장음표시 사용
271쪽
16 g . Tractatus de Iure Personarum
in Leap. I.de rescript. lib. 6.aequiparallatur rescii plum, & processias, ac protrude sicuti non potest dub: tari quin processias factus coram ordinario per exis communicatum sit nullum, secundum tradita in proxime precedenti capit. ita dici debet de rescripto,quia quan-3 do duo aequiparantur in dispositione, dispositum in uno, censetur dispositum, di in alto,i. iam hoc iure1. de υu gar. 9pupill.L2.C.de impuber. O aliis
Praeterea ratio, propter quam Pontifex ind.cap. I. statuit rescriptum ab excommunicato impetratum esse nu Llum , alia esse non potest,nisi quia indignum ducit excommunicatum ad forensem communionem admitti, cap. decernimus de sent.excom.tib 6. sed hetcratio aeque militat in prouisionibus , 4 quae manat a pi a latis ordinariis, ac in apostolicis reicriptis, ergo debet mili. tare eadem dispositio t. adigere g. quamuis 1. de iurepatr. l. illudis ad i. Aquit. Rursus prouisio praelati ordinarii , vel est ad lites, vel ad beneficia,vel ad alia extra iudicialia: si est ad lites tunc si excommunicatus prohibetur fabricare processum , erit prohibitus ex
necessario antecedenti impetrate re scriptum cap. . de cleri excom. t. ora
1 Si est ad beneficia, & tunc tanto minus erit validum , quia perlana est prorsus incapax, Cardinal. in
pens. quaes. q.Jub num. 2. Si est ad actus extraiudiciales dummodo sit actus ecclesiasticus,est etiam nullus, Calder. Leo . 4. de rescript. Ocous I a.de regia. ubi est nullum rescriptum ab excommunicato impetratum ad faciendam prosessionem. Quare non video quae prouisiones possint emanere a praelato ordinatio ad fauo rem excommunicati, quae non subi ceant vitio nullitatis. Et haec proce. 6 dunt etiamsi in rescripto ordinarii ad sit clausula,teq. absoluentes,quia ipse non potest abibluere aci istum effectu;
Ex praesdictis insertur primo, quod
prouisiones impetratae per excommunicatum a metropolliano excepta
causa appellationis , & absolutionis sunt nulla,cum nequeat assignari dis paritatis ratio, cur magis debant esse nulla, si impetrentur a Papa, quam si impetrentur a praelatis ordinariis. Insertur secundo, litteras dimissoriales impetratas ab excommunicato, ad effectum ut possit a quocumque antistite ordinari es te nullas, adeo ut nec sequuta absolutione possit clericus illarum vigore ordinari, quia eius 8 cocessio fuit nulla ipso iure, quicquid
Insertur tertio quod litterae dimissoriales impetratq ante excommunicationem per superuenientem excommunicationem non pereunt, ideoque licet durante excommunicatione sit interdictus illarum usus, sequuta tamen absolutione resumunt pristinum
et Appellatione reseripti venis etiam reseriptum principissecutam. 2 Dispositio cap. I. de reserapi. s veteris iuris relativa. 3 Concessi euia noui facIa excommuni cato es nulla. 4 Princeps Ireularis p sumisur noli a.
uere extra ecclesam ex senis.s communicato respectu excommuni
272쪽
Extra Ecclesiae gremium existentium Lib. IV. 269
Hoc stante dum in dicto e. I. pontifex pronunciat tale rescriptum taenullum ipso iure, non tam nouam
ARGV MENTUM.An dispositio Cap. primi lib. s.
procedat in rescriptis Principum saecularium. CAP. XXXX.
Ratio est, 1 quia dispositio at primi loquitur sima pliciter de iescit pio, cuius appellatione non minus venit rescriptum principis secularis, quam Pontificis, ι. I.
Caeterum Suam, loco ante risinu. 3.
licet Articulum decidere non audeat, propensior tamen videtur in opinione quod dispositio d. p. primi debeat inintelligi tantum de re scriniis ecclesiasti eis , idque duplici ratione, primo , quia neque glosa, nequc csteri Docto.
in L c. I. faciunt aliquam mentionem
de rescriptis principum seculariuino, quinimo Testus magis iunirere videtur quod loquatur de ecclesiasticis, dum inquit non posse impetrari rest ri . Hum,prsterquam super appellationis,& absolutionis articulo, absolutio αnim propria est principis ecclesiasticis nec competit principi laico. Secundo quia eius dispositio est odiosa, ideoque restringenda,c. odiosa
Verum his non obstantibus opi. nio Nauarri mihi verior videtur, ad cuius comprobationem supponendum est quod dispositio d. e. mimi de reminis lib.6. non est noui iuris indu ctiva, sed veteris declarariva, ut tradit
item enim ante erat dispositum in c. . de except. legem fert, quam antiquam declarat,& consequenter ex dispositione antiqui iuris rescriptum impetratum ab excommunicato est nullum, non quidem ex principis desectu, sed ex inca pacitate impetrantis, qui cum sit existra ecclesiam non est habilis ad reci piendum beneficium principi S,culo. lota de cler excom.minifr. Hinc videmus concessionem seudia noui factam excommunicato esse nuI. lam non ex desectu concedentis, sed propter personae incapacitatem, e .
Prςterea rescriptum in tali casu redditur nullum ex presumpta principi s concedentis voluntate,quem non prs sumitur voluisse fauere existenti extra ecclesiam argumento text. in Lq I .cum Auth eq.CAe haeret. Croi.iv d. cap. rsub num. 3I . Wrsic. 2 Oci de re seripi.lib. 6. Non obstant argumenta adductα, per Suarra; nam primum licet mos.
loquantur specifice de rescripto prin. cipis secularis , tamen quia in ulla est ratio,per quam diuersum debeat con stitui in rei criptis principis secularis, quam in Pontificiis sunt intelli uendi generaliter in omnibus, ι.1llud I. ad LAquil. se in I. adigere f. quamuis 1. de
Secundum, argumentum nititur in fal se alsumpto,quia excommunicatio respectu eius in quem sertur, non est odiosa , sed consideratur tanquam medicina, c. cum me scinalis de seni.
273쪽
1 o Tractatus de Iure Personarum sv MMARIUM.
1 Professi acta per e communicatum,
x Professio inducit mutuam obligatio. nem inter religionem, O profuen
3 Excommunicarus potest contralerci . aIrimonium. Valet argumentum a matrimonio cara
nati adspirituale. s Excommunieatus ab una Religione, ad aliam transire pueII. 6 Professio facta υigore rescripIi per emcommunicatum impetrati, valeti Limita Iur vi num.7.
8 Professus vigore talis rescripti, obligatur religioni in genere. 9 Superior recipiens ad prasessionem emcommunicatum n malefaciat.
io Professi acta per excommunicatum vigore rescripti in quo ades clausula teque absoluentes I valida ess.
ARGUMENTU MAn excommunicatus si ingredia tur, & profiteatur Religionemsingressus, & professio teneat. CAP. XLI.
Egulariter inisgi essus,o pro. fessio faeta per
O in cisignificant , de eo qui duxit in
2 Etenim prosessio nihil aliud est,
quam mutua obligatio, quae contrahitur inter Religionem, S profiten. tem, cap. ad Ospostolicam , de regulari excommunicati autem contractius te. Det,ex multis allatis insta hoc eodem lib.cap. J6.3 Et sicuti excommunicatus potest contrahere matrimonium,e gnificasti de eo qui duxit in matrim.quam polluis 4 per adult. Ita potest ingredi & profiteri Religionem, quia valet argumentum a matrimonio carnali ad spirituale,cum haec duo adinvicem aequiparentur,c.quonta requemius, glorro, ut tinno coni.c.inter corporalia,O c.f. de transi. straui.cap.inter canonicos, de
eis Ls Haec conclusio extenditur,ut exco. mimicatus non solum possit ingredi,&profiteri Religionem, sed etiam possit transferri ab una ad aliam: M.Lconss. 6.1n fine. 6 Eadem Conclusio limitatur primone proc edat quando ingressus,aut pro sessio esset facta vigore rescripti impe
Ratio alia non est, nisi quia in tali casu tota proses sio funda tur super rescripto , cuius cum excommunicatus sit incapax, s.c. I tae res rap.M. 6 sequi. tur quod sit incapax etiam prosessio. rsas irye f. de Her.excom.Contrarium quod professio secta per excommunicatum vigore rescripti valeat, tenent Gomesin d c. I. u. 3 2. de reser .lib. 6. Cruuar.devonfp .2.e. 6.sub n. 3.vers. Elia' flexcommunieat iter.de cen r. lib. 2. disput. 7. cap. Is
Retenta opinione quae est verior,
274쪽
Extra Ecclesiae gremium existentium. Lib. IV.
de receptior, illa quidem declaratur dupliciter 7 Primo ut procedat, quando rece ptio, seu professio fuit facta principa. liter vigore rescripti, secus si sui: set secta alia ratione,veluti, quia Superior sine rescripto erat recepturus , tunc enim licet e siet impetratum rescriptu, tamen professo sustinetur, Ita Gespar. Id. in L ca signis si, de eo quiduxis in matriquam polluit per adult. quusequitur 'lin. in L cap. cum Illoru-num. secundo,ures limita bane limita
8 Declaratur Secundo, ut taliter pro fessus remaneat obligatus 1 altim in religione generali, quia quo ad hoc, quantum in se suit, potuit se obligare etiam nullo recipiente professionem,
Inno. in cap.rrrectum de regulari M.
d. cons. I a. in sine de regulari S in hoc casu potest accipi opinio Goniciti, di eorum, qui ipsuin sequuntur, pro quo facit quod quantum attinet ad Religionem in genere, non inspicitur
modus intrandi, cap. san. 2 o. q. s. I. i-9 mitatur Secundo principalis conclusio ut superior recis iens cκ sim micatuin ad habitum, siue profossionem ma Ie faciat, quia non debet illi communicare, ca .cum iasideres,stcap. Anificauit,9 cap. Dcris delent. excom. Ita Asneri insun . tu. desent. ex m. .
quia si aliquis ventrio, quem sequitur Boich. in dicto cap. cum illorum, sub
Contrarium attentari polle videtur ex eo, quod receptio,& prosessio in re ligione est de illis quae pertinent ad lalutem capsene,de regular. in quibus licitu est nobis comunicare cum exco- In unicatuS,L eap. cum illorum de sent. ex mZcap. I. rescript lib.6. Quare dicendum arbitror quod aut versamur in excommunicato de nunciato, aut alias notorio, & tunc Superior male facit, quia sicuti prohibemur orare
cum excommunicato, ca .cum excom '
muricato i I. q. 3- Ira prohibemuri l. lumini eligionem recipere, non enim omnis actus respiciens 1alutem est licitus cum excommunicato, aut excommunicatus non est denunciatus, neque notorius clerici percursor,&laudarem quod non reciperetur ante
absolutionem, quia non debet recipi in religione speciali, qui est precisus a gremio uniuersalis ecclesiae, si tamen reciperetur, non posset puniri, quia post dispositionem Extrauag. Ad octauda, etiam in Diuinis non tenemur, vitare nisi excommunicatum denunciatum, aut notorium clerici posses
quando in rescripto adest clausula , teque absoluentes, vel aliter est ficta mentio de excommunicato, Io Andr. in d. cap. I. ibique Gem. sub num. 22. vers. ιcιma,Franch num. I 8. cum aliis A quibus hoc eod. tib. caP. 9.
t Potestas ferendi censuras trabit origi nem a lege euangelica . a Verba illa sa iacu . ligaueris super terram, quomodo sint accipienda .
a Uus βαι modus ferendi censuras, quo
ruresit inproductus. ψ D. Paulus usus est remedio censurarum. I eruntur opiniones circa articulum quo iuresit introducta obligatio ex
6 Probatur d. obligationem esse de iure ecclesiastico positivo. 7 Inferior non potui tollere legem supcrioris.
8 Ruipossvnr cum excommunicato com ν municare, remissiue . Vna determinatio plura respiciens deieral O minabilia determinat aequaliter. Hus tribuitur causaproxima. I Praece tum obedientiae,quo iuresit intro dueIumat a Privilegium apistolicum ut quis non
leviatur viLare excommunicatum an valeas.
is Cap. nulli de sent. excom. intellectus.l4 Summ. Pontifex communicans cum excommunicato non incidit excommu mcaι onem, um tamen non videtur
275쪽
iri Tractatus de Iure Personarum
a s Princeps iure directionis propria lege in
f gatur. I 6 Summus Pontifex abhorret colloqusa
17 Difisus non potest concedere priuil
ARGUMENTUM. Praeceptum vitandi excommunicatos quo ire sit introductum . C A P. XXXXII.
D intelligentiam pr mittendum est, tria in hac materia reperiri, quae simillima videntur, re tamen valde dissetant inter se, scilicet primum potestas serendi censuras; seeundum usus,siue modus, aut formaeas serendi. tertium praeceptum de vitandis excommunicatis. Quantum
attinet ad potestatem serendi censu- ras, ea quidem est in ecclesia Iure Euangelico, trahit enim immediatam originem a Christo apud Marab. cap. 13. siquidem Christus primo ecclesiae tradidit modum corrigendi fratre peccante, secundo statuit si te non auditarit, sit tibi sicut ethnicus, & Publicanus; aecuq.enim ligaueris super tetaram , erunt ligata de in Coelis. In hisa namque verbis traditam suis se ec- cIesiae potestatem ligandi non solum in sero interiori, sed etiam per censuras, tradit ibi D. Mugust. quem cae. teri communi consesu sequantur tum ibi, tum etiam in A.δεηι. dist. 2. ibique
T. vers. excommunicationem . SuareEL HUput. I s. sin. 2. num. a. quibus ex nostris adlinent Turrecrem. in c. si inimicus num. 6. I t. q. 3. uis. δε
censur. 6. I. cap. I. num. I. Σ. edicap. I. per tot. Alteri de censuri par. I.
distui. 3I . lib. I. cap. primo pag. 2 6. vers. Et ad dubitasionem. Midaeus Spino de te mentis in glos briar. I. num. l3. ver. Quare in hac veritate. I lis accedit Test in cap. nemo II. q. 3. Ubi D. Chrysos. nemrimquιt, con lemnat vincula Eulla, non enim b
mo est, qui ligat, sed Christus, qui hanc potestatem dedit, o Dominos fecit tam
3 ti bonoris. Quo vero ad usum, siue -- dum serendi censuras, qui in Ecclesia seruatur, tres sunt opiniones, Primael, itaq. de retraes. consang. g. I. glos. 9. num. 27 I. ubi pluribus probare nititur ante te em Euangelicam usum
censurarum fuisse apud Genti Ies. Sed haec opinio & si valde speciosa videatur,tame nulla ratione probari potest; nos enim loquimur de censura, prout continet vim,&ciauium potestatem, quae ante Christum, & Iegem Euangelicam adesse minime potuit. Con- esta vero per Tiraqueli. nihil aliud tuadent, nisi quod apud Gentiles aserant pro quibusda peccatis impositae
poenae non nullae excocationi similes, ut aduertit Contard.in I. di mari e. Secunda est opinio Turrecrem. ind. cap. si Inimicus, existimantis esse de 4 Iure Diuino. Tertia est Soti,&alio. rum infra citandorum asserentium usuin censurae serende coepisse tempore D. Paulin quia iple ad Galas. p. I. anathematiZat eos, qui contra sanam doctrinam euangeligantur di aliabi non semel tanquam ecclesiae doctor iubet nos a peccatorum consortio abstinere, ad Corintb. Epi I. I. V. S. O ad sh Fausemcelsis L. cap. 3. Quo vero ad obligationem vitandi excommunicatos quo iure sit introducta, diauersae sunt i torum opiniones. Prima est opinio Felini tu cap. cum
nonnulli num. s. desent. ex m. eiusti
man is eatu esse de iure Diuino, qua uis
276쪽
Extra Ecclesiae gremium existentium. Lib. IV.
uis poena sit iuris positivi, & hanc
3 eandem probare videtur, Abb. in ἀωρ. cum desideressub num.3.vers. quod
intellige eod. ni. Ducuntur tantum eX d. V. I 8. Masrbei, quod ut supra probauimus non pertinet ad prohibitionem communionis, sed ad potestatem serendi cen.
Secunda est opinio Guar. in caP.
Alma Mater par. I. S. I. num. a.
distinguentis intcr communicationem in Diuinis, & actionibus humanis, ut scilicet illa sit Iuris Divini, haec vero Iuris EccIesiastici. Verum haec distincti, cum neque iure, neque ratione
probetur, Ideo hac de causa mittenda est, ac probanda opinio, quam tuetur Suareet loco cit. Abstra. 4. nempe pro. 6 hibitionem communicandi cum encommunicato siue in Diuinis, siue inhumanis actibus este de iure ecclesia' flico positivo, & hanc eandem tenet,
Et haec mihi videtur verissima ex imtascriptiS. Primo ex auctoritate D. Thomae quς pis summa ratione suffcio m 4.
senti diu. I 8. q. 2. art. q. in addit. q. 2 3.art. 3.ad ecundum, Ibi enim aperte
sentit hanc obligationem oriri ex praecepto ecclesie, inquit enim praeceptu ecclesiae directe respicit spiritualia,& cideo qui communicat excommunica to in Diuinis, facit conis a prςceptum. Secundo si priceptum de vitando excommunicato in Diuinis, vel hu-7 manis esset de iure Diuino, ecclesia non potuisset illud in aliqua parte tollere , evo ni quidam 2 .q . non enim potest inferior tolle se legem Sua
Perioris, eap. eum inferior de maior.
H. At ecclesia pluries substulit huiusmodi praeceptum, Ergo non pO'test esse de iure Diuino. Minor probatur . Primo ex ext uaganti ad euitanda qdita in Concilio Costantiensi, in qua ecclesia ad consulendum con. scient iis timoratis, statuit quod nemo deinceps a communione alicuius in Sacramentorum administratione, vel receptione, aut aliis quibuscunque Diuinis, vel extra, pr textu cuiuscumque sententiae, aut censurae ecclesia. iticae, seu suspensionis, aut prohibitionis ab homine, vel a iure generaliter promulgatae, teneatur abstinere, vel aliquem vitare, nisi censurae fuerint a iudice publicatae, vel denunciatae, aut fuerint ita notori , quod nulla possint tergiversatione celari, aut aliquo mo do iuris suffragio excusari. Secundo hoc idem probat eficaciter Tes. incisi vere desent. excom. ubi Pontifex ex causa dispensat cum cruce signatis, ut
possint communicare cum excomInu.
nicatis. Tertio hoc idem probatur, 8 quia plures sunt personae, quae sp ciali Apostolicae Sed is milericordia
possunt excommunicatis communica.
re, de quibus in cap. omnis II. q. s. in cap. inter alia de sens. exeom. At si Wςceptum de non communicando
esset iuris Divini,hoc fieri non potuis.
set ergo. Quarto utraque communicatio siue sit in Diuinis, siue in humanis actionibus, eodem precepto reperitur prohibita, At idem Couar. fatetur praeceptum de communicando inhumanis esse de iure positivo ecclesiastico, ergo & praeceptum de communicando in Diuinis, quia una,&eadem determinatio plura respiciens determinabilia determinat utrumque aequaliter, l. Iam h Oures. δε υau.
pupill. l. quamuis C. de impiab. O aliis sub . ct wrobique DoLI. Quinto soluto praecepto ecclesiae de vitandis excommunicatis nullum remanet praeceptum in lege Diuina, quod praecipiat excommunicatum vitari, eo mo.
do quo vitatur ab ecclesia, nam dempto loco Matthaei in ea i8. quod dixi. mus pertinere ad potestatem serendi celaras,nullus alius remanet locus,ex quo probari possit.Nec refert quod D. Paul.ad Thely. praeceperit tantum non communicari cum illis, & ad Corino. I. cap. . iubet cum eis cibum non sumere O Io. Epist. a. cap.t. prohibet habitationem in domo, & mensam, ibi nolite eum recipere in domum, nec, Aue
277쪽
α 4 Tractatus de Iure Personarum Aue ei dixeritis, quia isti praedicta pro
hibent tanquam ecclesiae Apostoli,&m res non tanquam praeceptum a Christo datum, ut colligitur ex cap.
cur Apocto II. q. 3. quia, Vt mox distum est, Christus simpliciter dedit potestatem censuras ferendi. Similiter licet apostolus prohibeat Neophilum eligi in Episcopum ad Thimot. 1 .cap. 3 tamen hoc non facit ex
praecepto Christi,sed tanquam Doetor
Dices negari non posse quin huiusmodi prsceptum saltim originaliter debeat dici de iure Diuino, quia
Christus tribuens potestatem ex comis municandi, videtur aliquo modo censuras instituisse. Sed respondetur , hoc satis non esse, ut obligatio orta ex particularibus praeceptis dicatur iuris diuini nam cum talia precepta sint sermaligata ab ecclesia, que illis tribuit certos essectus, debent tribui ecclesiae tanquam causae proximae, & imm diate, non autem originali, ubi enim concurrunt duae cauis, quarum una subordinatur alteri, tunc licet prima causa inducat secundam,tamen si non inducit effectum , effectus tribuitura o causae proxime, non caust originali, ut probat Ies. in cap. continebatur, Oeap. Dir de homicid. O in L quaecumque gerimus deam oblig. Bald. in c. Imperiale g.illud.col. I. de probo. fud. alienat. er Federis. in proposito ergo licet habeamus causam primordialem in lege diuina, cuius vigore ecclesia constituit quedam praecepta prohibi. toria, tamen ista prae pia fiunt tribuenda ecclesiae, non legi diutus. St. militer videmus quod obedientia etiga superiores generaliter trahit originem a iure diuino, iuxta illud Pauc ad
Romanos capitulo i3. omnis anima potestatibus sublimioribus subdita sit,nobis translatum in eap. omnis ammadecens. & nihilominus praecepta quod obedientia praestetur tali modo, non sunt de iure diuino sed iure humano.
Et quidem si attenta hac ratione prae
ceptum de vitandis excommunicatis, esset de iure diuino, sequeretur quod cum obedientia erga superiores habeat originem a iure diuino. quinimo a iure naturali in ordine ad rectam rationem, quaelibet inobedientia es set cotra ius diuinum,&nat urale quod est absurdum. Remanet ergo firmum praeceptum
de non communicando cum excommunicatis, siue in diuinis, siue in ciuilibus actibus esse de iure positivo E clesiastico,ex quor et Deducitur primo, valere priuilegiuA postolicum, quod quis non teneatur vitare excommunicatum non solum in actionibus ciuilibus, sed etiam in
Confirmatur haec deductio, quia indubitati iuris est hoc posse fieri ab ecclesia per priuilegium in corpore iuris
clausum, dict. cap.omnis. II. quad. g. cap. inter alis,desentent. μι mmunIGAM. Felin. O retiqui in cap.nulli, in Princ.eod.tit. In contrarium ex diametro videturivi.in dicto ev.nulli, desenten. exc9m. ubi AlexanderTertius pronunciat nullos se posse priuilegio Apollolicae Sedis tueri, quominus excommunicatos vitare debeant. Huius testus timore , M. in principio aiserit non posse hoc
fieri ex priuilegio Apostolico. sed ut
non loquitur de priuilegio specialiter
concesso quod non teneatur vitare excommunicatos,sed de priuilegio generali exemptionis, cuius vigore ali. qui Religiosi praetendebant se exemptos a iurisdictione ordinariorum , adeo ut nequidem excommunicatos ab eis vitare tenerentur. Ad quorum praetensionem supprimendam emanauit dispositio,He.non ili, quae est pars,
& fragmentum dispositioni s cap. 3. de
278쪽
Extra Ecclesiae gremium existentium. Lib. IV. 27 s
priuileg. ut idem Pontifex Alexander Tertius plura resoluit, quae vigore priuilegiorum exemptionis praetendebLtur, & inter cGera in I. excommuni. eatos, decidit excommunaeatos esse ab eis iuxta Episcoporum sententiam vitandaS. Deducitur secundo, quod summus
Pontifex communicando cum excommunicato etiam scienter, quamuis novideatur illum absoluere, in in clem. ssummns,deIent.excom. tamen non
incidit in excommunicationem , quia cum prohibitio huius excommunica tionis sit iuris positivi,ea Pontifex non rq lisatui, cap proposuit e concesseraben. I. princeps. de legibus, omnium, C. detestam. Cardiu. in cap. nulli, in siue, de senten.excomm. ubi quod Princeps noligatur poenis propria lege inflictis, &ita firmat glos in c.ρ inimicus, 93. dist. O in cap.qui merito verbo pari, versio. Sed quidst, II .quaest. 3. O in cap.flat quando,wH.Salutationis,mersic ed pone quod Papa,issent.ex m. ct in dicto cap. nulli, verba Vitare,oodem tiι.ibique
Abb. num. 3.Felin. num. s. & iterum EAM. in cap. cum desideres, num. 3. de senten. excommvn. Ioan. de Lignano in eum. si summus, desenten. excommvn. Geminian. in cap statuimus, num. I I .de sent. excomm. ibi Franch. ante num. s.
verse. Licet aliud esset in papa. Et haec
est communis opinio. Contrariam opinionem tueri conatur Couar. in dicto cap. Alma mater, F. I.num. 3. ver c. NM contrariam. Ea
tantum ratione suffultus, quod prin-Is ceps saltim directive propria lege teneatur, cap.iusium,9. distina. cap. nosse incompetenter, 2.q θ. 7 .l. igua vox, C. de legib. Lex imperfecto, C. se resum. Lex imperfecIV θ.ri legat. 3. g.υθ.insit. qmb. mod.testamraria infir. Sol. de iusis. iurilib. I. quas. 6. art. 7. Item quia latio naturalis dictat princi pena eam legem seruare debere quam ipse tulit;
Retenta opinione communi ani Faduertere oportet quod etsi pontifex hoc praecepto non teneatur, nihilominus consueuit excommunicatorum colloquia abhorrere, & si quando 16 ex causa aequilin ducit audientiam dare Oratoribus excommunicatorum eos ante absoluit ad cautelam ad effectum audientiae tantum , Carinal. inclem.st summus, desint. com. Felin.in HAI.cap. nulli, insue,eodem tit. 17 Deducitur tertio priuilegium concessiim ab Episcopo, ne quis teneatur vitare excommunicatum nullius esse
momenti, Soccin. In cap. ter alia, uv.
a 2.9 a 3. de sent. excom. cui suffraga tur,quod non valet praeceptum Episcopi, ut quis debeat communicare cum
cxcommunicato, Ioan. Anur. in cap. cum desideres,vum-4.eod. tit.desciuent. excom. ct ibi Butr. nu. . Auctar. uum. 7. M.num. 2. Sν . in dicto cap. inter alia num. 24.
I Cum excommunicatis non est comma. nicandum regulariter. 2 Ratio prae scye regulae assertur.3 Maxima poena est inter nomines esse, Obominum carere consortio. 4 Iure ciuili quo pacty puniantur insordesentes in excommunicatione per an.
s Item quomodo iure T vi Neapo. litani. 6 Episcopas non potes concedere ut cum
Obligatiovitandi excommUnicatos afficit omnes. 8 Episcopus excommunicatum vitare te
9 Exeommunicatus alios vitate tene
Io Excommunicatus es istandus etiam extra territorium excommunican. iis . II Excommunicatus in una ecclesia, υ tavras est ab omuibus ecclesiis.
279쪽
ν 6 Tractatus de Iure Personarum
eatus ab alio Episcopo Utetur a suis subditis.
Is Obligatio vitandi excommunicatos oficit etiam exemptos.14 communicatis inuicem vitare t
1 y cum excommunicato etiam eontrito Osatisfacere parato, non es commuis
16 aeui capiι cum excommunicato communicare, adhuc illum vitare ten
17 Pluralitas delicti auget culpam, onminuit obligationem. I 8 cum excommunicaιο suam excommu nicationem ignoranti, non es communicandum . I9 Excommunicatio durat etiam excommumcatore mortuo,vel translato. 2o P cotarius excommunicatus etiam sappellet es vitandus. 2I βuoad obligationem euitandi nihil refert, O quis a iure, vel ab homine μ
ARGUMENTUM. De prohibita communicatione cum excommunicatis in genere. C A P. XXXXIII.
Egula est eonstituenda non li. cere fidelibus
communicare cum excommunicatis, Ita probat us. in cap. eum desideres, O in eapitulo significauit, ct in eapit. inter alia, ct radiitulo ac iis, O cap. 4
x Ratio prohibitionis est, vi contuis maciq vitium reptimatui, neaepe, texcommunicatus rubore sectius ad humilitatis gratiam, & reconciliatio nis affectum facilius inducatur, cap. cum non ab homine, de sentent. excom. cap. I. eod. tit. lib. 6. ad quod consequendum idonea visa fuit communio-3 nis priuatio, propterea quod maxima est poena esse inter Homines,& Hominum carere consortio, ι. hi qui, C. dae DomLVnde non mirum si Iure Cae
sareo quod solet famulari dispositioni
Iu ris Pontificii ut in cap. I. de nou. Oper. νι unciat. ad excitandos excommunicatos ad petendam absolutionem, ne in censuris insordescant, cautum est,& quaecumque-Communitas, seu personae quq per annum,in excommmnicatione propter libertatem Ecclesiae fractam ,& violatam perseuerauerit, ipso itire imperiali banno subiacet, a quo nullatenus extrahatur, nisi prius 4 ab ecclesia beneficium absolutionis
obtinuerit , ut in Aiath. deflat. 9 eonia suetud. contra libertatem Ecclesiae, g. item quacumque costa . Ici. O in urben. item quacumque, si episcop, ct
Herie. - s Regni etiam Neapolitani constitutionibus statutum est, ut permanentes contumaciter ultra annum in excommunicatione per prilatos, qui excom. municationis intulerunt sententiam, aut successores eorum, aut per Capitulum si ecclesia vacare contingerit M. nuncietur Curiae, di contra excomm nicatum poena debita per Curiam procedatur, ut in cap. item Haturmus, quου contingat int. desacrosan. erelo. Poena autem de iure Regni debita contra morantes in excommunicatione statuta est in cap. si quis substet demorantibus in excommunicatione.EX quibus plane patet poenas in excomis municatos inflictas omni iure probari. 6 Extenditur proposita regula primo ut procedat etiam si episcopus pri ciperet, quod deberemus communicare excommunicato episcopus enim non potest facere ex sua voluntate alique haberi pro absoluto,sed requiritur actualis absolutio,ideoq. praecep una de cin
280쪽
municando cum excommunicato ab eo laetum nullius est roboris, ita fita mat Io. Andr. in corp. cum isderes nu. q. desent. excom. quem ibi sequuntur Eutri nu. 7. Abb.num. 3. Extenditur Secundo, ut pari ratio ne non valeat priuilegium concessum ab episcopo, ut quis non teneatur vi iatare cXcommunicatum , Soccinus in cap. inter aha nu. 2 2.etiam 2 3. defint.
7 Extenditur Tertio, ut haec obliga.tio vitandi excommunicatos afficiat Omnes, nam iura, quae prohibent
laquuntur indistinete, &sic indistin cte debent intelligi, cap. omnis virius questos de poenIL O remiss. i. gener literis de legat praen. l. depreti fripublieant. Ias in l. non dubium num. 38. C. de lesius, cum aliis per Surd. constit. 27 I. num. 2 8. O decf. 77. numero q-s Qua ratione tenentur vitare ex . communicatos non solum inferiores,
sed etiam superiores quantaecumque dignitatis existant, ac etiam ipse episcopus, ut est res. expressus in Leap. cum desideres, de sient. excom. ubi hoc signanter probant Abb.nu. a. Amchar. U.6. Soccin. num. 3. O g. glosiud. cap. inter alia,numero Iq. f. eodem, Suarertom. s. disp. 1 f.J BI. . 7 Jubnumero quarto, versiculo quod adeo ve
s Extenditur Quarto, ut non solum
alii teneantur vitare excommunica. tum , sed etiam ipsemet excommuni catus prohibetur aliis communicare, cap. imal. e excesse b. Pralat. p. illud, de cler. excom. mimstr. nos. in cap. I. υreb. periculum de except.tib. 6. TuD. Bιich. Oahi communiter in saepe cit. cap.inter alia de sent. excom.prout de is communi testatur ibi Soccin.num. 22.
ubi declarat hoc procedere dumm do ipse excommunicatus sciat se esse excom.municatum, secus si ignoraret, prout etiam declarant glos. O DOLI.
Extenditur Quinto, ut haec obli.
gatio virandi excommunicatos proce
dat non solum in territorio excommuis mcatis, sed etiam extra in quocumque territorio ,& co rahendat omisnes indifferenter siue subditos, siue non subditos, quia excommunicatus quo ad v nam ecclesiam est uti talis vi tandus ab omnibus ecclesii is in toto II terrarum orbe, capituto a. ct capitulo 3. q. Ο cap. debent II. quavi. 3. capitulo primo , de Ireuga, ct pace, ct ibi signanter Abb. nu. 2.ubi quod e X- communicatio non clauditur territ rio , quia cum assiciat animam. & cor pus,sequitur persona sicuti lepra leprosum, cap.ad reprimendum e offic. or. din. glos. in cap. pisoralis, g. verum,
I a Qua ratione boni episcopi partes
erunt curare, ut excommunicatus ab
alio episcopo vitetur a propriis subdi tis, non secus ac si esset ab eodemmet
excommunica S cap. curae sit, II.
3.Huius detis. 99.num. Io. O hoc idem in facti contingentia censuit sacra con gregatio episcoporum in una Tropien. sub die 23. Nouembrim I 82. subdens quod ad illum effectum non est opus videre processum ab excommunica tore factum. Et pari ratione extenditur Sexto, ut obligatio vitandi excommunicatos assiciat etiam exemptos a iurisdi. I 3 ctione excommunicantis, nam quantuncumque sint eXempti tenentur nihilominus vitare excommunicatos ,
hoc enim sensus accipiendus est test.
in capituro nulli, deIent. excommumc. O in capitulo terito, S. excoinmun ca