장음표시 사용
21쪽
ΩΝΗΑRDI VITA AROLUM. XVII. HV, qui praefatione de vita inhardi Gete et a te egit, in libro recensendo tamen vis Periai fuit felicior.
Nam odicem Parisiensem, ab hoc ne is cur neglectum λ, iam r. 10758. incristum, saec. u. X. vel . Xaratum,
nactus, ipsi nimium tribuit et etiam ea recepit, quae reliquis fere libris omnibus aliena ne inhardo obtrudamus,
Interea non pauci codices vel reperti et e ratius Gaminati sunt quorum motitia etiam Pertzii sollertiami fugit, ita ut nunc circa octoginta recensere Oraim . Quod hoc loco omiuens , id tantum moneam vortet, inter eos tres esse, qui aetate ita praecellunt, ut eorum ieetionibus nos carere haud posse intelleXerim, cum novam hanc editionem curandam SMScepi em, Montispessulanum saec. IX. et duosi Romanos saec. . scriptos. Ne hi quidem mendis carent, immo satis superque ostendunt, quam brevi temporis spatio
Einhardi, scriptoris studio litterarum et eleganti dictione conspicui, liber sit depravatus, nonnullis locis etiam temere mutatus. Lectiones aperte falsas nonnumquam eae inhardia authentico, ut hoc vocabulum retineam, oriunda esSe e
suasum mihi habeo, eo fortasse e licandas, quod et ipse et more ae ii verba librariis in alamum dederit. Alibi seripturae inersitatem illis tribuerim, quos in libro edendo occupatos videmus Nam alafridus Strabo timensis se ρ titulos et inrisiones inseruisse testatur maerwardus, Karoli et Hltidotoici bibliotheearius et praeeiputis inhaesi amicu'tri in Karoli et Elnhardi laudem disticha adscripsit', quae in eodieibus solassis M servata, ut Perta recte monuit, uendunt istos originem suam ad antiquissimum Gemplum et so inhardo coaetaneum referre, dignos, qui studiosius ab editore τolvantur'. Nee' inquit, laetio m bonitas originiimp Neque tamen primum locum iis tribuit, secundam potius lassem M ita instituens, eo, ut opinor, adductu'quod ipsius Einhardi praefati omnibus deest A quos recedere nolui. Haec recenia praeterea a ceteris codicibus praecipve uno differt loco, quoi ossiandum inter occisos a Waseonibus omittit; cuius mentionem in Gnhardi authentieo
versiones Germanica quinque, Maiareae septem prodierunt v muhaat, B t. d. 2. I, p. 396. Nam eum riderat, in Legum . . pr-40 fatione edocemur, ubi p. XXX. eodem tune Suppl. Lat. 164 his notatua de risitur et Mnhardi liber suo Deo affertur. 2 42 a Pertzio nondum visos N. Arinis VI, p. 195 sqq. attuli. Aeeedit eodeae infra
Brat signatus ra Praef. infra p. XXIX.
22쪽
XVIII IΝHARDI VIΤΑ ΚΑROLI M. una cum maefatione post additam esse fortasse conicereliret. Sed etiam tertiam recensionem G ut distinguamus, eodices aliquot cogunt. Nam cum plerique libri tres tantum Karoli concubinas astferant, in illis quatuor nominantur,
Madelgarda quadam adiecta. Duo praeterea huius recen bylonis libri locum omittunt, quo de filiabus aroli in
hardus acerbius iudicavit. Haec an alii eius temporis avetori tribuerim. Dolendum sane est inter tot codices superstites ad auctoris aetatem nullum ascendere, Med em8tiores quoque 10 circa 50 e 6 annis post esse exaratos λ Quare minime in unius vel duorum librorum varia seripitii a enotanda acquiescere potui, Sed omi88 quidem magna lectionum congerie a Pertaio et odicibus etiam recentioribus aescripta, ea afferenda duri, quae codices saec. X et X. peculiari 15Waebent, nonnulla etiam X libris saec. apertos veroealami errores ne eae illis quidem recepi. De erborum scribendorum ratione, qua inhardus vel amanuensis itis usus sit, certo certius iudicare haud licet, cum codice eiusdem aetatis saepe differant; meque illi constantem usum Eo habuisse putandi sunt Quare ne nimis ab sitatis formis recedeΥem cavi, sed tuam vetustiorem libri praebent cinnotas retuli.
dices quo um rationem habui hi sunt A19 Vindobonensis bibl. alat. r. 529 Hist. 5pros. 66s, olim S ueharii reτerensis Peruo , de quo supra disi. Praefatione caret'. Apographum erui manu
factum inter schedas nostra servatum secutus sum. Cum etiam Ph. asse hunc odicem aescripsisset, eius adnotationes
haud raro ab apographo erui dissentirent, his locis dubiis Di peetis'. Hirae socius plerumque Pertzii lectionem amprobario. Ac Vindobonensis bibl. Mat. r. 510 Hist.
pros. 6549, P. r. 49, incertae originis A, omnium librorum vetustissimus, qui promi dubio ante medium saec. IX. niti ab
1 med eodeae 1 infra signatus viginti irriter tantum annis post Vitam compositam scriptus ety. 2 Ideo non Ad pro At, quod pro quot aliquod pro aliquot et alia eiusmodi scripsi, quae odices modo hi modo illi praebent. 3, Minime ero eod. Parisiensis 5925, quem Peris 2 inseripsit My sumini anteriori agglutinatum est rasi 40
mentum tabulae a. 1400, in suo legitur: unser Hesmaister de 'irgen hungsteten sendeu Loetis dictus fortasse est K 0stetim Austriae inferioris prope Mun situs . Liber ero saec. XV conMentus euiusdam ordinia mendieantium Austriae Misse Metum.
23쪽
EINHARDI VIΤΑ AROLUM. XIXdissime periptus sit x. istoriam Apollonii Tyrti multo post
cum sequente libro coniunctam sequitur . 31-55 . Einhardi Vita aroli Di metiatione tit 1. . carem, cuius prima pagina erasa et saec. XII eae rescripta est, ut coniciendum est, quia volumine diti non ligato nimis attrita erat. Folio 37. evulso quae hoc continebat altera manu Saec XII. X. suppleta sunt eae codice quodam classis B, ut milentissime
apparet, cum locus de ruodlando ut in reliquis huius elassis libris omissus sit. G. ait hunc librum lassi
id aricripsit, B: eum signans, G H. Peris eum recte classi attrituit, signatum nr. 4, quae enim antiqua manu Saeculi X scripta sunt eae libro huius classis profecta esse luce clarius patet. Ab hoc ipso antiquo scriba multa errata statim correcta, alia paulo po8 alia manu eae libro, cuius 1 hic liber apographum fuisse videtur. G. H. Peris iure hunc codicem magna opera scriptum esse dirit, pauca in eo inveniri vitia, neque tamen et eam quae par erat tribuit auctoritatem', quod . ait iustissime doluit, ipse tamen eum nimis neglexit ' Quem librum Berotinum missum cum evol-
εο iSSem, cognovi eum Summi pretii, non Solum omnium vetustissimum, sed et optimum omnium classis A esse, antiquissimas nominum propriorum formas, orthographiam optimam et antiquissimam servasse, unde in tertu Vitae recensendo
permagni eum ieci. Vitam aroli sequi ritur nullo spatio 2 intermisso Annales qui dicuntur inhardi . 29 Vaticanus inter codices reginae Christinae nr. 339, saec. X, olim Sancti ulli, a Peritio ni . 1
fruStra quaesitus, cum numerus ille falso ad Palatinos relatu esset, recte ero a L. Bethmann indicatus Archin's XII, p. 275λ. fol. 19y-38 9, nunc ea qua ereellit diligentia a Til. Mati collatus β. Ex hoc pendent eo id A 2υ1 eris, M. I, p. 131. et II, p. 433, et Catia codd. nisibi palat.
Vindobon sern L p. 85. eum saeculo X, Fr Kurae, S. . . Ann. regni Franc. p. XII. saeculo IX. exeunte seriptum esse diserunt erip-
35 turae specimen minus bene in Tabula L ad M. L 3 131. Ghibitum est'. 2 Quα eontinet capitis 1 priorem partem Gens Meroingorum, p. 3, I. 16 quam unam et eam per Oro prae parviJj. G. H. Perta dixit in hoc odie is inscriptionem Gesta ac vita aroli imperatoris deletam, quam est non ridi ra Non aliquot folia exciderant, ut Perta dimit. 4 4 Scilicet cap. 9, p. 12, t. 13 impedimentorum partem - eap. 11, p. 14,
ἰ 6 que filia, quae ancellata sunt, cum quae filia et antiqua manu 8aee. IX. f. 38 . iam scripta sint. Eae partibus saec. XII. scriptis nihil adnotavi. Perta dimit haec manu saec. XIII suppleta esse quod credi
non pote8t, eum utraque manu saec. XII. 8aepissime e pro ae scriptum
24쪽
xx IΝΗΑRDI VITA AROLI Μ. Lugdunensis Lat. r. 20', saec. XII, se quo G Walta b. m. post editionern quartam huius libri in publicum emissam aliquantulam lectionem variam oscrip8it , quam paucissimis locis, quibus alii codices eandem et similem leo tionem praebebant, adnotavi , Cantabrigiensis, Coll. Cai. r. 1071, P. r. 109), Vindobonensis r. 182
moliendor fol. 169, P. r. 119 , aliique a Periai numeris 10 et 11 indicati. 39 Petro solitanus a V 4, 8aec. . in
monasterio S. Medardi Suessionensi scriptus M, de quo vide 16 N. Archiv V, p. 220. VI, p. 195, Ann. estni Francorum ed. r. urae p. X sq. . mita, cum editionem quartam pararet, aestre tulit, quod huius libri non compos faetus
esset, cuius ariam lectionem L. R. Dieterich, quondam socius noster, ante aliquot annos, cum hic code Berolinum trans 15 missus esset, aescripsit. A mnis huius libri, sed non ex eo profectus esse videtur sequens codeae, a Georgio ait Ara signatus, cuius ariam lectionem in quarta editione adnotatam retinui, iam nunc lynatris A 3' Parisiensis r. 5927 P. r. 39, saec. I, 20
tibi ita Arimari hronte subiecta est cf. IV, p. IIIJ, qui iam in o. 17. oce basilica descit; sed γ' raph mnibidem M. 5926 exstare idetur. Aliud in eod. Petropolitano F. V. Archin V, p. 600 sq. VI, p. 195 . Hae in nomintim formis originem Aquitanicam ostendunt. 25A 49 Tres irensis r. 1286, P. r. 99, olim Prumiensis, a. 1084 ab Arnoldo scolari iubente olframmo
1 conviouus, quod praefationi hic praemittitur titulus in
libro Cantabrigiensi eguente repetitus, tibi Alc in manu scribae scrip-ιum ess, unde coniciendwn est hiane librum em Lugdunensi profectum 30
essest Incipit prologus Alcvini infer lineas post additumi in vitam Caroli Magni regis Francorum et imperatoris Romanorum I) mae
qua dubitatio ea oritur, ιm vere his liber em odice praedicto Ara pro
fectus sis vix Inscripta se Incipit vita aroli Magni imperatoris i. 4 Libri itidus est in Ara. ny Vita et conversatio gloriosissimi im- 5peratoris maroli atque atqus m. 3 h invictissimi augusti incipit edita ab Eginardo Eginhardo 3 sui temporis impense doctissimo
necnon liberalium experientissimo artium viro, educati a relato prin
cipe, propagatore et defensore religionis Christianae, quam feliciter perlegendo eurrentes laetamini in Christo quam felic. - Christo m. MA3 3. Idem, paucις omissis et mutatis, Vestitur in Parisiensibusnr. 5354 3ζὰ sueo. XL, in. 592M 2hy, aec XIV, e nr. 6264, saec. XV, quem Perte lassi Bi2h adscribit, sed eae allar classis A praefasione et titulo auctum esse putat in Vaticano Christ. r. 692 3h saee. XII,
et Christ. m. 637 2y. chari saec. XTII, qui Voxime ad AI aceeda. bH omnes igit- eiusdem Oristinis urit.
25쪽
EINMRDI VITA AROLUM. XXI,bboue rumiensi exaratus , quem in sum huius solae editionis Bemolinum transmissum iterum confuli . Praefatione ut 1. 1 earet et arta necessitate cum his coniunctus est. AD 9 se Britannie Cotion Tiberiussi I, olim Traiectensis et 'mundanus I P. r. 79, saec. X. 6 . I, p. 2179, singulari nota c. l. conspicuus. quae etiam in cod. Ozoniensi ossi Laud. . 39 P. nr. 7υ, et Brtiaeellensi r. 5815, olim aderbornensi, P. r. O legitur dicis satis eiusti lectiones exhilvi,
id quas olim Faerber notavit' nonnumquam prope ad recensionem C accedunt.
νυ Montis pessulantis r. 360, olim Pontiniacensis, saec. u. vel . n. Omnium, nisi fallor, huius elassis vetustissimus, quem a. 18 37. in bibliotheca ditissimais scholae medicinae molai Archis VII, p. 3719, nunc ero Berotinum humanissime transmissum diligentissime contuli. Post Eusebii Historiae eoelesiastieae, ut hic legitur, a Paschasio salietae episcopo D translatae librum 10, euius 2 l,
tantum plagulae aestant, sequuntur Gesta Francorum f. 29 ad 48 sita paginae recentiore manu recte notantur, fasciculo tertio, p. 1 - 23, α bibliopego post quintam perperam in- se is vero Einhardi liber, non una manu eviratus. Scribae des et inlitterati certe duos distinguere licet 'uno foedissimis mendis macularunt β, sed perbono an eaeemplari et usi sunt, ita tit ad eram huius recensionis lectionem cognoscendam code non parum conducat.
Bi Vindo monensis ibi palat. r. 473 cmst. eeel. 909, olim S. Petri in ormatia, P. Sign. νυ saec. IX. M.' qui nonnisi alteram Vitae partem o cap. 18, Gestisso poni cum Romanorum, estis regum Francorum et Annalibus aurissensibus maioribus stibiecit', ita tit confinuam historiam ecclesiae et regni Franco ιm usque aditidotoici I.
1 Qui et alia eleberrima opera historica continet; es M. Lp. 53 rahi t eleberrimiis eodex, qui Annales antenses, tabulacta Traiecte es, Annoles 'mundanos ontinet; es quas postremus attulit B de Simson, S. . . Ann Xant et Maas I909 p. V. Saltem prior pars huius odicis haud dubie eelasiae raterensis fuit e K. Folis, N. Arehis V, p. 2709. Inscriptionis nihil nisi mardua iam legitur, liquis extincti Ax Singulari sane sciribendia ratione usi sunt. Ut pauca asseram domo, colunna gerimis an-plius, ovenbr. nom non), im parte com cumcubina cunti Rccinti mannitudo apelare potuiset, dificilis, helum ecciam, ressistere, exsempto pulchellima et pulchelrima onor, itaris, oc aud α haud), hac - ο) min, Nam, οque. M e. r. is legitur pro a crudelitistis
26쪽
XXII ΕΙΝΗΑRDI VITA AROLI M. imperatoris tempora et Feeret Hune librum me petente in usum huius sextae editionis iterum contulit H. Urse socius'. B M Flore uaci nus inter Laurentiano LXV, 35, . ign. 49 8aee. XI, quo etiam magnum historicorum eo pus continetur Prosperi Chronicon, Iordanis Getiea, Gesta Francorum, Pauli istoria Langobardorum se f Arehis XII, p. 72 39. Cum Q ita onτenit, ut appareat utrumqtie librum e eodem Memplari profectum esse. Hic ero tilio mendosius quam vetustior i scriptus. Hune librum in sum nostrum iterum . Cl. H. Dreyer ioeontulit'. se valde simili remplari pendent quam plures codices qui in monasteriis Austriae Mettensi et Claustroneoburssensi sereantur et eae aliis eius regionis in bibliotheeam Vindobonensem transierunt.
qui stitim prologum Vitae aroli praemisit, totum eius in capita inseriptionibus ornata divisit, ut supra F. XVII. dictum est et potius consensum codicum recensionem Walahfridi exhibentisim qui supersunt, cum hi non ex ipso codice Walahfridi, sed eae apographo eius et eae Memplari apographicio profecti esse ideantur In sum enim huius seriae editionis molni tria huius recensionis, suae supersunt, GemPlaria, cum iusti iure coniecissem eodiem Malalfridi egregiae fuisse notae, cognoscerem, qualis ueXltis con8ensu horum trium libλ-um restitui posset Quo facto eun icis librum, e quo hi Inrofecti sint, vere optimum classis metperantiquum, qui etiam formas quasdam nominum propriorum saeculi u servasset, fuisse. Et in textu Uitae murolireeensendo inde bonum fructum percepi et quaedam in prologo alahfridi emendare potui, tum vero capitum Onntu Miorum a Wala rido institutorum initia uti inscriptionum vertim DXtum nunc demum statui' Omnes quidem tres codices huius recensionis demum saec. XV seripti sunt, etB3μ' eodem exemplari recentiore profecti, it totu8 mutilus in Bra sereatus ei dem sit auctoritatis ac con absensus libr&rtim Bra Sunt ero hi odices Bra' bibliothecae niversitatis Hanniensis inter Arn Masin. r. 830, olim monasterii irsch arten prope ormatiam, Arctis VII, p. 371 sq. f. 34 - 40 3.1 muri. antiquio. IX, p. 356. vide. in quibus libris de hoe oeodie actum sit . M Quia omnes tres in prologo idem habeant mendum. infra p. XXVIII, m. l). In Bra tutili rivialis capitibus praeseristi sunt in Bram indem eapitum post Maiahfridi prolosum positus, singulis erepitibus numeri adseristi Ah Anta
27쪽
EINHARDI VITA AROLUM. XXIII Brah bibliotheeae ninersitatis Friburgensi δμisyaviae r. 468, a. 1497. scriptus, qui saec. XVIII. fuit friarum Capueinorum in IV hause archii oatus Badensis λ, f. 51y-77 . Vitam aroli cum prolis Walahfridi eon tinet' de quo codie a. 1892. . de Simson restitit in nit- staris fur die Gesctichte des oberrheins N. F. VII, p. 313 319, sari Delione prologi Wala ridi notat . Bra' bibliotheeae regiae Hanno vera nae XII nr. 59 olim sanctimonialium cin Mittingen principatus 1 Lune mensis, Perta B M, qui . 26 -36 et prologi Walahfridi et Vitae aroli tantum Merpta eaehibet; ν ologi eaecerpta edita S. I, p. 440j. Eiusdem lassis B eodice etiam Benedictus monachus S.
Andreae res est, cum Saec X chronicon conderet, cuius avto-1 graphon in bibliotheca migiana Romae adsereatur fSS. III.
p. 695 . Hanc Vitae editionem eo tempore per Galliam Germaniam, Italiam esse propagatam codiees iam allati satis probant.
saee. IX. e X, de quo upra F. XVII. monari B. m. ad asse eum diligenter Goussit et, ut eius verbis utar, hunc fere unice secutus est. Neque tamen singula erba neque in niseratim libri forma, ut laudi nimiae ei impensae assentiamur, madere possunt'. EX ho deseriplus est σ1' Parisiensis nr. 4628A, itidem saec. X exara tis P nr My.
, C 29 Vaticanus inter Palatinos r. 243. olim S. Nazari Laureshamensis, s 33 - 48 N a b. m. L. Beth mann c Arehin XII, p. 332 in saec. X, a V. G. Mati,
qui eum cum editis comparavit, potius in saec. X. 1positus. Praefatione caret et in sine quaternione amiSSO, manet Sao inhardi eas. 1. habet inseristisalem Incipit historia aroli Magni imperatoria ab inhaeso conscripta . 1 A. 1830 fuit euiusdam siri Philippa mensis oppidi ad Rhenum univm haud procul a Mag-hauget siti, cuius nomen deletum est . Sequitur T. 77 - 122. Legenda aroli Magni a G. Raustae a. 1890. edita, qui hoc libro nonas sus M . 3 cante inhardi cap. 1 titulum habet Incipit opusculum quod inhardus in ordine anglicorum lege aulicorum eximius do vita et gestis aroli Magni imperatoris Francorum composuit Ore illorum qui Romanorum cosarum vitas summatim ocius quam singulorum distinctione scripserunt annorumi. Inscriptionem ante 4 praefationem habet: ita garoli imperatoris ab inhardo dictata. δquibusdam Deis dubiis huius eodiei V. G. H. Lebisue mihi retulit).5 Quae saee. u. medio Meginhardus in Transi. S. Alexandri M. II,
p. 675 sq. ex inhardo exscripsit minime orem hoc eodice conoeniunt. 6 vis iudicio non adsentior, magni hunc librtim faetendum, intera optimos librorum Vitae aroli eum recensendum esse mihi persuastim
est I, Titulum habet Vita Caroli Magni ab inardo dictat
28쪽
XXIV INHARDI VITA AROLI M. est Ceterum ubique fere urn CP conuenit, neglegentius
tamen Xaratus et non pauci mendi aspers .
Huc pertinent etiam odices Cra Parisiensisnr. 17056 Notre Dam 133λ, saec. XII, et qui Pertrio teste et 8' notati ex eo descriptus est Parisiensis snr. 187 saec. XIII; C M tis ei Britannie inr. 21109 olim Steinveldensis' qui Madelyardam eon binam addunt, locum ero de liabus aroli in I 1.2omissum retinuerunt.
Eae his odicibus cum ea notarem, quae alicuiu mo tomenti esse idebantur ad lectionem acceptam probandam et dinersat libri recensionem et arbitrariam mutationes ciam saec. . factas diiudicandas, haud timeo, ne lectoribus erere eriticae studiosis nauseam facerem vel oculo eorum pulvere inutili obfusearem sed id egi, ne meum iudicium aliis sobtruderem et etiam formam de Fraxatam pro genuinis tan-hardi verbis venderem. Haec vero tunc potissimum araecutus esse mihi ideor, tibi codices B cum eiuslioritus elassis
A et C onoeniunt Addidi etiam Iosas codiris Strin- seldensis C 4 et quae in aliis odietibus addit vel inter ad
solata sunt Adnotationes paucas iis adieci, quas Perta recipere τoluit, easque pariter atque tura in praefatione factum est,
Denique retinenda duoei, quae Pert alteri huius libri editioni minori subitinaeit, armina historiam aroli Magni
illustrantia. De quibus it monuit Quorum primum defletori Pippini Avarica anni 796, numquam antea editum, em odie bibliotheeae regiae Berotinensis circa annum 800. Marato propono M. Paulini versus in obitum Erio ducis Foroiulani a. 799. prose Tarsalicam occisi ope eodicum
1 Praetere affert odieem 10 qui est Lugdune is et Gique fere eum Ad convenit Goldasti a graphum, numero 12. indicatum nune in bibliotheea reme i, nisi valde fallor, ex L sumtum eat ab M Uterque eode post praefationem inseristionem habet: ita aroli Μagni imperatoris ab ainardo abbato, capellano suo. descripta . 3 cm quo ride Archis VII, p. 364 sq.) A Quod ex eodem odire Diezicino B 66. p. 127. 128. ni renis edidit . Dummis' Poetae Carolini I, p. 116 sq. De quo et M. πινει in gestaehrin fur Deutaches 40
29쪽
ΕΙΝΗΑRDI VITA MOLI, XXV Bernensis et Parisiensis emendavi Planctus aroli eae disitas Verone i Parisiensi et Brtiaeeliensi uerum prodit ;earmen de Sancto arolo eius canonizatione posteri '.
Magni pararem, cuius quartam editionem, primam arte critica qua oportuit institutam, Georgius ait anno 1880. recensuerat, satis habui lectionem duorum codicum post editionem quartam ollatorum Ara. 2' addere, perpauca in 1 tot emendare, apparatum criticum mendis aliquot purgare,
in hac serta ero editione ferrum Vitae aroli et prologi Wala ridi iterum recensui, collatis libris AU. 4. I 3' η' a me isso, i a socio re Hirse V. G. R Dreyer, eum et de eodicibus A et C quae petineram mihi amicusis Η Ηirse et V Cl. H. Lebegue retulissent, haud multis
locis, tamen aliquot totum a G. Maiis constitutum mutandum esse intelleri, praesertim nominam mή quaedam aliaque orthographica quaedam submutanda esse cognori, o in annalitus nostris c Nemes Archin acturus de classibus co-m diotim Vitae aroli tibi eaeponam, qua ratione totum re
Praefatione Georgii minrici Perta, cuiu magna pars in editione quarta repetita erat, et Georgii alta non, quantum eri potuit, mutata recudenda curavi, quamvisa Myre ferrem, quod hi pro priore non novam vitam in-hardi composuerit, in adnotationibus librorum laudatorem novas editiones pro prioribus posui, paucissima, quae filiaris sunt, addidi, tineis his includens quae a me imserta erant.
so inhardi libellum a. 1882. Alfredus Holder Friburgi et Tubingas iterum edidis , t tum mitrianum perraro et
recensione . Jeana mutatum repetens, orthographica quaedam arbi ratu suo scribens, retinen etiam quaedam, quae G. ait prudens scribere noluisset.
quo volumine lectionem variam adseripsimus. Vide ibid. p. 124 sq. de libris manu aeriptis et editionibus huius carminis9. 2 Quem iterum E. Dum re edidit . . I, p. 434 - 436, quarto etiam odice reverens adhibito'. Eae hae plura resecari, ilia pro iis addi oportuit.. 4 Editionem Georgii minrici Perta a acter reeudit in P. Migne, Patro Lat. XCVII, p. 9 - 62.
30쪽
Praeter ea, quae iam Supra adnotavi, mone Gyenium Baeha a. 1888. Leodii, ridericum urge α. 899. Berotini librum de ita Einhardi edidisse , quaedam de vita eius tractasse a. 1896. Karolum Hampe N. Arehis XXI, p. 599 - 631'. Non facere possum, quin pauca addam de quaestione saepe tractata, utrum scilicet inhardus in Vitu roli M. Annales qui dicuntur inhardi aeseripserit, an annalista iam Vitam aroli legerit. Annales ante Vitam
composito esse omnes quondam consentiebant, et . Dunael-
mann docuit Archin Π, p. 495 sqq. quomodo Einhardus Oin Vita eo onenda Annales adhibuerit, quod E. Bernhelm, eum de Vita ageret, in Historische A sutae dem Andenhen non . ait geret et ' Hann erae 18869 p. 7, 96. luculentius oposuit. At r. urae, cum sibi persuasum haberet Annales Einhardo addictos demum post a. 29. con adfectos esse, ut contendit in libellis Arehis' XIX, p. 297-339. XX, 11-49. XXI, 11-82. et in praefatione Annalium regni Francorum p. VII sq. Vitam in Annalibus
eaescriptam esse ut concluderet, coactus est. Cui eum contra-
dixisset E Bernhelm in Deutfehe eitaehris fit Geschiehis 26wissensehust x F. 08979, Monatabluiter' p. 129-134, et ille respondisset ibidem p. 257-261 E. Be heim rem denuo tractavit in Hist. Utertebahr christ I 0898 , p. 161 - 180, riderico urge opinionem suam iterum defendente N. Arctin' XXVI, p. 153 - 164. Denique eam 25 refellerunt a reprobaverunt H. Bloch in Gisui . elehrte Angeigen 1901, p. 872 - 897, et H. Wibet, inriti fige auraeriti der Annales regni Francorum tin der Annale q. d. inhardi Strambum 1902, p. 168-229, docentes Annales illos ante annum 817. conscriptos, Vitam aroli Magni aspost hunc annum compositam esse collato loco Annalium qui dimntur inhardi de Abodritis cum cap. 12. Uime , sentiente etiam Mnesto Dummier in editione septima libri Wilhelmo mumbae compositi, Deutschland GesehichD-1 stude biographique sur 'inhard '. In quo libello et 35 de Annalibus Blandiniensibus et eligensiademibus Fuldensibus ab
Einhardo compositis repetist quae iam antea nulla iusta ratione nisus coniecerat. 3 Ubi p. 613 sq. de ecclesia, inheimensi. Liber, quem M. Bon is scripsit, iam supra p. X n. 6. allatus Si de quo of N. Arinis XXXIII, p. 233 sq. nr. 20. 4 Cum enim Annales ad 40 a. 798 habeant, S. R. G. p. 105 Nam Abodriti auxiliares Francorum semper fuerunt, ex quo semel ab eis in societatem recepti sunt, Einhardua c. 12. scripsit Abodritos, qui cum Francis olim foederati erant, eum illa gens a. 817 rebinasset.