장음표시 사용
271쪽
Ex hac collatione intelligitur quanta varietas subscriptionum exstet Quamobroni Minime sumi potest. oditores harum se Editionum, qua in subseriptionibus inter se omnino consensunt, usos esse ex odistibus quorum Subscriptiones prorsus inter se congruissent, sed potius unam Editionem ceterarum sitisse sontem. 3 Quod omnes sex ditiones, perpaucis exeoptis, intor se consentiunt, ei iam in locis corrii piis et erroribus typographicis naui ditioni f. quoque, quamquam multos eorum habet emendatos, alii Salis in ulli si in Cuna Edilt. - S. communes uane ol, causam minime probanda est opinio, has Edilt se H Codicibus, qui o dona locos eorruptos habuissent, esse extubas sed multo Probabilius locos orirruptos aut se ipso Codie, niit ex erroribus typothetae ne corresi foris, ilii Codicem fortasse haud bono legere poterant, in prima ditione esse ortos atque ex hac in steteras tran
Quam vidi enim quaeque harum ditionum quasdam poeuliares habeat lectiones, hae in mon orto in Edilt. I S. non eiusmodi sunt, ut Pas nonnisi ex diversis Codicibus explicare licent sed triles, quae a typo stolaret correptor sacrino esse possint. Nam Ediit. - . h E l. l. non dissemini additamentis, sed inlitum voci-biis aut corrit plis literve mutatis, aut omissis, et nonnullis, quae corrii piae Piant, ni seditore mendatis. Sola Editio . exhibet quaedam additamenta et nonnullas alias lectiones emendatas, gure sere omnes eum odie Mogian lino consentiunt atque eiusmodi sunt, ut non a solo correctore facta esse possint, id quod ex his locis elucebit: Ed. ant. I.
Ex eiusmodi locis apparor videtur, editorem hanc Edilton sena non simpliciter ex al: antiquiori repetendam curasse, Sed etiam Codice quodam usum esse, ex quo plures emendaverit locos. Quodsi haec argumenta probant has ex Editiones non ex se Codicibus esse saetarum sed ita ut Prima ex Codie saeta in Peioris opolita sit et tantum in Ed. . prcio loro hi iam Codo quidam ah editore ad lithi ius Sit ex quo tiliquiorem Edilio noni, ita inniti iam undamento visebatur, emendaret, quaeritur quaenam harum Editionum prima sit ex qua ceterae en innati iit. Cum ilitio nos si habeant onus iones, quae in L . . non reperiantur. Consequitur, in ne non ex illis sod illas ex hae tanquam integriore esse ortas eamque igitur recton viri doctis inter Editiones anni G2 s. rnn to eo eurum prosio sitam. - . . non libre lim derivari potes propter voces in illis omissas, quae in hac leguntur, ergo sex Ed. i. orta sit necess Pst. - none Ed 2 emanavit, quod vocem die linen quae in Ed. q. sem se tantia in ora itur iisdem duobus loci exhibet. quibus in Editt. i. d. si invenitur; neque ah Editt. I. b. derivari potest, quia quasdam voces labet, quae In
272쪽
GIS PIIl L. MEL. CNIPTA DOGMATICA ET SYMBOLICA. 5is
his oritissae sunt, quapropter ex Ed. i. originem trahit d. d. item ex Ecl. I. orta est, cuius errores seroo in nos in ea repetis et novis urti sunt ConseSSionem in dialectum Saxonia in serioris translatam exhibens, quam uinis eodem ioco ne Ed. . DpreM 'Se videmi, tamen propter quasdam omissiones uid . . obvias, quae tu i . . non reperiuntur, uota ex hae d. d. Sed ex Ed. l. translata est, vel etiam ex alia d. hue unota Nam in nrt i ou et sis egerativa It invenitur lectio: id verent irraeuene id novi linii ter terit, qua differt a celeris omnibus, quippe quae ueni: id viren i Iebeiicia, Huc accedit, quod haec Ed habet non. nullas incisiones veri Arum, quae in Ed. I. continua Serie leguntur. Ob has res oberus suspicatur fortasso Editt. l. et S. ex Editione illiu ignota utriusque eoni in uni tante ortas esse, quae illo loco habuerit verba notin dit ittit etiam in Cod ono . e. et Cοd Cass. in margine adscripta i), quae autem in Ed. I. omissa sint quapropter Plinii in Edim 2 - . . ex ea derivandis non legantur. Eil . ex Ed. d. emanasse videtur adhibito Codico, ex quo in quibusdam locis est emendata Cum illaenius has peculiares lectiones habet communes: Ed. ant. . d. ant. 6. Ceterae Edilt ant. I-3. 5.
, - o. Fertilen 'biret len hirretinendi ' E uidit in Ialten bit in Iatten biit in atticii Ex hae Ed. d. quae in Ed. . in dialectum Saxoniae superioris transferipla exhibetur, etiam nonnullae voces ab hac dialecto aliena derivandae sunt, quippe quas editor ex suo tanto relinuit dii varias lectiones. iii hus a sex diliones intei se discrepant, explicare licet In Edilt enim 2 et ex Ed a derivandis a typo uela et correctore seu editore saetae sunt in A. 6. vero partim e Codico quodam eun Ed. d. eollato ortae sunt. Quarambrem his sex Editionibus de herus in arte critica non sex, sed alitum ii suffragia tribuit quorum nun Edili nni l. sigia et e s r. I. signatae, alterum ditioni . si gla: ille. r. 2. notatae competat et ita utriusque varietatem in sua Codicis Mogunti ui Editione critica in margine inseriore ad N ii pisit.
IV. Quod denique ad auctoritatem epilleam attin triduobus Codicibus, ex quihus hae ditiones anti. quiores orla sunt, iribit ndam, eber duce minime dubito, quin illi plurimis codicibus supra recensitis qui
integram Consessionem continent, Si ut aequiparandi, iudico autem, eo non Sse apographa exenipli quod Iri I, Braici bibitam est, eam l .i Pausam talem continere textum, cui ultima auctoris manus noudum uerit nipo-sil:i. Proptersea Pliam ne ditiones, quae illorum Codie una vicem tenent, eandem habent auctoritatem a Codices ipsi, et eritie uin adiuvant in detegendis pravis lectionibus Codicis Moguntini cui multis in eis textu omen.datiori utecellunt hi praesorii in Ed. . ei dieri euris recusa multo maioris pretii est quam odi eis Mogun-liti Edilio nos in Corpore raude umido et Libro Concordiae quippe quod ipsius Codicis pravae lecti vites
incuria editorum novis erroribu muria Sunt. Nota De In iani quod in titulo ditionuru ant. d. et . conspieitur tu supra p. si sq. s sq. . Tonsilium petii a viro Clar. Si exesio, Diplomatices Pros. Di. e. idenatae Vindobonensis qui nune ad me eniimissime perseripsit sententiam duam. line Insigne non esse Caroli V. Impela. oris sed Ferdinandi I Regis Romani qui eo inde a coronatione uaria imi usus sim I i At quam inde T. ex Editiones utiquiore 'eu,rite-Melanthontianas descripsi recen endae uni
2. E ilionea Melianthoniuriae. Ex his ditionibu R. aequo ne supra p. 233 sqq. in Consessione latina Dei in his Protegomenis ad Consessionem germanicaan, quae vulgo rum,Huto appellatur, tantum
- lialis, rem trahem die illi ele letite. ditientia, in ima ex parte eum codice crantino tonsenuant torta se hie codex Illius codicis ali editore uius dicionis ad inlitu apographum esse possit.
273쪽
5IT . m. CONFESSIO AUGUSTANA IPSA. sis
L Io. Prooemium. De huius instituti alione et apparati aliοrum erili eo tum p ilogeii eo tum literario. S . p. II-Si. Sectio I. De Editionibus Aug. Cons. idi omni germani , eodemque authentico Cap. I. De Editioni lius incorruptis, et omnino etiam invariatis l . II vis. J;Cap. II. De Editionibus sermani eis variatis quidem, non tamen corruptis. I . I, To.s; Cap. II. De Editionibus germanicis, iisque corruptis etia in ac depravatis si S . p. io extr. 3 .j; alterae pagg. lib. Appendix pragmatica, exhibens dogmatum theologi eorum aliquot perimina, quibus e critica A. C. historia lux aliqua susticitur. I. De sorma usi isticationis Circa novum A. C. rite asserta et pristinae atque apostolicae sua integri inti restituta. 2 S. p. 3 32. II. Specimen dogmatis polemi ei de vario subinde ob rationes politicas Netaimatorum sic dictorum in Aug. Conf. animo. p. 35 - 56. J p. bi et S. Post satio x )
Inter haec tria subsidia, ad quae plura alia iam supra memorata accedunt, duo quae se eundo et tertio loco attuli, longe insigniora Sunt. Ex iis, quae in Prole gomenis ad latinam Consessionem p. 23 sqq. dixi, et ieet, Editionem german. Cons principem Melanthonis eo uti nore is plagulas litteris qPl - 23 ephisi Plag. signatas, d soli non num. ' o tres litutas indersos hahere quorum vero duo in sola linea antepenultima eo inter se disserunt, quod in altero titulo haec linea paulo intorius incipit quam duae lineae extremae in altero autem hae tres in Da extremae aequum Spatium a margine interiectum habent. Propter hanc exiguam diversitatem hi duo ii luli Ceteroquin prorsus ae lita-Ies vix inter se disi in Duntiar vide supra p. 23 - 2.2. ulli uterque titulus opelitus est similibus typis, quihus in ipsis huium Editicinis exemplis ex usus si). Tertius vero illatus, quem ipse urusque non viiii minori. hus typis expressus Pt iisdem figuris ligno incisis cinctus est, ac Apologia germani ea, in cuius recensione supra P. 2 I sq. a. siguras descripsi, eons hebe l. l. P. 22. etini se l. l. p. d6. De hae Molani honis Editione principe Consessionis germanicae eaedem quatuor quaestiones diSsolvendae fiunt ac supra p. 2 3 sqq. de latinae conses, ionis Editione principe, nempe
I uti anno haec Editio pro die it 2 ex quo Gilio a Melanthone sed ita sit 3 an Consessio sex hoc Codice in hortale, eo edita sit
utrum vere tino ditio sit, an Plures pI De cinno, quo haec Editio princeps impressa sit et prodierit, eadem valent, quae supra P. 2 3 - 25 o. dixi . Quamvis enim iam sexeunte anno Isido typis descripta sit, tamen anni I 53 I demum meus Aprili exeunte vel Maio ineunte prodiisse videtur. l. De Cilice, ex quo hae Consessio a Melanthone edita sit, ortum aliquid dici non possest. Cum autem Consessionis germanicae non, ut latinae vide supra P. I sq.), ipsum Melanthonis autographum , sed apographum ex hoe eleg. iiiiiiis exaratum Imperatori exhibitum sit '), ex eo consequitur, Melanthonem aut 3 graphon situm in manibus olinere potuisso. . tum vero ex hoe an ex alio Codie bonae dei hane Conses. Sionem ediderii decerni nequit, quos iam ipse nihil de hae re radidit. III. Quod attinet ad tertiam quaestionem, an Conses io germani ea a Melanthone ex suo Codie in-τctricis edita sit, Propter auctori studium scripta sua, quantum seri possit, elimandi, minime dubilo, quin etiam in hac germanica aeque ac in latina passim quaedam mutaverit, Nuipi e quod Melantho, in Irae salio De
' Ilune librum ex Biblioth. Itali uel ferbyt in manibus habeo. ' Contra ulteri istorie voti te Euang. Etant: e Protest . . Appellat. p. h l. adi
274쪽
ad lectoren Consessioni latina praesae ipso Pro stetur, se nune Conses Rionem reco Initrem et emendatum denuo odero, qua inquam mihi non contigit, ut in hae similiter ac in aliua sessione si id. supra p. si a se . certa invenirem re uisa, quae omnem de hac re dubitationem tollerent. - uanius quoque et Beri ramus hane Editionem nominant ruri itum. Illo e uini eam recenset in libri laminii Capite l. p. l sqq. intor ditiones germanicas Ariat is quidem, non tamen corrupias hie autem in is debetit I. ass. inscia, en a ii . m. 2 T. p. d65. eam ni ineupat Pie diembergiscis te liti te ea iider te subgahe in dio' et illani dii te ni hergensem anni IIIo in vo, quam Zeidlerus recudendam eum, L .Pie tem Uriginas ieriistitere. At eum hisce viris ego, etiam ire litionem Meianitionis priueipem passim mulatam puto, minime consensο, quoniam uim ut hi viri docti, Mogunt auum C die em genuiuum Consessionis exemplum Caesari exhibitum iudiei, et multo minus eunt Iani aliisque Mitiones ex illo factas invariatas Consessiouis Editiones censeo, cons quae supra mu de illo Codice et his ditioni lius dixit; Η: iniit enim . . in Capilis sqq. P. et Sqq. has Lia iiDDUX Orru tus omninoelium iii roriuitis nominat . I, Pr trami iudiciunt ni odo ierii Dratu in Editionem alitiquior ui Wittemi mensem anni IAZo. 8 euii exemplo originali magis consensu, saei te es explicatur, quod haec Ed magis ad Codicem Moguntinum, pleni memplum authenticum esse opinatur, prope accedit ride supra p. si aes , i. i.
IV. Quartam deniquo quaestionem uirum Confe ionis ditio neci hontano uiuii Iam. quo cruoris effrancta rere uno tibi Plures in hae germani ea Confessione eodem modo solvo ne supra p. 25 sqq. in latina, cum qua etiani in titulo generali verbis: Geide Consessi et ApologiaJ, si cutiet ni vate in i ct in unum coniuncta est. Iam illo loco P tuli, euertinum mpier varietatem iis uti et quasdam textus miserius, uno in exemplis germanimo Consessionis eum Apologia apud Georgui miliarium impa si iiiviniuntur, sumero tres rurias eius Etliti ines quibus reddai qui tum eodem anno Ibdi forma quaternaria apud In Lussum, impressam, quam vero neque ipse descripserit, neque ullus alius viderit. Qua ratione in hunc errorem quartae Euia inductus Sit, Supra P. 25 sq. dixi.Weberii l. l. II. p. I - 23. ob illas varietates exemplorum germanicae Consessionis non sumit rurias Editiones, Sed mutuor sener e remue ritim inius L elio uis, nempe: I Exempla, quae pili rimos habenis ographico errores, Praeffertim initio ullimae sectionis articuli Ton te es t sol. Si 3 lin extr. errorem Sp. Eo in an nu ein rei ascit hier in Pro a maia nu
2 Exempla in quibus error tu erei glei quidem emendatus St, Sed nonnulli alii errores typ passim inveniuntur ut hi:
Exempla huius genoris habent titulum, cuius ire extremae lineae supra p. 2 I sq. nisi descriptae sunt, et in prima voce Praefationis litter turtiti it tigiler litteram initialem A duorum parvulorum imagine 'ornatam, 3 Exempla semon doliora, in quibus nullus illoriani erio Nun typ. reperitur. In Perali ex niplis oeundigonoris distinguuntur: re in titulo linea aui, penultima, quae aut , interius incipii unam duae linono extremae exhibent igitur iitulum, sicut supra p. 23 Sq. propositus est; b in prima voce Pra
sationi lii thra initiali unita tantii in parvuli imagine exornalii ei in textu divi r a se ipso forinis quo ol inli rpune itorio itari iti lana o uin P divisione quarundani in Parum id i md tali erus demolistrat hi exemplis:
Exempla generi . ITA Clin. S. vera faten
initi in illi limae eriloni Cerri illi pro tam ciem Inter metra ait, a manu sunt, quatim ii iidem imi tri r m 3 p. ticle alieni sit V in tribus ex nipli thetim j lallensis ei in exempto biblioth duealis Collianae . at nullum exemplum, quod riorem ea . . l. ii pro tiro eat ' IIuius ceneris sunt quatuor exempla modo in nota ' memorata.
275쪽
52 III. B. CONFESSIO AUGUSTANA IPSA. 522
Exempla generis II. Exempla generis IIIa I et glauben. Vnd
rvi via ruge Ilae perpaucae varietates eo explieari possunt, quod singulae litterae inter impressionem elapsae aut non restitutae fundes bi: id mage - mag,), aut salso loe restitutae gro mechtig - vnsutie), aut in stituendo cum aliis Son cognatis permutatae sunt erdampta vere ambi, Eieben Eiebent . Vaerietates plagula id, quae ceteroquin aeque ac plag. eo in exemplis generum II et III nullam disserentia in exhibet, in exemplo . et uno ni eorum exemplorum, alii Sque Cum utroque congruis)Sic enodandae sunt, ut statuanius, hanc Plagulam principio hos habuisse typographicos errores, qui inter impressiou mox deieci illic emendati sint, quapropter tantum exiguus exemplorum huius plagulae uine rus ante deiectos hosce errores impressus eοS Xhibeat.
Exempla ex plagulis generum II. IlI. sic composita, ut plagulae lili excepto titulo et SI ad genus III., plagula G23 EE, ES AZ O ad genus, pertineant Plagulae oo et si exceptis
tribus illis erroribus, qui in quibusdam exemplis inveniuntur in utroque genere omnino coDSentiunt. Iluic generi IV hic peculiaris titulus praelixus est:
qui a duobus reliquis ditari a minoribus tuis,' scriptione voeum etant nudi glaubendi ursi eni iugi purg, e interpunctione glaubenδ, - Eietie, - caiestat, d penultima linea latinis litteris numerisque expressa, ei figuris ligno incisis titulo Apologiae germanicae congruis, eum cingentibus. An et quomodo etiam linea iuni divisione ab illis disserat, indicare nequeo, quod hucusque nullum eiusmodi exempliani vidi DSic oberus quatuor genera exemplorum ditionis Melanthonianae principis Consessionis germanicae
Exempla huius tertii generis quin uiae in manibus habeo I ex Biblioth. arad. mallensi. 2 ex Biblioth regia res densi, quod olim Luether erat, Lex Biblioth magni ducali diluariensi, i duo, quae ipse de Si leo. ' Tebero teste l. I. II p. 23. tale exempluia i Bibliothia senat. Francolariana aSServetur quod eum ipso ommuniea
276쪽
distinxit. nigorias vero cui os onlior dupliciter ab illo dissentit I eo . quod pro irilius prioribus generi.bi: in lilii in iura initi t. Qui geniis ex pingulis ii Druin tuorum generum lixium peculiari titulo instruetum (Wehor quartii in tanquani iri tam si dii 2 eo, quod Pheri tertium genus I rimum quippe quod minua Correctum s l . illius nul P in se uniti in genu, ite in secuti uni appellat, vide supra P. 25 Sq. eiusque serua ibidem in annot allata. De horuni generunt varie lai l. l. p. g. Sic iudicat: Eo ger in aber da Uari an lenis
T rsei linis fur die Memplare Sine ii ira deri et, ii rigilial. lii dilabe de late inis henion ession und et pologi ist, o gros istbaqt .atii citred nil verba linitim alii 'ad strisidi aut nur au Gudistabilibu au dei leni 2Ibili tili ingen, de Studith Iet si dierstridente sarianten Geneidini ij de de illi clien onfession ui: et pologie fit die si remptare iun Satiungens et riginalis ludii abe ad os inde Gerseidini toniate nodi eli vermibri ver den. 'Ex hoe Indico variarum ieetionum ab ipso l. l. p. 23 - 3b. Proposito eam tantum parte in passini a moenienda lam .' assero, qua dii Consessivum geri nauicam Pertita et ceteras autem ex Apologia geritannica collectas in Prol egomenis huic infra praemittendis Edscribam. Exemplarium ditionis i incipis germanicae Consessionis Gonus I. Tituli linea ante penni lima paulo interius incipit quam linea Pe nultima et ultima. et Clin. I. Liter initialis Aunius parvuli imagine exornala
Genus II. Tituli tres lineae extremae habetit idem paliam a margine interio.
duorum Parvuloriani imagine ornata.
num ure tum exemploriim et exempl: in bibliothecae remae merari is quoi olim l .uthor erat . quani quam ad primum genus per ueni, utroque loco eum exeniplis secundi generis tere congruenter uarieni Derraui: Titii in h. tiara.
277쪽
bunt i - eritia Halle in alf - viabunt i g, alterum aeque ae ullieri exemplum. ood ex Bililiolite ea regia Presdensi in manibus habeo, Undist In triti sint C stac via laniti Horteti, alle in alio bubulidi . Ex iis elueet, etiam exempla unius generis non omnino inter se consentire. Col: ieelura inini plagulam di huius alterius exempl: mei et Presdens S ex seeundi g(neris exemplo esse in Serium liaud proli altilis sit, quod non omnes arietates lauic generim peculiares in horum exemplorum plagula di de si derantiir ecns. Ora lin. o. O 2 lin. 22.). aiser has paveas varie tales quas plagula S I x mpli re densis cum at is primi generis ommunes liabet, praetermittens, de eo l. l. p. 3 sq. hae seripsit: -- fons ad T rediiter edet ut licet 'it Ercumsar, idest ego odi fine Birti fel suid nach Utentis ungit ei illi Stai ad ven illi et alid it ei Eutheria ubergeben id uide fiat die Caria ii tela die id te exilen attula lusi ei be, auloegi noniaten im Dei itis ei die Gogeia di iiii g. ido grauit tela tremularen ter ruelicii attula ei nilimnii, ad aber ivo hinii ta on errathri, da ni ausi tinnitertia clarari id siler hi nite fur binde imi dii in 1 .: hit, fur heue, ast et n. alio, fur alit in alio lsol. h in I 6 : vii sthi da; ubile die an hnen ita ibin, fur via fili Vatia, alle, hie an hnens leuben 'ei Bellen mahrdinem nitia uia nec in in te len ibi ruden die stranderun qeniat liat, hie in Crethner remavlare, ni in ten Erentvlaien te stetit in Satimi su et theti ist. Rufra: at a Diti introire niviar, iii Se iiij I S. indi liiiiiiii. init heia Eieni Psaren Ne iter attii nil Der iiit in ire ii diar und da Nurn bergiis ter tib in Salli in talis sit et ad Bi: iij; then uia dii ii 26. Tituo. iiiiiii ire invia falsilit Thiluo. lauit Ucircite lavo n. da, ni an tot valit in hed Rhatri io Vnathai uia e inisse Vesaei verbesserte , hii hie toti ab . edrii diti su censi cirin, de teneti diei festili eris ivdhren bter Sora ictim Sei hi Gren ibi a re in instinen Eo ei faustis ii iit bratten die verbii iei teli degen a malitie feria. Prima huius ne verba rea iseri libro laudio iam supra p. 25 sq. inota attuli subsequentia: ix ad abit me si itur haron herrii tiri et e. h. i. addita illic tantum adscripto etc. et lineolis indigitavi J ' Poea a iseri iudicium verum est si tres errores lypnetra pliti plagulae os in exemplo Bibliothecae dimar: ensis et in uno meorum exemploruin obvii vide supra p. 52 sq. excipiuntur. ' ne me errore typo'. qui taritum in nonnullis vel orlavse in iano invenit ir eoni supra p. I sq. notam ' de summa raritale ei ilsmodi exemp orum X aiser i. i. p. 2 sq. liae dicit ..ilii men tu iste et ivinate in has in inisset tyrena piaren, et e nil insitit in im est in Visi iij ii 2I tit tali fel, ter mi icit istitit iro anter Urtinosa re triethen ait uia richi igni rei olei Ihaben Sagra furan re est nur ii titit tibim Stile traul: in e nia reii ton inisse et gen teter in egeni petriisti et ire litici in undis ne has in anni Ge ei coit nec trie undis tr ivli 3, ob ed in littera degit ni in em nretienCrte ivit ter inge sedit morteia Nar cons exemplum eiusmodi supra p. 21 sq. allat uni uncatis neue triebi vir: in iubie.
278쪽
tecti et emendati sunt, iis rara, dies si in anno t.' asseruntur. Ilis etiam adnumerandi sunt errores supra P. Gea sub r. a. memorali.
et Dati in murisonos saetas in nova impro Sion quarunda D plagularum vel Singularem paginaraim, quae ut tempore, quo hae Edili ii indum erat publicain, nivi tempore hane bubnensonem fulmso quo ni inprimis eam ob causam si ei pia Sit ut quid in graviore typographici errores emen
l. niseriis l. l. p. 3 sqq. duobus loris quos iam supra P. 2. T q. nn in i adscripsi, et quorum priorem supra p. 23 sq. nota ' supplavi, p. 3 sqq. reddi ieritum, in quo de quarundum plagularum vel singulatum pastinarum huius ditionis nova impressione disseni nunc locum tona quatenus nil Consessu nem germani eam speraret, ipsius vertiis h. l. iascribam: . Senii inquit, Lis ber reti ale et byru ut hinstri ed
' inrisne Tud sabeii audii iurun in tutia. Sub se litemia, quae ad Arolossam germavi eam perstioni, si in Prologomenis sui praemittendis,dscribam. Pro oti has vario inles. iiii vis huius id ilionis N Planllioni anno principis exempla in lor dis linein intur celoro quin omnia iisdem typis inniori lius qui ni illi in ossicinis noni inniis ura expri a sunt. I lx ut integro ibo prionibus intervallisque non interrupla I lineas seu versus eo ultri ni Praesino ad Caesarem, in eriptio noearon v. limitur sol. med.; sol 'l sed que pii Consessionis pars prior alc inserii nono: Hirtiat IV hii filiis tr talta Huius singuli articuli inscripti sunt vocibus umerasibus: Per gin Vnt ii vindigst quo-riani biremus eum rei logo ad hos fidei ni lienius perfneni sol. yy V sere med sinitur, item in eadem pagina subsoquitur Consessioniis Hiera pars in m monibus inti asi nilosi uis inseripia Erii res em tilichii in is ala fi ha eo si retricia di iiiiij brium sciat ei Sert liud in line autem mitione erantio' nu irine e sino iusta inseri.pson, M a verbis: Eo nu on diti iri id in dit' saubina, uuius partis singuli resci quo ne in niit Melanili. peculiaribus inseriptionibus uni instrues, quorum extremus inimi a P med. Confessionis epilogus in eadem pagina subsequiens, qui in diui uisio uteruel in honioni us . inseri plus est, in line auidis diuone velantio, uno Hue e inseris sone earei orditur Oert i ibin die summittin aris ut ren tu an in sacres hi, ere, hi finitur in media r in ex ironia euius reli in pars ovem si abscripsi, seon lino pro illi decem, qua in Edisonibus diu ,-Melanthoniani teguntur, quod subscripso sinter misim harum Ediltimum: lubrit Stai ni oti tu ire, tr in in ditione Arethoniam nox exstat. lli, nai non Melanitioni,na pristipe n. i53o Mi. descripta, meus , .u tenda est rium aliarum di- sonum, quae a rasi intuemberga prodiisse dicuntur:
279쪽
52 II. i. CONFESSI AUGUSTUA IPSA MO
I Feuertinus I. I. I. p. 3. sub r. 258. haec adnotavit: Exstat etiam editio Gemi A. C. et Apologia niteberg. IOSI, dure C an iij iij t, qualia uidi, sed cum aliis editionibuq conferre non potui. Ilo auctore fletus eberus I. l. II. p. 3 sq. eam sic recenset:
plar eriragen fonnen.' Neque ego ullum exena lituin vidi neque unquam me visumn esse spero; censeo enim ut iam supra p. 2S 5 sq. dixi), euertinum vidisse exemplum germanica Co, fessionis et Apologiae, do quocum in uno volumine coniunctus erat alius libellus, in cuius
fine legebatur clausula Setruet si Sittember di iri and 8u fit. V. D. XXXI., quod illo vir dolia Cousession optimo meritus fortasse ostinanter huiua libelli titulum non animadvertens, ad ipsam Consessionem Apologiam quo in hoc volumine proxime praecedentes salso reserebat. Talis error ei non nitrus videbitur, qui multos eiusmodi libros saepe cum aliis in uno volumino coniunctos ipse viderit. 2 Ηρr m. on der ardi in Auloyr his titheri liortiri u Tom. I. P. Ti q. recenset hanc Editionem:
exsemplis affirmare possim, quae autem'. I. omitto, cum iam illo titulus satis ostendat, quam indiligenter Hardi ius titulos exscripserit. Quapropter huic testimonio fidem habere nequeo.8. Ioh. Vogi in Cultilocto historico .crilio librorum ctriorum P. ylo haec retari: Eodem annos Ib3I. Vitembergno uno aliae adhue excusae iunt editiones. Altora sermone vernaculo N- fessio Aps 'iu in millenher USI mense Novembr. in ri. altera sermone latino: Confessio Ad litu est Aps opto inittemb. USI. in M. . Maec altor Iallux est illa
Editi supra p. 33 sqq. recensita, quae tete luelanthonianas ritari variata nominatur. Illa germanica autem, quam item possideo, si inscripta est:
280쪽
5si IlIL MEL SCRIPTA DOGMATICA ET SYMBOLICA MI
llaec Apologia habet hunc peculiarem titulum:
Haec Edi in typis, qui Comus nominantur, expressa quapropter pagina integra 2 lineas . versus complectitur continet 2 plagulas liti. - plag.), Ra- Ee de relag. signatas priora 36 tali non num ., posteriora 2 2s soli numeris romanis signata, ' min. fol. Praelatio ad Caesarem inscripta Gorre an stari et gari. V. N. sol a init. Consessionis pars prior inscripta Erti de Edrictilicher Iter cum uo epilogo sol bra sub med incipit Confessionis altera pars sine inscriptione, singuli autem eius articuli habent inscriptiones, ut Gon liter istas de Sacrament d. Haec pars eum consessionis epilogo et sub eriptionibus sinitur sol. post med. fol. vaeat subsequens sol et I boni Apologiae titulum modo descriptum sol EnhIl dex eapitum Apologiae messister de furii emylen rti et D in nam foIgende et pologia declariti merden. fol. II ' et 2 3 Ptaefatio Apologiae sol. CCXX Apologia ipsa, subiuncta Clausula; sol. CCXXV vacat. Eiuguinopagina habent inscriptiones.). Locus impressionis in hae Ed non indicatur: Daro verba tituli Apologiae: u Sitti inbereti locum quo LPterpres Iustus Ionas translationem suam confecit, non vero locum impressionis indieant, id quod Iler m. onderi ardi l. l. I. p. 33. Rei mnian nus, Vontius aliique falso opinati sunt. Itane ilitione i. minime essem l lembergensem, sed No imberct ueni per Ioli Petreium excusam iam Ni edere rus ad euertini eius incensionem l . l. I. p. d. r. 26o adnotavit hisce verbis , Quum ipse hanc editionem, una eum Pollini sequenti numero Glu indicanda norimbergens per Ioli Petreium excusa Sed rudi iuraturii her Fer Iobani Tetreio 1θ22.8. quae est repetitio antecedentis editionis r. 26U. in bibliothecula mea tauquam intelia ad seruem PD. he utram- quo contuli et ex tuorum, non in titulo quidem, sed in ipsis libellis, litterarumque maiuscularum, figuris exornatarum, identitate, certissime cognoui, etiam hanc ed. n. IbII. m. Nov. loci typographique mentione destitulam, ex ossicin Petreii Noribe a prodiisse. Egregio itaque saliuntur, qui eam pro deenulat illa lite bergens germanica ed. n. 53 l. in . ab expmplis ins excusis magnopere diuersa, habere uolint. Parum o iam abest, quin, instar ed. 53l Wittebergensem germanicam in . eamque a Ge Rha excusam, et ualde mutatam, inter sig- monta referam. Item oberus l. l. II. p. 26 sq. sic de ea iudicat Sies Eulga H. io et ne et niti e de Iridund Druetro erat teneti isto lenitivi correster librrua et Ut lanchthoniichen Oauxtaud tabe in i qen retentaen Unterati et te mecht Frethun undisi lites avdgenomineia. Saram synde re et Druffert nec et ruffer imis et reter eni
quo Pius molli Editionem mm eqs in enlii mPriit illia in xl, lithrumniis longi Ptole menis ad ipsam .ditionem eriti eam germ ut ea Consessionus progredior, iuvat h. l. pauen praemiit Pre de pili in iiii id oditione. it illi P in ' Edition o proponam, eat textun primi non eris ex o inplorum aeditioni Melanthon innao principia ritu C r. in Lutheri ex 'nisi in Bibliotheca regia Mre densis. et uno nita rudia uexat at tunc textum ita