Opera theologica ..

발행: 1629년

분량: 998페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

11쪽

eadem, quantis passibus Lex&Gratia, Iustitia&Peccatum, distent: quam differant indole&studiis ratio&appetitus, caro spiritus, totoque opere, quae Veterum plerasque placuit, sententiam recognosces. In quibus desino, Artuuli, non autoris ubique decreta, sed problemata continent, de quibus non inutiliter forte disputaverint rerum sacrarum periti. Haec operis totius perloche est, haec summa Distractis, quae antea edita erant, exemplaribus, conjunxi opuscula, ex multis volumen unum feci, ut&precti parte emptorem, talibrorum mole levarem. Tu Operam meam, quisquis es, boni consule, autorem si novisti, judicio tuo fruere , si non novisti,ex scriptis hisce virum, doctrina Inmstitutum disce l .

12쪽

CONTENTA HOC OPERE SUNT,

Oratio de Sacerdιtio Chrsi pag.y- Orationes tres de Theologi , quarum Prima de Objecti Theologiae. pag. 2 6. Secunda de Authore se Ine Theologiae pag. I. Tertia de Certitudine S. S. Theologiae pag. 3 6. Oratio de componendo religionis inter Christianos di dio. pag. 1. Meclaratio sententia I. Armini de Praedectinatione Providentia Dei,Libero arbitrio, Gratia

Dei, Divinitate Filii Dei, inde I sicatione

hominis coram Deo. pag. y .

pologia adverstus Articulos XXXI. Pag. 3 . RUFonsio adquesiones novem . pag. 18 . Dissutationes Publicae pag. I T. Dissutationes Pridatae pag. 33 s. Iacobi Armini amica cossatio cum Fr. Iunio pag. I g. Eiusdem nota ad Thestes D. Fr. Iunii de radesinatione . pag. 6II. Examen modectum libelli Per insiani pag.63 .c absis cap. p. ad omanos, cum phori es pag. T8. Dissertatio de veros ui . . ad Romanos pag. 8a .

cuniculi non leti perpendendi. pag. y 8.

PETRI

13쪽

PETRI GERTII

Reverendis ciarissis rari

ORATIO.

Dicta post tristes illius exsequias xx D . Octob. Anno cla .lo. c. IX. in Auditorio Theologico.

Magnis es, Reverendi, Amplissimi, Nobilissimi, Eruditissimi Auditores,

VAM sit difficile quamque arduum, de Viris praestantibus in consessu clarorum virorum verba facere, id ego cui nantehac aliquoties expertus sum, tum nunc imprimis sentio,iquum de Reverendo viro Domino Incos, ARMi Nio S. Theologiae Doctore post tristes ejus exsequias hoc loco mihi dicendum est Nam quum vir bonus canon siit mensura rerum curandum ei qui virum talem describere voluerit ut ea excerpat proponatque, quibus vita humana in virtutis studio possit proficere Producenda in theatrum latentia bona, c quae vel modestia celavit, vel livor atta ivit, vel calumnia distorsit, vel imperitia non observavit, remoto sipario lucetquc admota, ostendenda sunt palam, verbisque declaranda, ut quid in quoque laudandum maxime quidque imitandurn sit, omnes conspiciant. Quo fit, ut quo maior cuiusque est virtus eo di ficilius sit de ipso dicere Maximam enim virtutem maximo comitatur invidia de quum sapiens sine ratione nihil agat, dissicile autem sit, principia via ultas singularum actionum semper Splicue ex his autem Pendeat judicium de re omni essicitur, ut de praestantibus viris . quorum vita omnis plena est diversis recte sentiendi agentique exempli di scillimum sit judicare. Accedit huc, quod quii facere instituerit, nec ei e habeat quam frequentissim recurrere a lege ad vitam, a vita ad legem: altera

14쪽

ORAT IN URIT. altera enim alterius ope indiget mut ex monet quid faciendum sit, ita vita ostendit quid fieri possit. Habet at tem in se sapiens iitrum qi e plane ad exemplum Christi Domini, Servatoris nostri, qui Primus dixit, Discite a me Et Apostoli, Dii suos monet, Imitatores sole mei eut et sum Christi Atque ut Polycletus 'im non contenti s librum scri siste, in uo omnia notaverat quae statuam humanam adfabre sculpturo observana sunt, postea ne praecipere videretur alijs, quod non ipse observasset, statuam humanam ipse fecit, eamque publice propositam vocavit an Hem, lineamenta arti ex ea velut lege peti jubens ita Vir bonus quum n)onuerit alios quid faciendum sit, ipse quod praescripsit aliis, primus ex sequitur. Est autem diruile , vel omnes sapientis actiones ad normam suam legemq; propriam exigere vel omnium legum in uno invenire exempla Mihi vero de vita obitu Reverendi atque incomparabilis viri

D. Dcchoris IACOBI ARMINII hodierno die in hoc celeber

rimo eluditissimorum hominum consessu di cturo, non is e tantum, quasorixi, ossiciunt difficultates, sed de aliae complures Premit me recens adhuc amici erepti dolor conturbat tristis familiae consideratio, uxor adflicta, liberi novem patre orbi movet Academiae luctus, percellit Reip Ecclesiae tanto viro destitutae recordatio quae omnia, in tam recenti vulnere, nondum obducta cicatrice, disertissimo cuique .cordatissimo consilium facile possint expectorare. Accedit, quod ipse etiam hoc omne choragium externi app.iratus circa defiunctos vehementer, dum vixit improbavit. Sciebat enim, primum hinc ad venerationem sanetorum gradum olim factum esse nec decere nos existimabat, quum pericula istiusmodi celebrationum videremus, ipsas celebrationes sectari. Sed quum ea sit hodie rerum facies, ut ab ista parte minime nobis metuendum sit, huc enim pro dolor, devenimus, ut de religione constituenda potatu quam depellenda superstitione deinceps despiciendum videa- tu es quumque omnium intersit, virtutis exempla protracta in medium omnibus hominibus spectanda proponi suscepi, ex more, amicorum rogatu volente Senatu, provinciam, quam nisi violata Christiana charitate irae a amicitia tam inde a prima artate cum ipso sincere cultae con- tesseratione detrectare non potui. Quae quum ita sint, spero, in isto disertissimorum hominum consessu, in quo nemo est qui non es gravius luculentius hoc munus obire possit, fore neminem, qui ossicium meum

culpaturus sit. Vos interea Magnifici, Reverendi, Amplissimi, Docti simique Auditores rogo obtestorque, ut ijs quae dicam fidem autoritatemque apud vos esse patiamini: Commisimus terrae gremio Reverendi viri D. IACOBI A R-M IN II corpus, seu templum verius Spiritus sancti, laboribus, vigilijs,

certaminibus, morbis, aerumnis, quassum, attritum, fractumst comini simus inquam incertam beatae resurrectionis spem quam ipse dum vixit

credidit, sin quam cogitationes suas .consilia direxit Patria ipsi fuit

Oudewatria, opidulum interfluente Isalc agri circumiacentis amoenit

is fertilitateque, tacivium fiugalitate atque industria, iampridem nobilitatum

15쪽

vatum. In hoc ille opido Solem primum conspexit eo ipso quo in Gxllia colloquium Possiacentam institutum fuit anno, qui fuit uigentesimus sexagesimus supra millesimum in quo colloquio deputati nostri caussam agebant bis mille centum vinonaginta Ecclesiarum, pacem, tranquillitatem a te id ei sua libertatem a Rege suppliciter flagitantium . Hic

igitur annus , haec Sparta, hunc terris Laconem dedit quae tamen alias quoque ediderat Ioannem de Veteri aqua, Cornelium Valeriuinta cum quem hic conspicitis Cl. senem D. Ri dolphum ne ilium non patriae tantum suae, sed etiam totius Academia atque imprimis ordiniis Senatori decus Patrem infans amisit Mater vidua tribus onusta liberis parce vitam incaste dum vixit egit. Erat tunc in illo opido Prest, ter quidam, vir honestus v gravi S,Theodorus Em viij, cuius propter singularem eruditionem S sanctimonia, benedictae: hodieque inter divos memor h. Is quum gustuin melioris puriorisque in religione doctrinae percepisset, decrevit semel abominandum illud missa sacrificium nolle celebrare, itaque sedes stias a te com mutabat, Vmodo Lutetiae, modo Lovanti, modo Coloniae, modo vltrajecti agebat. Hic ergo puellam Patre orbatum simi atque aetas institutionis capax fuit, primis utriusque linguae rudimentis, berae pietatis ac religionis principiis inbuendumn curavit. Quumque deprehenderet in eo Egregia indolis speci rina, laepe illum exhortatus e .L ut seposita spretaque omni rerum terrestrium consideratione , se com conscientie suae adsereret exiguum idisse quod hic vivitur, sequi statum post hanc u am, qui non compede aut pileo, sed beatitudinis vel ii orti, etcinitate esset aest

inandus. Insedit ipsius animum ista exho latio, confirmata postea lectioni

adsiduas aciarum litterarum .piis meditationibus. Itaque ex eo nullum non laborem, nulla non discrimina spe vitae illius, laeto atque hilari animo subivit. Sed ipsum post aliquot annos citra lecti ita agentem inopinata oppressit calamitas, ob mortem boni irius heligiosi senis quam tamen clemens&benig ius Deus haud multo post lenili Vix enim ille obierat, quum ex Hassia in patri im forte excurrit D. Rodolphus inellius, qui

iam pridem tyrannidem fugiens Hispanorum Marpurgum concesserat. Is igitur civem suum humana omni ope ac praesidio destitutum secum in Hassiam abduxit, Anno Is s. Vix autem illic consederat, quum mense Augusto rumor adfertur de patriae excidio opidum ab Hispano capturn, militem praesidiarium occisum; cives iugulatos, domos incensas esse. Quorum ore in tantum perculsus est, ut totos dies viatuordecim in Retu perpetuo&lacrymis consumpserit. Itaque impatiens relicta assia in Bata

iam excurrit, certus vel patriae ruinas videre, vel mortem oppetere. Vbi venit, nihil ostendit praeter rudera, cives plerosque, matrem, o Orem,

fi a res consanguineos misere interemptos, Et campos ubi Troia fuit Redistergo Marpurgum itinere ex patria in Hassiam usque pedibus confccto Interea Illusti isti mi Principis Auriaci auspicijs erecta apertaque est nova haec Batavorum Academia quod ille simul atque in Hassia intel exit, statim

coepit domuitionem adornare. Roterodamum igitur venit, quo ciVeSple i-

16쪽

ORAT. IAE UBI T. qi eo deviaterani, reliquiae Danaum atque immitis Achillei &-n delecmulti Amster lamo exsules concesserant. Ag at tunc illius Ecclesiae pastorem Pater meus. Petros Ortius Principi vero a concionibus Gallicis de iis iijserat, Ioannes Tassinus: utrique mirifice placuit adolescentis indoles, alacritas, premptitudo, ingenium Pater quum es sci . ψιμιιν; neque enim ante annum trigesimum Latinas littera Sattigcrat' rogatu ab amicis dolano ipsum sua libentissime excepit. Consilium autem erat amicorum ipsurn in novam istam Academiam ablegare, quam occasionem pater non negligendam ratus, me qui tunc in Anglia litteris operam dabam, L Ocat Simul ergo in hanc Scholam missi, ex eo semper animis, studiis, voluntatibus uinius conjunctissimi. Neque vero hic ego aetatem tunci Umporis aetam commemorabo. Vnum hoc dicam Tantam fuisse juventutis in litteris sapientie studio contentionem, tantam in doctores revereri iam, tantum velum atque impetum pietatiS, ut vix maior esse potuerit.

Sed unus piae reliquis emtiiebat in nostro ordine Arminius; Si quid scribendum esset, si quid dicendum, quaerebatur Arminius. Si disceptatio oborta Palaemonem acquiret et , consulebatur Arminius Meminiquum

Dominus Lambertus Danaeus doctor professor noster publice illum ab ingeni dotibus inprofecturi e virtute laudaret; nosque illius exemplo ad S. Theologiam alacriter capessendam excitaret Quid ego hic Poeticae studium referam, in quo excelluites quid Mathematicae quid reliquae Philosophiae 3 Nihil ille istorum attigit, quod non penetraverit; nihil adgressius est, quod non feliciter absolverit. Atque haec quidem usque

ad annum M. D. Lxxxii quo anno Amplissimus Senatus Amsterda mensas ipsum Genevam profectus uberioris capienui caussa ablegavit. Q quum venisset, audivit Reverendum leatae memoriae senem D. Theodorum Beetam explicantem epistolam ad Rotrianos, cum ingenti omnium hominum admiratione. Erat enim in B eZa supra caeteros mortaleis flexanima ratio, dictio expedita, sermo perspicuuS, vox suavis, doctrina Vero om-n:um eruditorum hominum iudicio excellens Hunc igitur sibi prae alijs Omnibus sequendum atque imitandum delegit. Sed quum non posset sibi statim praecipuorum quorundam virorum in ea Schola gratia dc favorem Parare, idque dicendum enim quod res est ob solam Philosophiam

Petri Rami, quam ille publice quidem magna contentione defendebat, Privatim vero etiam suos auditores docebat, coactis est Basileam concedere ubi quantus juveni honor delatus sit, quae fuerint omnium ordinum de illius virtute succrescente praesagia, testari possunt i , qui illius peregrinationis comites fuerunt. Atque haec quidem judicia hac clamationes ita ille admisit, ut nunquam ad arrogantiam animum deflexerit , sed re ipsa Osten derit, nolle se ambitu eniti, sed vera virtute velle eo comendere, ad quod erat Et benignitate destinatus.

Solent Basilea feri j vindemialibus doctiores studiosi publice interdum

in Academia exercitis gratia aliquid extraordinem docere. Eum laborem Arminus noster haud invitus suscepit, laudatus ob id a Reverendo viro

D. Iacobo Grynaeo, qui etiam lectiones ipsi ui praesentia sua aliquoties co

17쪽

honestavit Idem quoq; in disputationibus publici , si quid gravius proponeretur a ut distinus vindice nodus occurret et, no est veritus honoris causa Arminium nostrum media in studiosorum turba sedentem citare . ni Grynaei candorem agnoscas dicere, Resoondeat pro in Hollandus meus. Eo ipso tempore Arminius tanta in gratia de fama eruditionis erat, ut ei Genevam discessuro faculta Theologica titulum Doctoris etiam publico sumptu detulerit: quem ille ut digniorem, quam qui in eam aetatetm conferri posset, tunc quidem temporis actis gratiis modcste recusavit. Genevam reversus , offendit animos amicorum in P. Rami Philosophiam sedatiores et ipse quoque de impetu remittendum ratus , ita se comparavit,ut facile omnes intelligerent, summo ingenio pietate conjunctam magnum adserrectat ornamentu. Erant eodem tempore in illa urbe praecipuorum patinae nostra procerum liberi, qui nunc plerique eximiis in Re P. nostra honoribus neuntur. Horum ali quum in Italiam abiissent, alii domum essent revocati, ipse se solum tam sodalibus reliquis clario excepto amplissima nunc in Batavia dignitatis viro, destitutum videri , in I aliam quoque excurrere decrevit, motus imprimis fama Iacobi Tabaretiar, qui tunc Philosophia Patavi ingenti hominum concursu profitebatur. Huius igitur causa substitit Patavit, ubi Germanos quos da nobile docuit

LPgicam. Postea vero cursim reliqua Italiam lustravit, ii eamque profe- cx iuncillam septe . non amplius. menses impendit; neque Romae unquam ab Achatis illius sui la e re recessita ita enim convenerat priusquam Gene Vadiscederent. Utebantur eodem hospitio, eadem mensa, eodem lectulo et in grediebantur una, egrediebantur una, . ad pietatis exercitia Gra cum Testamentum S: Psaltetium Hebraicum secum una asportarant Saepe illum

narrare memini Italiam sibi & commoda multa, damna attulit se. Inter comoda illud precipue ponebat, quod Romae vidisset mysteri u iniquitatis,lQnge foedius magisq detestandum,nua lani quam animo concc Pille dinam quae vel narrantur de Romana Antichristi Curia vel leguntiar, nugas esse

alebat, predis quae vidisset. Inter damna istud quod in Amylissimi Senatis Anasterda mensis offensiunculam ob id factu tunc temporis incursisset,su sui dentibus frigidam quibusdam, quos omnino praestitisset judicia in ipsius reditu suspendere. Hinc ergo sumpta occasione spargebatur in vulgus, illia Pontificis soleam deosculatu in quem non nisi in conferta turba, ut reliqui spectatores, vidisset nec soleat bellua honorem istum nisi Regibus ac tan- ipibus deferre Iesu itis adsuevisse quos nunquam audivisset Bellar mino'nnotuisse, quem nunquam conspexisset Relisnonem orthodoxam abju-x- se, pro qua paratus esset ad sanguinis usque profussionem decertare. Hoc interea alieno periculo discat pia christi Ecclesiae devota iuventus: praestar Irali. nunquam attigisse, qua tanto cum famae discrimine Antuli risti mysteria cognovi se non quod plus habeat periculi, Italiam videre, quam

vicinam Ant ver piam, aut Biti vellam, aut Bruga multo enim plus in illis

iocis est liberta ignis si superstitionis; tutiusque illic lustrare omnia licet, quam in Brabantia vel Flandria sed quod expediat adversariis omnes in udicendi incautis omnes male suspicandi ansas praeripere .scandalum Pox ut non dare. quam admissum excusare.

18쪽

Amsterodamum ad Meccenates suos & Dominos reversus est , in striactus luculento, in Christi gressem, Geneven sium tesimonio , ct animo adfarie dum officium optime comparato, Domino Deo placcret, sus tui ad opus suum in Ecc a sua ministerio He Senim totidem verbis D. BeZa in epistola, cujus autographum

adverso.

Amstero da mi facile se apud viros graves: prudentes de itinere Italico purgavit: sed infirmi quidem fratres factum illud perpetuo insectari, in circulis sugillare, donec ipsc in Ecclesia audiri coepit, in qua simul atque conspectus e dici non potest , quanto favo .e omnium ordinum homines ad illum audiendum concurrerint. Fuit enim aut scitis in illo incredibilis

quaedam gravitas lepore temperata, vox gracilis quidem, sed suavis hca Dora,&penetrans suada vero admir. bilis. Si quid exornandurn esse faciebat ita , ut verum non excederet: si docendum, perspicue si disserendum, distincte Iam cantus ille&flexus vocis ita erat rebus accommodatus. ut ex ijs fluere videretur. Quumque Rhetorico apparatu,&Grqcorum myrothecij non uteretur, vel quod natura ab ijs abhorreret, vel quod indignudivinarum rerum majestate judicaret , cincinnos illoc ornatum adscititium adhibere quum nuda sibi veritas ad sui defensionem seruiat tamen ita esticaciter vii pondere argumentorum .sententiarum gravitate, scripture ipsius autoritate persuadebat, ut nemo illulmunquam audiverit, qui non se commotum esse, confessi: sit. Itaque alii tunc ipsum limam veritatis, alij ingeniorum cotem , alij novaculam succrescentium erro tum

appellabant, nihilque in Religione, aut sacra Theologia sapere credebatur, cui Arminius non saperet. Ipsi quoque pastores concionatores illius urbis, viri&docti diserti, adsurgentos illius eruditioni, Vlurimum se ex ipsius concionibus quotidie proficere ingenue agnoscebant. Atque ita Arminius noster diductis velis, fecundis ventis, Pleno remigio, faVentibu omnibus qui ipsum norant, ad famam gloriam ferebatur quum Deo visum est, servum suum adversis etiam rebus exercerein patientiam ipsius modestiamque per crucem itflictiones explorare. Quibus id principiis quoqi e successu factum sit , operae est pretium cognoscere. Circumferebatur forte quorundam piorum manibus libellus a quibusdam fratribus in Ecclesia

Delfensi scriptus adversus D. BeZam hoc titulo, Responso dargumenta ,-dam Bee Si vini extrae tu de Praedestinatione in caput IX. ad Romanos Eum libellum beatae memorie D. Martinus Lydius qui antea pastorem egerat in

Ecclesia Amsterda mensi, tunc vero Prosererem agebat in nova Frisiorum Academia, transmiserat ad D. Arminum erogaveratque adversus fratres Delfenses patrocinium susciperet D. BeZq. Credebatur a D. Lydio perquam idoneus huic rei Arminius cujus cingenium sagax xjudicium acre vim in docendo ac refutando mirificam partim fama acceperat, partim ipse expertus fuerat Neque erat omnino ab hoc instituto Arminius alienuset, recens enim ex Schola Genevensi auribus circumferebat sonum lectionum argumentorum D. Beχa'. Accingit ergo sese operi Sed dum molitur resutationem, dum argumenta utrimque expendit , dum confert scrip-

19쪽

scripturas, dum se torquet ac fatigat, vero victus, primum sequutus est senistentiam illam ipsam quam oppugnabat et postea in eam divina virgula

Spiritus sancti ductu, delatus est, quam ad finem usque vitae constanter adseruit. Decretum solicet Dei aeternum in Praedestinatione non esse, eligere praecis, absolute ad salutem quosdam , quos nondum decrevisset creare quod voluit D. Be Ea neque vero , posito decreto creationis praeviso lapsu, quosdam citra antecedentem rationem Iesu Christi quod volebant fratres Dei senses sed excreatis&lapsis eos, qui vocanti Deo

vera fidei obedentia responsuri essent, quod ab eruditissimo Melanchthone, Nicolao Heminsio, Malijs permultis Theologis adsertum est. Et licet ea jam olim Ecclesiarum nostrarum fuerit liber pas, atque etiam nunc permultis locis sit, ut in hoc argumento, in quo nulla unquam prisca Synodus quicquam definivis, unam aliquam e pluribus,,doctorem eligere sine alicujus ostensa semper licuerit: nam, ut alios omittam, Doctor Ioannes Holmanus Secundus, qui gravissimo pre stantium Theolorum, atque imprimis D D. Curatorum consilio, post sollicitatos frustra D. Pe Zelium, MMollerum, aliosque evocatus, ex hoc ipso loco docuit sentcntiam Hemingij, ut scimus, amplexus est, eamque acriter defendit tamen non defuere Amsterodami, qui negotiti Arminio in hac caussa facesserent, accusarentque ipsum, quod a communi receptaque in Ecclesis, nostris sententia

recedereta quorum tamen repressa est subito Senatus auctor uate. fratrum aequanimitate vehementia: adeo, Ut tranquille, addo etiam amice

fraterne semper Amst erodamicum Collegis vixerit, sine ulla simultatis, vel odi vel invidiae nubecula. Et erat alioqui vir iste Dei non tantum ad candorem factus, scd sanctis quoque Chiisti praeceptis,in spissitu, ua insuper estormatus, ut placide dissentientem ferret nequc facile de quoquam desperaret, qui modo Christu in inseri tutis loquentem audire vellet, quam illius clivinam moderationem aequanimitatena ornnes: novimus Madmirat I sumus, tanto magis, quo nos ipsos ab istis bonis, proprio conscientio nostre testimonio sentimus adhuc abesse longius. Quum autem obitu Clarissimorum praestantissimorum virorum D. Doctoris Iuni &D. Lucae Trelcati senioris orbata Professoribus Academia Herculem requireret, qui sustinere hunc orbem posset,(quem interea solus, a Collegis destitutus fulciebat Atlas, Reverendus vir Doctor Franciscus Gomarus una omnium voce, publico patriae consensu itum est

ad Arminium, qui nihil minus cogitans, Ecclesiam Christi iam decimum

quintum annum Ami erodamiculabat. Sed quum Amster da mentes ne garent se illui opera carere posse, quod hunc precipue dicerent habere se, quem succres istibus haereseon monstris opponerent, dici non potest quanta tunc bonorum fuerit consternatio. Delio eratum est varie in ilicitentatu . Profecti sunt publico nomine ipsi Academi e nostrae Curatores, Nobilissimus Dousa. m. Neo stadius, una cum Amplissimo viro Rei p. C-strae Syn dico D. Nicolao Zeystio missus eodem ab Illustrissimo Principe D. Ioannes Vten bogardus pastor Ecclesiae Hagiensis, Me suprema Ouria D. Nicolaus CIqmhoutius. Hi omnes varie Prudent istinum elus Rei p.

20쪽

o R. A r. IN opi T. senatum a Synedrium pastorum seniorumque permovere atque impe

Iere. vix tandem multis laboribus precibus .ipla quo lue Illustrillam Principis intercessione obtentum est. ut dimissus operam praestaret Acaderniae Obstabant nihilo secius, qui orti mos conatus olerumque solent subvertere, suspicionum rumusculi,quibus innocentiae sua: iaradoris Meruditionis clypeum opposuit. Hoc fretus, Dei in reliquo benedictionem securua exspectabat. Ergo re Haga Comitis apud D D. Curatores audita disceptataque in praesentia gravium quorunciam Theologorum, deprehensium est, sussiciones itas malefulraffuisse,mque caussam fuisse, euae fideli Christi semo qui

qumn tmqisius sentiret libertate enim prophetandi in Ecclesia concessa, uin, nihil docuissa quod Ririgioni Christiam esset mimicum. Doctoris erino radum Deo hominibusque faventibus consequutus est publice in hac ipsa Academia primus, conferente eum solenniter ex hoc ipso loco Anno M. DCIII. Reverendo Viro D. Doctore Fr. Gomaro. Sic igitur Iacobus Arminius in Fr. Iuni locum jubentibus ita Curatoribus siti rogatus est. Et ne quid ipsius hic fidei atq; autositati deesset, ob ea quae Amstero iam aliquando sparsa fuerant, placuit presbyterio Ecclesiastico illurn discedentem luculentissimo testimonio ex ornatum,omnibus pijs, probis,& doctis viris comendare. Quod ita sonat,

TESTIMONIVM ECCLESIAE

AM STER DA MENSIS. SI Ua AEquitatis ratio,in communi hominum societate , pro lege iam

diu ratum doluit,ut commendatione praeclara, veritatisque testimonio honestore digni judicarentur, qui piam de repub optime neteriti essent: multo magis otiores digni sint, qui in verbo Dei laborantes sacrosancto Euangeli ministerio, in Ecclesia ominino ri Iesu Christi pluribus nnis , singulari, cumfructu, tum laude praefuerint. Huare quum idipsum nunc a nobis, Reverendus in Domino Frater D. D.Jacombus eis inius petierit, huic nudo modo denegandum duximus. Hoc itaque scripto, omnibus csingulis testatum velimus, praenominati viri marissimi ac in Christo mmniae omnium Charissimi, cum vita in- eulpata, tum ranae doctrinae, tum denique morum summam integ=itatem, ita nobisjam diutina conssetudine ei e perspectum inexploratam, ut nihil antiquius nobis si, quam illius consilio,venas milianitate O nec itudine

imperfrui, amMitiamque, quae jam multo tempore inter nocuit, colere.

Caeteram,quaudoquidem aliud Zeus Opt emax de ipso nobiseque con-siimus videtur est de quo ipsi omino Deo nostro maxima agami gratias, pro summa hae tenus sua erga nos, totamque hanc Ecclesam no-mam benevolentia, qua confectum est , ut ex mus praedicti Domini,ac

operari in vinea Chrisdi omnium dilicit imi sudio, labore, interito tiros

SEARCH

MENU NAVIGATION