장음표시 사용
11쪽
Quod nonnuntiiuam accidit. Fieri enim potest, ut
vocum adiectivarum genu non ad genu grammaticum, sed ad genus naturale accommodatum sit, quae ratio construendi Strnctura m σννεσιν appellatur' Atque apud ullus poetas,
in priniis apud tragicos eiusmodi anacolutha frequentiora obveniunt vid. rubelli dissertationis supra commemoratae Pagg. 9 Sqq. unde plurima exempla apud Euripidem inveniti apparet, et Harigii pusculi pag. 14. Ε Pindari arminibus Erdmannus in libro, quem scripsit de usu illius poetae
syntactico, non pauca exempla eiusdem structurae collegit et tractaVity), quae ne a scriptoribus luidem abesse Gruterus )
locis ex Isocratis et lat0nis et liucydidis, Mullerus' e
Lysiae, torchius' es Pausaniae scriptis allatis ostenderunt. Apud Aristophanem haec nacoluthia perraru invenitin . In affirmativis quae Vocantur enuntiatis ne unum quidem exemplum XStat, nam in VeSp. V. 687 sq. '' ubi Bdelycleopatri munus iudicandi invisum facere conatur, paucis obolis eum puerulis nobilibus et dissolutis cum ignominia servire
et Euhne l. c. g 359 Caterum haec anacoluthia non unius linguae Graecae propria, sed cum in lingua Latina invenitur. es rutori libellum liber die Synesis de Constructio nach dem Sinne in de lat. undisriech. prache tum apud nostros Oetas usitatissim est. Saepius in effingi nostri tabula quae inscribitur Minna Ou urnhelm invenitur, ut V. 3 praeclara exempla etiam in Schilleriis:irmine Dasi dehon aus
' l. e. a I. ' l. e. ag 6. h l. c. a 36. In locis numerandis hanc rationem secutus sum, ut in tabulis intcgris Berghii editionem Teubnerianam ulteram, in ragmentis indorsi Poetarum scaenicorum Graecorum editionem iuintam adhiberem.
nonnullis viris doctis ii quoque loci similiter formati
inter anaculuilia numerati sunt, in quibus compellatio invocativo posita ineSt. Wrobelius quidem, tui primu accuratius de hac structura a tragicis poetis adhibita disputavit, omnes os loco anacolutha esse contendit, in quibus exempli RUS τεκνον Vel τεκνα Substantivum non sit appositionis vel praedicati loco interpositum sed ita positum, ut sit perS0nae masculini plerumque generis appellatio ). Sed appellatio, tuae non nisi in VocatiVo posita esse puteSt, appositio SSe nequit, sed extra structuram est ). Quamobrem anacoluthia ibi tantum statuenda est, ubi adiectivunt vel participium attributi loco ita cum vocativo coniunctum est, ut genu a Vo :ativi genere abhorreat, luod in hoc uno loco invenioch. V. 872 ω κολλι φάγε Boιοπίδιον Omnibus aliis locis adiectivum nominis appellativi genus
Omnes alii autem loci, tuos huc pertinere furtaSSe aliquis putaverit, alia ratione explieandi sunt, illos dico, in quibus persona, cui adiectivum vel participium adiunctum HSt, Voce neutrius generi compellatur, ut VeSp. 55, quoversuidelycleo patrem compellat: ἀκροασαι νεῆν, ω παππίδιον, χαλάσα ολψον το μετώπιον Nam in talibus locis adiectivum vel, ut supra indicavi, participium non appositionis vel praedicati loco vocativo additum Sse Statuendum St, Sed pronomini in verbo latenti ut in Exemplo allato participium χαλα ars noli ad παππίδιον referendum est, sed ad pronomen σύ, luod in verbo ἀκροασαι inest. Similiter reliqua quae notavi exempla formata sunt. In plerisque appositio est participium quae sunt Vesp. 448. Philocles servum obiurgat verbis: v d pii ις ονδε νυνί μ ω κάκιστον θηρίom,
12쪽
Verbis Τrygaeus cantharum compellat. Simile exemplum est
Eadem structura praesterea apparet in duobus locis, ubi tamen erS0na Vel res, quae tamquam persona compellatur Vocativo circumli cutione ita exprimitur, ut VOX, tuae caput notionis Significat, in genetivo apponatur. Alter exStat in initio Ecclesiaκusarum, ubi Praxagora lucernam alliniuitur:
εχει e. q. s. Hic igitur in oratione procedente adiectiva et articipia πλωίος, v. 9 3ιονΟc, dg ενων, V. 2 σννδρων v. 16)ad genus genitivi λε χνον, non Vocativi Ottit treferuntur; alter invenitur in Vium V 250 sq. ντ επὶ mu ονοί Ii α γαλ σπης φνυ ι ετ' ἄλκνόνεσσι ποιῆται δευρ' επεν 1 ενοι se νεωι ερα, ubi participium πενσυι ενοι genus sequitur SubstantiV ορνιγες, quoniam Ue compellantur. Alia huius structurae exempla mihi non bVenerunt, propterea opinor quod tales circumlocutione cottiurnum magis decent et gravitatem Homeri ), quam Occum et orationis familiaris simplicitatem. Atque ipsos illos quos attuli locos tragicum colorem liabere nemo non Videt. Adiectivum inveni uno in Versu ac. 111, ubi servus Prygaei liberis patrem cantharo elatum abire pronuntiat:
11 παις ο πατηρ ἀποδεπων ἀπερχεται, Ἀωας ερλ μους, pr0H0men hesin. 1062. H τεχνον, σε ιιεν ο σαυτῆς χρὴ ποιεῖν ' ubi σαντης ad pronomen σε pertinet, quippe qu0 adfictam Andromedam dictum generis feminini sit. Praeter hos locos, qui, quamquam mnes memorabileSSunt tamen, ut dixi, praeter unum non sunt anacolutha tiocloco Structura re Vera macoluthice formata tractanda est. quae non tam ad constructionem κατα συνεων quam ad neglegentiam p0etae revocanda est. In parabaseos enim Thesmophoriagusarum v. 798 sq. chorus mulierum haec de se dicit: καν in 'Ivρίδος παρακr I cottεν, O κακον 2ειIε γεῆσγαι' l κοῦν ἰσχννγεις ἀναχωρήσο, πολυ μῶλλον πῶς πι- γνι εῖ ανγις τυ κακον παρακvthar δριν hoc in enuntiato participium ἰσχDP δεῖ non ad το κακον referendum St, sed poeta femininum posuit, tamquam Si ante n0 παρακροπτυγμεν dixisset, Sed κἄν in θνρίδος χημῶν τις παρακt b.
Jam pauca exempla, in iluibus articuli et substantivi generis discrepantia apparet, tui capiti annectere fortasse non ineptum est, praesertim cum articulum pronomen ESSe et forma atque origo et p0testas demonstrent quamquam dubitari posse concedo, num his Structuri anacoluth0rum nomen tribuere liceat Thesm. 535 mulier hesmophoria-Zusa Vituperat, luod a Mnesilocho maledictis obrui se
Simili modo ab aliis lu0 iue poetis eiusmodi substantiVamasculini generis, quae abstracta a nobi V0 alitur, cum articulo seminini generis coniuncta ad semininum antece- deus referuntur ). Ad aliam rationem reserenda est structura hesin. 394: et rc ονδεν Υιες, τὰς stFe ἀνδράσι 'aκον, ubi ad sententiam
13쪽
explendam parti upitim Me vel cybulauc subaiulieridum est.)Aristi pliane enim, ut pitlieta ab Euripide saepe adhibitii eadem forma repetet ut ludibrii causa lianc licetitiam sibi SumpSit. Hac ratione istud fredus Hermnlinu l. c. Xenilitum etiam priore loco memoratum ι ἐν φλγρον et nonnulla similia explicari vult. Sed ex tribus exemplis, quae proposuit, ea tantum, tuae e Pindari Pylli. IV v. 443 et Euri-iddis Iphigenia Aulide v. 794 Sunt deprompta, sluippe illi illibus Substantiva, de luibus agatur, appositionis loco usita Sint, non tamen nostrum locum illi modo intellegn
Denique commesmoratione non indigna sunt duo nominal erSUnalia, tuae, luamquam omnibus aliis locis masculini generi Sunt ab Aristopliane per iocum, ut videtur, articulo seminino coniuncta ad femiuinas pertinent. Haec sunt: ι σιρ ei Io Eccl. 491. 500. 27' et i κιγαρω c ces. 739, liuod alibi non exstat' praeter Alciphronem 3, i, illii habet:
voces diectivae se lue naturale Hi,Stantivorum plenus equuntur neque grammaticum.
Cuius generis anac0luthiae apud tragico poetas ΛΕ- pius inveniuntur, e quibus robelius i. c. pag. 19 Sqq.)n0n pauca collegit. maec exempla plerumque ita formata
vid. laydes ad '. l. et t. scar Erdmann de Pind. us synt. . l. Unum praeterea exemplum apud Manuelem Philem Ephesium invenitur in Bandin. Bibl. Med. vol. 2 pag. 149 σοι Tu σι ρατ νεῖ χεῖ 'βροτω περ uti IIunc Steph. thes Graeae ling. VII. . 845.
sunt ut canonem illum DaWesianum Dillustrent si muliserdo se loquens pluralem adllibet numerum genus etiam adhibo masculinum maseulinum adhibet genus, numerum etiam adhibet lituralem Sed tali Structura insta quidem sententia in Aristophani fabuli omnino non 'Xtat, quamobrem ad eam explierindam robelii l. c. et utineri a 371, 2 et Hermanni ad Vigerum annotationem p. 715 50 indicare satis liabeo. Unus l0cus, Eccl. v. 30 Sq. in liuoliarticipii masculini senseris persona prima ad femininum sertinet. utrum ratione malionis DaW0siani formatus sit necne viri docti dissentiunt Postituam Praxagora socias diu frustra expectavit, tandem una ex his in scaenam rodit
difficile est diiudicatu cohaerit haec quaeSti rum altera, i ut illi vorsus tribuendi sint. odicum Scripturam προ-cιονιων editores longe plurimi retinuerunt; Abresellius ad ristaen Ep. Ira in προὶ οννων mutavitJ Quae verba tradita si genuina esse censemus, plures Sententiae inter se disci epantes admitti 0ssunt. Nulgatam enim personarum distributionem secuti versus 30-31 uni mulieri, tuae littera signifieatur, tribuere p0SSumus, Si Statuimus, hanc Solam advenire et postea demum reliqua alteram post alteram.
done icti reuiarum numerus completu Sit, in Scaenam procedere. Quod si statuimus, structura canonem Sequitur DaWesianum, id quod a ulinero l. c. g 37l. 2 probatur. At huic opinioni repugnat compellatio a Praxagora adhibitat, te v. 22) Quamobrem Bergkii Sententiam probabiliorem esse puto, qui Versu illo Ad ch0rum vel potius ad chori
partem refert, quam muliere eSSe urbanas, quas rusticappostea demum Sequantur, i in male coniicit eques ab hac sententia discrepant V. 27 si 1. U. ορω τονδὶ λυχνον
14쪽
προσιονι M. nam etiam pluribus dummodo una veniant, unaniluestruam sufficere per Se patet. Jam Vero nisi cum Benileio aliisque masculinum πνοc mmor in semininum προcιον rmutandum esse censemus, statuendum erit quamquam alia
liuius modi exempla mihi non innotuerunt), poetam hoc loco pluralem numerum masculini generis pro plurali feminini generis usurpavisse chori mulieres non nisi in universum ut tomines Significantem. Singularis vero maseulini pro singulari feminini generi nonnumquam ab Aristophane 90Silus est, ut mirum in modum in iisdem EcclesiaZuSiS, V. 483, ubi chorus nullierum singulam quantitue e caterVa ut, quo facilius viri esse Videantul , terram vehementer sedibuSpulsent, adhortatur verbis: ἰλλ ω μάχιμα χοῖν ποδοῖν πικrvnῶν βάδιζε. )Bhlydesius nimi Violenter κινπονα μοι ἐδιζε vel mκ-τDπονσα χωρει emendare Vult sed librorum scripturam
retinendam puto fortasse anacollathia ita explicanda est, ut cum in aliis huius chori partibus vV. 481. 485. 487. femininum exstet, poetae animo obversata Sit sententia: viri instar pedibus terram pulSRnS. Versum heSm. 285, tuo Mnesilochus mulieri perSuna indutus de se dicens genere feminino utitur et quae sunt generi eiusdem huc non Spectare per se patet ). Aliter res si habet de vocativis τάλαν et διελε, quibus apud comicum saepins mulieres compellantur. Atque iitit Phoc modo usurpatur in V. Lys. 102. an. 559. ccl. 124. lui. 706. 1055, 1 ελε in V. Lys. 56, 157, ccl. 120. Poeta his locis genere neglecto personam ignisse Se Satis
habebat, iuamobrem Fritχschius ad Ran. 559hnon inepte
' In Eccl. s. I72 Praxagora ersonant viri sitsceptam interilietur; quamluam ob id ipsum ceteras mulieres saepe vituperat Esetiam 4854q.
Anacoluthia generis etiam iis locis efficitur, ubi pronomen neutrius generis ad substantivum masculini aut seminini generes refertur liuod si fit, substantivi notio ut universa et parunt definita significatur. Τales structurae apud ceteros poetas mihi non innotuerrunt, apud Scriptores autem saepenumero eas adhibitas
esse et rugerus 58, 3 ann. 6 et illinertis 361)exemplis cum e Xenophontis, Thucydidis, erodoti, Demosthenis Isocratis tum maxime e Platonis scriptis ollatis satis dem0nstraverunt, unde apparet, praecii me orationis solutae ea fuisse proprias. Apud Aristophanem haec exempla inveniunturi In Pac. v. 25 sq. ovio 'DIO φρονῆ/ιατος Ῥέγεν ' Ρεxa grammatissa lex poStulat νιος, cum significetur κάνθαρος dicit autem servus eum indignatione τονιο in mente haben 'ρίον vel κνωδαλον vel simile quid. Similiter cum contemptione quadam neutrum usurpatur in v. Nub. 201 orri δὲ τί MAS. γεωμετρία. I P. τουτ ονντ εα χρ ιον V. 377. ὴ γαρ Dλάβεια πάνra. παραμεν ουν φιλον ἰν ιιάγοις αν ron: 'O. Insigne exemplum esset . q. 320 τίν εχων φῆμιην Ιαγὴν κεις, ετ τυ κνισωlιεν ἀγυιάς niSi oroa, quod ockio quidem non displicst et mihi qu0que probabilius videtur, ad
totam enuntiationem referendum esset. t)Unum denique exemplum notaVi, in quo τοντο ad alius generis pluralem pertinet Lys. 358. 1ω ιραν δὴ τὰς κάλπιδας χὐμεῖς χαμα , πυὸς l . . . Di τοντο li πιποδί i. Pronomen plurale avra ad pluralem masculini et seminini generis Spectat in V. Vesp. 7174δοσαν ι εαι vo ς καὶ ταντ ελα-ς, et LyS. 582 Sq. εχρῆν καὶ νὴ in τάς γε πολεις, ποσαι τῆς γῆ νῆσσεἰσὶν ἄποικοι δια γνωσκειν - ταν I 'τμῖν σπερ τὰ κατάνιεατα κεῖται, ubi tamen LBlaydesii annotionem.
15쪽
16Annot: Ubi poeta praedicatum liberiore quodammodo ad subiectum referre Voluit, liuius genere plane neglecto adiectivum praedicati locum tenoris in iugulari neutrius generis apposuit. Cuius modi exempla, litibus omnibus sententia luaedam cummuni exprimitur. apud Arist0phanem haec Sunt Vesp. 27. δεινόν γε or σι'
Anacuhillitae uulneri. Omnes Voces, tuae Praeter substantivum est pronomen personale numerum habent, forniam huius numeri ad substantiva aut pronuntina sua accommodent necesso St, tun lege neglecta anacoluthia numeri exritur. Huius egitur anaeoluthio generis tuae Sint apud comicum exempla nunc videamus. l. Pluralis unierus pro singulari usurpatur.
Pars anacoluthurum huc Spectantium AEtructura int νεσιν supra iam memorat efficitur. tuae exempla hic
quoque primo loco afferre liceat. Sed non ita multa apparent adiectivorum enim participiorumque pluralia ad sub-
17stantivorni singularia pertin0ntia plan desunt. Verbo utemnatum in unum milii busenit: ces. v. 431 Chremylus. quae in cnlatione facta sint. Ρnarraus dicit: L ρ θορνβησαν
Eq. V. 10 et Plut. V. 601, ulli verba πολι Αργονcκλνε'm oti λεγρι a poeta nostro x Euripidi fabula, quae inscripta fuit Teleplius ludibrii :ausa deprompta sunt'). Ut apud Euripidem, similes ana oluthiae etiam apud ceteros poetas i tragicos t Homerum XStant ' nec non a seriptoribus admissae sunt ). - ΕΛ etiani StructuraΡ Oui munis sunt sermonis ψraΗ i. in quibus pr0110 minuin etvErborum pluralis numerus nil pronominum copiam Signi- sic'ntium numerum singularem refertur . Huiusmodi pronomina sunt apud Arist0phanem: mc, c ἄν, se Tic, prae
16쪽
terea, quae ad eandem rationem pertinet, coniunctio εἰ m. Eccl. 687. τυ δε ο ρα ιὴ 'ξελκναγῆ καθ ο δειπνίμει,
Hil l παῖ' χητε χλανίδα λενκήν, - ιεάλισθ' ονιυν δίκην δώσεθ Licet quidem nuntiationem hoc modo intellegi; quamquam mihi probabilius ita videtur explicari ut poetam ProtaSe0 pronomine e incohatae oblitum in apodosi bi manda alterius tantum prot eos: ταν χηρε χλανιδα λενκήν rationem habuisse statuamus. Reliqua exempla sunt: Nub.
An n. Speciem anacoluthiae nonnumquam ea exempla habent, in quibus pron0men κα-οc, κάτερο similia cum verbi plurali numero coniuncta Sunt. Quae pro Veris ma-
coluthis cave habeas. Nam illa pronomina quippe appositionis loco quae vocatur distributivae Substantivis apposita verbum finitum non regunt ). Cuius modi duo apud Aristophanem exempla exstant, unum in Babyloniis ab Athenaseo III pag. 86 sq. servatum fragm. 49 Dind.): ἀνεχασκον
γράκων, alterum in EcclesiaZusis V. 207 δί σκοπεῖσω
Ad aliam rationem illa exempla reVocanda sunt, in quibus neutrum adiectiVorum et pronominum in plurali numero positum ad unam Vocem et notionem tertinset:
quae quamquam in mac0luth0rum quae proprie dicimus numero haberi vix liossunt, tamen ii tractare mihi liceat. Neutrius enim pluralis natura ea St, ut totum potius, quod pluribus partibus coniunctis efficitur, quam ipsae partes eo significenturn, quo factum est, ut Verbi finiti quod vocatur non nisi singularis cum eo coniungi soleat. Quid igitur mirum, qu0d Script0res, quibus haec c0mplectendi notio ante oculos versabatur, usus illius fine propagantes adiectiva quoque, in primi autem pronomina, ad Singularem numerum interdum rettulerint ). Non multum quidem differre inter neutrum pronominis singularis numeri et pluralis nonnulla exempla demonstrant, in quibus utrumque ad unam atque eandem notionem pertinet, ut Ran. 1065, 1112, ccl. 472 alia. At hic usus non Aristophanem unius, sed id quod ex iis quae uiua dixi non mirum Videbitiu', totius linguae Graecae pr0prius SV ), quamquam apud Scriptores rarius obvenit ). Videamus autem, quae singula sint apud comicum huius
generis anacolutha. a. ronomina.
1 neutrum plurale spectat ad Substantivum singularein).Ach. 1127. ταντ ον πλακον δῆτ' εμὶν ἀνθρωπον γλD-κυς ubi τari etiam ludendi cauS positum est. Postquam enim Lamachus versu Rutecedente dixit: ταντ ου κατάγελως-ιν ἀνθρώ-οις πλατρος ubi ταν ludificati0nes a Dica0opolide antea prolatas comprehendit, hic ipse quoque pronomine Ἀαντ enuntiationem rincipit, quamquam, cum
17쪽
2021 non misi ad θελακοῖ aeseiri iussit. legi grammaticae repugnat G. Simili modo numeri solicentus audicat in v. Ach. 43Ν:
κα vi ἄκην delycle appellaVit, pertinet Ran. 1466, in qui VerSH pronomen Di nil ποθον referendum est. In histribus exemplis neutris illi pluralibus gestitis potius rerum, quam pSae e Singulae, ad quas illa pertinent, significantur t).2 neutrum plurale spectat ad unam notionem saepissime ad infinitivum iluae in verbo nuntiationis antecedentis inest. Nub. 107 l. q. r. δ' ἀνιερει Irρω aDIOP. oconiis ἰδίκηκαc. In Eq. V. 10 19 aDι' ad unam notionem , coa v. 10 17 referendum est. In Nub. V. 44 ire ι' ad νικι μειν pertinet. In VeSp. V. 369 atra a d c, at Parειν relatum in notionem uar ια abit de qua res f. tria exempla Supra allata In V. LyS. 60 τανι spectat ad inlinitivum πάσχει in V. an. 10 ad infinitivum P πιειν in V. Ecel. 470 ad infinitivum κινεῖν. Non raro aura ad luod plerumilite δράσι, vel imile verbum subaudiendum aut appositum St, ad raece I tum, tu, qui unani siuandam rem facere iubetur reserendum eSt. Ach. 15 περίρεεν αὐxo D MEI .rupta δή scit δράσι, ). Eq. 111. Vesp. 142 843. 851. 1008. ac 27 L S. 506. Τhesm. 1003.
ad hune versum ci u v. 29s ais v νβρις εμίν; uxfragmentum a Polluce X. Iu relatum Νr. 2 Diuix οὐκ, ἀλλὰ ταὐτά επίχυσι του χαλκίον. insmodi structurae offensionem habere mihi
non videntur. Nam cum assimilatio tuae vocatur usitata luidem sed non
3 neutrum plurale spectat ad totam enuntiationem, tua una notio circumscribitur .
l315. Lys. 500 . Ubi Ποις εα avr' cni P ltωd, ubi lavi' ad nuntiationesin i ιεῖς sise l εν refertur Ran. 1068. ιαντα pertinet ad πενεσ:nti, tuod cum pro It πεν ic in dictum sit totius enuntiati notionem habet. bid. v. 1065 διὰ avia spectat ad enuntiationem τον βασι-DDolet rc άκι' ἀμπισχων quod exemplum praeclare Stendit,uEutrum plurale idem fere significare, atque Singulare; nam in Versu 1064 oret ad lime eandem sententiam relatum St. - Αlia eiusmodi exempla sunt cel. 471 sq. λλ' εἱ ἶ- όλει ori Dνοίσει. arva χρὴ πάντ' ἄνδρα δρῶν. lui. v. 21 et 217 et avia ad eandem spectat enuntiationem v. 10 βλεπονι ἀποδειξω 'o Dτερον ovis Dyκεως atque νοννο in V. H. Insigne denique exemphim praesto est in V. Plut 259. ,horus agrestium Carioni, qui eum, ut quam maxime Ad Se pSum properet, incitat, resspondet: σὴ δ' ἰξιοι ἴσω με νεῖν, πριν avia καὶ φρασαι μοι ἰπον χάριν μ'ο δεσποτxi κεκλ κε hvρο, ubi pluralis
18쪽
τavra pro Siligulari poSitum St, quoquo modo Sententia explicatur Magnopere enim Viri docti dissentiunt. Scitoliasta, quem Frisclilinius. Reiskius, indorsus, obetus Mnem I p. 22l Κappeyne an de oppello sequuntur, liyperbaton in illis verbis inesse putat, ita ut posita sint
οτον Πριν et L coniungit, quod idem facit Meinekius, qui, contra isclieri Sententiam, particulam a nostro aucti nur respondere putat Vind. rist. p. 211 Cum lio viro illustrissimo est Bergier verba libris manuscriptis tradita SerVanda esse puto; et alma enim ad totam elocutionem Sequentem pertinere posse cum ex aliis exemplis allatis elucet tum ex V Nub. 1339 sq. et Vesp. 1358. Huc ii quoque loci pertinent, in quibus plurali et avia adunani notionem Spectanti particula a Ruteposita est, quamquam pronomen in linc copulatione coniunctionis sere munsere fungitur. Atque in exemplis, quae collegi, excepti locis
3 aut enuntiatinem vel v0cem RutecΘdentem explicantes i.
b. AdiectiVa. Quaecumque adiectiva in plurali numero generis neutrius posita ad huius paragraphi argumentum pertinent, 1 aut ad enuntiationes, sive expressa SiVeranim SuΡΡ-lendas, in quibus infinitivus enm Reeusativo nominis subi0cti vice fungentis conivuctu eSt. 2 aut ad infinitivos ). Exempla sunt ad 1 Αch. v. 770 D δει Scit τον xόσοιμ' ον μίνεσθαι) ibid. V. 1079 ον δειν μη ζεῖναί t 1 γην ἐορτάσαι; q. 609 δειν Πόσειδον, εἰ i 'νγωδννήσομαι l . . . . Machuyεῖν τον ἱππεac Praeterea δεινά ad unam notionem refertur Vesp. 1368. Lys. 608. nec non AV. 1033, ubi ithetaerus exclamat: ον δεινά καὶ πει -
19쪽
Alia adiectiva pluralia podeni niuilo pro Sina ularibus
Bergkiuni sequimur. lui Ravennatis scripturam P in ἐν mutat ceteris libris ἐν exhibentibus plurali κρύι ma denuntiatum i Oniunctione sormatum lisertinet: conseras tam Hii Kockii ad i. l. annotationem.)
Similis ratio obtinet in adiectivis tua Vocantur Verbalibus, nisi tuo infinitivi ad quos neutrum plurale Spectat,
His exemplis aptius 10rtasse tuam aliis unus ille locus annectitur in quo adiectivae vocis neutrum Illurale addito articulo, ad substantiVi numerum singularem pertinet. Quod exemplum invenitur in Ran. v. 42 κύσι irriseil. Ἀρχεδη tocini πρωτα ιῖ ρκεῖ οχI siue i lius structura alia xempla ex poetis et scriptoribus deprompta videre licet in Bergieri ad h. l. annotatione apud Wrobelium l. c. p. 40, runckium
lio praeterea proponit laydesius καὶ πεμπειν τιν minus
.legau est, quam quod Aristophani tribuerint. - es meisigii Covi in rist. I p. 80 3 cf. ockii ann' v. uhner g 366 et ruster I g 44 4 2, tui inpriinis Thucydidem et poeta scaenicus illum pluralem usuruar dicit Saepius etiam invenitur apud erodotum, de quo v. Abich ad II 6 extr.
25 et ockium ad h. l. cf. etiam Abielit ad Herodot. VI. 100 et ruger Ira 3, 4 ann. 14. 6.
Genus anacoluthiae apud poetas cum tragicos' tum apud Aristophanem perrarum, paulo frequentius apud scripti res id est, qu0d efficitur, sicubi ad plura subiecta particula ii disiuncta, tamquam si non disiuncta, sed particulaxa coniuncta Ssent, adiectivum vel participium in plurali numero positum refertur. Quod unum tantum huius generis anacoluthorum exemplum apud comicum n0strum exstat, Wrobelii sententia contra Porsonum et Matthiaeum prolata, Solemnem Singularem esse, insolentiorem pluralem etiamd Aristophane defenditur. Illud exemplum est . an. 911 sq. Euripides quibus vitiis Aeschyli tragoediae affectae sint exponit: πρώτισταμ vr se ἔν τιν' ἄν καγχεν μαλυφας, Ἀχιλλέ τιν' ἰλωοβηντο προσωπον ονχὶ δεικνυς προπηιι τὸ ς τραγωδίας, ρυζοντας ονδ το v xc Poetam hic propterea pluralem numerum Surpasse putandum St, ut 0ti0nem V0cis revζειν ad utrumque subiectum eodem modo referendam esse significaret. Ceterum hoc exemplum ob eam causam in primis notabile est, quod appositionem γρνύοντας altera προσχημα in singulari numero Rutecedit.
Restat ut exempla illius generis anacoluthorum pr0- ponam, quod apparet, ubi 0ratio Subiecto singulari incohata subito in pluralem transit.
Qui usus dicendi, quem et Script0res, ut lato vid. Engelhard l. c. pec ΙΙΙ p. 36; talibaum ad Phaedr. 231 a Xenophon v. Auliner ades 2, 27.h Herodotus v.
20쪽
2627 Baehr ad IV. 43. Τhucydides V. Oppo. vol. 1. pag. 96, ΙΙΙ 0l. 3. p. 102. Antiphon v. Maligner . 161 et poetae, V. Pilug ad urip. Here fur. 202 Sil.
Wrobel l. c. p. 47 sq. nonnumquam adhibent ), invenitur. sicubi numerus Singularis ita positus est ut non una ΘΝ Vel persona, Sed totum genus, quod illo singulari indieatui . seriptoris animo bVersaretur. Tales b)gi sunt apud Aristophanem Pae. V. 1176 qq. Choru agrestium, p0stquam pacem eiusque iucunditates verbis depinxit, in taxiarchum, pacis turbatorem, his infestis Versibus invehitur: τηνικαν ανιος Scil. MYαρχοc βεβαπι ut
oratio in pluralem transitu maiorem etiam contemptionem prae se ferre Videtur. Eccl. V. 44 sq. Chremylus e conti0ne revereus, in qua mulieres vestibus mutatis id assecutae erant, ut respublica administranda ipsis deferretur, Blepyrum de his rebus certiorem facit, praecipue quo modo una ex illis, Viros eleVans,
feminarum Virtute extulerit, enarraus γυναῖκα δεῖναι πραIte εφλ νονβυστικον καὶ χρι μαζοποιον κοντε απορρλην φη ἈκΘεσμοφοροιν κάσrox αυτ r εκφερειν. Hic tamen sententiae discrimen quamvis subtile inter singularem et pluralem non XStat. Locus huic simillimus in eadem sabula S V. 236 Sq.: χρήματα πορίζειν υπορ-aro νοννῆ, Ἀρχοvia 'or cavis ana
Plut 527 in dialogo, quo Paupertas Chremylo quanto utilior sit ipsa luto, liominibus exemplis demonstrans dicit:
ἐτι δον ἔξεις οντ' ἐν κλίνι καταδαρθεῖ, ον ir εσονται tu ratis συνται positus est tamquam si antecederet εν κλιναις.
Duo etiam inveni exempla, in quibus humo prima ersona modo in Singulari modo in plurali numero ui itur. Infragulento enim a Polluce VII 13 ex comoedia quae Horati hiseribitur servato N. 477 Dind legimus: Huoi Ἀρει σιον ἐς et Θ σειον δραμεῖ, . Δει 'ευν ἄν πρασιν ευρ'NFP με νειν. Milii tuidem recte oupius e Scriptura tradita εἰ μοι se ni vestituisse videtur, improbante Porsono D coniicisentu ad Hecub. Eur. V. 1238 quam coniecturam etiam Reifigius reii est cum dicat Conj. . 154): non intellego cur Porso annotatione ad Euripidis Hecubam V l246, oupii emendalionem suscipere 110luerit ἐμοὶ κρύει ι ιν σειν - sed inanes turba moVerit. Formam ε ρυθιεν autem pluralem esse qui Vocatur maiestaticum, cum aliud exemplum apud comi :um non exstet, i ulare vi licet neque pus est; nam ita eum explicare possumus, ut SerVum modo de S Solo, m0do de ceteris servis secum conSociati cogitaSSe Statuamus ). Non aliter explicandum est alterum exemptim in Vesp. vv. 567 q. οι δε σκωπτονσ ν' Ioa γελάσω καὶ χειν Irtior καr. Icul tat. l ἄν μὴ χοροιο ' ἀναπει mos FG:1 t, et na δήριεν Ire νε αει νὰς in λεια κ re et oi' νἱεις, ' χειρός, θώδ ἰκρου, tu . Hic igitur oratio rurSu transit in Singularem. cf. infra pag. 49 Sq.) tragicis poetis mult0s locus his Similes robelius attulit in l. c. s. 50 q. u. Singularis nilierus pro plurali usurpallir.
Inter anacoluthias, quae riuntuI', Sicubi singularis numerus pro plurali usurpatur, eae maXime notandae Sunt, quas homines grammatici schema B0eoticum vel Pindaricum