장음표시 사용
321쪽
DE PERsONIS CHRISTI FIDELIBUS; QUI Bus ECCLESIASTICA SEPVLΤvRA
De his hominibus, qui in Ecclesiastica Sepultura, utiusq; sexus, de iure Canonico sepeliri nequeunt: & alia scitu digna curiosa disputantur.
AN in dubio, quis sepultura sit Ecclesiastica priuandus, ac d ri possit ignorantia inuincibilis. aut in aliquo casu, homici
C O, C L V S Iio Qx Regula sit generalis in hac materia, quod quando dubitatur,
an Cadauer sit in Ecclesiastica sepultura tumulandum; semper in meliorem partem interpraetari debet, videlicet, in loco uacro, - esse sepeliendum; ex cap. non aestimemus. 2 3. q. 2.2 Probatur conclusio ab exemplo:dubitatur namq; Vtrum mortuus in peccato mortali dederit signa doloris, & paenituit; est in tali casu in sacro sepeliedus; quia,in dubio est petnitenti fauendii, ex regula. I 6 8 . de regul. iuris, fauoribiliores. Et hoc verificatur etiasi pars contraria obstet, ut non sepeliatur in loco sacro ,&appellet: in quo casu, minime appellatio datur, nec licet, nec permitti potest: quia Cadauer dilationem non admittit ob sui facilem corruptione ; nec appellatio est admittenda quoties res tepore perit. Doctorum Allegationes. 3 Tradunt hane no iram Thesem, D. Antoninus, p. tis. Io. s. s.
cap. I. in fine, Lauorius, tom. I. Varian lucubrax tit. Σ. cap. I 2. num. I s 3. Mothesius, tom. 2.summ: tram Is . cap. 8. num. 73. Fonarina, - de contracte dist. 3. q. 2I. pune: is 2.nu. c. Mancinus, dub. 36. sol.
mihi , sic. in sua praxi, misit in lam: cum alijs nominandi. 4 Cuisane, Controuersi e ns fauet maxime, casus quidam narratus a Ternarium Scationis: lib. 1. clas i . Vrbis Pataui, , de quadam
resti puella, nomine J Iabella Fauenana, de quasi actum ,-casium
322쪽
Et si magnam laudis iacturam nobiles mulieres Patauinae ex eo jecissemideantur , quod Uc modo puella oscurismi nominis Pudicitiae plendore prae caeteris luceat t, ego tamen ex eo patriam nostram praeclari 1acinioris, Iaude fraudandam non censuis, quia potius, de tamgenerosi,ac pudici animi constantia, υ Geu ignotae puellae, ac pristum decus patavinae pudicitiae, quicquid olim de hac ipsa, in alis nostro opere de cantitate, iam dixi, hic rursum referendum putaui. Nam quo tempore Maximilianus Auru ius, totam ferme V netiam, et praesertim agrum patauinum ex Cur limbus devastabat; cum turmatim,
re ita omnes, humili loco nam,sed nobilissimo animo, 6st honesta sermpraedita, ibi Urbem ingressa est, a propinquis suis, misis, ignara miae
a recto itinere; ex nimia trepiditatione deflexit: Κ' dum ita ignara locorum errasida lacrymas,omnia colustrans in manus, mirorῆ forte incidit milituiVenetorum, qui praesidio Vrbis Habat; a quibus tractia est in proxima rem tubernia em ibi interim in ludibrio haberetur eius pudicitia. Sed nescio, quo colore, δ' fato profliji misella domo, y recita ad portam, qua paulo ante ingre fuerat,sentina procurrit, putansse tutiorem fore inter hostes, Cp in agris, ars rubii locoru qua intra moenia,fst inter praesidia ciuitatis. Insequuntur incaeni illi, ac impij praedones. Fugit exterrita puella more trepidae, sist imbellis damae, quae ἁ canibus rapta, fugam rapit, in nemora, di saltus. 6st ibi euarire amplius non sperat, de praerupta laxi crepidine, se se praecipitat, mallens subito cas conteri, quam compraesensa lubi isse rabidis molis P. haud secus, infesta murro, Ubi eougium nullum, re liquum evidet, de porto coruo, ibi forte aderat, in adiacentem fluuium sese praecipiisaltu demittit, pudicitiam stam Deo seruandam committens. at dum oransiti tenax ab illis adiuuari recusat, sest exterrita , enatarenesiit, nec curat absorpta, mox a sumne fuscatur; qua paulo post inuenta in praxima ripa lae funebri osscio, haud digna meo iudicis quidem,
quae sit epeliretur. Ita certum est, quodsicut nihil prodest celebris I
pultura ; ita nihil oberi iustis , et ilis ae nulla. hae ille. De tali Arrecta puella sie cecinit Nouentanus Patauinus huiusmodi Epitaphium . . . l l l Pli i , ,: lidi Euganas iter praestans virtute puellariti sat i me iaceo indignei condita Virgo loco . i
Disce, age is, quanti, Vir seruare pudorem, at Pro suo nil timori perdere aquisti: tu B in sui: i , a d u on
323쪽
Supposita ergo dicta hystoria, dubitatur modo si praefata Virgo ab homicidii peccato excusari possit , & si i ulte, & recte sepult ra Ecclesiastica priuanda erat λ pro cuius resolutione sit in ordine. CONCLUSIO II. In primis est supponendum, minime licere se ipsum occidere , etiam ad fornicationem euitandam, ut recte docet D. nom. 2. a. q. 66. art. F. quod idcirco Sancta Lucia, ad impissimu Tyrannum dicentem se ad lupanar ducturum, ut ibi a Iuuenibus stupraretur ; et sic respondit. Non inquinatur corpus, nisi consiensementis, ac moluntatis: miolentia tua, mihi duplicabitur ad coronam. Hinc, D. Augusto lib. I. de Ciuite Dei, cap. I 8. dixit. Cur homo, qui
mali nihil fecit, sibi malefaciat ' Et Ratio est; quia pudicitia virtus
est animi, comitem habens fortitudinem i& cum talis sit animi virtus, in animi consensu consistit . quare si in impudicitia non consentitur, non amittitur pudicitia ;&comitem habeat fortutudinem , potius debet quis ex sortitudine mala quaelibet tollerare, quam se ipsum ad mala evitanda interficere . quae quippe doctrina Theologia est verisima, ac certissima, non est dubitandum omnino de eius veritate absolute loquendo.
In casu autem nostro , & alijssimilibus, & de praefata Puella Agresta, dicimus, in tali suo casu, esse omnino illam excusandam, saltem ex inuincibili ignorantia , ob quam se in flumen prςcipite dedisse,atq; ita se ignoranter inuincibiliter interfecisse. 1 Probatur, quia se occidere ob pudicitiae, & virginitatis ci stodiam Don est ita evidens, malum esse, quin inculpabiliter ignorari possit, ac licitum aestimari, hic, & nunc in facti comtingentia , ab l; D. Thomae doctrinae laesione , & caeterorum
Sanctorum Patrum; ex quibus, ' Hieronymus in primum cap. Lot
adfinem; his merbis fauet admodum nostrae assertioni dicens .. Vnde in persicutionibus , non licet propria perire manu, absi es, quod ibi eastitas periclitaretur: ille. Sed prςfata puella agresta laborauit in tali casa ad conseruandam suam virginitatem gnorantia inuincibili, atq; aestimauit in mente sua, omnino se posse in pumen praecipitem dare absq; peccato homicidi j proprij, ad suam conseruandar Virginitatem. ergo vera conclusio. nam, ut diximus supra, in dubio , est pro defuncta persona semper inclinandum, ad tradendam sepulturam Ecclesiasticam, & maxime, in tali casu. α Nam in tali dicto casu, ob pudicitiam, & virginitatem com seruam
324쪽
seruandam, debebatur omnino, saltem, minori apparatu, nimirum, uno cum Sacerdote, vel altero sepeliri ad illorum exemplum, & ut cognosceretur, hanc dictam puellam non esse priuandam sepultura Ecclesiastica ex praesumpta ignorantia inuincibili, qua laborasse satis est putandum probabilistimὰ .i Suadetur; Nam in huiusmodi casibus occurrentibus, est locus coniectivis utendum, ac dubio procul aestimandum est, obijsse absq; mortali peccato, ob inculpatam ignorantiam. de qua re,
Controuersia 1 infra, erit denuo sermo, ob aliam occasione huius materiae, & magis manifesta fiet. l . . Doctoruin Allegationes. Sequuntur hane nostram Thesem cum Fuis annexis D. Hieronymus. d. l. Petrus Nauarra, lib. 2. cap. 3. num II. 6 7 I . de restitui: Ioane Vulgeres, de iuste sist iure, tracte L. cap. 2. dub. I . num. 92. Fagundela
um. I. lib. 1 . decalogi , cap. II. num. 3. Lauorius, Iom. I. e Nar l cubrat tit. 2. cap. I 2. num. 28. Holinus, cap. II. num. 4. de osscio,
di te fiat: Disco: Farbosa, de tisicio parochi, cap. 26. num. 49.s tom. 2. Iurisi Ecclesiast tib. 2. cap. IO. nis. 49. Lessiius,bb. 2. de mlh-iure, cap. 9. dub. 6. nu. 33. Trullenia, tom. 2. decalogi, lib. s. cap. s. dub. r. . 4. Dinna, . 6. tracis. resolui: 47 . Marius Socin.cosil. s I . Volum. 2. Genuensi cap. 6 i. num. 2 o. in si praxi, cum aliis nominandis.c Oh N C L VI SIO III. Morientes ex improuisa morte, tumulari valent absq; Diaece- sani venia; nisi aliquid alias releuans obstet hic,& nunc, in Ecclesiastica sepultura. .absia Sacra Episcae sedi Regulam Congrege per literas friptas micario tantino, de larauite Io. I ij t 1 8 8. dummodo non sint aliqua censura innodati, mel decesserint in publico ac notorio peccato mortalis, mi e dem Sacra Congrege antea declarauerat, die I s. Iumj. I 386. In ut a I Doctorum Allegationes. Ita etiam tradunt hane conclusionem nostram Lancellottus, in instit tiae canon: S. quim etiam, de sepultura Lauorius, cap. I 2. nu. 3 6. tit. 2.
rubi supra, Iarbosa, Nisupra, cum aliis, in seuperioribus allegatis,
, Λ N lethaliter vulneratus , seu alias Moribundus quilibet,
cuiusvis status, qualitatis, & condustionis, utriusq; sexus sit , teneatur rancorem, odium, & pcenam omnem temporalem,
325쪽
ac iniuriarum actionem offendenti inimico remittere, alias, a solui nequeat, & proinde sepultura careat λCONCLUSIO I. Absolute, acίmpliciter dicimus standamentaliter, quod cum lex sit iusta, non est de se malum velle ut sici, iustitiam seruari, simpliciter loquendo. Uc s
Odium namq; ac Rancorem cordis, & vindictie appetitum, ex tali odio causatum, homo utriusq; sexus tenetur orienses de ponere sub lethali peccato, alioquin semper maneret in mortali culpa 1, & idcirco obiens sic in peccato mortali, caret Ecclesiastica sepultura.
C O N C L V S I O III. Ossenses licite petere valet ab offendente paenam pecuniaria sibi debitam secundum legem ; sicut ab Amico vula sibi solui
Nimis est dissicile, ac vix usu veniet, moraliter loquendo, quod quis nolit poenam corporalem, puta, manus abscisionis, seu capitis; codonare, & quod odio, ac vindictae appetitu careat. CONCLUSIO TCasus si staret, familiam aliquam offensam in honore, cuius causa, infamem manere, nisi inimicus puniatur secundum leges; tunc mere passive,&absq; odio, & vindictae appetitu omnino, permittat, & concurrat offensus ; alioquin, in culpa mortali exbsteret, & sic impoenitens decedens, lepultura Ecclesiastica caret.
Quando vero nullum, aut damnum leue sequeretur ex tali donatione, dubio proculi minime est credendum is hominem l lem offensum, esse in bono statu, nisi in quantum in se est, talem
Inimico offendenti, veniam petenti ob amorem Dei, tenetur omnino offensiis ex praecepto diuino, sub lethali culpa pace ζ ς stare secundu Patriς more,& usum,& modo,quo potest,ac de- et, & omnem poenam, ob Dei Aiorem remittere, & satis Metionem ei condonare; alias, talis Moribundus quisquis ille sit, absolui nequit, & conseque mer, post obitum suum, est de iure
326쪽
a Prabatur, o Thom. merbis, 2.2. q 83. art. s. in corpore, sic sicribentis. Diligere inimicos in gentre est in praecepto ε inspeciali autem, non est in pris cepto, nisi secundum praeparationem animi, videlicet homo essi paratus, etiam hecialiter inimicum diligere, ετ eum iuuare perfectionis est. Ille. haec eadem merbasicribit. Σ. Σ. q. 23. art. 8. 67 9. Mi citam expressis everbis hane nostram Thesem docet. 2 . Eiusdem uerbis. in 3. dict. 3 C. q. I. art. 2. ad 3. ita exarantis. Negare hominisigna familiaritatis, quanao necessitas expeteret, sici mandicta, mel
etiam quan o meniam peteret, mel quando se ille, qui hostis habetur, ad familiaritatem se ingereret, si habeatur praesumptio, non simulate, mel arriserii faciat. quia tune diligit, inter Amicus deputandus e t. sed quodia uius muro se ad familiaritatem inimico ingerat, ne perfectionis est.
Ille . ergo. 3 D. Cautam in commentare ad. d. art. 2.2. q. 83. art. 8. Ni heia rem haben, Cum communiter homines malam habeant moluntatem contra
inimicos suos, si tale prsumptioni communi, adiungatur in sepeciali, quod
inimico petentι meniam non annuis, probabilis, aut miolenta opinio sit, quod malam habet moluntatem contra inimicum,ac perhoe, ' petenti meniam datur occasio recidive inimicitis, ex quo locum mente non inumit, 'alis sicandalum. inde ipsa petitio mente tempus dere gnat, quo charitas debeat nectorio exire in adium manifestationis cordis ita erga inimicum;
disie tempus petitionis mente, est tempus nec statis arile, qui,sane, da rius , syst egregius, asserere nostram Thesim minime poterat. 4 Auctoritate Sacrae Scripturae, a qua nostra concluso, suum habet supraemum fundamentum . Nam Christus Dominus , qui nobis in hoc suum reliquit exemplum, & praeceptum, dixit Luce cap. i . si reuersus fuerit ad te dicens, situs s. inimicus j paenitet me, dimitte illi. Nam dum veniam petit inimicus ipso facto costituitur
in necessi talis articulo, in quo ex diuino mandato ossensus tenetur eum adiuuare, illi parcendo, ac iniuriam omnem dimittendo , dcearumdem remissionem, ac satisfacionem, ac poenam omnem. & pacem in scriptis praestare , si necesse sit hic c nunc.
i o i iii ira Doctorumi Allegationes.. o tam darent nostram Thesim , D Thom: ditum mentis interpres, sD. Crim i d. loci et alibi, D: Hiero 'musad. d. locum Luce, cum iactis ritu patribus, εν expositaribus . nos di sese in tractatu elaborato olim, depare prolanda inimica meniam tenti; Sylveste med. Charitas, ni . Tabiena, ibi. num. in .sν seqq. allegans Petrum de Tarantasia, in 3. sentem: Sotus, lib. 4. deiunt. Uz iure, q. 6. an. 3. regis: I. ante finem,
327쪽
ibid: Syrus, in claui regia, lib. 3 a. cap. 8.nu. II. Emanuel , meis. iniuria. nam.' I. Lesus, lib. 2. de infir stture, cap. 27. δελ .nu. 24.
seqq. Viliaubos, rom. 2 .semm tris: 3 . 6. num. II. Dimis. D. s. tracte 3 . resolui: I O 3. Iacutas Mancinus in Fua practica, misitamidi i mos , practica . 7 .dub. s. num. 7. Ueris de hac re, ista. Euapropter non bene agunt aliqui Confisores, pamitentes simpulis scientes,dium dicunt illos non posse saluari, nisi etiam coram Iudice actiones iniuriarum remittant, cum hoc liquido spumsit, mi patet. sed notandum,
quod quando inus causeam kdoti dedit , e Psilous fuit primus, θ m-iunus agressor , s ille ad se defendendum percutit; mel quia lesius est inuentus cum lxore, mel consanguinea Ladentis, similia tune lesum remisonem coram Iudice in conficientia facere debere aspero, sp ratis est;
quia isdens iu te se defendis,Wransibi damni causea imputaria re sed Agressori danti operam rei illicite tincta illud ; qui causam damni dat,
damnum dedisse iidetur. ille. cum alijs multis allegandis.
Si casus occurrat, quis in platea mortaliter sit vulneratus, non solum Parochus proprius , qui non adesset praesens , sed Sacerdos quilibet Saecularis, vel Regularis potest licite, ac valide eum conteri , & absoluere ab omnibus peccatis, de censuris, si signa doloris dederit suorum peccatorii , sed debet eum statim exhortari, ut suo inimico omne odium, & rancorem remittat, dc simul omnem poenam temporalem , & remissionem iniuriarum, &satisfactionem praebeatiuo offendenti ; alias, si nolit hec omnia in tali casu condonare, &Temitteret, stat impoenitens, &'incasax proinde absolutionis sacramentalis, & consequenter est sepultura Ecesesiastica priuandus. quia scimpo nitens decessit. . Constat veritas huius assertionis ex hactenus recitatis;&quamuis inimicus Laesor non possiti ad offensiim in tali casu personaliter adire, ne in manus iustitiae incidat; attamen, loco sui, Cona fessarius praefatus veniam petit pro ossensore, dc pacem postulat;& praecatur vulneratum mortaliter; ut ipse suo inimico pacem Condonet, ac remittat ei omnem vindictam; & enarrietemporalem, & remissionem iniuriarum , & satisfactionem praestet, vi ipse offensus sic salvetur, & capax reddatur absolutionis sacramentalis, & sepultura Ecclesiastica dignus, ciatur: alias, im
328쪽
DE SEPULTO PRIVATIONE. CONCLUSIO IX.
Si praefatus vulneratus laethaliter, Consessarius eum audire nequeat, quia eum medentur, sat erit, si Consessario dicat se toto corde parcere suo offensori, & omnem poenam remittere illi temporalem, omnem actionem iniuriarum condonare illi,& de omnibus suis peccatis veniam petere absolutionem a Confessario, sic faciens potest absolui interim, & postquam medicamenta recepit, si super vivat, potest Confessori sua caetera peccata confiteri, & ab illis absolui, & a censitris omnibus pari modo. CONCLUSIO X. Praefatus vulneratus laethaliter si nequiverit preti ala Confessori oretenus, nec per signa significare, quia non potest, & omnes sensus amisit, aut statim mortuus est; si a parentibus eius,aut propinquisin haeredibus fuerint praedicta ab offensore petita , & v niam petierit, & remissionem sui delicti propter amorem Dei; hi omnes tenentur sub praecepto condonare omnem actionem M satisfationem iniuriae, & pacem in scriptis praestare ; alias; a solui nequeunt, & sic impc nitentes decentes ex hac vita, se
Est manifesta ex dictis, & eisdem probatur rationibus, & auctoritatibus.
Si prauatus vulneratus laethaliter sensibus omnino destitutus, qui neq; petijt Consessionem, nec ullum signum contrictionis suorum peccatorum dedit, nec suo inimico condonauit poenam temporalem,& remissionem iniuriarum, nec illi ex corde pepe cit, & rancorem, & odium in eum non dimisi, & abstulit; non post absolui, &Ecclesiastica sepultura caret, & nullum testimonium aliorum adest Consessorem postulasse. Cuius ratio est adequata, quia absolutio Sacramentalis a peccatisim Tristi Concit. si r . cap. s. ea actus iudicialis at ubi iudicium tale non exercetur, accusatio est nulla. ergo vera conclusio. nam, attritio, vel contrictio interior non est confessio, sed tantum signa externa est consessio peccati in genere, super quo dari potest absolutio sacramentalis. ergo. Probatur etiam conclusio auctoritate Concilij Aurificam primi, cap. ia. ubi sic habetur. bubito obmutestem, baptiuari, aut poenitentiam accipere poteri , si moluntatis praeteris intimonium aliorum everbis habet, avi prasimis in suo nutu. vide benigne Lector
329쪽
quomodo Concilium requirat materiam sensibilem;quam etiam postulat Concilium Cartaginense. 3. ca. 3 4. 67 4. 2 6. cum decretali Leonis Primi ad Theodorum Foriolensem, quae en epist: 9 i. unde apparet, semper in Ecclesia cautum fuisse, ne moribundus absoluatur, qui aliqua signa non dedisset per quae aliqua confessio, & accusatio haberi censeatur. Doctorum Allegationes. Defensores fiunt huius assertionis Henriquetis lib. 3. de paruit: cap. I o. num. 9. Mise ait. si Infirmus amisio rationis iudicio, nullum praebet, nec paulo antea dederat peccati, l= penitentiae signum, nullo modo est absoluendus a peccatis; in quo quidem rudiores Sacerdotes errant . ille. δ' post eum Petrus Gij, de poenit: in addici: ad 3. p. o Thom: q. 9. ara. 2. Ase. 1. fucribiι; Neutiquam abselui potest, qui subito inse premum iatae incidit iusirimen , net, coram Sacerdote exprimere peccatum milum potest, aut signis aliquibus dolorem peccatorum, molitionem confite di patefacere, licet contrarium indiscrete, ly ignoranter satis ac sine viis prorsus, mel apparente fundamento a marist Sacerdotibus acticetur. ille. Malderus mordicus tuetur, triat de sigillo confessio: cap. is, Alphonsus de
Leone, tram de ince Consi ore tom. I. recol. 6. num. I 3 r. Nali in pumme mereb. consessio, nu. 32. Luman, lib. I. tracii: 6. cap. I 2. nu. 4. Reginati. rem. I. lib. 8. cap. 3. nu. 2 3 . Turrianus, de poenit: q. 9.art. 2.dis' 3 o. dub. I . ad 3. Bellichius, de casirescrip. I. q. 2. num. II 6. PLtigianus, in A. tem. a. diste I7. q. mnis: ara: 8. conclusi 3. ribarne in . tom. 2 .dis: I 8. q. mnis: disp. I 6 .sis F. Vasque , tom. 4. in 3. 'o Thom. q. 9 I. art. Σ. dub. I. Diana, p. 3. tradi: 3. reseol. 8.ety. F. tram 2. resolute 1 6. Sanctus, in selecitis, insep. 44. num. 3 1. Coele tinus Ἀβισcompendio Theologiae morat. tracte I. cap. 21. per totum, Pyrinus, insa mulario praelatorum, lit. A. cap. 6. num. 7. Γῆν oli1.
Λ N Infirmus quilibet, cuiusuis status, conditionis, ac qualit
-- tis existat, statim, ante mortem teneatur famam , & pecuniam pro utroq; soro restituere, quod utruq; abstulit alias, abBlui nequeat,& sepultura Ecclesiastica careat CONCLUSIO I. Quilibet Infirmus, cuius vis status, qualitatis, ac condictionis
existat,tenetur statim, antequam, ex hac vita decedat,pecuniam, aut rem alienam, quam inuito domino abstulit, restituere, alio uin, dum valet, & nolit, absolui nequit , & sepultura Ecclesia iςa est priuandus. I Pro-
330쪽
t Probatur assertio tali adequata ratione; nam infirmo praefato commode valente restituere , non sussicit, ut absolui queat, ut suis haeredibus committat huiusmodi restitutionem faciendam esse a ergo per se ipsum hoc potens adimplere restitutionem, &illam facere ante mortem tenetur, & non per alios. a Nam iste infirmus nolens ante mortem talem facere restitutionem. & potens, habet voluntatem condictionalem, videlicet si moriatur restitutionem facere , alias, restituere nolit . ergo est in dispositus ad restituendum. ergo est incapax absolutionis sacramentalis, & Ecclesiasticae tepuit urae. 3 Nam quotidiana experientia nos docet, cum in dies videamus, haereditatem alijs obuenisse, quam ijs quibus relicta fuit a Testatore, iasic lites moueri,uaut ros tutio seri nequeat, ab haeredibus dato quod dicti haeredes obtineant haereditatem , etiam non curant dictas restitutiones facere. ergo vera concluso. Nam passim videtur,Patres in mortis articulo ni ijs relinquere, Ut restituti es faciant sibi de mandatas, ab eorum Antecessoribus, ct h. Nepotibus; & sic datur processus in infinitu, ut ita dicam,
restitutionem faciendi. ergo vera conclusio. nam peccatum re
mitti non potest nisi restituatur ablatum, fama, scilicet, aut res
Infirmus quilibet, cuiusvis status, qualitatis, ac condictionis .existit, Istatim ante mortem, ex praecepto tenetur famam, &. honorem priusquam decedn sex hac vita restituere, alias, ab-
sellii nequit, nec sepeliri potest in Ecclesia, vel alio loco sacro,
ad hoc deputato. Cuius est ratio adequata I quia, in omnium Doctorum senten- ,, famae, ac honorix restitutio est mox iacienda, & procrastanari nequiti ergo quis sine iusta causa eam differre vult, est in statu peccati mortalis, nec absolui potest, & priuatus venit sepultura Ecclesiastica, quia nolit praecepto restitutionis famae, satisfacere famam, & honorem statim ac habet commoditatem restituendi . & im poenitens moritur. ergo vera conclusio. α. Nam praefatus infirmus; qui post mortem vult famam a Consessario nomine suo restituendam, signum est manifestum, non esse. bene dispositum ad recipiendam sacramentalem absolutio nem; quia .n0n vult satisfacere praecepto restitutionis famae, Mhonoris,quem proximo suo abstulit,restituendo statim,ac como