Johannis Strauchi Amoenitatum juris canonici semestre. Quadruplici indice instructum

81쪽

tio Emenda tur c. s.

ri cruce

lagio Albanensi episcopo Constantinopolin legato, ut videte in

Post obitum Thoniae Maurocent prin, i patriarchae Latini ut sopra dixi, lismainque dissensionem inter Capitulum Ecclesiae Constantinopolitanae dc Venetos, ac alios, qui jus eligendi ad se pertinere tendebant, neque Archiepiscopus Heraclientis, neque Plebanus S. Pauli, sed tertius quidam, nomine Matthaeus iatico stitutus, ut tradit Apamiensis Episcopus, ad annum as. Inn centii III. n. ia. Honorius de expensis in nostro Capitulo de Gdit ut de bonis Patriarchatus debeant solvi. Pro voce, auia ritate quinta compilatione ponitur , In cap. s. Pro, reponendum est, Lundi . ut supra ea . a. is Consueti Nihil enim apud Historicos Ecclesiae Iosechinensis quod ad hypothesin hujus capitis peremeret. At his storici rerum Danicar. testantur Archiepiscopium Londensem, Mi dream Sunonis amo rara. sub Honorio Papa impetigine laborasse, itatque saturum se munere abdicasse, & insulam, Istoam apud Manenses, in medio dulcis aquae lacu amoeno sitam, se quieti dodisse. Ei uiso fuit subrogatus , cuius elemo hic irrita pronunci

c p. 4 . inscriptio itidem comipturina est: Cum Ebor eensi nihil rei Honorio hoc loco: Legi debet , Ebraicensi. Fbro, corum meminit in Gallia Lugdunensi Gallicarum provinciarum nomenclator. Quod ostendunt & caetera loci capituli ,ut Abbatia S. Taurini quae est in civitate Ebroicensi ad Itonem, ordinis j nedictini, quam Comes Robertus vel Richardus fandavit , in hom rem S. Taurini primi hujus urbis Episcopi , teste Orderico Vitali lib.r. Ostendit Se Abbatia S. Leosredi de Cruce,quae Abbatia quo. que est dice sis Ebroicensis, dicta Laodix fainct Leo ε', o dinis S. Benedicti. ostendit monasterium Fisci nense, o Loi, dioecesis Rothon agensis, apud Caletes. Vide de eo Glabrum dolphum, P. Diaconum lib. t.Gn a. & Ironem Histon en.

82쪽

norii Pontificatus anno in:ssiis est non tu Angliam, sed Galliam. Fuitis Bertrandus, notante Lironio. Neque Abbati a . . quem Raymundana editio obtrudit, locu est: Ddae sunt Abbatiae hujus nominis, in dic est Aulbianensi, una quae vincatur Sammartini S. Judoco in nemore, ordinis Praemonstratensis fundata , annotiti Alia vocatur S. Judoci ad mare S. Iosse Driam'. sive Pontivitam, P itisti, ordinis Benedictini, fundata a Carolo M. sed censet Cironius rectius hane vocari S. Vindoci Bergensis, familiae Benedictinae, dioecesis olim Morinensis, nunc I prensis. Vulgo Winox reten.

Gitur de eIectione Rothomagensis Archiepiscopi post mor c. p. .L

cem Roberti Palli, elccti,anno QO8. de sedit usque ad annum Mai. in cujus locum successit Theobaldus, ordinatus anno rarti de

quo Guillelmus Brito lib. ra. Philipp. Et qui Rothoimago Theobaldus praesidet urbi. post huius obitum rursus disceptatum fuit super electione subin

gorio IX. ut videre est ex cap. Dudum. s.. h. iit. ubi tractatu habuto& publicato scrutinio, antequam electio fieret, appellatio ad Rom. Pontificem devoluta est, et tunc demum scrutinium delatum. Vide Glossam λια Panormitanum dissentientes inter sese. Caeterum Laicos penitus excludi ab electione P aelatorum non tantum in EccIesiis conventualibus vel monasteriis, sed etiam 'Ara ψin collegiatis, eisque, licet Patroni sint, assensum solum relinqui Lια solectioni iam factae . ex capitis/. 16. η'at. In quo cap. 1iar scri 'stibitur Abbati Cuniacensi cui prioratus S. P. cratii reuuensis, dioe sis Cicestrensis in Anglii rhichs r sub Archiepiscopo Camtuariensi subditus est, ut habet catalogus Coenobii Cluniacensis. Tertius locus inter Priores assignatur in Bibliotheca Cluniacvnsi huic Priori Le ensi, post Priorem claustralem Cluniacensem. Fundatum est hoc monalterium a GVili lino Varenniae Comite in Provincia sutaxia, in Britin unde in nostro cop. Itineque

83쪽

Adtit. . de translat. Episcop.

' e. at. & Sardicensi e. v ct a. Synodus Romana sub Damaso Com. munione privat ab una Ecclesia in aliam commigrantes quamdiu ad prunam non redierint. Concilium Carthaginense cam- mnat in universum translationes , easque jam in synodo Camenii damnatas pronunciati Prohibentur igitur his aliisque locis migrationes & invasiones avaritia aut ambitione susceptae abs auctoritate superiorum: Non hem translationes quae fiant ab no Eius copatu in alium , ex causa honesta atquenecessaria. I o etiam saepiususurpatas in Ecclesia pluribus a Socrate allatis exemplis M. . 3ρ. de Theodoreto lib. s. c. o. σε. iiquet. Utrum autem cessurasit in utilitatem Ecclesiae traulatio, nec ne Metr politanicum comprovincialibus Episcopis cognoscebant, ut mi stendit, eam a . concilii Carthae. relatus a Gratiano cam Epis an rem - sn67. Rem istam atque differentiam juris canonici Inte ita inter pretes Graeci commodissimis terminis exprimunt, distinguentes inter μι-βα- de δε ραπιν. Quaram primam pet--τὰzi, mittit canon decimus quartus apostolicus, quia pro Ecclesiae Otilitate suscipitur & plurimorum Episcoporum judicio, G δγεαυτοῦ, ἀλα κμω πο λων μασόπων. Alteram etiam permittit ean. 16. Antiochenis cum Episcopos sede sua pulsus, quae ab Ethnicis aut haereticis occupatur, in Ecclesia vacante functiones Episcopi exercet. Sed tamen hac lege, si in synodo provinciali approbaretur τἀ τηλουας νοου- Invasio autem prorsus est illicita, cum nimirum Episcopus sua sponteab una Ecclesia moliam migrat, & adeam transfertur absque ulla Ecclesiae utilitate.

Extat in jure Graec Romam Fnhailib. f. m. an. Eoistola

84쪽

de translationibus, sit earnm exempla plurima recitantur ξe ad. ditur , Coelestinum Papam Romanum scripsisse tribus Epistolis ad illum Alexandrinum , Johannem Antiochenum & Rufum Thessalonicensum , se κανἰα - τάπι

D modo canoniriti adversam translationem Episcoporum ab una e vitate in aliam , quema admis Stroeni sibin Hormias alti Quidipe migratione prohibita , non translatione. Refert etiam aliquos translatos socrates lib. r. c. 1s. Jvo in praefatione Decreti Nicephorus lib. 14. c. Quamvis vero synodus Antiochena , in qua canon ri. expositus est, habita censeatur fuisse ab oriental, hastantsim Episcopi, Semiarianis, neminemque occidentalium intersui e, .& multos canones obli γε tam in Athauinem, qnam in ali orthodoxos fuisse compositos, quibus postea patres Sasedicenses canones contrarios ediderin idqueex comparatione canonum utinisque Synodi di Nicephoro lib. . e. u. volunt collige- re, adeoque manis uissime pugnare canones Antiochenos, cum

Sardicensibus Nullam tamen hae in re pugnam reperio. Nam eccanon Nicenusas & Antiochenus ri.& Sardicensis primus i quuntur de migratione, & spontanea transitione. Et quamvis n. Sardicensi a. illa etiam mntatio improbetur , quae ad deside- im populi & queras ejusdem adhibita fuerit , neque sic tameiti loquitur anterioribus canonibus , siquidem utilitas Ecclesiae aut receditas translationem , Causa cognita, non sordes variti', ambitio , aliaeve fraudes promoverint. Mae γ mvis ita sint, non tamen ex prava applicatione horum canonum sine controversia translationes istar transierunt. Exemplum insigne est, de Gregorio metianzeno , cujus translationem improbabant pariter de 'occidentales Et Agyptii Episcopi. Hi ideo, quia sicut Meletius , Patriarcha Antiochenus E safimorum Episcopatu Gregorium N,

Rianzenum transtulerat Constantinopolin, ita & Timotheus, Maximum Constantinopolitanum ordinaverat. Socrates lib. s. e. r. insta. Uc. r. ubi Interpresnon intellexit harer verba, Aisva volant eam Grecari suae fines supergressum esse , transi tum

a basinis

85쪽

Epistula

Sasimis Constantinopolin, ut idem socrates vocishul as expumit&-a. concilii Constantinopolitani, quibus ad-

de Sozomenum lib. . e. Qui plura exempla translationum pra ter ea quae in jure Graeco Romano, loco superius nobis indicem, desiderat, adeat Socratem lib. . c. 1I. Burchardum tib r. c. uis. Jν nem in praefat. decreti , Nicephorum Eccles. lib. i. a& in fine meminit Epistolae Anteri. Quae tamen non ea est, quam Gratianus exhibet can. o. e. r. q. r. Hanc enim supposititiam cssa

plus satis certum est. Antonio Augustino jam tum suspecta fuit Toletanae provinciae in epigrapha nomen , quod illis temperibus Toletum oppidum minus nobile fuerit ; Quodait deinde Eusebi nid quadam parva civitate mutatum fuisse Alexandriam,sellum est. Nullus enim inter Alexandrinos Patriarchas eo nomine appellatur in catalogo, qui in fine Theodoreti historiae subjicitur, nec reperitur in fine chronologiae Nicephori. Marco enim qui Eccle sam Alexandrinam fundavit , nrdine successerunt ianus, Abblius, Cerdo, Primus, Justiis, Eumenes , Marcus , Cclation, Agrippa , Julianus , Demetrius, qui sedit annis M. ad A. D. 23 . Pontia ni. a. Demetrio substitutus Heraclas obiit anno Domini et 8 H biani , qui Antero successit anno X. Euseb. chron. & Niceph. Printerea Eusebitis, cuius meminit, fuit signiter Arrianae factionis, ut nominatur ab Hieronymo, in supplenunto chronici Eusebii, quem inconcilio Antiocheno, in locum depositi Athanasii Episcopii Alexandrinum Ariani constituerant: sed cum intelligeret, lambnus Alexandrinis acceptum fore, in Emisenum Episcopatum transelatus est. InEpistola vero Pseudo Anteri praepostere tigitur ab rimita translatus ad Alexandriam. Felicis autem translatio Ephesum nullii habet assenionis fundum. Denique clausula illa: auctoritati huyiu Guctae sedis , & in fine , non torn sine sacrosnctae sedis Ro- ne auctoritate additamentani est, nec apparet in dicta Epistola H

drian: apud Burchardum lib. t. e. 77. Ivonem parte s. decreti. c. ιδ'

& Nicephorum, quod Critici Gregoriani quoque notant ibi. Su' posititiae itidem sunt Calixti II. α Pelagii II. Epistola, quae rei runtur ia eadem cause,& quaestione. Vide Socratem δελ rubist. et

. Nicepho iam 5b.ρ.e. 1. Quod nec Barc nius audet negareadis

86쪽

Ad c. r. & 2. X. de translati Episc.

PRobata iustis ex causis translatione, cause illae debebant enno sci in pleno concilio Provinciae, Metropolitano praesente di i lius provinciae Episcopis: Sed pri gressu temporis Patriarchae sibi

hoc jus vindicarunt , adeoque Romanus Papa, in suo patriarchatu.

Sed tandem post varias de longas mutatio S translationes per unia . .

versum orbemtibi arrogavit. Hinc Innocentius noster intrepide assirmat, uti omnes maiores causas, ita ει hanc ex generali privit gio, ouod B. Petro & per eum Ecclesiae R. dominus noster induis rit, ad sedem R. pertinetα Sed huius privilegii exemplar in forma authentica nondum vidit Orbis: Quinimo ex sanctione concili rum, imprimis ad compescendam ambitum Arrianorum transla. tiones filisse certis limitibus constrictas, superiori capite ostendimus. Interim vi huius privilegii Innocentius translationem Apa. nisensis electi rescindit hoc nostro capitulo quod desumtum est ex III collectione, quam primam Innocentius ul. publi a de legisl toria auctoritate promulgavit. Repetitur integra m MN i. Reti ivia. 3δ. de lungi possunt Gesta Innocentii p. 3ο. species talis Laurentius Antiochenus Patriarcha L. Apameensem Electem, nondam consecratum ad Tripolitanam Ecclesiam transtulit, secu. I 'tus exemplum praedecetaris. qui propria auctoritate Mamistanensem Archiepiὶopum in Thariensem Epi copatum transtulerati

Uterque horum Archiepiscopatuum in provincia Cilicia situs est, 'de quo Guillel. Tyrius lib.3 cai. dc DR od factum Pontifex non

solum rescindit, sed & patriarcham Antiochenum merue causa ab Episcoporum confirmatione suspendit. Desumtum est hoc icapitulum ex compilatione III Reperitur decretalis integra I. o t. registrivist. s. Et in fine pro diastensi, legi debet, Vesane- λι- ensem, qui est unus ex suffraganeis Apamiensis Metropolitae. in υνιὸ tin. autem plenius intelligatur status Ecclesiae Antiochenae illius tem- Aebus poris itia habeto: Orientis pars maxima a christiano exercita Go- -ii,ch dosredo Bullionensi duce Lollia inglae Principe erepta erat Sarace

nisi 'c Turcis qui tum toti Asiae a Ponto ad mare meditarraneum s L α usque

87쪽

Iuris Canonie usque ad Hellespontum imperave anti Omnes provincias, qna, recuperaverant Christiani, in quatuod principatus diviserant, ii principatum Antiochiae , comitatus duos Edessamim & Tripolita . num , tres principatus in spiri alibus Antiocheno Patriarchae L diciebantur,oc postremo inreg una Hierosolymitanum. Vide Jata. bum de Vitriam Hierose. ιο. Guillit. Tyr. lib.

Patriarcha quidem Antiochenus defendebat translationem cum jure communi canonico, quo jure hactenus usi fuerant Patriarcii oriefitis tum exemplo Praedecrebris sui. Deinde moverat Patria cham&hoc, quod ante consecrationem translptio facta fuisse , nusquam vero expressum de constitutum o jebat de Electo confrix to, quod de Episcopo , & in canonibus Ecclesia dicitur viduata ante consecrationem. Ergo nullum erat vinculum n atrimonii spis ritualis,quod translationem impedisset. Ratio aute decidendi Pontificis erat,quod translatio fui facta de majori od minorem Ecclesiam: Archiepiscopus enim Apamiensis fuit translatus ad Episcopa tumTripolitanu & novo mutationis genere diminutus potius quami auctus contra quam cavetur c. r. ri cleri non resia. In his rationibus, colorandis, & argumentis Archiepiscopi Antiocheni refutandis. occupatur eo. a. h. In quo agitur de translatione Elini de com firmati, nonaum tamen consecrati vacante Andegavensi Eccitas ilhelmus de Chimeleio ex Abrincenfi electo ac Confirmato postulatus est in Andegavensem Episcopum. Est autem Episcopatus, Abrincensis sub Metropolitano Rothomagens. Postulatum Turo nensis Archiepiscopus sine auctoritate sedis apostolicae in Ando gavensem Episcopatu n transtulit & consecravit , & Rothoniagensis Archiepiscopus eundem a vincato, quo tenebatur illigatus brincensi Ecclisae absolvit. Id gravatῆ serens Pontifex utrumque Episcopam a consecratione & confirmatione Episcoporum: Episcopum viro ab exsecutione ossicii suspendit. Uterque Metropoli . tanus peccaverat , Rothon ad nsis , quia Electum ac confirmatum

a vinculo, ut dixi, Ecclesiae Abricensis absolverat, Turonensis, quia: in dea vensem L lasiam.traa tri res di consecraverat. .

cari

88쪽

AGitur in liis duobus capitulis de Episcopo Hildesiensi,qui reli

Eccletia sua Lubecensi Hildesemensem occupavit, eaque non contentus ad Herbipotensem transieran, postulantibus can nicis Herbipotensibus inconsulio non solum Moguntino Archiepi scopo, cui uterque Episcopus suberat sed de Rom. Pontifice. Erati, Conradus de Ravensburg Aulae Imperialis sub Friderico prima et isque filio,&postea Philippi Regis Romanorum Cancellarius.

enim aetate Aulici saepius ὀ curia in Ecclesam transferebantur si ut innuit Guntherus Poeta lib. Curia saepe suos c. thedrae trans mittit alumnos. Caeterum hoc negotium dedit argumentum non tantum hisce duabus decretalibus;sed etiam capitulo 1 de Major.&ob. de cap. Illud. de cieri excom. minist. Monitus itiaque saepiuS ab Dinocentio non obtemperavit, verum se in utroque Episcopatu temporalibus& spiritualibus immiscuit. Idque confidentius peragere poterat ,de imperio contendentibus tum Philippo Suevo de Otione IV. cui ab Innocentio corona promissa fuit, Philippo anathemate percusis. Pontifex itaque Conradum utret que Ecclesia vat. Eumqt,'praeterea mandat per Archiepiscopum Magdcbur. gensem excommunicari cap. Illod. de Cier. Excom. miniti. Vide bat. Ursperg. ad annum toti nZham Metropoli lib. I.c. . dcx . Trithemium chron. Hirsavg.ad anno iroi. Facto Pontificis praetexe antur canones qui habentur causa septima,quaest l. can. 3i. de quibus ii q.a proprio motu ad aliam Ecclesiam transeunt, primo compelluntur .ad priorem redire, deinde contumaciter persoverantes,' utraque debent spoliata. Conradus vero se tuebatur dispensatione quam a Caelestino, Innocentii Antecessore obibnuerat per quam concessam ei Lierat transire ad majorem Ecclesiam. Cui exceptioni respondet Pontifex in c. q. h. tu. Utrumque capitulum dircctum est ad Episcopum Bambergensem , Thimonem qui praefuit ab anno Πρε . usque ad lao2. Et Petrum schol sucum Maguntinum. Desumtum est capitulum s. ex libro primo Registri epist. 33i ci put ultimum ex libro a. Epist. rca quibus iun

89쪽

spergensis de bellis philippi & Ottonis & ad annum Christitiis.

Gita Innocentii III. pag. m. ManZius in Metropoli lib. .. λα17.Trithemius chronicoHiti rugienti ad annum Dor.

CAP. XI. VAd rubricam , de auctoritate & usu pallii.

P Allium ornamentum Archiepiscopale , de figura sua describi

iur a criticis Gregorianis notis ad c. i. h. t. lit. E. Usus eius atque origo satis antiqua , effcctus vero, nempe ut Metropolitani post ordin' tionem snam nihil sui muneris obire possint, donec a sede apostolica missum eis fuerit pallium, de corpore B. Petri sumtum. jus novum aulae Romanae est Fuit hoc pallium antiquitus genus

Imperatorii indumenti, ab initio solis Graecis proprii sed postea Imperatoribus quoq; Romanis usitati. Apud Vopiscum jubet V Ierianus dari Aureliano, inter alia, pallia proconsolatia duo :E in epistola Commodi ad Albinum: Sanὰ ut tibi insigne aliquod Im. perialis maiest. tis accedat, habebis utendi coccinei pallii faculta.

tem. Ejusque usum Imperatores Patriarchis concesserunt a quibus deinde & cum Metropolitis communicatam fuit. Erat hoc ballium indumentum totius corporis , ad te los usque promissum, sed splendidissiarum de pretiosum, non fasciae,laticae ut ex Pelagio de Gregotio primo, Pontificibus Rom. nis probat P. de Marca de concord. sacerd. & Imp. lib c. c.6. In primis ex loco Johannis Diaconi in vita S. Gregorii. Assirmat is Gregorium in veteribus picturis videri indutum pali io ex bysso candente contexto & nullis acubus perforato, quod in morem vestis humeros eius operiebat. Hoc ita esse, nempe pallium gemas fuisse indumenti Imperatorii non ausint negare illi, qui donationem Constantini agnoscunt . Permittit enim donationis hui asinstrumentium Sylvestro Pontifici omnium indumentorum Imperialium usum his verbis: Deine diadema , videlicet coronam capitis nostri, simulque Phrygium , nec non superhumerale, videlicet lorum, quod Imperiale es

eumdare a let collum, verum etiam & chlamidem purpureoni, atque tunicam coccineam. q' idem donatio, utut eommentitia fit, qui a t men eius monumentum sat vetus est, & tempora

90쪽

ECLOGA IV. Droli magni ino, originemq; pallii tribuit Imperatoribus, idquo per ipsos octi setos annos fuit creditum , satis probata inde

videtur origo a Imperatoribus profecta. Marquardus Frehe rus, vir longe doetissimus, Hadriani Papae Epistolam 31. ad huc ineditam, ait in Bibliothecis haberi, in qua fit mentio donationis Constantinianae. Vide Freheri comment. in donat. Constanti Inde elicit P. de Marca Constantinum dedisse & Lorum, sive lascias, quibus indamentum eius ornabatur, & chlamydem, id est, pallium Imperiale , adeoque pallii vocabulum olimsu se comple xum dc pallium ipsum regium integrum, & fascias sive lora, qui bus id erat ornatum. Accedit, quod legitur apud Liber xψm Diaconum in c. ai. breviatii, Anthimum Patriarcham Constantinopolitanum a sede sua delectuna Pallium Imperatori Jostin ii reddidisse, nempe Justiniano&conjugi ejus Theodora . unde sequi Ur ab his eum ante accepissb. Denique di hoc argumento id probat vir illustrissimus, quem aliquoties citavimus. Episcopo Arelatensis, inquit, nova quadam& peculiari dignitatis praeto gativa auctus e .at, beneficio Zosimi, summi Pontificis anno CCCC XVII. Eam deinde auxit & Symmachus anno si . sedis Apostolicae viceria tu per Gallias & Hispanias eidem Episcopo

concesso. Auxanius ad hanc cathedram evectus anno

ter vicariatum Papae Vigilii, pallio etiam insigniri cupiit, quω Pontifex distulit, donec abiimperatore Iustiniano probatum m- ,est. Hui us autem dilationis hanc reddit rationem : Ut & vobis gratior praestitorum clusa reddatur , dum q rae post alastis, cum consensu christi missimi principis reseruntur, di nos honorem fidei eius servasse cum competenti reverentia judicemur. Id est,ut fidem stivaret Impera ori cum reverentia debita. Et biennio post,

cum Episcopo illi morem gessisset, secundum desiderium Childeberti R gis, cum hora. tur, ut preces ad Deum fandat , pro Justi niano& Theodora, qui annitent: B: isario consenserant, ut Au xanio Vicariatus ille tribueretiir, atque pallium ad eum mitter tur. - Auxanio desin 'o siccessorem eius Aurelianum eodem honore prosecutus est vigilius,ut Regis Childeberti votis obsequeret tur, de epistola ad Alicilianum stripta iussit, ut Belisario gr. tes a

scrct, qaici laborcinti sumtus itineris, quod Aureliani tabella'