장음표시 사용
121쪽
diensis dc postea CPolitanus Episcopus, qui primum Ecclesiae Beotensi praefuit, ut apparet ex Socratis L. I. Hist. Eccl. c. 2 . in fim quam eum Σῖάλαν pridem dereliquisse memorat, cum Synodus Antiochena , . qua Eustathius Antiochenus Episcopus a munere remotus est, haberetur: Claruit itaque tempore Constantini M. & paulo sub quentibus. Alter est XIV) EusTATHIus Episcopus Ber ensis quem ob munificentiam in auditoria juris Academica exornanda magnopere la dat Zacharias Episcopus Mitylenaeus in Ammonio p. I66. Ed. Barth. Is magnam habuit, de quo alibi, controversiam Cum Photio Tyriorum Episcopo, . qua de re vid. Ius Graeco-RO p-277. Saepius is in actis Concilii Berytensis. voca tur ευλαβεςαὶος g πισκοπ' optimus Episcopus, cui ipse cum adversatio suo Photio interfuit, at- . .que hunc in modum eidem subscripsit: c-οιοι
Ab eo vero distinguendus est alter Eustathuus , qui primum urbis βε θλι prope Antiochiam, de dein Antiochensis Syriae fuit Episcopus, Sc tempore Constantini vixit, de quo SoZomen. L. II. Hist. Eccl. c. a. Atque is ipse est quem pariter in Synodo Antiochena dignitate sua exuerunt, qua de re tam grauis in Ecclesia Antiochena orta fuit seditio , referentibus pluribus Eusebio. L. III. Vii. Constantin. cap. D. Socrate Hist. Eccles L. I. C. 24. dc Theodorito L. I. cap. 13. Atque hi sun illi Beotis eruditi, qui meam non effugere me
122쪽
Iureconsultorum Academia. δ moriam. Plures dubio procul alius industria
adferret. Nos enim eos tanto studio non inquisiuimus, memores, quod eam rem heic loci παρερρος quodammodo tractemus.
Absoluimus itaque hunc de Ser3tensi Iciorum ademta, DEO propitio, libellum. In
quo tamen , quin nonnunquam, communi sorte humani ingenii, errores nonnullos admiserim, nulla ratione ambigo. Speraui tamen fore, quo lectorem non usque adeo morosum nanciscerer, qui, si naevos deprehenderit, eosdem mirum in modum extolleret. Ipse enim, qua possum & qua par est, humanitate eorundem veniam rogo, cui nihil gratius accidere poterit, quam si quis erranti comiter rectam monstrare viam velit. Quod si ea ratione ac modestia fiet, qua ipse me usum esse praefiscini dicere possum, cum ab aliorum sententiis in alia ire debui, habebo quod in magna felicitatis parte Collocem. Sin vero mordaci dente haec cupiat quis arrodere, aut adverse Scripta interpretari, hunc, ut summi prius Magistri regulae quod tibi non vis fieri &c. memor es le velit, summopere rogatum cupimus. Quoniam autem me absente liber impressus est, ea, quae Typothetae incuria corruperint eum σαάλμακτα, quo Lector aequus c tare adeo nolit,sed emendare potius,omni p.riter humanitate contendimus.
124쪽
ASINI, QUA PERCUTIENDIS PHiLIS
IS USUS EST SIMSON, ALIQUA RΛTIONE IN MILITAREM COHORTEM TRANSA FORMAR1 POSSIT
Hallens German. F. t. Scriptura sacra cum veneratio ne tractanda. g. II. Locus ex Iud. XV. de maxilla eum Tremelliana, Lutheri, nostra, & Autoris observ. Versione exscribitur. s. III. Per maxillam non esse cohortem militarem intelligendam ostenditur bisoriae nexu, & verbo NY , inuenire. f. Iv. Demonstratur Fn, Ie-ahi non esse vocem πολυ σημον. prole es comm issae in nominibus propriis.. S. V. Lecti, non a rin, la. ehach, sed nn, descendit. Nee signifieat rebar aut ρο- sentiam. g. VI. Sed tantum maxillam, quod inductione omnium exemplorum & adstruitur. s. VII. recha-
mor asinum , Chomer instra sum significata Etiam acerui notio pessime hie uuadrat. g. viII.. Quid pro prien u. Nihil minus notare quam Macris ostendiatur. g. IX. Integra phrasis perlustratur n)'u'mri 3 . in qua nulli milites compa rent. x. ri , extende re manum. Cur Simson manus extendit. g. xl. rea: Fere, erudire. An in Hiphil in usu. g. XII. nandum a , quid st. Per δρου aliqua re. s. X1IL Uerba explicantur rann, de Astino praestantissimo. F. XIR abiicero manali
Ramath Lechi nomen loci unde. I. XVi. An Atheorum gratia inuet tenda sit maxilla in cohoriai dies.
125쪽
I1r. I. P. HE INII Dissertatio
tem. Exempla plura H l clade Io o. virorum nihiI, oum, Simsonis non dissi- l suo robore perpetrauit edi- milium. I. XVII. i Simson , tius. I.XVIII.
cupato peruoluendis obfruationibus, quae
vernacuis Idiomate Anmr INT. Halae prodiere, incidit numero sep ima, cuius Autor, qui nec doctrina caret, nec ingenio, mihi tamen prorsus ignotus est, Vulgarem interpretationem loci Dd. XV, U. I6. &c. qua maxilla Asinina Simson fertur ingentem hostium edidisse stragem, ut creditu dissicilem, & Atheorum irrisionibus subiectam , exagitat, & pedibus manibusque contendit, frustra hic de osse animantis auriti Cogitari, cum in eius sit sussicienda locum valida militum cohors, qua auxili ante Philistaeos Simson profligauerit. Tum temporis, cum haec primum legebam, refutationem ado nare superuacaneum duxi, arbitratus, elapso tot annorum spatio, sententiam illam dudum exterminatam omnibus fautoribus destitui. In utroque falsus fui. Nam & neminem vidi, qui eiecta cohorte maxillae dignitatem asseruerit ; & non sine stupore multos huius offendi impugnatores; qui Hebraicarum literarum prorsus expertes, a quarum tamen cognitione tota litis determinatio pendet, procul dubio fama & eruditione Autoris viri abripiebantur. Igi- . tur, quanquam alius jam me inscio extuisset, qui maioribus & fortioribus telis turmam, quae maxillae asininae gloriam eripere Videtur, confecerit: Non tamen me in vanum Asia patrocinium suscepturum
126쪽
existimo, quoniam nec alterius refutationem Fidi, nec alii mecum viderunt. a) Vix plagulam primam typographo imprimendam
tradideram, cum, eccet insperato ad manus peris uenit Dissertatio de ΜAXILLA EAM SONIT Ic A apersonata fua Metamorphos vindicata , er Famosis obseruationum Hallensium collectoribus opposita a
specto titulo pene mei me poenituisset laboris, qui post Homerum Iliada componere non amor sed perlecto volumine tantum abest, ut Poeniteat, ut potius milii grati stimum accidat, me illud non prius conspexiste: me quippe a proposito deterruisset. Nunc vero, utut eundem intendat scopum viraque dissertatio, tantum inter Hamiensem & meam intercedit discriminis, ut pro diuertis omnino sint habendae. Illa videlicet, uti Autorum numerosa citatione, & superflua, fere dixerim , allegatione horret: ita mea ratiociniis & argumentorum numero ac pondere gaudet. Vtramque conferendi cui dabitur copia disterentiam notabit.
S. II. Principio non supprimo indignationem, quam
Autoris es. exordium meae menti ingessit. 2
thmien. Si fabula ex mythologo Graeco deprompta, aut Vlyssis quaedam de poregrinatione sua narratici 1 a p.r
127쪽
pertractaretur, ferendum esset anteloquium : at δυuinis oraculis, quibus aeternae salutis nobis fons r seratur, venerationem debemus, quam tribuunt
Regio diplomati ministri Maiestati addicti, & quidem tanto maiorem, quanto altius Regem hominum, supremum - quod temperat omnia nutu Numen supereminet. Nec vero de re leui hic agitur , utut maxilla asini, Verum ex pronuntiato ipsius Aul. cl. de conuincendis Atheis, & f iuolis Antigraphorum illussionibus refellendis, materia sane graui m rigorose excutienda. Speramus vero, uti aliorum Autorum beneficio Vulpes antiquam retinent speciem, nec stramineis famolis unquam' loco cedent, nostra hac disertatione, explosa suppotatilia turma, asini maxillam sartam tectamque conseruatum iri.
solui est loqui, σ proiecisset maxillam e manu sua, Pt l
128쪽
ψ voearu locum illum Ramath - Lechi. Sitiebae autem valde quapropter fidit Deus cauum quo
dam , quod es in loco illo Lechi oec. Lutherum nunc audiamus: und erfand eliuit 'uleii Esela/
I uenit Simon rocentem asini maxillam, quam extensa manu prehendit, eaque mille viros percussit.
Postea clamauit: Maxilla asini , asini praefantis mi , maxilla asini cecidi micis viros. auumque niuisset sermonem, proiecit e manu sua maxillam, unde locus ille posea nomen accepit Ramath - Lecti i. e. proiectio .maxillae.) Sitiebat autem valde -- Et aperuit Deus Heulam in loco) Lechi Autor clar. hunc in modum conuertit: Θim*n 'nb eis
129쪽
116 I. P. HE INII Disseristio fit ιiehen &c. Stupenda expositio , quae si vera est,
talpas quoscunque fuisse interpretes veteres & νece tiores oportet, quibus ne minimum i quidem huius rei suboluit. g. IV. Tantum vero abest, ut eam admiremus, ut omni ratione reiiciendam censeamus, cum historia ipsa, eius connexio, singula verba, phrases singulae diuersum quid & alia omnia arguant: quod ad demonstrandum ordine nos accingimus. Historiae rece sio primum nobis telum suppeditabit interimendae Har. Autoris sententiae. Simsion Heroum omnium robustissimus, qui Hercules quoscunque, Pol Ebe mos, Milones innumeris post se Parasangis relinquebat, accensis trecentarum beneficio vulpium Philistaeorum satis & affectis ingenti plaga hostibus ad
Petram Elam concesserat ; Eum fugisse rati Philistaei, Iudaeam sibi tum temporis subiectam, infesto exercitu invadebant, incolasque ipsos adigebant, Vinctum ut adducerent Simsonem. Hinc Israelitae Sim nem ita alloquuntur: siquidsecisi nobis: nosine nobis dominari Philistaeos. Deinde colligatis manibus Heroem hostium conspectui sistiunt. At ille, quam primum clamores iubilantium audit, Spiritu diuino
actus, ruptis momento citius funibus, maxillam , quae oculos primum incurrebat arripit. SeCundum Autoris cl. mentem non maxillam reperit, sed mi-tites. M Demus interea =n, Mesai maxillam) vel 'non Chamor sinum) milites innuere. Erg Simson improuiso milites offendit. Quinam, &Vndenam illi armati P Ex una parte stabant Philistaei
130쪽
exosum Simsonem at vinculis constrichim, cum jubilo excepturi. Ex altera Iudaei ligatum deducebant Heroem. Nemo praeterea aderat. Igitur iterum quaero: Quinam & undenam milites, quos Simson reperit Z Non erant ex Iudaris, qui poten tiam Philistaeorum adeo pertimescebant, ut etiam ipsum liberatorem suum vinetiam hostibus proderent. Multo minus ex Philistaeis, qui Simsonem cane peius & angue oderunt. Hinc Epinicium capto Sim- soni inclamatum Iud. XVI, a . Dedit Deus in manus nobis inimicum nostrum, desolantem regionem nostram,qfunera nostra multiplicantem. Vnde igitur Armatos Simsonis adiutores excutiemus t Num forte formicarum quaedam nubes in humanum transibat
genus, quod in Aiaci gratiam Iouem Olim fecisse fabulanturi An proiectis a tergo lapidibus Deucalionem imitabatur Simson, Inque breui spatio, superorum numine, Saxa Missa viri manibus faciem traxere virorum ZVtrum coelo delapsiae turbae Angelicae corporibus humanis indutae in auxilium Sim ni properabant Num denique vipereos sparsit humi dentes, ut inde
glebae coeperint moueri,M humeri, pectusque, onerataque brachia telis, extiterint, creueritque seges ci fleata virorum. Horum unum, quin factum sit, dubitare non debemus: quia aliunde non suppetebant milites. Malum tamen est, scripturam nescire huiusmodi miracula, & in Graecia Cadmum puluerem serpentinum consumsisse omnem, ut nihil Simsoni superfuerit. Autoris cl. hic