장음표시 사용
11쪽
rint,quid de effusis,dejectis &c. flatuerit praetor, quid de nautis, cauponibus & stabulariis Rc.
Ad TIT. VI. De assionibus ea omnia, quae in iure fiebant, exponuntur. Docetur ergo s squinam magistratus Romae & in provinciis judiciis privatis praefuerint, quid fuerit im
perium & jurisdictio, ubi ius dictum, quid
veteribus fuerit tribunal, quid locus planus λquinam Praetori adsederint , quibus diebus jus dictum, quinam dies dicti nefasti, atri, ominosi, intercisi, fetiales, quo ritu facta sit injus vocatio, acti onis editio, postulatio, qu modo conceptum Vadimonium , quomodo actio intenta λ quibus formulis & ritibus vindiciae postulatae in rei vindicatione ; quibus formulis omnes reliquae actiones institutae,quid 'interfuerit inter actiones arbitrarias , bonae
fidei & stricti juris, quo ritu postulati judices, qua formula iidem dati, quomodo numerus testium a praetore praescriptus, & quomodo fasta sit litis contestatio ΘΑd TIT. VII. Guod cum eo, qui in aliena potestate est negotium gestum esse dicitur, agitur de actione institoria, eaqtie occasione ostenditur, quo loco mercatores apud Veteres Romanos fuerint, quaenam eorum fuerint coulegia , quinam institores , &c. Eodem modo explicatur, quales fuerint Romae exercitores ., quibus formulis actiones institoria, exercitoria , tributoria & de peculio institutae sint . Accedit historia SQ Macedoniani. Ad TIT. VIII. De aflionibus noxal. actionum harum natura, formula: & origo ex XII. Tata ostenditur.
12쪽
Αd ΤΙΤ. IX. Si quadrupes pauperiem se iasse dieatur , actionis quadrupedariae origo& natura ex XII. Tabulis ostenditur . Acce- dunt nonnulla de lege Pesulania de cane, &quomodo canibus alligatis inscriptio addi,
Ad TIT. X. De iis per quos agere possummus, Advocatorum, Cognitorum , Procur torum origo ex historia traditur, additurque nonnihil de dominio litis d. . 'Ad ΤΙΤ. XI. De satisdationibus , earum indoles ex vetere aeque ac novo jure describitur ι Ad UT. XII. De porreenia is pomporariis nationHus, quaenam actiones perpetuat, quaenam S: cur iIlae annuae &i temporariae fuerint, ostenditur.
Ad TIT. XIIL & XIR De exceptionibus o Meplicationibus, quomodo illae in iure prolatae , quomodo formulis judices dandi in. clusae sm, ostenditur. - , Ad TIT. XVa De isterdictis , eorumque origine, natura, rumulis agitur. ' Ad TIT. XVI. ne poena demere lirigantium spraecipue de jurejurando calumniae & eat mniatorum poena ex antiquitate disseritur. Ad TIT. XVII. os officio iudicis. Quemadmodum titulo VL-ea, quae in rure fiebant, ita ad hunc titulum, ea, quae in judicio fi bant , exponuntur, ostenditurque, quibus se
mulis dati judices , unde , & quomodo lecti sint, quos in consilium adhibuerint, qu modo in leges jurarint , quo ritu dies iud, cii diffindi, absentes edictis citari, praesentes
13쪽
llo Index Titulorum panis Secunda. , calumniam iurare, caussam conjicere, comsueverint, quomodo dixerint oratores , &- quo pacto denique lata sit sententia. Ad TIT. XVIII. De itidietas publicis, tum
de judiciis publicis tum de judiciis populi,
tum de legibus ad varia crimina coercenda gomparatis agitur. De iudiciis publicis ostenditur, quomodo a popularibus actionibus, a judiciis populi & cognitionibus extraordinariis disserant , quae crimina iis vindicata , quibus poenis in reos animadversum , quinam iis praefuerint quaesitores , quisnam I dex quaeuionis, quinam reliqui judices fuerint quomodo rei in ius vocati, quomodo nomen delatum, quomodo deinde rei vestem mutarint, quomodo patroni adhibiti, qu
modo prima ac deinde secunda sit instituta actio, quomodo sententia lata &c. De iudiciis populi refertur, quo pacto dies dicta sitreis, in quibus comitiis factum judicium ,
quomodo rei citati , ter accusati & citati sint, quomodo promulgata rogatio, quom
do reus defensus, ipsaque sententia lata per suuragia populi Denique leges de crimine majestatis, de adulterio, de sicariis, parricidio , de falsis , de vi publica Oe privata,
de peculatu, de repetundis, de se gio Mambitu latius explicantur, t
14쪽
LIBER TERTIUS. Τ I Τ. I. De Hereditatibus , qua ab inrostaro
Uam libera&Iata laetit Roman rum de facultatibus suis dispone di facultas, ex iis, quae adhuc dicta a nobis sunt , satis intelligi-
tur. Si quis Vero eo arbitrio non esset usus, bona devolvebantur ad proximas necessitudines, eaeque hereditates vocabantur legirima, L. I. 2. 3. .D. de periri heredit. L. I. g. 8. D. ad SC. Teroll. nec non hereditates intestarorum.
Auli. Collat. Leg. M . o Roman. XCL Quum ergo antiquum succedendi ordinem totum immutarint leges recentiores, & maxime N vella CXVIII. operae pretium facturi videbimur, si antiquitates Romanas hic rimabimur . paullo accuratius. I. Veteres Romani interessione intestat 1 phari; rum non id agebant, ut heredeS , quos de- omnium functus reliquis chariores habuisse videretur,
c quod principium postea Iustiniano placuit rede, sui
sed ut facultates peRes familiam manerent, Λ ε nec
15쪽
a 2 Anti Rom. Ad Itistiti Nec ad alias gentes pervenirent. Itaque nδnal os ad intestatorum hereditatem vocabant, Quam qui eiusdem essent gemis & familiae. V. A. Bynkers hoek Obs II, 1. Et hinc est, quod huiusnodi hereditates REDIRE dicerenturi .
Terent. Andr. IV, v. q. Eius morte ad me lege
REDIERUNT bona. Ad quae verba adposIte Donatus: Hic ius eμaclaυit , dicendo: REDIERUNT, quia in familiam redeunt, si non est
heres de proximo, aue ex re mento . Primo
omnium in estatorum hereditas deseratur
HEREDIBUS SUIS; idque de legibus XII. Tabularum est, sa in quibus ita fuerat caurum: AT SI INTESTATO MORITUR , CUI SUUS HERES NEC ESCIT , ADGNAT US PROXIMUS FAMILIAM HABETO. Paull. L. 9. g. a. F. de liberi orpsum. Ulpian. Fragm. XXVI, I. Iac. Gothost. Leg. XII. Tab. Tab. V, 2. Non ergo singulare fuit
in XII. Tabulis caput de successione suorum, nec proprie dici pctest, eos ad luccessionem lege vocari, quia per se & ipso ju e heredes erant, & jus sui heredis eos dominos quodammodo faciebat, aliam vivo parente: g. 2. f. de hered. qualia or disser. L. II . . de lib. o possum. adeo, ut eorum successio non tam hereditas esse videretur, quam continuatio dominii . Cujac. O . XXV, I . Iac. Gotho D. ad
Immo & jam antea sub regibus heredes suos ab intestato primos omnium successisse, exillimat Schultinges ad Vlpian. Fragm. p. 66s. ea . que in re discessionem facit a Galvano, de Usuffuri . UML ι 3. siqv. qui hanc legem ex incitutis Solonis derivare mavult. -
16쪽
Leg. XII. Tab. V. Ant. Faber de Error. pragmar. Dec. XIII, err. I. b
II. Vocabantur vero heredes SUI, in potestate defuncti positi, quique proximum pote- Thesb statas locunxobtinebant. Tales erant & filii ,& des sui3 ifiliae . Neque enim Decemviri ea in re 1equuti - . ierant ius Atticum, quod primo ordine filios, & φ . t post eos demum filias ad hereditatem paternam admittebat: I saeus Grat. IX. Sed ab initio urbis ' i. filii & filiae aequo jure heredes sui erant. Peri Z.
Ad L. Vocon. p. 13 3. Porro sui heredes erant nepotes & neptes ex filiis masculis, quos inpo- testate avus habebat, dummodo in potestatem patiis non essent recaturi. Cai. Insi. II, 3. 6. Pauli. Recepi. Sent. IV, 8. .seq. Ulpian. Fragm. XXII, 16. Nec intererat, naturales ellent hi liberi, an adoptivi. Immo& uxor, quae in manu Crat, & nurus, quae in manu erat filii, quesnquis in potestate habebat, inter suos heredes reterebantur, teste Ulpiano Fragm. XXII, 14. BZ CaJo apud Auctorem Critat. Leg. Mo c. σRonti Tit. XVI, 2. GAI. Noὶt. Apr. XVIII, 6.
Dionys. Halic. II. p. usi se Idem ius sequiore aevo consequebantur liberi legitimati, sive per iubsequenS matrimonium, sive per curiae dationem , sive per rescriptum principis ,
modo b9 Praeeipue huc faeit locus Plauti Trinum II, 2. apud quem Lysiteles patri ipterroganti, num de suo amico subvenire 'ellet, respondet:
quod tuum est, meum est: omne meniso autem tuum.
17쪽
etiam acincensebantur Postumi,reveris si ex captivitate. Bis man
essent, ut succederent. g. 2. Inst. h. r. III. Quin & ps mortem patris nari, vel reversi ab hostibus, aut ex primo secundove mancipio manumissi , cujusve erroris causis probata, incer non essent in potestat sus ramen patris heredes efficiebantur, ut tradit Pauli. Recept.Sene.IV,8. 7.
Quem locum ut intelligamus, sciendum est loqui eum L de postumia: nam & hi sui heredes erant, qui si vivo parente nati essent, in ejus potestate fuissent futuri. II. De reversis ex e privitate, qui ut omnia jura, ita & civitatem ac suitatem postliminio recipiebant g. 4. Ins' h. t. a III.) De filiis ex primo is secundo manci pio manumissis. Si enim filius fami lias emancipandi gratia alicui fuerat mancipatus, ac in 3 hujus mancipio ad tempus manserat s quod 'poterat fieri, amittebat iura suitatis. Ex primo vero & secundo mancipio manumissus, eadem recipiebat, si quidem non nisi ter venditus & ter manumissus poterat a patria potestate liberari. Quemadmodum ergo primum & secundum manumissus si tertia mancipatio non accessistet testamentum patris rumpebat I UL lPlan. Fragm. X III, 3. ita idem & ab intestato succedendi jus recuperabat. Ca j. rem Π, 8. r. Denique & IV.θ de iis loquitur Paullus, quorum lσrroris caussa fuerat probata. Per errorem scili- ν et nonnumquam contrahebatur matrimonium
inter disparis conditionis personas , velutIfi civis Romanus peregrinam aut Latinam ,
d) si in eaptivitate obiissent, fingebantur ante mortem decessisse ex lege Cornelia. Ulpiam Fro1m. XXIII, I.
18쪽
aut dedititiam duxisset, quam civem existim rat; aut si civis Romana per errorem nupsisset peregrino vel Latino, vel dedititio. Quotiescumque id fuerat factum, cessabat suitas, siquiadem liberi ex ejusmodi nuptiis procreati in potestate esse haud poterant. Ast si erroris caussa probata erat , parentes ipsi aeque ac liberi eorumdem & civitatis & familiae iura
IV. Hi ergo heredes sui omnes quidem he- Iv. . reditatem partiebantur, sed ita, ut filii filia, modo herque in capita: remotiores in stirpes, hoc est, g .a. 'in patris tui locum portionemque succederent. rint f. 6. Inst. h. e. Nec ullum inter filios filiasque, neeotes neptesque intercedebat discrimen ,
quippe qui aeqius portionibus nullaque habita
sexus ratione defunctorum hereditates cons quebantur, ut erudite docet Iacob. Perizon. Diff. de Leg. Vocon. p. 13 3. sq. Ast has quidem feminarum hereditates demum coercuit lex Voconia, in qua praeter alia fuerat cautum,
ne femina ad ullam defunctorum successionem
admitteretur. Perlaon. Le. p. 13s. Eaque χεetiam ad heredes suas & consanguineas pertianebat , adeo, ut neque unicam filiam heredem instituere liceret: August. de Civiri Dei III, 11.
immo ne fidei quidem eommissam heredit,tem restituere ei feminae, cui destinata erat a testatore. Cicero de Fimb. II, II. Nec enim tantum adtestamenta haec lex pertinebat, Verum etiam ad hereditates ab intestato, ut i culenter idem demonstravit Perizonius p. ros.
19쪽
3 6 Ant. Rom. Ad IUULis vir. p. I 62. retulisset , Scipionem Africanum hereditatem maternam permisisse sorori-hus , statim addit, i ς ἀυτω προσῆκε Hy τους νίμους, ex qua nihil ad ipsa seeundum ire es pertinebat. Ubi per νόμουs, leges, intelligenda lex Voconia. Ex quo vero lex illa Voconia oblitterata est per opulentiam civitatis : Geli. NOA. Att. XX, I. mansit tamen mos, ut feminae ad hereditates legitimas saltem ultra consanguineas non admitterentur.' Quod instituturn ex ratione legis Voconiae derivat. Pauli. Recepi. Sene. IV, 8. ΙΣ. v. Inter V. Ad uxores quod attinet, eae, si in manu suas he- erant, inter sitas fuis e heredes, adeoque mari, hi successisse , iam supra g. II. observavimus, Eam uxo- idque diserte tradit Dionys. Hal. II, p. 93 ubi res, quae eas dicit fuisse κοινω- παντων γρηαάτων
convelle τε ρμηνις pes omnium bonorum parit' aerant. Derorum. Idque- confirmatur exemplo Laurentiae, quae mortuo marito Tarrutio, admodum locuplete , omnium bonorum ejus facta est CompoS. Macrob. Sarurn. I, Io. Pluti Quaest. Eo n. XXXV. Quamvis, utrum ex te si amento, an ab intestato successerint, nondum liquet. Astpostea & id mutatum , forsan quod rarius Nxores in manum convenire coepissent. Unde invaluit, ut denique uxores non nisi ex edicto Praetoris ad honorum possessionem Vocaremur. Qua de re infra erit agendum. vI. ius VI. Tollebatur illud jus sui talis cum ma-suitatis jore ac inedia capitis deminutione, tum ei iam civi ncipatione . Hinc emancipati omni heredi A te excidebant , nec ullum erat re
medium jure civili proditum ad aliquam
20쪽
Zἰb. III. TD. I. . I paternarum facultatum partem consequendam, s. 9. Inst. h. r. Immo nec emancipatorum filii si essent post emancipationem concepti, suorum heredum loco erant avo, g. 9. IV. mod. iuspatr. hor.s . adeoque nec hi ullamavitae hereditatis partem sortiebantur, quem admodum nec adoptati a filio emancipato.
Pauli. Recepi. Sent. IV, 8. I 2.
VII. Consuluit tamen ema Πcipatis Praxor, re vinaturali aequitate motus: siquidem edicto UN- mancipa- DE LIBERI eis dedit bonorum possessionem iis succuro non secuῖ, ac si tempore mortis in potestate Ic - Pparentis fui sient, T. D. unde liberi, eoque beneficio etiam emancipatorum liberi fruebantur: non vero eorum adoptivi, qui ne quidem tanquam quasi cognati bonorum possestionem
petere poterant. Pauli. Recepe. Sent. VI, 6. I 2.
MeC eodem praetoris edicto vocabantur ipsi emancipati, si se aliis in adoptionem dedi Lsent, nisi ante mortem patris iterum fui sientemancipati. Tunc enim jus Praetorium versus suum parentem recuperabant. Ulpian.
Fragm. XXVIII, 8. g. Io. II. Inst. h. r. VIII. Asst omnia haec ius recentius correm is retr ---xit, quippe quo & emancipati ad parentum recentius, succeisionem vocantur μυ. CXVIII. I. col- quo di
latis tamen bonis antea acceptis, & ipsi, te Isi is,
qui se in adoptionem aliis dederunt, per L. & enun
IX. Quae de nepotum neptiumque succes- 1x 'sono supra diximus ea ad eos demum easve potes ex Pertinent, qui quaque ex virili sexu descende filiabus hant. Nam qui ex tiliabus nati Iuerant nepo gliatosus, aut ea neptibus pronepotes, ii non una succed