Analecta epigraphica et agonistica

21쪽

Lapis sinistra praecipue parte fractus est. Litteraturam cognoscas ex AMAELIS Quaestio chron ologica enodari nequit; suspicor id decretum in exitum alterius aut in primum ante DOVam aeram Saeculum ponendum e880. In versibus 2 3 lectio Mιν ωλὶτην incertissima est; ea significaret civem urbis Minoae in Amorgo insula sitae; Waddingtonius dixit: hil y avait petit utresur la pierre Μυνδιον . Sed cum tria elementa MIN constent Annal. p. 111), malo ex his reliquiis sormari nomen pro-aVi Menecratis, nolo suppleri ethnicum. Scriptura Mιν αγητην resutatur usu sermonis, qui scribae Aphrodisiensi neutiquam latere potuit. Etenim consuetudo ac mos erat apud Minoetas et incolas aliorum oppidorum insulae ethnico civitatis praemittere ethnicum insulae, velut δεμοργιον Νεινολὶτλὶν Vel της δεμοργίων Mεινοητων πολιως. ii Propono igitur Scripturam Mιν νέωνος . ) Neque id obloquitur, quod articulus dee8t, cum saepissime in titulis Aphrodisiensibus in enumeratione stirpi 8 avus

Tempus incerium, prius vero aetate imperaturum.

De pro octria in agonilaus. Ε psephismate, quo Menecrates quidam propter virtutem benevolentiamque erga cives suos i) honoribus ac praemiis ornatur Summis, corona aurea, imagine picta ), praesidio in cer'

22쪽

taminibus, victu quotidiano publico, duae res secundum consilium ac rationem huius commentationis eminent. Et primum quidem tum, cum lapi8 eXaratu S est, complures certationes quotannis

diverso tempore actae sunt; dein aliquid differt inter sodilia Spectat0rum; etenim sunt, qui privilegi0 προεδριας p0puli iussu

praediti sedem honorariam acceperunt et separatim e loco honorifico spectaverunt. )Adnot. 1) Menecratem Aphrodisiensem habendum esse ostendi adnotatione ad tit. Dr. II. 2) εἰκονίJ γραπτοῦ us. 4, cs. BOeckhium ad C. I. Gr. nr. 3068; hoc ornamentum persaepe in titulis Asianis nominatur. Cf. C. I. Gr. Dr. 2775 Add. v et d. - Bull. de corr. heli. XI ISSI), p. 1l6 nr. 9 Vs. 13 ed.

94 VS. 4: εἰκονα γραπτην ολοσώματον sin titulo reperto in templo Veneris Paphiae); cf. etiam Petersen und Luselian, Reisen in Lykien, Milyas und Κibyratis, l889, p. 240: Iudices S. V. ε ων et S. V. τι ά . 33 De iure praesidendi viris bene meritis concesso ef. Indice8 ad C. I. Gr. S. V. προεδρία. - Reinach, Traite d'epigraphie grecque,

J. Martha: κα θί εσθαι δε αυτον καὶ εἰς προεδρίαν ἐν τοῖς αγά,σιπασιν. - In inscriptione Lycia, quae Trysae inventa est, legimus Petersen et Lusuhan, Reisen 1889, p. 32 nr. 19 V8. 78 1.): τυχη ἀγαθλι

καὶ π Joεδοία ἐν τοῖς αγουσιν rδρα. Commune Lyciae honoravit Opra-mOan virum quendam patriae amantiSSimum προεδρία διηνεκεῖ, cf. l. c. p. 108 IX B Vs. 48q. Antiquissimis iam temporibus Byzantii iis, qui laude bellica seu gloria in ludis gymnicis parta civibus Suis praestiterant, sedes in stadio loco honorati88imo reservabant, quod demonstrant verba inscriptionis antiquissimae, quam ediderunt Curtis et

23쪽

Titulus inventus est ad murum australem. Waddingtonius observavit litteras magnas, sed male insculptas esse exceptis quattuor ver8ibus 908tremi S. Variae lectiones: vs. 2 B0eckhius: ἡκοι ν ω ς, malim κοιν ῆJ. W. descripsit κοι νους et rectius intellexit quam B. Namque adverbium significat communiter erga omnes' et de eo, qui ornatus est comitate et tacilitate, dicitur. vs. 3 B. φιλανθρωπίο ν,

- ερεῖναι.

Inscriptio e duabus partibus composita est, diversis temporibus ortis. Si Callicrates suss. 14-12) honores proavorum redintegrat, certe prima pars tituli regreditur minimum in ultimum aut alterum ante Christum saeculum, etiamsi ille - id quod vix credi potest - principio demum aetatis Cae8areae

24쪽

titulum renovandum curasset. Sed utcunque se habebat, desinitionem annorum in dubio relinqui oportet - VS8. 9. 10, cs. Dr. Ivss. 10 et 11 - vs. 14 in Waddingtonii publicatione lapsus typothetae remotus non est, pro MOχOGGolo scribendum MOλοσσου. - U8. 12 pers. transit. cs Polyb. 21,9 et titulum Cnidium New

pus definiri non iam potest Aphrodisiade unum suit gymnasium, sus. 83 exornatum monumenti S civium clarorum, quorum merita cum hoc loco cohaerebant aliquatenus. In gymnasio sepeliri maximus semper honor iudicatus est, qui nonnullis etiamtum vivis promissus est. Et exquisitum illud privilegium tunc anonymus quidam accepit, qui amplissimis beneficiis cives sibi obligaverat. Quamquam, quia par8 lapidis mancaeSt, pleraque eius merita cognitioni detrahuntur, tamen ex natura loci, ubi ossa eius in sepulcro condita sunt, concludendum est eum iis quoque rebus utilem Se praestiti88e, quae ad gymna' Silam spectant; qua autem alia ratione saluti publicae inservi verit, compertum habemus. Etenim pro multis debitoribus fideiusserat atque pecuniaS, mutua8 pignore datas, persolVerat, sacris Hecates deae, quae ante urbem delubrum habebat i), sancte et pie prae-suerat, vir denique fuerat communis humanu Sque erga cunctOS

et unumquemque.

Meritis re8pondebant praemia; namque honorarium ei destinatum erat, dum vixit, solvendum e reditibus sacrificiorum publicorum, atque corona8 decreta8 gestare ei licitum erat quotienscumque Volebat. Mortuum autem gymnasium recepit. ) Nec sine magno momento hic mos poterat esse ad educationem subolis. Nam posteri, quia nemo non a pueri8 in gymnaSio Vel Sabatur atque monumenta maioribu8 erecta Semper con Spicabatur, exi8timatione gloriaque priorum optime excitati sunt, ut similibus honoribus dignos sese praeAtarent.

25쪽

Ephesi, C. I. Gr. nr. 296 3 e v8. 10; Smyrnae, C. I. Gr. nr. 3194; Therae, C. I. Gr. nr. 2462, C. I. Gr. nr. 32ll et 3493; Thyatiris Lydiae, Bull. decori . heli. XI lSSI) p. 464 nr. 29 ed. Radet, v8. 5: ἀγωνοθετ ήJσαντα Toυ Προ πολεους δεπυλλωνος Τυριμνου κ. T. λ.; X I 886) p. 234 nr. l4vs. l ed. H0lleaux et Paris: Oenoandi8: ἱερευς προ πολεους Αλὶτους; cet. 2) Nonnullis annis post necessarium factum est, ut statua viri restitueretur, id quod progenies eius suscepit, Callicrates silius Molossi, sacerd0s Luni Ascaeni et Mercurii Forensis. - De Luno cf. Waddington, Re viae numi8matique l853 p. 34 sq., p. 45 8q.; Naddingi. ad Le Basur. 668 p. 215. - Loca omnia, ubi testantibus lapidibus seu nummis Lunus cultus est, diligentissime composuit Drexler, Wochensetiri si surklassiselle Philologie 1889 p. 172-173.

26쪽

tionem refero ad Octavianum et arbitr0r, cum c0gnomen Augusti desit, adsit praenomen imperatoris tantumm0do, inscriptionem circumcludi annis a. Chr. n. 40 usque ad 27. Liget Drtasse c0gitare de biennio 29-27. Namque constat i) Octavianum anno a. Chr. n. 29 permisisse, ut Graeci Asiani templum sibi Pergami exstruerent. Pleraeque autem civitates A 8iae, ut erant deVOti8simae, properabant obsequium et 0bservantiam erga imperat0rem testis eari idem saetentes. Mylaseni quidem vivo etiamtum imperatore tem plum aedificaverunt, cs. C. I. Gr. nr. 2696. Nonne Aphrodisienses exemplo Pergameno incitatos Statim saeerd0tium imperatoris instituisse iure ae merito liget c0nistere γ

0claviani imperatoris aetate, inter annos 40-2T a. Chr. n.

Quod supra vidimus, id rur8us compr0batur; gymnasii enim cura cadente libera re publica penes familias primas ) et clarissimas fuit. Tim0eles quoque, filius Apoll0nii, nep08 Hypsiclis,

quia exemplaribus maiorum institatus studuit virtute et magnanimitate genere dignus seri, rem publicam ingreS8u8 e St, cum munuS gymnasi archi administraret. Doetus ) autem suit praeter ceter08 vs. 5), qu0 circa licet opinari disciplinam atque institutionem musicam sub patrocinio eruditissimi huius viri optime tractatam esse. Semel introducto in cursum honorum alii mandati sunt. Stephan ephorus enim factus est, sacerdos Summus imperatoris, ag0notheta. Et agono thesiam quidem coniunctam fuisse cum dignitate antistitis imperat0ris ) veri simillimum est; nec parva osseia ex hoe duplici munere enascebantur; nam Suis impensis quaecunque ad dies sestos celebrandos et certamina ad 0rnanda pertinebant, curare debebat omnia atque insuper epulum p0pulo bis dederat. )Splendidissime vero ea omnia adparanda ei suisse, ex ultimis inseriptionis verbis manifestum est: akίως καὶ αναλοὶ Ουν- τως τηι πατριδι κaὶ τωι γενει. Tantae operae praemium de cretum Senatus ac populi suit, qu0 honores h pulcherrimi et

27쪽

21 maximi 'h) Tim0eli tribuuntur. Ad summam igitur, ut ita dicam,

cla88em li0n0rum pervenit. Constat autem in nonnullis civitatibus Asianis diversos gradus li0norum distinetos esse 'i, nee non tituli exstant, in quibus honores numeris ordinatos e 88e Videmus. Quamquam in seripti0nes Aphrodisienses h primos' tantummodo,h0nores' offerunt, tamen ei ediderim apud Aphrodisienses qu0que ornamenta praemiaque generatim di 8p0sita suisse et civibus bene meritis h0nores Secundos, tertio 8, mai0res tributos e8Se.

28쪽

κaτ' ετος Thili a*J κ. T. λ. Aliis temporibus, aliis locis, aliis oecasionibus certe alii hon0res inter primum, alii inter secundum, alii inter tertium

genus, alii inter alia genera numerati Sunt; consuetudo non ubique eadem videtur suisse.

29쪽

ii, qui virtutibus meritisque inter cives Suos praelucebant, appellatione

primorum civitatis honorabantur. Nequaquam πρωτον Fiνα , προυτευ-

30쪽

24B. Saeculum Primum aetati S Cae Sarum.

Ad definiendum tempus alia inseriptio opitulatur, in qua idem

ρας GT aTλὶZων κ . T. λ. Iam Waddingtonius, cum docuisset Augustam, cuius sacerdos Artemid0rus 8eriba publieus suit, intellegendam esse Iuliam vel Liviam, Augusti coniugem, aetatem Zenonis recte circum Serip8 erat, quapr0pter Hengeni 0pini0, qui lapidem p 08teriorem Nerva es8e duxerat, caduca est. Ε quidem

arbitr0r, me ampliorem definitionem Waddingt0nii, qui existimat principatu Tiberii Claudii Ner0nis titulum determinari, aliqua ex parte coarta88e. CL Tacit. ab exe. I, 8 si nihil primo senatus die agi passus e St, nisi de supremis Augustii cuius testamentum, inlatum per Virgines Vestae, Tiberium et Liviam heredes habuit; Livia in familiam Iuliam n0menque Augustum adsumebatur