De Saltationibus Graecorum capita quinque

21쪽

De saltationibus Graecorrum 13

quid video. Affert quidem mmeliam, cordacem, Sicinnidem Athen. 29 d; P0H. IV 99 HeS. S. V.), quas ille Scaenicae saltationis partes dixit Bekk. An I 101, 16), neque tamen quemadm0dum Tarentinus prae ceteri primum ei concessit locum.

Quas vero apud illum Videmus lyricae saltationis partes infra 14), omnin neglexit. Neque magi quae de regi0num saltati0nibus d0euit Athen. I 22 b), commem0ravit Aristoxenus pyrricham Lacedaem0ni0rum inventum esse dixit Athen 630 e), apud ryph0nem P0ll. IV 99 eius auet0rem fuisse Cretensem legimus. Qua de causa AriSt0Xenum eiu lantem fuisse nego. Aliter de Dicaearcho iudicandum. Quae enim de grue apud Pollucem IV 101; sines. S. v. traduntur, similiter Dicae

Haec omnia fere sunt, quae de saltationum latereulis disputari p0ssunt. Quare iam ceter0 loc0s, ubi paululum

integravit Bathyllus, denuo saltati0nis studia vigebant. Seleucus, quem in Tiberii cenis disputasse narrat Suet0nius Τib. 56), de saltati0nibus ζητημα prop0suisse perhibetur schol. r. hesin. 1175 g. 72 M. Mulier, De Seleue H0meric0, diss. G0it. 1891 in Eundem de Bathyllo auct0rem affert Athenaeus in prim 20 d si g. 81 M. Mulier). Unde t0tum caput 3 primi libri e Seleuc pendere sumpsit Bapp l. s. i), qu0d recte refutavit Maximilianus Mulier l. s. 26). Contra debentur ei, quae de H0merica saltati0ne ab Athenae inquini 180c sqq. cap. 9-11 Her0diei Babyl0nii disputationibus inserta sunt si g. 20 Mulier; cf. eundem . . ). Quae dee0dem Homero leguntur Athen. I 14d sqq. Dioscuridi per-s0nati fi g. 39 R. eber pz. Stud. XI 117 esse c0nstat. Sed haec omnia admodum parca sunt. Praeter ryph0nem uni tantum auctori aut ampliora debemus Aristocli musico, qui περὶ χορον seripsit Cuius esse in quarti decimi libri

Quo tempore vixerit, incertum est. Tamen cum entgelio P. . s. V. II col. 936 musicum Apollodori Atheniensis aequalem a grammatico Rhodio seiungendum duco. Est igitur Aristocles alterius a Chr. saeculi auctor.

22쪽

14 uri attecapite 25, 28 c usque ad 629 c et cap. 28-30 inde a 30 bBap dem0nStravit l. s. 100 sqq.). Idem in primo libro capita 3 et 40 excepi enuntiat de Aeschyli ebrietate Pae ascribenda esse dixit l. s. 102ὶ Arist0clem imprimis ex Aristoxeno Tarentino pendere primus olide l. S. 37 demonstravit. Ille tres partes tam scenicae quam lyricae saltationis

πυρριχη γυ1 ινοπαιδικη υ7πορχ 1 ιατιπη Ath. 630 csq.); Satyricam esse sicinnin initi capitis ed0cemur 630χὶ reliqu0rum v0cabula emmeliam et 0rdacem, una cum Aristoxeni 0minen0bis servarunt exica rhetorica . Praeterea commemorantur Athen 631 d. Haec divisi iam nimia concinnitate satis Su- Specta est. Et cordacem quidem nonimnem comoediae altati0nem v0cari Arist0phanis verbis Nubb. 540 c0nstat, de sicinnide et mmelia parcioribus testim0niis nitimur Hyp0rchema ut tertiam partem lyricae altati0nis SSe contenderet, sic definivit: h 'irroρχηι ιατικη εστιν, εὐηι ιδων ὁ χορος ὀρ- χειται Ath. 631 c). Consentit Proclus chrest. 246, 7 est.):

Ξενοδημου και IIινδύρου. st igitur hyp0rchema saltatio ch0ri aliis accinentibus. anc sententiam secuti sunt 0eck

23쪽

De saltationibus Graecorum 15

dem0nstrari potest. Deli saltasse hyp0rchema virgines Deliades accinente choro n0n tantum Lucianus pers0natus narrat de sali 16 sed etiam Callimachus, auctor gravissimus hymn. in

qu Aeschylus accepit, dubitari non p0test cf. etiam Alcm. g. 28igk. ε). Altera pars lyricae saltati0nis Arist0xen est pyrricha. Hanc qu0modo distinxeritis hyp0rchemate, neSci0, nam 3 ιελη in pyrricha qu0que novit Athen 631 b). Sed Arist0xenum sic hyporchema definivisse Proeli verbis supra 14)allatisim ni dubitati0ne eximitur, licet in Athenaeo epitomatoris culpa hiare orati0nem iam albelius annotaverit. Accedit, qu0 paulo infra meras Saltationes ab eis, quae cum cantu fiunt, distinguit, id quod rursus ad eandem Sententiam nos ducere videtur. Haec igitur qu0cumque modo Se habent, Arist0xeni divisi0nem falsam esse testatur S08ibius, qui pyrricham inter πορτ φιατ numeravit Schol. Pind. Pyth. II 127; cf. Athen. V 181 c). De gymnopaedica nihil fere scimus. Sed iam apparet, ut opinor, longe alia Arist0xeno 0rdi fuisse ac Veterum saltati0num diligentem definiti0nem . Qua rati0no ille saltati0nes digesserit, cum et gestus et m0di temp0rum iniuria perierint, n0 iam licet videre. Sed eius testimonian0n nisi cautissime in saltati0num historia adhibenda esse

apparet.

Qui tamen chorum quoque saltasse refert, unde oech l. s. illum solito more tripudiantem fecit, selectos vero mimicam saltati0nem peragentes Sed obstant cetera testimonia, qu0rum maior fides; cf. infra T. Quod ipse disertis verbis concedit th. 6314 εοικεν δε η γυμνο

quoque suum usum in his verbis ab usu veterum distinxisse. Qua de causa dubito, num recte tithner Wiene Studien XXXIV 1912 43sqq.)hoc l0co usus sit in gymnopaediorum Laconicorum motibus deseribendis.

24쪽

16 Κur Latte Haec fere Sunt, quae de auct0rum περὶ χορον reliquiiset 0rum auct0ritate praefari in anim erat. 0lemus nos plerumque testes imperatorum aetate antiqui0re assequi n0np0SSe, quamquam peripateticis auctoribus vel in his optima quaeque deberi Verisimile est. Videmus Dicaearchum in Vita Graeeiae Athen. XIV 636 c), Theophrastum in libro gr. 1 ιεθης

disserentes Peripatetic08 auctores de saltationibus novisse videtur Plutarchus non p0sse suav. 13 p. 1096 a). Sed n0bis, ubicumque titulorum Veterumque auctorum testim0niis destituimur, in Didym Vel ryph0ne acquiescendum.

25쪽

De saltationibus Graecorurn 17

Caput IID figuria saltationis

Antiquitatis studium quatenus in saltati0num c0gniti0nep0situm fuerit, Vidimus. Iam ipsi ecquid lucis huic materiae afferre possimus c0naturi initium capiamus a figuris quasi elementis saltationis. Quae qua rati0ne ab ipsis saltationibus differant, supra exp0sui. Laterculum figurarum, quem Tryph n0bis tradidit, unus interpretari c0natus est caliger mai0 in Poetices libris VII p. 26 quem honoris causa affero. Qui p0stea a monumentis pr0fecti singula tractaverunt viri docti, interdum, qua figurae a saltati0nibus distent, immemores errarunt. Sic e quo tempore Stephani Compte R. de a commission areheol. de Petersbi rg 1865, 27 sq. saltatricum qu0ddam genUS, qu0d in m0numenti c0mparet, primus c0llegit et pr0pter calathum, quem nonnullae in capite p0rtant, καλαθίσκον saltare eas dixit, haec pini paulatim pro vera optinuit Sed cum καλαθέσκος Dur saltationis sit, n0 ipsa saltati0

p0test, ut a cultu per t0tam saltationem n0 mutat n0men acceperit. Imm debuit esse m0tu Semel vel Saepius occurrens. Quare neSci0, an rectam indicemus explicati0nem collatis m0- numentis, in quibus puella utramque manum Supra caput

att0ssit, ut quasi canistrum sustinere videatur velut Clarac Mus Seu t. ab. 168 plura c0ngessit Stephani l. s. 64, 2).

Est igitur καλαθίσκος figura χειρον κίνησιν σκουσα, qualem

fuisse ατεριδα tradi P0llux IV 102); haec tamen qualis

Utor editione Lugdunensi anni 1561. Nunc tamen rectius Caryatides putantur. M0lter nilachr. f. biId mmst VI 1895, 36sqq. Furi angier misteriserke 202.

26쪽

fuerit, ignoramus. Alia erat Iupιομος Ath. 629 f; 0ll. IV 9: cf. t. M. 611, 10 ramer . . II 242, ), quam tragicae saltati0nis propriam tradit Pausanias Eustath. 1167, 23

- h0t. S. V. ξιφισμος - ustath. 1604, 1 ex ausania; cf. Supra 10, 2). 08Sis haerere, utrum militaris exercitati0nis gestus indicetur an id qu0d Schnabel coniecit Kordaae Munehen 1910 5), ein schwertartiges turres Emporstreehen de Hand provocans ad gladii formam manus Similem. Quae clinabelli sententia confirmatur 110nnullis gl08sis Hesychii κολα κολαc0d. corr. IS. VOSS.)' στα, μελη καὶ εἶδος ρχήσειυς, ὁ καὶ

scribendum esse et cum κολεα 0niungi deberi vidit M. Sehmidi, κολία Ver et κολιύσαι B0ta illa o ante Vocales c0mmutati0ne in Doricis meridi0nalis regionis dialectis κολεα ortae sunt Solmsen . . XXXII 1899, 13 sqq.). Voces cum κ0λεος Vagina c0niungendae videntur. Sequitur hanc saltati0nem et eodem modo ξιφισμον n0 ab usu gladii, Sed a forma n0men accepi8Se, quae eadem est in gladio et in vagina. Alius generis est Hesychi glossa ἔρειν μασχύλην Ουτως εἰωθασιν λεγειν ἀντὶ του ρχησασθαι , cf. Bekk. necd

S. V. μαπύλην αἴρειν cf. Suid. S. V.), σχῆμα, 0 Saltati0. Quid sit σκοπος, iam dudum c0nstat, e qu celeberrimam tabulam satyri ἀποσκοπευοντος huc rettulere', cf. HeS. S. V

σκωπευμ clτ60ν Ph0t. S. V. σκῶπευμα meS. S. V. ποσκοπον χέρα vulgo corrigunt χειρονομεῖν, sed χειροτονεῖν, manu porrigere non tantum n0stro loco sicut apud holium et Eustathium legitur, sed etiam in geh0lio Byzantino r. lut 39 τῆ μαντι πόλωι ἐχειροτονουν om. R τὰ

27쪽

De saltationibus Graecorum 19 Σκωπα et σκωπευμα ero perperam cum ill c0nfudisse

Athenaeum 630 a Meinelie c0ntendit. Tamen nescio an B0n recte. Stirpis enim pr0ducti legitima est in m0n0syllabis

Athenaei vel Tryphoni Sumamus, nulla caUS est Duae Sequuntur figurae, quae quin manu geStu peractae fuerint, dubitari nequit, χεὶρ σιιιη et χειρ καταπρανης Athen. 630 a Poll. IV 105 Hes. S. V. σιμη χείρ). Inter Se Opp0Sitas fuisse apparet. Πρανής, καταπρανης de0rSum Versus significat; Vulgo πτως resupinus, py0nitur se. g. Athen X 44Ti; lui. Symp. V 6 p. 804 1ποηνες τι προς τὴν γῆν νενευκος Galen. lex Hippocr. XIX 132Κ. Ωιος ero ut de naribus, ita de coli qu0que acclivi et leniter adsurgente dicitur. Alter0 igitur gestu manum terram VerSus Xtendi put0, alter resupinatam palmam Spectatori ostendi. Quae explicatio m0numentis c0nfirmari potest. Egi R. Schreiber Abh. Meh. Ges. d. mss. XXVII 1909 761 sqq. de n0nnullis ectypis Alexandrini temp0ris, in quibus satyri iuVene cernuntur tres, quorum duo admirantur tertium saltantem, qui parvis passibus incedit altera manu elevata, ita ut radice manus angulus obtusus Drmetur, altera depressa l. s. tab. 1- Hellen Reliet biliter tab. 46-48 . Manum σι ιιγὶν et meta=πρανῆ delineari apertum Videtur, quamquam tragistae saltationis figurae fuisse dicuntur ;scilicet gestus e0sdem in trag0edia et in Satyris occurrerenem mirabitur, quoniam initi quidem ut quae maxime c0niuncta esse debebant haec genera, neque alia dramaticae tra

Segreganda videtur figura a saltati0ne σκωπος quae ab RV n0men

accepit Poll. IV 103 - Heg. s. v. Athen. IX 3914 sqq. - Αel. h. an. XV 28 p. 386, 3 sqq. H. ex Alexandro Myndio); Plut quaest conviv. VII 5 p. 20,a; Plin. . . X 138. Similem esse ἄτον Athen. IX 390 e benigne me

28쪽

gicis figuris opp0nuntur, sed li0ricae supra T). Imprimis χειρ σιφιη in Vasculis, quibus Satyri depinguntur, sescenties occurrit. Exempli gratia asser Satyrum in in r. f. artispulehra Nic0le ases 'Athenes 1055 ab. 17 - A. M. XXXVI 1911 tab. 13; xybaph0 quarti saeculi Et Cer. III 0 Mon inei deII inst. IV ab. 34. Xεὶρ καταπρανης inVeniture. g. in puella Alexandrinae aetatis apud inckelmannum

Mon ined tab. 48. 0tandum S tam εἶρα σιιιλην quam καταπρανῆ Semper fere altera tantum manu peragi cum altera aliter m0Veatur.

Huc παγκε υνισφιός Athen 630 a quoque facere videtur, cuius tamen certam larmam definire nequimus Vix enim quisquam pr0babit caligeri c0mmentum l. s. 26 si quasi dicas incubitati0, 0gitabundi'. Ne illud quidem pr0rsus certum

Videtur, num omnin ei quidquam cum ulnis Sit, quia v0ce Gyκ60νι' ιου, quaecumque in cubiti modum curvantur, designaverunt p0steri0ris aeVi Script0res. Extrema sequatur gl0ssa Hesychi mendo delarmata ἐνερ- γεές ἡ εἰς γλουτους καταθεσις των χειρων inter νεργεῖ et ενεργεἶται). Primus Meinesthe Vocis νεργετ 0bScaenum SenSum in hac glossa agnovit; de temptavit εργεια et νεργεῖν. Pr0pius ad tradita se applicuit Musurus νεργi Scribend0, Sed huius formae v0 a Verbo in εο derivari n0n 0test. Scribas igitur vel νεργεια et νεργειο ις i. e. νεργησις qu0d et pr0xime ad tradita accedit et grammaticae sufficit: νεργησις:ενεργετ fρονησις φρονεὶν ποίησις ποιεἶν. Unum illud mihi scrupulum inicit, qu0 traditus litterarum ordo mea c0niectura turbatur. 0tu vero ips vix ullus est n0ti0 in vasculis C0rinthiacis velut in celeberrim κρατῆρι Ann. d. Inst.

In pedum deinde figuris primum sibi l0cum p0scit tyro-δισμος Athen 630 a; es. S. v.). permagni illi Lacedaem0ni0rum Saltus, quibus utitur iuvenis in ne Lysistratae 1243

Laterculum saltat0rum Corinthiac0rum nuper pr0p0suit h. Frankel Rh. Mus LXVII 1912 95, 2.

29쪽

De saltationibus Graecorum 21

cum Schol. Suid. S. V. dinooca). Ingenuam fuisse testatur Eustathius 772 6 nescio quo auct0re SUS. Mulierum Xercitium est apud comicum, ubi Lacaena ποτι πυγα αλλο ιαι

Ar Lys. 82). Saltati,ipsa βίβασις vocabatur P0ll. IV 10M. Motus sic explicatur apud Antyllum alterius . Chr. saeculi medicum ap. Oribas. VI 31 I 526Sq. BuSSem et Daremb.): ια φερει o

Aliud genus, et ipsum D0ricae disciplinae specimen fuit θεριι αστρίς et θερμαυστρίς N0 figuram tantum, sed etiam

Moθω, iam lexie0graphi antiqui confuderunt cum κοθαξι Laee daemoniorum sis τροφοις, de quibus conferas hylarchum FH I 347, p. Athen. VI 271e sqq.), sic Hesychius s. V. Harpocr. S. V. Sehol. Αr. Eq. 34; Et M. 520 14 Seeuti sunt recentiores usque ad Sehnabellum orda 16. Sed iam L. eber, Quaest lacon. 30 recte eos distinxerat. Vidit iam Sehnabe l. S. 16. Utraque forma legitur. θερμαστρίς et θερμαυστρις iuxtaposuit Pollux X 66; θερμαστρίς traditur Arist. quaest mech. 21, 854 a 4 in

30쪽

22 uri attes altati0nem fuisse supra 2 dixi. De qua plura n0s ed0cet

Critias irg. 36 apud Eustathium 1601, 26 intercedente Suetoni0, sicut 0niecit Dieis Eustathi verba sunt haec: Ση

ὁ δὴ θερμαυστρi ειν λεγον. Cum Eustathius paulo antea praecipue Lacedaem0ni0s pilae lud dedit0s esse dixisset, Dieis Λακεδαιμονίο9ν στολιτεία Critiae fragmentum adscripsit. In θερμαυστρίδι qu0que pilae locus fuisse videtur, Siquidem Eustathi verbis fides est, qui l. Supra S. την ὁια φαέρας recitotcl idem putaVit, qu0 θεριι αυστρέδα. Ex Critiae verbis apparet saltati0nem Drcipi n0men a graραλλαγαῖς accepisse. Sed pilae an pedum commutationes accipiendae sint, incertum est. Cruribus enim decussatim c0mp0sitis Drcipis larma fere eveniebat. Sed p0tuerunt etiam pilarum ταραλλαγαέ, Si duae

erant, eandem efficere figuram. Alter est gestus του σχιστα ελκειν, in qu grηδοντες εαi λλαξαν τα σκελη P0ll. IV 105 cf. HeS. S. V. σχίσμα). Quem Selinabel Korda 2 recte arbitratur esse . das Anziehen deriereuzu eis sic spalienden eine . Si enim re Vera V0cem τουελκειν interpretandam esse Galenus d0get san tuend. VI 155 Κ.),

Dipth0ngus igitur legitimus analogia vocum iu άστρον, Velut στεγαστρον ζυγαστρον, mutatus St. Eodem m0do κάναστρον et κάναυστρον Occurrunt,

qu0 ex I I suppl. 222 4 11 apud Poli. X 8 restituit ilhelm est. RVI 1903, 236. Latet praeterea f0rtasse in cantilena Rh0di0rum Athen.

VIII 360 e , ubi καν στρον si Α n0 in κάνυστρον, Sed in κάναυστρον emendaverim. Sed caute ut agerem in voce e semitico anu derivata cuius et in varias f0rmas abire p0tuerit, me m0nuit BegZenberger, quemc0nsili suo mihi adfuisse grato animo pr0site0r.