Antonii Coriolani De rerumpublicarum nexibus meditationes

1쪽

. . communibus inter se radicibus haerent

Lucr. Lib. III. v. 326.

2쪽

DEDICATIO.

UM AI M 3 A Rerumpublieamum Nexibus meditationes habuerim, eas ut in lueem cito ederem, vehementer

nonnulli essetitarunt. Nos , qui numquam justis petitionibus di eues fuimus , quamvis nec justum id esset, ut publice efferrentur, tamen , quia a PF apos o hoc uendebatur , illud facere aggressi sumus . Emittimus igitur illas , ct emittimus illo tantum ornatu , sui ex re ipsa venit, haud de alieno sellietari. Fuere enim, qui eum aliquid in dias auras proferrent , id sub alicujus tutela ponerent . Boni sane viri, qui ut in reliquis , ita in lirataris aliorum nomina posse credunt i mi bene an

3쪽

male illud sit, vin quaerimus: qui haec Deiant , sebi sibi bonum ominentur . Meis satis sit page

sis , uno ingenuitatis titulo, doctissimorum limina ingredi e hae fronte, bonam eum omnibus gratiam inituras esse confido . Ne vero miris amicis, Vis ris eruditis , deque re litterarum publica maxime benemeritis , vel quod minimum videri possit asscium denegetur ( debui fave ct illi, quantum ipsi mihi tribuerunt , tribuerunt autem quantum in vita jurandius haberi potest) illi, inpellam hane tribuo , nostri haec illis prima mollis mina dono . Vos , Viri praestantissimi , veritatis Viri amatores, quo animo, quaUe benevolentia non

malae frugis homives prosequendos se re putastis,

meos hoste non increpandos labores excipiatis aesustinete , ut, quantum de me polliceri possum , tantum nunc Vobis reverentiae p aebeam aetumem sum . vi. Non. Iul. MDCCLXXXI. Neapoli.

4쪽

ouamquam & multos id praestitisse , quod

nos aggredimur, & evulgatum nimis esse de Republica argumentum , sat notum est; tamen illud essicere , ita animum induximus, ut postliabitis disputationibus , quarum crebra fuit titillat: o apud scriptores , de rerumpublicarum compage, ac de ipsarum potius incrementis non prolixiores ageremus . Hujus sano doctrinae duo magis peculiaria nobis, esse videntur, quam citist sme animos erudire, atque ad recte vivendum , per socialem primi aevi formam, exemplo componere t in quorum observantia maximam vitae

felicitatem inesse putamus. Nam si prodesse vi-idetur, sui quemque ipsius notitiam habere, tunc maxime ita fiet, cum statum hujus secietatis veluti a summo vertice discutientibus, quidquid ad propriam tuitionem selegerint homines constabit . Scite namque Macrobius et homini una est Aoniis

tio sui , si originti nataliaque principia atque

exordia prima respexerit se). Tunc variarum nascentium tempestatum vices quid hominibus ara tulerint , quidque ab ipsis exegerint , patefiet .

A Et

. ba In Somn. Scip. lib. I. Cap. IX.

5쪽

Et si verum est , quod pro rerum necessitate , , acuitur ingenium , initio , cum plurima illa su rit , plurimum illud pariter viguisse , consequitur.

Cum homo , qui ceteris praestat ratione animam tibus, ac statim ad ea, quae sibi opus esse cognoscit, animum intendit , non tam ab ipsa natura ad bonum sit institutus, quam ad majus bonum se convertit: quod semper spectare deberet , ne inanis gloriae honorem pateretur ; cum rationis

praestantia inter cetera emineret, usu vero , vel

potius abusu , omnibus sequior fieret. Idcirco , optime primis temporibus , cum prope vagientis est smiles Reipublicae partes fuerint, quomodo . se gesserit Respublica , atque in tanta inopia rerum . quid illi parens natura praesti Perit, perquirendum erit. Et hac re non male factum putavi, omne S , quae devenire inde posset, utilitatem , vel illorum temporum facta meditando, vel historias perlegendo , omnino hauriendam esse. R. Verum, cum late paterent ea , quae a maioribus de Republica tradita sunt , ac latissime

hujus rei fines sese procenderint , animis pene cadebam , cum admodum di de videretur , ad integram hujus rei notitiam acquirendam , tot

6쪽

posse evolvere volumina, quot de hoc argumento scripta sese mihi tradebant. Sed aliter evenit: nam in sententia firmiores , idque assecuti sumus , aliudque praeterea pertentare ausi sumus , ut de quo magis delectaremur , verba

saceremus.

Quare in arenam descendimus , ea certaturi hilaritate, ut cum prope virium desectu suecumbendum sit, animi praesentia victoriam tulisse videamur . Sic autem agemus , ut quidquid in hoc opere nimium quantum esse posset , vel quia jam notum , vel quia silentio magis, quam verbis tractandum, id eorum, qui haec legerint, judicio relinquatur . Quippe erat cur brevitati consulerem et neque enim ad majora tempus suppetebat ; neque, si fecissem, nostris moribus obseqdutus essem. Sed tamen , quamvis brevitati studentes , illam elegimus , quae nobis opportuna , ceterisque laudabilior esset fatura. Sicque, cum de reipublicae nexibus disserere voluissem , ante omnia sermonem habere' in sti tui de statu mero naturali, quem distinximus ab

illo secundario laxiori, quando in eo paulisper spatiamur: deinde ad statum societatis, vel sit familiae, vel jam civitatis progredimur; ubi pro re nata ,

7쪽

ε: summo digito iura maiestatis attingimus. In quo saciundo , nec mihi quidquam culpae vertendum est. Neque enim me ceteris viris doctioribus immiscere, neque pigne de Republica negotium cape sere mihi in animo fuit , quoties de nonnullis ad id pertinentibus, ab ipsis summis viris habitis, eum scriberem , cultor ipsorum potius , quam

novorum auctor esse viderer .

8쪽

C A P v T I. De mero statu Natura . Uandoquidem ab ipsis reriam incunabulis nobis exordiri propo-

suimus, quoa maxime urget, stam

nii: tus nempe hominum, qui in principio fuerit , quales dein progressus habuerit, ante omnia expendendum. Nulla enim rerum cognitio datur sine eorum intelligentia , quae ad . caetera pervestiganda , lucis vice funguntur . Status vel dieritis; sumitur, vel ad hominis conditionem resertur. Prior est, qualitas per quam rei unaquae-

9쪽

consideramus, majori distinctione opus est nam dual, species assurgunt , quarum. una statum hominis naturalem sequitur , statum adventicium altera . Status naturalis , est conditio , homi

ni ab ima natura , sine facto ejus imposta (b)

adventilius, quem quisque sibi comparat proprio delectu , qui est status societatis sc) . . Primus igitur hominis status , ille naturalis est , in quo positum a summo opifice hominem considerare debemus. Hic instituti ratio expostulat, ut de illis prioribus tactis paullo distinctius agatur. Primus, inquam, ille fuit status omnium hominum, illa prima forma vivendi . Cui tunc temporis id genus vitae experti sunt , si qui fuere , sane ob

nullius mali, ac majoris potentiae formidinem , tuto , aequo jure, vivebant . Hinc Ulpianus: quod ad jus naturale attinet omnes homines aequales sun x(H. Vivebant sane, at non consociatim inter se r

10쪽

alter de altero nesciebat: non animi consilia patefaciebant et non aliorum lumina quaerebant, (cum nec qua ratione id obtineri posset, satis admo dum viderent ) ; 'scit tantum , quae ad vitam simplicissimam necessaria forent , ipsi parabant . Sic vita erat: quae quamvis primo intuitu mimos alliciat, ac si sieri postet , ad innoxium illud genus vitae experiundum trahat , consideratione tamen , cum omnibus adminiculis deis stitutam inveneris , & in societatis negotio praecipue mancam, non tanti faciundam , quin potius ipsi brutorum vitae postponendam censeres. Meministe oportet , loqui tantum hic de st tu mere naturali , ubi hominem, omni Eumano auxilio destitutum , ac solum repraesentamus ; ita ut , si plures esse voluerimus seorsum omnes , ut fera animalia , aevum duxisse , credendum . Diximus ejusmodi vitam , illi brutorum posthabendam esse, quia haec convivere quodammodo videmus , & unum alteri opem serre , & quandam inire speciem societatis , ut feliciola, si brutis umquam felicitas inesse potest, evadant : conjunctionem cupiunt , foetus ale-A ire