장음표시 사용
31쪽
ut Patroclis in mari Caspio cursus nondum cognoverit, ergo ante hunc auctorem scripserit. Quae cum ita sint, recte Statuere me puto Aristobulum post annum a. Chr. n. 282 scribere non potuisse Attamen cum Polycletus eum iam adhibuerit, terminus paucis annis ante constituendus e St. Multo igitur accuratius terminum definire poSSum US, ante quod tempus Aristobuli opus conscriptum eSSenequeat. Aristobulus enim post annum demum a Chr. n. Sol Scribere potuit, cum iam proelii ad Ipsum commissi mentionem faciat. Schoenius' autem suspicatur, Aristobulum post Casandri demum filiique eius Alexandri mortem, post annum igitur Os vel 28 rerum gestarum historiam composuisse. Cui sententiae maxime Aristobuli ipsius verba favent dicentis se octoginta quattuor anno natum historiam condere coepisse. Porro cum hic auctor Megasthenem quoque inspexisse videatur, coniectura quidem, quam Schoenius fecit, admodum probabilis est et ego quoque ei adstipuler, quia nihil impedit, ne hoc verum e SSe XiStimemus at nequaquam necesse est ita iudicemus, cum Aristobulus iam illis regibus vivis historiae conscribendae ritudere soluerit.' Arrian. Exped. vlt 8 S.' Alire Schoene: De rerum Alex Magni script imprimis Arriani et Plutarchi fontibus 8To p. g. 3 Fragm. Aristob. i p. velli p. S.
Utcumque autem res se habet id unum certe dici potest, Aristobulum post annum a Chr. n. Sol et ante annum a Chr. n. 282 Scripsisse. Unde sequitur, ut Polycletus opus suum circa annum a Chr. n. 2yo condiderit. Atque huic termino etiam ea, quae apud Eusebium leguntur, optime conveniunt. Is enim bis Polycletum quendam Larissaeum laudat, qua de causa iam Niebuhrius' recte opinatus est alterum ex his eundem esse ac rerum
Alexandri scriptorem . Ac priore quidem loco Eusebius Polycletum, patrem Olympiadis affert, uxoris Demetrii eius, cui nomen fuit o Καλoc. Alter autem Polycletus est
Eunomi pater quem missum facere poSSumus. Nam cum Eunomus septuaginta annis post Antigonum Dosonem
natum, nepotem illius Polycleti sc patris Olympiadis),
praetor SSet, i. e. anno a Chr. n. ydisya, utriusque viri nihil nisi nomen idem esSe cenSeo. Demetrius, gener Polycleti, natus est circa annum
a Chr. n. 286 eiusque filius Antigonus Doso anno a Chr. n. 263. Quodsi sumimus Olympiada circa
annum a Chr. n. 28 natam Sse, vereor, ne eius
pater, Polycletus, nondum expeditioni Alexandri Inter-
Euseb Chron. I p. 2 3 ed Schone. 3 Κlein hist und philol. christe I p. 23 Anm. 3. ' Demetr Poliorcet. Ptolemais Polyci LariSS.
Antigonus DoSonnatus, 263 a Chr. n.' ci Droysen. Gesch de Hellenismus Ili 2 tabul. v Die Antigonidenu.
32쪽
luerit. Atque haec quidem res non mediocriter nostraesententiae favet, qualem supra exposuimus, Polycletum non comitem Alexandri sua sibi collegisse, sed scripta ceterorum supra laudatorum auctorum adhibuisse. Accedit quod Polycletum etiam Herodoto et Ctesia; usum esse demonstrari potest. Quae quamquam ita sunt, erraret tamen aliquis ratus Polycletum tantummodo ex aliorum auctorum libris suum opus conscripsisse nec non pro Sua cum Macedonum regibus affinitate ex Alexandri tabulario satis multa hausisse. Neque enim quidquam obstat, qui credamus Polycletum in Persiam et ipsum profectum Aristobuli et Megasthenis exemplo ea, quae suis collustraverit oculis, miscuisse cum librorum studiis. Quibus expositis iam quaeramus, quantum Strabo in Persicis describendis Polycleto debeat. Qua in re absolvenda ita procedendum erit, ut primum breviter indagemus, utrum geographo Polycleti scripta ipsi ad manum fuerint, an per alios tantum scriptores innotuerint. Strabo p. os Sao levandri magni comites vehementer increpat, quod cupiditate adulandi commoti mare Caspium et Maeotin idem esse dixerint et Polycletum testem affert, qui illam sententiam argumentis confirmare contenderit. Geographum hoc loco Polycletum
ipsum non inspexisse, sed tot antae positionem et nomen' cs infra p. 2 et p. 6 adn. g. 3 cf. infra p. 3. ' ci Strab. p. 6 o. Eodem tabulario Patrocles postea
huius auctoris e libro Eratosthenis deprompsisse, iam Behrius recte dixit. Eratosthenes enim Polycleti sententiam refellit Patroclis auctoritatem secutus mare Caspium cum Oceano cohaerere rati, Maeotin igitur a mari Caspio disiunctam SSe.'Vidimus igitur non solum Clitarchum, sed etiam Eratosthenem Polycleto usos esse. Neque tamen Strabo, quamquam utrumque auctorem ipse inspexit, Polycleti notitiam per illos tantum habuit, Sed mea quidem sententia in Persia describenda illo scriptore principe fere
Polyeletus enim in Persicis enarrandis ter auctor nominatim laitatur. Eundem tamen In mota capite multo uberius a geographo adhibitum esse brevi demonstrari potest Facile est enim ad perspiciendum Strabonem fontem tuum ec veterum consuetudines hic illic suppressisse ac tum praecipue laudavisse, cum narrationem quandam singularem auctoris sui testimonio confirmare aut alius scriptoris memoriam auctoritate illius refellere voluit primum quidem geographus T28 et 2 Polycleti auctoritatem secutus 1 circuitu urbis usorum muris non circumdatae memorat, tum Ibid. β eodem intercedentes narrat choaspen, Eulaeum,
l. l. p. a T. i. ibid. p. 32/33. EX Eratosthene quoque mentionem Polycleti apud Strab. p. T 2 fluxisse veri est simillimum, cum illud Polycleti fragmentis Eratosthenis inclusum sit braeterea verba, quae Strabo contra Polycletum profert, doctrinam atque rationem cogitandi illius scriptoris plane
redolent.' Eratosthenem Patrocli maximam fidem habuisse notum est: cf. Strab. p. '-To.' ci. Neumann. l. l. p. 83 adn.
33쪽
Tigrin in unum lacum confluere denique p. 3 β 2 se illo scriptore de institutis in urbe Susorum et de moribus regum Persarum pauca quaedam profert. His locis semper de Susis et Susiane mentionem iniectam esse diligenter tenendum est. Ad vestigia enim Polyeleti deprehendenda haud paullum inde adiuvabimur. videamus igitur, quid e locis nomen auctoris praese ferentibus colligi possit. Geographus enim postquam generatim de matura Persiae disputavit p. T28 β 2 ad singulas huius regionis partes describendas transit Ac primum quidem copiose Susianen Susa caput describit quibus iae rebus praeter Diodorum gravissimus auctor est Quare haud iniuria concludemus Strabonem hoc loco vestigia scriptoris cuiuSdam pressisse, cuius operis aliunde nullam notitiam habemus. Vogelius sanes descriptionem Strabonianam certo auctori vindicare non ausus cautius egit; nam cum Polycletus nominatim in extrema para graphora de Susis testis laudetur, mirum futurum fuisset, si geographus ex alio ac Polycleto auctore sua deprompsisset Totam vero narrationem huic scriptori deberi ex hac re colligi posse mihi videtur. Legimus apud Strabonem descriptionem, quae partim cum Herodoto partim cum Ctesia convenit Strabonis enim verba: arovetet habet fletoto o ΣoDoto P
Herodoti opere hausta esse bidentur, qui ill haec
' Gesichenius dubitat, num hoc enuntiatum ex Herodotolluxisse putandum sit, quod eadem res apud alios quoque Scrip-
Reliqua autem descriptio, quae apud geographum XStat, tantopere convenit cum eis, quae Diodorus praebet, ut omnia ex eodem fonte fluxisse existimanda sint. Apud Diodorum enim I 22 haec scripta sunt olκohos, odit '
cum hoc loco sua e libro Ctesiae sumpserit, utirumb-holgius' ostendit, Strabonem autem illum auctorem ipsum non inspexisse veri sit simillimum, patet geographum in paragrapho 2 componenda Scriptorem quendam Secutum Sse, qui et Herodoti et Ctesiae libros evolvit. Atque hic scriptor nemo alius est nisi Polycletus, quem infra illis auctoribus usum esse denuo videbimus. Nostrae autem sententiae illud quoque
maxime asservit, quod Strabo, ut paulo ante monuimus, aliis locis eundem Polycletum de Susis auctorem affert. Praeterea iam vidimus Polycleto in opere suo conscribendo diversorum scriptorum memorias praeSto fuisse.
itaque si media in narratione Aeschylus et Simonides testes appellantur, Strabonem hos auctores hic non ipsum legisse, sed Polycleti opera adhibuisse
adisse existimantem omnia ex uno fonte a geographo derivata esse dixerim.
34쪽
At obstat unum nonne Clitarchus et Polycleti et Ctesiae ' scripta versaviis Recte quidem dixeris, sed Straboni in paragr. 2 Clitarchum ante oculos fuisse nullus crediderim Ex quo si geographus hic hausisset,
unum certe X eis, qui etiamnunc exstant, rerum Alexandri scriptoribus, quos eodem Clitarcho usos esse constat, idem narraturum fuisse manifestum esset. Quare in eo nobis acquiescendum est, quod supra contendimus, Strabonem opus Polycleti ipsum inspexisse. lam ut proxima persequar, ea, quae in paragraphos leguntur, artissime cum antecedentibus cohaerent
et iam ideo ex eodem fonte fluxisse putanda sunt, quippe quae fragmentis Polycleti ipsis concludantur idem enim N et nominatim a geographo testis affertur. Itaque iam per se veri simile est narrationem quoque inparagr. 3 Polycleto deberi Praeterea descriptio in hac para-
grapho tam similis est eorum, quae in k2 narrantur, ut primo aspectu pateat omnia ex uno eodemque fonte derivata esse.
Paulo autem difficilior est quaestio, utrum Strabo totam paragr. ex Polycleto petiverit an praeter hunc auctorem alios fontes adierit. Nam hoc loco, quo denuo de Susis et Susiane describenda agitur, narrationes variorum scriptorum collatas invenimus, quae praeter Polycletum ad Nearchum et Aristobulum redeunt. Quomodo illud expediendum est Geographus ipse diversos auctores hoc loco inspexit, an alius hos scriptor ei suppeditavit pAtque ut in singula inquiram, Nearchus illius fons fuisse nequit. Nam is cum eis, quae apud Strabonem initio leguntur, raperte sugnat Ubi ira Susian ex ab
oroati de flumine rusque ad Tigrim in mare Persicum influentem pertinere dicitur, Nearchus autem, id quod in Onesicritum quoque cadit, Euphratem orae finem esse tradit variis quidem argumentis eo adducor, ut existimem illum Tigrin fluvium non eundem esse ac Nearchi Iasitigrin Primum , enim Nearchum Ipsum testem afferre liceat negantem Tigrin et Pasitigrin unum et eundem fluvium esse; tum relatio init. de ora Susianes tria milia stad in longitudinem patente a Nearchisententia discedit affirmantis Pasitigri ab Oroati de duo milia stad abesse, denique geographus ipse in paragr. Polycletum secutus nam de hoc auctore solo hic cogitari posse infra demonstrabimus Pasitigrin ut peculiare flumen enumerat. EX Nearcho igitur Strabo illam rem
relata, deprompsisses nequit, It quot etiam multo clarius dit hac re quod Ille Thoaspen, cuius Iluminis geographus mentionem facit, numquam laudat. Contra narratione, subsequentem me angustiis inter Persiam it Susianen intercedentibus Nearcheam esse videbimus Sed de hac re quid censeamus, paulo post
Apud Aristobulum vero eandem rem deprehendimus is quidem Euphratem cum Tigride coniunctum
35쪽
Quare de hoc auctore quoque ut Strabonis fonte hic cogitandum non est. Relatione autem paulo infra insertam in fluminibus Persicis cataractas esse iactas ad Aristobulum redire supra satis docuisse mihi videor. Sed iam sententiam meam expromo. Cum enim illud Aristobuli Polycleto deberi viderimus statuendum esse patet sic Strabo non ipse varia illorum scriptorum testimonia hoc loco ex alio aliud depromens conscripsit, sed omnia ex uno Polycleto media in narratione nominatim laudato petivit. Neque id mirum est, si supra recte exposuimus, Polycletum in opere suo componendo e pluribus auctoribus multa concinnavisse. Haec quidem sententia duobus etiam argumentis confirmatur, quorum primum St, quod Choa Spes, quem Polycletus profert, in antecedentibus quoque nominatur, alterum idque gravius, quod narrationem Polycleto citat p. 28 proxime praecedentem de angustiis supra laudatis hominibusque, qui illas incolunt, esse Nearcheam Strabo auctor est. Geographum enim ipsum hanc relationem memoriter e Nearcho attulisse, iam ideo negandum est, quod huius verba
artissime cum eis coniuncta sunt, quorum Nearchum auctorem esse non posse Supra demonstravimus; ergo eκ
uno fonte descriptio fluxisse iudicanda est. Polycletus autem ipse quoque eundem auctorem hoc loco non inspexisse, sed per Aristobulum adhibuisse videtur, quem
fuisse verisimile esse putaverim ei infra p. S.
ab illo paulo infra de cataractis in fluminibus Persicis
in Structis usurpatum esse ostendimus. Eadem enim
sunt, quae Arrianus' ex Aristobuli auctoritate de Uxiis memorat. Itaque cum illud nomine Polycleti pronuntiatum Aristobuli fragmentis inclusum sit perlucidum est totam descriptionem ex illius opere petitam
Hic igitur fortasse quispiam suspicetur Eratosthenem aut Clitarchum varias relationes compegi SSe, praeSertim cum uterque Polycleto ceterisque auctoribus modo laudatis usus esse videatur. Sed iam Vogelius recte monuit geographi auctorem non esse Eratosthenem, quippe quem Strabo p. 8 haec dicentem faciat:
longitudo orae accurate descripta sit, veri quidem dissimillimum est Strabonem suam notitiam ex Eratosthene
Sed multo maioris momenti, id quod Vogelius neglexit, est quod Tigris in mare Persicum influere perhibetur. Eratosthenes enim affirmat hunc fluvium cum Euphrate
coniunctum esSe 'spet iuveto et CL 1αTTc MEGortoTαμtuc, o Rotoueticui,TLaetetovete et tu L est pic et o Eu*pάetric et Euphra- Exped ill si a sqq. Eandem descriptionem in itinerario Alex Magni legimus ap. ueli. l. l. p. sos cap. 66. itinerarium autem Aristobuli memoriam prodere videtur.' Fraenkel. l. l. p. 2 2 Arrian. Exped ill T, - Aristobulo vindicat.' l. l. a.' Strab. . Tyri 23.
36쪽
tem solum in mare influere: Eo ppetetitv lxmmeatu Ela ov
idem in Clitarchum cadit. Qui et ipse apud
Curtium Euphratis ostium tantum laudat: ' Rex cognoscendi plura cupidine accensus rursus eos terram legere iubet, donec ad Euphratis ostia appellerent
Attamen multo etiam magis aliud argumentum nos iuvat. Apud nullum enim eorum rerum Alexandri scriptorum, qui etiamnunc sunt quosque Clitarchum inspexisSe Scimus, eandem Polycleti narrationem, qualis apud Strabonem
p. 28 scripta est, deprehendimus. Neque illa, quae geographus p. 28 β 2 et p. 3 β 2 ex Polycleto
praebet, Clitarchus tradidisse videtur, qui tamen ea non ita copiose perscripsit, ut Strabo ex hoc auctore illius notitiam habere potuerit.'Quae cum ita sint, facere non poSSumuS, quin statuamus Polycletum ipsi geographo ante oculos fuisse. Neque id quidem parvi ponderis est cum enim multa, quorum fontem geographus non nominat, apud ceteros auctores non legantur, nunc iam iusto iure concludere licebit, illum in Persicis describendis principem fontem Polycletum secutum AESse.' Strab. p. 8 β 26. i. eissbach apud Pauly-wissowa S. v. Euphrates col. 2os. LX , o idem Diod XVumo memorat.' velim conferas Curi. v , . . . ad ChoaSpen amnem pervenit, delicatam, ut fama est, vehentem aquam Strab. p. TZS a vid infra p. s). Curi. v 2, si- 2 et Diod. XVII 6 Strab. p. 3 bras. Curi. v 2, 2 multi reges tantas opes longa aetate cumulaverant , Strab. p. Tasgredietana ovoλάκια,
lam restat, ut de tertio loco p. 3s j ij, quo
Polycletus a Strabone testis profertur, breviter dicam. Sed priusquam res ab illo scriptore traditas accuratius inspiciamus, de fontibus, ex quibus geographus narrationem in paragraphis antecedentibus conditam sumpserit,
pauca praemonenda SSe videntur.
Strabo enim geographica Susianes et Persiae descriptione ad finem serducta s. 32 har ad mores
institutaque Persarum i copiosae enarranda transit qua in partes usque ad ras ferseverat auctore, sui Suadebet, non nominato. Pleraque autem hoc loco Herodoto deberi facile intellegitur Cuius descriptioni aliorum ilia, scriptorum aestimonia Inserta Iunio quae ad clesiam, Minonem, alios aedire Nogelius monuit. Strabo ipse perspicue ad duos vel potius tres fontes spectat cum dicit La 3 nais Elpηκαot 1a TXetouc. uic trouet etiva et D IS αύτα με ou visaeat tu,=ακαμ εν ἔκexv. β'
ται mopletic Id saetαι καὶ psigic Quaeritur, igitur, utrum Strabo Merodoti opus hoc loco ipse evolverit, an ullius iarrationem aliorum auctorum relationibus auctam iei uno dontes petiverit. Supra autem Iam exposuimus aeographum, quamvis erodoti iidem In dubium iocaret, tamen haud raro illius libros versavisse. taque reum Nogelio consentiens existimo Strabonem hoc loco Herodotum ipsum evolvisse. Atque hoc ita esse ex geographi verbis ipsis elucet Qui
37쪽
l paegi: et erodotum l. 38 exscribere pergat,
eiusdem libros illi ipsi ante oculos fuisse manifestum est. Praeterea facili opera intellegitur voci, quae est imopleti,
Herodotum Solum subesse, cum prorsus a Strabonis consuetudine abhorreat scriptores rerum Alexandri aut aequalium libros ita citare. Strabo vero variorum rerum Persicarum scriptorum opera se cognovisse ipse testatur his verbis init.
Ac recte quidem Vogelius monuit ea, quae ab illo
narrationi erodoteae addita essent, ad plures auctores redire. Quaestio autem inStituenda est, quos auctores geographus adierit. Facile sane est aliquem fontem designare, difficilius argumenta ad persuadendum satis idonea proferre. Sed singulis persequendis supersedeo,cum Vogelius de hac re uberius disputaverit. Constat quidem id unum auctores vel potius eum auctorem, quo Strabo praeter Herodotum usus sit, rerum Persicarum haud imperitum fuisse.
Dinonem, quocum illa narrationi Strabonianae in L 3etra inserta satis bene congruunt, hoc loco a geographo evolutum esse Vogelius haud iniuria negat, sed rectene dixerit Batonem Sinopensem ei praesto fuisse valde dubito argumenta certe, quae Vogelius profert,
levissima sunt. Cur autem operam consumimus in eo auctore indagando, quem geographum ipse aperte mominat Nam
cum dicat p. T3 β 2 Eoeti 'Ioui: et triet ethetis ibilimv, et prio IssokuRXEtetoc, echi verbis non modo non apparet Polycletum antea nondum adhibitum, sed mea quidem sententia hunc ipsum auctorem iam inspectum esse patet, dummodo illa verba recte interpretemur. Neque enim vox Ioλυκλa toc sola premenda est, Sed καὶ ταυτα, ita, ut Strabo etiam pauca quaedam ex eodem auctore addat. Vides quam bene haec cum Sententia no Stra concinant. Itaque persuasum habeo non Ctesiam neque Hellanicum, non Dinonem neque Batonem hoc loco a Strabone usurpatos esse immo Polycletus solus, cuiuS
relatio ipsa narrationi illi ex Herodoto depromptae annexa est, ille fons est habendus, cui omnia ab Herodoto diversa debeantur. Neque vero haec Sententiae everti potest, quod memoria in extrema par 2 gr. 2o, ut Vogelius monuit, de matrimonio filiorum et matrum ad Ctesiam reditu immo hoc ipsum pro nobi pugnat, cum Polycletum Ctesiae libros in suu n usum convertisse supra demon Straverim US.'Pag. 35 β 2 a tandem ex more suo Strabo auctorem suum in lucem profert. Ac primum quidem Polycleto auctore de vectigalibus a Dareo institutis disserit deinde in subsequenti reges magnis divitiis in luxuriam incidisse memorat Quam marrationem, quamquam non' melickenius quidem Strabonis verbis hanc sententiam
eliciendam SSe negat.' l. l. p. o.
38쪽
iam e Polycleto citato pendet, tamen huic auctori tribuendam esse censeo. Nam totam hanc para gr. cum antecedenti conexam esse quivis intelleget. Gravior autem quaestio foret, unde Polycletus sua sumpserit. Quam plane solvi posse equidem desperans veri non dissimile esse putaverim Ctesiam ab eo adhibitum esse, quocum Strabo de Eulae aqua consentit, 'quemque Polycleto saepius adhibitum esse constat. Dixi de eis locis cum Polycleti fragmentis ipsius arte cohaerentibus restat, ut demon Strem magnam partem eius narrationis, cuius geographus fontem suppreSSit, ex eodem scriptore fluxisse. Proficiscendum autem mihi videtur a paragraphos o p. TZa), qua accurata Susianes descriptio exhibetur,
Eandem rationem apud Strab. p. 6qs Io invenimus. Ubi his verbis thios heri u Καθαluis . . . ad orationem rectam transit, quamquam omnia uni sonti, Clitarcho debentur. i. supra p. 22.3 Ctes iragm. ap. Mueli in vol. erod. p. L. . . Tvivetur. καὶ ἔλα*poetατο καὶ τihleteto elueti. Polycletus et Plin. l. l. vlas, ZS de Eulaeo idem memorat, quod apud erod i 88, Ctesiam . . Curi. v de Choaspe, narratur. Itaque Polycletum illud de utroque flumine tradidisse crediderim, quippe qui in unum cadant ci Forbiger blandbuch de alte Geographiel s8 p. 8a adn. 663. Hoc enim ex eo apparere mihi videtur, quod Clitarchus apud Curtium non Eulaeum, sed Choaspen nominatrici. Supra p. 8 adn. 3 et p. 68 adn. a Si vero Polycletus apud Strabonem p. 28 refert Choaspen et Eulaeum
in lacum inlluere, illum significare unum coniunctum lumen consentaneum St, aeque ac Euphrates quoque et Tigris in mare Persicum se effundere dicuntur cf. Strab. p. 2L 2Issa detepol e TEXEuruieti Elc o siepetixo, Laerto , quamquam hos luvios uno ostio in mare influere constat. Sed haec quaestio difficilior est, quam quae pauci absolvi possit. Conferas, quae ei Sshachius apud Pauly-wiSSowa S. v.v. Eulatos, Choaspes, Euphrate deliis fluminibus disputavit.
cuius quidem auctor non laudatur; sed iam Vogelius summo Iure totam hanc marrationem Polycletin vindicavit verbis missi tarectes tamen Sueli. s. l. animadvertit reliquiarum a s c. libr. Polycleti is maximam partem spectare ad re geographicas. . . . Altera autem cauSacur illa ei vindicanda esse censeam haec est me urbe Susis unus Polycletus a Strab. testis citatur, hoc autem
Strabo de auctore suo haec tantum affert priori EXEtvoq. Cum vero in antecedentibus fons nusquam nominetur, necesse est ex narratione ipsa quis fuerit eruamus. Nam tantum abest, ut Vogelii vestigia premam dicentis aut verba corrupta esse aut pauca excidi SSe, ut Strabonem memoria tantum lapsum esse en Seam. Quicumque enim geographum ipsum perlustraverit, non ignorat exempla exsistere, quae haud raro mirum quendam in modum pronomina demonstrativa ab illo usurpata esse doceant.'' l. l. p. T. 3 p. 'garas Strabo Onesicritum et Aristobulum secutus de miris arboribus in India disputat in extrema paragrapho,
haec verba addit: καὶ ω, opto*όρω δέvopturum pileti DUToc. Quamquam vox ueto ad unum Aristobulum referenda St,
tamen Onesicritus significatur, ut ex subsequenti narratione apparet sci Vogel. l. l. p. s). Hoc loco vox ueto non aliter interpretanda est nisi quod Strabo temere eam repetivit cum paulo ante eadem voce iam usus sit. Similiter res se habet p. 6q β 22, ubi Aristotele citato vox uetoc, quae in subsequenti j 23 est, non ad Aristotelem, Sed ad Onesicritum redit. Ac fortasse ex hac re colligi potest Strabonem hoc loco Aristotelem non ipsum, sed per Onesicritum adhibuisse. Quod vero Strabo Exciso dicit pro ouetoc nihil habet offensionis, cum illis vocibus plane promiscue usus sit. cf. p. IT
39쪽
Quaestio igitur cum sit quisnam voci laeatvo subsit, de Onesicrito, Aristobulo, Polycleto tantum cogitari potest. E quibus auctoribus Vogelius suo iure nesicritum missum facit species enim ipsa totius narrationis satis videtur demonstrare Strabonem hoc ioco non Secutum esse hunc auctorem quippe qui in libris suis pessimae fidei convictis a tanta diligentia, quantam hic in singulis rebus observandi deprehendimus, prorsus
Neque Aristobulus, quamvis rebus geographicis describendis operam dederit, Strabonis fons esse potuit. id cum aliis ex rebus tum inde vel maxime apparet, quod neque Arrianus neque ceteri rerum Alexandri Scriptores similia memoriae tradiderunt. Manifestum igitur est Strabonem in para grapho soconscribenda vestigia Scriptoris cuiusdam preSSiSSe, eX quo solus singularia quaedam tradidit Polycletum dico, cui uni tota narratio debetur. Reputantibus enim nobis hic de Susorum descriptione agi et Strabonem, ut Supra eXpoSuimus, Polycletum primum et praecipuum fontem de Susis Secutum esse, Satis patet eundem hoc quoque loco ab illo exscriptum ESSE.Neque aliter de para gr. a iudicandum est quae Vogelius quidem non debebat dubitare, cui vindican claeSSet, praesertim cum totius narrationis tenor ac conexus turbatus foret, si quae loc loco leguntur: noxuettrac
U Tet lori . . . dirimeremus. Namque haec verba descriptione illa antecedentiri so neglecta prorsus non intellegi possunt. Pergit igitur geographus in Susiane describenda, cum exponat hanc regionem, quamvis calore prematur, tamen fertilem Sse. Sequitur in extremari a descriptio orae Susianes. Cum Nearchus, quem Strabo auctorem suum dicit, . Tayta iam de hac re usurpatus sit, equidem Suspicer Strabonem illum hoc loco non ipsum adhibuisse, sed iam citatum invenisse a Polycleto. Etenim hunc non modo mediam terram, verum etiam oram maritimam descripsisse per se verisimile est. Postquam igitur probabile esse duximus etas ex Polycleto fluxisse, in promptu St ea quoque, quae in L narrantur, eidem auctori tribuenda esse. Nam altera para gr. arte conexa est cum altera, cum in s expediatur, qua de causa non Susa, sed Babylon ab Alexandro regum sedes electa sit. Primo autem obtutu patet hanc paragraphum s varias narrationes continere, quas ad Aristobulum, Clitarchum, Polycletum redire Vogelius uberius ostendit. Idem vero recte monuit illos scriptores hoc loco a geographo ipso non esse evolutoS. Ergo omnia ex uno fonte manasse existimanda sunt. Quaerentibus autem, quis tandem auctor fuerit huius operis, Vogelius quidem ita respondet, ut opus quoddam varia illa testimonia complexum esse neget, et cum alia via non patere ei videatur, qua illa difficultas enucleari possit, mi Alexandri historiam
40쪽
66 geographo conscriptam confugit. Neque tamen mihi persuasit nullo enim certo argumento nititur. Nam de illa Alexandri historia a Strabone peculiari quodam opere conscripta nequaquam constat immo vero liber iste doctorum virorum tantum cogitationibus originem suam debere videtur rata ut refugium quodammodo sit commodissimum, quo omne narrationes, quae ad nullum certum Strabonis auctorem referri poSSunt, condantur. Strabo enim, uno loco p. To excepto, nusquam talem librum respicit atque id quam maxime est mirum. Nam quicumque geographi haud sane suae laudis obtrectatoris morem ac consuetudinem diligenter pensitaverit, facile concedet eundem, si ex illa historia hausisset sine dubio
eum reSpecturum fuisse.'Sed redeamus, unde profecti Sumus. Cum enim ea, quae apud Strabonem p. 3 L leguntur, modo Aristobuli modo Clitarchi similia videantur esse, sed cum neutro conveniant et pleraque, ut Vogelius rectissime
' Luedechii inventum l. l. p. a Sqq. 3, qui quidem omneS locos inter Curtium, Plutarchum, Arrianum, Strabonem conSentientes ex eodem Strabone derivandos esse censet, nullius esSepretii evicisse mihi videtur Ed Schwarigius apud Pauly-wiSSowa S. v. Arrian col. a 2 S. Sed velim ipse inspicias librum Luedeckii, cui P. Otto Straboni taroptκui uaropcvrit1αet u fragmenta LeipE. Stud. X Supplem. p. ' adstipulatur. Equidem Schwarigii Sententiae subscribo affirmantis illa Strabonis verba p. od q),
graphus e pluribus Scriptoribus rerum Alexandri excerpta ad geographiam adhibuerit. 3 cf. Strab. p. 3 et g. ' Si Clitarchus, ut Vogelius ostendit, magnam partem cum Strabone consentit, ex hac re nihil colligere debemus. Nam Clitarchum et Aristobulo et Polyeleto usum esSe Satis constat.
dicit, a rivulis potius quam ab ipsis fontibus arcessitasin tu, facere non poSsum, quin existimem, Strabonem certo cuidam operi totam narrationem debere. Atque hoc quidem opus Polycleti est, quem variorum Scriptorum
testimonia contulisse iam saepius cognovimus. Praeterea haec verba: α Σουσα καὶ αυτα θησαυρῶ καὶ κατασκευῆ, is eoetet, quae in initio paragr. y exstant, aperte ad hunc auctorem Spectant.
De eis, quae in I et 8 de sepulcro Cyri et Darei
narrantur, non e St cur disputemus, quoniam Strabo auctores Aristobulum, Onesicritum, Aristum quendam Salaminium nominatim affert. Denuo autem reSpuenda mihi videtur sententia Luedeckii ' affirmantis Strabonem has paragraphos ex suo ipsius opere historico transtulisse in geographica. Id unum enim patet geographusti hic plane in historicum genus dicendi abisse.'Neque tamen quidquam obstat, quin eum hoc loco illos scriptores ipsum in suum usum convertiSSe credamus. Reliquum St, ut quaeramus, quem auctorem Strabo in AEp. 2yx secutus sit. Iam supra autem cum adnotaverimus Polycletum in hac paragrapho adhibitum esse, rem ita se habere nonnullis argumentis comprobare liceat.
Strabo enim relationibus Nearchi et Onesicriti ointerpositis expeditionem Alexandri es finibus Uxiorum describere sergit idque rita ut apertae ad verba