장음표시 사용
981쪽
dum ingressu fieri nequit, neque factum est III. Ratio secunda: Quia doceut Deum ut ad illum summum postremum finem pervenire possit, ordinasse, ut homo peccaret: vitiosus fieret, quo viam sibi Deus patefaciat exsequendo isti decreto. IV. Ratio tertia Quia docent, Deum homini gratiam ad vitandum peccatum necessariam .sussicientem , vel denegasse, vel substraxisse antequam peccaret quod tantundem est, atqui si homini legem posuisset, ipsi simpliciter, secundum Nativam ipsam praestitu impossibi
V. Ratio quarta: Quia tribuunt Deo nonnullas actiones, Paris externas, partim mediatas, partim i m. mediatas, quibus positis non potuit non peccare necessitate consequentis,in rem ipsam antecedente, quaelibertatem omnino tollit, citra quam tamen homo peccati perpetrati reus censeri nequit. VI. Ratio quinta: Addi possunt eiusmodi testimonia, ubi expressis verbis dicunt Reprobos peccandi necessitatem evadere non posse :praesertim quum ex Dei ordinatione injiciatur huiusmodi necessitas, similia.
ADam potitit perstare in bonorio noli peccare, idqHe actu ipso.
ratione et ventUS non tantum poten
tia pro ' c Decie tum aliquod Dei praecei eo S in actum non dedUGen da,aut PQ2 li impossunt ubi maritim perduceret, per ipsum praecedens de
II. Adam libere dc voluntarie peccavit citra ullam necessitatem vel
III. Adam non est lapsus ex decreto Dei, non ex ordinatione, non ex desertione, sed ex pura puta permissione Dei, quae nulli vel ad salutem vel ad mortem Praedestinationi subordinatur, sed ad providentiam pertinet, quatenus illa contra Praedestinationem distinguitur. IV. Adam non est lapsus necesse sario, neque decreti, neque ordinationis neque desertionis,neque permissionis respectu unde constat,
quid judicii de eiusmodi dictis fieri
debeat. V. Fateor sane in hanc, qua illi edis agati sunt, conditionis miseriam, Dei I . p. at voluntate decidisse universos filios Adae,&c VI. Disertis verbis hoc exstare negant decretum fuisse a Deo, ut sua defectione periret Adam. VII. Deus praescivit quem eximium esset habitur US homo, quia deis creto suo sic ordinavit VIII. Deus non modo casum primi hominis praevidit, sed arbitrio quoque suo dispensavit.
PEccitiun originis non est illud
actu .ile peccatum, V Ad iri ilegem de arbore scientiae boni cum ali transgressus est propter quod nos omnes prccatores consti
982쪽
II. An peccatum originis sit tantum carentia justitiae originalis,
sanctimoniae a primaevae cum inclinatione ad peccandum , quae hantea in homine fuit, licet non ita vehemens, aeque hin ordinata ut nunc est, propter amissum favorem Dei, maledictionem eiusdem amissionem eius boni, quo in ordinem redigebatur An vero contrarius quidam habitus justitiae, sanctimoniae infusus bel ingressus acquisitus
post peccatum perpetratum. III. An peccatum originis Homines faciat reos irae Dei , quum jam ante propter peccatum actuale Adami peccatores constituti sint, rei damnationis facti. IV. Adamus consideratus in hoc statu, post oeccatum, ante restitutionem, non fuit obligatus ad poenam,obedientiam simulta sed tantum ad poenam.
Hominis , partim in statu primaevo, partim in lapsu considerati.
PErperam dicitur de Praedestinationis stat Reprobationi opponitur materiam esse hominem communiter, seu absolute, si praeordinatio finis respiciatur: si vero mediorum ad finem ei Te hominem a se
II. que male Reprobationem aliam esse passivam seu negativam , aliam affirmativam seu activam: illam esse ante omnes res .m causas in rebus, aut a rebus exstituras, prae-cv Ecognitas aut consideratas , actum eum esse respectivum peccati, Praedamnationem dici. III. Dispiciatur quomodo isti doctrinae convenienter dicantur haec sequentia Impulsiva causa Praedestinationis illius est benevolus affectus voluntatis Dei in Christo Praedestinatio est actus Dei aeternus, quo statuit aliquas creaturas gratiaemgloriae suae participes facere in Christo.
IN. Insulse dicitur . Iustam desertionem Dei. quagratiam homini
Reprobato non confert, quae ad Praedestinationem eiusque exsecu tionem pertinet, esse explorationis.
Et hoc ipsum cum ante dictis conciliari nequit.
AN Deus ex humano genere lapso , seu massa corruptionis perditionis , nonnullos singulares praecise elegerit ad vitam, talios praecise reprobarit ad mortem , citra ullam alterius boni, vel mali considerationem: quod ex decreto justo, tum gratioso, tum severo sit conditio requisita in objecto quod Deus electurus vel salvaturus vel reprobaturust damnaturus est. II. Anullus homo propter solum peccatum Adam damnetur
III. An sic electi salventur necessario propter efficacitatem grati , quae ipsis destinata est tantum ut non possint non illi assentiri, utpote quae
est etesistibilis, 1 v. An sic reprobati damnentur
983쪽
No , necessario, propterea quod aut nulla illis destinata sit gratia , aut non sufficiens, ut illi a sentiritam credere possint. V. An potius juxta Augustinum
sic electi certo salvantur, propterea quod Deus decreverat gratiam illis adhibere prout congrutam novit ut illi persuadeantur: salventur,quanquam si interna gratiae efficacitas spectetur postini per illam non promoveri, de
damnentur . propterea quod Deus illis non applicat gratiam Protat Congruam novit e quanquam interea
gratia sussicienti sic afficiantur ut possint assentiri&salvari.
salutem Hominum peccato inrum concernet tabus ex
hominibus peccatoribus est, quo statuit Deus Filium suum Iesum Christum constituere Salvatorem, Mediatorem, Redemptorem sacerdotem, qui peccata expici, Salutem amissam merito obedientiae suae recuperet, iispenset efficacia
II. Secundum decretum est quo Deus statuit Resipiscentes .Fideles in gratiam recipere eous e Per severantes salvare in Christo, pr pter Christum per Christum. Impoenitentes vero, incredulos sub peccatorum ira relinquere, Condemnare tanquam a Christo a
CL L i. 's III. Tertium Decretum est, quo statuit Deus media ad Resipiscentiam Iidem necessaria suffcientiata efficacia administrare. Et haec administratio dirigitur juxta sapientiam Dei, qua novit quid misericordiam deveritatem deceat: iuxta eiusdem iustitiam, qua sapientiae sequi exsequi paratus est. V. Hinc sequitur quartum decretum dehisce singularibus personis salvandis millis damnandisuquod nititur praescientia, iraevi-
non Dei qua ab aeterno praenovit quinam essent per talem administrationem gratiae praevenientis auxilio credituri subsequentis perseveraturi, qui vero non creditur, non perseveraturi. V. Hinc dicitur Deus nosse qui sint sui, huius certus est numerustum salvandorum tum damnandorum quod qui id est . ut loquuntur Vmaterialiter,in formali
I. Illud secundum decretum est Praedestinatio ad salutem, quae est Fundamentum Christianismi salutis certitudinis de salute , Materia Euangelii, Summa Apostolicae do
VII. Illa vero Praedestinatio, qua Deus dicitur decrevisse creaturas singulares personas salvare & de donare , neque fundamentum Christianismi est neque salutis, neque certitudinis de salute.
A N peccato in mundum inpresso, non fuerit aliud remedium expiandi peccatum , seu satisfaciendi Deo, quam per mortem Filii Dei Lee eee 3 II. An
984쪽
I. An humana natura in Christo quippiam habeata 1ο- immC- diate id est citra interventum Spiritus Sancti quam solain substan
III. An saneta Christi ex Spiritu
Sancto conceptiori .ex virgine Maria nativitas horsum endat, ut natinae nostrae corrupti tegatur, ne in conspectum Dei veniat.
IV. An sancta Christi vita, in qua omnem justitiam juxta praescriptuni legis moralis de Charitate Dei, Proximi implevit horsum tantum faciat, ut Christus sit acerdos purus minnocens, victima incontaminata: an vero etiam ut illa justitia, nostra coram Deo sit justi tia, lac ratione pro nobis, id est nomine nostro, vice nostra, ab ipso praestita. v. An quae Christus passus est antequam ante tribunal Pilati a
tUeretur , concurrant cum iis, qUaepostea passus est , ad peccatorum purgationem , redemptionem, X-piationem, reconciliationem cum Deo
VI. An oblatio, qua Christus se patri obtulit victimam pro peccatori ita facta sit in cruce , ut Christus seipsum: sanguinem suum Patri in
caelo non obtulerit. VII. An oblatio, qua Christus se Patri suo in coelis Languine proprio adspersum praesentat, non sit actio perpetuac continua, cui inter. cessio innititur. v III. An redemptio sanguine Christi parta non sit omnium singularium hominum cominianis, secundum amorem, dilectionem
Dei , qua Mundo Filium suum dedit et quanqtiam juxta decretum iperemptorium de solis Fidelibus i
catorum ad communionem cum Chri: o,&participationem bonorum ipsinas.
Homo peccatori, libet postie catum Perpetratum eam legis notitiam, quae sufficit illi accusando, convincendo condemnando: eaque ipsa notitia potest Deo vocanti illum ad Christu et . servire, ut eum ad poenitentiarix, Christum confugere compellat pereas
plura opera mala externa omittere quam omittit, Oc plura C peraeXtertia, mandata a Deo, praestare, quam praestat, id est, loco motivam allicr meliu regere, Quam retgit' Uanquam si id faceret, nihil eo ipso in
III. Vocationis distributio in
internam, hexternam , non est dis stributio generis in species, sive totius in parteS. V. Vocatio interna contingit etiam iis,qui non assentiuntur voca
. Omnes irregeniti habent librarum arbitrium .in potentiam Spiritu Sancto resistendi gratiam Dei oblatam repudiandi, consilium Dei
adversus se contemnendi, Etlangelium gratia repudiandi ei qui corpulsat non aperiendori idque actu
ipso possunt facere, citra discramen ullum
985쪽
VI. Quoscunque Deus vocat, illos serio vocat, voluntate deside, rante illorum Resipiscentiam de sa- Litern neque est ulla Dra de illis
vel circa illos, quOS UOC It iant f
imiter consideratos volitio, isti vo luntati vel affirmata veri vel negati Ve
contraria. VII. Deus non tenetur omneS
modos possibiles sibi usurpare ad ommunis vationem : officio suo functus est, quando vel unum , vel plures usurpavit ad salvandum. VIII. Vocationi Divinae,qu Umprimum sit de repulsa non est , filiis non est, neque proximus, neque a Deo intentus, ut homo reddatur inexcusabilis. IX. Doctrina quae horsum tantum patefit , ut reddat auditores inexcusabiles , non potest reddere inexcusabiles, neque jure neque es ficacia.
X. Ius Dei quo potest postulare fidem in Christum , ab iis, qui Potentiam credendi in eum non habent in quibus gratiam ad credendum necessariami sufficientem dare recusat, citra meritum ob gratiam repulsam, non nititur eo,quod Deus dederit in Adam , in primaevo statu .m eo omnibus hominibus potentiam credendi in Christum. XI. Ius Dei quo potest condemnare eos, qui repudiant Euangelium gratiae,&quo actu ipso condemnat immorigeros , non nititur eo, quod potentiam credendi in Adamo acceptam sua culpa amise
XII. Necessario ponenda est gratia sufficiens , quae tamen effectum non sortitur culpa eius cui
contingit secus justitia Dei in condemnatione infidelium defendi non potest. XIII. Efficacitas gratiae salutaris non consistit cum omnipotenteactione Dei, qua sic agit intus in mente&in corde hominis, ut cui illa actio imprimitur ille non possit non assentiri Deo vocanti, seu quod idem est, gratia est non vis irresisti
ficiens recte distinguantur, secundum vocationem congruam, non congruam et ut efficax illa dicatur. qua utitur Deus secundum propositum praecise salvandi singularem ali. quem hominem , prout novit congruum ut ille moveatur, c persuadeatur ut obtemperet . Sufficiens vero illa dicatur, qua utitur non ex proposito tali, quanquam ex amore generali erga omnes homines illa afficiat nonnullos, quorum tamen peremptorio decreto statuit non m sereri.
XV. Efficacitas, quae distincla est ab efficientia ipsa, sufficientia
XVI. Qui vocationi Dei obtemperant, illi libere assentiuntur gratiar, ab ea tamen excitati, impulsi, tracti, adjuti .eo ipso momento quo assentiuntur, poterant non assentiri. XVII. Homo se habet in initio conversionis suae mere passiveri id est, quanquam actione vitali, id est sensu percipiat gratiam vocantem , tamen non potest non tam accipere,in sentire , at ubi sentit gratiam mentem incor afficientem, libertassentitur, ita ut possit non assentiri,
986쪽
Doctrina de poenitentia non est legalis, sed Euangelica id est.
non ad Legem, sed ad Euangelium pertinet: quanquam Lex ad poenirentiam sollicitet: impellat. II. Agnitio peccatorum, dolor ob peccatum, desiderium liberationis, cum proposito vitandi peccatum , Deo grata sunt tanquam conversionis initialia. III. Non sunt proprie loquendo ipsa carnis seu peccati inhabitantis mortificatio , sed necessario prae
v. Poenitentia fide in Christum prior est post Nor vero illa Fide
qua creditur Deum vellescenitentem in gratiam recipere. U. An poenitentia Iudae recte legalis dicatUr. I. An Poenitentia seu resipis centia Tyriorum didoniorum de qua Christus Maith. . simulata&ficta, an vera fuisset.
FIdes Iustificans non est, qua quis credit sibi propter Christum remissa esse peccata et illa nisi fides sequitur ipsam justificatione in seu
remissionem peccatorum . quae est
effectus Fidei justificantis. II. Fide justificans non est qua
quis credit se electum esse. III. Omnes homines non teneritur credere se electos esse.
Iv. Notitia, Fides qua quis Cu Liscit hcredit se credere , natura priotest ea scientia inde, qua quislcit rectedit se electum esse. V. Vnde judicium fieri potest, de eo quod aliquando dicitur, fidelem me lectum teneri credere se electum
VI. Fides justificans est qua creditur in Iesum Christum , tanquam in Salvatorem Credentium universe&singulorum, etiam ipsius qui Cre
dic per Christum in Deum justia
ficans tantae est excellentiae, ut cX-- dat totam naturam hominis, ,
ne eius intellectum etiam Adami in statu integritatis constituti. VIII. Deus non potest jure Fidem in Christum postulare ab eo quem voluntate absoluta , sive citra ullius peccati considerationem , sive ut in Adam Lapsum reprobavit et
ideo quod Christum ipsi prodesse noluit, seu potius ut Christus illi
non prodesset voluit. IX. Fides est donum Dei gratiosum gratuitum, datum secundum administrationem mediorum ad finem necessariorum ducentem, hoc est , quam postulat justitia Dei vel in partem misericordiae vel fe- veritatis, non datum secundum praecisam voluntatem salvandi singulares aliquot homines. Est enim condiuo in objecto salvando requisita, prius naidem conditio quam medium ad salutem obtinendum. X. Fides salvifica est Electorum Dei, non est Omnium, Pervers rcim &sceleratorum holninum, noctrepellentium sermonem gratiae . vita aeterna se indiet nos judicantium, rion Spiritu Sancto resistentium, non consiliu in Dei adversus se spernen-
987쪽
NONNvLO. spernentium , neque eorum qui non sunt ordinati ad vitam aeternam.
Nemo credit in Christum nisi qui
antea per praevenientem gratiam dispositus .paratus est vitam aeteris nam accipere, ea conditione qua Deus eam dare vult, juxta id Ioan . Si quis voluerit eius voluntatem exequiri cognoscet de doctrina utrum ex Deo sit, an ego ex me ipso loquar
REgenerationis, quae in hac vita fit per Spiritus Christi subjectum proximum , est mens .issectus hominis,seu voluntaS secundum modum naturae consideratara non voluntas secundum modum libertatis considerata non corpus homi- HIS, quanquam homo per mentem Waffectum Regeneratione renovatus, actu bene velit, &per instrumenta corpore bene peretur. II. Quanquam regeneratio non uno momento, sed certis gradibus
intervallis peiiciatur , tamen simulatque secundum essentiam , hoc est , per renovationem mentis, affectuum perfecta est , hominem L cit spiritualem, Potentem, ad peccam to per gratiam Dei assistentem resistendum munde etiam a praedomi, nante in eo spiritu spiritualis dicitur non carnalis, quanquam adhuc habet in se carnem contra spiritum concupiscentem dicuntur enim illa opposite carnalis spiritualis, secundum partem potiorem irae- dominantem.
III. Regeniti possunt plus veri& Deo placentis Boni praestare quam praestanti, mali omittere quam omittunt et ideoque si non praestant homittunt quod debent, id non ulli Dei decreto aut gratiae inefficacitati, sed ipsorum regenitorum negligentiae tribuendum est. V. Qui dicit regenitos posse per Christi gratiam Legem perfecte praestare in hac vita, isse non Pelagianus est , neque gratiae Dei facit injuriam , neque justificationem ex operibus stabilit, V. Regenati possunt ex proposito, &contra conscientiam peccare , conscientiam suam sic per peccatum vastare , ut ab ea nihil audiant, nisi condemnationis senten
VI. Regeniti possunt peccatis suis Spiritum Sanctum contristare, adeo ut ille ad tempus usque, dum ad poenitentiam se reduci pallantur, vim efficaciam suam in illis non
VII. Regeniti nonnulli sic peccant, si vallant conscientiam , sic Spiritum Sanctum contristant. VIII. Si David eo momento quo peccarat in riam per adulterium ei homicidium mortuus fuisset, fuisset condemnatus ad aeternam
IX Peccata regenitorum Velectorum Dei vere odit Deus , quidem tanto magis, quanto qui peccant plura a Deo acceperunt beneficia, .masorem vim resistendi
X. Distinctiones istae, quibus
dicitur homo peccare plena, aut non plena voluntate, vastare conscientiam penitus, aut non penitus sed ex parte , peccare secundum partem
988쪽
irregenitam , eo sensu quo a nonnulli, usurpantur sunt noxiae pietati, bonis moribuS.
tia Sanctor MLoAN vere Fideles possint excidere
totaliter& finaliter. An reipsa nonnulli a fide totaliter finaliter excidant. III. Sententia quae negat vere Fideles Regenitos vel excidere posse vel re ipsa exciderea fide totaliter ritualiter numquam fuit ab Ecclesia , ab ipsis Apostolorum emporibus ad haec nostra secula pro Catholica habita, neque quae con trarium affirmat pro haeretica aestimata , imo vero assirmans semper plures in Christo adstipulatores habuit quam negans.
AN quis Fidelis certus esse possit
se a Fide non defecturum citra specialem revelationem. II. An Fideles credere teneantur
se a fide non defecturos. III. Affirmatio utriusque Uaestionis nunquam pro Catholico dogmate habita fuit in Ecclesia Christita nunquam etiam negatio
utriusque istius quaestionis haeresis iudicata est ab Ecclesia Catholica. IV. Persuasio qua quis fidelis sibi certo persuadet se a fide deficere non posse, saltem se non defecturum ac VI fide, non tam solatio servit adversus desperationem seu dubitationem
Fidei Spei adversam, quam secuis ritati in generandae, quae saluberrimo timori, quo salutem nostram operari jubemur, tui in hoc tentationum loco magnopere est nece sarius, directe adversatur.
U. Qui existimat se fide deficere
posse, ideoque metuit ne deficiat, neque destituitur solatio necessario, neque propterea animi anxietate torquetur. Sufficit enim solatio praestando, Manxietati excludendae scire se nulla vi Satanae , Peccati Mundi nullaque carnis propriae a sectione aut imbecillitate fide defecturum, nisi ipse ultro volens tentationi cedat salutem ex conscientia operari negligat.
AN justitiae Dei non potuerit satatisfieri nisi Legi satisfieret. II. An idem sit justitiae Dei in Christo satisfactum esse, Iegi per
Christum esse satisfactum. III. An justitia Legalis&Euangelii essentia differant, an Veroeadem sit utriusque essentia, id est,materia, obedientia Deo praestita, forma universalis, conformitas cum Lege necessaria.
IV. Aniustitiae Christi, qua itisti constituuntur Fideles tres sint partes Prima , Sanctitas naturae Christi quae justitia habitualis dicitur. 2. Perpessiones, quas nostra causa
989쪽
NONNUcausa ab infantia ad mortem sustinuit, quae obedientia passiva seu mortis dicitur. 3. Legalis moralis(adde .ceremonialis per totam vitam usque ad mortem persectissima, imo plus quam perfecta impletio, quae obedientia activa seu vitae dicitur. V. Anactus obedientiae a Christo praestitae, qua justificamur, non fuerunt ipsi impositi secundum p culiare mandatum Patris peculiare pactum a Patre cum ipso initum, quo illos aestus obedientia praescripsit .stipulatus est , addita promissione, fore ut aeternam redemptionem iis acquireret, in semen videret, quod ista obedientia per scientiam sui, id est fidem in se justifi
afius isti obedientiae pertineant,
VII. An justitia Christi sit justitia Fidelis seu lecti antequam Deus illi ipsam imputet. VIII. An Deus illam ipsi imputet antequam per idem justifi
IX. Vel quod idem est Anob -jectum circa quod Deus versatur justificando, sit Electus, in se quidem injustus, at in Christo capite suo ju stus' ita ut justum illim judicet, quia jam in Christo justus sit, id est, quiam fideiusso rein Capite sit poenam luerit sibi debitam , vel obedientiam
praestiterita sedebitam. X. Vel, An Electus in Christopnenam luerite obedientiam praestiterit reipsa , an vero testimatione Divina tantum aestimatio Divina qu. luisse C praestitisse aestim tur, lit actus praecedens justificationem. I. An acitus acceptationis, quo
Deus obedientiam Filii sui accepta
rit non praecedat oblationem, qua
Filium suum in justitiam offert per Euangelium. XII. An acceptata justitia Christi imputatio sit ipsa justificatio, an justificationi praecedanea. XIII. An actus apprehensioniS, quo fides Christum, citisque justitiam , vel Christum in justitiam apprehendit, non sit prior iustificatione ipsa.
XIV. Si actus ille prior sit justificatione, quomodo fides sit instrumentalis causa justificationis nostrae, hoc est , simul instrumentalis causa apprehensionis Pra cedaneae justificationi , justificationis ipsius succedaneae isti appraehensioni Vel,
hendat Christum oblatum in justitiam, quam fides imputetur in justi
XUI. In hoc enunciato , Fides imputatur credenti injustitiam, an vox Fidei proprie sit accipienda pro actu instrumentali, quo Christus injustitiam apprehensus est: an improprie, id est, metonyovice pro ipso objecto quod Fides apprehendit. XVII. An haec phrasis, Fides accipitur relative, instrumentaliter. idem sit cum hac . Fidei voce significatur rhetonymice ipsum Fidei objecitum Vel XVIII. An idem sit, Fide justificamur correlative, qua illa es instrumentalis actio, qua Christum iniustitiam apprehendimus , c Ombedientia seu iustitia justificamur. XIX. An recite dici posset lustitia Christi gratio se imputari injustitiam, vel gratio se haberi projustitia,
990쪽
. g. ARTiXX. An non quum sic dicit Apostolus Fides imputatur in justitiam, intelligen dum id sit de imputatione, quae fit secundum gratiam, non secundum debitum. XXI. Ain, cuius participes fimus per Fidem seu Fide efffectum instrumentale Fidei dici posset. XXII. An quum Deus decreverit neminem ex gratiam misericordia sustificare, nisi credentem in Christum , ideoque per Eae angelii praedicationem Fidem in Christum Dostulet ab eo, qui justificari desiderat, non possit dici, Deum secundum Euangelium eratiose ludicantem etiari circa fidem, tanquam circa conditionem requisitam praestitam ab eo, qui coram throno gratiae judicandus, justificandus
XXIII. Quod si dici id posset,
quod crimen sit dicere, Fidem pergratuitam 3 gratiosam acceptationem pro justitia haberi propter obedientiam Christi. XXIV. An recte dicatur , Si
perfecta essent hominum renatorum opera , possint iis justificari, quanquam multa mala opera patrarint, quum remissionem illorum obti
fidelium, AN de bonis operibus fidelium
vere dicatur, immunda esse instar panni mem struati, eisque competat dictum illud Es i. g. Omnes justitiae nostrae, &c. et Ct deles in quovis opere bono peccare
judicium Dei veniant, quatenus sunt Fidei testimonia tantum man etiam quatenus a Deo praescripta .mercedis promissione sancita, decorata , quanquam merce iis non detur nisi ex gratia, misericordia juncta. Sc propter Christum , quem Deus constituit raro postii propitiatorium per fidem, in sanguine ipsius ideoques cum intuitu ad fidem in Christum.
AN oratio seu invocatio Deitaniatum habeat rationem cultus Deo praestandi ad honorem illius: an etiam medii necessarii ad impetrandum id quod petitur, inquidem medii quod Deus praevidit usurpatum iri antequam praecise decerneret bonum illud dare postulanti. II. An fides , qua precandum est, ea sit, qua orans certo credit se adepturum esse id quod petit: an vero qua certo persuasus est se petere juxta voluntatem Deirim adepturum quod petit, siquidem Deus novit conducere suae gloriae: saluti petentis.