autem Senex, ut Supra Vidimus, eam pSnm ob cauSam, ut lium Spurium rediperet, ullium Delph0s pr0sectum eSSe Statuit iam intell0gis, quid senserim, cum Supra Verba: λους μεν κτλ e mente paedastossi profecta esse c0ntenderem. Nam haec verba h0 mihi significare videntur: uthum cuin convissius Sit, . . cum crimen apertum et e quidem apertum Sit, qu0d filium adoptaverit Apollinem esse auctorem Simulaturum.

H0c igitur unum erat, qu0d Xuthum assequi voluisse paedag0gus dicit et ad qu0d imprimi referenda put0, quae

Alterum c0ntra, ad qu0d spectat illud εκβαλλόμεσθα et βριζόμεσθα, erat utili 0nSilium filii regia p0 testate impurtiendi. Satisne his duabus sententii opp0Siti0ni ineSSe 0ncedi S, qua particulae sitis et δε explicentur Equidem illa ita intelleg0 ut pri0r μεν significet, qu0d 08 dicimus m ha betrift', heiliebthei ' paene dixerim ex tenδ', altera δε enuntiatum

continuet, quasi dictum Sit hun harin f, ferne aber', et ita quidem ut 08teri0ri membri primum verbum θών ' breviter

' Nam hoc orbum facili negotio is corrupta voce librorum θων rostituitur et in sententiam optime quadrat.

23쪽

plectatur et repetat. Namque alterum conSilium tanquam priore niti et ex ei consequi apparet, cum Xuthi plurimum interfuisse Sit 0nsentaneum, ut frau in occulto maneret, immo Ap0llo auct0r filii esse videretur. Quantae enim audaciae uisSe existimas, si Xuthus ustuilibet peregrinum filii n0mine Athenarum principem facere e88et 0natu8, quantam et apud cives et apud ux0rem moturum fuisse invidiam Qui cum et ipsi aut 0chth0nes sibi viderentur esse et Erechthei uterentur principatu, vel ut hi peregrini d0minati0nem aegre ferentes, I0nem principem seri nullo mod erant paSSuri ci. v. 72 8qq.) nisi ab ip80 00 Athenisensibus rex c0nstitutu e8Se videretur. Huc Spectare put0 verba librorum: καὶ τον χρονον μυνεσθαι θελ in quibu8 viri d0cti mirum quantum offenderunt, alii aliter verba explicante mutante8que. Ne in recensendi omnium sententiis nimis m0remur, Sati habebimus inquirere, num p08Simus id e verbis eruere, qu0d argument loci a n0bi Ρ08tulat resp0ndeat. Quidquid de verbi μυνεσθαι apud tragico USII 0tui reperire, Semper ineSt a Se arcendi, defendendi, evitandi n0ti0 itaque

Reiskium et Matthiaseum iacturam temporis olim in defectu

pr0li elapSi 0mpenSare cupere, neque Secundum MuSgraVium Sperare lare ut longum temp0ris intervallum c0nsilium suum Xuthi adiuvet, Sed innin verba Sententia carent. Neque ero Hermanni placet ratio, qui pr0 verbi καὶ τον χρονον Scribendum: κατά τοι χρονον ratu8 μυνεGθαι θελων Vertit: ut Sibi praeSidium pararetV. Quod in verbo ine8Se nego, cum noti0nem

stabiliendi et c0nfirmandi l0nge abh0rrere a tuendi et defendundi Videam. Rectum vidisse cense Iac0bsium, qui in ceteri nimi8auda pr0 χρονον Scripsit φθόνον, qu0d a uil interprete ide0

adhuc receptum.

Ρrimum de sententia pauca dicam. Cum in priore VerSuὰλους μεν et L Xuthus id tantum appetere dictus eSSet, ut crimen, cuiu argui p08Set, adulterii dico, a Se defenderet, mulc0 etiam magi ei curae esse debebat, ut ne s0lu fili frueretur;

24쪽

optime exprimi Verbi τον φθονον ιιυνεGθαι θελ- nemo infitiabitur. At constructi0, inqui8, grammatica tali eSt, ut illa verba eoruin qua Sequuntur: τυραννίδ' αυχῶ ιλ. RHSReSSe vi leantur, quasi dicatur: uthus ideo I0n0m regem facere volebat, quia invidiam declinare cupiebat: idcirco absonum est Scribere: τοι φθονον ἀμιυνεσθαι θελων. Ad Sta haec respondeo Ante omnia cavere te iube participium θελων cum verbis περιβαλεῖν lιελλε ne c0niunga S, Sed mente tenea S, quaeso, illud participium cum eis, quae antecedunt, coniungendum, ita ut grammatice subiunctum sit participi πιθων. Nam quominus participiorum πιθων et θελων eandem rati0nem dicamuS SSe,

impedit, qu0d illud c0ndici0nem, hoc causam indicat quo fit, ut illud καὶ in copula habenda, Sed per particulam etiam Sit Vertendum. Novam causam autem in participi θόλων inesse Delphos eundi fraudisque nectendae, e ei quae Supra X-p08ui apparet. 0lebat e paedag0gi sententia ullius e0dem modo, ut adulterii crimen invidiam Vitare, qu0d 0terat pro nuntiari verbo finit0: μυνεσθαι θελεν, pariter ac Scriptum e8t νεφερεν qu id idem Valet atque ἀναφερειν μιελλεν et 7περιβαλεῖν μελλεν Sed cum primam Sententiam paedagogus repetiisset participi πιθων, h. e. qu0 Si tibi pei Suasit, cl. Αp0llinem auct0rem filii essem, Statim nova cauSa, cur id per- Suadere Studeat, adicitur participi γελων, consilium clic simul in persuadendo etiam invidiae fugiendae, eodem modo ut adulterii crimen effugere ei contigit. 08tra lingua vert0: inb

enigehen beab ichiigie, o molli e re ParentheSin pr em0dum dixerim illam J0quendi brevitatem. Totum locum igitur sic Scribendum et vertendum puto

25쪽

Hasce machinationes, cum te Delph08 adduceret deumque Se c0n Sulturum Simularet, ullius agebat: primum ubi fili 0 adoptat adulterium patefactum S Set, rem ad deum referebat, deinde si id tibi persuasisset in qu etiam invidiam et tuam et civium declinare v0lubat principem eum facturus erat. Postquam Creusa p0llinem ut calamitatis Suste auct0rem incusavit seque ab ill0 0mpreSSam filium peperisse eumque X-p0Situm p0rdidisse eum lamentatione dixit, paedagogus his verbis Se bStupefactum fatetur, tum addit v. 27

H0rum ei Suum dii prilni quamquam male c0haerent, tamen forma anacoluthi, qu0d dicunt, excusantur, cuiu formae multa xempla c0ntulit Matthiaeus O . 56, Anm. 3); 0Steriores vel Sit in 'ximas viris ostiis difficultate praebuerunt. Cum Matthineus verba Siss iungit in olla εων παρεGTωτων κακων pro περὶ τῶν παρ . . ad λογον relatum V primum in relati Vo ους otiam verba de n0vis malis a paedagogo indicari certum St,n0n 80lum Verba de praesenti calamitate, praeterea autem neminem Graecum dicturum fuisse puto: oro κακῶν, nedum in enuntiat relativo λογοι, ους κακῶν λεγεις. Nam in relativ0 substantivi propria vi et recti evanescit Sic nos dicere p0SSumus: Eorie de Nahlijimi δ' in relativo enuntiato nem adhibebit genitivum: Noxte, mel e u de Nahujuin j pridiit', qu0d inde explicari ut 0, qu0d iam genitivus ille tanquam enuntiati relativi locum obtinet. Ubi primum paedag0g hoc l0co imaginem navigati0ni ante

26쪽

oculos versari perspexi depictam Vocibu υπεξαντλων, κυμα χαιρε πρυμν'ηθεν, μετ/ῆλθες καινάς οδους, ita ut ipse cum Creusa sibi videatur velut in navi vehi, quae ex undis in unda feratur,

gine intellegenda essent de magia aequ0re Sive amni maloruin et nallage n0tissima gura participium εκβαλουσα indicaret, Creusam, Sicut navi de cursu deflectit, ipsam querelarum tanquam via devertere. Quem Sum Verbi εκβάλλειν pauci pr0babilem reddere studeb0. Cum vel ba βάλλειν βάλλ εἰς κορακας), μεταβάλλειν, προςβ , εμβ- εἰςβ. Saeptu intran Sitiva n0tione usurpentur, Verbi εκβὰλλειν autem prorSu eadem Sit ratio l0gica ac Verbi l . praeterquam qu0d 0c indicat qu0 qui petat, illud: Unde Xent mirum Sane SSet, Si a Verbo U. intransitivus ille HSu abhorreret. Neque ver abhorret. Qu0d 0gn08ci 0test

c0nSentaneum St. 0rro cum εἰς βάλλειν in locum intran- Sitive Surpetur Eur Bacch. 1045 , t iam Verb0 εκβύλλειν loe idem ius vindicandum existimaverim, eodem m0d ut verba latina deflecteresi, devertere et n0Stra irelben',

hJahren abie uten' intransitivam significati0nem induerunt

27쪽

Ne linguae graecae indoli vim facere videar apud Philostratum verba ἐκβολx ὀδου significare eyressionem e viam Stephanus testatur, Sed in addenti paginae numero erras Se videtur Qu0ddici n0n 0tui8Se 0ntend0, Si a linguae graecae natura abh0rruisset dicere ἐκβάλλειν δου e Via devertere . Quare cum Creusa a paedagogo dicitur ἐκβαλεῖν των παρεGT UT VP κακῶν, ipsa velut a Vi e cui Su e pri0ribu quereliS, qua de adoptato a Xuth I0n ediderat deflexisse et in nova aliarum miseriarum ipsius partu etc. tanquam Via delata 8Se iudicanda os t. De mutanda autem Vocula D in o e minu dubitabam, qu0d cum idem iam a Musgravi inventum a irchh0sii pr0batum vidissem, non parum id mihi ad 0nfirmandam meam sententiam c0ntulit. Quorum Virorum prior ως ἐκλαθου sci, alter ως 1 ἐκκαλουσα Scribendum rati cum ceteris illud ἐκβ&λουσα labefactare frustra Sunt c0 nati. Particula o e facilius alibrario in D mutari p0tuit, quo audacius ei videbatur intra sitivum participium ἐκβαλουσα cum geniti V c0niunctum, qu0que usitati0r erat l0cuti0 λυγους ἐκβαλλειν. Creusa cum de irrit c0namine I0nis necandi certi 0r facta

supplicii timore ad ui aram confugisset, I0ni comprehendere eam Studenti se deo se vovisse dicit neque fas esse dei supplicem ab ara distrahi. Cui illo resp0ndet cum dei S Se propria, tamen conata es filium dei venen interficere et cum illam , utradicens illum iam n0u 90llinis sed lithi fuiss0 0ntenderit, versu 288 bloquitur

Quae Verba Mu8gravius mend089 arbitran Sic forte restituere Suadet: αλλως ἐγενό/εεGo ου πατρος θεσιν λεγω, cum Ionem a Xuth ut filium seceptum desiisse dicat Αp0llineiu patrem vel ad 0ptivum habere, et Sic Verint: atqui, ali 0 0do ad deum pertinebam, i. e. Si non filiu8, minister certe eram dei non enim de eo nunc ut de patre ad0ptiV0 0qu0rm. Qua c0niectura Si requiras qu0d sit insulsius, in Spicia quae

28쪽

in Musgravi adnotationibus deinceps uncis inclusa leguntur

igitur, hanc de patre c0ntenti0nem mittas et H0athii:

at prius huius sui, partem eius rei familiaris me fuisse dico

aut distincti0ne 908t γενομεσθα p0Sita, Vertendum a suimuS de condicione mea priori 0qu0r . S0d his nugis missis, de Hermania 30ntentia quid n0bis Videatur, ain exponemuS. I in eo Si laudandus, qu0d primuSa0risti γενόμεσθα vim reSpicien vertit: factu sum dei, Si id quod Vere Si patri Spectatur, cura in alend educand0que filio

Sed 0 quale Hermannus Statuit Ioni resp0DSum non convenit Creusae Verbis, quae illud minime negat, sed id potissimum premere Videtur, O pS temp0re, quo eum necare Sit conata, Ionem non iam Apollini filium fuisse, qu0d satis elucete particula ουκετι bi posita; quod Si tenea8, te latere non pciterit, quam ieiune Sit illud Hermanni: at actus sum dei α0ppositum. Neque enim quae antea ibi cum de sui8sent, sed quae ill ips tempore, cum ex intendebatur, I0ni erant licenda. Quae praeterea viri docti prop08uerunt, ut Vel Sum Sanarent, Seidlerus ματρος πουσίαν λεγω, iret, homu πατρος πουσίαλοrq), Hariungi uS: παεερα 'o DGιαν λεro et Si quis alius verba ἀλλ εγενομεσθα Servans c0niecerit te reliquis haec innia eodem atque Hermanni explicationem viti lab0rare, quin etiam velut ad excusanda verba: λλ' γενομεσθα a viris docti esse inVenta pro certo habeo. Etenim non auristi sed imperfecti formam grammatice, verbi λεχεσθαι notionem Sententia agitat. Scribendum igitur diZ λεγομεσθα Compara Si V. ii Aoξιου κεκλήμεθα, V l324-59 V. 54l Tot θεου δε λεγομενος. Quaeritur nunc, quom0d Ioni responsum explicandum et ad Creusae Verba referendum putemus. Creusae illum, ubi seneficium pararetur, non iam p0llini fuisse c0ntendenti I0n resp0ndet: at dicebar certe, . . in me nomen g0nveniebat, On

29쪽

qu essem ab Apolline genituS, Sed λογω, cum mnia, quae filius patri, ego p0llini deberem et nunc debeam, ita ut totus etiamnunc eius sim propriu8; qu0d Si p0llinem nunc quoque patrem appell0, eam intelleg rationem, quae inter patrem et filium

intercedere 80let, ex qua filiuS Si πατοος ουσια, nam deuS beneficiis me tanquam in iura sua vindica VitQ. In quo n0n praetereundum puto, Verba πατοῖς Ουσία n0nde certi personis, Sed velut terminum generalem abstractione

quadam phil080phica de cuiuslibet patris et filii ratione esse

intellegenda id00que facile tanquam parentheSin, nulla coniuncti in addita, p0tuisse adnecti nam illud δε metrum respuit. Plurimum autem lucis I0nis reSp0nSum accipere Videtur e comparatione versus 324, ubi ou discessurus etiam Pythiam matrem dilectam nominat 00dem m0do u Ap0llinem nostroloc adhuc pr0 patre Sibi esse affirmat in qu Euripidis humanum ingenium cogn0Scimus, qui iuvenem illum etiam p0Stquam genitorem invenit, e0dem qu antea erga benefici0rum auet 0rem anim esse finxerit. Quoniam I0n se adhuc Ap0llini proprium e88 dixit, optime Creusa reSpondere p0teSt: priu quidem era dei, nunc autem ego de Sum tu n0n iam Sm, quippe quae de Oci ουσια propria p08Sidendi n0ti0ne c0gitans paululum ab Ionis sententia disserat. Versus 489-l49 ut libri exhibent 7παρθενια r ἐριῶς uai ερο star orαν άμφίβολύ οι τώδε ενὶ φα, κερκίδος si ἐς πλάνους, neque aptam Sententiam praebere neque metrum integrum ei VaSSe iam dudum ab edit0ribu cognitum St, variaS-que coniecturaS., quibuS 0cum Sanarent, viri docti protulerunt. Imprimis haeserunt in explicati0ne genitivi ἐμῆς μαιερος, quem nem0, quantum Sciam, defend0re St 0natus. Itaque extiterunt, qui aleium Secuti pr0 μιῆς genitivum se SubStituendum putarent, ut mihi videtur, admodum artificiosa rati0neuSi, 0n minus quam BarneSiuS, qui pro ἐμῆς Scribendum proposuit μου Neque aliter talem rati0nem intellegere p08Sum,

30쪽

quam ut ii 08 ill08 ea, quam Statuunt, loci sententia c0ntent0s existimem dum melior inveniatur, cum minia bonam Statuere quam nullam malint. Quod Mu8gravius in verbi παρθενιασπ&ργανα offendens legit:

et apud eundem nescio quis adn0tat: scripsi88 Videtur Auct0r: ποιργενικὰς δ διασμα χερος, Euripidem tam larvo intervall0 eandem Sententiam repetiiSSe,n in p0SSum mihi persuadere; Velamina enim ab ipsa virgine texta 8Se aut 0St aperti Verbi indicatur κερκιδος ἐμας nam sic legendum πλύνους. Miram rationem iniit 0rmannu8, qui Vocem πύογανα additamentum in t 0rpretis SSe ratus. Ut metrum corruptum reStitueret, VerSus dochmiae0 Sic ScripSit: παρθενια δ' ἀπ χμας ιατερος ἄμφιβ0λα σοὶ τάδ' ενὶ φα κερκίδος ἐρεῶς πλύνους.

Velamina, quae Creusa R matre texendax accepisset, nemini Sententiam Suam probavit . qu0d unde evenerit n0n pu8 St

Huius igitur J0ei cum medelam n indum invenerint viri d0cti, campus adhuc patet 0niciendi. Qua licentia utar, Sed ita ut finibus earum rerum, quae hac fabula aguntur, imprimi quae ad Creusam Spectant, n0n egrediar. Nam cum Velamina virginea hoc sic ad matrem Creusae nihil pertinere iudicassem, in montem mihi venit inquirere, qu mutris indicati0nem Spectare

cenSeamuS. Neque te cum CreuSae parte accuratius c0n Sidera Veri S praeterituruli put0 dua poti8Simum re e8Se, quae CreuSae crimen dum iterum atque iterum remini Scenti ante ocul0s obversatae sint virginitatum perditam et curam, ne QS innote Sceret praecipue ne parentibu crimen aperiretur. Quanti haec altera re momenti fuerit, inde perspicitur, qu0d permulti8l0ei Vocibu λεχος γαμος, λεκτρον, -υνή, Οὐδέν adiunguntur