Caii Plinii Caecilii Secundi Opera: Des Plinius Cäcilius Secundus Werke

192쪽

- a 'o num exugesimum Acessit, et adlinc sches Rious tantum est quo genere hominum nihil aut simpli-oliis , aut sincerius , aut melius. Nos enim, qu1 in foro verisque litibiis terimur, multum malitiae, quamvis no1imus, addiscimus Schola et auditorium, Ut ficta causa, res nermis, innoxia est et neo

minus telix, senibus praesertim. Nam quia in senectute fellelus, quam quod uiolastinum est ita juventa Quare saeram non disertissmiam aris riseverum . e fiam beati lumini iudie , quem tu nisi

inde non ob alia, 'sqNe ipsos, at certe, ut hunc audias, veni. Nunquamne egisti, Gaditanti quemdam Titi Livii nothine gloriaque corti motum ad visendrim eum a ultimo terrartim or-he venisse, statimque, ut viderat, abiisse οἱ γιλοκα- λον, illitestatism, inem, i a Paene eti- turpe est, non putare tanti och ationaean, qua MMkia est ju- eundior, nulla uIehrior , nulta MentqQ hornanior. Diees habeo hiae, visos egam, nota minus diserto s. ' tram sed lamn si memperoeeam es , audiendi ison semper. Praetexa mu

194쪽

to mavis ut vulgo diei uo viva vox adfieit. Nam Iiset oriora sint, quae legas altius in animo sederit, quae Promaotiatio, uisus, habitus, gestus aliam dicentis a lfigit. Nisi vo latium putamus iuud Aeschinis qui et a legisset Rhodias oratio-Dem Demoluhenis, admirsutibus eunetis , adiecisse fertur τί Me ει αυτ του θηήου κηώειτε ' et erat Aeschines, si omestheni credimus, λαμπροφυ γοὶ - τατο '' fatebatur tamen, latice melius eademina pronuntiasse ipsum, qui pepererat. Quae 'anta huc tendunt, iit audias saeum: ve adeo tala

C. PLINIUS CALVINAE SUAE S.

Si Iuribus Pater tuus, . vel uniculiti et alii, quam mihi , dehili set, fuisset fortasse dubitandum . an adires hereditatem etiam viro gravem Quum vexo ego ductus adfinitatis olliolo dimissis mcithus, qui, non dico molestiores, sed diligentioros erant aereditor solus exstiterim quumque ego nubenti tibi in dotem entiam millia ontulerim. Praeter eam .ammam, quam Pater tuus quasi de meo dixit orat la k τ λ.I quia, si ii iam ea a in Oiluaem aue

196쪽

enim solvenda de meo magnum habes aeuitatis meae pignus: pujus fiducia debes famam defutieti pudoremque suscipere ad quod ne te verbis magis quam rebus horter, quidquid mihi Pater tuus de-huit, acceptum tibi fieri jubebo. Nec est, quoa

veream me sit mihi ista onerosa donatio. Sunt quidem omnino nobis modicae saeuitates, dignitas sumtuosa, reditus Propter conditionem ageIIo- Tum, nescio minor a incertior se quod essat ex reditu, frugilitate suppletur: ex qua, Velut ex fonte, liberalitas nostra decurrit. Quae tamen ita temperanda est, ne nimia profusione inarescat sed temperanda in aliis, in te vero facile r tio eoα- stabit, etiamsi modum excesserit. Vale.

C. PLINIUS LUPERCO SUO S.

. Aetionem et a te freqtienter efflagitatam, et a me saepe promissam exhihui tibi , noodum tamen totam. Adhuc enim pars ejus Perpolitur. Interim, quae absolutiora mihi videbantur, non fuit Hienum, judicio tuo tradi. His tu, Togo, intentionem scribentis adcommodes. Nihil enim adhue inter manus habui, cui majorem sollicitudinem praestare deberem Nam in certis actionibus existima-

198쪽

hae etiam pietas suhjicietur. Inde et liber erevit, dum ornare Patriam et amPlifieare gaudemus , Pariterque et deseusioni ejus deservimus et gloriae. Tu tamen haec ipsa, quantuni ratio exegerit, rese- ea. Quoties enim ad fastidium legentium ' deliciasque respicio, intelligo nobis commendationem ex ipsa mediocritate libri petendam. Idem tamen, qui a te hanc austeritatem exigo, cogor id , quod diversum est, PoStHlare, ut in Ieri8que frontem emittas. Sistit enim quaedam adoleseentium aurinus danda, praerinrtim si materia non refragetur Nam deseriptiones locorum, quae in hoo libro frequentiores erunt, non historice tantum , sed Prope Poε-tice Pxosequi fas est. Quod tamen si quis exstiterit, qui, Putet, nos laetius seeisse, quam orationis se veritas exigati hujus, ut ita Mixerim, tristitiam reliquae artes actionis exorare debebunt. Adnisi certe sumus, ut quamlibet diversa genera lectorum per plures dicendi species teneremus . At si ut e remur, ne quibusdam Pars aliqua seeundum suam euiusque naturam non Probetur ita videmur posse confidere, ut universitatem omnibus varietas ipsaeommendet. Nam et in ratione conviviorum, quamvis a plerisque this singuli temperemus, totam tamen eoenam Iaudare omnes Memus Deo ea, quam stomachus noster recusat, adimunt gratiam illis, a

200쪽

- I9 quihias apitur. Atque haec ego sic accipi volo, non tamquam adsequutiam in esse credam, sed tamquam adsequi laboraverim. Fortasse non frM-stra , si modo tu uram tuam admoveris, interim istis, ociis, qua sequentur. Dices, te non Posse satis diligenter id facere, nisi prius totam actionem cognoveris. Fateor in praesentia tamen et ista tibi familiariora fient, et quaedam ex his talia erunt, ut Per artes emendAri possint. Etenim si avulsum tatuae caput aut membrum aliquod inspiceres, non tu quidem ex illo posses congruentiam hequalitatemque deprehendere, posses tamen iudieare, an id ipsum satis elegaria esset. eo alia ex eausa principia librorum iraumferuntur, quam quia existimatur pars aliqria etiam sine ceteris esse perseeta. . Longius me provexit dulcedo quaedam te- eum Ioquendi ae iam finem faciam, ne modum,

C. PLINIUS AVITO SU0s

admodum aceiderit, at humo minini familiari zoenarer apud quem clam, ut si ii vi iebatur , tau tum et diligenter et ut mihi, sordidum simul et quinii usum N in sit,' ' paucis optirna quaedam