Specimen historicum de Eumene Cardiano a caeteris Alexandri Magni ducibusrite distinguendo

2쪽

SPECIMEN HISTORICUM

Oeo Qvabit et o et ova lates ,

ni XIV DECEMBRis A. MDCCCXXXVIII, HORA II.

6쪽

mirum profecto, eum, qui aliquam cum antiquis literis familiarisatem eontraxerit, fummo quodam earum amore ferri. Sive enim antiquarum gemium poesi Deetas, hae animum fuhlimitate et simplieirate pereellursive historiam eonsideras, ima rerum magnDudine et varietate delectat. Nulla usquam tam illustria eloquentiae exempla adsunt, qualia nobis antiquorum seripta proponunt, eaque, quae veteres milosophi mentis ingenii ae facultaribus excogitarunt, recentior aetas vix superavit. Equidem luhenter eonfiteor, ab eo inde tempore, quo antiquorum scripta tractare contigit, semper me magis ea cognoscere et iisse, illiusque temporis memoriam mihi

jucundissimam esse, quod his studiis impendere licuit.

Omniam vero doctrinarum, quae antiquitatem Oeetant, Aistoriam principem locum tenere, nemo, credo, infitias ibit Plurima enim, quae aeteroquin intelligi plane non possunt, ex ea sunt explicanda. Quicunque ero veteres illos, tum poetas, tum oratores, tum philosophos, intelligere Nere velit, nec ad historiam attendat, nae

eum faepissime graviter falli necesse est. Habet prae herea antiquarum gentium historio ipsa per se, no nos in primis alliciat. Verissime enim Cicero eam testem

7쪽

temporum, lucem Veiitatis, vitam memoriae, magistram vitae, nuntiam vetustatis, dixit.

Equidem, quum mihi summos in literis homi es amis hienti specimen aliquod studiorum eo eruendum esset, diuque fluctuarem incertus, modo Plutonis ententiam de artibus a disciplinis pro viribus exponere eupiens, modo etiam aliquod ex Orientalibus literis disquisitionis argumentum sumens, tandem historiae antiqva aliquam partem tractare constitui. naevam autem avsae me monuerint, ut priora onsilia missa facerem , nune dicereni attinet.

Si vero quis roget, quid potissimum feerit, ut Et menis vitam eligere disquisitionis argumentutu, -- rvm illud in primis est L HEus Di opera, qui in lectionuus suis historicis, quoties ad illum locum pervenerat, nos movere olebat de umene, a caeteris Alexis andri duellus hene distinguendo. Declarabat ille simul, quid de hoe viro esset existimandum, quem recen riores plerique historici curu caeteris confuderunt, non animadvertentes hunc praecipuum esse auctorem eorum, quae tum ceciderunt. Rem igitur paulo ae ratius investigare, atque ex ipsa rerum gestarum narratione

probare haud ineptum videbatur Academicae seriptionis argumentum. Eo sane lubentius o mihi sumpsi, eum ea tempora complecteretur, quorum inoria summi momenti est ad res deinde gestas, quae nondum satis homni parte explicatu sunt, rite perspiciendas me Dissiligo by Orale

8쪽

eonsilium cum a Praeceptoribus Clarissimis non improbari intellexissem, rem suscepi, et ea conquisivi, quae ad argumentum spectare viderentur. Nullius autem

scripta, si antiquos ipsos exeipias, tantopere mihi profuerunt, quantopere Droyseni opera, e quibus multa me profecisse lubens fateor, quamquam ne ille adeo fatis Eumenem a caeteris distinxisse videtur. Et si quidem his libellus exstitit, quem qui leget, aequi bonique meam pellam consulat , aliquid aetati, aliquid virium tenuitas condone velim. Si quidem mea antiquis dictum est Fructum studiorum viridem et adhuc dulcem promi decet, dum et veniae spes est, et paratus favor, et audere non dedecet et, si quid desit operi, supplet aetas et, si qua sint dicta juveniliter. pro indole accipiuntur. in vero ingratus merito dicerer, nisi hoc Deo pro terer, quae pietas animique sensus dicere me jubent. Te, Pater carissime, primum compellare liceat, qui studia haec mea non tantum quovis modo adjuvisti, sed nihil etiam omisisti, quo mentis vires excoli ingenium,

quantulumcunque tandem, cui, animus denique emendari potuerit. Multa sane de te dicerem, nisi te a filio laudari nolle scirem nunc hoc tantum addam, quidquid in his literis proficere potui, tibi hoc debeo, qui monendo et suadendo puerilem praulantium et juvenilem imperitium numquam non optime moderatus es. Accipe grati animi estificationem, Pater Fime, et ita a

9쪽

me amare perge, ut nunc te amare scio, tuoque consilla et adhortatisne reliqua etiam, quae mihi supersunt,

studia adjuvare ne desinas.

Cui vero in his studiis plurimum Ahemn est patruu/oestumatissimus. Iune enim, ut Ciceronis vectis dicam, quoad longissime potest mens mea respicere alium praeterit temporis, et pueritiae memoriam recordari ultimam, inde usque repetens, video mihi principem et ad suscipiendam et ad ingrediendam rationem horum studiorum exstitisχ. Maximum HI se ibi fautorem praestitit, et quovis modo, sermonibus, monitis, consilis, studia mea provehere non de res, avra in me contu Iuraeneficia, ut iis eumulatum me plane sentiam Granas nune ibi, Patrue dilectissime, pro his omnibus gere liceat, Teque orare, ut ita mihi favere pergas, ut u sque semper favisti. Vos autem, Praeceptores Clarissimi, quibus vectis alloquar Qui me e satim henevolenti excepistis, eum ad hae studia accederem, ud major esse non potuit. Tu, Limam, non tantum publica tua institu. non mi I prodesse voluisti, sed ex eorum etiam numero me esse jussisti, quibus Tu vespertinis horis, lotonem explicare soles, et cum discipulis unquam amicis em . fari quoties, eum Tu ita Ohiscum de antiqvis collo luebaris ardore et amore ad hae studia plane novo nos incensos sensimus, atque nullus affirmare hito,

numquam a Re me docessisse, quin aliquid me profecisse

10쪽

se rem vel ad melius intelligendos antiquos veI ad hominem accuratius cognoscendum. Numquam non omiter et benevole me ad visu et monuisti, quotiescunque δεδι- tabundus ad Te eeederem, nee umquam tuum frustra imploravi auxilium. Haec quoque deae, 'LGOUDOEUERI,

me profiteri animi sensus jubet. Quid emim mae insitutioni non tantum, sed monuis etiam et sermonibuτdebeam, optime sentio. Quoties onsilio opus esset, aut auxilium qu rerem , fumma re benevolentia feminper mihi ad isti. In o autem, o Decimine elahois rando, Hos Praeceptores optimi, mihi eontinenter profuisse, lubens agnoseo. A Vobis CL EUsD est GoUDogvERI, erepti quidquid in his literis profereris: quod non majores fecerim progressus, hae mea ulpa est. Pro tantis in me meritis me vobis semper gratum futurum spondeo Hos autem, vir Clarissimi , dum salia studia perficienda in hae eademia maneo, eandem miti benevolentiam conservate, meque e discipulorum

vestrorum numero ne removeatis.

Herum o etiam Deo ad Te se eonvertit mea ora. tio, nesciarissime GROENEWoUD, qui me ad tuam Orientalium Literarum doctrinam eum dubitans aere derem, tanta statim comitate et amicitia es amplexus, ut alteri quasi parenti me tibi devinctum sentiam Paterna enim Tu caritate me eoepisti, nec ad publicam tantum tuam admisisti institutionem, sed in intimam recisuras familiaritatem , non discipuli, sed