Homeri de morte mortvorvmque condicione sententiae exponvntvr atqve comparantvr cvm antiqvisimis ceterarvm nationvm cognatarvm de hac re opinionibvs [microform]. Dissertatio inavgvralis qvam...pvblice defendet avctor Gvilelmus Goeke ..

1쪽

MICROFILMED 199 1 COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES E O

NATIONAL ENDO MENT FOR THEMUMA ES

Reproductions a noti made ithout permission homColumbi Universit Libraru

2쪽

States Cod concem the aking of photoc optes Orother reproductions fiopyrighted materint ... Columbi Universit Librar reserves the right C refuse toaccepi a copy orderiis in iis udgement fui liment of the ordo would involve violation of the copyright law.

3쪽

HOMER DE MORTE

MORTUORUMOUE . .

PLACE:

HALIS SAXONUM

4쪽

COLUMBI UNIVEI SIT LIBRARlES PRESERVATION DEPARTMENI

Master Negative

5쪽

Conti meter

ssii

2 8 3.2

6쪽

QVAM

CONSENSU ET AUCTORITATE

AMPLISSIMI PHILOSOPHORUM ORDINIS

IN ACADEMIA RIDERICIAΝ HALENS CUM VITEBERGENSI CONSOCIATA

RIT CAPESSENDOS

PUBLICE DEFENDET

ADVERSARIORVM PARTES SUSCIPIENT:

7쪽

1 annos Gulielmus Gooke natus sum in vico qui dieitur Appelli uison uesiphalorum pridie Non. Mart. anni h. s. XLIII patro Joanne matre Anna e gente Luethen haus, quam iam diu mihi morte ereptam lugeo Fidei addictus sum catholicae. Primis iterarum elementis imbutu per quinque anno gymnaSium Mona- Steriens frequentavi, quod tum V. Cl. Fer d. Schult κdirectore florebat Maturitatis quod vocant testimonio instructus autumno anni LXIII h. s. Monasterii civibus academicis adscriptus per sex semestria ibi in antiquitatis studia incubui. Initio philosophie studia potissimum et theologica tractans postea maxime ad ipsam philologiam me converti scholisque intersui V. Cl. Cl. De ychsHeis loliues armot oin horato ochi torchTroit Winlowski. Bello autem gravi interea exorto ut studia intermitterem coactus in disciplinam militiae profectus sum. Bello composito otioque mihi reddito Berotinum petivi, ubi per tria paene semestria scholas audivi V. l. l.

8쪽

Praeceptoribus meis omnibus gratias habeo resoroque quam maXimaS, praeSertim autem viro . et Cl. Weber, quem amantissimum habui studiorum meorum ducem et moderatorem optimum, non uno nomine me devinctum esse Semper grato confitebor animo.

1. Homerica carmina primum diuque cantata neque Scripta esse ex iis ipsis satis intellegi potest.2. Hor carm. I. 12. versus P 4 eiiciendi esse vi

dentur.

3 Mythologia edica ad explorandam indo-europaearum gentium mythologiam eiusdem fere momenti est ac lingua ansurit ad ceterarum linguarum cognitionem. 4. Octrinam Sec. VI a Chr. n. a Buddha prolatam quum Indi amplexi essent multo meliore atque feliciores publicae privataeque vitae condiciones nacti Sunt.

Muae Graecorum antiquissimae de morte mortuorumque statu opiniones fuerint quum perquirere instituamus, carmina epica. quae sub Homeri nomine antiquissima exstant cliterarum Graecarum Monumenta investiganda sunt Quamquam hac in re haud scio an locis, quibus deorum et animi humani naturae rationisque quam hominos vivi et defuncti cum diis habeant, mentio fit, collectis tollatisque in Homericis carminibus Irimigeniae hominum de his rebus notiones prolatae sint. Nam ut sermo quo Homerus et Homeridae utuntur, tam excultus et copiosus tamque venustus est ut nisi longo temporis spatio diuturnoque usu ad hanc ubertatem persectionemque eum adductum esse putemus, sic Homericis diis atque plerisque sabulis alii praecessisse videntur. Atque vel inter omnes iam satis constat, quo Homerus humana natura indutos nobis ostendit deos, priore aetate adeo ab antiquissimis temporibus cosmogonicoS ut I-cunt suisse. Nam apud Homerum dii non iam in natura eiusque acribus et mitioribus motibus, sed omnino in rebus humanis versantur, cita ut omnibus hominum vitae rationibus intersint. Simili modo etiam deorum cultui et isonorati, iam ad altiorem gradum prosecta erant, purioresque notiones de eorum natura invaleSeebant, it ratio quae hominibus veteribus cum diis erat quo tempore Homerica carmina prodiebant, accurat Iu8

9쪽

cognita eademque longe alia ac priore aetate erat. Facere igitur non possumus, quin opiniones quas Homerus de animi humani post mortem natura et condicione prO- fert, ab initio non semper fuisse easdem dicamuS, praesertim quum homines antiqui semper vitae et initium et finem vitamque futuram ad praecipuam deorum quorundam curam reserrent. Quare quum dissicito sit intellectu quas Graeci genuinas de morte vitaque futura habuerint Sententias, accedit etiam quod sententiae, quae nobis traditae sunt antiquissimae, nequaqam certae ac stabiles sed variae sunt multumque inter se discrepant. Nec mirum, quoniam de his rebus homines nihil certi cognitum habere possunt, unde fit, ut animi in varias diversasque distrahantur sententias Carmina porro quae Homerica nominare consuevimus nec eiusdem poetae nec

eiusdem aetatis sunt, id quod post accuratas et acres virorum doctissimorum disputationes nemini iam in dubio esse potest. Quodsi naturam ac vim Graecorum carminum epicorum intueamur, si rationem originis eorum habeamus, apparet in iis non posse omnes de his rebus opiniones inveniri, et praeter hanc quam expreS-sam propositamque videmus sententiarum et cultu sormam aliae et multae exstiterint necesse est. Inde quum efficiatur, ut consentaneum sit harum de quibus quaestionem instituimus non comprehensibilium rerum agas notiones persaepe inter se discrepantes in Homericis carminibus nos deprehendere, omnes has opinione popul res, alias ex aliis Graeciae locis, temporibus allatas accuratius nos inquirere oportet, ut et fabularum rationem et antiquissimam primamque earum formam intelle

q. . Quas Homerus in universum de morte Sententias protulerit.

Graecis antiquissimis quo laetior et hilarior animus in omnibus publicae privataeque vitae institutis percipitur, quo magis omnia ad corporis voluptatem referre solebant, eo tristior et inimicior mors erat, quae crudeliter huius vitae finem faceret. Quare quamvis Varia et vaga Homerica de mortuorum statu sit sententia, hominem mortuum nullum, vitam diutis8ime servatam summum bonum esse multis locis aperte et distincte expressum videmus. Vitam diuturnam esse optandam testantur loci Il. I. 416. IV. 478. X. 4sb. XXI. 6b, quam

quoniam amissuri sunt, homines vocantur δειλοὶ βροτοι

Il. XXI. 464. XXII. 31. 76, i ροι Od. IV. 13 cf.

Il. XVII. 446), ita ut haec voces stabiles usurpatae SSevideantur. Mortem homines destantur Il. IV. 454. IX.

312. d. XII. 341, imprimis vero Il. XVI. 857, ubi

anima atrocli e corpore ad inferos evolat ὁ ποτμιον Ooωσα, λιπουσ' Doτητα καὶ imi et

Od. XI. 488 9 ubi Achilles copiosius dicit lyri, se

malle vivum vitam molestam ac laboriosam in servitute degere, quam mortuis imperare. Sed iam respicit hic ultimus locus, ut totus paene liber undecimus interpolatus est in ad posteriorem aetatem, quo tristiores de morte opiniones invalescebant. Quamquam enim Graeci mortem fugiebant, tamen, quae erat animi moderatio antiquisSima aetate mortem non tantopere detestebantur ab eaque abhorrebant, quantopere id apud alias multasque

nationes et actum osse et fieri reperimus. Nam mortem putabant alteram vitam esse quamvis mancam ab

que impersectam minusque laetam. Inde emanat Vetus

in s. Lauer, Quaestiones Homericae.1.

10쪽

ibilla et penitus insita opinio, quum quis e medio deceS-sisset, propinquis tamen cum mortuo continuum et Sempiternum vinculum esse de qua re postea mihi erit di

cendum.

g. 2. De animi humani post mortem natura.

Morte separatur corpore anima, hi in quae VOX

proprie spiritum significat. Ultimus hic spiritus, quum corpore dissolvitur Il. VIII. 12 44 του δ' αἰθι λυ φυχη τε ἐνος τε f. V. 296 3, per os hominis Il. IX. 409 aut per vulnera XIV. 518 evolat i /υχὴ δ' ἐκ ρε- θέων πταμενη Ῥιδοσδε βεβήκει Il. XVI. 856. XXII 3623, vel dosori corpus Od. XIV. 134: νυχὴ δε λοιπεν s. XVIII 13. Quare φυχη etiam dicitur vita It XXII. 161 325 338. IX. 322. d. I. b. III. 74. IX. 423. XXII.

24b. Ita φυχη quoque una cum voce ἐων legitur l. XVI. 453 λίπν η υχη τε καὶ ιών. Recte i tu cenSet Holbig' apud Homerum nusquam animum neque animi facultatem significat, sed est aut viventis hominis anima aut anima, quae post mortem hominis pecto corporis induta apud insero versatur. Idem fere ac phetii significat in Homericis carminibus vocabulum λυυος ita tamen, ut θυμός magis anima

cum corpore conjuncta SSe videatur 'in Has enim significationes non multum inter se discrepare ostendunt variae elocutioneS, quibus Voce φυχη et δ' Duo promiscue usurpata Videmus, ut:

Dissertatio de vi et usu vocabulorum φρενες θυμός similiumque apud Homerum Dresdae 1840. y es. Grotemerer: 0mer' Grundansicht vo de Seele progr. Warendor 1853 54.

Quin etiam quod saepissime legimus, i υχην deScendere ad inferos, eodem docedore dicitur Il. VII. 13 θυι ος. Quare ex his, quo commemoravi locis apparere mihi videtur, νυχην et θυμον easdem fere inter alias habere significationeS.

Φυχ igitur vel θυμός corpore hominis derelicto

ad inferos descendit, quum corpus vita emissa rigidum remaneat. Quamquam autem iam inde ab initio Graecis erat observatum, animam humanam corpori Supersibtem et immortalem esse, tamen his antiquissimis temporibus homines rudes hominis simul cum morte propriam vitam exstingui naturamque deleri putabant. Etenim quum vita, quae corpore et Spiritu continetur, privati essent, vigor evanuerat et facultas bene pulchreque vivendi, qua in re Graeci vitae summam ponebant. Quare non est, quod miremur, loci nonnulli a poeta corpus proprie hominem verum pellari, ut legimus Il. I. 4: νυχας ut δι πρotay ενὴρωων αυτους δε ωρια τευχε κυνεσσιν δ). Sed consentaneum est, de his rebus non easdem invaluisse opiniones neque potuisse, ut Supra commemoravi. Inveniuntur enim multi loci qui hominem totum et verum ex veterum sententia descendere in Orcum demonstrare videntur L Il. III 322. VI. 410 sq. 22. XIV. 456. XX. 336. Od. IX. 523.