장음표시 사용
21쪽
esse ex vario sententiarum colore manifestum est, itaque prorsus echleiuio l. L assentior, cuiudicit. De ne sis Versuo voti ut 109-165 noch inmat an udis Choreuten et vertessen, scheiter an de Verschiedenhei de iniederung die aus in Verschisdenhei des Vortrag hinWeist. Ρrobabilissimum est, quod plerique critici, ut Rilachelius, uecheteriis Bergrius, Bergilius probant, versu 109-160 scia a toto choro enuntiatos esse vel ab hemichoriis Strophas 'ii' ab hemichoriis innistas osse ex interiectionibus me colligi potest, quae cum ter in manuscriptis exstent, in ulla quidem Misitate quais posuit emeinius, ut hemichoria et in stropha et antistropha ita se excipiant: ABAR Attamen haud scio an praestet interiectionibus post ' τε tra eiectis L0Wiushi et Mum auctoribus stropham et antistropham hemichoriis tribuere Strophae r utrum toti choro an hemictoriis tribuendae sint, ambigi potest; cum totum canticum concludant, prior ratio magi est
In dividendo cantio altero iv. 287-368 Kestphalus hanc iniit viam Cum sententiarum ordo simplicissimus sit nee eonveniat cum ea lege, qua sententiarum vim in mediis cantici Aescho lus posuerit, simili modo rhythmos in hoc cantico sibi respondere hunc in modum:
l. Jambi 2 pherecratei, 3. dochmii, toga di 1 dochmii 2 pherecr. 3. troch. Causam huius ordinis eam esse, quod canticum inter hemictoria distributum fuerit ita, ut hemictoria eis locis se excipiant, ubi metrum mutetur, et hemichorium B inde a tri pha i id cantaverit, quod ab altero omissum sit, miseriam raptarum mulierum et virginum. os. rol. p. 164 sqq.)Αtque iambos et trochaeos quidem eiusdem generis esso et ita de li0rum rhythm0rtim responsione cogitari posse non negamus. At dochmios illos in strophis αα estphalus' ipse l0ga00d0s iudicavit, ac vere quidem loga di sunt. 3 Verisimile est etiam in strophis γ' i log edos esse, quamquam ibi certi quid contendi nequit, qu0d illae strophae nimis corruptae sunt. Deinde hemichoriorum vicem nexu sententiarum indicari contendit estphalus hac potissimum de causa, quod particula γαρ in verbis πολλὰ γαρ, εἶτε πολις δ ιασθῆ κ. . Lov. 348 innexum non quadret. At id ore minime mirum est; et enim per ellipsin dictum est, sim schi liastes explicat τι rue δεῖ πολλὰ λέγειν sequuntur deinde verba προλέγω γαρ, quibus cur pluribus non opus sit explicatur sufficit enim breviter pronuntiare mortent 80rti antea memoratae esse praeserendam. Quae sententia deinde explanatur, ut γαρ quod sequitur indicat. Quod autem versus καπιψ χραίνειαι πολιωμ παν coniunctione caret hos nihil valet ad hemichoria statuenda, cum asyndet exemtila innumerabilia sere in continuo sermone apud eschylum exstent.')In stropha y hemichoria suspicatur est phalu propter plenam interpunctionem. Sed quomodo ibi plene interpungatur, non video, cum omnia huius nuntiata e vocabulo οἰκτρον pendeant. Cum igitur estphalus in partiendis strophis αα et γγ utatur similitudine tripartitariun stropharum βις, quae non in tripartitae, apparet eius opinionem de hemichoriis irritam esse. Quae cum ita sint aut totum anticum toti choro tribuendum est aut, qu0d Mustius vult, strophae et antistrophae bhemictoriis invicem cantatae Sunt. 8ententiarum continuatio implex est: I. Chorus hostium impetum timens deorum auxilium implorat. ia
Ex hoe ipso carmine affero . 297 301. 336 352 356. et Cho. 794 Alia exempli, collegit Bromig. De asyndet natura et apud Aeschyliun usu. Monasterii 1879. p. 8 3 sqq.
22쪽
II. Nisi enim auxilio venerint, urbs ab hostibus capietur et omne expugnationis errorest, si ii 'xplicate describuntur, experietur i ,γ. Canticum tertium v. 720-79li estphalus sic partiιus est: ,προοιμιον 20--725. Die Von Oedipus aber sein Sohne heraus sch reus Erinys isdsic ursiillen,
clitastischer Ordnun nac eine8en. ἐπιλογος 90-9l. ii Erinys ir sicli erfullen. Ac primum quidem non est, cur versus 72 παιδouet 0 δ ερις ι δ' ὀτρίνει a prooemios 'gregetur, quia hic summam totius carmini continet et verbis ερ- ω' causa timoris indicatur qui timor versibus Sequentibus accuratius explicatur. Item non recte estphalu versum 74 αμοι δοι-νκ. . L parti sequenti tribuit, qu0 in parte priore non solum πονοι νέοι sed etiam παλαιὰ κακά commemorata sunt αραὶ Οἰδίποδος, transitum hic versus iacit ad partem ins-uentem. Aperte xv. 741 757 arte inter se cohaerent, quibus Lai et Oedipodi miseria enarratur. De interpretandis Versibus 758 sqq. consentirem cum estphalo, nisi, ut sphragidem archae respondentem saceret, sophiStarum ratione contenderet vocem γαρ v. 766 non ad verba μὴ πόλι συνβασιλεDσι δε ιασθῆ sed ad 80la verba ουν ωσιλεῖσι pertinere. Qua voce γαρ nihil aliud nisi causa adicitur, cuius antea mentio facta erat Stropha i generalem quidem sententiam continet, sed iam Oedipus hori animo obversatur. Strophae inter se cisaerent ita, ut prioris struphae intentia generalis in sequentibus ad edipodis exemplum accommodetur. Ρulchre canticum sententia te minatur, quae summa est totius cautioi νοῦν δέ τρέε μητελέση καμφιπους πρινυς.
80 8tr0pha a i cum str0ph a coniungendas esse docet versus 26 παιδολει γω δ' - ς ιδ' ιρυνει, quare estphalus eundem ad alteram partem pertinere censnit. Antistropham , veru ad ea, quae antecedunt, pertinere et ex sententia iterata et ex verbis συν ανιλεοῦσι colligitur. 'rbis εκβολὰν φερει ολβος nova adicitur causa, quae copulatur cum prioribus verbis τέλεα-χαρ πώλαι ἡ αρων καταλλυγαέ. Denique trophasis ut singularem partem comprehendere non liωt, quod in eis generalis illa sententia accuratius tractatur,quae tu strophara expressa est. Mussius dicit in ant. miseriani Oedipodis, filiorum mortem, civitatis damnum tractari. Sed haec partiti ferri nequit, nam ep0 'tae verbis id potissimum apparet timere chorum de civitatis detrimento id c0mprobatur ipsis Verbis περ προ ιναν πολεοι καχλάζε et συν- λεοσι. Neque 'tiam de interpretanda strophara assentior Μussio, cum dicit echpta irchilomi e tuetura τὼ δ' λου
23쪽
Νam haec pauperum commemoratio minime . . apta est, quia paullo ante chorus dicit se timere ne tota vitas cum dominis calamitate affligatur, et dissicile esse vetere exsecrationes componi. Quid vero est, cur in vulgata τα δ' ολου πελομεν οὐ παρέρχεται flandamus 3 Verba ου παρερχεται plane pex UMMI λιτοτοτο dicta unt .,Ν0u praetereunt perniciosa i. e. Violenter ac perpetuo remunt. Animadvertendum est timorem chor h. l. alium esse atque in canticis primo et auero, cumh. l. non sibi timeat sed dominis et civitati. canues divisionem hanc esse arbitror: I. Filiorum rixa ab Oedipodis exsecratione revocatur. ia' β.
rimis, ne Osdipodis exsecratio perficiatur . 2 Ferro letifero enim de divid0nda inis fratres hereditate disceptatur, quorum mutua
nec inexpiatile su eius committitur, LII. Παλυτελῆ παρβωσι αειδνα ἐς τριτον μένει, β γγ
3 Timor igitur est, u propterea civitas cum domini calamitatu affligatur. γ'. III difficile enim est veteres exsecrati ines si pernicient ex nimia felicitate lincaentem avertere. i. IV. Quod uxplicatur Oedipodis exemplo, de cuius elicitate caecatione , filiorume eonvione ' diuitur. Hi stropharum ordo: αβ β δ δε iterum docet sententiarum ordinem non tum cum ηυmphamin paribus conVenire. Canticum quartum'. 32- δ perbruu est, cum coriivira tortuoruui nitrum in 6caenam uentur chorusque thronum cantare paret. Clamis haec didit: I. Horreo Furiam Oedipodis carnaen funebre cantu. m. II. Fatum domus expletum est. i. Vudius 846 860 Hermannus in hiiu stropharum ordinem redigero 'inatu est tui: is 847 84 9λλὰ γὰιν, εἰ φιλυι, κωί' οὐρον et τ',3 ερίσσε ε - 860, ut nulli int 'rpunctio inter Strophani et antistrophaui sit. Qua de causa' filius et indorsius in initio et sine singulas versus intercidisse putant et antistropham a versu αλλω ο 0 κ. t. λ. incipere. Sed rectumunius mouet, cum Vediushmae pro das is lacuns cogitari non posse itaque Hernianni ordinem putat esse adoptandum. Contrit Aleimus ita. p. 219 versus illos strophicos esse prorsus negat atque 'in mihi videtur, v quidem iure omne enim versus, exceptis duobus logaoedis trimetri iambici sunt, quamvis liberioris generis. Atque etiam argumento horum versumn larma strophica dissuadetur verbis enim αδ αιτοδ λακ. . . nihil indicatur nisi corpora mortuorum adportari ac versibus 854-860 nihil nisi eohortatios ri mntinetur monentis, ut threnus incipia ur. eque igitur metrum nec sententiae compositionem simplmam iussioant, immo ex verbis, φίλιαι upparet unum choreutam loqui. Iam cum vulgo coryphaei Sit nuntiare, quae personae adveniant, ceterosque choreutas coh0rtari, ut cantum incipiant, quid est Vorisimilius quam hos versus a coryphae pr0nuntiatos esse uuaprqpter etiani uiuii hos versus D phaeo tribuere mavult, sed offendit in u0, quod ita duae longiores rationi partu et argumento et metro diversa eidam personae attribuantur. Verum in parodo Agamemnoni nonne multo diversiores
oriant intie paries fv. - 10 et 14-1593, quae vix fieri potest quin Uryphaeo addicantur priaeterea iamborum dissolutorum usus in libuo simillimo Agam. 476 sqq. est, qui et ipse argumento
24쪽
pronuntiari nequeant. Omnibus igitur hi de ausis non est, cur illos versus coryphae tribuere dubitemUS. Quod autem echleinius tres paris in his versibus discerni posse putat v. 846 in 'αιεοδζλει coryphaei v. 852 et δ' ἄλλο . . L ducis alterius hemichorii, v. 854 ἀλλὰ γοων . . . coryphaei, - hanc pinionem infirmavit unius 33 000ns verba τί φῶ non veram sed rhetoricam
5 De Agamemnonis fabulae anticis.
pretatis r0seruntur, c0ntra strophis δ'εε' ' ' explanatur tantummod sententia, quae est in Stro 33 τον φρονειν βροτους δωσαντα τον πώθει ιιώθος θεντα κυριως χειν . . L ad Agamemnonem ae mm0data in itaque minime respondent strophis uis si sed potius strophis γγ δ 0mnin lata illa partiti non sufficit, quod non verum sententiarum ordinem exhibet. Arnoldiu tres partes instinguit systema anapaesticum, systema dactylicum Calchantiε Vaticiuium c 'utinens, Systema choreum continuus hymium in Jovum h. e. sententiam in omne tempus valentem, appli0ationem huius sententiae ad Agamemnonis exemplum, quod ad tempus praeteritum pertiueat, denique futuri temporis pr0videntiam Qua in partitione nexum strophaera cum autecedenti bus deSideramus, mutuo secundum temporis diversitatem poetam sententias distinxisse nulla modo pparet. Neque etiam ambergeri opusc. p. 40 opinio de nexu partis epodicae cum strophis sequentibu8serri potest: Chorum quasi commentari de vaticinio Calchantis ac suam de rebus divinis sententiam Calchanti opponere. Nams resse utriusque partis nexus significatur in Strophar. οὐκ εχω προγικασι πάντ' ἐπισταθλιώμενος, πλην Λιος, εἰ τὰ ιάταν απο φροντιδος ἄχθος χρῆ βαλειν ἐτητυ- μως i. e. coniniemoratione vaticinii Calchantis tanta sollicitudine assicitur chorus, ut ad solum Jovem -- plorandunt animum advertat.' Quae cum ita sint, haec solarachneideWini interpretatio h. l. Aeschylo satisfacit: Αn Zeus ende ita mich, da ic auger .ihm Diemand aulausinde vermago derintscheide , obici mutile Surge verbannen dars Den eriliat die HerrSehan Dher GeWal uberWunden unis sergehungen
25쪽
Itaque sic discribo canticum: iI. In exordio, hypermetris anapaestiuis dicitur in qu0m0d quaque de causa Atridae bellum Troianis intulerint 40-723, 2 cui ipse h0rus pr0pter senectutem interesse nequiverit. 72 Mi 3 clytaemnestram hortatur, ut sibi dicat, cur sacrificia eri iubent. aque re angorem animi sibi sublevet 82-104i.
II. De portento chorus canit et Calchantis vaticinio urbis quidem expugnationem sod fiam mala Agamemnoni pr0pter Diana iram praemonstrante. lupi. ΙΙΙ. Muni sui curam Jovis ervi moderati0ni 0mmittit, qui calamitatibus homines ad sapientiam ducit et etiam Agamemn0ni 80rtem regit. . -ζ. 1. De Jovis rerum moderatione γ δ.
a narratur qu0m0do, ne conatus frustraretur, filiam immolaro animum induxerit. δεε b Immolati describitur. Ἐς ζ. o rete significat chorus e timere, ne futurum sit, ut Agamemno lacinoris poena μluat et inde animi temporantiana discat, rerumque b0num irientum opias . Tertia igitur parodi pars , sic ordinata st: γ' δ εε P. Huius parodi propter triplicem Drmam valde mem0rabilis habet enim praeter anapaestos duo carmina melica verisimillimum est non 80lum hypermetra anapaestio sed etiam strophas uis si a ooryphaeo recitata phymniumque ιλινον t0t00h0r cantatum esse. Aliter enim imperativusian explicari vix potest. 3In dividendo cantico altero v. ' 7-174 pri0re interpretes praeter . stlierum in eo erraverunt, iis non videbant ep0dum argument is Heteri cantio partibus discrepare.βὶ ra0tervodum duas potissimum partes distinxerunt litterprete8. Atque Bambergeriis quidem a se apso di sentit, dum conse dici quidem de vir iniustia et Paride, 'd de sui Ἀgamemnon in toto cantici,
strines deradulichen Herraehan at u subleni e nichi ore Wil P . neque poetae Verba accurate exprimit ite inebens ad mingressam sententiam quadrare inibi Videtur. Cf. Hermanniis et Hensius ad h. l. Wilamowiisin τμrtit ,,Gon lenis das .Itenregimentae alisam, dochmoticis gillig. cum de singulis Arnoldius et Ree te lius optime disseruerint, hae tantum adnoto v. l83 Rauchematain. Meh. f. hil. 1856 p. 38 et Schoemrenn legunt et cum Voce μοι. coninugunt. Sed σιαHo, non mutandum est, verum in antistropha mendum inest. v. o bene Hartungus ita videtur restituisse ιο μελHor i προκλυειν πριν γένοιτο, χαιρειον, i i οὐδἐ on προστίνειν. Amolet. l. l. p. 17 de hoc stropharum ordine haec annotat .,Hiernae sin die inminen Strophen-paare Uehi rege einander abgegreng 80ndem nter inander vervnspst eiliique de stropharum conivnctione
opinionem Meh. f. hil. 1864. p. 204 recte refutat. 8eholiastae de phymni verba: Πειδ Miλινος κα in θρήνου λέγεται, qui οτι ἐν α ειυμνου αὐτόν λέγε cita echisinius legit, indornus et ircthomus habent γει. idoneum sensum non praebent ridetur seribendum esse uom ψει ἐφυμνιον, quo haec evadit sententia: Cum elinus etiam de thren didatur, dicit pronuntia eum phymnii loco. Cf. Arnoldi. l. l. p. 42. Wochlein. iberis Techni d. homes. d. Aesch. p. l.
26쪽
eo tutioinem esse. Sic enim dicit: si L p. 33 Prior os pars de viro ininis et de Paride qua lilis hic 'alamitatibus asse 'erit et Menelauit et universam raeciam, altera de populi in Atridas prophetSusceptam expediti mi)ni iris Tenendum est autem eius chori animo num inmermionem 3 obversari, in hunc eum omnem durant atque cogitationem intentam habere, ut nihil fiat aut dicatuli miliast illum a choro cogitatione referatur ac summa quidem cum ironia i adestitate. Sed hoc ipsa p0 ta vertia vetarit nani Agamemnonis n0men omnino non commemoratur, tridas autem populati vidiae esse in fine senim canti di dicitur. Neque ver ironia convenit cum moribus huius hori, qui quantopere domitium anae intollegitur ex versibus 788 sqq. Aeeuratius illius Pro Irr Monaster. 863. p. 3 dicit: In primis strophis miseriaridi s 'ribi, qua et 'ari ipso et universa Troianorum civitas poenas dederint, qua et ipso MonMettus tu liversa iraecia propter audis nefarium facinus affecti sint. 8ed eum et ipsi Atridae, in primis Agamemno huius mi8 ria propter mulierem adulteram suamque ipsoriam gloriam universae Gratriae illatae auetores fuerint ipsos Atridas deorum indictam manere oportere, nam ab iis, qui mulius civiunt morti dederint, de is poenas repetere. Sed quae contra Bambergoram trach He.in 1 4 puta 'i, ea in ioblim qui que eadunt; nam de nussa linis memonis culpa sermo est, nisi quod lite Menelaus multas Graeciis hi lio consumpserint, itaque isto modo cantici partes conectere non licet Nesiphatiis hune sentietitiarum ordinem ibi fingit:
diger ist. μετctκ-ιιτθοπ ὀ 447 Agamemnon, an de sicli de Huc von Hella Hiipn. mpour h. 458 Die Gotter eroilon den, de Blut aus sic geladen . . . Agamemnon . ἐπίλογος 475 Has gege Mytaemnestra. Contra Arnoldius L I. p. 40 diei de hac discriptione nihil nisi id concedi posse horumili sine anti u similes sententias morales pronuntiare atque in initio calatropam vero non ab inimprimae antistrophae institui licere sed inde a versu 399 itaque archam usque ad versum s ampli'
Ρraeterea monendum est ita eis partibus, quas estphalus de aride statuit, accuratam distincti0nem requiri. Deinde verbis iv. 37l ἀνέκτων χάρις πατοῖθ' de sanguine nihil indicatur, nisi sorte in V e Dei; v. 375 sanguinis notion0m inesse putamus. At certe in hoc enuntiato non ' η' I Ii mam vim liabet si quidem id genuinum putamus, sed verba ἀτολμήτων πνεοντων μεῖζον, φλε- φδιομάτευν πέρφεiu dem apparet etiam ex verbis quae sequuntur συ me ἐλσαλθες -ο -- cf. Keil ad h. l. Tngeri explicatio: - Dicit bellum ad tuendam rapinam is aride et Troiani
Idem censet SehneideWin. Einteit p. XXXII. prolis emiei h. l. sermo esso omnino non potest, sed de ipsius superbientis interiis, ut e v. 384 sqq. 0guoscitur. Itaque voeabulum εγο nam vel ἔκγονος h. l. ferri nequit. 8ensui haec inime viden
27쪽
susceptum. n. scelus illud non est renitatum sed etiam magi eonspio m pdditum, ut quasi lux Drniciosa splenderet haec admodum artificiosa et parum probabilis est et ne cohaeret quidem uni imagine aeris adulterini, quae subsequitur. Immo generalis est sententia. Nam utcunque de tradita v. 386 se,iptura iudieatur, in aperis est Verbis sequentibus indicari, nulla medicina averti posA noxam porridiosae inius suadae sed propalam in lucem prodire neque virum, qui eivitati damnum intul0rit ino nitum manero. Ad μελαμπαγος πελει enim, nisi in verbis ἐπι διο - πῶς ποτανο ορνιν quid vitii est, ex . 388 subaudiendum est νήε. Inde a v. 39 generalis sententia ad aridem applicatur 'aeterea apparet initium anti- strophae ct eum fine strophaeo conem esse. Explicatur enim, quomod homo opulentus superbia olatus Iustitia leges violet. 0 enim emcitur suada occaecationis, quae nimiam pulentiam s0qui solet. Deindo stropha Dei ant. β', quibus sineta calamitas explicatur, en inter se euhaerent atquo in altera quidem parte antistrophae β pr edit rati ad iram pupuli, quae ex nece popularium exorta sit. Haec sententia in str. r. continuatur, quae, sicut antistropha α Atridarum commemorati0n terminatur. In ant γ' denique timor explicatur, quo ch0rus afficitur propter res ab Atridis gestas nimiamque oram fellestatem. Attamen nec versus 447 sqq. ab stropha γ nec versus Q 0 457 ab antistivis r ut singulares partes secernere licet, quia in illis rerum, quae antecedunt, necessaria ni equentia dieitur, in his ex solo sententiarum ex intellegitur breviter comprehendi et repeti eis, quae iam in stropha γ dieita simi Aeque versus extremi Tl-474 non necessiaris propriam partem faciunt comprehendentibus iam sententiarum nexum')huius canties, haec earum series efficitur: I. Inumquodque scelus a dis re humanas curantibus vindicatur ' neque ullum eis latet.
II. Melus, quod aris commisit raptu Helenae piloque a re sexcitati s v. 399 v. 4083, quantum fuerit e lidatur, ' - 1 ac primum quidem quantum malimenelao v. 408-β v. 273, 2 deinde quantum universae Graeciae ille tinterit unde Atridis invidia chium nascatur
3 Itaque timet horus ne ex hoc bello, si victoriam reportaverint Atridae, alia calamitas oriatur, funestam enim esse nimiam felicitatem est belli gloriam. Epodus quae sequitur cum ipsius arminis argumento non conectitur, sed ad praegressum diverbium respicit, ubi memoratus est nuntius de Troiae expugnatione allatus, qui num verus it chorus dubitat. Neque solum ea re memorabile est hoc carmen, sed etiam eo quod argumenti parte8 non cum stropharum finibus onveniunt, sed intra ipsa strophas terminantur. cantio tertii v. 681-780 eompositi quamvis simplex et plana sit, tamen in eo dividendo longe a vero est alus aberravit. Munc enim ordinem propiavit: ,ἀρχά αα' Helenas lutat, Versolgung um Rache u sorderii und thranenrei hes Braut-lied angustismen.
Arnoldius I. l. p. 49 Wesiphalum vituperat, quod hoc quidem licentius genesalem sintentiam ad epilogum rettulerit, alioqui ad Omphalum. Id ad normam euandream male adhibitam valet sed etiam contra totam divisionem multa sunt quae faciant cum enim sententiae stropham ct acerbissimae sint nec simplicem narrationem
De eis, quae omisi, optini egit Arnoldius l. l. p. 38-39. qui id imprimis docet in hoc quoque eantie sententiamin ordinem ab ordine strophico dissentire.
28쪽
ilus Chor ahsetZΡn Ilaisu ilis palili a duratius hune seni 'ntiarum nexum discribimus: ΗΡb lini adventus Troianis calamitatem attulit. ici. I ritim vatillus leui iis, quem quis domi alit, primum quidem mansuetum et placidum se pr;10bi t. deinde Vero adultus ingenitam naturam ostendit domumque cruore
ac melle tua plei. iiiii' . 2 itii Helenae quoque irimus quidem aspectus laetus ac mitis suit, sed mox perniciosa Priamidis acta est. r.)III 1 Non felicitas sed impr0bitas calamitatem parit, cum iustus homo bona sorte fruatur, fin2 nam insuleritia uiniciem affert, iustitia autem male partas divitias spernens etiam iii humili dimi splande omniaque ad bonum eventum ducit. Ἀδὶ Hac igitur ratione carmen i gompositum est: αα ββ γ δδ . Maia isestum est tertiani partem cum prioribus ita cohaerere, ut poeta propter iniuriam minissam Hob na ait ventum riuatus unestum fuisse indicet. am Dilam in m a rim ni* iv. 975 1034 optim tractavit echleinius. is 'inria dicit:
' Stud. p. 24 et Philol. XXXuIII p. 353.
29쪽
1. se perpetuo angore cruciari ex eo tempore, quo classis ab Aulide prosecta sit, usque ud hoc quo exercitus redierit, quo angore se liberari cupit. iu'. II. Causam angoris exponit; Afflictam valetudinem et amissas opes reparari p0sse sed 'susum hominis sanguinem restitui non posse, qua de re ne plura eloquatur se napediri profitetur cloininorum reverentia. Ἀη '.
6. me Choephororum fabulae anticis.
Canticum primum v. 22-83 cum saepe tractatum it tamen de Seutentiariun 0xu etiamnunc magna exstat dissensio. echleinius in cum varias de inturpretandis strophi 'i, ' sent0ntius eollegerit et examinaverit, satis habe ea tantum attigiue, quae ille aut misit aut non r0ut videtur dixis8e. Μix Kecrius stropharum β' et γγ Sedes mutat, quod antea de ratione mortuorum pluuiindorum nihil dictum sit et ita τοιάδε . . λ. nihil habeat in strophi antecedentibus, quo referatur. Quasi vero non in ips cautici exordi expresse ch0rus dixerit: αλτος ἐκ δηιυ9ν iici nec strophis uia pompam eiusque causam explicaverit Bucis aligius' praecipue estphali' partiti inem xaminat idemonstrat strophas ββ propter persimilem compositionem secerni non poSSe. Secundum stropharum ordinem Buchh0ligius tres partes statuit: I. acti Aurelarungobe das, a der usuhauer mi Augen iehi: in Zug ur Versdh-nim des chattens de Agamemnon, gesehichi vo Κlyiamnestra.
Quae explicatio non solum obscuram sententiam praebet Sed etiam talum cuius nec ,lune vestigium in traditis verbis insit. Ubi enim scriptum est illos felicitatem pluris aestimare suam doos Ubi est ultor Quanam ratione verba τα δ' ἐν με αυι in σκοτον iaνει χρονί ,ονr Signi siuarupossunt ultorem m0 erumpentem Ubi denique ii nominantur, qui in calamitate ut 0rtis tenebris Versantur pSed ne echleinii 3 quidem explicatione huius loci quamvis Sagaciter excogitata Sit, omnes' echleini ratud p 150 et Philol. XXXVIII. p. 35 acnte iudicavit de explicationibus Bambergerio M. p. 58. O. litteri gettachr. f. A. 1836 p. l. eilii, Mehleri IInem. I. p. l. eluisoethi Wiederherist. p. m. Megelsbachii Bair. v. d. IV. 858 p. 160. Merkeli ruiti Quedlinb. 1863 p. 2. eckii Symb. phil. Bonn. IM 67. p. 210. Nesiphali Prol. p. 103. Iehoemanni Jbeh. f. Phil. 877. p. 3. 366. ' Philol. XXXIII. p. 223.
Monere potora Buchholisin antistropham γ divelli non leure R tropha γ', quia in antistropha idem dictum sit, quod in stropha, parricidam expiari non posse deinde de nexu grammi lico inter verba 3 οι di v. 75 A su ustuc v. 46), cum quattuor strophae interpositae sint, cogitari non Ρ083u ita enim estphalu l. l. p. 104 archam et sphragidem sibi respondete vult, - immo verba ψιοι δε sententiae priori piaculum interfect0ris esse non posse opposita esso. isDeutile scheiden sic Gliede de Gedankens: εν φαει, δι μεταιχ Ῥίοι κο υν ει ινκrsim Llinis, im uiclitate, in de Dunhelheit ταχμα schneli, χρονια tangsam, κ2Myro gar uitat. Die ei Sten coisse stisen in eansalem Vere1linisse 2 de andern schneli, ei im Lichte, tangsam, et in ZWielielite, garritat, mei in de Dunkethei . . . Verbrechen erde thetis solari, inuit spat, thoil gar nictit bestrast, de Mordaber ira immer bastran. ff. Philol. XXXVIII. p. 353.
30쪽
I transiri,sitio vera sit non licet dubitare. Verbis autem τι- ῶν οι ενδιτ - ., 6. - risti muliebri libidinis exumpla, ut eis ad rem demonstrandam apte collectis