장음표시 사용
511쪽
Mathildem, ita in gnetem Henrici matrem involverat adeo ut tandem proprio filio&majestati Imperii adversa fuerit quae est ima- go spirans viva corum quae saeculo nostro in Franciae regno geri vidimus praesertim in Conventu trium ordinum Regni anno Isid. dum Curiae Romanae factionibus, Articulus tertii ordinis, auctoritate Resinae matris, sub infirma Regis aetate oppressus est. Verum libro i Epistolarum Gregorii inter vigesimam nonam trigesimam
Epistolam extat Henrici Imperatoris Epistola sine dies consule his concepta verbis: Vigsiantismo G desiderantissimo Domino Papa Gregorio, Apostolica dignitate caelitus insignito, Henrιcus Romanorum Deag
ita Rex debit famulatus fdellimam exhibιιιonem. .m enim Regnum es Sacerdotium ut in Christo rite administrata sub ant, vicaria μι ope semper indigeant, oportet nimirum, Domine mi cs Pater amantissime, quatenus ab inυιcem minime dissentiant: verium potius Christi Atino conjunctissima indissolubibter si coharoant namque ficta non abier conservatur in vincu perfecta eharitatis ta pacis, o Christiana concordia ianitatis i Ecclesiastica simul struus Religionis. Sed nos qui Deo an-κuentes regni auquandau jam Fortimur ministerium, Sacerdotio, ut oportuit per omnia Ius es honorem non exhibuimus legitimum suippe nobis a Deo data potestatis iniucem non sine causa gladium portavimus, nee tamen in reos, ut justum fuit, judiciaria illum siemper censura e ginaismus nunc autem divina miseratione a uantulum compuncti,snnos reversi peccata nostra priore vestra indulgentissima Paternitati nos
accusando confitemur, sperantes de vobis in Domino, ut Apostobea vora-ctoritate absolutibustificari mereamur. Heu, criminos nacta infelices partim uerisia blandientis instinctione: partim potestativa nostra taimperiosa potentia libertate partam etiam eorum, quorum seductile nimium sequuti umu constita seductoria deceptione peccavimus in caelum coram vobis i Iam digni non sumus vocatione vestra sitiationis. Non solum enim nos res Ecclesiastica invasimus; verum quoque ιηδ-gnis qui sibet smoniaco felle amaricatis in non per ostium , sed
abunde ingredientibus, Ecclesa ipsas vendidimus, ta non eas ut opor tuis defendimus. -- nune quia soli absique estra auctDitate Eecusas Urrigere non possumur super his, ut etiam de nostri omnibus, vestrum una ta consilium auxilium obnixe quarimus. Vestrum studiosissime praevium servatur in omnibus, ta nunc imprimis pro Ecclesia Mediolanensi, qua nostra culpa nunc est in errore, rogamul ut vestra Apostobcadistri-
512쪽
distrinion canonice corrigatur. Nos ergo vobis in omnibus De volentenm defuerimm e Rogantes idipsum sempliciter Paternitatem vestram,m nobis alacris adsit clementer in omnibm litteras nostras non post longum te in cum fue*simis nostris habebitis. Ex ιibi nosti qua adhuc dicenda restant, Deo dante plinius audietis. Hactenus litterae Imperatoris multa hiulca continentes sine die, inquam, consule quaesiverae ionffictae sunt, oportet scriptas ab Henrico post decretum Synodale factum in prima Synodo Gregorii, reponi post litteras Gregorii ad Agnetem Imperatricem mon autem eo in loco quo leguntur, id est inter vigesimam nonam trigesimam Epistolam. Si enim illarum hic propius esset locus , oporteret Henricum illas misisse ad Gregorium, antequam eum pro Pontifice agnovisset, eonsensum suum dedisset, ut consecraretur id est circa mensem Novembris, tribus circiter mensibus priusquam Gregorius coronaretur e quia ut dixi , solummodo est consecratus die Purificationis B. Mariae, anno Io 73. Et hinc claret illos, qui Gregorii Epistolas edicurarunt, non satis accurate res suas subduxisse. Ego quidem arbitror ejusmodi litteras omnino adulterinasci Et dato quod genuinae sint, liquido arguunt Gregorium nulla paterna admonitione usum erga Caesarem sed quamprimum decreto Synodali illum voluisse a communione Ecclesiastica cxcludere atque de facto obtendis illum revera exclusum tali judicio, sicut litteris ad Agnetem Augustam matrem Henrici, quas supra exhibuimus, dignoscitur. Certe Gregorius librori Epistolario. I ad Henricum Imperatorem clare docet Caesarem in eo proposito fuisse, ut memorato Synodali decreto obtemperaret. Item Epistola 3 libri . ad Henricum eumdem laudat quod viriliter Simoniacis resisteret, 'Clericos ad servandam eastitatem adigi desideraret, c. Verumtamen duobus mensibus post nimirum Septembri eodem libro 3 post quintam Episto-
Iam ad Beatricem& Mathi idem filiam, captavit occalionem nomina tim excommunicandi Henricum quasi Ecclesiae illudentem, nec ea implere volentem quae promiserat sed re vera nuphrius Malii Historici narrant captam occasionem a Gregorio ex bello Saxonico periculosissimo, quo tum Caesar implicabatur, ut inde emersurus non putaretur. Hic illam formam excommunicandi verbum de verbo exscribam. Beate Pater Apostolorum Princeps , inclina , quassumus , aures tuas
nobis, ta audi me servum tuum quem ab infantia nutrivisti, in rue
513쪽
ruat: Tu mihitestis es, ta Domina mea mater Dei, B. Paulus frater uinister omnes Sanctos, quod tua Sancta Romana Ecclesia me invitum adflua gubernacula trami: Et ego non rapinam arbis iussum ad sedem tuam ascendere potiusque volu vitam meam in peregrinatione finire, quam locum tuum pro gloria mundi stolari ingenio arriperes: Et ideo ex tua gratia, non ex meis operibus, credo quod tib placuit taplacet, utpopulus
Christianus tibi special ter pro vita tua mιhi commissa, di mihi tuagratia est potesta a Deo data ligandi es solvendi in caro minuerrat hac itaque fiducia fretu pro ιι Ecclesia honore sdefensione ex parte omnipotentis Dei Patris talibita Spiritus Sancti per tuam potestatem saucto
ritarem Henrico Registi Henrici Imperatoris, qui contra tuam Ecclesiam inaudita severbia insurrexit, totius Regni Teutonicorumis Italia gubernacula contraisco, is omnes Christianos a vinculo juramenti quod
AH fecere vel facient, absolvor sui nullus ei sicut Plagi serviat, inter dico. Dignum est enim ut qui studet honorem Ecclesia tua imminuere; selonorem amittat quem videtur habere. Et quia sicut Christianus ran remsit obedire, nec ad Dominum rediit, quem dimisit participando excommunicatis, o mustas sniquitate faciendo , mea monita qua prosua salutesbi missi, te teste, spernendo, eque ab Ecclesia tua, tentans eam
scindere, sepinando i vinculo anathematas ac tua algeo ut siciant gerierci comprobent, quia tu es Petrus, ta super tuam petram filius Dei viviaificavit Ecclesiam fluam reporta inferi non pravalebunt adversus eam. Quae nova forma judicii terret oculos, estque tertio anno Pontificatus Gregorii or . lata in Caesarem, ut jam dixi, bello Saxonico irretitum octo vero notabilia continet Et primum Hildebrandus nova atque insolita ratione suam cooptationem ad Pontificatum commendat puta quod Ecclesia Romana eum invitum, restitantem ad sua gubernacula traxerit, & non arbitratus sit rapinam, ad Sedem B. Petri conscendere potiusque vitam in peregrinatione quam laica
commendatione deligi voluerit. Caeterum magna confidentia allusionem facit ad verba Apostoli cap. r. ad Philippenses de Christo rqui cum in forma Dei esset, non rapinam arbitratus est esse se aequalem Deo, c. Secundo Quod ait se credere placere S. Petro ut Populus Christianus ei specialiter eommissus, sibi obediat hoc Gregorius de absoluto imperio consormiter ad suos Dictatus capit sed fallitur, quia haec obedientia ad solam potestatem ministerialem spiritualem redigenda est, e non errante, ut Theologi loquuntur. Vide rcsponsionem
514쪽
IM RE Bus ΤΕMPORALIBUS. 69 Isionem ad orgumentum Epistolae Gregorii ad Episcopum Metensem Hermannum Certe S. Gregorius quem hic noster aemulari consetur, diserte docet imonendosubditor, ne plusquam expedit sint subditi ne cumpudent, piasiquam necesse est , hominι- suhici compellantur vitia eorum venerara 2.quast. 7. Canone Admonendi Tertio Vellem aliquis mihi explicaret quidnam Hildebrandus his verbis designet specialiter pro ua tua mihi commissa B. Petrum alloquitur an ejus vita Gregorio specialiter commissa est Quid hoc sibi vult, cum S. Petrus aeterna fruatur beatitudineλQuarto: Quidnam est gratia S. Petri ligandi de solvendi potestatem a Deo datam Gregori, Cum usitate dic mus nostratia Dei, ta meritis ac preci a S. quidpiam assequii Quinibetiam notabile est, quod dum Ecclesiam Romanam Petra Ecclesiam nominatim vocat, Ecclesiam Romanam pro particulari, non pro universali capit alioqui esset omnino abusiva loquutior quia univcrsalis Ecclesia est Christi, non Petri corpus Imo Petrus est membrum universalis Ecclesiae omnes enim unum corpus sumus in Christo Romanorum I 2. Sextor Quod alii Pontifices dicunt se invocato divino auxitio, sin nomine Patris, Hi cs Spiritin Sancti peragere, hic ita invertit atque immutat: exparte omnipotent Dei Milues Spiritin Sanctipermam potestatem auctoritatem, tac. Qua loquendi specie suam confidentiam, sicut& his aliis verbis commendiri: iee tua H oisse eum ex Mucia tua a go, uisciant genter, comprobent quia tu e Petrus, e vertu petram H Dei vιvi ad eavit,&ellic enim verba Scripturae im-mtitate Elyuper tuampetram ad eavitoc Praeterea aliis conces Mate his omnem dubitandi occasionem de suorum decretorum veritate auferre, atque ostendere vult se ad ea facienda quae gerit, quasi immediate a Deo impulsum. Septimor Ethoe genus loquendi mirabile est: Henrico Rem Henrici, olim regna Teutonici, Italia gubernacuia contradico, ta omnes Christianos a vinculo juramenti, quod sibi fecere, vel facient, absolvo ut nullin et sicut Reg serviat, interdico. Quibus verbis ante inusitatis Henricum regni dignitate abdicat quod anullo Pontifice antea attentatum est. Unde Otho Frin lingeniis lib. . Chronici cap. s. de Henrici excommunicatione. Lego es relegoa manorum Regum cs Imperatorum gesta, Gis quam invenio quemquam
eorum ante hunc a Romano Pontifice excommunicatum vel regno priva
tum, nisi forte quu pro anathemate habendum ducat, quod Hibnvi ad breve te in si Romanes scopo inter paenitentes collocarin est: Et Ti da D. Ambrosii propter cruentam eadem aisminibin Ecclesia se
515쪽
DE POTAsTATE ECCLEsIAE tus sit. Item Joannes Trithemius in Chronico Monasterii Hirsanagiensis ad annum Christi OOC Ubi Henrici mortem narrat: Ue,
inquit, primiti est inter omnes Imperatore per ripam depositus Scholast ei certant, ta adhuc sub judice lis est utrum Papa Imperatorem possit deis ponere ' suam quasionem, cum ad ησι nonpera neat, missiussum reti quamin. His Diauphrius paulo ante laudatus in vita Gregorii VII. adstipulatur Res ante ea saecula inaudita nam fabula qua de Areadi , Anastam , ta Leone nonomacho circumferuntur nihil moror. Unde Otho Frinfingensis horum temporum Scriptor Leto, inquit, relego Raamanorum Regum es Imperatorumgesta, tac. Octavo Valde est dignum observatione quod cum Gregorius ante debuisset Henricum ex communicare, quam regia auctoritate abdicare, Juxta regulam ωmo dum procedendi ab ipso Bellarmino praescriptum excommunicatio per annum integrum aut justum aliquod tempus debuisset exauctora. tionem praecedere, quo animus pervicax Henrici ab omnibus cogno4sceretur verumtamen regorius abdicationem praeposuit exeo municationi, atque uno eodemque conatu utramque evibravit pruindenter capta occasione ex bello Saxonico periculosissimo, quo Henricus tum detinebatur. Et hinc claret utrum Gregorius sit pacis filius, atque ejusmodi censuras magis corrigendi quam vineendi studio
Explicaverito erum rumore esus modi censurarum perlato ad Caes
rem, nuncios misit ad Pontificem, quibus ei significavit sedaturum operam, ut ei fieret satis, atque permissurum Episcopos canonice ordinari. Nihilominus cum jam Theobaldum Mediolanensem Clericum in futurum Episcopum Mediolanensem, superstite adhue alio
Episcopo, Caesar designasset Inde exacerbatus Gregorius occasonem captavit eamdem censuramin abdicationem Henrici verbum de Verbo iterandi principio anni ors ut videre est eodem libro post Epistolam deeimam commonitoriam ad Henricum atque una eodem telo etiam universos Episcopos, qui Henrico adhaerescebant, ferit. XIV. At Henricus quamquam eo tempore nobilem victoriam ex Saxonibus reportasset, nihilominus supplex Legatos misit ad Pontiscem, ut ejus vehemensis rigidissimum ingenium emollire tentaret.
atque ipsemet mense Januario Io 76 rigidissima hyeme, Ucalceam, .dibus, plebeio ,uismo habitu indutui ad Gregorium accessit Canusti,
quod est Italia oppidum. Cujus rei narrationem ab ipso mei Gregorici quam ab ullo alio audire praestat lib. q. Epist. Ia ad Archiepiscopos, Duces, Comites, caeterosque Principes Regni Teutonici Christianam
516쪽
IN REBUs TEMPORΛLIBUS. 93sidem defendentes. Interim vero Regem adventare certe cognovimus, inquit , qui etiam priusquam intrasset Italiam , supplices ad nos Legatos praemittens, per omnia se satisfacturum Deo, G S. Petro, ac nobis obtu-δει, ct ad emendationem vita sua omnem se servaturum obedientiam repromisit dummodo spud nos absolutionis ta Apostolica benedictionis gratiam impetrare mereretur suod cumasu mutis conseiatationibus differentes, aeriter eum de suis excessbus per omnes qui intercurrebant nuntios redargueremin, tandem per semetipsum nihil hostιle aut temerarium ostentans, ad oppidum Canusis, in quo morata sumus, cumpaucis advenit ibique per triduum ante portam castri, deposito omn regio cultu mirabit terae a te disi laevius, ta laneis indutus persistens, non prius cum mulio'- tu Apostolica miserationis auxilium ta consolatronem implorare destιtit: quae omnes qui ib aderant, ta ad quos rumor si pervenit, ad tantam pietatem G compastsionis misericordiam movit, ut pro eo mustis fletibus talachrymis intercedentes, Omnes quidem Uobtam nostra mentis duriciem mirarentur nonnulli ver in nobis non Apostolica severitatis gravitatem , sed quasi tyrannica feritatis crudelitatem esse clamarent. Denique instantia compunctιonis ejus, ta tanta omnium qui ibi aderant supplicatione δε-
victi, tandem eum relaxato anathematis vinculo in eommunιonis gratiam
inum S. Matris Ecclesii recepimus acceptis ab eo siecuritatibus qua inferius scripta fiunt quarum etiam eonfirmationem permanus Abbatis ci
niaeensis, ta liarum nostrarum Maihildis in Comitissa delata,
aliorum Principum Episcoporum, ta Laicorum, qui nobis ad hoc utiles visi sunt, recepimus, tac. Tandem ita claudit litterasci uaoropter in ea sis quam coepistisis amore justitia omne permanere studeterscientes nos non aliter Regi oblatos esse, nisi quod puro sermone, sicut mihi mos est, in his eum de nobis sperare dixerimus, in quibus eum ad salutemta honorem suum aut cum justitia, aut cum misericordia sine nostra σι tius anima periculo adjuvare possumus. Hactenus Epistola Deinde subjicitur iusiurandum Henrici. Ego Henricus Rex, de murmuratione redissentione quam nunc habent contra me Archiepiscopita Episcopi, Duces, Comites, caterique Principes regni Teutonicorum 'alta qui eos in eadem carus dissentionis sequuntur . infra terminum quem Dominus apa Gregoris constituerat, aut justitiam secundum judicium ejus, aut concordiam siecundum consilium e u faciant; nisi certum impediamentum mihi vel sibi obstiterit quo transacto ad peragendum idem paratus ero. Item si idem Dominu Papa Gregoriusiura montes seu ad alias parte ter m ire voluerit, securus erit ex mei parte, o rerum quos con Dissilire by Orale
517쪽
tam 'se quam qui in eius conductici comitatu fuerint,stu qua ab illo mistuntur, vel ad eum de quibuscumque terrarum partibus venerint in eun do, σοι immorando; seu inde redeundo neque aliud ahquod ampedι mentum habebιt ex meo consensu, quod contra hono emsuum sit Et βρωίου ei fecerat cum bona fide, secundum posse meum istum ad uvabo. Afiis m Canusia 3 Calend. Februarii, Indιctione decιma quinta. Porro circa hanc Epistolam iuramentum Henrici quatuor mihi
videntur notanda. Primum: Epso insicriptio ad Archiepiscopos Principeisdem Christianam defenisentes. Qua formula conlulto usus est, ut facilius homines ad sua Imperata defendenda rudi saeculo, supina ignorantia bacchante inflammaret, quasi res aliqua ad fidem spectans ageretur aut peries itaretur. At superius cap. a. hujus libri ex Ivone atque ipso mei Baronio docuimus Investituras nullo modo ad fidem spectare, sed ad disciplinam Ecclesiasticam Sicut etiam Lex de connubio interdicendo Sacerdotibus, di alia ejusmodi quae Gregorius prohibebat. Profecto ab aliquot saeculis hic mos invaluit, adi denterque hodie in Curia Romana cominuat, ut omnia sua placita nullo modo ad fidem spectantia, rem esse fidei Catholicae mordicus asserant scque homines obnoxios ignaros illorum placitorum, desensioni spe martyrii irae textu Religionis alliciant. Quo artificio Cardinalem Perronium in causa articuli tertii ordinis lib. r. 6. hujus operis usum ostendimus. Secund5 Dum ea quae Gregorius de sua duritia Mimplacabilitate animi narrat, ad Christi & Legis gratiae mansuetudinem comparo, mihi quidem potius a Benone Carindinali & aliis inimicissimis Gregorii conficta, qtiam ab ipso Gregorio gesta & conscripta videntur: Ubinam est illa vox Christi iugum meumsuave est, rantu meum leves Mathari 2. Et Lucaeo Nescitiseu spiritu su Hlu hominis non venit anima perdere sed salvare. Quis unquam credat ipsi Gregorio in faciem ab amicissimis objectam crudel/tatem Urannica feritatis ρ Quod testimonio est multa, quae de ejus crudelitate narrantur ab Historicis Maliis auctoribus, quos Bellarminus & Baronius tanquam sulpicios ejiciunt, esse verissima; cum hujus sua crudelitatis ipsemet persaepe egregia nobis monimenta reliquerit ut libro 1 Epist. 7. ad Beatricem mathiidem filias. Neque vero nos fugit quam diversa de nobis hominum opinio fit, studiacium, ait, dum in eisdem ausis iactibus abinos crudeles, alii nimium mites esse dicunt. His de causis lib. o. Epist. 28 dicit se paratum esse de Disitire by Ooss
518쪽
his ει- soli aedi, hoc est sibii objiciuntur, c unde quidam fra
trum pubmurmuro suam innocentiam, evidenter ostendere. Ex quo
patetricta Gregorii etiam plurimis qui ei favebant, invisa fuisse, merito quidem. Utque alia omittamus, si quae ab illo hic adversus Hen
ricum geruntur, jure di canonico acta sunt. Quotus quisque Prin-eipum Ethnicorum velit dare nomen Euangelio, Romanae Ecclesiae, ut cum peccaverit tam egregie adornetur Siccine homines ad orthodoxam Religionem adlactantur, vel potius a Christianae Religionis castris fugantur Certe vel hinc liquet Caesarem, si mansu tiorem nactus fuisset Papam ad meliorem frugem reduci, atque hominum innumerorum internecioni parci potuisse. Tertio: Extrema clausula Epistolae, qua Clerum atque Principes Teutonici Imperit,ideli eos quos in Caesarem armarat, certiores facit de sua in Henricum voluntate, satis clare indicat illum non ex animo reconciliatum Caesari, sed telum in vulnere reliquisse id enim haec verba insinuant rScientes Nos nona iter Regi oblatos esse, nisi quod purosermone, sicut mihi mos est, in his eum de nobis sperare dixerimus, in aui Leum, caec Profecto longe aliud est intimo corde ex animo , Maliud sermone aut externa voce agere cum aliquor hacque ratione Gregorius quos in Henricum incensos noverat, voluit semper ad arma capienda in illum propensos retinere, ne si foric putarent Pontificem ex animo cum Caesare rediisse ingratiam, spem omnem abjicerent, partes Gregorii desererent. Ad quae dum animum adjungo, mihi tumultuum Gallicanorum vivam effigiem intueri videor. Postquam increbuit Sixtum V. P. velle Henricum I V. quem Biarneum seditiosi voeabant Ecclesia reconciliare quam ob causam Duces partium Ligae qui erant Parisiis, magno erant in metu, palam tum dicebatur Pontificem non ea praeditum esse potestate, ut Henricum Borbonium regno Franciae capescendo restituere valeret. Procul dubio haec extrema clausula Epistolae Gregorii demonstrat haud esse a veritate ,4 4bro de unitate Ecclesia conservanda solio decimo narrantur rqui liber vivente Gregorio editus cst in lucem, nec a quoquam op pugnatus, quod argumentum est veritatis Ubi autem hanc tragi eam Historiamcnarrat, haec refert Sed Rex profectu est in Italiam, satisfacturus Romano Pontifici pro culpis quibus eum excommunicaverat, quasi privatum' η Iam effecerat depositoque cultu regi ta habito, supplicem seper omnia ac paenitentem obtutit, nec prius omni, fici humilitatis impenso destitit, donec in gratiam cum Papa rediit Et ad comprobandum Dissilia πιν Orale
519쪽
DE POTEsTAT ECCLEs AEbandum Ecelesiastica reconciliationis testimonium, suram Communio ηem corporis 2 sanguinu Domin de manu Pontificis accepit mensam eum eo adisti ae deinde dimissim est in ριιce , qualem scilicet Iudas simulavit, non quatim Christin retiquis aderat enim V Legatio hostium suomm quarentium omnibm ossis interrumpere initum hoc reconciliationispactum, quibus Papa reseri r talibus verbis: Ne fossicii sitis quoniam culpabitiorem
eum reddo vobis certe culpabiliorem facere aliauem, precιγνι autem Re
gem, quem praecipit Petrus Apostolus honorificara hoc non est oves Christi passere culpabi orem inquam facere, praecipue eum quempaenitea culpabilem existere hoe non est Sacerdotem Domini esse, cum ipse in Evangelis Dominus dieaigaudiumfleri in Celo super uno peccatorepoenitentiam agen te, quam super nonaginta novem fustis, qui non indigent paenitentia. Et aliquanto postri Rex autem reversu de Bacta invenit novum Regem, Rodolphum Acilicet Suevia ducem, ta hostes multiplicatos ex absentia se rex quorum manu abstulit cornu principatus fui. Addit Gregorium ut contemptibiliorem Henricum inimicis suis essiceret, voluisse ad tempus arbitri ui abstinere insignibus regiis, puta corona, purpura, tac. δε- nec roboraretur regnum Rodolphi, tae Hercle Gregorius quae regestis Epistolarum suarum scribit, ricam aburgens quem valde probat
Bellarminus, magna parte confirmant, quae memorato librn de una late Ecclesia conservanda narrantur. De quibus infra amplius. Quartor
Clausula juramenti Henrici qua spondet se ad arbitrium terminum quem Gregorius constituerit cum Archiepiscopis, Episcopis , Duc bus, Gomitibus, caeterisque Principibus regni Teutonici concordaturum, omnem exuperat si dem, quoniam hi erant infestissimi Henrico unde nihil miserabilius contingere potuit Caesari, quam pendere a Gregorii arbitrio, qui illis seditiosis per omnia in omnibus gratificari volebat quae omnia ipsius Gregorii gestis clarissime paulo post comprobabuntur. Hoc eri perinde est ac si Papa Henr eum IV. Franciae Regem sacramento obstrinxisset, ut Ducibus partium Ligar ex arbitrio Papa satisfaceret Deus bone, quas seditiosi de fortissimo Principe sumpsissent poenas, si ad eas conditiones a ductus fuisset lVerum Caesar cum Principibus Imperii, majori parte Episco porum totius Cleri hac feritate ingenii Papae exacerbati, maxime ob ea quae Henricus passus Canusii Majestatem imperii contra Gregorium ejusque asseclas armis tueri decreverunt maxime vero quod viderent Papam plurimis urbibus opulentissimis Longobardiae, Tusciae a Dissilia πιν Orale
520쪽
selae, atque Liguria quae erant Imperii,Mathiidem Comitissam munxisse, cita sensim robur Imperii annitidissipare. Quae autem actae
sunt, lubet ex Othone Frintagensi lib. I. cap. I. de gestis Frederici primi recensere: Cum sub Imperatore Henrico ait aut inter Reges
auartus, inter Imperatores tertius hujus nominis invenitur , Imperium
graυισme scissum ' sset, parteque moxima Optimatum Principi sevo,
betante, tota pene regni tιtudo ferro flammaque foedaretur, Gregoriis VI qui tunc urbis Romae Pontificatum tenebat eumdem Imperatorem tanquam a suis demtutum, anathematis gladio feriendum deeravit euVin rei novitate eo vehementius indignatione motum suscepit imperium, quod numquam ante haec tempora bHUmodi sententiam in Principem Romanorum promulgatam cognoverat. Eapropter pluribm ex Italia milia, Germania apud Bojoama cιvitatem Brixinoram in ipsio rena haud procul a Valle Tridentina sitam , coadunaris Episcopi Frinceps Curiam magnam eobravit ubi omnib- advenienti Ἀ*uria sibi a Romana Ecclesia irrogatas affectuose conaueritur: uod videlicet ipso inconsulto, qui tanquam Rex ta Parricim primus in electione sua urbis
Episcopi esse deberer, Romani sibi Fontificem praefecissent Cum a patre suo Imperatore plures bidem quasi sine octione AEthronifati fuerint. Hae
querimonia omnium animi eo facibus contra Romanam Ece am inel nara poterant, quoi Laici secutaris honora consideratione accens,
Episcopi consilio Clericorum seuorum, quibm recenter connub a ab eodem GPonti e inhibita fuerant, Uammati voluntati Principis accedebant. His igitur acetimantib- , praefata electio ab eisdemi sen iuuicatur. bertusique Ravennatensium Archiepiscopur, Clemens vocatin assensa Principis urbis Episcopus creatur Gregorimque VII ab ipsis Pseudomona chin vel Necromantum appetatus exsius iatur. Unde communi constio praenominato Pontifici criptum convitiis indetractiombin plenum diri gere prasiumpserunt Inter catera dicentes sicut hactenus stibas dicere.
quod nullus nostrum esset Discum ita scias quod nulli nostrum deincepseris Apostolicin Deinde cap. 2 post haec Princeps litem copiosum colligens Italiam ingressitur, ad urbemque usique rogressus. Romana popul Dυοre pulso Gregorio Guibertum ibidem ponens , Imperatoris Augusti nomen sortitur Venerabιlis autem Sacerdos Gregorius persecutionem fugiens ad tutiora montana Tuscia, in terram Comitissae Mathi ius, qua Imperatoris consanguinea fuit, se contulit et utque per atquot dies manens, sententiamque anathematis renovanr epistolis qua multis in locis habentur , Principes regη adversir Imperatorem sevum concitavit. Lib. IV. Rr Ha- Dissilire by Orale