장음표시 사용
31쪽
12 ossERVAT. IN PERvET. IcONEM Imaginem praesere S. Demetrii, & lemma sequens hinc inde legitur i
Quod lemma a Bernardo gauliasio Soc. Iesu, qui Traiecto ad Gretiarum eiusdem Crucis ecty-Pon una cum adnotationibus misit , hisce verbis explicatur O incluso άγιον, Sanctum denotat rct quidem S. Demetrium celeberrimum Thessalonicae, θ ;n tota Graecia Mar rem. Inclusum ASanctum profecto denotat; sed totum di- gramma o explicandum videtur O' Α γιθ. . Nimirum magnum O articulum o' tepraesentat , & minutulum Α, Α γιρο . In Codice secuti x. si Duealis Bibliothecae Divi Marci, imagines cernuntur SS. Theodori, Demetrii, Georgii, Proc pii,& Μercurii, quorum digrammata Ο ἄγιο , haud dissimilia nostro adparent . . In altero CO-dice eiusdem x. seculi Bibliothecae Coistinianae s 2 exstat depicta effigies S. Iohannis Theologi . hoc ipso digrammate O . Alia quoque plurima eXempla visuntur in Codicibus , & nummis, ac Praecipue in aliquibus Constantini Dacae, α Michao
32쪽
tionibus minime careat , breviter animadvertam, omnes nostrae Iconis litteras esse quadratae , &rotundae formae; quod satis antiquam earum ae talem exprimit: nam ut peritillamus Bernardus MONTFAvco Nivs e Congregatione S. Mauri Monachus , adnotavit si , rotundus, ct quadratus character, postquam accentus adscribi ceperunt nimirum seculo circiter septimo j, o prisca forma degeneravit , ita ut litterae angustiores , longioresque exararentur . Α alpha , quod in articulo D omicron , visitur , ea scripta est forma , qua laudatus Auctor a) admonuit in vetustissimis passim Codicibus inveniri. Aliae autem Iconis alpha , Priscae , sed vulgaris sormae sunt . Transversa linea est aliquantulum inclinata, quod ante X. se, culum in Codicibus passim animadvellitur. Κ, quod ab adsueta , & vetusta forma paululum differt, avii. seculo usurpari incepit . Go pro ab Augusti Imperio in Nummis, & in Marmoribus passim , & in Codicibus cuiusvis aetatis . C pro sigma Σ. in libris vetustioribus quotquot uncialis ut vocant charactere descripti sunt , C semper legitur : nam Librarii faciliores , brevioresque calami ductus sectati sunt 3J. V. CL Anselmus BANDustius , Monachus doctissimus e Congregatione Benedictino--Melitensi 4ὶ verba faciens de
porticu CP ., cui nomen erat sigma , ex semirotunda eiusdem Arma , adnotat ex DucΑΝGi falli SpANMEMivM , qui ait, litteram C vetustiorem fuisse Σ . ex quodam Agathonis apud Athenaeum s i J Palaeograph. Lib. HI. Cap. I.
33쪽
I4 OasERVAT. IN PERVET. IcONEM naeum loco . Sicuti & falli Ducangium , litteram C pro Σ vix reperiri ante Domitiani ae-Vum , eum ex Nummis atque Inseriptionibus aliter contiee . Sigma autem in finem verbi ΚωN
CTANTINOS , ad Latinum S adcedit. Augusto
rum aevo, & hoc a Latinis ceperunt Graeci, po tissimum ad finem verborum, & promiscue usqr-Parunt , uti frequentissimas huiusmodi commutationes praςserunt Inscri ptiones veteres . Exstat Pones me piscis metallicus , qui apud veteres Christianos , ut notum est , figuram exhibebat Iesu Christi . Super ipsum sculpta est unica vox CLOCAIC cum littera C in fine . De hoc Antimitatis Christianae eximio monumento forsan alia data occasione Dissertationem instituam. In littera in adparet in linea φtersecante duas paralle las alia lineola intersecans lineam horizontalem maiorem et porro usus sic describendae huiusce.
litterae anterior est usu accentuum, ut me humaniter admonuit idem eruditissimus Uir Bai-Cui ERivs COLvMaus superius laudatus . In ceteris
Iconis litteris si quae diversitas notetur , satis liquet a Caelatoris rudi opere profectam fuisse . Huiusmodi Caelatores , imo & facilius ipsi Calli- graphi , aliquando etiam non sui seculi , sed
praecedentium seculorum characteres imitabantur , ut animadvertit ΜοNTFAvco Nivs i , quod dissiciliorem reddit adsignationem manuscriptorum, &. haracterum aetatis .
s. Demum de perpendiculari scribendi forma Praeter adlata exempla, plura passim videre licet in Ciampini , Ducangit , Montiauconii , Bandum vii, alior qae operibus. Mos luc antiquis, Grae
ti J Biblioth. coistiniana P. I93-
34쪽
Liam MNeYAE caveis. 1 scis aeque, ac Latinis inoleverat praecipue in situs angustia. Itidem morem hanc adnotandi Sanctorum imaginibus eorum nomina prioribus Eccle-sae seculis iam invaluisse commemorat V. Cl. Philippus BONARAOτivs ; imo antiquiori aevo in Pimirae artis exordiis viguisse s facile ut magis. distingueretur a lepore canis 3 eam tamen consuetudinem sectati sunt prae aliis praecipue Graeci,
ut idem doctissimus Auctor observavit si . CAPUT III. ye titulo G Αθ δε Constantis
Magni culis . o. ANtequam observationibus super haec Graeca lemmata finem ponam, quaedam de cultu Divi constantini Magni adtingam ; & inprimis de titulo ο' A γιγ , qui Sanctus significat . Titulus bie , ut doctissimus BONARROTivs Observat in praecitato opere la , nihil aliud significat, quam rem a communi usu remotam , Ideoque in Veteri, Novoque Testamento rei omni tradebatur. quae ad Deum , eiusque cultumctabat . Quamobrem in Ecclesiae exordiis 3 ατοι , seu Fideιes, cari Dei, Flii Dei , Α γιοι, Sancti adpellabantur quia Dei gens, Populusque electus erant. Etiam sanctum dixere veteres tum Gentiles, tum Chr stiani quidquid carum , quidquid laudabile est, ut colligitur ex Veteribus Inlcci ptionibus Gentilium, Christianorumque, quas re
35쪽
x6 OasEstvAT. 1N PERVET. IcONEM sert Marcus Antonius BoLDETvs εὶ vir erudi . tissimus, oc in quibus Suncti. & Sanctissimi titu- promiscue Idolorum , & Christi cultoribus
Ir. At subsequenti aevo a S. Paulino Nolano Episcopo, & a S. Hieronymo titulus hic praecipue iis concedebatur , qui iustitia , & pietate Ceteros praecellebant : nihilotamen minus, & lauis dati Patres, aliique, hocce titulo condecorabant Episcopos, Presbyteros , Diaconos, Monachosque,& Μoniales; verum ipsis, & perfectis viris haud semper tribuebant. Quare in Kalendario Romano seciali I v. medietate conscripto , quod ab Aegidio Bucherio sa) , indeque a Theodorico Ruinari Gὶ, e Congreetatione S. Mauri ordinis nostri S. Benedicti Monacho doctissimo, editum fuit, minime visitur hic titulus Sanctus ad depositiones Martyrum, de Pontificum ; ted adparet in altero Kalendario Chartaginensi ab Iohanne Mabulonio eiusdem Congregationis Monacho celeber rimo primum in lucem prolato , ac inde ab laudato eius socio Ruinartici denuo rocuso ue) : &Cum in hocce Chartaginensi titulus hic Sanctus modo conspiciatur, modoque non adpareat; contici quidem potest , ut observat BOnarrotius , eo temporis istam laudabilem consuetudinem in valere in Ecclesia cepisse ; ideoque fortasse descriptum vel auctum fuisse Kalendarium ipsum ex Kalendario alio antiquiore, in quo non exstabat Sancti.
36쪽
additio, quae tamen semper legitur in Kalendario Silvii Polemeti anni 4 9. a Cl. V. Iohanne Bollando si) in medium exhibito. ra Sicuti Latini titulum Sanctus, ita & Graeci
titulum Ο A , ιγ adhibuerunt tanquam praenomen ante nomina Sanctorum . Antiqui Graeci Patres , neque Apostolos, neque alios hac Ο AVγιωnota ornarunt 8, Verum sensim , ac eodem seretempore, quo apud Latinos hunce titulum adhibuerunt. Ducangius in Glossario mediae , ct insimae Graecitatis animadvertit titulum cis Atributum ab antiquis fuisse Ecclesiae Antistitibus .& CPolitanis Imperatoribus; idque adserit aucto' ritate Ioannis TZelgae , & Simeonis Thessalonicensis Σ): Episcopis nempe propter ordinationem ἰImperatoribus 3) propter Chrismatis unctionem : &ex medii aevi Imperatoribus hocce Sancti titulo Condecoratum saepius habemus Alexium Comnenum in Decreto unionis Synodi a Monifauconio edito, in quo frequenter Sanctus adpellatur , nimirum ab optimo, ct sancto Imperatore nostro Alexio Comneno . . . . potentem , sanctum Imperastorem nostrum . . . . Sanctus Imperator noster
Ita & habemus Manuelem Comne num , uti legitur s) in notis Codici Regii Parisiensis n. 2466.
a Sancto Imperatore nostro Domno manuele Com-neno , ex versione Montiauconii praelaudati. SYMBOL. LIT. VOL. 11 I. sti Act. SS T. r. Ianuar. in Praefat. sal Iohannes TZet2. Chil. 9. M Synod- UI. Oecumen. Act. X. 3ὸ Lib. de Sacram. & de sacris Ordinat Cap. vis Iohann. Cantacu Zeα Lib. I. Histor. Cap. I.. Codinus C. II. n. I 8.
37쪽
OstsERVAT. IN PERVET. IcONEMI 3. Hac igitur sanctitatis nota cohonestati sue runt ab Ecclesia Graeca Constantinus Magnus, &Helena, & non tantum, ut Imperatores , sed praecipue ut veri , & recogniti Sancti . Sanctorum enim cultum una simul eisdem tribuit Graeca Ecclesia, eodemque die xxi. Maii, ut in Menaeis,& in Menologiis Graecis videre licet . Fuis de iis agitur in Menologio Bisilii Porphyrogeniti Im- Peratoris , quod ceteris Μe nologiis praestantius mihi videtur, quodque edidit ex versione Clementis XI. Pont. Max. doctissimus eiusdem Nepos Annibal Albanus S. R. E. Cardinalis, typis elegantissimis Vrbini anno II a T. Romana Ecclesia Divam Helenam Augustam , utpote Sanctam, semper venerata est, & testantur Ecclesiae eius nomini sacrae , quae passim conspiciuntur . Exstructa fuit Venetiis Eaclesia in eius honorem statim poli translationem eiusdem corporis ex Vrhe CP. Venetias, quae, teste Dandulo , facta fuit seculo xui. & cui Ecclesiae modo post Canonicos Augustinianos inserviunt Monachi ordinis S. Bene uicti e Congregatione Montis-Oliveti. Ac Obiter admoneo doctissimum eiusdem Congregationis Ah-hatem D. Paullum Salanum Bononientem quem
hic libentissime nominatum volo honori S gratia, meritoque tuae virtutis ) prae manibus nunc habe: e Di .tationem ad comprobandam identitatem huiuice sacri Corporis . I . Porro Constantinus, etsi eius nomen ex Ecclesiasticis Diptychis inter sacra masteria imprae termis re commemoratur, cum aliis Orthodoxis Imperatoribus , qui Ecclesiam Dei exaltaverunt , ut ad Michaelem III. Imperat. CP. scripsit Nicolaus I. Pont. Max. qui 1 emto IX. floruit attamen
38쪽
LiGNi SANeTAE CRVcis . Is Latini eum Sanctorum fastis adscribere recusa runt; adeout ne quidem in Martyrologio Romano, quod aliquam . tantum sanctitatis laudem iuxta Ecclesiae mentem adfert , nominetur facile quia S. Hieronymus in Coronico, Lucifer Calaritanus in Lib. I. ad Consant. Severus Sulpitius Lib. 11. Hs. Sacr. Russi laus Lib. I Histor. Eccles. Cap. II. ali quam Arianismi notam ei tribuerunt, a qua non fatis, etsi eruditissime, vindicarunt Cli. Continuam
Praedicatorum Vir doctissimus: quin eiusdem Canonizationis causam,s Romae introduceretur hic obex
in fui ingressu se ocari deberet 3), ut animad
vertit Sapientissimus, ac Sanctissimus D. N. BENE DicΤ vs XIV. Pont, Opt. Max. in opere de Canonizatione , ubi tot tantaque cernuntur maXima
doctrina, selectaque eruditione conscripta . Nihilominus in Latina Ecclesia cultum habuisse, praecipue in Anglia , ubi ortus Constantinus creditur,& impraesentiarum habere in Belgio , in Bohemia, in Sicilia, & in Calabriae Provincia erudite
pro more adnotarunt laudati Continuatores . De Ecclesiis autem penes Graecos Divo Constantino excitatis heic sermonem non instituo. Percensere tamen libet in CΡ. ditione nonnullas excitatas fuis
et , nempe Monasterium S. Constantini in Arcadianis ; Oratorium , quod Basilius Macedo construxit in eius Palatio ex illis suburbanis in
39쪽
dem Monasterii sti versus Cisternam Mocesiam; uti & in Ecclesia magna , & in Aede Apostolorum,SS. Constantivi, & Helenae memoriam , & synaxaria ce ebrari aiunt Monaea ad diem XXI. Maii,
De Nimbo, seu Diodemate. is. lonnullis sortasse argumentum sanctitatis Constantini M. esse videbitur nimbus , qui etiam, sed improprie, diadema adpellatur, quique
capitibus nostrarum imaginum circumstat. At aequivocum signum omnino est , quod olim promiscue sanctis,& viris illustribus tribuebatur. Hanc honoris notam ab Aegyptiis derivantem Romani sumpsere, qui eo insigni Deorum aeque ac Imperatorum capita ornabant p ro maiore cultu ornare
Conlueverunt. Quare Servius sa) ait: Proprie nimbus est, qui Deorum , σ Imperantium capita . quasi nebulaetara , ambire fugitur . Quamobrem Christiani inter varios uluS . quos ab Gentilibus mutuati sunt , fuit usus nimbi ad honestandas essigies tam Christi Iesu . Angelorum , & Sanctorum, quam illustrium Virorum . Quatuor primis Ecclesiae seculis hic mos non fuit adeo frequens, & communis inter Christianos; immo potius perrarus , ut deducitur ex parvis monumentis adhuc subsistentibus horum tem 'orum . Nonnulli adfirmant v. seculo apud Christianos hunc morem invaluisse; alii sequenti seculo vi. ut refert idem Auctor. Uerum
40쪽
Licui SANcTAE CnvCis 2IPagius si magnopere observandum esse, ait, Christianos veteres , ferme primis quatuor seculis , nec Christo, nee Apostolis, nec ulli Superum eiusmodi circulos adbibuiss) . Ulod vel ex I umulis Romanis apud Arivbium in Roms Subterranea mani
sessu n est; in quibus Tumulis Christi , ct Aposto-
ιorum, aliorumque ante Christum Divorum longe plurimae imagines nudis captibus sine circulis sulptae cernuntur . Sunt hae Tumbae pleraeque Conflantino Magno , aut aequales , aut suppares . Cl. Pagius penitus non negat iisdem prioribus Ecclesiae seculis ad exornanda Christi , Sanctorum laecapita nimbo Christianos usos ibisse: nam & ipse animadvertit , ut puto , Aringitium sa) cum hocce nimbo protulisse Christi Iesu, & Sanctorum schen ala Coemeterii Ρontiani , temporibus Constantini Μ. 3ὶ, & vetustissimam imaginem S. Pauli Coe- meterii Priscillae , cui est inscriptio P RVLVS PAMSIOR APOSTOLUS ; sicut in duobus orbiculis Vitreis antiquissimis estgies Christi , & Deiparae eodem dignitatis circulo exornantur . In aliis Huiusmodi rotundis vitris in veterum Christianorum Sepulcris adinventis, & a BONARROTio sue eximia doctrina explicatis , similiter laudatae sacrae Imagines nimbo decoratae cernuntur . Bolde thus s6ὶ alia in aliis vitris exempla pro more cruditissime exhibet; eiusque Socius Cl. Marangonius