장음표시 사용
21쪽
abitetendam, narrantem. Plantarum enim alias bono, alias malo Deo, animalium ite canes v. g. aves, echinos terrestres, bono; aquatica, malo esse sacra Hine intelligitur, magos animalibus et herbis vim quandam alliciendi aut sugandi daemonas tribuisse. quibus si adjiciamus theogoniam inter sacrifieandum eantatam, de magica et herbarum et verborum certorum vi eo minus dubitabimus. Ne autem dubium hae de re supersit ullum, PIinium etiam audiamus e Demoeriti libris nonnulla de herbarum potestatibus, a m s derivata, asserentem,' disertis autem verbis adjicit, Democritum Lee a magis didicisse. Democritus, ait, post Pythagoram huelisae magorum studiosssimus, quantoportentosiorii tradit 7 Aglaophotim heliam, quae ab admi- -- ratione hominum propter eximium colorem acceperit nomen, in marmoribus Asricae nascentem Perseo latere, qua de causa et marmaritiin vocari. Isagos utique ea uti, cum velint Deos evocare. Theangelida in Libano Syriae, Dicte Cretae montibus, et Babylone, et Susis Persidia nasei. qua pota Persae divinent μ' . Porro alio loeo, Nyctayetum inter pauca miratus est Democritus, coloris ignei, praecipuam Gedrosae narrat erui post aequinoctium radicitus, secarique ad lunam triginta diebus, ita lueere noctibus, magos Parthorumque reges uti hae herba ad vota sutapienda 'D. Quamquam haee seripsisse Demoetitum Abderitem vix adducor, ut credam, sunt enim ab eius pnilosophia maxime aliena, e libro tamen magnae vetustatis, quique summa probabilitatis specie Democriti se librum mentiebatur, haee existimo esse petita, eamque auctoritatem liaud esse contemnendam. Ad hane sententiam eo magis adhaereseo, quo manifestius idem Plinius loeo laudato seripsisse et Pythagoram de magia, et herbarum magicis potestatibus, quas a Persarum magis didicisset, Pythagoram inquam. de quo vehementissime a peritis an seripserit quidquam dubitatur, quique, nisi omnis fallit similitudo veri, nunquam vidit magos, inductus in errorem inirmat. Praeterea eodem Plinio teste, Pythagorae hujus et Democriti auctoritate munito, miras alias magi virtutes herbis tribuebant, Heli
chryso v. g. t Aproxi aliisque, quae vide sis apud ipsum Plinium 'ri .
Admodum similia haee sunt iis, quae vulgus, et praeter vulgus haud pauet etiam su- roseriam pra vulgus sapere se autumantes, de herbarum potestatibus secretis et magicis credunt x. s. firmissime. Nulla in his omnibus astrorum influxus mentio, nisi in admodum paucis, quae astrologi praeterii, quae autem astrologicas copiniones non innuunt, cum herbarum omnium maturitas ae vigor a certo anni tempore atque adeo astrorum, solis maxime efficacia pendeat, unde nonnunquam assem quaedam astrologiae similia non est mirandum, neo inde statim astrologiae magos perinde ac Chaldaeos fuisse deditos, concludendum. His praemissis Clemens Alexandrinus fidem facile inveniet, magos narrans gloriari, Magi Per daemonas ipsorum impietati parere, sese eos in domestieorum numerum adscripsisse. carminibus et incantationibus ipsorum redactos in servitutem. tit) Aeeuratissime etsi igno- DO --rans, dubio procul Clemens genuinam magiae indolem attigit, nihil promittentem -- νιλ 'nus quam cogere Deos verborum, famularuni aut rerum aliarum virtute velint nolint
22쪽
ad praeflanda, quae eupiunt magi. Fidem autem ut ei habeamus , Aest origenes, ev
dem sere demanis tradens: si igitur, inquit, possemus in praesentia iraturam vocabulorum esseaeium explanare, quibus utuntur Aegyptiorum sapientes aut Persarum magi - et Iosseinus demonstrare, magiam quam vocant non esse rem vanam - diceremus pote.
atem habere haee nomina alia Aegyptiaea lingua, in genios quosdam, alia sermone Pepsico in genios alios. Iruari σε. Quo autem magi digniores sese redderent, quibuscum versarentur Dii et daemonen
vii*ri vitae etiam rationem instituebant singularem; a vino animalibus et Venere abstinendo. imis. . quod auctoritate Symbuli aeeuratius ita distinguit Porphyrius, ut tria dicat esse mago. vivundi. rum apud Persas genera, quorum primum ae summuni ab animali iani esse et caede plane abstinet; seeundum animalium quiuem earnibus utitur, sed mansuetis et domesticis pam eit ; tertium eum vulgo animalibus vescitur ' n. Est autem institutum hoe Magis eom. mune, cum omnibus barbararum gentium incantatoribus et praemgiatm ibus, ut qui norante C. Meiners V. Cl. caerimoniis quibusdam, vestitu, aliisque segregare iese a vulgo stim
dent i sive venerationis et auctoritatis majoris sibi conciliandae causa, five persuasi ipsi,' virlim daemonum et deorum fruentem similiaritate pee ulla em vitam debere sequi, sinetiam experientia docti, nulla re alia sensum adeo perverti tum communem tum phan. tasiam posse, ut, quae nulla sunt, cerni a se putent et audiri. diri lari. Quod adjicit his Strabo, Persis exereuisse Neemmantiam, Leeansmantiam et Hy- η g Dς dromantiam, et fuisse qui artes hasee profiterentur, it) a fide non est alienum ; artes
Hi enun hae omnes daemonum ope aperire sutura, aut abscondita student, quos ea mn, bus evocare se posse gloriabantur magi. Qualis autem fuerit Neeyomantia, satis inter om, nes constat; praeterea commodus plura de ea dicendi loeus invenietur infra. De Lee,
Nomantia autem et Hydromantia, quarum nomina raro occurrunt, pauca videntur addund i. Leeanomantia fiebat, teste Psello, per pelvim aqua impletam, quam ingredi daemones carminum vi cogebantur, et sonos ibidem edere, quibus sutura praedicebam tur, et ad interrogata ab iis respondebatur. N in Hydromantia autem imagines seu
Umbrae Deorum evocabantur, ita ut in aqua conspicerentur, ibique, quod futurum esset, repraesentarent D. Persas eodem serarae modo has exere uisse divinandi artes a vero non a horret, hacque explicatione eo magis nos oportet esse contentos, cum nihil, quod equidem sciam, reperiatur apud veteres, unde Persarum divinandi per aquam M pelvim ritvis accurate intelligaturipli, illo. Sie expedita haes satis sorent, ni unum obstaret Aristotelis ae Dinonis testimonium, Mn mm prorsus ignorasse Persas divinationem, seu ut alii legunt, magiam praestigiatricem την,4 AI γρπτικην μαντειαν s μαγεια, assii mantium φ . Hure eo magis advertere animum par. . est, quo malas est Aristotelis in iis etiam, quae de veterum narrat religionibus, auctoritas. Verum
23쪽
Verum enimvero, quod attinet ad Meromantiam, eonstare satis videtur, eam per omnem fere orientem temporibus remotissimis iam fuisse sparsam; meminit eius Moses η, meminerunt alia sacrarum litterarum Ioea, unde intelligitur, Judaeos publice adeo operam ei dedisse, quare Persis ea abjudieari haud videtur posse. Maxime si adjieiam Augustini testimonium, Varronis longe se antiquioris et aecurati antiquitatis investigatoris auctoritate sulti, quo diserte eam Persis tribuit, unde simul perspicitur, liydromantiam ante Numae Pompilii aetatem e Persia ad gentes alias esse delatam. Sie autem ille: Numa hydromantiam sacere compulsus est, ut in aqua videret imagines Deorum, vel potius ludiscationes Daemonum , - Quod genus divinati is Varro a Periis dicit allatum, quo et ipsum Numam et postea Pythagoram philosophum usum fuisse commemorat; ubi adhibito sanguine etiam inferos perhibet sciscitari, et τεκυρριαντειαν Graece dicit vocari . Haec si reputamus nobiseum, eo tandem adducimur, ut alium subesse Aristotelis verbis sensum, quam quem principio videntur habere, nobis persuadeainus. Neque tamen hie is est, quem Platonici maxime recentiores iis tribuerunt, ut γρη.
ι ιη μαγειοι sit, quae malorum geniorum auxilio exercetur, haee enim accurate Aristote- 'ae. lis tempestate nondum distinguebantur; qua bonos inter et malos daemonas discrimen uisa bis' haud admodum Graecis innotuerat. Sed eo potius dirigendus animus, quo vulgaris vo-- sia. obuli signifieatio vocat. Praestigiatores γρητες dicebantur, qui artibus variis, ut res viderentur aliae ae essent, ipsarum interim non mutata natura, es sciebant, qui oculos hominum ita sistinabant, ut cernere veram rerum sive figuram sive colores non valerent, id quod e Sexto: Empirieo satis patet, qui praestigiatores esseere narrat, mel lyeh-nia modo aeris, modo nigrum habere colorem videantur. 1) Erit ergo Aristoteli magia praestigiatrix, qua non verae sed φαινομναι modo geniorum evocantur ac daemonum figurae, ut qui non adsunt, non loquuntur, adesse tamen et loqui videantur, quaque ita aifieiuntur hominum oculi, ut mira, quae nuspiam sunt, cernant. Quod s quis porro quaerat ex me, omnia haec magiae genera, uno eodemque tem- ΗMe m..pore apud Persis, putent viguissἡῖ simile esse vero respondeo, diversis ea temporibus aut inventa esse ibi, aut invecta; est enim hoc artibus humanis omnibus eommune, ut h. 4'ν .ri temporis diuturnitate augeantur; ignorare tamen me penitus, utra magiae pars utri apud V guis ρ Persas successerit, eum ea de re plane sileant rerum gestarum scriptores. Nee id assirmare etiain ausim, Persas magiae haec genera invenisse, ut quod ni illis N.e sali, eterum testimonais sat certis sulcitur. Quamquam enim, qui a Chaldaeis propagatam esse ad Persas mavam voliunt, ri egregie fallantur; inferre tamen inde nullo licet mo- mo ' m do, Persas eam aliunde non derivasse. Persarum enim magia, cum nihil habeat, quod astrologiae si affine, a Chaldaeis haud potuit manasse, nec qui laudatur Ammianus Mam C te cellinus is est, eui in re adeo antiqua multum tribuatur. 4ll u 3 ero Zoroastrem
contendunt in ven sie magiam, omnium quidem veterum nituntur auctoritate, uno ore
hanc ei laudem vindicantium, unde apud omnes etiam recentiores hace opinio invaluit;
24쪽
sed omni nihilominus probabilitate aberrant longe. Si quis euriosus paullo inspexerit,
quae de gentibus feris ae barbaris uno ore tradunt peregrinatores: magiam vigere ubique ferme. nullum tamen ejus prodi uspiam auctorem unum reperiet; si quis porro secum reputarit, quae de artis hui is origine supra attulimus: gentium eam deberi ignorantiae ac credulitati; nee posse unum aliquem virum ejus dici inventorem, intelliget. Lubens itaque in sententiana C. Meiners viri el. eo, ita stataentis: vix negari posse puto. Z Oallaeni magieam artem, quae ante illum velut mercenaria opera tractabatur, in justae quali scientiae sermani redegisse. Hine, quare magiam invenisse veteribus dieatur Zoroaster, facile perspieitur; solet enim, qui artem aliquam aut scientiam magnopere auxit, aut in disciplinae sormam redegit, ubi alius non exstat, eui tribuatur ejus origo, inventoris saepissime laudem ferre. Magi piae Quo ipse iactum est, ut Zoroastris nomen apud omnes deinde, omnium se e genus ibis, Graecorum praecipue magos, in summa ellet veneratione, eique libri haud pauet ab tinpostoribus fiappositi adscriberentur, quorum, ut et reliquorum post Zoroastrem, apud Persas titulos consignatos, si lubet, vi diuis in libro de Talismanibus η γ. Inter sectatores Zoroastris celeberrimum adeptus est nomen Osthanes, cujus liber magno in pretio habebatur a magis. Ceterum suppositus illi procul dubio erat, nemo enim auctorum, qui
ejus aetatem attigerunt vivendo, quicquam de eo narrati Aceedit, quod, mrae ex eo tr duntur a Minutio Felice, manifeste ab homine Platonico aut Platonicis amni sunt prosecta. Sunt autem haee: Osthanes verum Deum merita nifestate persequitur, et amgelos, id est ministros et nuntios Deo ejusque venerationi narrat assistere, ut et nutu ipso et vultu Domini territi contremiscant. Idem etiam terrenos daemones prodidit, vagos humanitatis inimieos D. Verum Deum prosecto Persae, Xerxis aetate, ita non definiebant, ut placere homini Christiano descriptio potuerit. Adjicit e Cypriano Augustinus, formam veri Dei conspiei non posse, et angelos sedi ejus assistere.. DC Ap. III.
De Indorum magia etsi pauea tantum tradantur ab antiquis scriptoribus: haee ta .men ipsa sussciunt, ut exercuisse eos magiam, et eadem serme, quae Persae et Chaldaei,
factitasse intelligamus; id quod e similitudine Indorum veterum cum gentibus aliis barbaris ibonte iam sequebatur. Ae primo quidem loco, ut initium. faciam ab eo, quod auctoritate simvissima nititur, divinatione usos esse Indos eonstat, eo tamen a gentibus sereeunctis diversia, quod divinationem a privatis rebus excludentes plane, publicis tantum negotiis vindicabant it . Qua in re aut errat Arrianus, aut posteri Indorum, divina tionem in privatorum etiam negotiis adhibentes, praeter omnem probabilitatem majores superant superstitione. De ratione Indorum divinandi nihil constat, praeter unum. quod insita commemorabitur. rediin, Habet divinandi ars omnis, iit quae maximam partem fit geniorum aut Deorum
nitatem cum magia, ut, ubi sit illa, esse etiam hane magna cum similitudine ve-
vinatione utebantur virtutem agnos . 1,anta
25쪽
vi inseratur. Quam eonelasionem quod ad Indos satis esse veram dorent etiam, quae de
Indorum sapientibus traduntur, eos deorum ope morbos curasse 'γ. Facile nunc fidena habebimus Origeni, Brachmanas, verborum quorundam ope, mina patrasse narranti, nunde simul eonfiat, eadem, qua magos et Chaldaeos ratione, Gymnosophistas seu Braeli, manas verbis inesse perellarem quantim in evorandis Diis virtutem, sibi persuasisse. Haee mendax ille vitae Apollonii seriptor Philostratus in immensum anget adeo, ut Phil Damno euilibet rerum aestimatori ridicula jure videantur. Narrat enim, Brachmanas habere dolia duo, e quorum altero pluviam, altero ventum emittant pro lubitu, Ho- dorum meri dolia sorte imitatus; eos in aere sublimes duobus a terra cubitis sublatos ambulare; l umbra sese aut nebula cingere, ut pluvia eos non madefaciat, nee sol urat; baeulum eos gestare et annulum, quibus esiicere cunila queant. His additur tandem, quod nullo antiquioris scriptoris testinionio firmatur, Gyinnosophistas, aut peculiare potius eorum genus, astrologiam et divinationem ex astris exereuis Ie ti . idetur tamen liis accedere pondus auctoritate viri satis antiqui, Aristotelis nimirum discipuli, Gymnosophistas magorem esse prosapiam asserentis in . Nihilo tamen secius haec ut credam, aciduei vix equidem possum: nimium enim inter se disterunt Persarum et Indorum hodie etiamnum de natura Deorum opiniones et fabulae, quam ut utriusque gentis sacerdotes ex uno eodemque potuerint sonte haurire; in iis porro, quae de originibus gentium tradunt antiqui, p,
itum eli plerumque fidei est habendum, quod suas saepirume opiniones et eonjecturas
pro rebus gestis venditanti Horum itaque populorum,' de quibus disraratum huemque est, magia nee ex uno Gis minsunte eommuni videtur manasse, nec etiam ab altero alteri tradita per manus. - Id quod ' fi ad animum revoeemus, quae de magiae oris ne sunt dicta, tantum abest ut mirum cui- is uri quam videatur, ut potius fieri aliter vix posse, jure nobis persuadeamus. Qui historiam manasia magiae quaerit eam, quae e communi aliquo sente Originem artis repetat, tum quomo- ,πὶ I do inde ad reliquas usque orbis terrarum gentes sit propagata, doeeat, is quod nuspiam tabilia nee est nee esse potest, quaerit; suam enim quaelibet sens, priusquam reliquis misceretur, sibi exeogitavit magiam, aut si quam a maioribus sorte aut aliis gentibus aecepit, eam, quamdiu vagam degit vitam, squalore et ignorantia rerum antiquiorum obsitam, ad suas necessitates attemperavit ita, ut aliam plane formam induereti 'CAP. IV.
Ab orientis populis tempus jam est transeundi ad Aegyptios, quorum magia, eum Μ ti
ab antiquissimis inde temporibus magnam sit adepta celebritatem, accurate in eam ut inquiramus, postulat. Antiquissimus omnium, qui de hae magia scriptum quicquam reli- ην ud querunt, est Moses, qui Aegyptiorum magos incantationibus baculos in serpentes,
26쪽
onibus sibi persua cubant. Daemo. num in
a Nam Nili ἔn sanguinem vertisse, ranarum denique numerum magnetita proereasse
sei bit. Apparet inde Aegyptios credidisse, magica verba mutare etiam, quae in rerum natura sunt, quin et procreare animalia, id quod de Chaldaeis et Persis seriptum legitur, quod equidem seiam, nuspiam. Magnam ii se magicae artis apud Aegyptios videtur innuere antiquitatem, siquidem ars reeens invecta, et qualis a barbaris sere hodiernis exercetur, contenta morbis curandis, suturis divinandis, ad mutandas rerum naturas sese accingere non audet. Praestigias istiusmodi tum demum aggrediuntur homines, cum usu diuturno, et otio, sallere imperitos didicerunt, cumque labans in morbis curandis, et
futuris divinandis artis auctoritas, nova desiderat subsidia. Hominum enim simpliestas prima id modo respieit, quod utilitatem assert praesentem et vitae necessitams medetur. Pertinet ad id genus, quod de Aegyptiis, arte magiea ipsis peculiari, aves coelo d . dueentibus, et serpentes in lati bidis ineantantibus, faeillimeque hine η bus me-. moriae prodidit Aelianus. η' γ i Erant praeterea Aegyptii in ea sententia, posse magieis quibusdam, seu ear minibus seu eaerimoniis, viros debilitari.l Amasia enim eum sevi amplexibus Ludices nequiret, impotentem sese ab ea redditum eontendebae pertinacissime. t Quae dum narrat Herodotus, fidem simul saeit iis, quae ab aliis post eum de Aegyptiis, mingiae auxilio morbos omnis generis eurari existimantibus, memoriae sunt prodita. Quam rem priusquam attingam, de magiae Aegyptiaeae natura pauca sunt praemistenda. Praeter Deos genios esse multos, bonos maximam partem, sed n alum tamen etiam, cui nomen stTyphonis, malorum omnium auctorem, in opinionibus Aegypti rum religiosis erat. it) His daemonibus id muneris esse injunctuin porro sibi perluad. bant, ut homines conjungerent Diis, proinde eum daemonibus esse aliquid nobis commercii ut). Daemonas ergo rei tis nominibus posse eieri atque cogi invitos, ut appareant, si qui vocabula haee recte pronuneient, eaerimoniasque alias diligenter observent, hine inser bandi His denique addebant, morborum eaulas esse daemonas, morbos proinde sanari
daemonum auxilio debere, verbaque et incantationum formulas maximam, immo unicam in eurandis morbis vim habere. Operae est audire Origenem sustus haec persequentem, idque eo magis, quod unus, ni fallor, quicquam de iis scriptum reliquit, quod quidem nobis reliquum fecerit temporis injuria. E Celsi libro haee transseribit: ne rear uidem minimas carere praeside daemore, ah Aegyptiis discimus, hominis corpus 36aemonas sive Deos in aere degentes , inter se esse partitos, docentibus, sunt etiam, qui numerum hune valde augeanti Horum daemonum asserunt nomina haec, Ch numen, Chnaehutnen, Cnat, Sicat, Biu, Eru, Erebiu, Rhamanor, Rheianor, et ite porro. Hos invocantes morbos sanant singularum corporis partium ' ). Adjicit deinde, in me,
ri a solis Aegyptiorum magis hos daemonas. ' I Mant ergo in eadem opinione Aegyp-
27쪽
astu, in qua antiquitas omnis sitit, et hodie pars haud ex ua gent um ferarum adhue
est, morbos omnes a daemonibus proficisci malis, adeoque auxilio bonorum, malos pel lentium, esse sanandos. Nee videri id alienum debet a sapientia gentis adeo inter Grae eos eelebrata, quae qualis suerit, intelligitur vel inde, quod Herodoti adhue aetate ignem eredebant esse bestiam, quae res alias devoret, satiataque ipse tandem morti suceumbat. I, eum Qerit medicinae apud Aegyptios status, herbarum etiam ope magiam eos Demermisse, praecipue in sanandis morbis magicis herbis usos, sponte hine satis sequeretur; ni Galenus insuper auctoritate id sua confirmaret, pleraque inquiens herbarum nomina. Ziae a medicis adhibebantur, et in quibus legendis aut applicandis, ineantationibus aliisque perstitionibus magicis utebantur, sunt Aegyptiaca ). Cui caleulum addit Plinius, cynoeephaliam herbam, quae in Aegypto vocaretur OhTitis, divinam este narrans, et contra omnia veneficia, sed si ea erueretur, statim eum, qui eruisset, mori Nee aliud serae sensit Homerus, Nepenthes, quod Helena praebet Menelao bibendum, plurimum inquit valere ad tristitiam omnem abigendam, hilaritateinque animo conciliandam, idque ex Aegypto esse petitum, ut quae seraeissima sit omnis generis medicamentoratu, salubrium
non misius quam mortiferorum. l) Pharmacorum enim, quo mitur, vocabulo remedia etiam magica intelligebantur, ut infra patebit.
Hii aeeedit magiae genus, Ch. ildaeorum talis manibus assine, amuleta, quo- Abop. rum usum Aegyptios non ignorasse, multa sunt argumento, quae quamquam satis anti- ti u quitatis non habeant, numero tamen et mumiarum sigillis h. ud exiguum nane istuntur α'
pondus. Bellieosos, id est milites, narabaeum annitio liabuisse insculptum, Plutarchus, ii iudices veritatis imaginem in smaragdo expressam in eoilo gestasse, seribit Aelianus. t in In his autem amuleti vim suisse aliquam probabile est, maxime si reputemus nobiscum, quae de Jaspide viridi seribit Aetius: quosdam ex praeeepto Neceps draconem radios habentem in eo insculpere et in annulis gestare, euinque praeter alia, amuleti instar prod- esse etiam ventri lo. objieit Aegyptiis Vopiscus, Hadriani utens auctoritate, eos esse medi eos, idque eum sit vituperii loco positum, Cataubonus interpretatur, qui media ' cinae artem in earmina, perlapta, et id genus magica remedia vertant v0. Commune eum Babyloniis a remotissima inde antiquitate fuit Aegyptiis astronomiae stu- Ambiadium, eui deditas eos vehementer suisse prae ceteris auehor etiam est Aristoteles. gia A
Communia hine sorte fuit astrologia, cui deditos fuisse Aegyptios, refert Diodorus Sieulus t) ae post eum Lucianus, in ut alios brevitatis causa omittam. Res enim lsatis apud veteres constat, idque Herodoti, qui primus suisset nominandus, patet
28쪽
ellam testimonio, unde simul, satis antiquam esse apud Aegyptios astrologiam apparet; de
qua haec habet: Aegyptii excogitarunt etiam, cuinam Deo dies quilibet esset lacer, quae. nam sint homini euilibet eventura, si hoc vel illo die in lueem sit editus, quali mortis genere sit periturus, et quale eius sit ingenium suturum. Haee de astrologia quin sine intelligenda, neminem puto dubitaturum, qui secum reputat ad γενεθλιαλογιαι, pertine. re, e die euiusvis natali oricata ejus sata praedicere. Quare autem ad astrologicas sit perstitiones delata sit gens utraque, ratio reddi satis probabilis potest: astra deorum in Itar colebat utraque; astra plurima in infima hae sub luna regione cernebat es licere, eoque factum, ut ex astrorum situ praedieere sese omnia posse sibi persuaderent, insita humano ingenio ni opensione concludendi e paueis quibusdam experiundo cognitis, cetera omnia eodem sese modo habere. An autem Aegyptii astrologiain transtulerint etiam ad magiam, disertis quidem, quod sciam, veterum testimoniis nee assirmatur nec negatur. μου bile tamen hoc est reputanti secum, quae ex Aetio modo adduxi, e Necepso scriptore Aegyp tio haec desumente, insculpendam esse iaspidi imaginem draconis, ut amuleti ex sei cretvim. Jam quare draconis. imago tantum lηγidi virium in dat, musa vix assem alia potest, quam quod est imago draconis coelestis, emeaeiamque , sideribus dem M. Cum ergo ex parte similis sit Aegyptiorum magia Chattiirae: alteram manasse ex ab λ. -Α. - ut Marsham V. Cl. ) sequens Diodorum Si tum sibi persuadet,
oini, Chaldaicam ex AegVptia, facile hinc inferretur. . Sed obstat tamen, quo minus meam rum ς'm iaciani hanc sententiam, quod apud Mosen Chaldaeorum nomen, non infrequens alioquin apud Hebraeos, quoque astrologos insigniunt, Iegitur nuspiam. hiodii Mosi in φη strant Aeg pto maximam aetatis partem degenti, et in Aegyptiorum omni disciplina crudito, ' innotuisset id νocabulum, usus proeul dubio eodem fuisset; sequitur inde, Aegyptios tu in temporis Chaldaeorum adhue ignorasse artes astrologicas, alias gens vana, quaeque r. liquarum omnium videri cupiesat inagistra, ambabus id manibus arripuisset, sibique inventionis laudem vindicasset. Aecedit, quod astrologia a Chaldaeis, unde ad reliquas ars est propa Cata nationes, nomen accepit, ab Aegyptiis id derivatura, si primi ejus magistri.
lii exstitissent; quod ut fieret, Aegyptioru in vanitas omni procul dubio .virium contentione suisset adnisura. Uero itaque si iiij limum mihi quidem videtur, gentem utramque eca . sis iisdem ad hanc vanitatem ulla delatam. ia ' . Alia ma. Cum in Aegypto maximam aetatis pariem degerit Moses, praeter Aegyptum alias I g 'ς Orientis regiones raro adiecit: probabile est, eum, quoties superstitionibus populo Israel irico interdicit, Aegyptios maxime respieere. Cui accedit, quod in exordio aut epilogo ipsu ip . Tum, quibus nesaria multa vetantur, legum, diserae Aegyptiorum et Cananaeorum facit mentionem, deliis quae fatua serebat, aut conjectura assequebathir, de illis quae experiem ita docuerat, eommemorans, adeoque illos etiam praecipue habens in animo i ). Sequitur hine, suisse in Aegyptii sagas etiam et veneficas, it) de quibus probabile est eadem ex illimasse Aegyptios, quae barbari hodie de vetulis sentiunt, esse eas maleficas, invidiaque ductas semper nocere, morbos inserendo, peeora salse inando, aliaque ejusmodi ne saria patrando. Probabile porro est, exilitisse etiam in Aegypto Necyomantiam, qua disertis, Moses verbis Hebraeos jubet abstinere. iis Quod attinet autem ad eos, qui in eligendis diebus
29쪽
diebus fiunt eurios, saepius a Mose eommemorati intelliguntiar dubio proe ut qui astro. logi eis superstitionibus adducti, certos quosdam dies negotio euilibet prae ceteris esse aptos, in animum indueebant, aut ex astris posse, quinam dies fausti sint, intelligi. Nimirum . magiam liabere vim in rebus divinis rite celebrandis, adeoque Diis etiam elieiendis aut nobis conelliandis, ut adjuvent nos in magicis artificiis, Aegyptii sibi peristia debant. Si eee ebrantes Pamylitia circumserebant phallum triplicem. Faciebant porro medicianam e sedecim herbis, verba quaedam ad murmurantes, id est incantationes, et ipsi nu. mero vim aliquam tribuentes. In figuris quin etiam geometricis nonnihil latere virium mirificarum autumabant. in Qua ratione autem his in arte magica sint usi, non eonstat. ortum est hoc superstitionis genus inde, quod cernebant homines rerum naturae ignari, multa certo annorum, mensium, dierum numero absolvi aut perire, esse in morbis multis dies quosdam eriticos, multa certis temporibus redire; hine numeris ipsi hane vim tribuerunt, quod enim primum occurrit animo causas alicujus rei quaerenti, id sere semper arripitur, causaeque fert honorem. Hi ne apud Sinenses, apud plebem nostra in , non aliunde haec doctam, iidem sere de numerorum potestatibus vigent errores. Celebriores Aegyptiorum magi suere Jannes et Iambres, hi ipsi, qui Mosen artibus M,eti A.. suis impugnarunt it . Horum nomine inseri plus circumferebatur liber secretus, unde M 'io'
Paulum apostolum hausisse, quae modo adduximus, assirmat origenes. η:) vero mihi videtur simile, suppositum eis esse hune foetum sub aetatem J Christi, qua supe
stitiones hujusmodi maxime vigebant, et librorum antiquitate ficta auctoritatem iis coniselliare vehementer studebant impostores. His additur Necepsos Aegypti rex et Petosiris, quorum itidem libri astrologiei niaximeque reconditi passim circum ambulabant, quique, qua ratione astrorum ope magia sit exercenda, docebant; Siquidem Neeepsos draeonen radios habentem insculptum jaspidi, collo suspensum, ita ut contingeret ventriculum, mire ei prodesse libro XIV. seris,lerat: quod et Galenus, dracone nihil este opus affr-mans. ). Idem plura alia commemoraverat remedia, nec magica tamen omnia, ut adeo medicinae iniscuisse magi ea, jure primus censeatur fortasse, etsi hanc laudem Andreae vindieet Galenus ob id sorte, quod arte et prosessione is medicus censebatur. Praeterlios, Ia-ebim aut Jaehen, Suidas sacrum fuisse feribam narrat, virum artis magicae, amuletorum praecipue et incantationum, quibus sanarentur morbi, peritissimum, de quibus etiam scriptum aliquid reliquerit , eundem pestem etiam expulisse. Floruisse regnante Senye aut, quem alio loco nominat, Eueno. Neutrius nomen eum existat apud Maii hamum et Petavium, aut alibi me legere meminerim: de aetate hujus viri nil austra assirmare. De his sese satis . . agit V. Cl. Martham. 1 ὶ Hi libri perierunt omnes praeter Petosiridis librum, qui latere adhue in bibliothecis quibusdam dicitur. it Ceterum eum horum librorum vetu-D a stior
30쪽
stior paullo et fide dignior mentionem saeiat nemo, ut genuinos esse eos, aut admodum
antiquos credam, nullo a me modo possum impetrare. Praeter hos celebres sunt inret
Aegyptioruin magos Typhon etiam, Damigeron, Nembis, et Berenice, ' quorum nomina ipsa gentem satis produnt. Quem in medio horum collocat Tertullianus, et Lau- xentius de la Barre in notis, Aegyptium etiam esse pronuntiat, is teste Plinio Phoeniciae est vindieandus, ut adeo Clialdaeis aut Babyloniis sit annumerandus. Videntur et hi
seriptum aquid reliquisse, quod tamen periit sunditus.
DE MAGIA GRAECORUM UETUSTISSIMA.
Ab aqxi- Fuisse apud Graeeos a vetustissimis inde temporibus magiam, auctor est Homerus, vide' riri. nonnulla iam ejus genera commemorans. In his nobilissima est Necyomantia, quam furip*xihq . se satis persequitur in Odyssea, ubi Vlysim a Cireis sede tra)icit in aliam Italiae regionem, , T , is Tiresiae vatis Thebani animam eIieiat. Itinere enim unius diei ad Cimmerios perveni me nit, unde satis constat haud longe eos ab iste ab ea Italiae parte, in qua degebat Circe; cui accedit, quod Strabo e plurium veterum eonsensu haud longo a Cumis spatio hunc locum fuisse disjunitum narrat, simulque exstitisse ibi mortuorum oraculum temporibus Iriscis adjisit. ) Quod ut credam, eo magis inclinat animus, quod satis constat apud di- gentes Homeri lectores, sequi eum traditiones, ae simam sui aevi, nec quod solent Poetae seriores, in fingendis ejusmodi rebus genio indulgere. Praeterea alienum hoc e se a priscae poeseos indole videtur; quae in narrandis rebus gestis, servandisque majorum
traditionibus occupatur, nee mira aut ad movendam admirationem idonea fingit, id quod superfluum etiam seret, eum prima hominum simplicitas rebus miris satis sit reser. ta, soleatque, quae seeundum naturae ordinem fiunt, ex ignoratione causaruna in mira mutare. Haee meeum reputans saei te ad dueor ut credain suisse tum temporis in Italia ad lacum Avernum mortuorum oraculum, fama per Graeciam iam celebratum, idque eo magis, cum ipsa Ioel natura eo duceret homines, exhalationes terrae graves, ac lubphuris plenas, quibus suffocarentur animalia, aut aves propius justo accedentes, quarum. in dolo in ignorabant, Plutoni ae inseris tribuentes. Ubicunque enim subito cernebant animalia exanimari, sti a Plutone ea rapi, ibique esse ad inferos deseensum, non poterantnsen inducere in animum, ut qui mortem omnem ad PIutonem reserebam auctorem.
Est autem ratio animas mortuorum eIieiendi apud Homerum hujusmodi et scrobem Ubsses gladio sedit in ipsa terrae sui ei fidie manens, non in Plutonia regna descendens Ae: eae instar apud Virgilium aut heroum aliorum, quos ad ipsum accessisse Plutonem, subeundo terrae aliquem hiatum, fama sert. Effossae scrobi, cubitum quaquaversum p tenti, infundit Ulysses libationem ter, ae nrima quidem mulso, deinde vino, denique aqua, addita farina, inter se in illis. Post si bationein vota suseipit et preces sundit: sese, ubi primum in patriam redierit, manibus sturilam vaccam opiniam in domo sua saer