Francisci Stancari Mantuani, Ebreae grammaticae institutio. In qua omnes octo orationis partes summa diligentia ita traduntur, ut nihil ad hanc rem desiderandum sit. Adiuncta sunt haec, ab eodem autore. Rerum omnium capita. Exercitatiuncula catholica

31쪽

labam. Apud Graecos enim Sc Laistinos uocales,licet improprie,sunt syllabae, ut Ceros, Amor: quaruocales per se syllabae sunt, quod apud Ebreos minime inuenies. Si, let haec literas, quemadmodum Mittera x, apud Latinos N Graecos, quia correspondentem eis non ha, bent. Prolationem enim haberent distinctam a uocalibus, si uerterentur,ut d b, g, d,&c Est igitur aleph consonans. et cum dagesc,est B.ut.ben,Filius. Cum raphe,idest sine dages,u

dagest,est G sorte, quod

in principio di stionis no cognoscitur proferendo,nisi in medio, ut geri sine da gest, g molle,ut m gam. est D forte, cum dapestilene, cum rapite: ut' a David.

nest

prudens. cum

32쪽

ri est as iratio lenis, quae in peeistore formatur,ualet* H latinum, ut Inhen, Ecce.' cum omnibus punctis, est v

Ui,uo, uia. Veriam quum reperitur uirgula quaedam similis uati consonanti, quae est in alphabeto, cum cholem in capite, qus est o uocalis, ut ri,& scurecin Uetre,quae est v,ut ' ,tunc uirgula illa cu cholem in capite & scurec in uentre, iid est uauilla quae est in alphabeto : sed linea illa,quam modo raphe in capite tiaterae posita appellamus,modo Pathach,modo cameet puctulo ei substrato, modo macaph coniungens dictiones. Sed dum erigitur,curUatur,quo melius cholem supra se,&scurec in uentre suseipere possit . Ad uncum enim N curuum nominant Ebrei uau, ut legitur Exodi cap

33쪽

cap. xxvij. uauehaamuis dim, idest uncini columnaru. Ideo lineam illamcurua cum cholem Scscurec, appellarunt & uau cholem&uau scurec Et tuc uau,idest linea illa curua cum cholem Sc scurec, uocalis est, Sc non est illa litera uauin alphaselo,quae semper est coninsonans . Notandum tamen est, quod uau scurec a principio dicitionis non est uocalis, ut quidam puerant. Ut humosceli, Et Mo, sceli: num uetdacali, Et iustatia: sed est consonans,quae est in alphabeto,&est coniunctio copulativa.

Ei,cui punctus peculiaris supponitur sceua, qui ob certas causas ( ut insea de uau seruili litera ) mutatur in alia pucita .Mutatur in scurec sceua, quotiescu* accedit ad literam sceuatam, & literas ista Et siceua sequens non legitur,quia aprinci

34쪽

pio diaetionis uau Sc cum scurec aecum aliis puncstis semper est consonans N iconiustio copulatiua,non autem uox magna, sed consonans cum scurec mutato a seeua, ob re

gulam assignatam. Nam duabus de causas uau scurec a principio doetionis non potest esse uocatis. Prima,uau scurec uocalis no est: voca les enim nunqua ponutur sane consonatibus: syllaba ex uocali Sc con ' senante constituitur:uau scurec in principio dictionis est syllaba. erago uocalis non est,quia non habet consonantem praecedetem. Secunda,uocales nullius sunt si onificationis:uau scurec in principio die io, nis significat. ergo uocalis non est. Est autem coniunctio copulativa Et . vocalium est mouere consonantes,non significare. x est Z latinum, non S,ut qui dam

35쪽

dam, sertasse prolatione decepti:

n est aspiratio fortis, ualeti ch: quando aute habet pathach in fine dictionis, uox ipsa praecedit aspirationem, ut ruach, non rucha, Spiritus, uentuS,

et est T, tur, ordo: non th, ut quidam. est I consonans semper,nun quam uocalis, ut Liad, Manus:

siue habeat punctum sub se,siue suprase,semper est contanans:de cuius lectione ins a dicemus,ubi deliteris et Nin fine dictionis ' cum daagest,est c:cum raphe,ch ut m2 caechah,sic.Nec disert a prolatione cum raphe. Et quii finem obtinet dictionis aliquando dagescatur,ut arecca. Genesixij.dcinalijs locis quo T.

36쪽

best L,ut Q lo,Non. e N in fine dictionis dualet M

latinum, ut et 'et maim, qua. S mel in scriptura mem finale contra usum linguor in medio diistionis reperitur, , hoc in die ione , Iemarbeb,Ad multiplicandum imPerium eius,scilicet Messiae: Iesaiae nono:quod non caret mysterio,iuxta Rabbinorum antiquor imaue toritates,de quo hic non est locus. Locus autem cotrarius est Nech mior secundo,

et & in fine distionis a ualet N

o est S simplex latinum,ut Vsad, eruus. ν huic literae nulla Latina literapique Graeca respondet. Quidam Pu tarmat esse aspirationem,Sc striis Pserunt H,at non recte.Formaturhsc litera in parte prosundiore gut

37쪽

32 turis,cuius uocale latum uertimus non consonantem, ut m m Amorali.Simile iudiciu est(ut supra di, ximus) de litera is ut Adam. h & in fine di stionis' cum da gestualet P: cumraphe,m: ut Pan da caph. Quum in fine dictio, nis ponitur,nunquam dagescaturi et Sciti fine di stionis Huic etiaquo ad prolatione literae, nulla re, spodet litera latina:uerum antiqui

interpretes uerterunt S.Elegantiores autem linguae uernaculae opponunt geminum etet, ut ET dic,Iustus. o ualet C latinum, nona, Ut m mac,putredo. verum cum uobc ibus e Sc i,non pronunciatur,ut Latine cepe,cingo sed ut caro,cor,

cursus. Sic deliteris capti regimin' est R,uthram,exceluIS.. et cum puncto in cornu dextro est

38쪽

est Sciam sinistro S simplex,& tune

ijd differt a prolatione V. Germani uero scribui di per sch,ut schelomoh:nos uero si celomoh. , cum dagesse est T simplex, ut

diniam,perfectus. Cum raphe,th, ut meth,mortuus est. Tan, tum de Potestate literarum,& ut ad nos ueniunt.

De lectione scellat. OMnium pii storum seruus est

Sc minister sceua Nunquam enim sui iuris est,qui& nunquam legitur,nisi quinque de causis. Primo,legitur a principio dictionis semper,ut 'TVR in beres cith, in principio: m, tedauid, Dauidis, scilicet psalmus. Secundo,sub Ibtera dagescata in medio dictionis, ut 'reddibberu, loquuti sunt. Tertio,post uocales logas,ut Pacedu, uisitauerunt:d' m n noce

39쪽

dim, uisitantes. Aduertendum tamen est de uati scurec a princapio

dictionis, quia quum sit coniucilio copulatiua Ennon legit sceua post

eam,ut supra deuau. Quarto, sublitera quae immediate duplicat, ut halelu, laudate: 'ran hinent, ecce eoo. Si scelia esset sub secuda. non leoeretur. Quinto, si duo sceuain fuerint in medio dici ibis, primum quiescit,&secudum legitur, ut Hiscinerti, custodient. Fit enim ueluti contra Ctio duarum syllabarum in unam, quando sceua in

medio dies ionis no legitur, & hoc ob decore lectionis. Addam N sextam regula,quae tame a nobis non

obserua , sed a Germanis tantum, re haec est: Sceva ante literas gutturales legitur, ut Maleachi, nos uero Malachi, unus e duo dein

cim prophetis. Notandu Sc hoc, in fine

40쪽

in fine dictionis scelia semper quie scere, & si duplicatum fuerit, & si

erit sub litera dagescata, Uthalach, bulauit: uagieuch,& fleuit: uagisb, & captiua uit. Deinde,sceua quit finem obii net dictionis,no inuenitur nisi subliteris nursa. Excipiuntur tres dic iones,in fine quarum siccita est sub aliis quam ma , Ut Uao inscc, et D tessi, costa . Haec regula inter alias non aspernenda est: qua do cameet fuerit sub una litera,& sceva sub sequeti absque accetu intermedio, uocatur cameet chaluph: quod &legiinus per o,tanquam si esset chaleph cameet, Ut ormali,& non aremali, astutia: chochman,&non chachema,sapientia: scomis reni,& non scamerent: leo,