Emundi Richerii ... De potestate ecclesiae in rebus temporalibus, et defensio articuli quem tertius ordo comitiorum regni Franciae pro lege fundamentali ejusdem regni, defigi postulavit anno Domini 1614. & 1615

531쪽

3o D POTEsTATE ECCLEsIAE queretue gratiam legem naturae funditus destruere quod dicere hae retitum eii octavo quod perhibet Principes Apostolorum frequenter indignis abstulisse Patriarchatus, Archiepiscopatus Episcopa tus ad ea, ut opinor, alludit quae Nicolaus I. octava Epistola ad Michaelem Imperatorem narrat de Euphemio, Polychronio, Nestorio, . catio, Antimo Sergio, Pyrrho,&e de quare disputatum est lis bro ... defensionis Libelli de Ecclesiasticari politica potestate cap. e. numero I 8 Verum quanquam daremus aliquos Patriarchas a Romanis Pontificibus abdicatos, non continuo inde sequeretur illos parem habere auctoritatem in Regibus exauctorandis, cum Spiritualia magno discrimine a temporalibus dissideant. Caeterum hic, ut passim assolet, sua atque aliorum Pontificum est Apostolis Petro Paulo adscribit Quod intelligendum venit congruenter ad regulam Theo

logorum, clave non errante.

XVIII. Nono Gregorius vult agere prophetam in hac periodo Ipse autem Henricin eum sutis fautoribus in omni congressone belunusias vires, nurumque victoriam insuavita obtineat, ρος Quae paulo ante commemoratis ex libro c. post Epistolam et . de causa Regis similia sunt ubi excommunicationem & censuras sic ad temporalia abripit non si iam in sipiritu, verum etiam ct in corpore, omni prosperitatoμώνων visa Aris via Mestina annodamus, ει ut onam 6- in armis auferamus, tac. Certe post primam excommunicationem in Henricum Epistolai Libria ad Theobaldum nobilem Clericum Mediolanensem haec frustra praenuntiavit Siqui igitur, ait, non percipientes ea qua Dei seunt , aliter tibi Aggerere spersuadere incipiant, Uentantes cluanta ubi snt m Rege praesidia quanta in tua nobιblato a

tentia , quanta etiam in civibvi tuu a utori , tutum tibi Eis credere non exsimes, considerans quid Scriptura abeat maledictus homo qui spem suam ponit in homine , atque hoc in animo gerens, qui duerigum atque Imperatorum virtvi, re unsversa mortatam conamina conis

ira Aristobca jura , ta omnipotentiam summi Dei quasi vita cominputentur c palea ta nullius unquam instinctu vel fiducia advenies divinam in ostilicam auctoritasem obstinata remeritate te reberum spertinacem fieri lubeat Pari quoque temeritate Achiepiscopi Ravennatis ruinam falso auguratur Epistola T. Lib. 8 post Kalendas Septembris. Fostquam te in frigescere coeperit cupiente S. Ravenn reUem Ecclesiam de manibin impiis eripere Patri suo B. Petro restituere, parte viai virmae manu ficu de Domino speramm, ρα-πι,

532쪽

IN RE Bus ΓΜ PORALIBU s. sosae per ipsius auxilium nos eao liberaturos haud dubiae credimus. Haud dubie id est certo, inquit, Merito igitur Onuphrius post Sigebertum, Matthaeum Parisiiensem, multosque alios testatur Gregorium fassum Regem eo anno moriturum constantissime, quemadmodum Abi ditantius

revelatum fuerat, a masse, o verum quidem praedixisse, sed fefell sse eum de falso Rege conjecturam secundum suum desederium de Henrico

Rege interpretatam Nam Rodolphu fasus Rex cum multu Saxonia Principibus in praelio extinctus est. Quem ad locum Onvphrii Greis erus qui hoc glossem agglutinavit qua deprophetia Gregorii narrantur ab niι

phris, conficta seunt a Schismaticis, occasione cujusdam Di ola Gregorii,

da qua Baronius anno Io8o. An conficta memoras, retiare, quae

ipsemet Gregorius suis Epistolis atque censuris adversus Henricum infercivit, praesagiens atque interminans certam ruinam temporalem omnibus duos censuris involvi et Porro Baronius quem Gresserus laudat ad solam Epistolam 7 libri octavi contra Guilbertum Ravennatensem Episcopum utcumque respondet De censuris vero atque aliis Epistolis, ut Theobaldi Mediolanensis altum siet merito quidem, quoniam rem in apertum promunt Ita ut id a nemine conir verti queat. At vero haec per animi tumorem superbiam nunciata suisse ab Hildebrando liquet ex cap. I 8. Deuteronomii vers. 22. XIX. Decimo siicut Gregorius mortem atque omnia infelicia vaticinatur Mimprecatur Caesari ita fausta atque opulenta spondet Ro-dolpho, his conceptis verbis: Expane vestra Apostolos alloqui

tur dono, ιι sor, concedo omnibu Abi fideliter adhaerentibis abfolinis nem omnium peccatorum, vestramque benedictionem in hac Mia, oe no

tiara vestra relin ducia largiori Sicut enim Henricin pro si superbia, ι. Ubi notabile est quod omnibus Rodolpho fideliter adhae rentibus peccatorum remissionem absolute & simpliciter indulget, quod abusivum Merroneum est. Profecto universi qui ante Gr sorium&post extiterunt, semper conditionaliter illos duntaxata solverunt, qui poenitentiam agerent ieccata confiterentur. Abbas Vespergensis ad annum Io8o. qui quartus est annus post electi nem Rodolphi ad regium thronum, postquam Rodolphus qua ter collatis signis eum Caesare Domino suo infeliciter praeliatus erat bate ipsa de Rodolphi falsi Regirmorte recenset Fertur, ait, inextremis positus is fiscissam dexteram suam intuisus , a Discopos qui forta aderant graviter suspirans disisse me est manus qua Domino meo Henricosdem Fareamento firmavi. Ecce ego jam qu regnum cs istam Ss 3 der

533쪽

recta via vos vestra monita sequentem duxeritis. Qua extremas prophetica voce Rodolphi Epilcopi, aliique qui tum aderant perterriti, Gregorium monere non desistebant, ut a proposito cessaret, atque Rodolphi poenitentis exemplo cum Caesare rediret in gratiam, pacemque inionem Ecclesiis sarciret, ut ipsemet Gregorius testatur Epistolari libri noni ad Bataviensem Episcopum Notificamus autem dilectioni vestra peη omnes nostros fideles, audita voce Rodolphi E memoria Regis, mihi ad hoc crebris adhortationibus sectere, ut Henricum jam pridem scut scitispis facere nobis paratum, cuiferme omnes Batici favent , ingratiam nostram recipiamin. Haec ille magno quidem veritatis praeiudicio , quam qui non sequuntur , aliis tamen enuntiant. Profecto haec Epistola declarat quo in statu tum res Ecclesiae propter Gregorii duritiem essent Siquidem perhibet Mathil-dem, qua ei ferebat suppetias, pro insina habitam Scimin enim, inquit, quod fratres nostri longo certamine diversisque fatigationib- fatigantur: nobilivi tamen esse dignoscitur pro tibertate Sancta Ecclesia multo tempore decertare , quam misera atque diabolica servituti subjacere , c. tho Frinsingensis libro I. de rebus gestis riderici cap. 7. narrat, cum Henricin IV aliquando ad Ecclesiam Marseburgensem venisset, ibiquo Rodolphum regia ora ιώει -- Φεραί-- .sis et cuidam dicenti, cur eum qui Rex non fuerat , regali honore sepultum jacere pateretur, dixisse utitiam omnes inimici me tam honorisce jacerent. Verum post interemptum Rodolphum, Hermanus Lotharingiae Princeps ei substituitur, ipse non multo posta fidelibus Regis Henrici occiditur, inquit Frinsingensis lib. 6. Chronici cap. 3 s. os ubi mala innumera, populationes, vastitates ac ruinas quae ex Gregorii gesti s quutae sunt, ita deflet Uuanta autem mala, quot bella, bellorumque

ascrimina subsequuta seunt quoties misera Roma obsessa, apta, vastata quod Papa sive Papam, sicut exsuper Regem pastin fuerit , radet memorare. Denique tot mala, tot schisemata, tot tam animarum auam corporumpericula hujus tempestatis turbo involvit, ut solus ex persecutionis immanitate ac temporis diuturnitate ad humana miseria infelicitatem

se meret comprobandam. Unde a quodam Eeelefastis Scriptore , de Alsimis, uti tenebris comparantum Predi enim Pontifex Grego riu a Rege urbe expellitur , uirinussu Ravennatensi Epistom in locum ejussubtruditur. His sunt adjungenda quae lib. II. Epistolarum Gregorii statim initio leguntur, ubi oblidionem atque expu gnatior

534쪽

1N REBUS TERPORALIBUS. IIgnationem urbis describit sibique blanditur, quas Henricus non bellica virtute, sed civium Romanorum socordia in urbem invalii set Uui semel B. Paulum, bis B. Petrum aggressus, ait, demum smutium fusi sanguinis, non tam suorum fortitudine , quam negligentia

oditum, porticu muros subripuit Romanum squidem vulgus, pars videlice copiosor civitatis bienni bella fatigatum acri, ineuia laborabat; cum nec ipsis ad vicina oppida vescastra exire liceret, neculis iurati Henriciani urbem reliquerant. Proinde cateri bello remissus attent rem exanimo

minus gerebant i a custodiis plout cuique liceb.it , sine timore neglia gentius aberant. Hacsuper Henric tyrannide , quia se occasio praebuit, perstrinxisses ciat. Quae sola Gregorii narratio plus satis illius ingenium prodit adeo ut nequidem virtutem militarem in Caesare velit agnoscere, quem tamen omnes Hiltorici velut invictissimum sortissimum Principem, atque maximis quibusque Ducibus antiquis comparandum laudant. Simili vanitate Baronius tomo I 2 ad annum Christi iiii urbis expugnationem ab Henrico V. factam describens sub Paschali II militum Caesaris imbecilliorem , quam foeminarum virtutem describit: Sic enim in rebus nihili sibi Curiales blandiri assistent. Sed ad Gregorii VII excessum veniamus. XX. Otho Frin singentis lib. s. cap. ultimo Chronicorum ait Gregorium Salerni exulantem, appropinquante vocationu seu tempore, di-xsse, ut fertur: lallax justitiam, re odi iniquitatem, propterea morior in exilis. At vero Sigebertus ad annum Christi Io 8s Gregorius VILapud Salernum exulans moritur. De hoc ita scriptum reperi Glumus vos

scire ι ira Ecclesastica cura olliciti estis, quod Dominus Apostolicus Hild hrandus, qui ta Gregorius, nunc in extremispositus, adse vocavit unum de duodecim Cardinatibus, uem multum diligebat, cateris, ta confessus es Deo, cs S. Petro uoti Ecclesia se valde peccasse in pastorali cura, qua ei ad regendum eommissa erat, suadente diabolo contra humanum genus odium stram concitasse Tostea vero sententiam que in orbe terra. rum effusa est, pro augmento Christianitatis coepisse dicebat. Tunc demum misit radictum confessorem ad Imperatorem M ad totam Ecclesiam, ut optaret illa indulgentiam , quia snem et ita sua aspiciebat ta tam cito in- auebat se angelica veste, ta dimisit ac dissolvit incula omnium bonorum suorum Imperatori, ta omni populo Christiano ivis: defunctis, Clericis talaitab: jussit suos abire de domo Theodorici, ad amicos Impera- roris ascendere. Quae narratio Sigeberti optime potest cum narratione

Frinsingensis quadrare, quia nihil repugnat Gregorium facta poeniten

535쪽

tamen Baronius ad annum Chri iti Io8q. Bellar minus de Scriptoribus Ecclesiasticis contendunt Sigebertum non pauca mentitum cum narravit Gregorii obitum .pta nitentiam: Si quidem obnoxiis hominibus poenitentia Rodolphi Regis Gregorii VII valde displicet, coniugiuntque ad Gregorii miracula, quoniam teste Baronio, Leo Olliensis narrat Gregorium divinitus visione monitum, ut constanter quae vigore S. Spiritu cαρ erat, facereperageret. Et Scam ab urgentis reteri signita prodigia qua per oratione Papa Gregorii freqκenter

fiebant, Gerum ejus ferventissimum pro Deita Ecclesiasticis legibuιμ-tis eum contra venenatas detractorum lingua communivisse Proculdubio certissimis atque evidentillimis Legis divinae laturalis causis atque principiis nixus, quae nullo modo fingi, adulterari, aut fuco aliquo adumbrari aut supponi possunt, sicut visiones, revelationes, prodigia, miracula hominum obnoxiorum: Ego hic coram Christo omnium nostrum tremendo judice, dico atque contendo neminem tantis di id iis, incendiis, profusioni sanguinis Christiani, urbium atque provinciarum ruinis, schismatibus, innumerisque malis causam certissimamin evidentissimam praebere, atque omnium etiam amicissimorum consiliavi monita salutaria ad pacem in ionem Reipublicae Christianae constituendam necessaria despiceres contomnere potuisse , sicut Gregorium ea contemptui ha baisse docuimus, qui tot rerum male gestarum sibi conscius, possit in articulo mortis securus in conscientia ne dum sanctus csse, nili tot actorum horribilium grandem egerit poenitentiam in exirhina vita periodo. XXI. Sicut Gregorium poenituis e refert Sigebertus: hoc ipso quidem juxta Legis Euangelicae praecepta, , iam ordinariam ac sensum Christianae charitatis, qua sola homines salvantur, multo aequior Hildebrandes, quam Baronius, Bellarminus, reis erus, atque alii adu latores, qui ut Romanum Pontificem esse in fallibilem aposteriori comprobent, omnia Gregorii Septimi Acta velut lcgem Catholicam

clauiis oculis propugnant, innumerisque conviciis Sigebertum atque alios qui veritatem moderate initate servata tuentur, onerant.

Hic nulla nobis delia reticis Gregorio VII. infestissimis, aut etiam delenone Cardinali, vel aliis Uildebrandi hostibus quaestio est. Jam alias monui Baronium, Bellarminum δε alios hujus aevi Scriptores obnoxios, quotiescumque in Chronicis saeculi Gregorii VII aliqua ostendunt , quae ei minus probantur .statim causari illa a schisma

536쪽

rs Rallus TEMPORALIBUs. 13sehismaticis esse conficta, nec attendere tantumdem iis quos falso

schismaticos voeant licere nimirum rependere quae de Henrico Imperatore circumferuntur, conficta esse a Gregorii VII. asseclis, uti re vera nec immerito opponunt e quandoquidem in discordiis

belli, eivilibus nihil est falsi nihil absurdi, horribilis aut etiam mendaeii, quod hinc inde a Ducibus & sectariis partium non fingatur rquemadmodum nostris bellis civilibus vidimus & experti sumus. Ita que inter ejusmodi tumultus videndum est quinam praesertim vivant scribant magis congruenter ad Legem Dei charitatem, atque unionem Ecclesiae sartam tectam velintri tueantur his enim schisma attribui norepotest neque quisquam eo promoveri debet quod causae tartibus Gregorii plures scribendo quam Imperatori faverint. Id enim accidit quoniam tum eruditio litterae penes solos Eccles sticos totussimum Monachos Benedictinos residebat qui quidem omnes jure vel injuria bene consultum Gregorio propterea cupiebant, quod sacras electiones in libertatem assereret, atque Ecclesias liberalitate Principum Christianorum locupletatas solis Clericis administrandas addiceret: quod sortissimum erat telum causa maxime

plausibilis favorabilis, si modo hujus pronuntiati Catholici semper meminerimus scilicet charitatem, pacem, concordiam cs unionem esse Mem omnispraecepti, Legum factionum immanainum, ta numquam esse facienda mala, ut inde eveniant bona. Roman. 3. 43. profecto cuncti seriptores quos adversarii Sigeberti tanquam veraces proferunt, puta Scamaburgensem, Anselmum Lucensem, Cantua xiensem, Leonem ostiensem, talios supra nominatos, fuerunt re-

Iigiosi ordinis S. Benedicti, cui pariter ordini Hildebrandus nomen dederat antequam esset Pontifex eoque laudabiliores sunt Sigeber tus, Matthaeus Parisiensis, Abbas Vespergensis, Tritemius, atque alii ejusdem ordinis Monachi, quod solius veritatis causa scripserint, nec sese partium studiis atque odiis immerserint, gravi sensu doloris compuncti, quod Ecclesiam sacrilego schismate laniari, sanguinem Christianum horribiliter fundi viderent. De miraculis

autem Gregorii primum dico incerta esse: quos Baronius nominat, de illis generatim confuse, non sigillatim loqui. Secundo ad gratiam gratis datam spectare. Tertio, ut veracssent, debere ad normam Legis Euangelicae& naturalis librari nullamque illis fidem hisbendam, qui contra Legem divinam aliquid patrant quamquam se in Angelos lucis transforment, miracula aliaque stupenda operen- Lib. IV. Tit tur

537쪽

11 DE POTESTATE ECCLE tur soli enim legi divinaeis naturali ineumbendum est Christiani g. Verum puto me luperius evidenter docuisse permultas actiones Gre gorii VII ad normam Legis gratiae collatas stare nullo modo posse. Ei autem seu B. Paulo atque Mosi contigisse arbitror, quorum immoderatum zelum Deus in bonum populi Israelitici convertit. Nam Deum in extrema vit. periodo spiritum compuncii ni ac poeniten tiae Gregorio immisisse existimo, licui resert Sigebertus. Quidni enim

actorum suorum horribilium cenituisset cum alias perin maximo ardore dissidiorum gesta sua tanquam paci Eccletiae intesta ea revoincando damnarit, ut propriis locis ostendimus. Sed inquies Sigeberintum narrare nominatim Confessori suo dixisse, quod addente diariis contra humanum gen--ἀum atque ream concitasset, Bene id qui dem, quia auctore Augustino libro . cap. I. contra Epistolam Pammeniani Cum omnis pia ratio οὐ Eul astica Δμ' a unitatem spiraus in vinculo pacis maxime debeat an tuers quod οβ otu susserendo invicem pracipit custodari, ex us non e ovit medicina indicta non tan in

convinci . Ufili mati qui ne iace veritatis carere ostendantur, umbramrs da severitatis obtendant Et qua in Scriptinas Sanctis sal Huctionis Imceritate, custodiιa pacis unitare, Mereremias terna vitia modo

flauem pracsiom usurpant, dacentes Erce amr Apostoluι auferre malum ex voLs ipsis Quamobrem aliquanto inserius hune textum Apostola Explicans. Sicua aruiem aliauia donaveritis, ego : Nam cs ego fieri donis propter vos in persona Christi, ut non possideamur a Sathana non enam ignoramus menter ejus, tae. Sed quid illud quo concissit ista sententiam Aposto non possidoamu a Satho. non enim inquit, igno ramin mente ejus: Ipse est enim qui per imaginem quasi justa severitaris crudelem savisiam persuadet, nihil aliud 'petens venenosis a sua veresutia, ni ut corrumpat atque Aprumpat vinculum pacis scharitatis, quos Uervato inter Christianos vires ejus omnes inmoda fiant ad noeen m cs muscipula insidiarum comminuituis, ta consilia eversionu evanescunt. Qua ex lententia Augustini luce meridiana clarius evadit Gregorium VII. justam habuisse occasionem confitendi, quὸφμrdente Diabolo contra human genus odium atque iram eoncitasset, o sacrileg sibi mi occasionem praebuisset, ac pacem Uinitatem Ecclesia violasset. XXII. Ut in civilibus discordiis ubi semel exarserunt, numquam desunt Partium Duces, qui primorum auctorum instituta mordicus

538쪽

is anus TEMPORALIBUS Dropugnent. Ita Gregorio VII. Quanquam respiscente in extremvitae periodo, nihilominus propolitum Ecclesiae in libertatem asseintendae non ideo abjectum aut desertum est a Gregorii succenoribus. Ut autem expeditius majoribusque opibus continuaretur, nihil vim sum est Curiae Romanae conducibilius quam ut ex ordine S. Bene dicti tum divitiis atque eruditione, qualem saeculum illud ferebat, potentissimo Millustrissimo Romanos Pontifices adoptarent. Equi dem cum Monachorum seligiosorum Congregationes quasi perennes sint ac perpetuae, in eumdem scopum ac propositum ex superiorum suorum mandato , caeteris omnibus posthabitis, semper invistilent ac perpetuo collineent, facilius studia sua ne dicam odia propagant ad posteros. Rid ut Ordinis S. Benedicti Monachi hac in parte molirentur, ingentes opes quas possidebant, atque ab omni onere Regum collatione liberas retinere cupiebant, illos acriter exstimulabant. Quocirca post Gregorium VII. Victor III. Urbanus Paschalis II ex hoc ordine Pontifices electi sunt ab Ecclesitae Romanae Cardinalibus. Et quoniam Victor in Pontificatu vix annum sedit, de Urbano nobis dicendum est. Sigebertus anno Io 88. Odoex Monacho Cluniacensi Episcopus Ostiensis contra Imperatorem Usum bertum sit Papa, Urbanus nominatur. Hinc maccusa, scandala Uin regno augescunt dissidia dum alter ab altero dissdet dum regnum I

cerdotium dissentit dum alter alterum excommunicat alter alterius excommunicationem aut ex causa - ex persona r udicio contemnit Hum

que aster malterum excommunicanus auctoritatemqrs ex suo libitu quam

ex jussilia respecitu abutitur, auctoritas dum qui deritpotestaωm ligant

semendi omnino despicitur. Nimirum, utpace omnium bonorum iuxeram, haec sola novitas, ne dicam haresis necdum in mundo emet erat, ut Sacer

dotes illius qui dixit Regi, postata; sin facit regnare' acritam propter peccata populi, doceant populum quὸ malua ibin nultam debeantsuhectionem: licet ei sacramentum fidelitatis fecerint, nec penura dicantur qua contra Regem senserint cimo au Reg paruerit, pro excommu nicato habeaturis qui contra Regem fecerit, a noxa iustitia ta penuri ab solvatur. Qui locus Sigeberti quatuor capit notabilia Primum eli

Urbanum ex Cluniacensi Monacho factum ostiensem Episcopum: deinde Urbano III mortuo electum in Pontificem. Certe quan- Quam major pars Episcoporum cleri secularis abPesaris partibus una cum aliis Principibus Imperii starent, nihilominus quia Epilco-pi: Principes singulares erant personae, illis mortuis cuncta illorum Disitiro b Corale

539쪽

studia & conatus facile interierunt, secus quam accidit Monachis Beanedictinis, qui ea, ut iam dixi, artificiose ad posteros traducebant: quo ex studio tandem ruina Imperii extitit. XXIII. Secundo segebertus Gregorii VII. Urbani dogmata jure meritoque novitatem anteactis saeculis incognitam nuncupat,in hac aspergit macula hac seia novita/, ne icam hare'. Quam ad vocem Bellarminus, Baronius, totaque natio Curialium ringit, atque Sigebertum schismaticum ac Sedis Apostolicae hostem proclamat, cuius convicii nullam praeter animi sui impotentiam & partium studia rationem reddere possunt. Sigebertus autem firmis nititur fundamentis, quae nulla ratione ab Adversariis convelli queunt. Et primo quidem, quoniam ex certissimis Patrum Ecclesia primitivae regulis initio libricis explicatis id dumtaxat aestimari&credi debet Catholicum quod Canoni Scripturae Sacrae, Traditioni, & consensui

universali omnium gentium atque temporum concordat Placita autem Gregorii Sacrae Scripturae repugnant, lante eum nullus extitit

Pastor vel Doctor qui ea noverit, merito quidem a Sigeberto novitati atque errori deputantur. Deinde cum Sacra Scriptura clarissime doceat regnum Christi non esse de hoc mundo, Ecclesiam sola potestate ministeriali Spirituali esse praeditam, atque omni dominatuac facultate cogendi temporaliter expertem esse debereque hominum animos per lotos actus hierarchicos suaviter iis Dei obsequium aptivare, nec sese secularibus negotiis aut landendo stnguini immiscere; patet Gregorium ejusque succetares legi divinae penitus adversari, quando sibi dominationem per merum imperium iotestatem cogendi temporaliter arrogant Regesque Imperatores abdicant. Tertio Lex divina omnesque Ecclesiae Patres asserunt praeceptum Domini de non extirpandis Elaaniis cum frumenti periculo aequi- pollere negativo praecepto, ac proinde ad semper iro semper obligare, quoniam finis omnium praeceptorum, Legum, centurarum, est pax, dilectio, charitas atque unio Roman I 3. neque unquam sunt facienda mala, ut eveniant bona. Roman . . cui legi divinae

immobili cum Gregorius VII. Urbanus faschalis manifestissime non modo repugnarint, sed pra textu potestatis Ecclesiasticae inimicitias, odia, bella & schismata diuturna suis censuris atque Imperiis absolutis conseUrint, ac mundum universum incendiis, vastitate, sacrilegiis, mincredibili hominum laniena deformarini Jure quidem Sigebertus haec studia novitati atque haeresi accinset cum nihil

540쪽

sit quod Gregorium VII. ejus sequaces excusare possit coram Deo praeter zelum intemperantem, indiscretum . Quaestio autem est utrum sufficiens esse possit excusatio in Pastore qui alios edocered bet, nec invincibili ignorantia laborare potest, si1 Ecesesiam cons Iere laudire velit, ut tenetur. Quarto ex Euangelicaelare docet supremam potestatem politicam sive auctoritatem dignitatem regiam esse quamdam divinae potestatis particulam immediate a Deo manantem eique omnem animam, nemine dempto, tum propter iram, tum propter conscientiam subditam esse Rom. I 3. Contra Hildebrandus perhibet dignitatem regiam esse a diabolo, aut ab hominibus Deum ignorantibus, atque subditos Regum a sacramento fidelitatis absolvit, quod ante adiis saeculis plane inauditum&inc gnitum fuit meritoque erroneum censetur a Sigeberto. Quinto Sacra Scriptura demonstrat Deum aeque esse naturae quam gratiae aucto rem Matthaei s. Et Christum venisse in mundum, ut legem divinam naturalem adimpleret, non solveret, eamque ob causam esse impossibile ut gratia naturam destruat Contra Gregorius Jura naturae ει gentium, quasi esset supra Legem divinam naturalem, abrogat; sibique potestatem non modo privandi Reges suis dignitatibus verum etiam universos homines suis avitis & naturalibus possessionibus vendicat quod&novum latreticum est, si pervicaciter defenda tur. Sexto Dominus solam potestatem ministerialem ideo coneessit Eeelesiae, quoniam vellet Praelatos clave non errante spiritualiter liganda ligare & solvenda sol re Contra autem Gregorius absolutam potestatem ligandi solvendi quoscumque & ubicumque vellet, usurpat, eamque ad prosperos an felices rerum temporalium & humanarum successus contra propriam naturam violenter abstrahit. Ex

quo insurgit illum non modo errasse in condendo Canone 2 Sin EZorum is quast. s. de quo superias libro . cap. q. Verum etiam in permultis aliis rebus quas passim minio mota compunximus. Idemque pariter judicium de Urbans II. Epist ad apicensem Epise

pum eadem causa b quaestione can. Iuratos milites Hugoni Comiti, ne,

quamdι ax commanrca us est, sermant, prahibeto. Item 23. - . s. n. Excommunicatorum interfectoribus secundum intentionem, modum congrua sitisfactionis injunge. Non enim eos homicidas arbitramur auos

adversus excommunicatos a. et Cath tie matrιs ardentes alluo etiam ν--

cidasse contigerit. Quae doctrina horribilis, nova atque erronea est, v

lut corollarium doctrinae quam Gregorius in suos Dictatus Majestati