Dieterici Tiedemann ... Disputatio de quaestione quae fuerit artium magicarum origo_quomodo illae ab Asiae populis ad Graecos ..

4쪽

DIET ERICI. TIE DEMANN

DISPUTATIO

QVAE FUERIT ARTIUM MAGICARUM ORIGO, QUOMODO ID

LAE AB AME POPULIS AD GRAECOS, ATQUE ROMANOS, EV AB HIS AD CETERAS GENTES SINT PROPAGATAE, QUIBUSQUE RATIONIBUS m.. DUCTI FUERINT II QUI AD NOSTRA USQUE TEMPORA EASDEM UEL DEFENDERENT, UEL OPPUGNARENTZ

A sociETATE SCIENTIARUM REGM, QUAE GOTTINGAE EST.

IN NOVA OFFICINA LIBRARIA ACADEMIc A. MDcc LXXXVII.

6쪽

Tria quaerit illustiis scientiarum societas de magia, quam originem ha

buerit, qua ratione ex Asia in Graeciam et Romam, hinc in alias gentes manarit, et quibus tandem argumentis ad nostram usque aetatem

defensa sit, aut oppugnata. In tres ergo partes disputatio nostra commode dispescitur, quarum prima naturam magiae ac definitionem una cum origine; altera Chaldaeorum, Persarum, Aegyptiorum, deinde Graecorum et Romanorum, tandem gentium septemtrionem versus habitantium, Gallorum, Britannorum et Germanorum magiam ad nostram usque aetatem exponet; tertia, quae disputata in utramque partem sunt, quam poterimus brevissime, narrabit. Omnia namque et singula summo studio persequi, aut aliorum omnes scrutari opinioneS, nec vacat, nec operae etiam est; modo quae sunt hac in re momenti maximi,

quaeque plurimum faciunt ad judicium de magiae indole accuratum et probabile serendum exposuerimus: satis nos ill stri scientiarum societati remur secisse. Neminem praeterea, nec eorum, qui hujus certaminis sedent judices, hi enim maxime, quid bamana serat imbecillitas, norunt, nec aliorum, exceptis quorum ferociam nondum fregit experientia, ar tramur postulaturum, ut qui de magia audeat scribere, omnia quae de ea in lucem prodierunt unquam, legerit; sunt enim haec multa adeo, ut magna vitae pars in iis tum conquirendis tum legendis sit exhaurienda. Ambitus praeterea quaestionis est tantus, ut ei exhauriendae sat magna libri moles sit impendenda. Satius itaque existimavi fore, si antiquae praesertim

magiae historiae intentus, cetera, utpote a pluribus tractata, mitterem in compendium, adductisque praecipuis nostri aevi scriptoribus, silentio sontes priaetermitterem, ut quorum notitia hauriri ex his ipsis scriptoribus facile potest. Hinc factum etiam, ut quae disputari pro magia solent ordine exposuerim, argumen- . tis eorum, qui alteram tuentur partem, insertis, ubi disputationis ordo postulabat. Quin multa me praeterierint, nullus equidem dubito, in re enim tantum complexa temporis spatium, per tot libros sparsa, nuspiam paullo accuratius A a per

7쪽

pertractata, fieri id aliter vix potest, nisi quis studiorum rationem inierit eam, qua hujus argumenti libro scribendo ante se jam accinxerit, id quod, fateor

ingenue, mihi aliis rebus intento, ad superstitiones obiter tantum respicienti, propositum suit numquam. Modo igitur praecipua exsecutus recte suero; hujus generis peccata facile judices aequos mihi spero condonaturos. Sed tempus jam est aggrediendi rem ipsam, ordine tractandi paullo uberius ante exposito. Pars prima de magiae natura et origine disserit ita, ut

CApvT I. exhibeat definitionem magiae. CAP. II. partes magiae tradat.

CAP. III. ' originem ejus e prima repetat hominum barbarie. Pars secunda magiae propagationem ab orientis populis ad reliquas . gentes

enarrat ita, ut .

CAPvT I. agat de magia Chaldaeorum. CAP. II. de magia Persarum. CAP. III de magia Indorum. CAp. 1 2 de magia Aegyptiorum. CAP. U. de magia Graecorum antiquissima. CAp. UI. de magia Graecorum a bellis Persicis ad Ptolemaeos usque. CAP. VII. de magia Graecorum ad Caesarem Augustum usque. 'CAP. VIlI. de magia Romanorum antiquissima. CAP. IX. de magia peregrina Romam trai Stata. CAP. X. de incrementis magiae ad III. usque secutum p. C. N. CAP. XI. de indole magiae ad Constantinum M. usque. CAP. XII. de magiae Romanorum post Constantinum M. ficie. CAP. XIII. de magia gentium Europae occidentem versus habitantium adseculum XIlI. HS que. CAP. XIV. de magia ad nostra usque tempora. Pars tertia argumenta exponit . quibus in utramque partem de magia est disputatum, eaque in tria dispescitur capita, quorum ..CAPvT I. agit de argumentis philosophorum antiquorum ad Iamblichum

usque.

CAP. II. de argumentis Iamblichi. P. III. de argumentis defensorum magiae post Iamblichum.

8쪽

MAGIAE DEFINITIO ET ORIGO.

DEFINITUR MAGIA.

Quicunque exercent magiam, iis paseare mira, id est quae Ingenii comorIsque Magiare.

humani non modo, sed aliorum etiam eorporum superant vires, est propo ... ista' 'situm. Quod ii enim viribus naturae adjuti esiicere sese putarent posse, quae navatieupiunt; naturae uterentur auxiliis, quae in effetendis ubique aliis adhibere homines s. lene. Nec obstat, quod nonnulli, invidiam arti dempturi, petere eam quod superet Qui oecuti vires naturae negarunt; esse id occultum modo et legibus quotidianis non adstrictusn simul addentes. Si enim naturae non superant vires occulta, esset a quolibet rite dono is .rita 'queunt; magique adeo serent quicunque primi vires naturae ante ignotas detexerunt. Nec prodest iis, quod spirituum sese ope patraturos, quae cori orum superant Vires, pro fitentur, cumque spiritus sine partes naturae, sese sublimiorem naturae partem serutari, ut in seriori dominentur. Quicquid dieant, ea neellis nihilominus nostris includi se patientur; spiritus enim si legibus universi divinoque ordini eonvenienter multa essciunt in globo terraqueo: naturae sunt partes, quaeque ab iis fiunt, naturae non superant vim; unde, sinul innotuerit ars flectendi spiritus, eadem prorsus qua artes reliquas a quolibet pollia ratione exerceri, prono fluit alveo. Sin minus; mirorum se edendorum teneri cupiditate e gentur largiri. Qui autem a Deo ipso repetunt magiae vim, hi lubentes nobis vaccedent; DeuS namque quaecunque Geit sua vi, miracula a philosophis jure centcntur. Omnis porro magia est ars; disci enim posse ae doctri magiam omnes sere largium Maiis sttur, et qui non largiuntur, esse tamen viam ae rationem eertam, qua adipisci nobis magiam liceat, sibi persuadent. Si qui adjieiunt magum ut poetam debere nasci; usum tamen et exercitationem non excludunt, quin summe potius existimant necessarios, ut sine quibus naturae dotes nihil prostiti, Est ergo magia ars, sue malueris silentia perpetrandi mira, id est, quae superant Definitiuleges et vires corporum et animalium rerumque earum, quar huic uiuado inesse ibique , - Α 3 es,

9쪽

testatem a Diis sibi existimant indulgeri; ut adeo hae resgiones natura suapte sint m a.

Post definitionem magiae traditam superest, ut ejus genera inde derivemus, tum Genera quo magis definitionis ambitus et sensus patefiat, tum etiam ut intelligatur, omnia eam, quae reteruntur ad magiam, eomplecti. Omni magiae et magis omnibus propositum est esseere, quae vires humanas solas per se sumtas, vires etiam corporum superant, unde auxiliis sese externis coguntur munire. Ad duo haec redigi eapita summa commode potant; aut enim viribus majoribus et amplioribus e superiori mundi regione in se derivatis sese ornare, aut geniorum ae spirituum auxilium adhibere illis neeesse est. Esse insimula mundi regione, in astris, coelis, ipsaque rerum superiorum substaiatia puriori ae subtiliori, vires existimant praestantiores, caerimoniis quibusdam, eastitate, corporis animique puritate in nos derivandas, idque sine geniorum fieri ministerio. Sunt contra, quibus displicet haec subtilitas, quique ad genios autumant confugiendum. Haec genera duo, etsi re disserunt, nominibus tamen hueusque nondum sunt disereta. Prius illud genus accurate sententiam non exponit; vires enim has, utpote incorporeas, si1onte an coactas in animum nostrum putet descendere, haud solet definire. Propius vero videtur, sponte eas vires animae nostrae ex eorum sententia jungi, eum viribus spirituum similes eas existiment. Quodsi putent suapte natura cogi eas in animum nostrum sese insinuare; nihil huic arti inest, cur ad magiam reseratur: quod enim fieri seeundum leges naturae, etsi occultas, putatur, id aliis artibus humanis est aecensendum. Alterum genus in duas iterum species scinditur, prout sit iratus, quorum utitur auxilio, aut honi sunt aut mali; illam Graeei μαγειαν hanc γοητειαν consueverunt voeare; ita tamen ut semper a γο τεια non distinguant, quem loquendi usu in antiquiores maxime sequuntur. Solent apud gentes haud paucas haec genera, nulla diseriminia spirituum habita ratione, aut hoe etiam plane adhuc ignorato, distingui e voluntate hominum, ut qui magiam adhibent ad utilitatem aliorum, magi, qui eam vertunt in damnum aliorum, praestigiatores, aut venefici dicantur. Omnis magiae finis est, quae vires superant humanas patrare, maxime quibus opes, Magine voluptates, honores parantur. Hinc aegros curare nulla aut imbecilli per se medietna, nos-:m '

se futura aut oeeulta, invenire defossos auri argentique thesauros, mutare metalla euncta in aurum aut argentum, naturam omnium rerum habere perspectam, quin regna aut respublicas evertere aut tueri, verbo quaecunque magna habentur et praeclara, efficere,

inter opera magiae ab artis peritis collocantur. Cum autem intelligerent, fore ut in eo.- temtum tandem prudentiorum adducerentur, s simulari hanc artem pravae mentis desideriis profiterentur: eo denique deflexerunt, ut esse vilia haec omnia gloriarentur, este praestantiora longe quorum possessione reddantur beatissimi, divinae nempe naturae, rerumque eunctariam ad Deum proxime accedentium contemplatione sese fruentes, lom

se mortales cunctos, et mortalia euestii infra pedes suos cerpere abjecta. C A P. II.

MAGIAE PARTES.

Quaenam itaque praecipuae sint magiae partes, facile hinc colligitur; quot enim sunt Mati fines peculiares, quotque modis ad eos licet pervenire, tot sunt magiae partes. Suffcit

nosse,

10쪽

tali Im . ne . quat mis mami ei

quid have. ut Deit,.qui spiratibus

utuntur

nosse, artem di, ἰnandi cum speeiebus eius admodum multis, imorbos aut inserendi aut depellendi, genios evocandi et Alchimiam, praecipuas esse magiae partes. De harum nonnullis, aut partibus earum eum dubitatio suboriri facile queat, ad magiam pertineant nee ne: nonnihil adhuc videtur adjieiendum. Ac primo quidem loco dispiciamus de astrologia; quo nomine modo prs quaedam divinandi ex astrorum s tu, modo ars ope spirituum astra moventium intelligendi recondita euncta, divinandi, metalla mutandi, morbos sanandi, a magiae sectatoribus solet insigniri. Sensu posteriori quin jure reseratur ad magiam, esse dubium nemini potest; priori autem astrologia non est ars magica, astra enim signifieare suapte natura ac Dei voluntate ab astrologis putam tur ita quidem, ut observatione diuturna studioque indefessio, quid quilibet astrorum' situs portendat, absque ulla genii alicujus ope aut ministerio sit intellectum. Idem de reliquis

divinandi generibus sentiendum, quae quoties petuntur e rebus, quae natura portendere sutura existimantur, ut studio ae industria assequi cuilibet eas liceat, ad magiam non sunt en reoda; quoties contra spirituum ministerio in iis est locus, idque ministerium caerimoniis quibusdam et verbis aut herbis existimatin' parari, magica jure vocantur. Auguria itaque, extis, icia, sortes, magiae partes non sunt, avibus enim, extis aliisque rebus vim signfficandi natura esse a Diis inditam, antiqui sibi persuadebant. Divinatis contra quae sit per esilasn, mente a genio extra eorpus rapta, aut genii in animum illapsu, ubi arte est essella, magica, ubi contra a genio sua sponte nos corripiente perficitur, nulla a nobis ad . hoc ipsum adhibita opera, magica non vocatur. .

De Amuletis, Talismanibus, . pantaeulis aliisque id genus suid iure statuatur, hine

Acile etiam perspieitur. Vis enim, quae ipsis creditur inesse defendendi homines ab omni infortunio geniorumque infestorum incursu, morbos arcendi, amorem hominum aut benevolentiam eonciliandi, si ab astrorum voluntate aut spirituum ministerio derivetur, idque fieri secundum certa artis praecepta putetur: magica sunt sin minus, ad magiam

non reseruntur.

Denique quaeritur, an qui eum geniis dicuntur habere commereium, ut iis semper adsint spiritua et cum iis loquantur, magis sint annumerandi Duplex horum esse no- Ininum genus videtur, quorum aliud, de quo supra jam dictum, carminibus et formulis magicis aut sacrificiis alliciebat genios et ad familiaritatem secum ineundam pellieiebat. Hi magi iure omni dieuntur. Aliud contra, esse natura nos inter et genios amicitiam a Dfirmat, cerni autem a nobis aut versari nobiscum spiritus non posse, qtiam diu voluptati bus, honoribus, opibus, aliisque, quae petetinent ad corpus, quaerendis dediti, animi puritatem insuper habeamus. Et se autem in nobis sensum aliquem interiorem, qui animo a corpore se voeato recludatur, tum spiritus nobis fieri familiares. Videntur quide in lii,

.s verba attendas, omnia revocare ad leges naturae Oecultas et ab omni rerum naturae

potestatem superantium studio abesse longissime; at cum iidem per amieitiam spirituum

ea cupiant estiee e , quae vii es naturae experiundo cognitas superant, occulta et sutura praevidere, intimam rerum naturam peripiceret eodem denique res redit, quo magia omnis tendit. Sunt itaque etiam tu magi dicendi cui accedit, quod, an detur ejusmodi sensus interior, eert A nee argumentis nec experientia est liue iisque demonstratum, adeo

que ipsa ejus recludendi ratio inter mira, quae superant naturae vim, jure resertur. . 'i , . CAP. III.