장음표시 사용
11쪽
posititiae (i excreverant jam in immensum sere am
no Ia I. , quando EPiscopi Provinciae Remensis in unum quodammodo consedcrati Sunt eo risi et in unam Causae societatem , ut munimenti sibi aliquid adversus Capitula sua compararent . Sed multo magis illae exereverant tempore C. Viennensis , cum deliberatum in eo sit de iis revocandis ProrsuS , , ut inferius patebit . In Anglla. G. Ea fere aetate , qua in Gallia exemptiones hujusmodi propagabantur, eaedem in Anglia quinque Ceperunt. Narrationem Matthaei Paris ad annum II I. refert saepe laudatus Thomassinus D Ni, mirum Willelmum Rufum Angliae Regem innovata et quasi e fundamentis restaurata Lincolniensi EC, etesia ipsaque Episcopi sede , post diuturnum in terregnum duos accersivisse Card. Legatos , octi Episcopos, Archiepiscopos sexdecim, qui Consen Sione unanimi statuerunt, ut Canonici Saeculares Cathedralis hujus Ecclesiae subjiecerentur visitatio ni et correctioni Decani ( huc recidit ratio de qui Superius q. S. . . . . IIabes hic Capituli et primariam institutionem et primaevam libertatem alipsa sua origine confirmatam a Papa etc. Hvuid in Italia , et q. Animadvertit Farnanus su) omnia Italiae Ca
Pitula secundum jus commune Episcopis subesse
ci Supposititias dieiti mul- serius dicemus.la enim Capitula ficiis diplo- (α Lib. Decretes. Part. amalibus , et Privilegiis suam Pas. . s. exemPtionem tuebantur , ut isth
12쪽
Contra autem IIispaniae omnia soluta esse ab Episcoporum jugo cujus rei causam Episcoporum ab-; sentiae tribuit Thomassinus inquiens . Cum paulol Post annum Christi septingentesimum Mauri Afrii cani in IIi paniam se essu dissent, eamque omnemi subregissent, Episcopi ipsi copiis militaribus Regi, re-l giisque exercituum praesectis aggregaverunt se per Plura Saecula , ut urbes , ut civitates, ut Ecclesias , , seque ipsos , exturbatis Saracenis , recuperarent. Interim vero opportunum imo pene necesse fuit,h ut Capitula jurisdictionem in sese , in canonicos , ini Ecclesias urbanas capeSSerent , Praescriberentque, , . a 3. Ita sensim istae Capitulorum libertates dissun- t debantur ; teterrimo vero Occidentali o. annorum ii Schismate post obitum Gregorii XI non inceptae , .i sed latiSsime propagatae sunt . Pontifices enim dubii ad majorem subjectionem , benevolentiamque, conciliandam in concedendis hisee immunitatibusi profusissimi fuerunt. IIaee de Capitulis . Nunc pauca de aliorum generum personis .
i jurisdictioni ordinariorum subtrahi, et Sedi Apo
stolicae immediate subjici cepertant incertum est. Illud valde verisimile est rationem hujus subtractio- . nis esse, quod cum Universitates praecipue ad se tentias tradendas sint institutae; atque inter scientiaS e-
(i Iuris Eeclesiastici uni- exemptione a Iurisdictione Or- versi tom. S. Pag. I. lit. ia. de dinar.
Propagatio exemptionis Capitulorum actis
13쪽
l Parile area personae exemptae . Protonota- ii . Spoliorum Colle-
mineat Theologica , quae et dissiciliores, et graviores
quaestiones , et ControverSia, purere Sollat, maluerint , tutiusque judicaverint, .dedi Apostolicue sua rum dissicultatum , et quaestionum deeisiones , ac una modum docendi, et regimen Academicum esse subjectas , quam particulari Episcopo , in cujus dioecesi Universitas esset erecta . Accedit quoatandem invaluisset , ut publicae Universitates auctoritate Sedis Apostolicae erigerentur, et privilegiis donarenturis Io. Protonotarii pro antiquissima , ac maxima eorum dignitate , et pro gravissimis , quibus in variis Orbis provinciis sungebantur muneribus , EXEm
ptionis privilegio donati , et Sedis Apostolicae ju
risdictioni subjecti sunt . De spoliorum quoque Collectoribus ad Cameram Apostolicam pertinentium ( quorum munus in promvinciis est reservare spolia Clericorum in paupereS , aliosque pios usus distribuenda) idem est dicendum.
IIorum exemplo ceperunt et aliae personae V
riis titulis sibi exemptionem a subjectione sui Episcopi impetrare , quemadmodum ipsa SI nodus Tridentina innuit praesertim Sess. I. . Cap. II . de Ae- formiat. I i. Ultima superest hujus historiae pars maximi ponderis , in qua apparebit rectissima summorum Pontificum , et Conciliorum agendi catio in exemptionum abusibus eradicandis .
ia. Alexander III qui uoruit circa medietatem
14쪽
Saeculi XIII multas exemptiones supposititias fuisse cognoscens Cap. Nec imos de Privilegiis sapienter admonet, ut quoties aliqui ab Episcoporum subjectione immunes se esse Contendunt, inspiciantur privilegia , et eorum tenor diligenter expendatur . Neque enim semper hujusmodi privilegia eam
habent vim , de qua sibi quisque blanditur (i .
II. Saeculo autem l . volentibus quibusdam in Viennensi Concilio , ut exemptiones reVocarentur, eorum Votis non obtemperarunt Patres ; sed quasdam potius condiderunt regulas ad exemptorum i Columitatem eorumque privilegia tuenda , et ad abu sus coercendos . Clementina reqtiens de ex. Praelatorum Clem. Religiοsi de Prioilegiis .i . Concilium autem Constantiense omnes illas revocavit exemptiones , quae a dubiis Pontificibus tribulae fuerant; et ore Martini V. spopondit in-suPer non intendimus exemptiones de cetero facere , nisi cognita causa , et vocatis , quorum in
is. In C. Lateranense IV. Cap. irrefragabili aretioribus limitibus Capitulorum exemptiones circumscriptae Sunt.1G. In C. Lateranensi V. Leo X. Const. Aegim ni re iiDersalis Ecclesiae (a statuit Exemptiones autem de cetero absque rationabili causa , et
A. C. Viennensu is A Costantan e A Lateranense. Iv. A Lateranense v.
15쪽
A Tridentino is Inspretia saetis huiusmodi Patet exemptionum conveDientia.
quorum interest minime citatis , Pro tempore Concessas , nullius roboris , et momenti esse decre
i . Tandem in C. Tridentino magno animi a dore de Capitulorum exemptionibus est disputatum tot Card. de Lotharingia multa incommoda ex hujusmodi exemptionibus profluentia Commemorans affirmavit (i : Ninna Pestileneta i stimat si Pire nociam , che Si tua ESenetionc riusconsi remostro molles membra reneta cus et ideoque Patres Uentini (a ita provide oonsuluerunt Capitula Calliedralium , et aliarum majorum Ecclesiarum , illorumque Personae exemptae . . . . totieS , quoties opus fuerit ( a suis Episcopis etc. visitari, corrigi , et emendari etiam auctoritate Apostolica possint et valeant M Quoad alias vero exemptas personas Patres illi constituerunt , ut eaedem Propriis ordinariis fam- qtiam APostolicae Sedes delegatis Plene in omni-hres Sta ecrae existiant Sess. cap. II. de Resorm 18. Sed jam omnia conferamus in pauca ut a versariorum fallacia , et iniquitas vel ex hoc primo ab historia desumpto argumento detegatur et et appareat, thesim nostram inserius ex jure demonstrandam etiam ex facto non leve ac Cipere Suae Veritatis argumentum .
16쪽
is. Vidimus exemptionum, de quibus sermo, originem , earumque in variis Orbis partibus progressum et aequissimas novimus Causas, quibus Romanae
Ecclesiae Antistites ad eas concedendas impulsi su runt ; Episcoporum nemPe Saevitias in Canonicos , eorumque malam Parrochiarum administrationem in Gallia. Angliae Regis beneficia Linconiensi Ecclesiae collata . Desectibus administrationis Episcoporum a bellorum curis occupatorum in Ilispania supplendum erat . Ad puras Beligionis doctrinas tradendas in diversarii in regionum universitatibus , Parumdem exemptio, teste Van-ESpen , Conduce bat . Nonne viri quidam in variis Provinciis stincti summis Romanae Sedis muneribus, eidom addictissimi et respondentes per immediatum Pontifici sum jectionem reddebantur Z Nec praetermittendum , quod Card. Palla vicinius in sua historia affirma
non PreυαriCctrct ο Nellct sede , O nel gουerno . Nonne haec omnia valent vel maxime ad Summorum Pontificum agendi rationem commendandam 2 dio. Plura quidem et peStisera saepe mala ex multiplicatis exemptionibus dimanasse compertum est . Eae Vero Partim utpote salso iundamento innixae abrogatae sunt; Partim in teterrimo o. annorum Schismate a dubiis Pontificibus concessae
causis , is ibus illae a PR. l ontificibus co cessae sueriint. Ex r medita ad ah aus evellendo, adhibitis .
17쪽
Iisdem perpensis faetis eximendi jua demonstratur nepote a
fidelium nan, et Concilioram daeretis surpo
ae quacumque humanaxoncessione exercitum,
penitus sublatae sunt, reliquisque abusibus sapientissimi Pontifices et Concilia consuluerunt. II. Sed unum superest consideratione dignissimum . Ad Romanam Ecclesiam concurrebant undique fideles , ut exemptiones acquirerent et Summi Pontifices , cognita causa, eos eximere non detrectabant . Persuasum igitur erat , hoc jus ad Apostolicam Sedem pertinere . Deinde vero ; ne unus
quidem inventus est , qui in quinque Conciliis a no- his relatis, in quibus tantopere de exemptionibus vel tollendis, vel minuendis , vel corrigendis disputatum est , nemo inquam , hoc jus Romanis Pontificibus ausus est denegare , si unum excipias Mendensem Episcopum Willelmum Durandum, qui in instructione ad celebrationem Viennensis C. Proposita ipsum RR. Pontificum jus exemptiones donandi aggredi visus ept , quo lacilius ad eas abolendas Concilium impelleretur ; ejus tamen Sententia nihil movit Viennenses P P., qui quasdam dumta-Aat regulas pro exemptis tradiderunt, ut supra dictum est. Quin etiam; illud summorum pastorum jus esse eadem Concilia factis comprobarunt; regum Ias enim sanctissimas tradiderunt quibus impost
rum exemptiones conserrentur .
tu . Sed esto dicent adversarii, quod potuerint Romani Pontifices exemptiones istas conserae . Id autem non proprio et nativo iure, sed Episcopo rum concessione , approbationeque Synodali sacere Potuerunt. Quod temere prorsus , et falso ab a
18쪽
Is versariis profertur. Imprimila enim hoc probe considerandum est, nullum extare positivum monume tum , quo evineatur hoc jus , quo nemine reclammante uti ceperunt RR. Pontifices , quando id agendi se se praebuit occasio, ab aliqua Episcoporum vel Synodorum concessione in ipsos derivasse. D inde vero primaeva exemptionum exempla, veluti illa quam Alexander III. fecit in Gallia, evidentissime ostendunt contra EPiscvortam volararatem Pontifices se se gessisse , ut eorum obviam irent abusibus . Tandem in Conciliis, in quibus de exemptionum resormatione actum eSt, nunquam eorum Putribus venit in mentem , ut vel in Pontifices reclamarent ut pote qui suae jurisdictionis limites excederent, vel ab iis suppositam hanc E-Pigeoporum concessionem rev*carent; sed sapientissimae solummodo constitutae sunt regulae, neomes utionses de cetero absqtae ration bili coram serent . Qua igitur ratione asserunt illi non proprio , et nativo jure, sed Episcoporum concessione, approbationeque Synodali Pontifices exemptiones elargiri potuisse. Verum ex intrinSeCo Perser tanda res este et ecce sensim ad secundam dissertationis partem pervenimus, quae maximi momen
ii est, in qua theologicis argumeutis proprium , et nativum RR. Pontificum jus vindicamus , quaidam Personas ab Episcoporum jurisdictione subtrahendi , ae suae potestati immediate subjiciendi. a
19쪽
Seeundri Dassertita syries Erron a vi versari circina susteritata enuis eleatiua explicantur .
23. IIoc autem negant imprimis Protestantes qui eos jurisdictionis primatum in universa Ecclesia ha here inliciantur, contra quos nihil impresentiarum liunc enim jurisdictionis primatum demonstratum supponimus. Ηοc jus I R. Pontificum esse negant secundo nonnulli qui se Catholicos dicunt: Uuorum Pestifera systemata mature quidem investiganda et agnoSCenda Sunt, ne a quaestionis statu aber
Iustinus Febronius (i assemat, , Romano Prae
suli Praesti tam est dit octoritam competere universi, idest sollicitudinesm Omnitam siccostrariam , sed noctimmodiutam claram , ct citractioncm sing&lctritam
non e la gireris Aetione hiscvules, esil immedict- tu in C serenet Diocosi . Iurisdic Lionis primatum in duobus lusce situm esse contendite I. in jure
20쪽
Ecclesiam universam representandi: I. in auctoritate movendi , et impellendi Episcoporum jurisdictionem , quo Doctrinae puritas , morum Sanctitas , disciplinae rigor in universa Ecclesia Custodiatur . Paria affirmavit Lybel in opere quid est Papa Z Cujus inter propositiones a Pio VI. in Bulla siver soliditate damnatas haec habetur vim primatus hac una praerogativa contineri Supplendae aliorum negligentiae , prospiSciendi conservationi unitatis hortationibus , et exemplo. Pontifices nil posse in ciliena Dioec si Praeterquam ex
traordinario CaSU , , . Quaestionis status.
et . Tota igitur quaestio in hoc praeeise versatur, utrum R. Pontifici jus competat ordinarium in cujusvis Dioeceseos subditos ; unde immediatam in illos jurisdictionem possit ipse exercere . Proptereaque nostrum est demonstrare , Primcitiam non
esse ab Episcopatu distinctam , immediatamque in cujusvis Dioeceseos subditos jurisdictionem RR. Pontifices habere, eamque singulorum EpisC porum jurisdictione Superiorem esse , ac potiorem. Unde directa concluditur , posse RR. Pontifices , cum id Ecclesiae utilitatem postulare Cognoverint Proprio ac nativo jure personas saepe commemoratas ab Episcoporum singulorum jurisdictione eximere , sibique immediate subjicere . Ad examen itaque breviter revocemus SS. Scripturarum eloquia , unanimem SS. Patrum traditionem, Conciliorum oracula.