Dissertatio de timore poenitente. Autore P. Antonio Boneto, è Societate Jesu

201쪽

18 Dissertatio

praevia Contritione, peccatis. Ibidem. Accedit, quod nec Sacerdoti liceret Contritionem,ac Deiam rem Poenitentibus suadere 3 Neque enim possunt aut Poeni. tentia minis tri subjicere Poenitentibus, aut Poenitentes ipsi adhibere eam dispositionem , qua inutile redditur Sacramenix, utrique enim eo facto debitam sacro mysterio reverentiam Violarent. En,nos itaque, aiunt, iisdem, quos adversariis injicimus , laqueis irre titos. Verum ab hujusmodi l queis nos expeditos, securesque praestat , quod inter utramque vinii sententiam intercedit latum ac 3 .Res palinate discrimen.

z. c. ' sententia adversario

&ostem rum sequitur. i. Absolutionem Nilii unquam essicere, cum pec inter cata jam fuerint praeviaContritio- in i m ne sublata. a. vacuam, inanem

. nostia a Misto traditam Apostolis, ac

202쪽

de Timore Poenit. 8s

sacerdotibus pote statem, qua nec remittuntur unquam nec remitti possunt, peccata jam ex perpetua, dc constanti Dei, lege contritionis beneficio condonata. 3. Explicari non posse objectum Absolutionis, sive sensum formulae Sacramentalis , qua Sacerdos assi rit, se, reum confitentem a peccatis absolvere. Si enim ille, merito Contritionis, jam peccatosum veniam impetravit,i aliam esse opor te Absolutionis formulam , qua dicitur interim dum illa pronuntiatur , hujusmodi veniam Dei nomine , a Sacerdote concedi. At in ea incommoda , in hos scopulos sententia nostra non imcurrit. Primo enim cum ad Sacramentum , alterutram requiri mceat seu Contritionem seu Attii-tionem, Absolutio tunc quidem

nihil efficiet, ubi Contritio pe secta praeiverit at vim suam onb

203쪽

186 missertatio

nino exeret, quoties Attritionem solam Sacramento adjunctam esse

continget.

a. Deinde irrita non est, conces sa Ecclesitae ministris, absolvendi potestas, quam frequenter exerceant, quoties nempe Poenitentes sola Attritione parati ad eorum tribunal accedunt. Et vero , cum cxorta alicubi seditione , Praetor in Provinciam mittitur, qui ad ossicium redeuntibus , defectiOnis veniam, Regis nomine, tribuat diabet ille veram, ac legitimam juris dicendi diestatem, quamvis ipse , reos non omnes absolvat, sed alii, ex vehe-imentissimo culpae dolore, in aulam mature progressi, ab ipso Principe recipiantur in gratiam.

Ita plane, rata, integra, sanctaquecst Sacerdotis potestas, licet Chrisianos peccati reos , solum illos peccatis eximat, quo poenarum

204쪽

de Timore Poenit. 187

metus absterret, non autem illos

qui Deum Optimum super omnia diligentes, ab eo ante, Venia donati sunt , quam Sacerdos de illis sententiam ferat. 3ρ Denique sententia,quae docet Attritionem in Sacramento fuim re optime explicat objectum Absolutionis, seu vina formae Sacramentalis. Ego te absoridio Sem

sus est enim, Confera tibi Gratiam remissivam seu expulsiva peccati,

qui essicax, verus est, sive Poenitens contritus live attritus accedati sive peccata mortalia, seu venialia confiteatur. Nam virtute eorum verborum, consertur, huiusmodi Gratia , quae est propria

Sacramenti Poenitentiae , sicut Gratia nutritiva propria est Sacramenti Eucharistiae & Gratia roborativa,propria Confirmationis. Porro Gratia illa Poenitentis in animo producta, omnem conti- ΑΣ

205쪽

188 Dissertatib

nuo delet peccati maculam; qu

si peccatum adest nullum , vim habet nihilominus illud, ubicumque Occurrerit, abolendi. Neque enim est de rationeGratiae sanctificantis, ut actu peccatum expellat, sed ut ullaciens atque idonea sit, ad illud, cum casiis tulerit, expel

lendum.

Bene habet , reponent adVersarii, non est inutile Sacramentum , nec irrita Absoluti, quamvis jam merint remissa peccata 3 quia videlicet ministerio Sacerdotis Absolventis, confertur, se, augetur Gratia sanctificans, natiara sua,expulsiva peccati ergo frustra objicitur supervacaneam fore Absolutionem , si ad eam perfecta Contritio requiratur 3 quandO- quidem, abstersa licet peccati macula , fiet tamen nova accessio Gratiae sanctificantis, quae animu,

majori simctitate exornex, vim

206쪽

de Timore renit. 18s

habeat, si necesse foret, peccata quaelibet remittendi. Hic est clypeus ille, quo adver Resp. sarii causam suam, a jaculis nostris

tutissimam arbitrantur, At vibdeant quam facile perrumpatur. Siquidem, in sententia nostra, assignatur omnino effectus proprius Saeramenti Poenitentiae, Gratia nempe remissiva peccati, quae videlicet vim habeat illud remittem di, ac rei era remittat , quoties

Absolutioni Attritio sola praemit

titur.

At in sententia, quae, Dei amo,

rem super omnia, necessario requirit, nulla Gratia remissiva peccati potest a Sacramento produci. Illa enim Gratia non est emissiva peccati, hoc est vim non liabet expellendi peccatum, quae nec illud expellit, nec potest unquam expellere Frustra enim est actus

Primus, qui in actum secundum

207쪽

Dissertatio

prodire nequit, re inanis est, atque otiosa potentia, quae exerceri, ad usum revocari non potest. Atqui posita necessitate amoris Dei, ad efficientiam Absolutionis, Gratia, quae a Sacramento confertur, nec peccatum expellit, nec expellere unquam potest , quia illud jam certissime deletum est, ' prae- viae Contritionis, amoris cinsententia igitur quae statuit dolorem, ex amore Dei super omnia , ad Sacramentum poenitentiae necessarjo requiri, dici non potest effectum proprium sacramenti esse Gratiam remissivam peccatis quod in sententia , quae docet A tritionem sussicere, optime expli

catur.

Ex quibus, aliisque superitis dinceptatis rite consequitur , ut tem sacramenti Poenitentiae, essicacius a nobis quam ab adversistiis vindicari, nostramque sententiam

208쪽

de et ore Poenit. 79I

iis incommodis, non urgeri, quibus eorum sententia conflictatur. Iuxta rerum hic tractandarum TERTIA formam initio propositam, ad-ni, 'denda foret Tertia Pars differta sERT.tionis,in qua ostenderetur senten οῦ η'tiam, quae docet amorem Dei su αper omnia, ad valorem Sacramen μο

ii , necessarium esse, non blumi Hiessicientiae Sacramenti sed ipsi ' β' etiam divinae Charitati nJuriam is.1- facere , nisi res ex occasione, , 3 4

in antecessum, jam persecta esset, in prima parte hujus disserta vinoi

tionis. . Quare, ex iis, quae eo loco di τ,iis.cta sunt, sic liceat breviter ratiocinari. s, amorem Dei super omnia,adiatorem Sacramenti requirunt, ut Decretis Concilii Tridentini consulere videantur, docent omnem hujusinodi amorem, qui in Sacramento sussicit, non sunt re extra Sacramentum , ad

209쪽

homines cum Deo recociliandos. Hoc autem dico,in divinam Charitatem, maxime injuriosum esse. Nam cum illa, quae ad Sacramentum requiritur, sit Dei dilectio super omnia , hominem certe ab amore rerum creatarum aVertit , totumque convertit ad

Deum. At quam contumeliosum est huic 'aestantissini virtuti, asi serere, dum ipsa cor hominis ad Deum traducit, nonhabere Vim, Deum ad hominem convertendiὸ contra quam Deus ipse saepius affirmarit, Convertimim ad me, se

ego convertar ad vos. Quam iniquum, iram divinae Charitati vi tutem it detrahere , ut licet Deum ex toto cordes, ac super

omnia diligat non possit ab eo vel minimam scintillulam mutui amoris est res Cum ipse, prinsis apud Salomonem Verbi , pro- pro fiteatur, Ego diligentes me diligo.

Quam

210쪽

denique alienum est 4dininitate Charitatis, conciliare illam cum Dei ofissione, . cum peccato venique quod genus hus

Charitatis fingitur, quae licet Deuex toto corde, assectu sincerissimo diligat impedire non possit, quin Deus hominem sammo nihilominus odio prosequatur' ndentur ea sane a nobilis41mae vi tutis dignitate penitus aliena. Haec fiant ptune. .... quae a vetere amico tandem elicuit studiosissima tibi obsequendi volun

logica, a Christiana ni st o res, si datam mihi P in- μse obire voluisses Argumentum certe uberius ac licius illustranses,divite ista ingenii vena, ac beata secundia, quam nostra, exteraeque gentes toties suspexere. Sed quoniam aequumest, veteranumacemuitum nitatem, tranquillam