Caii Plinii Caecilii Secundi Opera: Des Plinius Cäcilius Secundus Werke

152쪽

Municeps tu meus, et condi cipulus, et ab ineun-3 aetate contubernalis pater tuus et matri et avunculo meo, mihi etiam, quantUm aetatis diversitatis passa est, familiaris magnae et graves causae, cur susciPe-- , et augere dignitatem tuam deheam Esse autem tibi entum millium ensum, siatis indicat quod apud nos deeurio es. Igitur, ut te non decurione so- Ium, verum etiam equite Romano Perfruamur ,. os sero tibi ad impIendas equestres facultates trecenta millia nummum. Te memorem Mius munerii amicItiae nostrae diuturnitas spondet. Ego ne illud quiden admoneo, qu' admonere ueherem, nisi te scirem sponte laeturum, ut dignitate a me data quam inodestissime , ut a me data, utare. Nam ollicitius custodiendus est honor, in quo etian heneficium minita tuendum est GaIe.

154쪽

C. PLINIUS CORN TACIT SUO S.

Frequens mihi disputatio est cum quodam stoet homine et Perito, cui nihil e iue an ausi agendis, ut brevitas , Placet. Quam ego ustodiendam esse confiteor, si eatis Per-ttat. Alioquin Praevaricatio est transire dicenda praevaricatio etiam, Ursim et breviter attingere, quae sint ineuicanda, infigenda, repetenda. Nam Plerisque Iongiore tractatu vis quaedam et pondus aeeediteratque corpori ferriam, si oratio animo non ictu magis, quam mora imprimitur, te ille meeum auctoritatibiis agit, o mihi ex Graeeis orationes Lysiae ostentat, ex nostris Gracchorum Catonisque, qu6rum sane Plurimae sunt circumcisae tare es,

156쪽

multosque Praeterea Gracchis et Catoni, GlΙionem, Caesarem Coelium, in primismarcum uultum σνPono, cujus oratio utima fertur esse, quae maxima. Et hercule, ut aliae bonae res, ita mnus her melior est quisque, quo major. Vides, ut intuas, signa, Picturas, hominum denique murudi umque animaIium formas, arborum etia , sinio siu decorae, nihil magis quam amplitudo commendet. Idem orationibus evenit et quin tram

158쪽

vesuminibus ipsis auctoritatis quamdam et puIQ;ehritustinem adjicit magnitudo. Haec ille, multaque alia, quis a me in eamdem sententiam solent diei , ut est in disputando incomprehensibilis et lubrieus, ita eludit, ut eontendat', hos ipsos, quo xtim orationibus nitar, auuiora dixisse, quam edi- ruderint. Ego eontra puto. Testes sunt muItae MaΙ- orum orationes, et Ciceronis pro urena, pro Vareno sn quihus revis et nuda quasi subscrip- loquorumdam eximinum solis titulis indieatur. Ehi adparet, illum parmaeta dixisse quom ederet, omisisse. Idem Pro Cluentio, ait se totam ausam veteri instituto solum Perorasse, et pro C. Cornelio quatriduo egisse ne dubitare Possimus, quae Per trirea. dies, ut neeesse erat, Iatius dixerit, postea recisa oeepurgata, in unum Ithrum, grandem quideris, unum tamen, eoarctasse. At aliud est aetio oua, aliud oratio. Scio, nonnuuis ita videri sed ego forsitan salIoopersuasum habeo, posse fieri, ut sit actio bona, quae

non sit ona oratio non osse non onam acti nem esse, quae sit ona oratio. Est enim oratio

actionis exemplar, et quasi αρχετυπον ' ideo in optima quaque milies figuras extemporales Inveni-

i in ulla.

160쪽

mtis; in his etiam, quas tantum editas scimMs, ut in Verrem arificem quem quemnam Ree- te admones Polyeletum e se dicebant. Sequitur ergo, ut actio sit absoluti,sima, quae 3- . xime orationis similitudinem expresserit, si modo justum et debitum temptas accipi. quod si negetur, nulla orationis , maxima iudicis culpa est. Adsunt hui Opinioni meae eges, quae longissima tempora largiuntur, eo revitatem dicentibus , sed eopiam, hoc est diligentiam, suadent et tuam Praestare, nisi in angustissimis causis, non potest revitas. Adjiciam, quod me docuit usus, magister egregius 3 frequenter egi, frequenter judicavi, freqenter in comsilio fui. Aliud alios movet, ac Ierumque Parvae xes maximas trahunt. Varia tint homi Dia, judiri Eia, variae voluntates et inde qui eamdem eaMsam simul audierunt, saepe diversum, interdum idem, sed ex diversis animi motibus sentiunt. Prateterea suae quisque inventioni favet, et quasi fortissimumaniplectitur, quum ab alio dictum est, quod ip*e Praevidit. intiibus ergo dandum est aliquid , quod teneant, quod agnoscant. Dirit aliqMando trahi Regulus, quum simu adessemus et o in aera, 'rura e