장음표시 사용
11쪽
Romani vero nisi salior DosForo aspiraverunt ad exemplar Phosphori Telesphori al.
Enipheus codd. Verg. Bbc ge. IV 368 v. Κelleri Epi-legomena Ηoras. ad e. III T, 23. st Phra ἰ σ Phi. prima aspiratae formae exempla invenis in cod. Salmas. s. VII anth. lat. ed. Ries. 82T', in eod. R. s. IX Plinii n. h. XXXIII 66, in cod. Leidensi s. IX Solini p. sTU. contra antiquissimi optimique codices
Vorgili ecl. VIII 2T Molad II I Plinii n. h. X I 6 VII Id XXXIII 66 Solini p. sTV s pos vel pryyos Seribunt, quibus adde' consulem a. 88 Plotium Guyum CIL VI 2665(II 65 . iam certam faeies coniecturam Seriptores optimae aetatis abstinuisse ab aspirata forma eamque in usum veniSSeiam vergente latinitate. cum e γρυποσ genetivo noviciam formam s yνε -i formarent Romani, eo faeilius huic formao addiderunt aspirationem quo maior similitudo intercessit inter prDum et prishum (γρὶφοσ). quae si vera Sunt, a str&sis ad pr-has quoque translata est aspiratio. unum et quod non Satis constare videatur rρυφοσ exemplum e Simeonis Sethi historia animalium attulit Dindorfius in Stephani thes. MeZa hus cod. R. Verg. ge. III 55o.
phiacae cod. P. Verg. ge. III .s - Olimphi formam exhibent Commenta Bernens. Lue. VII d 8-s ed. Vs. p. 2di . Pharnasii cod. P. Verg. ecl. X II. Pharon cod. M. Verg. Ae. III I 26 quod nisi fallor librarius cod. M. scripsit eum Paron et Phoron (Aegypti insulam) permutares. Phasinglarin cod. Mon. Plinii ed. Sillig. VI p. ys5. librarius Phasintigrin scripsisse videtur, cum priorem voculae partem cum Phaside, Colchorum fluvio, componeret.
12쪽
mafiei v. indicem M. Lachmannianae. troyhaeum, unde venit in linguas quas dicunt reeentiores h.-gail. tr hee angels. tr hy germ. Trophoee. in titulis
syli. 5688, 5 33 a. p. Chr. 86, CIL VI IIs6 a. do5, 3236', - et Varro Bimarci fr. 6I Bueeh. et Servius quoque ad Ae. XTT5 (ex hoe fluxerunt quae habet Isidorus or. XVIII 2 33,
eum truarum a Tροri ni derivarent, tr helim non tr Metim dixerunt - tamen de trophaei et plebeia et recentiore forma dubitari nequit. iam in noni saeculi libris m. s. tr haetim usitata est forma v. cod. Bernens. Verg. ge. III 32 Ae. XIT . cod. Paris. glossarii Ilildebr. p. 286m i' , in libris vero IX saeculo recentioribus tantum non constanter scribitur. Causa cur Romani illis de quibus nunc agitur Vocabulis graecis addiderint aspirationem, certe non sita est in vocalibus eonsonisve aut praecedentibus aut sequentibus: con- foras velim: Enipheus gryphes seorosio trophaeum Bosphorus Carphime Melphomene Olymphus Pharnasii Phindarus Phylades. in quibusdam certa aspirandi caussa in propatulo est, vide quae ad Do hormn pryphas Phoron Phasinlisi in ad- notavi; in aliis latet, nisi meeum consenties e nimio quodam aspirandi studio et magna illa in gi reddenda fluctuatione evasisse ut Melanishum Phyramim sic Obmphum scorosio fro-
13쪽
shaeum hoc uno intercedente discrimino quod illa semel quantum scio dicta sunt, haeo vero compluriens iterata paullatim aspirationem ut legitimam induerunt. IIaee hactenus de vocabulis graecis. sed cum grammati ei latini ch non nisi per ph seribendam esSe praeciperent, P etiam per f scribi coepta est. haeo nova orthographia primum invenitur in titulis Pompeianis, fantum non constans et in publieis et in privatis titulis est demum inde ab a. p. Chr. n. 85o; cf. Mommsenum Ηermae XIV p. To. ex hae inferph et f fluctuante in m reddenda orthographia recto ut mihi quidem videtur expediuntur ea exempla, in quibus latina vocabula quibus f debetur per ph scripta exstans. e situlis collegi exempla haece:
bene notum est. Alphitis Ibhici Abhentis in eodicibus quoque Scribuntur, nisi fallor eam ob cauSam quod scribentium animis 'Aλφεtoc fal. obversabantur. quae inter a stim et Albium, eadem ratio intercedit inter Alfentini et albintim,
logia probatur, V. Buechelerum inferpres. fab. Iguv. II p. IS Orfitim cum lat. Orbilo, umbr. um et comparantem. O hili scriptura profecta est e comparatione quadam huius voculae cum Oviam.
satis constat.' Omli seripturam multi tituli exhibens, o quibus antiquis8imos duos asseram: Cornelio Orfito Cos. VI IsSi' u. p. Chr. n. 5 I.
14쪽
a. p. Chr. To. In codicibus semper quantum equidem observavi Palfuritis scribitur v. Suet. Dom. I , Iuv. Sah. IV dd, Scriph. histor. Aug. ed. Pet. II 88'. II Is8'. Itinerar. Antonini ed. Paleius p. 3s8'. quamquam nominis etymon nondum quod sciam indagatum est, taemen quin vere italicum sit recteque per f seribatur non dubito.
E eodicibus, in quibus f per ph seribendi vitium late
graSSatur. pauca expromam exempla. sic in codicibus editionibusque plerumque scribitur mephitis (Mephitis si pro Dea est), quamquam in titulis non nisi Memis per f exstat v. CIL V 6853 IEN BOT. 3 6. 3TT. 328. Ido3.
5 o. quam Seripturam clare testatur Priscianus I p. 328', ubi IIerigius eum codicibus falsissime legit mohitim. addo quod per totam Italiam Mefitis colebatur, iam Mefitis quin sit italicum nomen, quod iure meritoque per f Seribatur, nemo dubitabit, quamquam do voculae elymo nihil constat v. Prelleri Mythol. Roman ' p. 8sd. 522. sic recte Palimpsesti quoque Vatieani Cie. Verr. aef. II lib. I I 28 Phaenii scripturam - ed. IIal m. p. I 68' ' Cn. Phaenius;*3 Cn. Fauni (PII supra seripi.); ' Fenio;*3 Cn. Phenio; Lagomari. 2s qui praefer Palimps. Vah. solus hunc locum servavit C. Fanius C. Fanii Cn. Fanio exhibof - expediemus, Ciceroni praenii nomen restituentes. Faenius saepo in titulis
Edi foros Ciceronis Fonnitim emendarunt, quod longiuS reeedit a Palimpsesti memoria. In Lag. 2s Fanio tam Fαε-nius quam Funnius latere potest. Cn. Iraenius fam ignotus est quam editorum Cn. Fannius. Omnia quae protuli aspirationis in vocabulis graecis et
' Do C. Rupho CIL I Idyd non satis constat. Disii iam by Cooste
15쪽
omissae et transpositae et falso additae et latinae s per Fh graecam ut ita dicam aspiratam scriptae exempla quamquam abhorrent a legitima situlorum publicorum nummorumque orthographia et fixis in his rebus grammaticorum praeceptis,
quae optimae aetatis scriptores quoque secutos esse nemo negaveris, tamen quae animadvertantur dignissima sunt. Omnibus enim his exemplis docemur, in vivo Volgarique quem dicunt Romanorum sermone aspiratam labialem, ut antiquitus ab eo alienam fuisse, fio ubi primum in eum translata est, paullatim pedetemptimque propagatam magnamque adeptam esse poteStatem, quae imprimis eo cernitur, quod et multis graecis vocabulis re habentibus aspiratum est et multa latina
voeabula quasi graeca essent per sh non per latinam s litteram scripta sunt. sed quo maior aspiratione in latinum sermonem franslata novatio fuit - eius vim nos quidem in una littera monstravimus - eo magis eam in latinis quoque vocabulis transformandis vestigia reliquisse exspectari licet. et notum quidem est e et i litterarum in latinis vocabulis aspiratarum exempla nonnulla iam veteres grammaticos collegisse - v. Ciceronis or. g Ido, Quint. I 5, 26, Probi cathol. I p. Io.'' Κ. - et etiam in Oseorum monumentis huius aspirationis exempla exstare velut Per Aen. 86 ZVef. (in eodem titulo vhinis quid sit ignoratur) et stim in fab. Bant. confra si a Ciceronis quintilianique tritimso triumpho (quod
ut infra doeebo latinum non graecum est) recedis, nullum aspiratae exemplum grammatiei nobiscum communicarunt. quare operae pretium mihi visum est, titulos librosque manu ScriptoS denuo - nam pauca exempla iam collegit Roscherus invol. II Curtii Studior. - perquirere, num exstent exempla, e quibus de aspiratione ut e es t sie s quoque in vocabulis Latinis addita certa fieri possit coniectura. Iam secuntur quae inveni exempla. Ex eis quae praecedunt cognosces ut vocabula graeca ita latina quoque, quibus aspirationem additam esse aliundo constat, per f (m ph seribi posse. Quare si e. gr. de subhebris constare mihi
16쪽
videbatur, sine ulla dubitatione fassebros idem sibi vello quodyabhebras censui. tum maximam adhibendam esse cautionem in colligendis exemplis ex antecedentibus patet. in unoquoque latino per ph seripto vocabulo quaerendum erit, num s pro fgeripta sit an pro aspiratae exemplo iure habeatur. Semel aspiratum , est vocibus hisce: phiissimo in titulo Ostiensi primo p. Chr. n. S. confecta. v. Roscherum l. l. p. d25.
Sciens omisi exempla do quibus parum constat velut Limphidia CIL II si, Philamno IRN 6558, M. Philanius CIL VI T36, Iphtironi J II l3s5, Cabhurnia V 56IT. Ilaeeo duo CalphurniitCalphurniaoj exempla pro cortis habuit Roschorus, qui e Grutori syllogo p. T66' et sos' sumpsit. Cum in Gruteri Muratorii Reinosii
titulorum latinorum syllogis plura huius voculae aspiratae exempla inveniantur, quae Roschero et Schuchardio de voe. Lat. volgar. Ip I 8 plano certa esso visa sunt, hoc monere velim ea ad unum omnia falsa et a medii aevi hominibus prosecta esse, quod facillimo exhao tabella perspicies: Iphurnio Grui. s3Ix' - IRN dZI. Calphurnius Grui. 2ss' - IRN 6sT' ' Calpurnius. Ishurnia Mur. I 653x - CIL II 233o Calpurnia. Iphvrnio Rotu. XIII 8o M Gori insor. etruso. II 3s Cal
Calphurni Mur. MIT M Gori insor. etruso. II BI et III IT6 Carptimi. Cabhvmine Gori Ins. Etruso. II IM'. sed sipud eundem I esidem titulus Camtirniae exhibens legitur; nam quin 'Dis Manibus csilpurni sis (I si Calphurnias II ISO') L. L. L. IIeroidis' quamquam I es inter Florentinos, II 18o inter Volaterranos refertur, cui pinsteriori adscripsit: 'alicubi, in eadem civitate , idem titulus sit eumque lalsa bis in syllogon suam receperit Gorius, vix dubium esse potest; certissimo hoc Calphurniae exemplum nihili est. in furnio Grui. do8 - CIL V 532 ' Cadpurnio. Isim patet minimam esse titulis Reinesii IX s Ferrarisino, quem frustra in Cae v quaesivi, Calphurnio et Carphurniae et Mu-
17쪽
Raro quantum equidem observavi ph pro p in codieibus
seripta invenitur. Certe cavendum est, ne talibus quae semel in libris m. s. Scriptae exstant neque aliunde comprobantur formis nimiam tribuamus fidem ex eis vo ceriam do pronuntiatione faciamus coniecturam; neque magis titulorum Philasimo P fhaedi Ihosit exempla, quae certe prodierunt e magis magisque crebrescente aspiratae labialis usu quo homines parum litterarum urbanique sermonis periti inducebantur, ut tam graecis vocabulis quam latinis hic illio aspirarent, cum rararsitorii I 358, d Tiburtino injuriae - siquidem re vera est pro Uurniae (GUhurniae) - exhibentibus fidem, cum aliunde de iis
quod equidem sciam non constet. In situlis ergo nullum certum P in Calpurnio (Calpurnia) aspirati exemplum exstat; non me fugit XIImo p. Chr. D. saeculo recentiores libros m. s. hic illic Cesphurnium exhibere, sed horum scripturis, praesertim eum ab optima totius antiquitatis memoria plane abhorreant, fidem quis est qui haheat Calphurnii formam si medii aovi hominibus deformatam et titulis illis intrusam esse elucet. occasione data moneho me eisdem de cliusis Semphronii formam omisisse, quam Schuehardius i. I. protulit, tostimoniis non additis. ipse nullum Xmo p. Chr. n. s. antiquius Semphronii exemplum indagavi: hoc certum est, in titulis et optimis antiquissimisque codicibus Livianis Puteano s. VI VII Lllurishamiensi s. VI Veronensi s. V non nisi Sempronium scribi. praeliis festibus recentiorum librorum m. s. scripturae nihili sunt.
Praeter haec omisi L hum (. . . us P. L. Lophus IRN 2883 g. III 5, quod graecum esse Ao pov quam latinum Lupum (de vocalis mulatione cf. Sohuchardium l. I. II I 58, III 2IT) probabilius videtur. contra Apphici (Sentia Apphisi mater CIL V 53 3 est certo graecum 'Anepta, quod ut 'Arrip αc (cf. Apphias IRN 6θι) vel Ati m rec Alitas CIL VI 288 Antii oν Anφίδιον αh re risce rent sic derivatum est; de Appio vel Appia servorum libertorumve nominΘ proho de
Vit in Onomastico sententiam, qui est graeca non latina esse censet.
Nomen Gramphicii (C. Gramphidius Firmus CIL VI 23 5h IIS I quid sit nescio, nisi forte Gramphicitim a γραφικοc derivistum
18쪽
singillariaque sint prae recta legitimaque orthographia, demonstrare possunt, Romano8 formas quae a ponendi pii P paedi
vocabulis descendunt non per solum P, Sed per Fh unquam pronuntiasse. tamen ut monstrem quam multa in his rebus ox analogia et similitudine quadam alterius cum altera voce profecta sint duo asseram exempla, alterum e Porphyrione ad
Ηor. Sat. I 5, .s p. 216'' M. cuius cod. M. philo spila lippis inimicumst ludere crudis) exhibet, quod scripsis nisi fallor librarius cum Milo (φίλα) eius obversaretur animo, alterum e Plauto, cuius Curculionis v. .63 sic in libris exstat:
IIalophantam an sycophantam hunc magis hoc esse
hal hantam consentiunt. sed Festum Paulli p. IOI'' hala-yangam scripsisse libri docent eiusque etymologia. c halapanta . . . . ab eo quod hales omnia. αλ, γ enim Graeci την (τον , πλάνην id est fallentem appellant'. vides Festo in hola amiae posteriore parte παντα latere visum esse; e Paullo sine ullo dubio glossa haece: halapanta: Omnia meneiens' pervenit in Breviloquum Benthemianum nuper ab Eamanno editum . si memineris Plautum Sucvantam pronuntiaSSe, cognosces Festi halopantam prae librorum Plauti Noniique halo-yhanta antiquius esse magisquo ad ipsum Plautum recedere. sed quis est halapanta P vetus codex (hia hantam cini ex em)hol hantem exhibuit. luce clarius est in ea quam B exhibet voculas terminatione latere participium latinum in - antem exiens. si vero prior voculae illius pars halu potius quam hiauis esse nobis visa est, quaerendum nunc iam erit, numhalasaniem participium esse possit. et exstat in plebeio se mone verbum alapandi, quod idem esse atque halapandi verbum, ad quod memoria Plautini illius versus recedere nobis
videbatur, quis est qui neges p Roenschius in Musei Rhenanit. XXXIV p. 632 αἰvori significatu plorictri, se laetore usurpari doeet; quamquam falsa est viri doctissimi etymologia. et cognatione et significalia halvari proxime accedit ad germ.
19쪽
- schreten, ubermutig sein, prahlen. Et animadversas quaeso ipsam hanc vim significationemque requirere Curculionis versum - nam eundem, quem halapantem an sucopantam
recho dicat nescit, antecedente versu nugatorem lepidum dicit choragus, sequente vero versu ' ornamenta quae loeavi metuo ut possim recipere' indicat sucopantae nomen (i. e. nostrum Laertiuer) magis in illum quadrare sibi videri. opponitur ergo sucopanta hominum quidam generi quod quamquam nugatorium bene dieitur tamen a deferrimo sucopantarum defraudatorumque genere differt; vide ne hunc sensum requirat versus: einen blonen Prahiter oder peractati einen Debi per Nerin, SOἰἰ e. q. s. isque quam proxime ad Festi Noniique voculae illius interpretationes accedat, qui halapantam mentiensom interpretantur. his expositis nulli ms quidem iudico dubitationi obnoxium esse potest, quin Plautus: halapantem an sucopantam hunc mfigis dicam esse tisiscio scripserit; in fine versus restituendo secutus sum Ooeigii novissimam editionem. si quis in halasaniem producta prima syllaba offendes, ei cum Guyem post: hctivantem ne particulam inserere licebit. si Plautus halvantem scripsit, elare cognosei potest, quantum ad fransformandam illam formam me anta valuerit. nisi B eodieis exstaret scriptura hastamantem se eam casu factam esse quis est qui contendat 3 non refragarer contendentibus ipsum Plautum ab halapandi verbo ioci causa formasse hiauoniam ad exemplar Suc Gn-lae, ut graecam terminationem alibi quoquq adhibuit v. σἰandionida ntimmoSe amonides, quamquam holvania ad exemplar sucopantae formatum nec usitate nec recto est. Multo est ergo probabilius Plausum scripsisse haIasontem, gloSSafores vero quibus halapandi plebeium et e volgari sermone
petitum verbum parum notum esset, ex hoc essedisse haἰα- φαntiam, cum ut sucopanta vere Graecum est sic sequens quoque verbum graecum esse arbitrarentur. vide Fessi etymologiam quae docet in halvantem re vera graecum vocam
20쪽
bulum quaesivisse Romanos. Certissimum vero est, adspirationem quae sucopansae inde a VII u. c. s. recte addebatur effecisse, ut ex halvantiam evaderet halaraoniam et quo magis aequaretur sycophantae etiam hol hontam. hoc igitur verbum aspirationem suam debet ei quod subsecutum ret.
IIaee aspirationis gemel additae exempla pro meris vitiis potius quae e diversis causis orta Sint quam pro veris quae in ore Romanorum versatae sint formis habenda sunt. neque
magis e Sephulero, quod fer inveni in titulis Orsilii 5 23CIL II 33IT VI 3 52', hane formam re vera unquam in USU fuisse conicies, cum inde ab extremis liberae rei publieae temporibus sepulcri orthographia infer svulertim et g Q-ehrtim fluctuet; ef. Ηos annum indicis gram. ad Ahie. fit. las. p. 38, et CIL VI haec semichri exempla: 225s. 332d. 3668. 13 3. 22od ', et ita quidem, ut sepulchrum quasi sit. a sulehro (v. Charisium GL I 23 φ) plebeia magis ae volgaris forma fuisse videatur, quam grammatici condemnant, v. Cic.or. g 166. Gelli n. a. II 3, 3. Mar. Victorinum GL VI 2I''. Caprum OL VII s3'. nemo dubitabit, quin in svhtilaro aspiratio fransposita sit. unicum est aspirationis in latinis voeabulis transpositae exemplum ideoque quod animadversatur dignum. graeca eiusmodi exempla v. p. 6. Ab his quas modo attuli exemplis ea quae Secuntur eo potissimum disserunt, quod aspirata forma plus minus in volgarem abiit usum. in haec potissimum inquirendum erit, ut
causas cur vocabulis aspiratum sit cognoscamus.
iam diu ex osc. Diu ais lat. limitas cui addere poterant Lucilii Zimporem sed. Lachm. v. IIso, Nonii p. 2I2 librili orem exhibent), quod italica ut ita dicam terminatione axeadem qua limsidus radice evasit, coniecturam fecerunt viri docti; v. Rilachelii opusc. phil. II oso Roscherum l. l. , festantur vero hanc antiquam veramque qua vetustiores Latini Diqiiirm by Coos e