장음표시 사용
541쪽
sia a PoetasTATE ECCLEs Iaevos conjecit, legique gratiae funditus adversatur. Hinc enim insur ene quidem Galliae regniMagistratibus verbi causa licuisse in Iacobum Clementem, Barrerium, Castellum, Rideconium, Ravaillacum, de alios furiosos Regum parricidas tanquam in homicidas simplices animadvertere propterea quod haec generis humani monstra sese Eelo
Catholicae matris Eeclesiae Henricum III. IV. interemisse gloria hantur. Quotusquisque non videt homines furiosos hac ratione ad patrandas caedes Principum armari adeo quidem ut ab incerta potestate abdicandi Reges, quam Gregorius Omnium primus excogita vit, furiosi zelotes certam potestatem occidendi Principes sibi arrogent, eque Ecelesia Romana contra causas essentiales Legis gratiae& perrectae mansuetudinis , sese causis sanguinis atque hominum internecioni implicavit, quod est Antichristianum. Non me latet Bellarminum riuarem velle persuadere Ecclesiam se posse causis capitalibus immiscere, idque aposteriori probare ex ossicio Inquisitionis Romanae, de quare posthac videbimus mirorque Curiam Romanam in tanta luee meridiana clarissima caligare Ferunt lupos conspereis aliquando pastoribus, qui oves pinguiores, ut illis opia pare epularentur, jugulabant, admiratione captos exclamasse traquales inuantas de nobis poenas caperetis, si ea ipsa quae nunc patratis. Maeanuia qui Apologiu voci divi Christi apprimet quadrat. qm Apostolorum suorum duritiem adversus Samaritanos ita
mitigat. Nescitis cujus Spiritu fisci Fibus homini non venit amin υ perdere, M samin Lucaei. Hinc Augustinus libro I. cap. x .
contra Epistolam Parmeniani. Noluit Dominus ante tempus erias raenissa istum murum permixtione sieparari. Sinite, inquit m -- crescere uisu ad messem, tac messis autem est finis Musi; messores, Angeli μυι-- messores errare non possunt, ut velfrumenta pro Oetariis colligarit, vel pro frumentis et e nia religent. Deinde ibidem libro 3 cap. I. Non enim novis auia aufuturumst, emideo dileEtia
ua servata , non sine spe commonu vin candum est quisquid Oresti vel induari necessaria severitiis pastuis. Ac si diceret talem esse hodie zizaniari lupum qui cras erit frumentum Imo etiam Pastor, in quit Naaianaenus. Quo igitur colores praetextu si excusantur qui elo Catholicae maris excommunicatos trucidanto XXIV. Septimo cam Dominus clarea doceat Saeram Scripturam multo certiorem miraculis,ac normam esse qua miracula probari debent quoniam petenti miraculum respondiit --ιον Propha
542쪽
μου ρο non omnes qui Christo dixerant Domine, Domine, in nomine tuo ejecimus daemonia; antraturos in regnum caelorum; seM Msolum qui Legem Dei servaverint. Matth. . vers. 2I. Io vers. II. Quamobrem
de hominum vita ex convenientiais disconvenientia quam habet eum lege divina naturali certissime judicare possumus. Et haec sunt argumenta quibus causa Sigeberti indubitata redditur, osque potest oceludi adversariis: quippe qui praeter suam absolutam Monarchiam, aut eavillationes sophisticas & solemnia convitia, nihil in contrarium opponere valeant. Sed ad nostram revertamur analysim Tertio enim Sigebertus declarat quanta temeritate& abusu,hoc sacrilego schism te bacchante censurae excommunieationes utrinque funderentur. Quartis recte asserit Principibus quamquam malis & nefariis esse obediendum in politicis juxta ea quae ex Legis Euangelicae principiis, de Patrum auctoritate observavimus lib. 2. cap. s. quam in rem Sigeber tus cap. 3q. Jobi laudat sui ricis Regi insata qui vocat Duenim pios, c. Ην reginare facit hominem hypocritam propter peccata popu-ώ, m. Unde Augustinus Commentariis in Psalmum 2 . Aliquando in sti perveniunt ad honores sce- e-- pervono in ta facti fuerint vel judices vel Reges , quia hoc facit Deus propter disciplinam opusipis , non potest fieri nisi ut exhibeatur istis honos debitin potestagi Deinde paulo post inquando Potestate bona sisnt, timent Deum ali quando non timent Deum Iulianus exti it infidelis Imperator, nonne extitus stata, iniquus, idosiiaura militer Christiani serviebant Imperatorim in Ubi veniebatur ad causam Christi, non agnoscebam uisit --i
in Caelo eras suando obbat in idola colement, ut thuri armi prern bant illi Deam quando autem dicebat pro ote aciem ne com cistam gentem, flatim obtemperabaam iustinguebaae Dominum aremum aD
mino temporis, Urib, ω apostata, scilicet, quod est magnopere
XXV. Sed ut tum demum huic Capiti de gestis Gregorii VII. Urbani,& Paschalis I I. colophonem imponamus, non est humani ing Dii concipere, nedum oratione efferre quantum Christiani sanguinis hoc furente schismate profusum sit quoniam memorati Pontifites
subditos Henrici tanta religione obstrinxerunt, ut eidem nec elle fue
rit bis atque sexagies acie instruiati collatis signis cum propriis subditia
543쪽
s1 DE POTEsTATE E CAE L . IAE tis pugnare, quemadmodum historiis illorum temporum, nomia natim a Baptista Egnatio narratur. Qua in re Henricus Marcum Maria cellum, qui trigesies, Julium Caesarem superavit, qui bis tantum quinquagesies decertavit. Quid memorem Romanam Curiam h jus observantissimam dogmatis politici Divide, perabis proprium filium in parentem suum armasse, ut hunc facilius opprimeret. Quo etiam artificio, fabrica certatum est in Galliis adversus Henriis eum IV anno Is 93 quando inita constituta sunt consilia de Cardinali Borbonio eligendo in Regem. Hoc vulgo appellabamus, is Tires part . Idque si eventum sortitum fuisset, de Religiones regni maiestate actum erat in Galliis Otho Frinlingensis paulo ante prolatus resert turbinem hujus tempestatis solum sufficere ad visa huma
ne miseriamo infelicitatem comprobandam. Et lib. 7. Chronici cap. I r. sua acta sunt adversus Henracum, se non disputare licite an secus actasint: esse tamen qui credant e ad probalsonem, non ad damnationem, hanc tentationem ινυ finem vita contigisse , firmareque ipsum eleemosinis aemultis miserisoria operibus a Domino meruisse ut 0ur excessus βιωaque ex fastigio regnii conversatio hoc modo in praesenti puniretur. Deinde cap. I 2. Exivi inquit , de0us miserem Epistola ad Regem GLtιce, qua Francorum dicitur, seriaraum qu tragoediam continent saxeram Ista re trigialc cadanii tabilium rerum aerumnas contemplandas ac deplorandas emollire posset, quam hic integram ex tom ra. Annalium Baronii ad annum Christicia οὐ referre operae pretium est HENRIcus Rex Regi Celtarum. P Rinrepselarissime, es omnium in quibus post Deum speramus, Melissi-
me. Primum tapraecipuum inter omnes vos excepi, cui conquerso de
plorare omnes calamitares meas ta miseria necessarium duxi,o etiamgenibus vestrisa olvi, si licet salva majessate Imperii Primum quidem se quod non βώι--bu, sed totius Christianaprofessionis hominibus gravis mum ac antolerabile arritramur, quod de Apostolica Sed unda usque ata memoriam nostri temporis, siautifer fructus constitionis , dulcedinis ssia tunis animarum oriebatur e modo persecutionis, excommunicati
nisi omne perditioni sagellum emittitur nec ponunt ultam modun sententia, antivm ut satisfiat voluntativitasecreta mus voluntatis μα- innemperaηtia adeo usque nunc abusi sunt, ut nec Deum, nec quid πιστquantum mas inde provenia pensantes, per sed persuos omnibus mo' au in no invehantur: Cum obedientiaimo omnem seuhectionem debita 'π
544쪽
IM RAB Us TEMPORALIBUS. 2Is ρὸ obtulerim Apostolica sedi si tamen honor debitus ta reverentia i ut Antecessoribus exhiberetur, ta mihi: Uuid autem intendant opportunius signi ab vobis os quando optati coiloquii copiam Deus dederis nata. In hac igitur persecutionis soli sivi insammatione cism parum linderent se proficere, contra ipsium Ius natura laborantes quod sne maximo eordis dolore sne mustis lachrymis dicere non valeo, 2 quia dicitur, vehementer contremisco mum meum Absalon, inquam, dilectissimum non
solum contra Ius armaverunt, sed etiam tanto furore animaverunt, ut imprimis contra demo sacramentum, quod ut mitis Domino iuraverat, regnum meum invaderet, Episcopos ta Abb.ites meos deponeret, inimicose, persecutores meos siustineret ad uisimum, quod maxim vellem taceri, aut sitaceri nonpotest, vellem non credi; omnem a sectum natura abyιcιens, in salutem Panimam meam intenderet nec quicquampensi haberet, quom
do, ta fraude ad hanc pericu signaminia siuasummam aspiraret. In hac tanta mis sui machinatione cum essem in pace sis aliqua salutis mea securitate in locum qui Consuentia dicitur, in ipsis Dominici Adventiu Sanctissimis diebus, ad colloquium evocavit me, quasi de communi Faruteta honore Mus tractaturus cum patre, quem cum vidit, issico ex paterno affectu tabiti intrinsecus, dolore cordis mei adpedes seuosprocida, admonens ta obtestans per fidem, per salutem anima mea, si pro peccatis meis sagellandus eram a Deo, de meipso nultam conquireret maculam honori nomini suo quia culpa patris indicem esse lium nulla divina legis constituis functio. At ille ampulchre imo miserrime institutus ad mistiam, qua abominabili ta execrabile scelus coepit detestari is procidens ipse ad pedes meos, de praeteritis coepit veηiam deprecari. In reliquum ut miles Domino, ut Patristius cum De O veritate per omnia se mihi obauditurum promisit cum lachrymis , si modo sed Apostolica vellem reconci- Lari suo cum promptissime annuissem, ta deliberationi sua consilis Principum hoc tantum mancipandum promisissem, in praesenti Nativitates prod Iturum me Moguntiam, cit ibi de honoreis reconciliatione mea quam saeta posset acturum, inde in pacem me reducendum promi-it, in ea veritate Ide qua Patrem a filio honorari, cfflium a Patre praeripit Deus diei. Hac promissione, qua gentili observanda est, βω- rus ibam ει us meus aliquantulum me pracesserat Et ecce quidems
uus autem sum meus , cs iterum ad me
sdem fidelis sacramenti obtestatione animam suam pro anima seuare promisit secunda vice. Cum ergo ad locum qui Anga vocatur perv Lib. IV. v v nissem, Disilire Cy COOste
545쪽
nissem, jam existente die veneris ante Nat/vitatem, numerin armatorum
suorum am satu augeb.itu Iam fr-us ipse de se detegebatur 'Abias
ad me Pater nota, inquit, secedendum est in vicinum Castetam, e vita ibi Euntini Episcopus in suam civitatem non admittet vos, quamdia
in bono eritis, nec vos impacatum σιὶ reconciliatum audeo ingerere inimici vestrs Illic Niativitatem cum honore es pace agatis quoscumque placuerit vobis, obi cum habeatu Ego interim quanto instantius, quanto fidelius potero , pro nobis utrasque laborabo, quia causam vestram meam
existimo esse. At ego, mi inquam, fili, judex ta testis sermonum
Me sit inter nos hole Dem, quomodo te in virum heredem meum produxerim quantu tribulationib- meu honori tuo inservierim quoto quanta inimicitias pro te habuerimo habeam, solus conscius es. eam
rem tertio sub ejusdem fidei es sacramenti attestatione, si ingruere oecasio periculi, caput sevumpro capite meofore mihipromisit. Sedpost uam clausit me in eodem Castello, quo omnia animo caecorde fuerit locutui, manifeste rei ostendit eventus. Ex omnibus meis quartus ego pum snclusus, nec quiubet a ius admitti potuis: Custode deputini qui vita mea re ces erant inimici benedactus per omnia Deus hexaltandiis humiliandi qua voluerit Rex potentissimus. Cum ergo ipsi Sacratissimo die Nati ratis sua omnibus redemptis suis, ille Sanctus Sanctorum puer fuisset natus, mihi sti stim iste nin est datus. N m ut taceam opprobria invu-rias, minas, gladios in cervicem meam exertos, nisi omnia imperara facerem e praeterea famem ta sitim quam perferebam ab illis quos furia erat videre, audire. Ut etiam taceam , quod estgravius, me olimsainti elicem fuisse illud numquam obliviscar: illud numquam de am omnibus Christianis conqueri, quod illas Sanctissimis diebus sine omni Christiana communione in carcere illo fui. In illis paenitentia stribulationis mea diribus, sibo meo missus venit quidam Princeps Migbertus, dicens nutam vi ta mea esse consilium nise sine ulla contrassictione omnia Regni insignia re
derem ex voluntate simperio Principum. At ego; si omnis terra quanis tum inhabitatur, me Regni terminus esset, norim Regno vitam commuta re quia vel mnosiem , sic agendum, sicut definitum intesgebam e ronam, sceptrum, crucem, gladium misi Nuntiam. Tunc communica ro consilio cum inimicis meis, meus Abus egrediens, relictis ibidem fidetibusta amicis meis, quasi me eo adducturus sub multa frequentia armatorum suorum, me adductum ad illam qua dicitur Ingestam,fecit meadstadia ei ubi maximam inimicorum meorum mustitudinem collictam inveni, nee
546쪽
x Ra Bus TEMPORALIBUS. 23ἀebatur eis esse, si propria manu cogerent me Regnum somnia regaba -- festucare Simili modo si omnes minabantur mihi, nisi imperata facerem, nullum vita mea consilium fieri posse. Tunc ego, rnquam, uia desola mea vita agitur, qua nihil pretiosui habeo, ut satiem vivenspoeniten- mim exhibeam Deo quicquid imperatis faciam. Cumque inquirerem,
si sal em si de vita mea certus essem Apostolica sedis Legatus, qui ibi emat non Leo qui omnia hac audierat 'spondit me nutu modo eripi posse, nisi,ublice confiterer me fuste Hildebrandum persecutum esse: Guisbem tum ei injuste superposuisse, sinjustam persecutionem in Apostolicam sedemo omnem Ecclesiam hactenus exercuisse. Tunc cum magna contritione animiprostratu coepi per Deum, per ipsam conscientiam orare, ut locusta tempus mihi daretur, ubi in prasentia omnium Principum, cum innocens essem, velum ex judicio omnium me expurgare sin quo culpabilem me recognoscerent, ex consilio omnium sanioris sententia paenitentiam Usatisfactionem, quo ordine Iuberent, quaerere, ta in Principibus Regni,
de Melibus nostri quoscumque obsides vestent, dare. At idem Legatus lo-eumo diem mihi abnegavit, dicens aut totum debere ibi terminari,aut nu Ia spes esset mihi evadendi. In tanto tribulationis articulo, i m interrogarem, si confiterer omnia qua imperabantur, an confessio mea, ut justum est, veniam sabsolutionem consequeretur ' Ibi Legatus dixit non esse juris sui
me absolvere: si vellem , inquit, Dotai, Romam irem satisfacere Aposto-Δea sedi se d solutumo spoliatuminamta Castella &patrimonia, ta quicquid in Regno conquisieram, eadem vio artesua extorserant a me in ea-aem illa reliquerunt me, in qua cum aliquo tempore commoratus essem, tastius meus ex eodem fraudi sua consilio demandasset, ut ibidem eum expectarem; superveniens quorumdam fidelium meorum Legatio praemonuit, Mis, quidem ibi ad monitum remanerem, fore aut in perpetuam raperer
captivitatem, aut in eodem decollarer. Quo nuncio satis tune mea vita
Aufisus, issic a viens fugiendo Coloniam veni, ta ibi aliquot dis scommoratus, postea Leodium veni, in quibus locis fideles viros in 'de Regni constantes semper in veni. Horum caterorumque Regni fidelium consili usus, vobis fiducialius honestius habeo deplorare has omnes meas miserias Muciabus quidem propter mutuum consanguinitatis ta antiquae rimisiti debitum honestius autempropter tanti regni nomengloriosum mos uitur per sdem per amicitiam rogo in tantis tribulationibus meis ac injuriis , propinquo amico consulatιi: Quasdei famicitia vincula es inter nos non essent, vestra tamen somnium Regum terra interesset injuriam ci contemptum, non indicare, ta tam nefaria proditionis ta malitia exem-V plum Disitias by Orale
547쪽
si POTEsTATE ECCLEsIAE plum desuperficie terra extirpare. Hucusque Epistola Henrici qui eodem tempore scripsit litteras ad filium , quibus eum accusat per fidia ; quodque ab eo vi timore mortis omnia insignia Regalia Imperialia extorserit , vix relicia ipsa me vita Aliquant post litteris ad Archiepiscopos , Episcopos , Duces Nomites, caeterosque Imperii Principes missis protestatur quὸς Henricus sitius
ab armis, que patrem prosequi cessere noluerit, proclamationem inde faciet, ut semper fecit Deo, Sancta Maria, Beato Petro patrono suo,
omnibus Sanctis est omnibus Christianis, ipsique filio suo, quem omni
devotione precatur ut est appetatque terti Dominum Pontiscem Paschalem San tam universalem sidem Romanam, seque committat Deo omnipotenti Patri ta filio, Sanctoque Spiritui aracteto, ta Teata Maria perpetua Virgini, ta Bearis Petrita Saulo, Sanctoaue Lam berto, omnibusque San iis, ut divina miseratio, omniumque Sanctorum intercesso humibtatem suam respicere , seque contra tantum tamque an-juriosium imperium defendere dignetur, Amen. Aliquant post moritur Henricus, irim ab Episcopo Glero Leodiensi mandatus fuisset sepulturae. Dehinc Leodiensis Episcopus caterique Coepi copales interca-rera recipiuntur in communionem paenitentiae, hac conditione, ubica-λυer Henrici excommunicats, quodpridie in Monasterio tumulaverant, effoderon σαί-- α ρη- ω- ω exequi.irum communione in loco non conbecrat deponerent Comprobantibus his qui aderant Archiepiscopis i Episcopis, inquit Baronius, ex Abbate Vesperiensi quare corpus Henrec est in Spirensem civitatem in sarcophago lapideo Henrici sti consensu
delatum, atque ibidem per quinquennium extra Ecclesiam mansi inhkma- sum. Porro Henricus filius, qui ut Curiae Romanae gratiam aucuparetur, arma in proprium parcntem distrinxerat justo Dei iudicio nihilo feliciore successu, quam ejus parens usus est quoniam ubi opes S Regalia Imperii in libertatem asserere voluit ei Paschalis II. atque alii successorcs tantum facesserunt negotii, quantum ipse Gregorius VII atque Urbanus II Henrico IV. parenti creaverant. Quare post multas clades acceptas, creberrimis censuris verberatus,
tandem sine liberis vitam finivit. Supra ostendi Deum Sacerdotio Regno iratissimum has clades ad peccata hominum plectenda immisisse Petrus Damianus Cardinalis R. E. qui Gregorio VII erat contemporaneus lib. q. Epist. 9. ad Oideri cum Firmanum Episcopum satis causas, propter quas Deus esset Clericis infensissimus, res
rat Nimirum quia multo potiorem rerum saecularium tellicarum, quam
548쪽
quam spiritualium curam gererent. Qua ex re tot tantaque schismata, haereses, morum corruptela: populorum strages Argumentum vero quod Ordo Benedictinorum, atque aIiorum Religiosorum terminos suae reguli longe latcque pridem excessissent, est quod Gr gorii VII saeculo ordo Cisterciensium ad ordinis S. Benedicti &Praemonstatcnsium ad regulae S. Augustini reformationem instit tus fuerit Onuplirius in vita Gregorii VII de qua paulo postrfructum qui ex bellis ab Hildebrando concitatis adversiis Imperium
in Romanam Ecclcitam redundavit, sic enarrat Uni Gregorio, ait, cum omnes Latina Ecclesia, tum praecipue Romana acceptum referre δε-
ίὸi quod libera tota ab Imperatorum manu eruta; ubd tot divitiis, opibus taprofana ditione locupletata quὸd Regibus, Imperatoribus somnibus Christiani Principibus sit praefectari a uo postrem , ut omnia uno verbo complectar, maximus ille eximiusque status, in quo Ecclesia Roma na est omnium Christianorum Domina, cum antea tanauam vilis ancilla non ab Imperatoribus moia, seda quovis Principe Romani Imperatorispra-sdiis fulto premeretur, ta ab hoc maxime idius ta omni seculo tremendaevenerantaque Romani Pontificilis infinita pene potestatι jus manavit. Nam etsi antea Romani Pontifices tanquam Religionis Christiana capita ,
Christiaue Vicarii ta Petri successores colerentur; non tamen eorum auctoritas ultra protendebatur quam in suo Az-at,bur asserendis vel tuendis citerum Imperatoribus suberant ad eorum nutum omnia fiebant ab eis creabantur de eisjudicare e quicquam decernere non audebat apa Roman Primus omnium Romanorum Pontificum Gregorius VII armis Romanorumfretus, opibus Comitisse Mathii s mulieris per Italiampotentissima con sus, discordi. Que Germanorum Principum bello civiti laborantium Uammatus, prater mavorum morem, contempta Imperatoris auctoritate ta potestate cum summum Pontificatum obtinuisset, Caesarem ipsium, a quosi non electui, saltem confirmatusfuerat, non iura ex communicare, sed etiam Regno, Imper οσuepra re ausus est. Res ante ea secula in djta. Qua in Collectione Onuphrius non obscure Gregorio II summam ingratitudinem objicit, sicutis Otho Frinsingensis jam editus sup a ex prologo libri . Chronicorum. Regni
quippe viribusta beneficentia Regum exaltatam saetitatam nemo ambigit Ecclesiam, constatque non prius eam in t intum Regnum humiliare potuisse, quam ipso ob amorem Sacerdotii eviscerato ac viribus exhaustor none us tantum, id est spirituab, sed suoproprio materialiscilicetgladio per
cessum destrueretur . quod Iudicare vel discutere pupra nostra vires est:
549쪽
Oiantur tamen culpandi Sacerdote per omnia, qui Regnum sevo gladio. auem Vs habent ex Regumirauia, ferire conantur. Secundo Onuphrius liquido demonstrat ante Papam Hildebrandum Pontifices solummodo in rebus spiritualibus decernendis occupari consuevisse. Tertio quod hodiernum Ecclesiae, aut potius Curiae Romanae statum ad speciem oeulorum triumphantem atque exultantem Hildebrando acceptum refert,& cum statu humillimo Ecclesiae sub B. Gregorio Magno, atque aliis retro actis Pontificibus, qui mandatori consensu Imperatorum ad cathedram Apostolicam evehebantur comparat, ni hil facilius est quam ex hac comparatione videre , utrum Grego
rius VII suis absolutis, imperiosis edictis plus Ecclesiae, quam humilitas Christiana mansuetudo B. Gregorii Maliorum Pontificum consuluerit. Res enim, nemine loquente, se ipsa exclamat, facileque a Lectore pio intelligetur, si modo attenderit potestatem Ecclesiasticam pure pute spiritualem & ministerialem esse, ac proinde Ee clesiam spiritualiter non temporaliter examinari oportere, juxta ea quae sunt a me uberius disputata de causis essentialibus potestatis Ecclesiasticae libro . Equidem quantum de prophan aditione accrevit Ecclcsiae non ego hic de rebus ad decentem statum Ecclesiasticorum necessariis loquor hiantum: de illo primo Apostolico zelo, charita
te, vitas integriine reritissum es ε .iae proinde a S. Bernardo, aut
alio quopiam vere usurpatum sit: Majorum pietatem atque nuditatem opes divitias peperisse Ecclesiae, sed partum matrem impie in star viperarum suffocasse quod procul dubio notius est quam ut probatione indigeat. Nam ubi haec Gregorii VII. placita in usum tran seriunt, Ecelesia Romana ad instar Regni temporalis effecta juberis nata est, Curiaque Imperatorum in Romanam Curiam degeneravit: haecque numquam rebus suis optime consultum putavit, quoad Imperatores tota Italia exturbasset hancque provinciam olim mundi Dominam, in plurimos imbelles cinglorios principatus quosnu tu suo circumageret, dispartiretur, hujus inquam proloquii obser'
vantissima Diride imperabis. His enim artibus adcam quam in tu esse. mur amplitudinem accrevit atque ab eo die Turcicum& Diabolicum Imperium de Christianis triumphavit.