장음표시 사용
101쪽
ya Amaenitarum Iuris Cananis. dist nct. Deo. s. ubi mentio fit temporis congriu , quo quatuor haec tempora innui volunt: sed hetc epistola se litia est. Hypothesis capituli haec est : Cum Graeci ordinarent, non observato quatuor temporum inter vallis, quibus Latina Ecclesia ordinati nes faciebat, quaesitum Bit a Johanne Episcopo Citri, an Sacerdotum Latinorum ordinatio a Graecis Episcopis f cta extra quatuor tempora valeret ' Cardo rei in eo vertitur, primo, an Latini Graecos , Graeci Latinos suis ritibus recte ordincnt: Deinde an forma
ordinandi utrorumque sit in se proba r Ad primum responde
caelestinus in cap. Innocentius ubi mos invetet tus fiterit, tolerandum esse, siquidem de mandato S licentia sui Praesulis Latinus a Graeco Pontifice secundum litorem Graecorii m . Derit ordinatus. Addit tamen Innocentius indicta compilatione veceri, se velle sito tempore de consilio fratrum, quod honenum visum fuerit, ordinore. Hoccine n citὶ Fecit in concilio Generali & refertur in cap. Quod in ptimque. X. de sis ordiri quo non amplius concessa est mixtara Graecorum Ac Latinorum, sed
ut Latini Latinos ordinent. Idem hoc & rcscribit cuidam Latino cap. r. in eadem compit. III. Sed quid si in efidem dioeces Latini Praesulis mixtim degant & Graeci & Latini Debet fibi Episcopus. ille Latinus constituere Vicarium Episcopuin Graecum , qui Gr claritu patrio ordines conserat. Quod ius censetur singulare ut unas Episcopus alterius sit vicarius. Unde quaerit G losa, a quo debeat con rari talis Episcopus Vicarius : Et respondet, a t. Nbas Episcopis Vicariis suae gentis. Id declarat Innocentius CL-ronius historia Cypri, in qua iuxta constitutiones Alexandri tellii electus Episcopus Uaecorum ab Episcopo loci confirmatos a tribus deinde Episcopis consecrabatur, astinato nomine asterius I ci, ut videlicet Epis opus Graecus Nicosiae vocaretur Episcopus Solis, Episcoous paphi diceretur Episcopus Maes, Episcopus Ne mosiae, Amaten Ss Famagustae, Episcopus Carpacensis. Et ita duo repei iuntur Episcppi in una eademque dococesi. od attinet ieiunia quatuor temporum, haec tam stricteo
servabantur, ut siquis Episcopus extra ea ordinare puderet, iasper-uo Plccteretur. clariensis Episcopus,cum in vigilia asscinti ot is
102쪽
Echo GA RDAparet quendam in Presbyterum ordinasset, a bEpiscopali adin,
ni stratione suspenius eth. eq. a. h. t. in compia. II. De origine incertum est. Canoa. i.diit. 7ς. ait antehac ter in anno servata fuisse. Putat quidem Barnaius a. t annum etas mas. legendam, Quater. At Bellarminus nibit mutandum censet cum olim non quaternum,
sed ternana fuerit j. junium. Scd superflua est disputatio de germana lex ion', cpui tota haec epistola sit hypobolimaa, ut Blon-dellas evicit. Putat aute hic alaone primum disertd quatuor horum temporum ieiunio consecratorum mentionem factam fuisse se mone octavo de jejunio decimi mensis, & sermone '. de seiunio septimi mensis. Sed nee Blondellus eorum originem ad hunc Leo nem refert, quasi Iaaec ieiunia primus indixisset; uti neque Leonis . verba hoc volunt. Sacri ergo ordines non omni tempore' conseruntur, sed quatuor anni temeora his sunt constituta , quibus scilicet jejunatur , nempe prima liebdomata quadragesimae, quod est jejunium vernum , aestivum in Pentecoste, autumnale in mense s ptiuio,se in decimo hyemale, ut ait Leo Primus . banus II. co. . dist. e . & in concilio Claromontensi ean. n. De origine non convenit. AN Apostolis sunt qui instituta patent Vide Baron. adan. 1 . n. O. Quod vix probari potest. Augustinus ait , non inveniri certis diebus evidenter praeceptum eta ob ervanda jejunia. A Calixto Papa instituta esse quatuor tempora incan. t. dist. s. non probatur , ut quidam scribunt. . Hoc enim dicit tantii quod convenientius, hisce temporibus fiant i iunia. Et quamvis auctoritatem Quadragesima habeat ex lejunio Moysis MEliae , non ab ipso Salvatore in novo testamento: Negat tamen Chrysestomus honoL. . in Matthaetim jejunium domini esse imita dum utpote miraculosum. Nam de olim neque in tempore jej nii, neque in duratione ejus convenitbantarenaeus apud Eusebiuni
servantiam de circa dierum numerum . de circa abstinentiam cit' ς servati discrepasse, Alios enim ab animatis tantum abstinuisse, alios
ex animalibus solis piscibus usos: Alios ovis de fructibus alboru' abstinui sis. Alios sicco isto oane contentosalios nec hunc sumsisse,
103쪽
Amaeuitatum Iaris Cananis.& ita deinceps Porro & hoc notandum ieiunia alio nomine super Superpo- positionem dictam fuisse eoneic Elthri. can.as.&-rtnsem ci rum de ieiunio qu.atuor temporum, vide Concit. Moguntu.c 3 & Claremontanum can. . Siligun stadien se c. a.
. ut est in compilationeVI. e. a. Hydruntum , Otranto urbs Archiepi-w- regni Neapolitant,olim Metropolis sub Patriarcha CPol, tano. In ipso textu fit mentio Episcopi cathamarsensis vel, ut alia γ' ' exemplaria. Catham iasis. Lego Cataniensem.Catana vel Catani urbs Episcopalis in Sicilia, sub Aschiepiscopatu Montis Regalis, fuerat olim Metropolis sub Patriarchatu Constantinopolitano. Chris Cceterum cum non liceat alienum clericum in sua dioecisi ordina' β ηε m re tot distis inde orta fuit gravis controversia, inter Graecos ασηυς t Latinos, Quod passim Graeci Latinos Iliaue illos ordinarent. Ideo sunt, ne oritatur rituum confusio c. cum secundum tr. h. t. Quod si clericus Latinas de licentia ordinarii ordinitur a Graeco antistite, quamdiu tolerator talis consuetudo,ordinati non impediuntur ab exsecutione ordinum susceptoruitu Sed ubi in eadem dioecesidiversae sunt nationes, puta Graeci & Latini, Episcopus si Latinus sit, debet constituere sibi vicarium Episcopum Graecum , qui Graecis ritu patrio ordines conscrat. c. quoniam. insta de ossic. otam. HAEc decretalis in:egra exstat apud innocentium ad Abbatem & Conventum Car loci. De quo monasterioirupra AE cap. Exparietti .e Reseri t. Agitur de mon cho ad sacer dotii ordinem promoto, ordinis cist retensis, ad Monachos ni grin se transscrinis, id est, ad Benedictinos. Nigri enim suasitio. bum differre prolongare. Dipb. es Diovs Epist. ad B miri Catet
C A P. X Ad cap. 9. de temp. OrdCAP. XI.
Ad cap. X. De monachis ad alios ordines
104쪽
penedictini, Albi Cille ciensis de vestita oppillatLea . Ex prete.
de Docim. Pet. CL:niaci nsis apol. a vers. iaste ciens liρ. L Lys. n. Et vossancti, vossingulares vos in universo orbe ver. m. -υhι, aliis omnibuι falsis ρι diiu , se undum nominu intorretalioncm sus vos inter omnes constituistis , unde O habitum institicoloris praeus is , es ad distininionem cunctorum mim fere mi n. t monachorum inter nigros τοscandidos ostentatu. Q an cbatur an
post ordinem susceptum relino habitu nigro ad Citiercienses redire posset ' Ratio dubitandi,quod Cistericensisse ad nigros conserens, videretur apostatasse, quasi transisset ad laxiorem regu)am. Erat enim Benedictinorum familia disciplina remiss ore, eiusque Cisterciens s propterea exsisi. Q are Bere ardus Clarevallensis, Robertum nepotem suum,cum a Citierciensibus migrasset Cluniacum,quasi praevaric. torem revocare conatus i. Monacho
autem non licet transire ad laxioris disciplinae ordinem saltem mne venia summi Pontificis. ea' liceri de Retulari Ratio decidendi, quia non potest arctior videri Cisteretensium ordo com&ipsi non aliam, quam Benedicti rNulam prosteantur, ideoque ordini. bus rites sceptis nil vetat, quominus infusceptis a Benedictinis ordinibus ministrare queat.
C A p. XI I. Ad cap. I . de temp. ord.
oonorius II l. rescribitEpiscopo Legionensi. Legio LibsHispaniae Leon,il Leovigildo Gothorum Rege denominata,teste Isidoro Cison. Agitur de quodam Episcopo, quem Rayn urdus Comventrensem ponit. In Manuscripto autem Ovetonensis vel ove sis reperitur. Ovetum urbs Gallaeciae, olim Regia, sundata regnante Sylone, Rege GHlaeciae, in monte Oveto, quo Monachi Bened, ctini monasterilam in honorem Vincentii statuerant. Unde Ecclosia Ovctensis otta. Principes Galliciae si dem transtulerant Legionem, unde Honorius ad Episcopum Legionensem scribit. Plus quam inscitu est,qaod Raymundos Convelitriensim intrust Lma- ganeum Cantuari niis in Anglia. Crcdidit sorie eundem casum esse qui Cap 2.3c y Infra deitate dc qualitate habitur.Etenim se in hoc ri Episcopum Ovetensem acrit*r desticat Honorius, quod puerum tredecennem ordiuaverat. Nς -
105쪽
ereratu. I Amundus adscribit hanc decretalemHonorio perperam. Est enim Innocentii liI. & exstat integra in tib. 7.Registri EpiA N Et id est primum Raymundi i Alterum; Legitur; Gunensi & Cal M. vel Cala. Abbati. Nec melias cap. r. eod. iit. in ..de Leoniensi di Sabbariniensi Abbatibus. Ex recestoret rDscri' stituatur hoc modo: Laoniensi &FinabarensiEpiscopis de Abbati de MagioLimiricensis dioecesis. Hi Episcopatus sunt inllibernia provincimomoniac Lioniensis seuLeonielis, Limiticensis scuLimitii E. sis, Finaborensis, Archiepiscopi Casselensis sufi aganei, ut & Imit, censis, de cujus electione hic agitur. Pro quo Raymundus -- liensis. At Midensis, ArchiepiscopiArmachani,totius Hiberniaeri, in Mis, suffitaganeus est. Denique non magis bene legitur pro m Roffensi Trecensis summa capituli huc redit: Quod Imilensis elemctus, nedum subdiaconus una eademque die, ordinante Roffensi Archiepiscopo ad sacerdotii dignitatem elatus fuisset. Pauli enim Apostoli auctoritate manus nulli elio sunt imponendae. Vide can. 13. con H. Sardica Capitulum integrum ex Regesto adjicior Diloctus filius m Imilicensis Gnonicus nostro dudum Apostolatui r stravit, quod Imilioensis Ecclesia suo viduata PastoreConcanonici sui de substituendiPastoris electione tractantes ipsum unanimiter elegerunt. Qui cum esset citra sacros ordines constitutus, ven rabilis frater noster CassielensisArchiepiscopus Metropolitanus e tum Episcopo Roffensi mandavit, ut cum uno eodem diea. LLO. Prom. quod cum ille non ausu proprio , sed ipsius Atthiepiscopi mandatu perfecisset, demum idem Archiepiscopus requisitus co secrationis ei munus, huiusmodi ordinationis occasione praetensa - impendere recusavit. Unde suit nobis humiliter supplicatuin, ut super hoc circa Praefatum dignaremur de benignitate sedis Α, postolicae dispensare. Maxime cum ad ordines suscipiendos non ex voluntatis propriae dieeretur sest nantia properasse, sed tam de magua necessitate, quam de utili providentia pene omnium ibi prae lentiu se permiserit taliter ordinari, pro eo,quod Ecclesiae lini- licensi multiplex periculum inminebat,si ejusdem circa presbyteratris ossicium o dinatio dissereturi: Licet autem contra norinam
106쪽
Ec LOCA IV. in Ecclesiasticam in Actoi '' enormiter fuistit excessunt; de misericordia tamen , supcrexaltat judicio , venerabili' fratri nostro Armachano Alchiepii copol&'Episcopo Midensi & dilecto filio Archidiacono Armacliano dedissιrecolimus in m. datis,ut inqui- sta super priem illis diligentius veritate, si rem inveniret taliter se habere, ac eundem IT aliis idoneum & utilem Ecclesiae Imilicensi dispensitive ipsi tribuerent licentiam consecrandi.
λη Edicus artem infeliter exercens an possit ad Sacros o dines promoveri Hoc caput desiderari in Barcin. &aliena manu additu in veteri Tarracensi notae A. Augusto compici. Quod factum sertasse propterea, quia repctitur lib. 3 it. 33. r.ejusdem compilat. I. sed illic, ut & apud Gregorium adscribitur Gelasio ad Romanos, Cip. In cap. r. agitar de Physico seu Medico, qui ad sacros ordinc sadspirabat. Cum vero recordaretur arte si a se saepius fuisse frustra, tum, consuluit Pontificem, an ad sacros ordines odivitii posset. Nempe imperiti a di multo magis negligentia medico utiq; impu-'taniar. g. sicuti'. de c.prod. I. Id m jurisIGad L. Aquit. . . sed & religiosi & alii in si cris constituti prohibenter mcdicinam facere c. siu. Ne aeri vel Eamque exercentes arbitrio su-: perioris puniuntur c. tua. a. de homici . GIoss. iuc.sententiam X. Ar elerici vel Iosechnicio religiosus cli rurgiam exercensis ex ea '' I mors sequatur, fit irregularis eis peritus est & diligens, & pictatis etiam causa seceriti Le. tua. Merito. Praesertim si per mortes hominum discitio Hujus enim non nisi in Care periculum iaciendunt vetus parcemi a suadet. Temeritas enim di imprudentia, sol cnne Medicorum vitium, abunde perse pollens est ad perniciem. Alienis enim periculis discunt, ipsi securi, & hoe ipso seIices quod prospe- ηρς η ros eorum successus sol adspiciti adversos tegit tellus. Nimpe una haec ars tristissimis experimentis constat & ab omni aevo wωνait P. cunaeus in Sardibus venalibus pus. Vide Pl 'm
C A P. XV. Ad cap. XI. de aetate & qualitate.
IN Rubrica h. L habetur de ordine praesciendorum nem illi r in tertia compilat me ita cons tritur Nabma:iti ordi
107쪽
wι Amoenitatum iuris Canonis. nationum, ordinaniarum,s ordinepraesi Andreum. In quarta: Deq'alotate oria nandorum, praesciendorum es ordinantium.
vel ut ιη aliis Lbru.Ordinis. Per praeficiendos intelliguntur,qui non proprii ordurantur, sed eliguntur nec inter ordinum gradus censentur. ut sum dignitates omnes , ostiCLa Ecclesiastica& Prae licet aliquando . anus impolitioncm citra σφραγίδα ab tapiscopo recipianti v. g. Abbatiae. Abbat s enim proprie praefici diacuatur in c. cum contingat, ct seq. h.t. quod desumtum est ex compit. IV. Hi dicuntur Graecis καθηγουμενοι & ἡγουμειέια praefectura mona acriorum, quam ex Episcoporum permissione capiunt A Prim bates ut habet Balnamo adcan./ή θανῶ. Ocnec possunt ossicium tonsur exercere,qain sint sacerdotes,ut idem scribit ad can. .dyn Carthar.
Quin & consessiones audire debent & lectores ordinare & t Uram conferre possunt. Archidiaconi Archipresbyteri, Decani pri-m'cerii, & alii qui suo munere languntur non per ordinationem αmanus imposition ei D, qua character i mprimituti fiunt, sed per si Iam benedictionem,& ita dicuntur ordin ri in ean mι ια ubi ordinatio & institutio indifferentur usurpantur.Frgo Abbas si presby ter est & benedictus,potest conserre ton suram & alios minores ordines in proprio monasterio. can. .. S radi VII Vide cc cit. Trident. Et per primam itaqae tonseram clericalem ordinem. conserti traditur in fine huj as capituli. In albam en m clericorum adscribitur & si capax beneficii Ecclesiastici.e. p.Cum adeo. T. er scrip. c.ex liter , de transact. Et monachi quidem radebxntur ad cutem. Salvianusii' .8.de provid.IntraCarthaginis muros paratumor paridum es rasciis coma)um entium iubis as estem ton m
secratisve vix poterat Hanc rasuram Graeci, mκαο eis vocant κεκαραένους voCat Dionysias ob. a. d. cossi hi rohia cap.ό.Paulinus D . . d Severum: informitate capitam adeu.iem rosi B mon vocat κ 'λα μοναχ ι ἡ Α ton 'ura clericalis.
qui charactree epis a e Misamo vocat, ita, Clerici no non impon b rtur, Sc monachi eam suscipiet.tes clerici rum numero adscribebantur, ut idem Balsamo a/can. 7 .ci cilii in Trugo. Hic clericalis character dicebatur etiam Πα-λη tonsura in modum
108쪽
menstruarum mensis intercalaris, seu
C A p. I. De Codice Ecclesiae Univosae. Nie concilium Constantinopolitanum
videntur initio paucae dioeceses in citra convcnisse de . creta, quibus, prout res inciderit, in definiendis ne- gociis uterentur. Satis enim constat in Ancyra nasynodo, quae conaregabatur A. D. 3i4. Ancyrae, Metropoli Gai m bd tribus dioecetibus, Orientiis. Asiana ct Pontica Episcopos o. ctodecim convenisci atque XXV. Canones exposuisse, qui haut lios , quam inter quos decreti fiserant, videntur obstrinxisse. Ita Gangris, Metropoli Paphlagoniae,A sedecim Episcopi Pon. ticae dioeceseos coluerunt. Similiter in concilio Antiocheno A. D. 43r tantum 'provinciarinti ad Patriarchatum Antiochenum pertinentium Episcopi conveneront, ut patet ex Epistola Synodica Conet Antioch. At vero post concilium Constantinopolitanum p imum sub Theodosio M. Stephanus quidam EphetausEpiscopus, ut praeserebat olim vetus Bibliothecae Palatinae codex, quem vidit Iultellus, alteram collectionem dedit, quae Codicis universae Ecclesie nomine a Iustello edita, ante concilii Chalcedonensis tempora exstabat, suo initium seculi quinti. Unde Patremeanones citabat ea Synodus& secundum illos de controversii judicabat. VM e Baron. tam Annal. anno 3M. no . Et A. Augustio talis. t. Gemenae Gratian. Diri. XI. Canones concilii Anti clieni, receptos esse constat, & in corpore Canonum posi
109쪽
b Aiurnitatum Iuris Cananici apparet. Synodus etiam prima Br. acarensis c. in meminit Codocis canonum cujusdam. Et Toletana IV. can. 3. sed & Nicolaus primus & Leo IV. PP. I R. apud Cratianum. e. si Romanorum QA: . sis G ιε ais dist. ao. Conser Burchard. in enumeratione labrorum, ex quibus sua constet collectio: Gratianum in inscriptione Can. Haec vero caus a . q. r. ci Gregorium IX. in inscripti ne eat. depraeb. es ignis. Hic est ille Codex, quem auctoritate clesiae universae in concilio Chalcedonensi sexcentorum triginta Episcoporum consensu Iustinianus Imp. Ohfirmi. Nov. 1st. C nonibusque eius vim legis quam hactenus non habuerant, ii ibuit. Neque enim personis iactesiasticis tum temporis ulla, nedum i elatoria potestas erat, qua regulis suis δυιαι ν λαγκα oiis comterre possent. Verba imperatoris ita h. bent. e. M sancimi vicem regum obtinere, sanctas Ecclesiiasicin resu in, , quatuor sanctis Ecclesia exposita sunt , AEHt Armina
illos, qui quatuor cocumenicis conciliis expol ti, id est, in sormam nonum redacti fuerant, Per autem canones priorum conciliorum, hoc est, Ancyrani, NeoCaesariensis, G an
sis, Antiocheni, La si censis, qui ia hoc Codice Ecclesiae univc ue continebantur, ab ipsis quatuor universali bos conciliis confise graecὰ, satineque Christophorus Jultellus Parisiis anno isto. notisque luculentis, nec non erudita praefatione ornavit, & canonibus conciliorum Ephesini&Chalc donensis locupletavit. Ergo non seiuna quatuor incumenicorum canones, sed eorum quoque, quae haec praece erunt conciliorum cariones & a quatuor universalibus βεζαιωθοῖς lusimniantis confirmavit. Quod non animadverterunt Ritter usiusti alia, qui ramum ista quatuor concilia a Justiniano probata aut 'ant Quod amplius demonstrari & ex canoneptimo chalcedonensi potest. των ρίων πατέων, καθ' εκάτην emison
ervari aequum censuimuου. Huic autem Codici quaedam sent dita, quae syn us sexta enumerat, ma. Nempe canono Ap sto:
110쪽
Ecxo- VI . I et stolorum X XCV. Concili Sardicensis Canones XXI. Concilia Africae & Episcoporum quorundam epistolae, quem auctum ita Codicem Synodus Nicaena III. confirmat. Alius ergo est Codex, de quo hic loquimur, Ecclesiae universalis , alius Ecclesiae Orienta. Iis, ex illo auAus, quem post Synodum Trullanam editum,iterum Iohannes Tilias Lutetiae anno is o. edidit, ex MSCto codice Ecclesiae Pictaviensis. Unde non erat, cur Cardinalis Perronius in responsione ad M agnae B:ittanniae Regem tib . c. 13. ςditionem Ju- stelli in dubium vocaret.
CAP. II. Ex collectione canonum juri canonico origo
x collectione canonum Jus Canonicum, quod Pontificium ap- pellatur, o iginem duxit, qui ct Ecclesia sientalis Se Occide talis diu fuit usa. Cui Johannes Zon ras , de Theodorus Balsam verbis Conciliorum do Canonicarum epistolarum appositis inte pretationes suas addideroni. Errat vir quidam doctus,inmtutionis usuris canonici, qui E sententia uidori , originem Canonum a conciliis cecumenicis repetentis e. canones. LA U. recedit, opinans hos canones in Alemannia anteConstantinum M. fuisse receptos, hac ratione, qaod in Lege Alemannorum citantur Canones r ed non attenderat vir eruditas, &de iure Canonico bene meritus , Leges Alemanniccas a Theodorico Rege Franciae auctoritate donatas. Rai sive Theodericus Clodorei F. fuerit , s quod magis probat Vir incomparabilis, Germaniae nostrae decus aeternum, Do. Hermannus Contingius, amicus noster omni animi cultu pro sequendus, tract. de ori furu Germ. e. q. ad minimum is LXX. annis concilio Chalcedonensi pollerior fuit : Sive alter ex monachosactas Rex Franciae anno 6 9. Lex Alemanniae utique corpore canonum recentior erit ducentis, & quod excurrit, annis: Concilio autem Nicaeno, trecentis quinquaginta. Caeterum obtulit Balsamo, anno Domini il=i. Johanni Aiphilino Patriarchae Constam liuopolitano commentarium suum iussu Imp. Emanuelis Comm ni & Mich: elis Anchi ali P. triarchae consectum. Finis Balsamo Patriarcha Antiochenas. Saronium. v. ad Anu. D. t co a