장음표시 사용
31쪽
hos cum gravitate τὴν μεγ/σην αρχηγ nuncupat, illOg gerere magistratum narrat, non definiens, utrum hie fuerit perpetuus, an certum tantum tempus duraverit, hos diutius quam ceteros magistratus munere suo functos eSSQ,
attamen post aliquod tempus abdicasse declarat. ouum haec indicia ex Aristotele ipso petita et inter se collata Sint, 'optimo iure concludo diversa haec fuisse collegia et philosophum evidenter ea distinxisse, cum de centum et de centum et quatuor viris locutus sit. Etenim nimis subtilis est opinio eorum qui affirmant, Aristotelem brevitatis causa in altero loco centum viros pro centum et quatuor viris posuisse, ut pleno et rotundo numero uteretur. Si tale quid voluisset, cur in loco de quo disputamus numerum quatuor addidit philosophus, in verbis Semper tam parcus 8- Etsi haud ita sit difficile ad demon- Sirandum, in omnibus his indiciis, unde optimo iure id quod vult concludi sibi persuasit Eluge, nihil fere inveniri posse, quod eam quam facit conclusionem comprobet, tamen, priusquam de eius iure inquiramus, id respicere placet, utrum singula quae attulit indicia, revera quoque ex AristoteIis verbis sint petita annon. Legimus autem apud Aristotelem de coIlegio centum virorum et centum et quatuor virorum nihil nisi haec ): , - δε παραπλησια τῆ Λακωνικῆ πολιτεία (Sc. si AαρχUdoνιων
32쪽
ολιγαρχικόi . Inde autem minime apparet , Aristotelem
testari collegium centum et quatuor virorum singulare quoddam esse concilium peculiari cuidam consilio constitutum ; neque etiam ex hiS verbiS colligi potest, centumviros ab omnibus civibus ex cuncta civitate electos, centum et quatuor viros autem ex Senatoribus creatos esse. Sin aulem Liuge Aristotelem scribentem lacit, centum et quatuor viros diutius quam ceteros magistratus munere suo functos esse, attamen post aliquod tempus abdicasse, Aristotelem certe salse interpretatus est; id enim, quod in hoc scriptore l. l. de hac re legimus, non ad collegium centum et qualuor virorum sed ad Tασnενταο αβ referendum est. ovibus igitur remotis indiciis quae restant revera ex Aristotele petita, si inter se confers, nihil habent, unde concludi posSit, opus eSSe, diversa haec fuerint collegia de quibus loquimur. Centum enim et quatuor viros Aristoteles 3 ογισ/iν quidem vocat, sed quid impedit, quin etiam Ephoros, quibuScum centumviros comparat, MutgVae vocemUS αολήν; tum centumviros simpliciter appellat ανγii , centum autem et quatuor viros TVM At i hir nuncupat Gretin, Sed illos αρχην tantum appellat, quoniam, ubi de illis loquitur, a curatiore signissicatione non opus est; quum autem eo loco,
ratio sit describenda, eum quem hi eligebant quinqueviri magistratum significans hac utitur appellatione. ouod denique Aristoteles scribit, centumviros αοισενδ ν creatoS PSSe et centum et quatuor viros a collegio τῶν πεi πιων, etiam hic nulla apparet diversitas, nam neque, ubi centumvirorum mentionem facit, Aristoteles quinam Carthaginienses, neque, ubi centum et quatuorviroruin, qua ex ratione crearint hoc collegium, demonstrat. Alio loco libri sui Elugera opinionem suam etiam ossiciorum diversitate, s) Elmo p. 52 et 53.
33쪽
- 28 quibus ambo de quibus loquitur collegia persuncta esse
putat, brevi antrinare e intendit, scribens ille: , Secundum Iustini et Aristotelis narrationem centumviri ex Senatu, a quinqueviratibus elegebantur, ut iudicia de summis ducibus exercerent et negotia publica potissimum externa administrarent. Sed his muneribus totius civitatis administratio non continetur; restat magna officiorum pars, quae Suscipienda sunt a magistralibus in republica bene constituta, et Lacedaemone ab Ephoris quoque exercitata sunt; civilem iuris dictionem dico. - - Postquam deinde causas allulit, cur Carthagine ad haec negotia adminiet stranda maiore opus fuerit iudicum numero, quam Spartae, his verbis pergit: , Itaque opus erat centum et quator virorum collegio, qui haec iudicia civilia exercerent, et de causis tam publicis quam privatiS quaestionem haberent, quarum multitudo tanta erat, ut alios magistratus et publica munera administrare nequirentrum. Sed etsi
haud ita facile evidenter demonstrari possit, peneS quem alium Carthagine suerint iudicia civilia, tamen nihil est,
cur, quum in manibus centum virorum non fuerint, collegium centum et quatuor virorum iis periunctum esse sit necesse. Sin autem hoc centum et quatuor virorum ossicium suisse non pro certo potest demonstrari, etiam ex hac re nullum hauriri potest indicium, cur hoc collegium idem esse non poluerit atque ordo centum virorum.
Tantum abest, ut quidquam inveniri possit', unde, diversa haec de quibus loquimur collegia fuerint, opus
esse satis appareat, ut, Si AriStoletis verba accuratius perlustramus, grave nobiS occurrere videatur momentum, quo ut ea unum idemque collegium habeamus, prorsus cogamur. Comparat enim Aristoteles collegium centum et quatuor virorum cum Ephoris. oua in comparatione
Κluge, ut vidimus , scriptorem id praecipuo respexisse
34쪽
War . Iurisdictio civilis prioribus quidem temporibus praecipuum erat munus, quo Ephori fungebantur, nec non Aristotelis quoque tempore adhuc in manibus eorum fuisse ex ipso hoc scriptore intellegitur '. Ηoc autem negotium tunc, quae tota huius magistratus Lacedae mone erat conditio, . minoriS tantum suiSSe momenti, unusquisque videt; Aristoteles enim de vi et auctoritate quam eius tempore habebant Ephori , hisce verbis disserit'): hη αρχὴ (so. ἐφoρεια κυρια μεν αυTU Tων μεγισων αυτost (Sc. τοιc Σπαρτιάταισ) εστιν.- et paullo post: D-δ αν ὴ των ἐφορων αν 'ασαc ἐυθυνειν
contendet, cum Ephoris Aristotelem collegium comparare potuisse, cuius praecipuum vel potius unicum fuisset munus, ut iudicia civilia exerceret. Sed si ea respicimus, quae supra de collegio centum virorum collegimus,
35쪽
dubitari nequii, quin seriplor in hac comparatione hoc
ipsum collegium, quod infra vocat TVν των εκατον , in
animo habuerit. Id quod Eluge ij eo magis intellegere debebat, quoniam ipse in disputatione de conviviis Carthaginiensium, quae Aristoteles cum phidi liis Laceda
moniorum comparat, ex opinione tantum, quam Arist teles de phiditiis habuerit, hanc comparationem aestimandam esse cenSet.
Sed restat una adhuc dissicultas , quae in nominum diversitate posita est, quibus Aristotelem ad collegium de quo disserimus significandum ti Sum erae videmus ouam nescio an Goetiling satis probabiliter infregerit, quum scribat: houodsi praeter centum et quatuor viros etiam centum virorum quoddam collegium ab Aristotele memorari videtur, id si non disserre a senatu centum et quatuor virorum dicimus, mirum ei non videbitur, qui pro quinque millibus et quadraginta Platonis civibus ab Aristotele quinque tantum millia memorari meminerit ;Certe non est, cur dubitemus, quin scriptor, ubi iterum de eodem collegio loquitur, indulgentia quasi in hac re tam exigua ductus hac minus accurata significatione facile uti potuerit. Sed utcunque de hac re cοgitas, haec difficultas profecto non tanti momenti esse videtur, ut
inde, quae de nominibus centum virorum et centum ac quatuor virorum exposuimus, satis probabiliter refutari possint.13 Eluge p. d
36쪽
Natus sum Iomnes Godostedtia molys Marcoduri ante diem v Idus Martias anni MDCCCXXXI v patre Gemordo matre Marsaretho e gente Botim. Primis literarum elementis imbulus per octo annos gymnasio usus sum Marcodurano; anno MDCCCLIII exeunte in almam universitatem literarum Bonnensem me contuli, cuius per octies sex menses civis primum per biennium in doctrinis philosophicis et theologicis versalus sum, deinde studiis historicis me dedi, praeterea per quatuor hos annos quantum pro studiorum meorum ratione opus erat rebus philologicis operam navRvi.
In gymnasio directore Neirinp, viro illustrissimo praeceptores habui moenich GOehel Easten Mein Ritie-feld alios; Bonnae autem viri illustrissimi quos disserentes audivi fuere Bretndis Clemens Cornelius Dahimann Delius Dies Reimsoeth misera Iahn hos di Loeheli nonnard Nodavd Oserhech Reusch non Rirae Ritaehi Sehmidi Sehopen Simroest Vellen melcher alii. Quibus omnibus quum gratias ago maximas tum praecipue grato et pio animo mihi colendus est Loeheli, praeceptor dilectissimus , quem per quatuor semestria scholis privatissimis consiliisque suis studia mea historica
benevolum adiuvasse valde laetor.
37쪽
I Leae altero Valerii et Eoratii cid dielaltiram non pertinuit. SI Leae Nortensio repetitio lassis Publiliae.