장음표시 사용
11쪽
δὲ βουλόμενο καὶ ταset lμαθε κα όσα ἀλλα τω obpetvstovInetretpaeo sit e*ηκε . . παρ' ἐκεtvo λαlμβα veris. Quibus expositis satis docuisse putaverim Straboni ipsi opus Clitarchi praesto fuisse; nunc iam quaeramus, quantum geographus Clitarcho debeat. Certe vero I p. sys Clitarchum secutus est Narrationem AEnim de si mi is extrema paragrapho clyexhibitam itarcheam esse Aelianus testatur: quae quidem cum antecedentibus adeo cohaeret, it ibiis son possit mirimi nisi contextu narrationis omni dissoluto Nam Strabo hoc loco ea, quae antecedunt, aperte respicit his verbis tu e tW λεχ-ση λη Unde sequitur, ut antecedentia tuoque Clitarcho debeantur.'Atque hoc ita esse et Curtius et Diodorus testes sunt, quippe qui ea, quae apud citrabonem is silva ulla perhibentur, inter se fere conspirantes memoriae prodiderint descriptio etiam silvae apud Diodorum nam similis occurrit, ut tres illos scriptores Curtium, Strabonem, Diodorum ex uno eodemque fonte sua derivavisse constet Quod quo dilucidius appareat, haec velim
conferas: LN A. vi 2S. p. ueli. l. l. p. o fragm. 6.
' Similiter atque hoc loco Strabo p. so scribit hae e tri
Atque hic communis fons qui fuerit, Satis perspicue elucebit ex his:
aedificari iubet, ut, quum totam Asiam percurrisset, finem
terrarum, mare, inviseret. Multa materia navalis in proximis montibus erat . . . . ReX, duabus
urbibus conditis in utraque fluminis, quod superaverat, ripa . . . Hinc Poro amne que Superato, ad interiora indiae proceSSit.
12쪽
eetusi v. . . . . Silvae erant
prope in immensum spatium diffusae procerisque et in eximiam altitudinem
editis arboribus umbrosae . . Ceterum hic quoque serpentium magna vi erat,
squamis fulgorem auri reddentibus. Κλetetapaeo eu et nepl
Quae quamquam ita sunt, Vogelius tamen totam narrationem ex Aristobuli libro sumptam esse vult, quippe qui odescriptioni herbarum beluarumque praeter ceteros operam dederit. Ac rectissime quidem de Strabonis loco iam supra tractato' p. io monet, ubi Ll. l. p. n. s. S.
Eratosthenes e Aristobuli sententia dicit classem Alexandri pinis indicis aedificatam esse. Verum tamen tantum abest, ut hoc quoque loco p. 6y8 Aristobulum Strabonis auctorem esse colligere liceat, ut, cum paulo ante ostenderimus, totam hanc descriptionem ad Clitarchum solum redire, illa similitudine, quae inter hunc locum intercedit et illum, novum nostrae sententiae argumentum accrescat Clitarchum opus Aristobuli ver- SaviSSe, praesertim cum Diodorus, qui de illa silva idem memoriae prodidit ac Strabo, sine dubio litarchum auctorem adhibeat. Alia causa, cur Vogelius Strabonem hic Aristobuli vestigia pressisse censeat, est, quod Strabo p. 6ys et p. 6y8 et Arrianus classem in Hydaspefactam memorant, Diodorus, Curtius, lustinus si tradunt in Acesine aedificatam esse. Atque horum quidem scriptorum Clitarchum esse auctorem constat, Arrianus autem aut Ptolemaeo aut Aristobulo sua debet. Restat Strabo solus. Quaeritur, qua ratione discrepantia illa ad classem in Hydaspe aedificatam pertinens enucleanda sit. Fraenkelius Strabonem Clitarcho ipso usum esse existimat, cetero auctore Seundem omnino non inspexisse, sed notitiam Clitarchi nisi e libro alius scriptoris non habuisse, qui iam Clitarchum auctorem usurpasset Cui sententiae
13쪽
assentiri nequeo. Nam ex hoc quidem Strabonis loco id effici non posse putaverim, Sed geographum ipsum locum mutasse opinor, cum pro Acesine, quod flumen Clitarchum memoriae prodidisse constat, nomen Hydaspis scriberet. Neque enim fieri poterat, ut
Strabo, quippe qui p. 6ys j a iam ex Aristobuli
auctoritate classem in Hydaspe aedificatam narraverit, hoc loco memoraret illud in Acesine factum esSe. itaque geographus, ne vehementer secum pugnaret, Clitarchum corrigeret necesse erat in universum autem tota quaestio a Praenkelio de Clitarcho institutaveri dissimillima esse mihi videtur. iSed haec alia quaestio est; nos ad propositum
itaque quae Strabo p. yy etiam de morte Bucephali equi et de nomine eius affert, neque ad Onesicritum neque Aristobulum redeunt. Nam ille diserte narrat equum aetate confectum mortuum es Se, hic Onesicritum exscripsit. Strabo vero Itemque Diora vir doctus l. l. p. 6 sqq. exponere contendit Diodorum, Curtium, lustinum opus quoddam Clitarchi interpolatum adhibuisse, cuius tamen editiones variam praebui Ssent Speciem . Hanc Fraenkelii sententiam artificiosiorem quam veriorem eSSein aperto est. Equidem putaverim discrepantiam, quae inter illos Scriptores exstat, bene enucleari poSSe e ratione, qua unusquisque in fontibus suis adhibendis usus sit. Accedit quod eis praeter Clitarchum sine di bio aliorum auctorum scripta ad manus fuisse probabile est. Sed haec quaestio maior St, quam quae hoc loco diiudicari possit velim igitur de hac re conferas, quae Schwarlgius exposuit apud Pauly-wisSowa S. v. Curtius col. 8 6.3 Plut Alex. s.' Arrian. Aped. v is, q-S v
prima congressione vulnerato equo, quum praeceps in terram decidisset . .
didit unam Nicaeam alteram X nomine equi
Sed equus eius multis vulneribus confossus deficiensque procubuit. l(3, 23.
que duo condidit, quorum alterum Nicaeam appellavit, alterum Bucephalam, equi, quem amiSerat,
memoriae ac nomini dedicans urbem . . .
Clitarchum communem fontem esse facile intellegitur qui unde sua deprompserit, nostrum non est quaerere fortasse autem Clitarchi auctor Chares fuit, qui de equo narravit quemque a Clitarcho adhibitum esse admodum probabile est.2' Fragm. p. si I, p. ueli Script rer AleX. Magn. 'ris. Fraenkel. l. l. p. totasqq.
14쪽
Ac postremo quidem loco si quis dubitat Strabonem totam descriptionem ex uno fonte petivisse, Diodorum in comparationem vocemus. Etenim apud hunc quoque scriptorem silvam illam aeque atque apud Strabonem, ante ipsam de sim iis narrationem iam laudatam invenimus. Cum igitur Diodorus hoc loco certe ad Clitarchum redeat, hoc cum Strabone consensu perlucidum est totam para- graphum 2 ex opere Clitarchi sumptam esse. Nec satis Clitarchum etiam a Strabone fontem de India primarium exscriptum esse, nunc iam exponere
EX eodem enim Scriptore ea quae p. by β 28 de regione inter indum et Hydaspen sita perhibentur, fluxisse iudicanda sunt, quamquam media in narratione Onesicritus auctor laudatur. Atque primum quidem id dici potest narrationem ras, quam cognovimus esse Clitarcheam, cum illa in D 28 arte conexam esse in utraque enim paragrapho de modis montibus agitur. Cui sententiae satis certa e Curtii libro accedit commendatio, qui Clitarchum secutus pariter ac Strabo hoc loco L28 ext r. de multis serpentibus in montibus sc Emodis inventis disserit. Itaque cum Strabo ad Onesicriti de serpentibus immanibus narrationem spectans dicat: nepi δ' ἐυε τω. δρακόντωv
iravit si vid supra p. s.' IX multa materia navalis in proximis montibus erat quam caedere aggressi magnitudinis inusitatae repperere serpentes (T Abisares, qui . . legatos ad Alexandrum miserat
mα αλλot trouettv ad nullum allum scriptorem nisi ad Clitarchum respicit talibus enim verbis qualia sunt
stλλot troueti ex constanti veterum Sermone perSaepe non plures auctores sed unum indicari apud omnes constat. Clitarchum autem de serpentibus Indicis dixisse ex fragmentis satis apparet.'Sed accedit alterum argumentum multo gravioris momenti Totam enim descriptionem p. 6y8 β 28, critica quidem de Onesicrito, quae Strabonis St, parte Xcepta, o uno auctore derivatam Sse, i. e. verba quoque haec: petet 8'tatvαtotve etyi χωρα χαυetri Atrurieto laet(ovetiam in Strabonis fonte fuisse, facile intelleges, Si Strabonis locum cum Plutarcho ' comparaveris. Vogelius quidem et Fraenkelius haud recte existimant communem auctorem esse Onesicritum. Hanc autem ad quaestionem Solvendam ceteros rerum Alexandri Magni scriptores adeamus oportet quos qui cum Strabone comparaverit, facili opera perspiciet, quem auctorem hic secutus sit. Evolventes igitur Curtium et Diodorum hos Scriptores cum Strabone et Plutarcho paucis rebus X-
Exempla etiam ex Strabone afferre liceat p. 6q seXtr. o quietetvetec: p. 88 I exetvot quainquam Strabo hoc loco neminem alium nisi Onesicritum, illo Nearchum gignificat. De his locis conseras, quae Vogelius . . . S et p. si expoSuit. Adiungas etiam id quod Behrius . l. p. 8 et p. 3 de Strabonis
15쪽
ceptis congruere inveniemus Capita certe narrationis apud hos omnes auctores plane eadem sunt. Quae cum ita sint, Praenkelius mihi non persuasit Strabonem et Plutarchum ex Onesicrito, Curtium autem et Diodorum ex Clitarcho sua sumpsisse immo in tanto consensu omnes ad unum Clitarchum redire putaverim, unde equitur, ut Onesicriti et narratio et nomen hoc quidem loco ad Strabonem per illum scriptorem pervenerit. iSed paululum subsistamus obstat enim Ed. Schwartrii' gravis auctoritas affirmantis Plutarchum non opus Clitarchi ipsius, sed antiquiores auctore legisse. Sed quamvis non ignorem plurimos viros doctissimos hanc Schwarigi sententiam secutos esse, tamen paulum de ea dubitaverim Plutarchus enim cum ceteris Scriptoribus haud raro ita consentit, ut omnes ex communi fonte Sua sumpsisSe negari non possit. Praeterea iam per se veri simile est eum praeclarum opus Clitarchi ipsum cognoviSSe.
3 Fraenkelius quidem . . p. 3q adn. s perperam cenSet Clitarchum scripta aliorum auctorum nominatim omnino non laudavisse veri simile esse. Satis habeo hoc loco Plin. . . VII. 2, 2 in medium protulisse, qui scribit haec: Mandorum nomen his dedit Clitarchus et Megasthenesu. Cum ea, quae apud Plin. l. l. Subsequuntur, semina Septimo aetati anno parere, Senectam quadragesimo accidereu, Megasthenis esse Arrianus Ind. Vs auctor sit, sequitur, ut Clitarchus Mega-sthene usus sit et hic per illum apud Plinium laudetur.' Apud Pauly-wiSSowa s. v. Curtius col. 8 6.3 Praenkelius l. l. p. 2, o, aliis locis de hac re uberius disputavit. ' Plutarchus in Aleκ. semel citat Clitarchum Cap. 6 idque hoc loco Eratosthene auctore fieri verisimile est. i. ReuSS. l. l. p. To et A. Schoene Analecta philologica hi St. s. S, cui
Ac ne confidentius dixisse videar, stos auctores laudatos in conspectum vocare liceat: Curi. X so Plui. Ale X. cap. 66 6T
(6 . . in Oritas tranSit . . . 8 Hinc pervenit ad maritimos indos De Sertam va Stamque regionem
piscibus sole duratis et maiorum quoque beluarum, qua fluctus eiecit, carne veScuntur. Consumptis igitur alimentis Macedones primo inopiam, deinde ad ultimum famem sentire coeperunt . . . a 23 Sed quum haec quoque alimenta defecerant, iumenta caedere aggressi ne equis quidem absti-
λλο, Extrithetoev. los Moit de tepetetet nivest iliou, fixi et Zu3Neum annus . . p. 3 adstipulatur. Quamquam autem multis locis Clitarchum auctorem Plutarchi esse enucleari poteSt, tamen eX veterum consuetudine uno illo loco auctoris sui mentionem iacit.
16쪽
vulgaverant morbos . . aT Re . . ad Phrataphernen Parthienorum Satrapen misit, qui iuberet camelis cocta cibaria afferre . . t 8 Itaque fame dumtaxat vindicatus Xercitu Standem in Cedrosiae fines perducitur. Omnium rerum Sola fertilis regio est, in qua stativa habuit, ut vexatos milites quiete firmaret. . .(2 3. . aemulatus Patris Liberi . . gloriam . .
dies septem bacchabundum agmen in
Ex hoc consensu satis certe colligere pus Sumus et Curtium et Plutarchum et Diodorum ex uno eodemque fonte hausisse. Neque fortuito quidem accidisse manifestum est, quod apud hos tres
scriptores serie rerum eadem est .i lam Si quaerimus, ' Arrian. Exped. vi 28, s et ipse de Alexandri agmine bacchabundo per Carmaniana incedente narrat idque, ut opinor, ex Clitarchi auctoritaterici Praenkel. l. t. p. stat p. 8o Vogel. l. l. p. so . Deiontibus enim suis Arrianus exhibet haec: αυτ δε ouete Ieto,eμα oc
quisnam Illorum communis, auctor fuerit, satet te
Clitarcho tantum cogitari posse. Nec non laeta sententia commendatur e Plutarchi verbis his: προβατα. . . . ct ouc θαλαTettos: dae ut albis teuc ripoσφέρεσθαι αρκα 1cχθηρα EXE κα δυσωori aeta autem Nearchi verba esses Arrianum auctor est. Plutarchori vero librum Nearchi ante oculos fuisse non modo nulla re comprobatur, sed ne veri quidem simile est. Quae cum ita sint, ex hac re quoque colligere possumus Plutarchum illud me archeum Clitarcho accepisse. Neque alia exempla desunt quibus taec sententia comprobatur; conferaS etiam ea, quae infra g. adn. de hac re
Postquam igitur Flutarcho librum clitarchi Ipsi
praesto fuisses indicavimus, consen Su, qualem supra inter Strabonem et Plutarchum esSe cognovimus, apparet descriptionem apud geographum fy β 28 exstantem ex uno Clitarcho derivandam SSe. Nec satis Clitarchea illa quoque existimanda sunt, quae s. χyyITO Lao-3a leguntur Atque primum quidem geographus hic exponit lassae qui Cathaeorum
quoniam hos auctores Ind. XVI 6 ut si Oxli1ω αυξρεμ laudat. Neque de Charete et Onesicrito cogitari pocest quo: u. quidem libros Arrianus sine dubio ipse non evolvit, sed ex Aristobulo ci. voget . . . . Vel p. 3ox notos habuerit.' Quod Curtius ovium mentionem non facit, omnino non offendit. Idem enim copiose de inopia et egestate illorum Indorum disserit Plutarchus autem, ut saepius, breviter tantum
17쪽
et Sopithis terras inter Hydaspen et Acesinen collocent, cum ceteri eas ultra Acesinen sitas esse credant. Clitarchum varios auctores in opere Suo componendo usurpaSse quoniam satis constat, haec quidem narrandi ratio certe ei conveniret. Quibus de terra generatim expositis ad singulos mores institutaque incolarum Strabo transit. Apud Diodorum i autem et Curtium' ordo rerum plane idem est. Unde consentaneum sit omnes ex eodem fonte hausisse. lniuria autem Vogelius' et Fraenkelius Onesicritum ipsum in hac parte nominatim laudatum a Strabone adhibitum eSSe contendunt. Contra et narrationem et Onesicriti nomen Clitarcho equidem vindicaverim. Atque haec sententia comparatione inter Strabonem, Diodorum, Curtium instituenda confirmatur. Nam eccon Sensu qualis ad verbum fere apud hos scriptores occurrit, Sati perspicuum est nomen Onesicriti apud Clitarchum allatum fuisse, id quod iam in paragraphora vidimus. Maxime enim mirum esset, Si Strabo primum ex Onesicrito et tum, ut Vogelius censet, inde a verbis solo M ω Καθαίων ij vii s. IX s, 2 -do.
l. l. p. g. ' Praenkelius l. l. p. sqq. Onesicrito omnia indera:
eo, quod narratio e verbis vitetv 'o 'elxpleto pendet, colligendum est Straboni hoc loco librum Onesicriti ipsum praesto suisse Ici. Strab. p. o Sqq, quibus locis Aristobulus et Polycletus vid. supra et intra . o citantur. Utrumque auctorem Strabo illis locis ipse non inspexit, Sed per Eratosthenem adhibuiti. Praeterea narratio inde a leto , - Καθαtω καὶ oueto laeto citrettomnino non pendet econesicrito citato.
. . . . ex Clitarcho sua deprompsisset, quippe qui illi omnia debeat. Porro cum ea, quae de sale Indico dicuntur, Clitarchi esse Strabo testetur, facere non possumus, quin suspicemur illum in eis quoque, quae his enuntiatis antecedunt, auctorem esse. Atque etiam verba in extrema para gr. 3o: 'Ivh μεταλλεια καὶ
quae Strabo p. o Megasthenem secutus affert, Spectant ad Clitarchum, quem illo usum esse iam Supra diximus.' Atque idem multo magis cadit in ea, quae in Subsequenti gras p. oo legimus. Hanc enim totam narrationem Strabonem Clitarcho debere, quippe quae item ad verbum fere cum iis consentiat, quae Diodorus et Curtius tradunt, haec doceat comparatio:
Nobiles ad venandum canes in ea
Horum vim ut ostenderet Alexandro, in conseptu leonem Ximiae magnitudinis iussit emitti et V omnino admovericaneS, qui celeriter
18쪽
Tum ex his, quiaSSueverant Ialibus ministeriis, unUS canis leoni cum aliis inhaerentis cru Savellere et, quia non sequebatur, ferro amputare coepit ne sic quidem pertinacia victa, rurSuhaliam partem secarei ueto litetv λαχα petet institit et inde non rubet eo de to ORE1oc Segnius inhaerentemsevo Tm Xuvuiv. o Mἀpeetiic, tetasTαTE EI:
ferro subinde caedebat ille in vulnere ferae dentes moribundus quoque infixerat. βαotaeeu, ἀναβofoetvetoc
Cum igitur in hac paragraphoras Clitarchus certe auctor Strabonis sit, narrationem autem de Sopithis canibus aeque atque apud Diodorum et Curtium ex eodem fonte, cui antecedentia debentur, derivatam esse facile intellegatur, sequitur, ut Strabo et ipse totam illam descriptionem, quae in paragraphi Jo-3 exstat, Clitarcho debeat. In paragr. in Sequentibus geographus alios auctores Sequitur, ita ut p. Is hos demum vestigia Clitarchi appareant. Nunc vero ad gravissimam et ad maximam huius quaestionis partem aggredimur, de qua, qui iudicaverunt, haud satis recte disserui Sse putaverim. Primum igitur in paragr. 6 pauca quaedam legimus de deorum apud indos cultu, de vita regis aliisque rebus. Ac Strabo quidem initio para graphi dicens: Viridith και ταυτα παρὰ ui oui pet plus et paulo infra: c a Κλειταρχύ cpriettv - duobu auctoribus usus esse videtur, id quod Vogelius quoque existimat. Sed res fortasse longe aliter se habet. Mea enim quidem sententia Clitarchus hoc loco unus Strabonis auctor
varias variorum scriptorum relationes geographo commodavit. i3 Notandum est quomodo Strabo et Diodorus tontem Suunt adhibuerint. Uterque enim auctor idem Significat, Diodorus accuratius scribit Strabo necatum canem tribus illis adnumerat.' Strabonis enim verba δὲ Κλcietαρχόc petiet non indicant scriptorem ad alium auctorem transire. De hac re conteras, quae immermannus in ermae vol. XXIII. p. MSqq. exposuit idem nonnullis exemplis demonstravit, tales elocutione S, qualeS: iuc'Epαetoeθ υη quies, 'Epαetoebi mi hi quiei apud Strabonem persaepe non solum ad proxima verba, quae antecedunt, sed ad totam partem pertinere. cf. Strab. p. 'orum 3, ubi iam omnia antecedentia Eratostheni debentur vid. supra p. so adn. 2. Similia enim atque hoc loco Strabo p. 2M 2i memorat rici Zimmermann. l. l. p. 2S , ubi primum ive laudat
19쪽
feram occupaverunt. ἀρετυ, tetri et e e Tum ex his, qui nept*pαTI, XEovetet assueverant talibuS έλetovoracita et hoministeriis, UnUS canis leoni cum aliis inhaerentis cruSavellere et, quia non sequebatur, ferro amputare coepit ne sic quidem pertina-
Cum igitur in hac paragraphoras Clitarchus certe
auctor Strabonis sit, narrationem autem de Sopithis canibus aeque atque apud Diodorum et Curtium ex eodem fonte, cui antecedentia debentur, derivatam esse facile intellegatur, sequitur, ut Strabo et ipse totam illam descriptionem, quae in paragraphi Jo-3 exstat, Clitarcho debeat. In paragr. in Sequentibus geographus alios auctores sequitur, ita ut p.ras hos demum vestigia Clitarchi appareant. Nunc vero ad gravissimam et ad maximam huius quaestionis partem aggredimur, de qua, qui iudicaverunt, haud satis recte disseruisse putaverim Primum igitur in paragr. 6 pauca quaedam legimus de deorum apud indos cultu, de vita regis aliisque rebus. Ac Strabo quidem initio para graphi dicens: diaetetth και ταυτα παρὰ m ou Tραφέ i, et paulo infra: c EΚλειταpaeo quietiv - duobus auctoribus usus esse videtur, id quod Vogelius quoque existimat. Sed res fortasse longe aliter se habet. Mea enim quidem sententia Clitarchus hoc loco unus Strabonis auctor
varias variorum Scriptorum relationes geographo commodavit. i/ Notandum est quomodo Strabo et Diodorus iontem suu ni adhibuerint. Uterque enim auctor idem significat, Diodorus accuratius scribit Strabo necatum canem tribus illis adnumerat.' Strabonis enim verba δὲ Κλcladipaeo vetieti non indicant
scriptorem ad alium auctorem transire. De hac re conteras, quae immermannus in Hermae vol. XXIII. p. o3Sqq. expoSuit. Idem nonnullis exemplis demonstravit, tales elocutiones, qualeS: iuc Epαetoebi ii quiet, 'Epαetoebi ric disputei apud Strabonem persaepe non Solum ad proxima verba quae antecedunt, sed ad totam partem pertinere. cf. Strab. p. 'o, 3 ubi iam omnia antecedentia Eratostheni debentur vid.
supra p. so adn. 2. Similia enim atque hoc loco Strabo p. 2M 2s memorat reci Zimmermann. l. l. p. 2S , ubi primum ive laudat
20쪽
Atque ut singula persequamur, id primum perlucidum est comites Alexandri Magni de eis, quae Strabo de deorum atque maxime de Gangis fluvii cultu affert,
nihil narrare potuisse, quoniam Alexander usque ad Gangem omnino non pervenit. Itaque Megasthenes unus in medium proferri potest, cui Vogelius 3 quoque Lassenium secutus illam narrationem vindicari vult. Reliqua vero non quadrant in hunc auctorem. Nam
cum Strabo p. so O Megasthenem de regis
vita iam copiose exscripserit, vix credibile est eum iterum pauca quaedam ex hoc auctore Supplevisse. Sequentia autem, quorum Clitarchus nominatim testis citatur, ex eodem auctore atque antecedentia fluxisse facile cognoscitur. Qua de causa Strabonem ea quoque, quae cognovimus esse Megasthenica, Clitarcho debere Statuemus. Similia enim ea sunt, quae a Curtio memoriae tradita sunt is habet haec: Regia adeuntibus patet, quum capillum pectit atque ornat uAtque haec quidem verba et reliqua Curtii descriptio de pompa solemni satis accurate respondent verbis Stra
FETάλη topniv Iouet . . MegaSthenem autem Curtio ad et tum pergit vile t IIoetidus ioc, quo loco Strabo non primum aliorum Scripta, tum Posidonii inspexit, Sed ex hoc auctore illorum notitiam accepit. Confera etiam, quae Supra p. a de
Quod vero Clitarchus in extrema demum paragr. laudatur, nihil habet offensionis, cum veterum scriptorum haec sit consuetudo. l. l. p. M.
manum fuisse cum nulla re comprobetur, totam hanc narrationem, in qua illud Megasthenis exstat, Clitarchi esse iam per se verisimile est, s Straboni autem relationem Negasthenicam Clitarches innotuisse graeterea narratione notissima de formicis indicis deque fluminibus aurum vehentibus confirmatur. Cum enim apud Strabonem in eis et quae antecedunt et quae Sequuntur
de magnis divitiis agatur, relatione illa de formicis aurum effodientibus et de fluviis auriferis interiecta nihil aliud nisi divitias terrae significari facile intellegitur Clitarchum
igitur haec omnia mon tam disiuncte memoriae tradidisse, quam nunc apud Strabonem exstant, con Sentaneum est Nam geographum hic auctorem non ad verbum exscripsisse, sed pauca quaedam eaque gravi SSima quaeque excerpsisse . iam se se manifestum est Atque haec ita esse, ut diximus, Clitarchum vera Mega-sthenem secutum esse Curtius gravissimus auctor est, qui media quoque in narratione, quam Clitarcho deberi brevi demonstrabimus, haec verba praebet: 'AUrUm flumina vehunt . . gemmas margaritasque mare litoribus infundit: neque lalia illis maior opulentiae cauSa St. Qi ci etiam, quae p. a 3possuntra .... e et ' ci Strab. p. Tor 3T: puet upuaeui stupp. ix uv. p. Ita si eXtr. o noταμo καταφέpoterum iii incae ueto . . Etiamsi litarchum sua Megastheni debere verisimillimum sit, tamen non negaverim Nearchum quoque fontem Clitarchi esse potuisse, cum hic plurima ex illo sumpserit ci intra . o). Cuius narrationis auctor erodotus est. Legimus il sob: oueto
et Nearchus opus Herodoti adhibuerunt. De illo conferas. Schwanbeck: de MegaSth rer in die Scriptius T Sqq. de hoc vid. quae infra p. 2 adn. 2 exposuimus.