장음표시 사용
521쪽
ω DE POTEsTATE ECCL&sIAE Hactenus Frinsingensis auctor minimessuspectus Beslarmino. Quae autem de Gregorii Epistolis narrat, illustrare juvat; nam libros. post Epistolam i . leguntur Acta Concilii ciuibus Theobaldum Archiepiscopum Mediolanensem, Guibertum Ravennatensem Episcopum censuris tanquam haereticos implicat. Deinde haeda ea,
Retio Ahiciι Et quσηιιιns lis taperturbari regni in maximumsancta E clesia periculamet deframentum auotidie redundare cern/mus, placet nobis elaborare pro viribus , quatenus idonea tam religione quam et m scientia podentes Naneis a sere Aristolica se adpartes uias mittaritur,aut omnes Religiosos dit ustitia a-viores in Teutonici regni artim comm rantes, Cle ricalisoavica, ordinis viros: ad hoc opinidoneos convocent, cum qui
bus, Dominigratia praeunte, utMemo pacem juste componain, ain verserate pracognita, cui parti Iustitia magis faveat, a punum adsciscera a leant quaten-pain injusta desistae, ta Apostolica auctoritate manit u seria vigori sauctoritatis robur obimeat. Verum quoniam, nullos diabo ιιι instinctu collector, i r nidis sua facib- accensas, turpis tu laυaritia maxcipatos, disicordiam patim quam pacem ferio videre desideratates fore non ignora , statu in ut nulla umsuam persona alac in potentia eam, sive Archiepiscam, Dux Comes, Marchio sive miles ahqua
praesumptione, temerariove usu, frauda, dolove, seu a ua perfnrb.itro ne L αυ- νω obse ieroo com-νο - justitia- ω βα--ο -- , pertentem. uicumque autem temerario a seu quod non optamus, bu- Iin nostra consecutionisviolator extiterit, Legatisaue nostris ad bane pacem componendam euntiavi, fraudem opponere temaserit, vinc- euma thematis alguamin, ρος. Et non solum in spiritu, verum etiam ct in ear-pore, omn prosteritareta vita Apostouca potestate innodamin; victoriam e marmis auferimus, ut sc salum ransuaedantur. σάαρθ-
U. Praeterea eum usu ipso didici et sua Edicta de non communicando eum Exeommunicatis in civilibus, clarae non manendo meadem domo cum illis, uri naturali penitus adversari, illa siemitigare conatur Iterum Sanctorum radecessorum nostrorum stam tenen- res eos qui excommunicatu Metitate aut sacramento constriEtsunt, Apostolica auctoritas a sacramento absolvimin i ne sis fidelitarem observent, omni modas prohibe . Item: quoniam mvirospeccaus nostris exigentibin pro causa excommunicatι--ρexare quoisiue cernimus, partim gnorantia, partim etiam nimias ocitate, partim ιιmore, piniam etiam
522쪽
IN RE Bus EMPORALIBUS. Adssere e devicti misericordia, anathematis sententiam ad tempus prout possum- opportune temperamus Apostolica namque auctoritare ab anath matis inculo hos μ&rahimus, viducet uxores tiberos, Fervos, anci M. mancipia, nec non rusticos taberinentes, omnes alios aut non adeo Curiales sunt, ut eorum Consili selera perpetrentur, silus qui ignoran
te excommunicatis Communicant, seu sto aut communicant cum eis qui communicant excommunicatss. uicumque autem aut orator sve perserinus, aut viator in terram excommunicatorum devenerit, ubi non possit emere, vel non habet unde emat, ab excommunicatis accipiendi Mentiam
damus: Et sequii excommunicatis rosustentatione non seuperbia, seu hummanitatis causa, ab id dare voluerit, fieri non prohibemus. Actum Roma in Eeri a Domini reatoris Nonas Martis Indistιone 1 an no Io78. Quam Constitutionem Gregorius edidit, statim atque vidit Imperatorem paratum majestatem imperii armis tueri. Censuras autem censuris accumulat, quoniam eas nullo labore aut sumptu ex Ecclesiae Thesauro expromit. Id quam Canonice li placet expend mus. Quinque autem in hae collectione notanda sese osterunti Pri in mum quod ingenue fatetur litem reperturbinionem regni in maximum Sancta Ecclesia ericulum ci detrimentum quotidis redundare. Unde continuo sua acta damnat, quippe qui Ecclesiam & regnum antea pa catissimum nimio vincendi studio, contra omnem prudentiae 4b
ritatis Christianae sensum perturbarit, & causam certissimam se hi ismatis sacrilego tribuerit, Eietania evellendo cum maxima frumentorum actura, conculcatione Secundo cum ad hanc Legatorum missionem praetextu pacis constituendae respicio, mihi vivam eorum
imaginem videor intueri, quae bellis civilibus nostris post Henri cum III mactatum gesta sunt in Galliis, a Curiae Romanae Legatis praesertim Cardinalibus Cajerano, Sega, iandriano, quorum Legationes eo tendebant, ut quaecumque conscerentur negotia, ab unius Curiae Romanae nutu fluerent, Mille pro Rege haberetur quem vellet quod non erat pacem in regno constituere; sed aeternum belli incendium propagare, sic Gregorius VII. Legatos mittebat,ut ageret cum Archiepiscopis & Principibus Teutonici regni, quos in Henriscum exciverat, de Rodolpho Sueviae Duce in Regem loco Caesaris eligendo, sicut eventus ostendit,omnesque Historici docent. Tertior haec serma excommunicandi qua omnes irretit, qui Nunciis suis alse quo impedimento vel obstaculo rent, valde digna est inquam ansemadvertamus, tanquam anteactis posterioribus saxulis inaudi- Rrro ram: Dissilire by Orale
523쪽
mus , ta victoriam Uui in armis auferimus , ut sic saltem confundau-tur, Ge. Ubi vide excommunicationem p nam pure spiritualem
ad temporalia manifestu abstrahi, qui est abusus manifestinimus, nee ab ullo Theologo, ne quidem a Suare cum suis subtilibus argutiis de fendi potest. Quam bene cessit Ecclesiae mei publicae Christiante,
quod Christus eam Gregorio non dederit potestatem extraordinariam qua Apostoli pollebant, ut miraculose possent corporaliter putanire homines quam ad potestatem Hildebrandus voluisse alludere videtur. Caeterum non semel hac forma excommunicandi usus est, ut paulo post patebit. Quarto quod omnibus excommunicationem interminatur , qui Nuncios quos ad Henricum perdendum mitis bat, lacesserent aut remorarentur: Ejusmodi certe est, ac si quispiam vim alicui inferret; deinde contra legem divinamis naturalem eidem prohiberet ne se tueretur. Quam bene Gersonius tractatu inscriptor Resolutio circa materiam excommunicationum cirregulariistatum consideratione . docet Praelatos in certillimum contem pium clavium impingere, si eis abutantur, nec aequitatem scrvent, ut ait S. Leo 2 . quaest 3 can. manet. Contemptus clavium ait Cancest rius Parisiensis debet ininstigara ax otesate legitima sus legitimo potestatis istius, qui praecipiendo excommunicat vel ιrregularitatem commi natur atioquin relati possent inducere qualemcumque vellent super homine servitutem , si fuissententii iniquis ta erraneis semper esset ob diendum: Et itapatet quod hoc commune dictum: sententia Pretiti vel is diris etiam injusta timenda est, indiget glossa asioquin non estgenerabier vera: si timenda iucatur, quia est sustinenda, non repellenda imo in eastis ραν istam esset asinina patientia, ta timor leporinin ta fatuus. Ibidem
consideratione Io ait idos non censeri claves contemnere , qui per ρο- testatem secutirem advertisi tales pratensassententia tueri se procurant. Lex enim naturalis didiat, ut possit visu repelli. Constat autem quod tales excommunicationes non debent dies jus, sed visis violentia, contra, quam fas habet tiber et homo vel animus se tueri. Haec ille uno autem verbo Gregorius clavibus utitur, quasi absoluta auctoritate, non potestate ministeriali spirituali praeditus esset unde saepe alias conten dit Apostolicae sed datam potestatem quoscumque .ubicumque vellet ligandi atqueFomendi, quod est falsum atque erroneum. Quinto quod ait se miscricordia commotum, rigorem iuris temperasse de
524쪽
r RABU TEMPORALIBUS. Sornon communicando cum excommunicatis in rebus naturalibus,
civilibus, supra lib. 3. cap. 4 de excommunicatione, quo sensu id
capi debeat ostendimus. XVI. Denique, quando Gregorius observavit Caesarem se armis strenue tueri ut illi es usque asseclis vchementiorem incuteret terrorem, tertio nium excommunicavit& exauctoravit post Rodolphum electum in Regem lib. 7. post Epistolam decimam quartam anno Io8o. Nonis Martii hac nova torma judicii Teate myre, 'inceps Apostolorum, B. Paule Doctor Gentium, dignemini, que se, aures vestras ad me intanare, tac. Nec ideo dico, quia non ego vos, eduos elegistis me, I gravissimum pondiu vena Ecclesiasvra me posuistis:
Et quia ver montem excelsum Iussistis me ascendere ta clamare atque an- nunciare populo Dei scelera eorum Ssωs Eccles peccata eorum, membra Habo,contra me caperunt insurgere, Nisique ad sanguinempraseumserunt in me manus sua injicere Astiterunt enim Reges territa Principes saeculares, saccusastici Auticiis vulgares convenerunt in unum adversus Dominum sadversus vos Christos ejus , dicentes distrumpamus incula eorum, ta projiciamm a nobis jugum ipsorum cs ut me omnino morte vel exili confunderent, mustis modis conari sunt in me insurgere inter quos specialiter Henricus quem dicunt Regem Henrici Imperatoris filium contra estram calcaneum erexit Ecclesiam, facta cum multis Episcopis μrramontanisu Raticis con piratione, annitens me pubiciendo, eam sibi
fuhetare, cujus superbia vestra resistit auctoritas, eamque nostra destruxit
potestas qui confusus ει humiliatur ad me in Longobardiam veniens abs
Iutionem ab excommunicatione quaesivit quem ego videns humiliatum, muliti ab eo promi onibus acceptu de 'amia emendatione, fiolam ei communionem reddidi, non tamen in regno, a quo eum n Romana S'nodoci
po*eram , instauravi, nec fidelitatem omnium qu sibi juraverant veterant iuraturi, a qua omnes absolvi in eadem Synodo, uisb servaretuν praecepi. Et haec ideo detinui, ut inter eum es Episcopos vel Principes Diriamontanos , qui ei causa jussionis vestra Eccles relliterant, ustitiam facerent vel pacem componerent, sicut ipse Henricus Iuramento per duos Episcopo mihιρromisit Fradidit autem Episcopio Principes Tutiramonta-ari audientes 1llum non servaremιhι quod promiserat, quasi desperati de eosnymeo consitio vobis testibus elegerunt sbs Rodolphum Ducem in Regem; qui Rex Rodolphus festinanter ad me misso Nuncio, indicavit se coactum
Regni gubernaculas cepisse , tamen sese paratum omnibus modis mihi essire Et ut hoc veri. credatur, semper ex eo tempore eumdem mihi
525쪽
ta misericoriuales, cusaue piissim matras semper virgmis Maria, fusetus vestra aiactoritare δερ nominatum Henracum auem Regem duunt, omneserue fautores Pus excommunιcat om seuhicio, sanathema ιδ vincutis iangor Et iterum Regnum Teutonicum Italia ex arte ore nio tantιs Deso vestra, interdιcens ei omnem potestatem γ dignitatem,ssi regiam ton Et ut nullus Christianorum ei sicut Regi obediat, ante Hra , omnesque in ei Iuraverunt vel jurabunt de regni dominat one, a juramenti promissione absimo. Ipse autem Henricus eum suis intonsus in
amn congregatione bella, mre , nutamque ι vata sua, toriam obtineat. Ut autem Rodolphus regnum Teutonicorum regato defendat, auem Teutonica elegerunt i m Regem ad vestram Melitatem ex parto vestra dono, largior o concedo omnibus siba detite adhaerentibus avolutionem omnium peccatorum, vestramque benedictionem in hae vitata in
futura vestra fretus fiducis largior. Sicut enim Henricuspro suasuperbia, inobedientia o falsitate a regni dignitate ulte abyles in ita Rodolpho pro
sua humil tale , obeiuentiais veritas potestas&dgnitas regna conceditur. Agite nunc quaso Patres, oe Principes Sanctisses, ut omnis mundus intelligato cognoscat, quia Dotestis in calo ligareo sumere, potestis in tem
omnium hominum possessiones pro meritis rogere unicuique, sconcedere. Vos enim Patriarchasus, Primaetus, Archiepiscopatus, Episcopatus frequenter tulisti pravisas indignis, ta religiosis iras dedistis. Si enim θ ritualia judicatu, auid de saeuiaribus vosposse credendum est ρ Ets -- gelos dominarites omnibus severbis rancipibus μῶυAtis, Muid de illorum fervis facere potestis r Addiscant nunc Reges ta omne seculi Principest quanti vos estis, quid potestis, re timeant parvipendere Iussionem Eeci flavestra, in praedicto Henrico tam cito judicium vestrum exercere, ut omnes sciant qui non fortuitu,sed vestra potestate cadet, confundetur , utinam ad paenitentiam , ut spiritus sit salvus in die Domini ficta Romae Nonis Martiis, Indictione 3. Caeterum quando uniuscujusque oratio, verus iudex atque inter pres mentis censetur, pronum eli videre ex his minacibus MampuI- latis verbis Gregorii quam altos mansuetudini ac libertati CDristiana parum congruos spiritus habuerit mirorque Expurgatorem Iibrorum qui ejusdem Epistolas Romae edi curarunt, non eas prios
diligenter examinasses, eaque abrasisse quae illa ipsa comprobatur
526쪽
erant, quae impost uris atque mendaciis Bellarminus&Baronius de putant. Iam alias me dixisse recordor Gregorium vehementem sed
inconsideratum de charitati ac Legi gratia .potestati ministeriali
spirituali Ecclesiae omnino repugnantem habuisse relum. Porro haec tertia Papae Hildebrandi excommunicatio novem complectitur ob
servatione digna Et primo quidem modum formam numquam ante vel post usitatam r idque probat Gregorium sibi animum induxisse quod alia quam pure ministeriali potestate praeditus esset, quod
in causa est ut nihil non moliaturin demoliatur ad vincendum, eoque haec magnifica verba spectant cujus superbia vestra resistit auctoritas, eamque nostra destruxit potestas, tac. Quandoquidem persuasione suae legitima promotionis ad Pontificatum omnia sua adta Apostolis Petro Paulo confidenter adscribit. Secundo perhibet secte sarem ad solam communionem Ecclesiasticam, non ad regnum gubernan dum admisisse Canusii 3 ita fides indubitata accedit auctori, de uniatate Ecclesii servanda. Maxime vero quod chasnaburgensis Monachus ordinis S. Benedicti Gregorio VII. qui ejusdem erat ordinis, maxime devinctus , tragoediam hanc vivis coloribus ita illuminet ruenricus venit ut Iussum fuerat, intra secundum murorum ambitum receptus, foris derebedo omni comitatu suo, deposito custu regio, nihil praeferen regium, nihil ostentans pompaticum, nudis edulus, e uniu mane
que ad Vesperam perstabat Roman Pontificis sententiam praestolando rhoe secundo, hoc 3 die fecit quarto demum die in conspectu ejus admissis, post multa hinc inde di das sententia , his postremo condiriombus ex communicatione absolutus est, ut die taloco, quemcumque Papa designasset, evocatu adgenerale Concilium Teutonicis Principibus, prastoe et taaccusationibus qua intenderenIur, responderet ipso Papa, si ita expedire videretur, cognitore causarum assidente, ad ejus sententiam vel retineret regnum, sobyecta purgasset, velaquo animo amitteret, si probatis crι- minibus, regio deinceps honore indignus uxta Ecclesiasticas leges decerneretur, nullam sive retento sive amisso regno hujus, uriae vindictam a quopiam hominum in perpetuum exacturus. Useque ad eam autem diem qua causa e u legitime discussa terminaretur , nulla regi culties ornamenta, nulla regia dignitatis insignia sibi adhiberet nihil circa rerum ubticarum administrationem juxta consiuetudinem suo Iure ageret; nibit quod ratum fore oporteat decerneret. Postremo praeter Catium servitiorum exactionem, quibio necessario ipse sui sustentani essent, nihil regium, nihil publicum usurparet omnes etiam qu ei sub Iure urando sidem dixissent,
527쪽
ab hujus sacramenti vinculo ta conservanda erga eum dei debito apud
Deum apud homines interim tiberi expeditique manerent Rut bertum
Bamburgensem Episcopum, siauabricum de Coshein, scateros quorum consibu se remque publicam prodidisset, a sua in perpetuum famibaruate amoveret. Quὸd si purgati qua Hicerentur, potens confortatusque in regno perstitisset, subditus Romano Ponisci, dictisque obtemperans foret,
ad corrigenda quacumque in regno Uus contra Ecclesiasticas leges prava consuetudine molevissent, dissimum: quia horum Henricus pravaricaretur,ur Iam fore hanc, qua nunc tantopere expedita si, anathematω absolutionem. Quin im jam pro convicto ιοnfessoque habendum est se, nec ultra pro asserenda sua innocentia indentiam,mpetrinurum: rιncipesque regni omni deinceps quasione cuncti Iurasyurand religione liberaros, Regem lsum, in quem communis electio consensisset, creaturos esse. Gratanter accepit Rex conditiones, ervaturum si omnia quam sanctiffimis poterat assertionibω promittebat, nec tamen promttenta temere fides
habita est sed Abbas Cluniacens pro Henrico spopondit, c. Procul dubio .li inter legendum , haec terribilia videmur, cogitet Lector quantum oculi intuentium tragoediam auxerint dolorem, potissimum conspecto Caesare niuio discalceatis pedibus triduum , mense Januario rigidissima hyeme, sententiam Pontificis expectante, cjusque ceria potcstate majestate ad Interregnum redueta ita ut Papa Hildebrando in generali CUncilio se lante iudice, Caesar imperium regnum ad holitum suorum arbitrium di testimonium abdicare, aut retinere; atque insuper tanquam ανοητο κ ἀνωNi nullum vindieta sensum contra inimicos suos retinere deberet. At profecto quantum de privatis injuriis gloriosum est numquam meminisse, tantum quidem laudabile de publicis publice ad majestatem imperii asserendam vindictam aut potius justitiam facere. Quotusquisque non videt hoc artificiose quaesitum Interregnum, ut eo bacchante, Sue- viae Duci, aliisque seditiosis facultas invadendi in opes potentiam Caesaris daretur, ut re vera factum est. Quid caetera infanda Mintoleranda gravamina memorem cujusmodi est Caesarem ad eas adigi conditiones, ut suos stili mimos Consiliarios eiecturum, & se dicio Pontificis inimicissimi, ut probatum est superius , obtemperaturum, Qquaecumquc in suo rcgno contra Leges Ecclesiasticas inolevisthnt, correcturum spondeat Procul dubio anno Is 93. quo Conventus habebantur Lutetiae sub nomine trium ordinum, ut alius Rex Henrico IV cooptaretur, Cardinalis Sega consimili artificio certabat, ut
528쪽
x RAEU TEMPORALIBU s. sosquaecumque in regno Franciae contra leges Ecclesiasticas radices egisse
sent, abrogarentur Idque causam praebuit tum disputandi, utrum Tridentinum Concilium recipiendum foret, atque Gallicanae Ecclesia libertates abrogarentur strenueque quamquam miserrimis temporibus pro antiqua libertates moribus pugnatum est adversii scardinalem Segam, qui hoc praetextu bullam Coenae Domini quasi in rem iudicatam mittere in Galliis, Franciae regnum Curia Romanae seudatarium mancipare tentabat. Quod autem Schasnaburgensis inter alias conditiones, hanc Caesari impolitam narrat Ut equo animo regnum amitteret 'regio deinceps honore indignus juxta Ecclesiasticastiges decerneretur , se in istum crimina probarentur. Equidem nescio quas leges Eccletiasticas intelligebat, quia ante Hildebrandum nemo umquam audivit Ecclesiam sese Regibus abdicandis immiscuisse. XVII. Quantum ad crimina quae Henrico obiiciebantur, nu lum vidi auctorem qui ea sigillatim recenseret praeter Stephanum Alberstatensem , quem Bellarminus lib. I. de transsatione Imperii cap. 2. cap. 9. adversus Barciatum velut triumphans sic laudat: Stephanus Alberstatensis vir sanctus doctus scripsit vivente Henrico IV umbramum Episcopum prolixam Epistoiam, qua, inquit, extat
apud Dodechinum in additione ad Marianum Scotum anno Ioso in qua Episto sic ait: Audi vera, nonfucata audi fortia, non faceta omnis qui dignitate Ecclesiasticas vendit, Hareticus est Dominus autem Henricus quem Regem dicunt, Epocopatuita Abbatias vendit Etenim Cousantiensem Bambergensem Moguntinensemis plures alios pro pecuniar
Ratisbonensem Augustensim pro gladio Abbatiam Fuldensem pro adu terio Monasteriensem Episcopatum, quod dicere es audire est nefas, pro
Sodomitica immunditia vendidit quas imprudenter negare volueris, secales, teste terra omnes etiam redeuntes a furno sciol concludent hoc: Do
minus Henricus est bareticus, pro quibus nefandis malis ab Apostolica Sede excommunicatus, nec potestatem aliquam super nos qui Catholicisumus. potest exercere. Huc usque Bellar minus , quem veris non fucatis, de fortibus, non facetis remunerabimus. Et primum sciat quod si Henricus I V. Imperator his de causis a legitima potestate excidit, estque haereticus, permultos Practatos, Pontifices, Reges excidisse atque haereticos esse. Secundo velim eum meminisse hujusmodi placitorum Gregorii de Valentia quae supra commemoravi pecuniam dare aut acciperepro beneficio tanquam motivumgratuitum , non essesimoniacum, sed si detur tanquam pretium. Hic ergo ad hominem argumentor, non
529쪽
potuisse ut Imperator hac gratiscatione abusus sit, iravissime peccarit sed nego propterea haereticum est e,aut potestate excidisse. Ter- tib contendo istum StephanumAlberstatensem primum esse auctorem haereseos Bohemorum, asserentium Reges, Principesque politicos, Praelatos Ecclesiae peccato mortali inquinatos sua cadere potestate. nee posse ullam urisdictionem exercere. En quo Eclotarum coeca studia illos praecipitant quandoquidem iste Alberstatensis falso conincludit Henricum esse honicum, nec posse aliquam potestatem sive Ca
tholicos exercere. Haec autem mihi in memoriam ea revocant quae
Joannes Bucherus vivente Henrico III optimo Galliarum Rege commentus est in suo libro Pe Iusta Henrici abdicatione. Quarto si mala malis ut in vitae humanae consortio licet consore, urgeo longe plura atque horribiliora scelera ex Gregorii VII edictis, quam ex Henrici IV. gestis consecuta ae proinde in politicis moralibus minus malum semper majori malo praeponendum, quasi boni rati nem habeat. Et haec de criminibus propter quae Henricus a Gregorio abdicatus est. Procul dubio siquis alius a Schasnaburgensi nasimmanesis ferreas conditiones Henrico dictas& impositas ab Gregorio VII enarrasset, putassem ab aliquo in Hildebrandia dium confictas. Ex quo fit ut jam procerin habeam, quod auctor de unita te Ecclesia servanda memorat Gregorium Legatis Episcoporum atque Principum Teutonici regni , qui Henrico erant infesti, scripsisse quod eum culpabiliorem redderet quod certe nulla alia ratione ex
peditius effici potuit, quam ejusmodi conditionis impossibilis edicti
ne Hercle vice millibus unum reperias hominem, qui non potius Christianismum quam regnum ejuret hic autem Gregorius Caes rem semetipsum vivum videntem trudentem, qui maximus est do loris sensus, regno spoliare cogit, immemor jugum Domini esse se atque onus Legis gratiae leve utque Theologi docent homines non posse cui ad legem divinam strictissime servandam, sed intra modera- ros timite ac terminos vulgares proloquium male imperando amitti Imperium, nimium emungendo sanguinem elici. Item numquam debere hominem cogi ad impossibilia juranda, quoniam eadem via ad pejerandum adigitur, & peccatum in eos qui juramentum exigunt, redundat 22 quaest. s. can. Ille & can. Qui exigit. Contra quae principia Gregorium impegi e nemo non videt. Sed ut nos ad analysim nostram reseramus, quod tertio ait Gregorius Episcoposvi Prin- . cipes
530쪽
x Rallus TEMPORALIBUS. I Tcipes Ultramontanos Germania quasi desperatione adactosTe intoninsulto Rodolphum in Regem cooptasse verba sunt voces, quia nihil gestum est in hac re nisi monitu atque impulsu Gregorii, quia tribus annis post primam excommunicationem id promovebat. Unde Scaseaburgensis: Dis, inquit, juxta condictum, Principes Sueviata
Saxonia Triburiam convenerunt amplissimo numero, binatis mentibu ad submovendum negotiis regni egem Henricum, σatium in quem communis electio consensisset, creandum. Aderant una Legati Apostobca Sedis, Patriarcha Aquileiensito Patariosis Episcopus missi quo)uea Romam Pontifice, ut priam omnibus per Gasitas contestarentur iustis de ea ι communicatum esse Regem Henrisum ci ad eligendum Atium Regem Apostolici consensius auctoritatis suffragium posticerentur. Item Otho Frin singensis gratus Bellarmino cap. 7 libri prioris de Gestis Frid rici. At Romanus Pontifex Gregorius , qui mist dictum est, Principes
adversus Imperatorem concitabat, omnibus ut alium crearent latenter
manifestescribebat. Igitur Rodolphur Dux Suevorum traditur cum hu&U- modistriptor Roma dedit Petro, Petrusdiadema Rodsipho. Quinto notandum Gregorium non creasse Regem sed asserere electum a Teutonicis, idque artiam Gregorii testimonio convincit solum populum tuu habere creandi Reges atque Ecclesiasticos adhoenon concurrere nisi tanquam cives aut membra Reipublicae, nequaquam vero formaliter ut Ecclesiasticos Sexto ut saepe alias , ita uam prodit confidentiam hac clausula Ex parte omnipotentis Dei
vestra interdicens, m Quasi vero omnipotentiam divinam penes se, aut immediate a Deo auctoritatem haberet ad ea patranda quae in Henricum agebat quare paulo infra sic oratione protreptica utitur ad Apostolos Agite nunc, quaeso, Patres ta Principes S S ut omnis mundus intelligat, c. Qua loquendi ratione nemo unquam in cenis suris ferendis ante usus est, nisi forsan aliquis divino amatu futura praesagiret. Septimo vestem rescire quonam glolsemate Curiales hunc
crassiim errorem Gregorii mollire aut excusare valerent: quia, inquit
Apostolis: Dotestis in caelo Mareosolvere potestis sin terra Imperia, Regna, Principatus somnium hominumnssessionespro meritis tollere unicuique es concedere,oc. An ergo potestas Ecclesiastica instituta est, ut hominum possessiones tollat etiam in directe pirosecto nullus tam demens adhuc extitit,qui hoc dicere auderet quamquam potestatem Papae in rebus temporalibus mordicus defenderet. Quod si ita esset, se-