장음표시 사용
511쪽
τον 'Lχρι γένην ἐν τοῖς κατα Σενῆρον διωγμις - νω Λεωνίδητ- πατρὶ ἐπαλει λοιπα προ τὸν του μαρτυρί- δρομον ιν ias καλῶς δραμοντι τῶν βραβείων τυχεῖν ξεγένετο και αυτὸν δὲ ἀποδυσασθαι σπεύδειν πρὸς τὸ τῶν dγωνισμάτων πάδων, τηνδε μητέρα και κοντα μνη νω της ὁρμῆς ἐπισχεῖν κώ τουτοκαὶ αυτος ἐν ἐπιστολὴ laeti ἐπισημίνεται. νασὶ δὲ αυτον δ, τε Πι ιλος μάρτυς, καὶ ἔτεροι πλειστοι, orτινες dete αυτῶν Io των ἐωρακότων Ωριγένην τα περὶ συ ἀνδρὸς ἡ κριβώσαντο, διαβοησι μαρτυρι ρ του βίου ἐξεληλυθένα ἐπ αυτῆς τῆς Καισω
tus Quamquain alii quoque seu vita decessisse, cum Caesareae De-rimi eo ipso tempore magni nomi cius suam in Christiano crudelinis viri Apologiis originem desin talem manderet. Alii tamen vo-25 dendum susceperunt. iniunt ii lunt ad Galli ac Volusiani usquetur rigenem Severi Imp. perse tempora perdurasae, et sexagesumtione Leonidae patri scriptum um nonum aetatin annum gen- misisse, quo admartyrii curriculum tem Tyri mortuum, in eademque eum exacueret et sane stadium urbe sepultum Quae quidem v 3 sortiter decurrens ille bravium ae rior narratio eat si modo gem cepit. addunt ipsum-met orige nae sunt, quae seruntur, epistolae nem munmo studio idem certa illius post Decii perseeutionem me macipere conatum suisse, sed conscriptae. Omnes autem omni-
matrem impetum vel ipa invito nodiacietinaci um et percepisae,3s refraename quod i um item eiu et docuim serunt munc item stola quadam sua testatum in Origenem quem etiam Adaman-quit Quin Pamphilus martyr, et tum cognominatum ex eo tr alii eiu eo plurimi, res rigenia dunt, quod rationea, quas coli. ex illis ipata, qui hominem vide ret, adamantinia quibusdam quaai o rant, Meurativa perseruisti, nar vinculis non absimila viderenturirant, eum celebri martyrio tum auditorem uiuae lamentis ejus
512쪽
Τας δὲ κατὰ Γυιγέν- κινήσεις ἐκειθεν λέγουσιν ἐκμῆμα Δημητρως 'Aλεξανδρεια ἐπεσκόπει, ις ' ιγένην δι ἐπομνεῖχε, και ἐς του φιλτάτους συνέταττεν ἀλλ' Ωριγένης Mλλαν ἀπαίρειν εἰς 'A νας, χώρις τῆς του ο&εί- θώμη ----, εἰς πρεσβυτερον - δέον ὁ ἀναβιβάζεται Θεότεκνος δ' ἡ ὁ io κατὰ Καισάρειαν τὴν ἐν Παλαισπίκη τὸν ἀρχιεραπικὸν χειρίζων νόμον, ὁ τῆς Ω.ριγένους αυτουργὸg ε 3-νωτ, θων συν--δοκουντα κώ ro 'Iεροσολυμ- 'Aλέξανδρον τρωσαι διὰ -- Δημητρίου εἰς μισος τὸ νίλτρον καὶ ο ἔπαινοι προς τους λόγω ς. καὶ συνοδος ἀθροίζεται ἐπαπκσπων καί τινων is πρεσβυτέρων κατα ' ιγένους. ἡ δὲ - ὁ Πάμψ-ός m. ψγίζεται, μεταστῆναι μὲν πο Αλεξανδρείας τον ' ιγένην, καὶ μήτε διατρίβειν ἐν αυτη μητε διδάσκειν τῆς μέντοι
qui Stromat, dictus est, ejus terum ordinavit, non improbante ciemque in catechetica schola quae factum hoc Alexandromiemaῶν
Alexandriae erat, successorem morum episcopo minc Demetrio asClementem porro Pantaeni fuisse amor in odium vertit, laudesque discipulum, scholaeque succes mox eum vituperatione commul aorem et Pantaenum rursum iis se S modus insuper episcoporum usum magistris, qui apostolos vi coacta, et presbyterorum quorundissent quin et illorum nonnul tam contra Origenem: quae, ut 3 olas audiisse Pamphilua reseri, decretum fecit, Caeterum hine in rigenem ex Alexandria quidem pellendum Ο-estatam omnem tempestatem com rigenem, neque in ea vereari aut memorant. Demetrius alexin docere permittendum; sacerdotii driae praesul Origenem multum tamen ignitate nequaquam ub 35 laudans, in paucis carissimum ha movendum. Verum memet abebat At cum hic absque bona una cum AEgypti episeopia ali- episcopi venia Athenas prosectu quot sacerdotio ouoque illum ab-rua esset, Theotemus Caesareae judicat subscrinentibus etiam Palaestinae tum archiepiseopus se edicto huic, quotquot antea auR Oeu eum quam oporteret, presby fragati ii duissent. dic igitur
513쪽
ira τῆς Παμιψίλ- ἀναλύσεως διὰ πυρὸς καὶ αὐτὸς σψν ἐτέροις τὸν βίον τελειωθείς. ην δὲ Παμνίλου διδάσκαλος ὁ Πώρως του ἐν 'Αλεξανδρεί καὶ αὐτὸς προεσπι κ- διδασκαλείου μάρτυς δὲ καὶ ὁ Πάριος, ἄμα τι ἀδελ- 'l νώδώρη τῶν ἀθλητικῶν ἀξιωθέντες στεψγάνων, ωὼς μψὶ καὶ νεὼς καὶ axo υπὸ τῶν - νε- is βου-ων ιδρυνθησαν. ὁ δὲ θειος riami Aos πρεσβύτερος ην. ouet λλα δὲ τῶν 'Lφιγένους εἰς την θείαν γραψέην ἐξηγήσεων ιδία χειρὶ λέγωσιν αυτὸν γεγραψγέναι.
Alexandria in exsilium pulsum a Patermuthius, qui post Pam- Origenem, Theotemus Palaestinae phili per martyrium emigrationem, et episcopus libenter Caesareae et de brevi interjecto tempore flammis gere jussit, et de superiore loco et ipse cum aliis vita pulsu eat. docendi potestatem sint. Pamphili praeceptor Herius fuit
Has ille causa adfert, ex quibus ipse quoque scholis Alexandrinae omnos illae calumnia in Origenem magister, martyrques idem, una 25 emperint cxun fratre Iaidoro certaminia, Rus porro Apologiam, ut dixi ronam adeptus est quibus etiam mus, amphilus una cum Euse templum uomusque a piis homini-bio, communi carcere ineluat con bus constructa reserunt Beatus scripserunt, eandemque ad eos, autem amphilus presbyter erat,3 oui pro Christi nomine ad metalla et Origenis eum pleraque quibus clamnati exercebantur, consolati sacram explanavit scripturam suaoni miserant, quorum Princeps e manu exarasse scribunt.
514쪽
ἐρμηνευσαι παράδοσιν. Inter re ei. Valesio. Origenes quoque in omnibus si ab illo momen traxit Eua tua, cibris suis Christum hominem fac Ambo enim cum simul juncti ritum anima praeditum esse agnos tam rigenis conscriberent, et ita cit Sed specialiter in nono tomo qui ex anticipata quadam opini- commentariorum quos scripsit in ne eum aversabantur, responde- Genesim, hujus rei sacramentum rent in praeclaris illia libria, quoarao exponit quo loco Adamum qui pro ejus defensione elucubrariint, dem Christi, Evam autem eccle Origenem non primum in hoc a uiae typum gerere pluribus verbis umento versatum esse dicunt, aedasseruit. Hujus re testes sunt lo mysticam eccleatae traditionem cupletissimi Pamphilus, et qui esse interpretatum. δε
νιλος ὁ δετυρ ἐν τοις περι Ωριγένους πονηθεμ' - βιβλίοις, ἐν li καὶ συστατικος συντακτικος corrigit Via tua λογος Γρηγορίου εις 'Ωριγένην παράκειται o
Inferprete Vales io. Huius mentionem facit etiam Gregorii Gratio, quam ille ab Pampnitus artyr in libris, quos Origene discedens in ejus laudem pro Origenis Hesenουione scrip compoSuit. uit quibus etiam adjuncta est
515쪽
s bio), περὶ ἄν - προκειται ἡμῖν - - παροντος λέγειν ωαβασανίζοντες προς δικρίβειαν την γενομένην ἀπολογίαν, αἱρετικους ἀποδείξωμεν του ἀνοτέρους, α ν τε τον ἀπολογησάμιενον, καὶ τον υπὲρ μου την ὰπολογίαν συνέταξε Καὶ πισεσερα verba sunt excerptiiris . Δεῖξον τρανὸν κοινὰν in Φολόν io for τρανῶς ad ἀναμανιβολῶς necundum Latinam interpret. τινα των τῆς ἐκκλησίας δα- ανων διδασκάλων, τι et συπάρχουσιν αἱ τῶν ἀνθρώ πων μυχαὶ δογματίσαντα καὶ μη παραλογισμους τινας προς έρειν πειρῶ εἰς ἀπόδειξιν 'ν γὰν δεικνυναι σε σπευδειν, ha -υ υἱου πρὸς το πατέρα nroβασιν ι 5 ὁμοίως αὐτῶ τινας εἰρηκοτας, πρῶτον μὲν ου ξενισθῶμεν σου
γαρ καὶ τῶν περὶ σὲ ἡ τοιαυτη δόξα. θεν περὶ τουτου - του παρόντος λόγος μιν υδεὶς πάλαι μὲν οἰκουμενιο ζητήσει υποβληθέντος i. ἀποβληθέντος κost ἀποκηρυχθέντος ιι πειθεσθαι δὲ ἐν δέον legandum iii marg. proponitur. τουτου, a μηδὲ δι ος αὐτα ἡμιν πρόκειται βασανίζειν τὸ δὲ νιλην την περὶ ἀρρον μMini διαβάλλειν, Ουδαμ- παρά τινος μέχρι του
νυν in κοας, g, δειν συνήγορε τοι 'sa ιγένους υπήμασιν. Extant hae apud Concilium Nicaenum II tom. vii Conci pag. 36B. M. Labbae est sart. 5 Itaque ne videamur aggredi vi subjectionem etiam ibi similiterrum, de quibus non est nobis im aliquo perhibere, primo quidem praesentiariam dicendi propositum, non miremur tua eat et eorum neve diAcutientes diligentius apo qui circa te sunt, talia opinio. logiam quae facta est, haereticos Unde nec sulae hoc in praesenti Ao ostendamus utrumque, ipsum ei nobis ullus eat sermo, cum videlicet qui excusavit, et eum oui licet universali sit olim inquisi- pro eo excusationem exposuit. Et tione Projectum atque repulsum. post alia. Ostende quemquam ex Et moi huic obediatur, nequa illustribus ecclesiae, stri qui discutiatur propter eos. Pro qui-35 ex1,resse et indubitabiliter, quod bus haec nobis propo8ita sunt. pMexititant animae dogmatizave Porro purae voei quae est Peri-rit, et ne subreptione quasdam archon detrahi, nequa uam a quo- proferre tente ad omprobatio quam usque nune auctisti, o Mernem. Illud enim quod demon advocate Origenia pravitatum. o strare sestinas, Filii ad Patrem
516쪽
D sadom pologia ita ambit auctor modio a -- Tragoediam semini cap. I98. - Larina amfas in Nova Balvei Coluetion Conciliorum p. 895.
Suprascriptum epistolam pro suis patribus ad hoc Praecipue protulit Irenaeus ut estorium probaret non me novitatis 5 auctorem, dum constet quod multae haereses patrum Pro ae ob hoc ipsum proferant lectiones, nec tamen ob hoc earum principe non sint novitatis auctore. Nam ut de aliis interim sileam Eusebius in opere Apologetio pro rigene et rem tibus ejus, id est, pro praeexiAtentia et restitutione componito, Io quod martyris et ipsius Eusebii Caesariensia nominibu praen latur, multis valde praecedentium patrum eatimoniis usus est pro praedictis erroribus.
De hae pologia Anonymus vetor a m Lupo edistiar eri, i Pamphilum artyrem et Eusebium pro praeexistθntia et restitutione multi valde praecedentium patrum testimoniis
D sadem Apologia horo Photius Cod. XVII. P. 93. 'Ο δὲ του συγγράμματος παπιὶρ scit Auctor Anonymus alius ao cujusdum Apologiae pro Origone et ejus dogmatibus μιάρτυρας
υπὲρ sὶριγένους τε καὶ τῶν αυτο δογματων, Διονυσιον προκομίζει τον 'Aλεξανδρειας, Δημιν τριον τε καὶ Κλήμεισα, καὶετέρους πλείους μαλλον δὲ τῶν λων-παντων Παιανίλιν τε
νην Καισαρείας ἐπεσκονqσεν. Interprete A. Acho to. Scriptor autem ipse pro rige mentem, aliosque plurimos Praene ejusque sententiis hos sere tes caeteris Nero lamphilo martyrites laudat, Dionysium Alexandri innititur aliive Eusebio Caesarea 3Onum, Demetrium quoque et Cle Palestinae episcolM.
517쪽
M polosim Libro serio, qui ab Eusebio solo conscriptus eat hoc assint S. Hiemsm M.
Eusebius a Aaraenηia epiAcopus, cujus supra nemini, inquit Hieronymus in sexto libro τῆς ἀπολογίας rigeni9, hoc idem Ob-5jicit Iethodio episcopo et martyri, quod tu in meis laudibus criminaris, et dieit: Quomodo ausus est Methodius nunc contra Origonem acribere, qui haec et haec de Origenis i quutus est dogmatibus lib. i. sol adversus Ornum l. xi. p. 4o6. io ne eodem Libro serio solosim hoe aeribit Eusebius lib. vi. His t. RP. 36. Γράφει δὲ origones καὶ Φαβιαν--- κατα 'Pωμην ἐπισκωπω, Ἀτεροι τε πλειοποις αρχρουσιν ἐκκλησιῶν περὶ τῆς καταυτον ὀρθοδοξίας ἔχεις καὶ τουτων τα αποδείξεις scit noti-istiam rerum atque librorum rigeniA ἐν κτ τῆς γρα νείσης ημιν περ του ἀνδρος ἀπολογίας. Interprete Valesis.
Sed et ad Fabianum Romanae sit. Mum autem rerum certissi- urbis episcopum, et ad conitiaures ad limenta habes in sexto libro a alios ecclesiarum antistites cie rec Apolos etici illius, quem nos prota fidei suae ratione epistola acrita ejus defensione conscripsimus.
Do hae polosis ita Auctor Praedestinati cap. 43. Hie Martyr Pamphilus edidit Apologeticum, et omnia quae
de Origene catholici ignorante mentiuntur, exclusit, outondensa Lea quae reprehensibilia inveniuntur in Hua opusculia, rigenia non me, sed eorum quo ipse auperaverat alia vero quae tota perversa sunt, aliorum duorum haereticorum me, qui Origenia nompn, non fidem nec con cientiani habiturunt.
518쪽
QuiNau libros pologiae hujus a Pamphilo Maruat ius Eusebio Caesariensi simul aeripio sui ct tum velibrant oxtum post moriona Pamphili ab Eus io solo ea compositum, eruditi ore omnes consentiunt; praetismua quod justis de causis aliqui, ut dixi, existimarunt, Priscriptum uisas a solo amphilo operis primum librili Neque vero opinione de uncto opero in libri ostoris fiddetrahonda sat sta contradixorit Eusebio auo uini amici sui labores xponenti S. Hieronymus, qui ogeni si Rufino jam insonsior redditus tomo Omncta Eusebio tribuendo osa crebro assint. Sed dissicilior squaestio do fido Rufini qui librum primum raro tui extantem in linguam Latinam vertit. Rufinum ni palam arguit Hieronymus mutationis ot dotractioni mutorum; nequo profecto auros is claudet accusationi, enotum sit, qua rations idom inis ros plurima in libiorigenis περι α - Latine repraesontaverit; un domnsulenda est praestantissima libelli ditio a Carolo Diar eo adomata Immo Rufinus ipso in Epilogo ci
519쪽
Librum istum Apologoticum do quo agimus, ejusmodi quid confitori videtur, cum ait, o apolo fisum sancti amori 6 4ui, pri- potuit, se res poposcit, Latino sermo digaasia . iidem do isto into ros Homilia Origenianas, praecipue illa in Leviticum, confitetur a vertisse laborius, adimplondo quae deerant. Vid. Perorat ejus Com--ntarii origonis in Epist ad Romanos. Quid i quod adversarius ipso, qui Rufinum accusavit, gloriatus ostiis-ronymus, s in vertendo Origens norio quinque iatram μου,
utilia transtuliam Epistola ad Thoophilum Atiae p. 87. d.
Sed tamen, utcunquo intelligantur orba Epilogi Rufiniani ad Pamphili pologesi mos illis otiam Hieronymlocis mox mihi adducendia manissatum est debor restringi ad singulas ρήσεις, quae de personis agunt S. Trinitatis, Rufini dolictum istud. Hoc quoquo indicatur Origmnis orbis a Rufino Ibatino vorsis atquo ab Hieronymo ali tis in Epistola ad Pammachium a resus errore Ioannis His s. P. 74. quae quidem xj ris, ni fallor, quotquot sunt Origonis stata do resurrectione corporis apud Rufinianam Pamphisi versionsm extantia, ab omni omissionis, vel in bonam partem immutationis, suspicion prorsus liberabit. Tam aperte, nudoquo, ut aiunt, capite inibi Origoniana doctaratur a Rufino sontontia, plerisquo licet hominibus odiosa atque invisa. Immo ad persona Divina quod attinoi eruditissimo Bullo persuasum est, Rufinum nullum Origonis testimonium in sua vorsion de finitate posuisso,
quod non in Pamphili poro totidom orbis haberetur, nihilque quicquid detraxorit, do suo addidisse. Censet
enim vir optimus V quaedam attulisse auctores latos ex V Origens instimonia, quibus voculae et dicta nonnulla d- mixta essent, quae Catholicis auribus Hioronymi stato minua placuerint, utpoto ab Arianis tum ad haeresin ' suam propagandam usurpata. ' Vid. Dinono Fid. μα-σseol. II. RP. X. 3. O. pag. II 4. Vereor autΘm, ne aliquid praeterea ex verbia Hisronymi quae sequuntur, colligere
520쪽
Hist. Eccl. cap. 3. -κα oos h. e. tempore Urbati et Zebini Romae et Antiochiae episcoporum ὁ Ωφιγένη ἐπειγούσης γείας ἐκκλησιαστικῶν ἔνεκα πραγμάτων, ἐπὶ την Ελλάδα στειλάμενος ritu sδιὰ Παλαι πτίνης, πρεσβυτερίου χειροθεσίαν ἐν Καμναρεδ προς των τῆδε ἐπιωκοπων ἀναλαμιβάνει τα μὲν Ουν ἐπὶ τουτιν περὶ αυτου κεκιr μένα, τά τε ἐπὶ το κινηθε- δεδογμένα τοι τῶν ἐκκλησιῶν προεστω ν ὁσα τε ἄλλα ἀκμάζοι περὶ τον θεῖον εἰσε νεκται λόγον, δίας δεόμενα συντάξεως, μυίω ἐν του Io
δευτέρου fi υπὲρ αυτου πεποιημεθα απολογίας, νεγρά sta εν. -Quo tempore or nes com quae super iisdem motibus a prae- pellente ipsum necessitate, ob ec sulibu ecclesiarum constituta eleaiastica negotia 4n Achaiam sint et quamamque alia vigens prosectus: cum per Palaestinam ipse ac florens in praedicatione 5 transiret, presbyteri gradum per verbi divini contulit, cum pro- impositionem manuum Caesareae prium opus requirant, in secundo illius regionis episcopis ac libro Menalonis quam pro illo pit. Porro qui deinceps motus conscripsimus, sufficienter a nobis ejus causa fuerint concitati, et sunt exposita. O
Ε-εβωυ, ἐξεπονηθησαν. ὁ δὲ ἔκτος, ἐπεὶ ὁ μάρτυς ξανει του ζῆν ἀπ 'eu, ἀνέλυσε πρὸς ὁ ἐπόθει Θεὸν Ευσεβι λοιπὸν
Interprete A. Scholio. Oracti sunt amphili Martyris, bio elaborati sextus vero, et Eusebii pro Origene fibri aeae r quam iam martyr ferro privatus quorum qumque sunt a Pamphilo vita, ad unice desideratum Deum
in carcere, praesente etiam Euae migrarat, ab Eusebio est abaciu-