장음표시 사용
21쪽
nobili loco natis electum non video quomodo coet ling credere potuerit munere suo honeSte et bono cum eventu periungi potuisse, nisi divitiis instructus fuisset; qua de re Aristotelem ipsum eodem modo iudicantem vidimuS. Sod mittamus haec, neque res ceteras reSpicere placet, quae in Sententiis ipsis, quas Goeilling profert, earum probabilitati repugnare videntur; Aristotelis ea locis laudatis iam satis resutantur. Nam qui huius scriptoris verba obiter tantum legit, statim notiones πλουτ-qν et αρισάνθην ad unam eandemque creationem referendas esse videt; ac quomodo AristoteIes, nisi hac ratione ea intellegi voluisset, his verbis pergere potuisset )2 ,είπερ
τείαν, αιρον -- γαρ ε δυο ταυῖα βλεnoMτεσ, καὶ δ αλισατα; μεγίσασ, τουc τε βασιλεQ καἰ τουc στρατ= ovc . Altero autem Ioco Aristotelem in verbo n1oυτον non senatum centum et quatuor virorum indicasse neque in verbo αρσὴν senatum antiquiorem et reges in animo habuisse neque denique in verbo δ isto P intellexisse comitia, sed omnia haec verba ad uniuS eiusdemque magistratus elegendi viam et rationem referenda esSe, EX verbis Aristotelis, quae his antecedunt, lacile intellegitur ;nec minus quae ea sequuntur hanc probant interpretationem. Si Boetii ger D, reges quidem creari solitos esse concedens, Senatores munus non creatione sed haereditate
22쪽
adeptos esse sibi vult persuadere , veterum testimoniis haec opinio defendi nequit, nisi forte eo, quod Aristoteles, ubi de ratione Carthaginienses magistratus creandiloquitur, inter hosce magistratus Senatores non enumeret; sed tantum abest, ut hac via haec coniectura revera possit comprobari, ut ne hoc quidem pro certo constet, in senatus creatione Carthaginienses nobilitatem,stirpis inprimis respexisse, quam opinionem secutus est Ileeren' - αρετ i quidem praeter divitias et populi gratiam secundum Aristotelis verba in creatione maximi erat momenti, τὴν αρετὴν autem hunc scriptorem l. l. 'I non de nobilitate gentis, quam Goeitling respexit, ut vidimus, sed de hominis ipsius virtute et honitate intellexisse, ex Po apparet, quod ad definiendam τὴν ἀοι*οκηαrm, l. I. assert:
eSSe verbum &ρ σ-qν per se elucet; quod recte vertit
Reeren et hnach Ansellen, atque addit: hDas Ansehengoss aus den personiichen Vorgugon seder Art. Die Geburi horante dagu bei tragen , gab es aber nichi allei nund durch sicli selber. Iloc tam apertum est, ut ipse Goeitling non possit, quin alio disputationis suae loco
αρι ρdqν hisce vertat verbis: hpro morum praestantia.
Restat, ut etiam quaeramus, quo modo et a quibus singuli carthagine creati sint magistratus. ouod altinet Ad priorem quaestionem, veterum scriptores nullius alius
23쪽
iein ex Diodoro a senatu designato s et populo eommendatos esse intellegimus; elegebant eos Carthaginienses Ex rei ipsius natura autem verisimile est, ceteros quoque magistratus Carthagine eodem modo creatos esse. civium deinde in hac re vim et auctoritatem magnam fuisse, et in populo inprimis Si tam esse polostatem creandi, a nullo quidem veterum scriptorum certis verbis affirmatur, sed eae multis eorum locis aliqua cum probabilitato conici potest. Polybius D enim Carthaginiensium civitatem cum Lacedaemoniorum et Romanorum republica, ubi hanc potestatem inprimis apud populum fuisse scimus
tatem, quae quidem probabilior est lectio - vel dη-μoκρατου-γην esse iudicat. ouo accedit, ut in eodem scriptore' legamus, Carthagine in elegendis magistratibus praeter divitias et virtutes etiam auram popularem respectam esse. Maximum autem est argumentum, quod Polybius h honores in hac urbe Carthaginiensi palam Iargitione redemptos esse affirmat, quod certe fieri non potuisset, nisi apud populum fuisset eos distribuere. Potestatem regum et duorum senatuum Carthaginiensium veterum scriptores paucis verbis et in unive sum tantum descripserunt. - Reges Aristoteles ' magna
24쪽
instructos fuisse affirmat potentia , Livius ) summum Poenis fuisse magistratum; senatum totum Polybius optimatibus convenientem potestatem habuisse enarrat; τὴ γερoυσία Livius p) maximam fuissa dicit ad ipsum senatum (ut hic scriptor totum appellat senatum regendum
vim et auctoritatem. Deinde magistratuum nostrorum pomtestatem. etiam ex comparationibus , quas veteres inter Carthaginiensium aliarumque gentium magistratus instituunt, in universum quidem cognoscere possumus. com parat autem Aristoteles 3 reges et senatum Carthaginiensium cum regibus et rῆ γερουσίs Lacedaemoniorum;
reges apud Diodorum' βασιλiri; et apud Livium D velut
consulare imperium voeantur. ouae deinde haec potestas in singulis rebus fuerit, non nisi ex earum rerum gestarum enarratione hauriri potest, in quibus eos hac ipsa potestate usos esse videmus. Legimus butem apud Diodorum', aliarum gentium praecones ad senatum carthaginiensem missos esse, et apud Polybium ' , reges senatui praesidentes eos accepisse et allocutos esse. Idem
duobus locis tradit Livius 'I. Tum Polybius ip) senatum ex suo collegio Carthaginiensium legatos elegisse et ad alias gentes misisse enarrat; et Livius i) triginta senio-
25쪽
rum principes ad pacem petendam in Romanorum castra missos esse scribit. Deinde apud eundem Livium et apud Diodorum reges et senatum convocatos esSe videmus, ut de bello consulerent; consulunt autem praeter alia etiam de ea quaestione, quantae in bello gerendo adhibendae sint copiae; senatus, exempli gratia, consilium capit, ut in Diodoro ') legimus, ut tres emittantur exercitus. Item a senatu candidatos, quos duces crearet, populo Carthaginiensi designatos et commendatos esse
dum Polybium ) nonnulli ex numero rῶν γεΠουσιαστων in castra sequi solebant, quo melius, quid illi agerent,
, natores emissos eSSe enarrat, qui Carthaginiensium imperatores inter se dissociatos in concordiam reducerent. Ex his, quae in rebus externis regum et Senatorum fuerit potestas, lacile perspicitur, quae autem in rebus internis, quum apud veteres res gestas , ubi ea utantur, nullus fere enarra laS esse invenias, non nisi in unive sum et ex locis Supra de tota eorum potentia citatis et si eum ea comparamus, quam habebant in rebus externis, conicere possumus. Probabilia autem videntur, quae
26쪽
aussielit uber die Siaatsein kunne halle, darf man nichtWeniger ini: grosser Walirscheinlichueit annelimen. Esgehorte Nesenilich gum Character der Aristocratie. Reliquum est . ut quaeramus, quae in hac potestate perfungenda regum et Thic γεοουσιαζ et xlic συγκλήτου inter se fuerit conditio. oua de re eos, qui nostris lemporibus de republica Carthaginiensi Scripserunt, quum veteres pauca tantum nos doceant, valde dissentire vide-
disserit: houum pro singulis regibus bini instituti essent, et novus senatus adiectus esset antiquiori, ad gerusiam tantum rerum externarum moderatio pertinuit. - De altero regum Carthaginiensium quae adnotat idem scriptor, haec sunt: hΗuic igitur (sc. gerusiae; aller ille rex, quem sagatum diximus, praefuisse videtur. Ita enim Polybius III. 33. ,ο δε πρεσβυTαroc αυτων (των πρεσβεων Tῶν ωμ- ωνθ δει αζ ἐν τῶ συνεδρια (gerusiam innuit τυν
quidem apud veteres scriptores praesertim apud Polybium et Diodorum inveniuntur loci, ubi eum has res, quas vult Goeti ling, ministrare videmus, ex nullo autem loco hoc aut unicum eius suisse munuS aut in Tii; γερουσιασtantum manibus positum esse apparet; imo enarrat Diodorus D, litteras quibus instructos praecones externi rem ges ad Carthaginienses miserant primum in collegio rite γερουσιαζ, deinde aut cui in collegio et ij. συγκλφῖου recitatas esse; et in alio loco 'b eiusdem scripaeris lolum
27쪽
senatum consilium capere videmus, ut tres contra hostes
a Carthaginiensibus exercitus mittantur. Neque etiam Polybium l. I. in significatione: εν Tm συνεδριω gerusiam tantum, ut, vult Goetiling, innuisse ullo modo demonstrari potest. ouod autem Goetiling iij γερυνσία regem Sagatum praefuisse putat, ex Polybii I. l. neque uter fuerit hic rex, quem in illa enarratione toti Senatui (τω συνεδρι- praepositum esse vidimus, neque unius tantum regis fuisse Ur γερουσια praeSidere ullo modo assequi possumus. Ad quam quod attinet rem recto monet Boelligerri: - , an
ben tannie. Deinde Goetiling* τὴc συγκλerou officia exponere incipit: hAt internarum rerum curam ordo iudicum, qui dicitur Livio, vel συγκλivroc suscepisse ita videtur, ut de rebus internis, quas diximus, cum geruSia communicaret. -- Atque Sicut rex alter gerusiae praeesset, ita praetor praefuisse videtur iudicum ordini. Paulo post ita pergit: -Ηie senatus omnes causas tam publicas quam privatas dirimere solebat, unde iudicum ordo est dictus a Romanis. Sed haec descriptio omni caret probatione et praeterea eo, quod hic ab iudicum ordine η συγκλητoc non discernitur, recta esse omnino non potest. Beerenatque Eluge de eadem hac re in universum tantum loquuntur, sed etiam hi, quum collegium centum virorum idem fuisse contendant ac Thν γερουσιαν, valde errent, neceSSe est, quoniam hanc secuti opinionem ea, quae de illo tantum collegio asprinari possunt, ad Tqν γερουσίαν
28쪽
- reconditionem et potentiam singulorum de quibus Io-quimur magistratuum: recte indagare et describere qui studet, omnes quae a veterum scriptoribus enarrantur res gestas, ubi reges et duos senatus agentes esse vidimus,
diligenter perscrutari debebit. Ex his autem apparet, in omnibus externis et internis negotiis totum tantum senatum decreta capere potuisse; quae nescio an a collegio Tῆσ γερoυσιασ, Si Sola conveniebat, antea deliberari solita fuerint. Reges autem et toti senatui et xii γερουσιαpraesidebant. Puorum vim in senatum Mommsen 3 ex tota reipublicae Carthaginiensis conditione minimam tantum fuisse putat, Reeren permagnam. Ilano , quRmΗeeren profert Sententiam, Aristotelesti quoque probare videtur, quum de regibus Carthaginiensium et Lacedaemoniorum locutus ita pergate , αεγ-ων γαρ κύριοι κα- etiστωτεσμ; quo accedunt quae paulo post sequuntur: hτον μὴν Θαρθ τα μεν προσαγειν, τα δε διη ποοσαγειν
33 Aristoti Pol. II. S. 2. I. Disiti red by Go le
29쪽
Praeter reges et senatum Carthaginiensem Aristo teles i) collegium centum virorum commemorat, quod neque idem ac τὴν συγκλητον, ut vult Goetiling , neque idem ac TVν γερουσια , ut Reeren et Eluge contendunt, fuisse iam supra vidimus. creabant autem hoc collegium, ut scribit Aristoteles l. l. αὶ πενοανιαι, a quibuS unde creari solitum fuerit, certiores nos facit Iustinus D, cuius verba haec sunt: MDeinde cum familia tanta imperatorum gravis liberae civitati esset, omniaque ipsi agerent simul et iudicarent; centum ex numero senatorum iudices de- Ieguntur, qui reversis bello ducibus rationem reruin gestarum exigerent, ut hoc metu ita in bello imperia cogitarent ut domi iudicia legesque respicerent-. Ex hoc loco etiam, quid primis quidem temporibus centumvirorum fuerit munus, intellegitur. Iam Arismteles D eos τὴν μεγισην vocat αρχῶν, et L usp) enarrat, ordinem iudicum Carthagine a. u. c. 53T dominasse,' et res, famam vitamque omnium in eorum potestate fuisSe, et prae eorum superbia ex sententia Ilannibalis nec leges quicquam fuisse nec magistratus. Aristoteles 3, ubi Carthaginienses magistratus cumla Aristot. Pol. II. S. 3.23 Iustin. XIX. 2.3i Livius XXXIII. dd.
30쪽
iis, qui Spartae erant, comparat, collegii mentionem facit, quod vocat τὴν των . κατοι καἰ metia ictiν αρχην , et id cum Ephoris comparat; qua ex comparatione , quae eius vis fuerit et auctoritas in lotius Carthaginiensis reipublicae gubernationem, evidenter apparet. Iloc autem collegium omnes fere, qui Aristotelis libros interpretati sunt, idem habuere atque id, quod paulo post rων 1καTOν
significatum esse invenimus, sed non tam certis ducti causis quam ex coniectura potius. ouorum opinionem agressus est Liuge ); sunt autem eius verba haece ,Vehementer miratus sum, omnes fere interpretes inde a Victorio et flendri eo usque ad recentiores hoc collegium centuin virorum et concilium centum et quatuor virorum pro uno eodemque habuisse. Dubia non
seriptione Punicae civitatis ad hanc diversitatem respicere non placuit viris doctis, quod non exstare luculenta documenta videntur, quibus haec disserentia confirmetur, quae mihi Aristotelis verba interpretanti et cum aliis conferenti omnino certa est atque probata. IIoc enim capite philosophus de centum et quctitior viris loquitur,
capite XI (hoc in capite Eluge locum Aristotelis II. 8.3 interpretatur) de centumviris; illas cum Ephoris confert, hos Singulare quoddam concilium dicit, peculiari cuidam consilio constitutum; illos ex viris virtute insidinibus (αρισι γύην) ab omnibus civibus ex cuncta civitate electo s testatur, hos a quinqueviralibus creatos ex Se-n3toribus commemorat; illos simpliciter uta P appellat, s) Uugo p. d8.