De canticorum Aeschyleorum compositione

31쪽

I. lilia h0rribilia rerum natura hutiet s0d iugis torribilin liuinaua. praecipiκ mulieriim thidine perpetrantur. ici'. II. Eius rui exempla sunt sagitiora

Weilius strophae r et aut Sedus mutavit quod Verba inluuntia ui et oi emund. Hermannus ex τοτε δὴ non haberent, quo res, i rentur. 80d 3unc reterri USAunt ad Verba ξολλύβοι. . . πρυξιν ιριων ἐλο ν ita, ut facile ad o/' animi Suppleri possit: ., Si Mercuriit coturos d00s adiuverit. 0ntra Engerus' stropham i propter Sunt 'utiarum neXum in fini cautici ponendam esse n8nit sine ulla opin0r, causa. Nam bene in exitu carmini Oreste ad caedum patrandam incitatur. Νunc vero priorum interpretum rati0nibus Supersedere licet cum ex recensione irchb0nii Ρr0rsus alia eantici Drma evaserit. Dindorsit inim ex 'mpi , qui in 'S0dum 80o-8lli ut phymnium

commode sublevantur. Ita hunc simplicem Stropharum ordinem conSequimur: a 783-794, ' ii

hunc ordinem m0nuit nun eiusmodi sunt, ι phymniorum Sum . . infirment. Cum enim Orestes dubitet matricidium sadere apte eli trus verba repetit, quibus , ceat patris miseria utristidium expostulari misericordiae vel verecundiae ludum non Sse 'que tuu apte pollo' iturum imploratur' Stropha , noli satis monilata est, id ero patet postrum de iJlytaemnestrae torribili scelere sermovem se in eorruptissim4s strophis dis nihil fere nisi universa sententia pro certo cognoscitur. De interprotundis

Ceterum huius ephymnii verba adeo depravata niit ut nihil nisi universa eiu 8ententia certo cognoscatur.' In Med. legitur . 806 io ὁ καλω κνώειε νον υ tircae retior Ir ;/ειοι , εν ο α ιι iit, δοι ortarδμος και νιν ελεν θεοιως λα tti P09 id ειν tDοις ο/ιι απι νον ευας καLUtio ς. 0ngli. a 'gelfhach. Seidler tuentur zriast ενον ut interpungunt post rura ενο r. Jonglitus Vertit: Vetus caedes ne in domo amplius pariat, haec caedes si eliciter peracta erit. aegelsbachius Vertit . Hoc quod occiditur, recte occisum est. At hoe est scriptis verbis prorsus aliena interpretando snbstituere Bambergorii coniecit κιιλέενον, quem cum sesuti sunt Frang. Enger Hermanii. indors. Vec lein et ipse sequor. Neque mihi persuadetur eis quae Schoomanos bntra Bambergeriam disseruit. Nam niu ibi Vult cum dicit . Dein himmiisch qn Lichtgotio in dem durelior ο/ειον daeichnete Η6hlenraum sui ne olinun unguWeisen. a doc geWis nichi schiuklicli 3 Nonne similliine Cho 953 de sede Aponinis dicitur H γαν λ or D ut 8 Quidni homo 'tat ut is deus qui matricidium perpetrare fas iudicet ac solus Orestem instimulet ut is bonum eVentum efficin ' Cf. bo. 0 ἰα pro λακε δ ευθεν et Cho. 955 δεοι χεται, iuri item de instimiihi tore Apolline sermo est Atque etiam pHin Sehoemanni coniecturi . ευ ο ἀνί εν 3 ui rar in huic loco non convenit, quod fortior Sententia requiritur id quod intellecitur ex verbis: - Γλλ α ηοι δ' ενδικως acii. O illαια Πραξιν υνο ιν θῆ L οι , unde yparet de adinvando facinore sermonem

esse. Quod scholiastes lutonem igniticari ut it, nihil calet, quia ex eiu interpretationibus colligendum est sum hoc canticum non minus corruptum legisse quam uos. Accedit quod Reile ad illam explicationem adduci poterat verbis quae in intropha sunt: δεῖν φιD οις os /ια νι α ν κ Ῥιον uta κιηλυ cir ire. 4

33쪽

titia exsultandum 8t. ia. II. Ut Apollo vatioinatus est, noxios ultio assecuta eorumque imperium subversum e8t,

itaque mox domus purgato omni piacula in integram salutem restituetur, quare laetitia efferri debet. yy.

7. me anticis Eumenidum fabulae.

In cantico primo' v. 143-177 hic sententiamini nexus st: I. captivus nos subterfugit. i.

H. mo Apollinis dolo fit III. Inde evenit ii Furiis ignominia et dolor, si,2 Apollini macula, lib.

IV. amo ille iustam oonam effugere non potest Ambigitur, utrum hoc canticum a singulis choreulis an a toto choro vel chori partibuς recitatum sit. Qui illud putant, primum ipsius antici argumentum asserunt, qua vehemens Furiarum concitatis exprimatur, deinde gehesion ediceum κομματικοὶ ἔκαστον κατ' διαν et lege κατυδια προενεκτέον αὶ ω διακοπα προσφοροι τοι πάθεσιν, denique verba scriptoris vita rAeschyli τινες δέ φασιν ἐν ii Axιδειξε των Εὐμενίδων σποραδD. ειςαγαγοντα τον χορὰν τοσουτον ἐκπλῆξαι τον 30ιον . T. λ

Hermamus anticum quattuordecim choreulis attribuit, trimetros iambicus qui antecedunt eoryphaeo.'Bambergerus l. l. p. 20 Qrophas αα ββ γ singulis quindecim choreutis, antistropham /'Gryphaeo attribuit artificiosius quam recti . n melius ass0vius opusc. p. 89 totum carmen inter quindecim horoutas, atque in diversis quidem stropharum et antistropharum locis, distribuendum censuit. contra Hermannum in universum dicendum est carmen strophicum vix ita dilacerare licero. )Meedit quod versus 143 et 145, 149 et 151 eisdem choreulis tribuit, qua re, cum reliquis choreulis singulas cuique carminis particulas tribuerit, omnis aequabilitas tollitur et intellegitur carmen inter Nattuordecim horeutas non bene dividi Scholion vero mediceum haud scio an non pertineat ad

'an niversam sententiae huius cantici quodammodo perspiciuntur; sed Varia criticorum conamina nos domerant de singulis emendandis desperandum esse. V. 940. reete auWius, Seidlerus, oechbius, alii ex scholio a n δ' εἰς τε τέλος του θοριον, ὁ ἐσrιν 'Dπε τον αίωνα oristum Verbi λαννειν restituerunt. Sodi et terea ex eodem scholio pro acti rescribendum c t τερει s. Soph. l. 686. V. 965 lansleius et alii uoucremauit, cui vix comenit χανrελῆς. Aptius est ad significandum prosperum rei eventum omnia consummantein καιρος, euius solita interpretati χοόνος. s. esych. καιρος χροιος Λαιρος ortii idem est quod

' V. 16s Vulgata: μάντι uo G ιαπρέατι /ινχον εχραναr. Ex coniecturis, quas protulerunt homines docti Whabuissima estΗeimmeisi μαντις ον 1 . h. ἐχραι rex: Nates i. e. Apollo suum antrum maculavit'). cholefieldi μάντι σὰν ... εχρανεις non aeque apta videtur, quod in exordio tantum Rutici Apollo compellatur, in fine autem

35쪽

Hoc unum Arn0ldii partiti0ntippusustri quispiaui, qu id 0rsum 255 dispertitus sit, sed id est excusatur, liuin chori concitati vehementi sima est ui igitur iuri Arn0ldius montundit ex hibe ipso eantico intellera quindecim ch0r 'utis Aeschyluui usum in Or0sita. Itaque c0nfirmantur testim0nia ex ipsa antiquitate nobis de hac re tradita seli0l Med. ad Eum 584 quod ad Agam 'mnonem pertinent Schol. Aristoph. quit. 589i, quae iniuime spernenda erant echilinio. Canticum tertium v. 21-396 sa0phi et varie a critidi pertractatum est. Inde ab

Hermann acerrima diessensi, erat de ordine stropharum ac sunt entiarunt nexu. X U Hermannus Heathio austore Versus 3ιώλα us oti . . . δις ιυρον μιν, qui in libri p08 Versum 76 ορχλησμοις ' μι δονοις οδυς leguntur, piis versum tu es ct cla I Oisc Tο 08uit, plerique editore hoe exemplum secuti sunt. Prienius in ut priapter sent futiarum nexum transmutatii nem illam neces8ariam PSSe en8et. Quam cum sententiam Rossbachius' ita infirmaverit, ut sui iure contenderet, alia quin et bene procedere, lucem a nout , differre negare' , probata retractare Supersede 3. 80hoemannus hunc exhibet 0rdiuinii: I. 32l 33; A. 33ι-346. s. 317-353. m. 351 3 ,9. B. 360-365. m. 366-368. T. 373 376. M. 369 372.3 I. . , perquam artifici0sum. ce lit luin in huc triline antistr0pha D uno versu brevi0 si suam stropha I et re mes, di Pri suum numer impares uni, id quod et Η0rmannus et ossbauhius meriti Vitupera, erunt. Μerhelius lacunas suspicatus post versus i , ut 81, 30dem Hrsuum numero qui est in trophiis αναιροπάς . . L ut u ο ν . . . pr0xime ad Verum Ue 88it.

36쪽

δωμάτων ut εἱλομαν ἀνατροπάς . . E cui sententiae cum versus antistrophim si ure ἐι -' 8taret, qu antistr0pha tetrapodia trochaida catal fetida longior evadebat quam lmpha, etesii vVersum antecedentem V. iii i hunc in modum mutavit: κεις γ λιιοσταγες α ἀπδευσεν MN Hσχας,3 ut sensus Verb0rum Irrigo os reo illo versu continoatur. Hoc modo prudenter dissicultat Vitavit, qua laborat phymnium arachneidero et irohhomo constitutum, in quo V0 - τρο- sus in uti neX cum antistropha ipsoque phymni legitur. Attamen vitata illa dimoulula Fn0Vam m0Vit. Quomod enim an sto, claro in contextum irrepsisse putandum est An interpolatii: eam pr0 voce ἀπίωσεν esse putavit Schultetius2 Certo hod parum credibile est latet enim 'pi ἀπηγριώσατο Furiis, quae illud Jovis facinus iniustum iudi ni dignissimum esse. Medii l; Schultatu Vocem ἀξι ιισον ut glossema eicere coactus est. Auctores quidem laudat ossuctiiunWeilium et alios contendentes Furias non se ipsas odio dignas di ere posse At Furiarum' 'sententiam non est quod putemus. Immo Jovis sententiam'. l. pronuntiant Furiae et adiecitu non bieci τοδε θνος attributa sunt sed praedicam re, eho si Di Etsi ritur oliuitati m i

ingeniosam existimo, tamen violentior est, quam ut comprobi'tlir.

Illud ἀνατροπὰς, quod est in Sohneideri et iretilio ii phymitio defendit Myllusi l

sem on lute essechten verhassten Geschlectite einen sitim saal versami Num hic sent uitiarum contextus dilucidus dici uiti vi aut satis est perspicu 1, iam illi genus Nec magis clarum reddidit verborum nuxum et Ri nsum Frangius sic inti rpretatur bl rhabene machen Wir so on dem Amt frui das e voti diuetb qiel, his uias enthinde uti nichi bliegen de Ρrstlang. Immo s0ntentiarum nexus alitis usse n0quit quam quom Pri y li p. 186 indicat his verbis oWi Wir inerseits inis chirumisellii est n. ein on de Olmpi 'I schiellenes L s ud Auit haben threr lire nidhi theilha1 i r so undererssetis si nil Wir img, ω unse Amt selbs gia volifllhren, und w0llen ei ne ingrisse vota seu Olbmpi Tn um gelasses De Voce εθνος non video, cur urine sic sese appellare nequeant. uiane lieri potvist, ut m mod nati0nem ei etiam turbam et genus significet 3 a s et nihil melius idem voeabulum, l. sariis hominibus dictum esset. Nullo autem m0d hic de parricidis sermonem esse satis in hi ' λεσχας, quae, cum ad Jovis Sermocinationem homines omnitio non admittantur, ait solos possit Deinde Furiarum naturae non conveniret, quod dic etent a se dei, gravi muliere ii ri lintersectore persequendi, cum hoc munus eis ipsis proprium et perps tuum sit ineque ab alio i susceptum id iam Schoemannus monuit. Jam cum etiam scholiastes ed. nostram explicationsem diuvet his verbis εἰ η ς '' θεοῖς τελέσαι του το βουλη73ια καὶ ριν εἰς ιόχD. ιιο ελθεὶν si marrigendum esse uno i md σπευδυι ιν ρι' ἀφελεῖν τινα τὰςδε ιεθιρινας ιιν δ' ἀτέλεta selapsi ἐκαις ἐπικραινε ν ' illud θε is quoque nullo modo explicari potest.

37쪽

Atque etiam in phymnio emendatione opus est; nam structura, quam emeinius vult' ἡ μερθινας . . . ανατροπίς difficilior est quam ut satis intellegatur Beroius igitur proposuit Ἀπι- Ἀρέστων. Sed propius ad praecedens phymnium accedit ἰνατροπευς T 'ς κ. τ λ. . Iam dixerit quispiam mirum esse, qu0d in ultim stropharum pari ephymnia desint. Sed Fiusdem sanem rhythmi phymnia ad hanc carminis partem parum c0nveniebant. Audiatur enim A schnugius: Quae tamen inaequalitas sententiarum pr0gressu plane est apta Deservescere enim sub j', finem totius carminis Furiarum impetum ab omnibus paene interpretibus observatum est, placidiori li antem animo etiam placidiore numeri apti sunt neque saevae illi saltationi, quam recte statuit Friti 1 setius in fine carminis locus est. Itaque p06ta cum phymni0rum Sthmiun antea saltationi concitatae aptum variare nollet, duas postrema stropha et carere maluit. lin, Sequatur nunc totius cantici conspectus sententiarum I. me munere suo ab Apolline Violato chorus queritur. Ἀα Invocat Noctem matrem, quod Ap0llo restem sibi eripere studeat, in quem terribilem

furiarum cantum intentat. i.

- imam eam sibi sortem a Parca datam esse dicit, ut parricidam persequatur in hunc a terribilem furiarum cantum intentat. , q. quomodo hoo munus sibi contigerit et quomino id servet ' . Hoc munus funestum sibi ab initi contigisse ideoque se a deorum coetu abusse et laeto honore carere; nam Suum 88 d0mum interfectoris evertere ipsumque perdere. β. 'Σ imaxime igitur se eniti, ut hoc munus servet, ne quisquam id sibi adimat aut frustret aut in disceptationem Vocet; cum enim a Jovis reliquorumque duorum consuetudine, exclusus sit, hunc unum ibi esse honorem suum esse domum interfectoris evertere: L pSumque perdere IV. Quomodo hoc munus exorceat. f. e 1 Nullo discrimine noxis se per8equi celerique impetu prosternere, O, - - 2 antequam sentiat, adeo enim scelere eum occaecatum esse noxium cadere ut obscura tantum fama interitum domui eius impendentem divinari, nam celeri se impetu et prostemere, 'N. erpetuum hoc munus ibi manere emperque honoratum δ .

2 semper honoratum δ . Argumenti igitur partes primariae singulis impharum paribus, secundariae Singulis strophis continentur.

De interpretando et emendando carmine haec animadverto: , . v. 347 ταδε ad ea quae sequuntur pertinet. 350 verba θανατιον ἀπέχειν Ηρας Dptum sensum non praebent ac frustra laboraverunt interpretes

in is explicandis. raptum videtur ἀπέχειν δέ ii ας pro nέχειν μας. CL Proin 145 ον δέμας

i. e. σέ.

360. σπευδα με μ' ἀφελιμ ινμ 3Mςd 3ιεριρενας stηδ' ἁτέλκιαν . . . 363. - αισι δικαις Prieu. λιταῖς enim, si adtivo sensu intellegitur, ad Furiarum indolem non conve nit, si passivo sensu, quod Hermannus voluit. longius a sermonis consuetudine rabesse videturi: Mutatio fere nulla est. 370. θαλερα γαρ τανυδρο εοις in arenities posita esse docet Hermannus. 378. Verba τοῖον noτα ιι interposit2 88 Vol et proximis και νοτερα . . . φαrις non his sed cum praegressa sententia πιατων . . λυμα iungo. 387. δυςποροnαιπαλα Ηeimsoeth. με γέρας ἐλει παλαιον Ahrens.

38쪽

L Malao x pomi Phorus, sinu violatum Suitur ius secuti ira sint. icti ii I in ut sublatum sit uiuiae lagitii rum inali 0 lini ultimi, eumquc rem parentibus emit

st pha et antis tr iphn ausa additur. Sunt 'ut uirum iuxtim huc figura cliruersensat Giaihi' riso'. LX uis, quae illi putavi, haec in te leguntur: Massium ust vitrii ita coni positi bilis esu h3li is ni id apparui comparanti Singul0rum Panticoruitiliguras. IIste enim Susit:

39쪽

Inde intellegitur unientiarum part ngruere aut cum singulis tr liliis aut cuni stropharum paribus. Unum anticum exstat, Agam. II, v. 3, 7 4743, in quo Aententiarum partes non utim Strophis conveniant sed in ipsis strophis utuntur. Cum singulis tropharum paribus sententiarum partus fiuiuntur in his cauticis Pers. II. Sept. I. IV. Agam. IV. Ch0. IV. viii. III., quae compositio simplicissima St. Ceterorum canticorum sigura ' purplexiore Sunt, quod X nostro conspectu apparet. Itemurabili autem est interdum trinas Stropha conexad 0880 ut in his canticis: Suppl. . Eum l. impriuiis