De canticorum Aeschyleorum compositione

2쪽

Barbati College Libra

CONSTANTIUS FUND

4쪽

Barbari College Libra

CONSTANTIUS FUND

7쪽

viae das

9쪽

De Terpandrea, quae Vocatur eompositione.

Ρrimus Prienius in hanc ompositioiii normam iri eanti eis est 'livliu repperisso Sibi Visu, est in Stroplia semper novi aliquis proferri, quos iii antistropha metiratius tradiaretur. 'imtrii rectissime est phalus' contendit perpauca tare carmina quae non mirarium docerent. Ipse hanc norinam statuit: .Aeschylus vertem de Hampine lanhen i hii Raehsielit aus Strophe und Antistrophe, jodesma in die Mitte des morti edes, die brigen Teile in um disset Mittet punkt so ruppiri diis de dem Centrum voraus hende ei init dem dein Centrum nachfulgende in Inhali parallo stetit. und das lederum de dies en umschliessenile Partieen urausgehen te uni de itinen nachfolgetido Psit pinander analog sind. longa quidem disquisitione demonstrare conatus est normam iliani nnomorum Ostiis inventam et excutiam ad putes in choricam transisseδὶ imprimis eantie At si liylea. nisi hemichorus tribuenda essent sedundum Terpandri normam omposita SSe. i. quorum alia omnΡΝseli ematis Terpandrei partes exhibere alia rei saltem partes primarias . 0minuni doctoriim indiria de hac est phali opinion inter se discrepant. Hensius*ὶ eam comprobavit atque ollaudavit, in universum etini estphulo et Hensin elim- sentit Nechleinius ' qui tamen nonnullos illius errores aniniadvertit. Leuisellio' Nesiphali inventu iupraeclarissimurn videtur et maximi ad tractandam podsi Graeeam momenti. Reimantius', est ,h:ili auctoritatem sequitur. Oherdichius in Supplicum editione cautica seeundum uomum Terpandreum displiquit. De Pindaro consentiunt cum estphalo M. Selimidiius et Megp erus, qui Terpandri schema editiuuihus suis adhibuerunt et Luebbertus in programmate Bonneus 1885 novis, ut putat, ausis adiectis ad c firmandam estphali gententiam. Mumus' concedit quidem canticorum Aesculeorum comp0Sitii ueninomorum similem esse sed qu0 distributio secundum illam normam saeta cum stropharum divisione discrepet, in carmina strophie accommodari passe negat. Similiter iudicat Buchliolirius. 'h Quin etiam

10쪽

ere lutori Scriptum esse contendens Jam cum his imprimis Pindari compositionem a Gemate Terpandreollesenderit. Nioldius obiter rem arigat, euphali autem argumenta haud ita utilia primo obtutu videantur sed sagaeiter inter se conexa ut etiam homines doctissimi decepti sint, perae pretium

videtur accuratius sem persentiari.

Apud Pi l lucem set strabonem IX. 9. 10 quinque partes nomi autetici a Sacada

exculti memoraritur. Jam cum Plutaretius de mus. VIII doceat Sacadam tribus tantum modis usum DFSe, ni uuls autom liuem uitare lius de mus. XXXIII memoriae prodidit ex modis quidem quinque sed laroprie ex tril iis tantum p a radii, constiterit, estphalus colligit et quinque illos modos ex tithus Saeadae profretos esse, - 0dos Hypodorium. hrygium, Doriuan antiquiores esse, recentiorest lypophrygium et uixolydium Hot Sacadae nomum Pythium proprie ex tribus partibus primariis con-Stitisse, acadae luidem uniuin nihil iis musicum fuisse sed sine dubio temporibus prior us enm verbis uniunctum lierinde atque nonii in citharoedicum erpandri, et quod hic duabus partibus amplior fuerit, prouemio et pilos hi has sollemnem precationem cantoris continuisse, quam fieri non potuisse quin Sacadas in nomo su mere uisicu mitteret. Quae cum ita sint, ut quinque partium Pythii noni ita septem partium itum Teri and rei tres partes fuisse primarias, quattuor secundarias. 38ed primunt qui deni nosciis an lutarchi testimonium estphalus non recte explicuerit.

Mutui melius diei Boeokhius: Vi Hic si lutarchus voluisset digere, an recte mota medio cantico adhibuisset sive Hypophrygiui sive Phrygium atque sini sive ixolydium sive Dorium, dixisset certei ιον Tetruq P γων ν Φρι γιον Pt deinde ξ τον Μιξολυδι γ ῆ Λωριον. in ea esset ententia, an rect poeta in illedi a canti esset primum Hypophrygio deinde hrygi post Hypophrygium et in exitu priumni Mixolydii deinde Dorio dixisset scriptor γ τον Μήoλοδιον τε καὶ Λωριον aque vrον Υποφρυγων τε κα τῶν et γιον, quia uterque est distinctus. Ita ubi legitur ο ἰατρος τε καὶ παιδοεριβ/ης, diversi hi sunt homines, at ubi est ὀ ἰατρος τε καὶ παιδοτριβης, est unus idemque. Si igitur υ ποφριτιος et κui Φρυγιος atque ὀ Μιξολυδιώς τε καὶ Λυδιος significare videtur simul cantatos et istos fuisse Hypophrygium et hrygium, Mixolydium et Dorium, distantes diatessaron intervallo. quam explieationem cum infirmare non posset, estphalus tacite aspernatus est. sed utut interpretaris huno loeum, certe de partibus secundariis inde nihil colligi potest ne minimum quidem de luco quem obtinuerint. Deinde cum Sacada in alio nomorum genere Versatus it atque Terpander et huius nota septem partes, illius quinque tantum fuerint, fieri non potest, ut a Sacada eiusque nomo Othio de serpandro eiusque nomo tanquam eadem ratione composito cum certa fide coniectura fiat. Itaque de Terpandri nomo ad unum ossucis testimonium recurrendum est. Hic enim refert IV 66ὶ ιιέρη δε οὐ κιθαρqad κου νομου Τερπάνδρου κατανείμαντος ' παρχά, ιεταρχα, κατα-