Opera theologica ..

41쪽

. . . . Neulam iustitiae divinae es Absit a

me ut bacerdotio Iungaris mihi, honorantes enim me honorabo,& contemnentes me contemnentur. Neque ipse tantum excidit, sed, om-Des, quorum tunc personam gere-Dat,causamque agebat, licet nondum

e cistentium, una cum ipso de tantae dignitatis fastigio sunt dejecti me

que Sacerdotio tantum, sed foedere, cujus Mediator, internuncius erat Sacerdos, exciderunti, desiitque Deus hominum Rex meus esse,

Wipsi populus ipsius desiit ipsum

quoque Sacerdotium, nemine existente, qui id obire posset ex foede ris istius ratione desij sacrificium Eucharisticum desis invocatio nominis divini desiit communicatio gratiosa inter Deum homines. Misera prorsus miserandaHumani generis conditio sui illo rerum statua si beata illa gens recte praedicatur, cujus Deus est Iehova. Et incumbet haec ineluctabilis miseria nostro generi in aeternum , nisi misericors: miserator Iehova illos in gratiam recipere dignetur foedus aliud, non secundum id,quod trans gressi erant, quodque jam inveteraverat,imo abolitum erat, sed novum gratiae, im ijsdem inire statuat Ueriim hoc obstante justitiam veritate non potest, nisi sequester: sponsor

interveniat,qui Mediatoris parteSInter Deum ostensum, peccatores Obediri non tam accessurus ad Deum

cum Lacrificio Eucharistico pro be-hrech humano genera collatis, neque cum precibus quae eorundem continuationem malagmentiam tantummodo impetrent sed offerendi sacrifici causa pro maleficio, quod Deo intulerant praeceptu illius transegrediendo,&irectum proimpetran-

da remissione peccatorum. Hinc exstitit necessitas sacrifici expiato ij,&Propterea aliud fuit Sacerdotium

constituendum cujus functione pec catum admissum expiaretur homini peccatori accessus ad gratia DA thronti fieret, quod est solius Christi nostri Sacerdotium , At noluit Deus temporum dispensator sapientissimus ut istud Sacerdotium statim ab initio mundi seccati obiretur voluit prius neces sitMem illius recte intelligi per conscientiarum de peccatorum multitudine , gravitate

convictionem voluit animos homi

num serio illius desiderio tangi , sic tamen, ut interea certa spe Sacerdotij illius aliquando obeundi fulcirentur adversus desperationem e peccatorum conscientia , quae nisi per illud Sacerdotium tolli non poterant. Hecomnia, obtinuit Deus instituto ad tempus Sacerdotio typico, quod homines infirmi& peccatores ex lege carnalis mandati per animalium ad id sanctificatorum immolationem, primitus sparsim per totum terrar Umorbe, inde in populo Israelitico, peculiariter inSacerdotale regnum ele

cto, obiverunt. Otium enim anima Zmii . r .

lium sangius funderetur, in qu Tata illorum erat,suum meritum in moris te illorum contemplabantur neque miris peccaverant illa , ut morte uua

peccatum luerent. Quod ipsium diligentius intuentes iqua judici lance pensitantes, intelleXerunt, peccatastia per illa sacrificia, aliena nempe

humanis longe viliora, CXpiari non posse. Vnde concludi necesse erat, quum nihilominus ista offerrent, nihil aliud qua chirographum se Deo

tradere , quo ipsi peccata sua coram illo obsignabant,& debitum confite bantur. Attamen quoniam instituta a

42쪽

X D. I. ARMINII ORATIO,

Deo erant, usque illa velut grati odoris incensa ex illorum manibus acciperet, inde spem gratiae ,eniae concipiebant, ratiocinantes apud secum matre Samsonis: Ie- hova nos occidere vellet, non susci-Peret de manu nostra holocaustum de oblationem . Illa vero spe ani mum labascentem fulciebant .ardente desiderio in fide promissionis

divinae administrationem Sacerdo-

xij, quod per illum typicum figurabatur, exspectabant scrutantes in quem aut cuiusmodi temporis articulum praenuntius ille, qui in ipsis crat Spiritus Christi declararet,quae

ad Christum, passiones, gloriam

illas consequuturam. At istius Sacerdoti dulcissimam considerationem quia anhelat animus, festinat oratio, huius prolixiora tractatu, teporis&vestri rationem habentes, Lupersedebimus. Tribus autem partibus illius tractatum circumscribemus; primum de muneris impositione, inde de ejus exsecutiones administratione, denique de fructibus administrati muneris inutilitate, quae inde ad nos redundat, agemus: Si tamen, quod spero modo , eadem qua caepistis benevolentia: attentione dicentem Prosequamini. De impositione tria nobis res ipsa ex ordine tractanda offert de imponente, de illo cui im- Ponitur vel demandatur, de injunctionis iusceptionis modo.

Persona imponens est Deus, Pater Domini nostri Iesu Christi Quuenim id opus ad oeconomiamin dispensationem salutis nostrae pertineat, personae, quae una monarchia continentur, distinctim considerandae sunt ex Scripturae rite praeeunti Samussi, Patrum orthodoxorum adstipulante praescripto. Ille est I hova qui Messia filo frustra ringentibus principibus tenebrarum,dicit. Filius meus es tu, ego hodie genui te petea me dabo gentes hareditatem tuam pilsessionem tuam terminos terra Ille

qui Messiae ad dexteram suam adsidere jusso, venerandum suum sermonem cum juramento ingeminavit: Tu es Sauerdos in terram secundi, ordinem Melchicedec. Ille est qui imponit, dure meritissimo. Cum illo enim nobis est negotium, ille lucem habitans inaccessam perpetim in sede Majestatis suae considet ille authoritatem sibi suam sartam tectam

citra ullum suae personae condescensum, ut antiquitas loquitur, servat, jus repetundarum a peccatore injuriarum sibi retinet integrum , de quo concedere vel remittere ipsi visum non fuit, propter inflexibilem iustitiae rigorem, secundum Uam iniquitatem odio habet. Impium coram se habitare non permittit. Ille itaque est, penes quem imponendi jus fuit botestas. An etiam voluntas, id facta declarat muneris impositio. Sed causa ejus inquirenda, quam non nisi in justitiae aratiosae misericordiae primum conflicturi deinde amico per sapientiae conciliatricem operam consensu, imo, concursu inveniemus. Postulavit justitia poenam a creatura peccatrice

sibi debita, tanto rigidius quanto

illam denunciarat aequius, terius Pronunciarat Misericordia grati faviscera miserationum, piae matris instar, aperiens, poenam illam, in quaeXtrema creaturae miseria posita erat, aVertere desideravit, arbitrata,

licet causa id non deberetur, sibi tamen aequissimo jure id tribuendum,

cujus proprium sit adversus judicium gloriari

43쪽

d SACERDOgloriari. Excepit iustitia tenax propositi, fateri se quidem gratiar thronum justitiae tribunali esse sublimiorem ,at aequanimiter ferre non posse, ut nulla sui ratio habeatur, authoritate totius rei gerendae misericordiae tranSscripta concedere tamen ipsi

quia suum cuique tribucre sit devota, si modus inveniri queat, quo sua declaretur inflexibilitas, idi adve sus peccatum magnitudo. Sed illa

misericordiae opera non fuit. Ad Uocanda fuit sapientia, quae tantam litem componeret, duas istas supremas in Deo omnis aequi 3 boni praesides amice conciliaret. Vocata Uenit .simul modum invenit, suumque utrique tribui posse assevera it, si poena peccato debita, justitiae desiderata, misericordiar exosa, in sacrificium verteretur expiatorium cujus oblatio propter mortis, poenae peccato debitae, voluntariam perpessionem, placaret lustitiam , misericordiae locum faceret ipsi desideratum. Adnuit extemplo utraque, de ex sapientiae arbitrio decretum fecit. At quaerendus fuit offerendo sacrificio Sacerdos. Haec enim functio erat Sacerdotij, ut ad secundum veniamus, imo sacrificium quaerendum

suit, lac lege ut idem esset Sacerdos .sacrificiumst quod ratio veri postulat Sacerdoti insacrifici j a quo recedit typicum dc symbolicum.

In ordine creaturarum neque hoc inveniri potuit, neque ille Angelus Sacerdos esse non potuit. Ex hominibus enim assumendus fuit, qui pro hominibus, in his quae apud

Deum agenda erant, constitueretur.

Neque lacrificium esse potuit Angelus, quia fas non filii ut mors Angeli esset expiatio criminis , quod homo

Perpetrarat: neque si decuisset mos et L, CR RisTr. II

me, adduci potuisset homo, ut crede .ret, Angelicum ab Angelo pro se sacrificium impensum esse, profuisse impensum . Ad homine ergo ab undum fuit At neque inter illos inveniri potuit, quem deceret, qui posset, qui vellet, Sacerdotio fungi.

Omnes enim erat peccatores, omites delica: conscientia terrebantiar, omnes sub peccatim satanae tyrannide captivi detinebantur. Peccatori ad Deum, qui pura lux est, accedere fas

non erat offerendi causa delicti conscientia territus irati Dei vultum sustinere non poterat, Coram quo tammen erat comparendum sub Dominio peccati, sathanae constitutus officium ex amore peto alij praestandum obire nec voluit, nec velle potuit. Eadem ratio etiam humanti momne sacrificium repudiat. Fuit tamen ex hominibus assumendus S

cerdos, de humana hostia litandum. Et huc igitur sapientia vocanda fuit in consilium. Illa hominem ex hominibus procreandum dixit, qui naturae cum alijs communionem haberet quidem , ut tentatus similiter in omnibus , compati reliquis posset; sed nec reliquorum ordine censeretur, nec juxta primaevae creationis

benedictionis legem homo fieret. qui sub Dominio peccati non esset, in quo Lathanas nihil inveniret damnabile, qui conscientia peccati non urgeretur, imo qui peccatum non nosset, hoc est, qui in similitudine

carnis peccati nasceretur, sine tamen peccato. Talis enim decebat nos Pontifex, pius, sanctus, innocenS, separatus a peccatoribus. Ni autem cum hominibus naturae communi nem haberet, nasci debuit ex homine ut non haberet communionem

criminis, sed savictus esset, um san

44쪽

ctificatio sit proprium opus Spiritus sancti, ex illo concipi debuit: Uonativitas, quae erat supra naturam,sed pro natura, miraculi excellentia, turam superan S, eandem virtute mysteri repararet. Caeterum major sint Sacerdoti istius dignitas , functio gravior, quam ut puro homini conveniret beneficia per illud impetranda puri hominis pretium infinite excedebant. Debuit ergo sermo ipse Dei, qui ab initio apud Deum erat, per quem mundus, secula, visibilia invisibilia condita sunt, caro fieri, Sacerdoti munus suscipere, suamque carnem Deo in sacrificium pro vita mundi orarre. Habemus ita quedam personam, cui demandatum est Sacerdotium, cui datae partes communis criminis expiandi, Iesum

Christum Dei hominis filium,

tantae excellentiae Sacerdotem, ut selix videri culpa possit, quae tantum meruit habere redemtorem Alim

positionis, susceptionis modum progrediamur. Ille est ex pacto, quidem ex parte Dei per juramentum confirmato. Quod ex pacto, id solemne est De Sacerdotium imponenti. Nam, Levi strum Leviticum ex pacto est impositum, dicente Deo apud Malachiam Pacium meum e lcum illo ita jacis. Quod pactum

juramento confirmatum, id huic Sacerdotio est peculiare De utroquestrictim videamus Pactum Dei cum Sacerdote nostro Iesu Christo constitit ex parteDei postulatione actus, Wimmensae remunerationis promissione taex parte Christi Sacerdotis, acceptione promissionis, actus pollicitatione. Postulavit Deus ab illo ut animam suam poneret hostiam pro peccatori ut carnem suam daret pro mundi vita,ut pretitim reis demtionis solveret pro numani generis peccatis .captivitate: promisit, si id faceret, visurum semen longaevtim futurum aeternum Sacerdotem, quidem secundum ordinem Melchiraedec, id est, ad Regiam diagnitatem per Sacerdoti functionem evectum iri Accepit Sacerdos noster Christus conditionem, partes expiandi nostri criminis dari sibi passus est, dicens: Ecce adsum Deus ut faciam voluntatem tuam; sed hac lege, ut eo facto Melchiχedeci instar Sacerdoti honore in aeternum potiretur , in solio Regio collocatus

populos sibi subditos in iustitia administraret, suisque pacem procuraret, in Rex justitiae de Princeps pacis Sustinuit enim crucem, ignominiam contemsit, pro gaudio sibi proposito consequendo, ut tinctus supra consortes si s oleo laetitiae solio aequitatis ad dexteram throni Dei in aeternum consideret Magna certe dignatio praepotentis Dei, qui non ecauthoritate, sed ex pacto cum Sacerdote nostro agere voluit Magna Sacerdotis nostri pietas, qui arduum. molestiae miseriaeque plenum munus obire nostra causia non

detrectavit. Euge Christe optime, Sacerdos maXime, macte ista pietate tua,perge ista via grassari ad gloriam, ad salutis nostrae consecrationem persectata Voluit nempe Deus ut ex voluntario in puro puto erga suam gloriam Telo, peccatorum salutem affectu munus administraretur decuit illius am piam benignitatem, ut tam promtam voluntatem ingenti praemio remuneraretur. Addidit pacto riusiurandum, tum illi confirmando, tum immutabilitati

dignitatiq; Sacerdoti istius demonstrandae

45쪽

strandae. Quamquam enim iurisjurandi necessitatem naturae ipsius constantissima veracitas decenter removeat, hominum tamen morem infirmandis pactis secutus juramento illud confirmare voluit: ut Sacerdos noster certa si e duplici anchora immota promimonis Oc juramenti innixus, ignominiam contemneret cnicem lustineret. Immutabilitas: a ternitas Sacerdoti istius per iuramentum pacis additum est commonstrata Quid quid enim juramento confirmat Deus id aeternum est ximmutabile. Sed an non omnia Dei vi rha, prommissa pactata etiam citra juramcntum dicta facta, inita sunt ejusdem natur. Liceat mihi dii crimen in

iis ponere, idque gravissimo exemplo comprobare. Quum duplex sit ratio: modus, quo homo justitiam apud Deum Sc vitam ab illo adipisci potest, unus secundum justitiam per

legem, Per opera ex debito: alter secundum misericordiam per Euangelium, per fidem ex gratia : qui modi ita sunt comparati ut simul obtinere non possint, sed ut irrito facto priore alteri locus esse queat voluit Deus initio priorem illum homini praescribere, sic postulante ipsius iustitia lommis primaeva instruitione sed visum illi non sui ex illius legali foederis sormula,stricte cum homine agere , ceperemtoriam de illo sententiam e legis rigore proniandare t quapropter juramentum

in pacto non adposuit, ne eo ipso immutabilitas illius ostenderetur, quam illi inesse noluit. Hinc factum, iut illo per peccatum irrito facto, alteri melior Io us fuerit ex Dei beneplacito iri Culus patefactione,quia

illud postremur oesicremtorium esset futurum, de justitiai vita obtinenda nuramentum adhibuit Pero . memetipsum juravi, quod benedi i a

centur m semine tuo omnes gentes

terrae.

Vivo ego dicit Domiti us molo GH it.

mortem peccatoris,sed ut converta in F.; itaturet vivat Iuravi in ira mea, si introibunt in Tuiem meam quibus autem juravit non ingressuros ina

quiem suam hisi iis qui non obedierant .videmus non potuisse in-gi edi propter incredulitatem qua de causa, ira Dei, a qua per fidem in

Christum liberari potuerunt peccatores, mper incredulos manere dicitur . Eodem modo res habet Sacer doti j. Leviticum enim ad tempusu tic coriectionis impositum iuramento non confirmavit hoc veto quia aeternum esse voluit, urejurando sanxit. Quam totam rem Apostolus ad Hebraeos ex Psalmo enicvsimo decimo nervosissime demonstrat. Felices nos quorum causa Dcus iurare voluit, miseros si ne iurantiqvidem credimus. Dignitas etiam isti S. cete otio per juramenti adpositionem conciliata est maxima longe supra evitici Sacerdoti honorem Lex enim mandati carnalis homines firmos peccatores constitit Sacerdotes ad oderendunt sacrificia, qtiae non poterant in conscientia sanctificare cultorem , peccatum

abolere, recaelestia bona adferre. At sermo iurisiurandi post legem . Filiiim constititit Sacerdotem in aeternum sanctificatum qui ex citandi'-lubili vitae serSpiritum aeternum seipsum Deo inculpatum offirat nunica oblatione in perpetuum con, secret qui sanctificantur , purgatis conscientiis illoriim ad serviendum Deo vivo, tanto praestantius foedus

46쪽

e confirmare debuit quod praestantioribus promissis est sancitum; magni omnino momenti esse debet, quod Deus juramenti religione est dignatus De impositione diximus quantum temDoris permisit brevitas videamus de executione in qua partes obeundas in illis affectum statumque exsequentis considerare habemus: Munia obeunda sunt oblatio

sacrifici expiatorii, precatio Oblationem praecessit praeparatio per exinanitionem, , profundissimam obedientiam devotissimam, supplicationes vehementissimas, tu manarum infirmitatum egperientiam

eaequisitissimam, de quibus singulis dicet e non est necesse ' oblatio ista

dualius en tibus constat sibi succe dentibuS Prior est immolatio corporis Christi per sanguinis in ara crucis effusionem, quam mors est insecuta pretium redemptionis pro Pec iis, per poena peccatis debitae

perpessionem. Altera est oblatiocprpori aedivivi danguine effuso adspersi in coelis symbolum pretij soluti se impetratae redemptionis Prior ista extra sanctum sanctorum it ORATIO, demptionae pretium pro om ibM. Altera vero in caelo in sanct sanctor ueri fuit perficiensa Nam corout illus jam poenam mortis perpessum Se invitam revocatum, debuit compare

re coram 1jestate Dei sanitiine proprio adspersum, ut illius contiis

nua apud Deum memoria, peccato-ram esset egpiatio perpetua De ista sic loquitur Apostolus: In secundum autem semel astannis solii somna faterias ingreditur,vdiu es gmne quem offert pro se ipso populi erratu in Gemniens autem Chri 'turcrum bonorum Pontifex, non perni guinem hirebram vitulorum leti es ,roprium sanguinem is- gregius est se mel in sacrariam, ternam redemtionem nactia: per proprium san-gUinem nemperiam effusum: ipsi adspersum ut cum eo coram Deochmparare postit. Illa semel facta est&desij fieri. Nam quod mortuus est, peccato mortuus est semel. Haec autem perpetua est nam eo quod in aeternum manet, perpetui habet sacerdotium . illam peregit agnus mactandus istam mactatus Wa morte in vitam resuscitatus:

illam in statu infimae humiliatio-

hanc in statu eloriar' utralia-

peragenda fuit in terra nempe, quia i que ex summo adfectu erga gloriam in coelo effusio angurius fieri e Dei, peccatorum salutem Illam Quit, quae mortem habet necessario 's perfecit sanctincariis unctione Spi-

gi, in caelo coram Majestatis Dei 3 eri conspectu locum habet, quam

ipsit m peccatum mortis in se meritum continens, ut illa poenam peccati. Sic enim dicit Scriptura L H-lius homulis venit, ut ministraret, daret- qt se animam uam pretium redemptionis pro multis. Iremus Hoc poculum 6 Novum Te amentum in meo avgnine, qui pro multis funditur in remissonem peccatorem. Item: Qui deditsemeti um re- ritus , hanc consecratus insuper per passiones, unctus sanguine proprio; adeoq; per illam te sanctificavit velut pr*paravit in terra,Ut humjus functionem in celo obire posset. Altera pars est precatio sinte; cessio, ista priore innitens. Precatio quam pro se ipso offert, tantorcessio quam pro fidelibus quae titraque nobis a Ioanne cap. IT suculentissime describitur. Continet enim illud caput perpetuum canonem Precum

47쪽

preeiuno intercessionis, quas Christus Patri offert in caelis quamquam

enim Christus adhuc in terra ex iis sm illam precationem recitaverit, amen ad statum illius soblimem in caelis pertinet proprieri at describi voluit,ut perpetuo nobis esset In terris solatio. Frecationem offert Christus Patri pro seipso, iuxta mandatum promissim Patris Perea meo dabo gentes haereditatem tuam et ad quod promissum Patris respiciens

Christus dixit Paterglorina Fili tim,nto Pisus glorificet te, sicut dedisti illi

auctoritatem in omnim sarnim , hi quot

quot dedis ei, det e vitam aeternam.

Ab hac precatione distinguendae sunt supplicationes istae , quas Umtichrami ct clamore valido Patri ob tulit in dithia carnis luci per illas enim liberari peti j ab angore, per haT

postulat uti inlaetavum videat utque volunta Domini per manum suam

presteretur. Intercessio fit pro fidelibus , de qua Apostolus: Quis est nircndlaei Christus e l. qui mori ui est, imo

vero qui etiam excitatus est, qui etiam ad

dextram Patris est, qui etiam interpellat pro nobis: de ad Hebraeos' Vnes eriimpissus servare potest eos, qui per ipstumac

redunt ad Deum semper vivens Et inter

pellet pro illis. Dicitur autem pro fi delibus intercedere excluso muDdo, quia post sacrificium sussicien tollendis omnium hominum peccatis oblatum, consecratus est Sacerdos Massnes, ut sit prasectati omisi Dei, ita domvi illi sunt, qui duciam Ogloriam stet adfinem usquefirmam retinent. O-

tam hah fiinistionis suae partem iri coelis obit coram facie Majestatis di viii, ibi etiam thronus, dolium Dei est, quo Vnos mentes oculos attollere jubemur precaturitus S humilem genuflexiorem, velut Patris genibus advolutus, sed in fiducia esto si sanguinis sui, quem corpor adspersium Patri perpetuo intuendiam praebet, semper illius Lacrosan clo adspectui obversans: cujus etiam sanguinis fusio corpori adspersi dignitate &pretiosi tota hujus functionis cinacia nititur, Utpote per quem aditum sibi insancta sanctorim ad interiora vel patefecerit unde certo certius concludere

nobis licet, illius preces nunqUamrejectum iti, hinos, si illius nomine quidpiam petierimus, vi istius intercessionis ex auditum iri. Sacerdoti munij ita peractis, Deus Pater pacti sui auramenti sancti memor, non modo Sacerdotium ipsi in aeternum continuavit, sed illum ad Regiam ctiam dignitatem evexit, data ipsi omni potestate in coelo, in terra. authoritate in

Omnem carnem, nomine collato

quod est supra omnem potestatem, Imperium: nomen, quod iri hoc futuro seculo nominatur, subjectis illi omnibus principatibus, Magistratibus, ut esset Christus GDominus totius Israelis, Rex regum Dominus dominantium. Mirabili ergo foedere duo ista summa munera Sacerdotalem Regium in uno Iesu Christo conjunxit, A sic promissos exsolvit quo juraverat illum Sacerdotem futurum aeterniam

secundum ordinem MelchiZedechi, qui ex simu in Sacerdos fuit,&huc usque citra temporis initium de finem,quia illius genealogia in Scripturis typo servientibus non describitur. Haec conjunctio omnium operum divinorum supremus apex est, extrema clausula symbolum obit autem non per angustias spiri- - temperatae ad salutis nostrae oeconomin et iam

48쪽

miam justitiae mmisericordiae Dei

nunquam intermorituru, judicium gloriae Dei gloriosissime luculentissimu ,&certitudinis de salute per hunc Regium Sacerdotem obtinenda firmamentum immotum. Si homo extremus creationis colophon, propter corporis inime conjunctione mi Crocosmus, Epitome totius mundi

universi Hymen iis recte adpellatur; quid de hac conjunctione censebimus, in qua totius Ecclesiae fidelium&Dei ipsius lucem inaccessam habitantis uni unitissimam nunquam separanda consit iti qua nominis amplitudine illius divinitatem indigetabimus Nome habet illa supra omne primen quod nominari potest . In effabilis est, in imaginabilis, incom- praehensibili , si dixero hujus potissimum respectuChristum splendorem gloriae paternae characterem hypostas eos illius: imaginem Dei inconspicui appellari, quantum potest

illius excellentiam nunciavero.Quod potest illustrius esse documentum justitiae, misericordiae temperatae, quam quod ipse Filius Dei exinanitus forma servi assumta, Rex fieri non potuit, nisi per Sacerdoti functionem, quodque bona illa quae ut Rex subditis suis impartiri habuit, non nisi per Sacerdotium impetrari potuerint, .impetrata a Deo, non nisi interveniente hoc Rege Mediatorio. communicari per vicariam illius sub Deo distributionem 3 quos salutis per Christum certo obtinendae certius iudicium, quam quod eandem hominibus Sacerdotio pro illis fungens impetravit, ter Sacerdotium Rex constitutus illis dandam a Patre accepit

Atque in hisce gloriae Dei summa consistit verum, ut video, haec

consideratio nos ultro ad tensum de postremum tractatus nostri thema deducit, quo de fructibus administrati muneris Sacerdotalis acturos

recepimusa quos lim innumetros. omnes tamen ad quatuor summa capita reducemus, ore viter, quia ad finem properamus, perstringemus.

Ista sunt Novi foederis pactio cconfirmatio : Omnium bonorum ad salutem humani generis necessariorum impetratio, adeptio, adplicatio Sacerdoti novi Eucharistici, imo 'egi institutio Denique

summa revirema foederatorum ad Deum adductio. Prima utilitas est novi foederis pacti, confirmatio, in qua directum est ad solidam celicitatem

compendium.

Hanc peractam Sacerdotio Christi: gaudemus aloriamur. Quia enim prius foedus imbecille factum

esset per peccatum starnem, justitiamque xvitam adferre non posset, aliud necessario ineundum fuit, aut nos in aeternum a conspectu Dei a arcendi. Iniri inter Deum justumis homines peccatores non potuit, nisi reconciliatione facta Visum autem est Deo parti offensae, ut illa per Sacerdotis nostri sanguinem in ara crucis effundendum, perficeretur. Effudit ille Sacerdos simul magnus an guinem suum , ieconciliationem apud Deum impetravit. Hoc peracto foedus iniri poterat inter reconciliatos Inde placuit Deo ut idem Sacerdos, qui reconciliationis Mediator fuerat dequester eodem, quo illam perfecerat, sanguine , medius, velut fecialis interveniret et

languine quo foederatorum conplentis adspersae a mortis operibi purgarentur: sanctificarentur: sanguine quo

49쪽

quo ipse adspersus in conspectu Dei

semper compareret sanguine quo omnia caelestia adspergerentur: Purificarentur. Hoc itaque interveniente sanguine foedus sancitu est aliud non operum, sed fidei sed legis, sed

gratiae;non vetus, sed novum, d novum on ob id quod priore posteriusetat, sed quod nunquam est et antiquandum, quia in perpetuum vis vigor illius esset duraturiis. Nam quod antiquatur S senescit, prope est te Danescat. Tale si rursus iniretur,et altis sibi succedentibus seculis crebra foederis mutationes incidere debebant, mantiquatis prioribus posteriora succedere. At fuit tandem in aliquo consistendum semel tale ineundum, quod in aeternum duraret. Et sanguine fuit sanciendum. Quo autem pretiosiore sanguine confirmari potuit quam Sacerdotis illius,

qui Dei simul Ac hominis filius ellit;

Hoc autem, de quo agimus, isto sancitum est sanguine itaque Novum, nunquam antiquandum.

Tanti enim Sacerdotis proprio suo sanguine adspersi perpetuo praesens

intuitus non patietur paternam mentem immemore fieri sanciti per illam foederis, aut pium pectus ejus poenitentia duci. Quo alio sanguine poterunt foederatorum conscientiae, si post foedus gratia initum aliquo se commaculent crimine, mundario Deo sanctificati apro peccaturiliqua est hostia , si vis hunc Sacerdotem conculcaverit, da nouinem sediruta quo sanctificari es, profavum duxerit. Foedus ergo quod hoc interveniente sanguinem Sacerdote est percussum, novum est: in secula duraturum.

Alter fructus est bonorum omitium, qua foederatis ad salutem an mar corporis sunt necessaria, impetratio, adeptio,oc adplicatio Quun. Ce .lus omne certis promissis sit sanciendum, ,hoc bona sua habere debuit, quibus Assanciretur ipsum, infoederati bearentur. Inter haec primo se offert peccatorum remissio. iuxta foederis novi formulam Eropropitini iniquitati bini erum. Hanc au tem Christum sanguine suo impetrasse testis est Scriptura , dicens: Hoc est sanarum Novi Testa inenti, qui pro multu effunditur in remissonem pri talo rum De adeptione per ejusdem muneris functionem testatur Scriptura eadem his verbis: Chrilia per proprium sanguinem ingrcs II semel in sancta san

ctorum atteream redemtionem adeptis .

Adplicationi testimonium perhibet. dicens: In Christia habemue redemti nemper sangκjnem ipsi si nempe remissonem peccatorum ex divite ipsim gratia . Hoc necessarium bonum excepit domptio in filios Acrius haereditatis caelestis, cujus impetrationem , adoptionem, communicationem etiam Sacerdotio Christi nostri debemus. Ille enim illiu Dei proprius insinissentem existens, solus haeres bonorum paternorum, tantis bonis solus pol noluit consortes habere voluit. quos oleo titia suae perfunderet, dein participationem istius haereditatis assumeret. Obtulit itaque animam suam pro delicto, ut exacto animae suae labore, semen longaevum videret, semen Dei, quod in nominis sui Whaereditatis consertium veniret.

Factus est sub Lege, ut illos tu sub

Lege sunt redimeret, ut adoptionem acciperemus. Petiit en mandato P

tris ut Gentes sibi darentur in haereditatem. Hisce ergo suis ac stibus S

cerdotio proprijs jus illud fidelibus sui impetravit hcum ijs commum i nicandum

50쪽

D. I. An Misit ORA Tio uicandum adeptus est, imo Greipsa

dedit Quotquot enim in nomen eius cre

diderunt, dedit hanc dignitatem ut filii Dei ferent. Ter illum: illius respectu adoptavit nos Deus in Filios, dilectos in Filio dilectionis suae. Ille

itaque est unicus haeres, per cujus mortem ha:reditas venit ad alios quod perfidi agricolae, quamquam ignari tanti mysterij, veraci tamen ore,quia Sacerdotes: Scribar erant, praedixerunt. Galterum quia bona tanta non nisi in unione cum ipso Sacerdote obtineri possunt, Spiritus quoque Sancti donum , vinculum istius unionis, impetrare, adipisci&in suos effundere debuit. Impetrare autem, quia Spiritus gratiae est 'Index, Testis amoris Dei erga nos Marrhabo haereditatis nostre . non potuit, nisi reconciliatione facta, hoc erat Sacerdotis. Facta vero reconciliatione peti j a Pati e pro suis alium paractetum, impetraVit. Evectus ad dexteram Dei, eundem ex pacto Sacerdotij promissum a Deo adeptus est, acceptumque effudit in uos copiosissime , Scriptura dicente: Itaque dextra Dei evectius promissum Spiritumsanctum adeptui esu-dit, quod videt . Horum vero bonorum omnium impetrationem, adeptionem incommunicationem ex Sacerdoti functione profluxisse, sigillo quodam sacrosancto contestatus est Deus, quum illum Testatorem constituit eorundem bonorum, quod munus plenam bonorum Te-riameto legandorum possessionem, habsolutam distribuendi authoritatem junctim complectitur. Tertius fructus est novi Sacerdori Eucharistici, imoin Regis institutio, nostrique ad illud obeundum sanctificatio; novo enim foedere inito, novum Sacerdotium Eucharisticum, quia vetus interciderat,mit instituendum, Sacerdotes ad illud obeundem sanctificandi Christuc illud instituit per suum Sacerdo tium, nos sanctificavit per ejus dein functionem. Et hoc quidem ordine instituit. Primum constituit nos propter ingentia beneficia Sacerdotio suo nobis impetrata indonata, gratiarum agendarum debitores In de sacrificijs Deo offerendis instruxit, animabus&corporibus nostris

sanguinis sui adspersiones Sp. sancti unctione sanctificatis .conse

Cratis, ut Deo grata esse possint sacrificia si offerantur . In caelis CGram throno gratiae altare Curaviterigi, quod sanguine suo adspersum Deo consecrevit, ut fidelium suorum sacrificia isti imposita coram facie Majestatis, Throno illius perpetim adpareant. Denique alta ri isti ignem iternum iunquam interiturum imposuit, Dei immensum favorem , quo sacrificia altarii Oposita accendantur: in cinerem redigantur. Sed coitasecrandi erant Sacerdotes consecravit ille ut Sacerdos summus per sanguine suum: ille dilexit noti lavit a peccatis nomstris per sanguinem suum , fecitque nos Sacerdotes Deo: Patri suo sille nos redemit Deo per sanguinem suum ex omni tribu, lingua, populo, natione se fecit nos Deo Sacerdotes, inquit Ioannes in Apocalypsi sua. Non contentus fuit habere nos consortes in participatione an editatis suae, voluit ut ejusdem quoque dignitatis participes essemus Uerum ita nos sibi consortes fecit istius di gnatatis, ut interea primas semper teneat, ceu caput corporis Ecclesiae, primogenitus inter multos fratres, Sacerdos