De principibus reipublicae Carthaginiensis magistratibus dissertatio historica quam ad summos in philosophia honores auctoritate ... die 19. mensis Decembris a. 1857 Godofredus Wolff

11쪽

videtur. IIuius enim verba haec sunt, quibus in Ioco supra laudato pergit: hκαὶ βελτιον δε rotic βασιλει; μημε

serre unusquisque intellegit. Gravissimum deinde op nionis Suae argumentum, Goeitling id esse putat, quod Carthaginienses novum regem alteri regi eodem modo adiunxisse videantur, quo, eius quidem ex Sententia, Senatum novum adiecerint antiquiori senatus institutioni; unde satis patere, quemadmodum senatus duos sic etiam reges duos electos esse a Carthaginiensibus. ouae autem Metiling in initio disputationis suae I de Carthagi niensium republica quum de novo rege tum do novo senatu explicavit, multo minus argumentis ex veteribus scriptoribus et ex rei ipsius natura haustis sunt confirmata nimisque merae apparent coniecturae, quam ut PB, quae ex iis concluduntur, licet probabilis sit conclusio, fidem et auctoritatem ad se vindicare poSSint. Praeter Aristotelem qui formam reipublicae Carthaginiensis attingunt, omnes quidem plures ibi eodem tempore reges suisse comprobant; numeri autem eorum Nepos tantum mentionem facit, vel si quis alius vitam Rannibalis scripsit. Ric binos fuisse reges testatur. Et quae Nepotis in rebus huius modi auctoritas est, hunc revera eorum fuisse numerum hoc testimonio ad certum quidem redigi nequit, sed tamen valde sit probabile. Multo minus accurate, quamdiu munero perfuncti sint Carthaginiensium reges, ex veteribus Scriptoribus demonstrari potest. Idem Nepos l. l. reges annuOS quo

12쪽

annis creatos esse testatur. Sed nescio an Eluge tu falsus sit, qui hoc argumento, cui adiungere vult Zonarae enarrationem, annuum regum fuisse magistratum salis confirmari putet. ouominus enim hanc sequamur opinionem, Aristoteles ipse nos impedire videtur; non eo quidem, quod Carthaginiensium reges apud eum cum regibus Lacedaemoniorum comparantur, qui per totam vitam imperare Solebant, nam Aristoteles minime, ut Goeilling contendit, pares esse Poenorum reges Spartanorum regibus, nisi quod reges suos creare soliti sint Poeni, a

deinde: - και βελ Moi . Sed permagni est momenti, quod Aristoteles inter causas, cur melius se habeant Carthaginienses , ad reges quod attinet, quam Lacedaemonii, do tempore potestatis eorum non loquitur; ad quod recte animadvertit IIeeren ): ,Aristoteles selgi sie inii den

Carthaginiensium reges non tam cum posteris Romanorum consulibus, quam cum antiquissimis eorum regibus comparandos esse putat, quos per tolam vitam regnaSse

liis ex causis altera evasit opinio , perpetuo rege

13쪽

Carthagini ses munere suo iunctos esse; quam profert Goetiling, et deeren ) probabilem esse putat. Ηaeo autem non minus gravibus refutanda est argumentis; scribit enim Aristoteles 33, ubi de singulis Carthaginiensium magistratibus loquitur: ,τὰ δε χασ πενταρχία κυριουσ

χικόν . Atque licet isti Nepotis nolioni, in qua annuam regum Poenorum dominationem nominat, nulla tribuenda sit fides, tamen narratio eius quin omnino sit vera, nihil est cur dubitemus; scribit autem 'I, Ilannibalem, Carthaginem ut rediisset, praetorem factum esse, poStquam rex fuisset, anno secundo et vicesimo. Regnarunt igitur Carthaginiensium reges neque per unum tantum annum neque per totam vitam; per quot autem annos regnarint, ex fontibus exquiri nequit. Sed numerum annorum haud ita parvum fuisse iisdem facile apparet ex causis, quas contra opinionem annuam tantum fuisse regum potentiam attulimus; nam si per paucos tantum annos regnassent, neque Cicero eos cum antiquis Romanorum regibus et non cum consulibus comparandos esse iudicasset, et Aristoteles etiam imperii eorum tempuS, quod tune quoque a Lacedaemoniorum regum imperii diuturnitate tam diversum fuisset, grave aestimaSSet momentum, cur Carthaginienses ad reges quod attinet aliter, ne dicam meliuS, se haberent, quam Lacedaemonii.

Senatus collegia duo Carthagine fuisse ex Polybio u

14쪽

et Diodoro i) evidenter apparet. Ili enim de magistratu Tec γερουσίαc et Tilc συγκλ oti loquuntur ut de duobus inter se diversis magiStratibus. Praeterea apud Aristotelem et Iustinum Carthaginiensis cuiusdam collegii nomen invenitur, quod ab hisce nominibus plane dissert. commemorat enim Aristoteles D την τῶν . κατον α' ν, Iustinus D autem collegium centum iudicum. Livius 3 . de ordine iudicum loquitur. IIoc centum virorum collegium Goeitling idem esse contendit ac collegium et icσυγκλ pro D, quod maius fuiSse putat, quam την γερουσίαν. At Iustinus 's hoc centum iudicum collegium ex numero senatorum delectum esse enarrat. I eeren hoc collegium non diversum fuisse putat a collegio rec γερουσιασ, TURγερουσιαν autem sanctius habet consilium virorum ex

15쪽

mac litig fur die Fretheit Ward , inurden aus der Zahlder Senatoren hunderi Ricliter ausgeWahit, die von donguruchgekehrten Feldherrn Reehenschan fordera solIlen. Sed quamquam IIeeren Livium Seniores sanctius apud Carthaginienses suisse consilium maximamque ad ipsum

Senatum regendum vim scribentem assert, et Iustinus comtum ex numero senatorum iudices delectos esse enarrat,

lamen ex hoc sanctius illud consilium et collegium ce tumuirorum idem fuisse nulla ratione concludi potest.

tur reta si et revera in Spartanorum civitate summum re publicae imperium in manibus habebant 2 Attamen non idem fuere consilium ac Fερoυσια , quae erat Spartae.Ηaud rectius conclusum est, quod Muge' assert, cuius similis est opinio : hcum omnes res, quae ad sumnauem civitatis gubernationem atque summum imperium pertinerent, primum ad τὴν γερoυσιαν deferrentur, reele so-quitur, viros huius consilii summos iudices et magistra

16쪽

- ll tus amplissimos luisse. Demonstravi autem Supra, ordimnem centumvirorum non solum de imperatorum rebus. gestis, sed etiam de aliis iisque gravissimis causis, quae ad externum gubernationem pertinerent , primum inter se consultavisse et deliberatione facta cuin τῆ συγκλvr

quae TVν γερουσιαν frequentin multo Superaret, rem communicasse et tunc demum cum his decrevi SSe,. quae rem

sequenda essent. - Sed ut id quod vult Liugo supra Irecto demonstravisset, tamen haud opus esset, illud collegium, quod non solum de aeperatorum rebus gestiS, sed etiam do aliis gravissimis causis, quae ad externam gubernationem pertinebant, comultare atque decernere et id quidem eodem inodo quo ' γερουσια solitum eSset, non diversum fuisse ab eo, ad quod omnes res delatae ESSent, quae ad sumnam civitatis gubernationem et ad Summum imperium pertinebant. ouo accedit, ut XIuge i ,

quidem demonstrare, hoc collegium eodem modo atque τὴν γερ- αν de rebus sibi allatis primum inter se consultavisse et deliberatione facta cum et i συγκλήτm rem communicasse et tunc demum cum his decrevisse, quae . exSequenta ESSent. Sed non solum, ut τὴν γερουσιαν ac collegium centumvirorum eundem habeamus magistratum , nihil nos cogit, verum etiam, ne huic asdentiamur opinioni, Aristotelis verba plane nos vetant. Bio enim scriptor p) co legium centum et quatuor virorum, quod non diversum esse a collegio centum virorum infra ostendemus, in una eademquo enunciatione cum Ephoris Spartanorum comparat, τὴν γερουσι αγ autem ut plane ab illo diver

17쪽

sum collegium cum Senatu, qui erat Merat Spartae. Et . deinde i) iterum eodem modo de duohus his magistratibus disserit. Raud minus eoruin diversitas ex Livio quoque appBret, ubi hic et de sanctiore consilio loquitur et de iudicum ordine, quales ambo fuerint circa a. u. c. 5ds et SST. Scribit enim D: CarthaginienseS oratoreSad pacem petendam mittunt triginta seniorum principes, id erat sanctius apud illos consilium maximaque ad ipsum senatum regendum vis' et deinde 'I: ,Iudicum ordo Carthagine ea tempestate dominabatur eo maxime, quod idem perpetui iudices erant; res, fama vitaque omnium in illorum potestate erant. oui unnm eius ordinis ossendisset , omnes adverSos habebat, neque accuSator apud infensos iudices deerat. Ilorum in tam impotente regno - neque enim civiliter nimiis opibus utebantur, - praetor factus IIannibal . Ita certe Livius scribere non potuisset, Si τὴν γερουσίαν et collegium iudicum eundem habuisset magistratum. Neque etiam Iustinus, si hanc probasset sententiam, hoc nullo modo significaturus fuisse

videtur; scribit autem nihil nisi': ,Deinde quum familia

tanta imperatorum gravis liberae civitati esset omniaque ipsi agerent simul et iudicarent, centum ex numero SE-nalorum iudices deliguntur, qui reversis a bello ducibus rationem rerum gestarum exigerent, ut hoc metu ita in bello imperia cogitarent, ut domi iudicia legesque respicerent. De numero τῆσ συγκλήτου ne coniecturam quidem ex libris veterum scriptorum facere possumus, etiam de

18쪽

- id numero rων γερουσιαστων nihil certi allirmari potest

Goeilling ') triginta eos fuisse, vel potius, ut dicit Momm-

rari , ubi Aristoteles 33 senatum Carthaginiensium cum Lacedaemoniorum Senatu comparat. At licet Aristoteles verbo ,οὶ γερονrec rην γερουσιαν tantum et non totum intellexerit senatum, cuius γερουσία sanctius tantum fuit consilium , tamen ex eo, quod eadem in comparatione etiam ordinem centum et quatuor virorum cum Ephoris comparat, quos quatuor aut quinque tantum fuisse scimus , satiS apparet, hanc augurationem , quam profert coeluing, non aptiorem esse, quam istam, qua numerum regum Carthaginiensium ex comparatione eorum cum regibus Lacedaemoniis statuere volebat. Praeterea Polybius ) huic coniecturae plane repugnat, qui scriptor enarrat, tempore quodam ex τῆ γερουσία Carthaginiensium triginta electos esse, qui legationem susciperent.

oua de enarratione Goeltling haec profert: houod ibi

more Polybii factum est, qui in rebus politicis non perspicacissimum se praebet. - Sed neque hoc omnino do Polybio in rebus politicis tam lato licet amrmare, neque etiamsi liceret, ad hunc Iocum , ubi Polybius nihil nisi factum aliquod commemorat, ulla ratione attinere posset. Alium conicit et ic γερουσίαc numerum Boeitiger D his verbis: h Da aber der AusschUSs der Runderimanneraus dem Senate genahit nurde, und die hausi gen und

19쪽

natus mansisse neque minus quam celeres senatores adlegationes adhiberi potuisse; neque plures legationes magni numeri uno eodemque tempore ex senatu electos esse usquam legimus. Ilaec quoque quaesito, quamdiu munere Suo perfuncti sint senatores, ex veterum scriptoribus diiudicari nequit. Sed vim et auctoritatem quam habebant in i respublicas gubernandas respicientes Beeren atque Momm sen)x hanc quaestionem abSolvero tentarunt. ouam dubiae autem conclusiones huius generis sint, horum vim-rum iudicii diversitas optime nos docet. Reeren per totam vitam in munere eos mansisse sibi persuadet, Mommsen per unum tantum annum.

Magistratus, de quibus adhuc disputavimus, qua ratione adepti sint munera publica quibus fungi solebant, duo Aristotelis loci certiores nos faciunt; ubi legimus ' :,IIαρεκβαινει-τῆσ αρισοκρατιασ ὴ τασισ των κανηδο

20쪽

τικη ἐστιν - , Ex his locis coethling rem qua de loquimur

ita exponendam esse putat 33: ,Primum et regem et Senatum ex nobilioribus gentibus elegere , deinde verο, quum res Carthaginiensium et opibus crevissent et divitiis , multis ex plebe honeste rem quaerentibus magna et copiosa mercatura, fieri non potuit, quin etiam divitiae suum sibi poScerent honorem. - Ηinc factum , ut ab initio regem alterum ex optimalibus nobili loco natis, alterum ex iis primoribus eligerent, qui divitias sibi parassent. - De altero autem Aristotelis loco hoc modo

fundalus erat, sic in novum Senatum non legebantur, nisi qui divitiis pollerent. Addita tandem comitia sunt, ne plebs iure suo destitueretur neve invidia mota exsu geret. Rino explicationem suam nanciscitur locus Aristotelis LIV. 5. it.b onoν ουν η πολ Tεια βλέπει τε πλoυτον (Senatum centum et quatuor virorum innuio καὶ ετην (senatum antiquiorem et reges in animo habeo ucti de oν (comitia intellegio' ouantopere in hac

expositione erret coetiline, iam inde apparet, quod huiusmodi creatio magistratuum omnino in nulla civitate fieri potest; id quod ipse Goelliing partim intellexisse videtur, quia, ubi regem alterum ex iis primoribus electum esse iudicat, qui divitias sibi parassent, his verbis pergit D: , sed ita tamen, ut is apto ad res gerendas i genio polleret . Alterum autem regem ex optimatibus