장음표시 사용
41쪽
cidentium is utroque modo Clit istus est immutabilis praei a d hanc in rem Augustinus l. s. de Trinit. c. a. inquit, uisantia omnes capiunt accidentia, quibus in e constat e magna vel quantulacunque mutatio : In Deo autem aliquid huymmodi accidere non test, s ideo sola substantia vel essentia , quaei tu est , incommurabili est. Ac ut rem paucis comprehendamus, Christus Servatorian istissimus, quia verus Deus, immutabilis est ratione qualitatis, quia inalterabilis est, ratione loci, quia immensus est, ratione operationis, quia eodem tenore semper operatur. Asierimus autem hanc immutabilitatem 1 ex ipso limpidissimo S literarum fonte, Exod. III. I. PL. CII et . Ebr. IV. ι . Mai. III. . dicit Dominus i Fg Jlhovab, s non muto ; vel uti quidem in fonte exstat , non muto P UR, sed res eodem recidit Perinde enim est, ac si dixisset, non muto ententiam, decretum, Poluntatem meam. Cons. Rom. XI 29. Iac. I. a . Sic David PL. OV 29. Tu idem ipse es Π m Quod Pau- Ius in . . Heb. I. a. ita eloquitur, λδ ο υΤὸς ἐῖ, Tu autem idem es h. e. immutabilis Maeternus es ; Opponit enim ibi Divus gentium Doctor Dei proprietatem creaturarum vanitati mutation eui iunt obnoxiae sa) robari mutabilitas illa potest argum is ex ipsa ratione desumptis, i. Ex actuali late Dei. Ex summa periectione s. Exinde pendentia&prioritate, Ex remotione specierum mutationis. Neque enim Christum ratione divinae naturae cadit mutatio, seu ratione existentiae, seu ratione accidentis, seu ratione loci seu ratione cognitionis, te ratione decreti ac voluntatis. Vid. B. D. Cistri Theoi Natural disp. X et ut seq. omg. Vina. p. 78O Gerh. exeg. L. 2. n. Iso Meisen anthr. d. 16. q. λ. n. 7Hane immutabilitatem divinam destruere conati sunt olim Ω- tundinis Manichae discipulus, qui Deum dixit esse mutabilem, de quo Augus tom. s. co rast. Cui assentitur ordiu l. de Deo satirib asserens . aliquam mutationis speciem eatentu in eo locum habere posse, quatenu ipse quasdam actiones immanentes exercet uxista liberam voluntatem. Et poluntatem De esse principii cujusdam mutabilitatis in Deo. Quemadmodum Min Lib. cui titulus , Christi
42쪽
bilis essentis, sic soluntate respondet: his nomes aequatit r.
Quibus verbis id vult, quod libro de Deo ejusque attribaui p. z. dixerat : Non fatis circum pecte loqui, qui Deum ut essentia, si etiam xoluntate pro Vin Vmu tabilem esse assi mant. Sed, Piscator in sei ad Gorsii tract. de Deo eadem chorda obe rat, dum asserit a nobis immutabilitatem Dei labefacIari, quod defena in , Deum non velle absolute EF simpliciter hominum alutem, sed certa conditione aetereis mediis e quia, inquit,si Deus vult quaerim facere orb conditioni sequitur, Deum ilia tum demum velis, cum conditio impletur δε- sine, setae, cum conditio praestari desinit, ae proinde voluntatem Desies mutabilem Consentit cum illo Iohannes minim ProsessorMar- purgensis, qui in Exercit. r. I,' scribit Fumento poluntatis antecedentis, conditionatae Deus nispendens, simptic mus, immaristabilis, omnipotens, omniscius, sapientissimus,beatissimus, perfectilissimus transmutatur in hominem dependentem, compositioni, mutationi,
potentia, ignorantia, imprudentia, insipientiae, stultitiae, caterisque affectibus humani vitiisque obnoxium. Vid. Excellent. n. praeses iu eudari bia miniana. Verum inanem sibi sumunt operam Pisca.tor me intus. Tum demum enim mutabilitas divinae voluntatis
locum habet, quando Deus alio modo quicquam vult, quam illud
prius voluit. Cum vero nos asserimus, Deum velle omnium hominum salutem sub conditione mediorum, non dicimus, Deum voluntate est mutabilem, aliter nunc, aliter tunc velle, sed quod eadem prorsus ratione eam velit, si nimirum homines oblata salutis media non respuant. Quod sive fiat, sive intermittatur a mortalibus, pe nranet tamen illa constantistam DE voluntas, qua omnium homi num filutem sub certa mediorum conditione expetat.
Dubium autem sors an hic aliquis moveret, quomodo arissis mulas lis sit icendus, cum per creationem utpote cujus causa etificiens cum Patre et IV. 4. Heb. I. . Spiritus Iob. XXX lII. 4. Ps. CIU. o. ipse est, Ps. XXXIII. c. o. Cor. VIII. 6. mutationὰ
fuit obnoxius. Per creationem enim cepit esse causa in actu, s Cre- aio actu, cum antea non fuisset. Resp. Actiones ranseuntes in Deo uullam faciunt mutationem. Quia actio transiens non est INagen
icis AB ilis, neque introducit mutationum in illo, quia non recitapitur
43쪽
plici in illo, sed solum in pu xo, o hic', Ideoque eis Christus
creet in tempore, illa tamen creatio nota inis in Christo mutationem sed in creatura per illam producta. Unde etiam Creatis ni non intrinsce denominat, sed extrinsiceo cuiusmodi denominatio praedicatio sinu ulla subjecti mutatione fieri posse constat. Sed pergeret aliquis hanc doctrinam impugnando alio arguamento ex Incarnatione Christi desiimpto, qua Christus, dum cepit
homo fieri, etiam mutatus est. vir sit hoc argumentum jam olim Celsus famosus ille Hadriani tempore Philosophus Epicureus, idemoue acerrimus Christiani imi iniectator, qui teste rigene contra Cinsum Lib. 4. p. 6ρ ρρ edit. Cantabrig. quam uillelmus Spencerus anno is 8 cum annotationibus edidit magno verborum appara tu haec affert Repetam tu, inquit, altius sermonem argumentu L. ribus. Dicetur autem κου nihil, sed jam aeum is es' omnibω Ddiu es bonis , uti her, felix, s uti herrima optimaque specie
fidescenda ad homines, ut muteιur opi mutabitur autem bono in malum, e uti bro tu turpem, e fetice in infelicem,ex optimo in ne-
euissimum tuu sic se mutatum operet Certe mutatio haec s/ransformatio cadit in homnem mortalem immortati ero semper eodem modo se habere convenit. Ergo Desu nunquam alem mutationem reciperet Ad haec satis, inquit Origenes , responsum erit, s ut mihi videtur si dixero, quomodo in sacris scriptum accipiatur descendens Dei ad homines , ad quem nulla muta isone opus est, ut Celsus putat nos opinari, nec versione in malum e bono, aut e vulchro in turpem aut e felici in infelicem, aut ex optimo in nequis- smum Immutabilis enim in sua essentia manens, condeicendit rebus humanis dispensatione trovidentia. mos certe e sacristeris Deum immutabilem esse discimus, ubi legitur, Tu autem idem ipse es Non immutor. Epicuri vero Dii ex atomis compositi, dc proinde in easdem dissolubilas, habent, quod agant, dum illas Matomos, quae corporibus corruptionem efficiunt, excutiant. Nec secus Stoicorum Deus, utpote corpus, interdum mens est, quae totam posssidet substantiam, cum sit conflagratio ; interdum vero ex parte ipsius substantiae generatur, cum sit mundi oris inals r isti
enim non potuerum quidem clare Dei naturam intelligere, quod
44쪽
sit omnino incorruptibἰΠ plζx, nec compositus, ne divisibilis.
MI Lauseo, quod a nomines descendit, erat in forma Dei, & pro . pter amorem humani generis se ipsum exinanivit, ut posset concipi ab hominibus, absque ulla tamen mutatione boni in malum, a- ιum enim non fecit sicut nec ex honesto in turpe mutatus est de. catum enim non cognovit . nec ex felicitate decidit in miseriam, sed quamvis humiliatus, nihilominus beatus erat, etiam cum maxime propter utilitatem humani generis se demitteret, Nulla item mu-
tatio fuit ex optimo in nequissimum qui enim nequissimum esse potest, quod est amans hominum atque beneficium P Vel anima dis
verte, ne dicas, quod medicus quoque multa vel molesta inspectans, ει vel contrectans insuavia, ut aegrotos sanitati restituat, ex bono in malum, ex honestate in turpitudinem, e felicitate in miseriam pro labitu i quamvis medicus inspectam molesta, .contrectans in- jucunda, non adeo tutus est, quin possit in eadem incideres ani- marum vero nostrarum sauciarum curator per verbum Dei, quod
ipse est, nihil malorum in se admittere poterat. Quod si verbum
Deus immortalis, quia corpus mortale animamque humanam as-
sumpserit, Celso id circo immutari videatur : discat verbum ma- knere verbum sua substantia, nec pati eorum quicquam, quae corpus aut anima patitur condescendere tamen interdum non valentibus claritatem ac splendorem Deitatis obtueri, velut carnem loqui corporaliter, tantisper dum auditor paulatim per verbum factus usublimior, posset etiam illam pristitiam ut ita nomi nem sormam. ejus contemplari Sunt namque varia velut formae verbi, prout imicuique eorum, qui ad scientiam instituti sunt, se conspiciendum praebet, proportione quadam ad sit institutum habita, si v magis Miminusve proiecerit, aut a limine virtutem salutavit, aut jam intro -
gressus est j a penetralia. Qila propter longe aliter quam ut Cel- is videtur similibus, transformatus est Deus noster Λ conscenso Mexcelso monte, ostendit suam formam& ipsa multa praestantiorem quam in imo manentes, atque ii qui ad fastigium eum sequi inr-Mme valuerunt, inspexere humilis enim turba non habebat oculos
capaces spectaculi divinae gloriosae metamorphoseos imo vix talem capiebant, qualis tum inter eos versabatur, ita ut qui nihiHu
45쪽
pra praesentem speciem in eo suspiciebant, dicerent: Vidimi euret
es non habebat speciem nee pulchritudine. sed species eii erat in honora, inferior caeteris stiis hominum. Haec contra Celsi suspicionem dixisse sussiciat non intelligentis mutationes transformationesve, quae de JEsu produntur in historiis, nec mortalitatem aut immorta litatem illius. Annon haec praesertim intellecta ut debent intelli si multo plus gravitatis habent, quam quae feruntur de Baccho circumvento a Titanibus, delapsoque a Iovis solio, dilacerato ς ab eis ac rursum compositis membris redivivo coelum scandente λιβAut Graecis licet ista, ut figurate dicta, interpretari de anima, nobis svero praeclusus est aditus ad convenientemin consonam enarrati onem sacrae Scripturae per animas puras affatu divino proditae ' Itaque nullo modo Celius novit mentem nostrarum literarum, cproinde, non quod illae dicunt, calumniatu i sed quod ipse inde excerpit i qui, si intellexisset,inai animam in futura vita aeterna cmaneat, quid sentiendum sit de ipsius substantia & origine non cita irrisisset immortalem ob assia mptum mortale corpus, idque non ς juxta Platonis opinionem de migratione animarum in aliud corpus ex alio, sed juxta sublimiorem quandam contemplationem : vi sodissetque unam e multis insignem Dei benificentiam, desce. sum sad convertendas ut Scriptura S loquitur' oves perditas domus; Israeliticae, Merrore delatas ab illis montibus, ad quas pastor in ρquibusdam parabolis descendisse dicitur, relictis in montibus reliquis, quae minus errassent. Sed pergit Celsus porro ita loqui Aut repera mutatur Deuι, Aut m Munt, in coinu mortale , id quod jam ostendimi impossibile ; at ipse quidem non mutatur , ea D. Q ut hoc putent, qui irent, re imponit eis mendacio : porro deisceptio siendacium alia semper maia res, tunc tantum sunt usui, quando pro remedia sunt amici curandis morbo vitiope laborantibuae
aut insanientibu aut si quando apud inimicos per ea vitamis e riculum. A Deo ne pitio uae aut in antiquisquam amicus est, stimet neminem, ut impostura opu habeat ad evadendum periculum.
Ad hoc verba sunt Originis iterum, responderi potest distinguens do verbi Dei naturam quod Deus est, JEsu animam. De verbi Dei natura dicimus, quod quemadmodum alimentorum qualitas M
46쪽
s iit accommodetur infantis naturae, in lae nutriat vertituri, meis dicus aegroto sanando medicamenta ex usu ipsius temperat, habito respectu ejus virium . ita Deus pro ratione animae humana verbi sui virtutem hominibus attemperat, respectu singulorum in varis ando habito : ut aliis fiat ac rationale dolum nesciens sicut S. Scriptura nominat aliis infirmioribus tanquam lis , aliis perfe-c istioribus ministretur ut cibus solidis . Nec tamen suam naturam ς mentitur verbum, dum cuique alimentum sit pro captu ipsius, nec
imponit hominibus mendacio. Quia si de anima Esu intelligit.
mutata per adventum in corpus, quam mutationem dicat, interr
gabimus. Nam si substantiae, non concedimus, non lotum de illa. ε sed ne de alia quidem ulla rationali animari sin hoc dicit quod L. ficiatur corpore, ut ei mixta, a loco, in quem devenit . quid absurdi ob hoc contingit verbo descendenti ad servandum adama. tum genus hominum t Cum ante ejus adventum nemo eorum, qui opem medicam polliciti sunt, tantum unquam virium habuit, quantum haec anima ex rebus gestis demonstravit, quae ultro nostri generis gratia ad humanam sortem descenderet. Haec cum ita sint saepe nobis inculcat divinum verbum in multis . locis, ex
quibus unum pauli dictum in praesens apponere iussiciet, Philip II. Alii igitur Celso concedant, non fuisse illum mutatum, sed illu- sisse oculis videntium nos, quibus persuasissimum est, non puta. tive, sed vere manifelteque advenisse Esum ad homines, alieni summus ab objecto per Celsum crimine Huc usque Origenes. Cons. quae ulterius habet autor ipse pag. 7O. WI72. l. c. Nos tribus verbis ad Celsi Sophisticationem dicimus, ex falso praesupposito argutias ejus pro manare, quasi videlicet Christiani crederent, Deum aeternum ita factum esse hominem in tempore, ut diis vina lubstantia essenii aliter transformata fuerit in substantiam huis manam, unaque sic natura Diωδως abierit in aliam plane divertam, infinita in finitam, immensia in circumscriptam, c. Quo dogma nunquam in mentem nobis venitri qui id solum statuimus, Deum aeternum ac infinitum, alva manente sua illa infinita essentia , tempore divinitu coalli tuto naturam humanam sinitam in munitam
47쪽
3' suam hupostasin seu subsistentiam assumpsiue, atque hae ratione Deum fine ulla sui mutationes absolutet suae persectionis decremento factum esse hominem. E.
Restat ultimo foco, ut USUS MORALES a nobis adjiciantur. Sit ergo
IEsus Christus est II JEius Christus in admirabilis tam ratione Personae, quam ratione ossici Mopςrum ... ait Christus est inmutabilis, qui nobis non solum ea, quae ad salutem necessaria sunt, revelavit, sex adhuc omne salutare DEI consilium desuper suppeditat, inque doctrina fidei nos tormat uui non solum a mundi initio omnia nocifera hostium nostroruin consilia dissipavit, sed etiam hodie contra omnium tam temporalium quam spiritualium hostium nasultus Ecclesiam suam defendit. IV Christus Maeternus est,' in tempore cepit.
I. Contra omnes haereticos, tam antiquos quam novos, qui h manitatem ac divinitatem Christi impugnarunt. Π. Contra Calvinianos, qui asserunt duplicem in Deo volu tatem dari, alteram signi, alteram beneplaciti. III. Contra nonnullos Calvinianos Pontificios, nec non puciscianos,in veteres Tatiani sectatGres, qui vitam aeternam extra Christum existere, aduar dum Baronem Herbertum de Cherburi, qu=ductu solius luminis naturae sive principiorum rationis hominem ad lutem aeternam pertingere posse asseruit. IV. Contra Socinianos, qui Regnum Christi desiturum con
V. Nullum aliud fidei principium agnoscendum praeter Scripturam Sacram, contra pontificios jam revelationem, jam rationei jam traditiones, decreta Conciliorum atque Canonum, Jus Cationi cum sententiamque Patrum urgentes,
48쪽
o VI. . Christus solus noster Mediator est, contra eosdem pontifieios, Christo in ossicio mediatorio Sanctos adiungentes.
I. Sis ergo in bono immutabilis, quoniam Christus erga te animum immutabilem gerit. II. Doctrinam Christi quae verbum ipsius est, emper tene, nec eum alia permuta, utpote quae nec juxta te patitur aliam, nec ante se habuit aliam, nec post se habebit aliam. III. Hunc Esum Christum vera fide amplectere, nec alium licet per revelationes iactatum, hoc nomine dignum ludica. IV. Agnosce amorem Christi, qui uti omnia olim creavit, ita adhuc immutabilis est in conservatione.
I. Quamvis sub onere peccatorum gemis, noli desperare, Clitiostus Esus hic est, qui pro tuis peccatis satisfecit. II. Si variis premeris tentationibus, Christus non tantum in verisbo suo consitum dedit, sed Min praesenti applicare vult. IIL Sint in hoc mundo inquieta, inconstantia, caduca, jamjamque ruinam minantia, laetare superest Regnum Christi nun qu im finiendum, in quod omnes fideles introducendi erunt, sine fine