장음표시 사용
21쪽
successionem vocabantur, sed post agnatorum lineam inter cognatos connumerari consueve rant. g. Pauli. Me pr. Sene. IV. 8. Io. Ast hoc quoque mutandum putarunt Valentinus, Theodosius & Arcadius , Impp. I. s. C. de suis or cogit. lib. qui iusserunt nepotes ex filia avo materno aviaeque una cum defuncti filiis ac filiabus succedere 3 ita tamen, ut du s tantum partes maternae hortionis acciperent , tertia penes filios filiasque maneret . Sed & id denique mutavit in No- valla CXVIII, r. Iustinianus. a Ix. Περε- IX. Id adhuc videtur monendum, suos her des sui des, quia ipso jure tales erant, etiam ignorambin . te esse hereditatem consequutos, veluti furioisi in igno. ωS, infantes, peregrinantes, nec tutoris a rantes. Etoritate pupillo, nec furiosis consensu cur toris fuisse opus, nisi forte solvendo haude set hereditas. Pauli. Reeept. Sent. IV, 8. s. o s. Τ I T. ILDe Legitima Agnatorum successime.
DEScientibus heredibus suis, Lex duod
cim Tabularum ad superiorem titulum I. I. relata, ad successionem ocabat proximos AGNATOS , & his quoque deficientibus ε) Voeat id jus barbarum priae pio Novelia XXI. quum tamen & Deus filios filiabus in hereditate praeserendos sanxerit Num. XXVII, 8. Cons. Iae. Perizon. ad L. Geon. p. IN. Selden. de Success. Hebr. 1. PQ, a.
22쪽
tu. II. TU. II. Isthus GENΤILES . Unde de legitima agnato rum gentiliumque successione ad hunc titulum erit agendum. I. Αgnatos definiunt aureconsulti, estgustea I. Agrui
per viritissexus personas cogna ione conjunatos , quinam
sive naturale sit id vinculum , sive civile , quale aest adoptio . Nam & per adoptionem quis agnitionis iura consequitur . g. R. Inst. h. r. Dictos vero ita putant , quasi in pareae nutos, g. I. IUD. de legis. Agn. turela s. I. de legit. vn. success. eamque etiam legitimam cognationem Vocant. Cal. 8. 3. L. m. s.
uir. α Grie. nupt. a) Sed quamvis ea omnia recte se habeant, si agnati opponantur cina. νῖs: minus tamen sufficit definitio, si agnati distinguendi sint agentilibus. Nam & hi sunt Cognati , per virilix sexus μηsonas cognarime conuntii , & tamen in Legibus XII. Tabularum ab agnatis sejunguntur . Quare paullo accuratius ex antiquitatibus Romanis , quinam nati, quinam gentiles, quinam cognin d nique dicti sint, erit indagandum.
II. Romanorum multae erant gentes, patri- Π. Romaciae parti in , partim plebeiae, 0 quas accurate myuῖς ae1ccipierunt Glandorpius, Ant. At guttinus, Ita , no-
ia Alias tamen legitima cognatio ea est, quae adoptione constat, adeoque opponitur naturat. L. . g. 2. D. degνadib. in os . ConL Brisson. de
Verb. Sign. Lιb. X. voce legitima gognationes .
U Equidem antiquissimis re i publieae temporibus soli patricii gentem habere dicebantur. P. Decius apud Livium X, 6. Semper ista audita sum eadem, νοι solos gentem habere. Hinc ec iam
23쪽
1o Ann Rom. Ad In P. ditamentis locupletarunt Car. Patinus Adi Vatia tantius. Singulae gentes nominibus suis distinguebantur, & hinc pens alia dicta est Co , netia, alia Sempronia, alia Tullia, alia Cincia, & sic porro. Quemadmodum vero fieri solet, ut gens una in varias stirpes ac familias abeat siti hinc Romae unius gentis plures fuere familiae, quae & ipsae cognominibus suis discernebam
tur. Festus p. 291. Gens adpellatur, qM ex multis familiis conficitur. Sic e Cornelia gente natae sunt familiae Scipionum , Lentulorum, Stillarum, Cinnarum, Co rum, Dolabellarum .
Denique quum & familiae denuo in novas stirapes abirent, faectum est, ut hae agnominibus secernerentur. Sic gens Virginia in plures familias abiit, hinc cognomina, Tricosorum, Rufforum, i&c. Tricostis iterum in diversas stirapes divi sis, nata inde sunt agnomina Rutilorum& Caelimontanorum. Et inde est , quod Romani tot usi sint nominibus quorum primum , quod personae proprium erat, pra nomen; H se
iam patricii alii majorum, alii minorum gentium dicebantur. Sigon. de antiquo iure ciν. Rom. I, 7 . IO9. At postremo quum honores, auspicia , connubia cum picbe communicarem. tur 3 etiam gentilia jura acceperunt plebeji. Unde aliae gentes patriciae, aliae plebejar. Utrasque studiose descripserunt Fulvius Ursinus, Carolus Patinus, Uaillantius, Ant. Augustinus, Glandorpius, aliique. e a Singulare id fuit in gente Sulpicia, qtiod duplici semper praenomine usa sit , altero cominmuni Serosus ; altero proprio singuli S. e. g. ca-jur. Fulv. Ursin. defamil. Rom. p. 263.
24쪽
. Lib. LI. Tir. II. 2 reundum quod universae genti commune, nomen , tertium quod familiam ex ea gente notabat , cosinomen I & quartum denique, quod stirpem plerumque ejus familiae vel aliquam rem gestam, vel fatum habitumve corporis aut animi indicabat, agnomen dicebatur. Sic in nomina
TANUS, Aulus erat pranomen, huic Viro proprium: Virginius nomen gentilitium: Tricosui co-
familiam illam gentis Virginiae, ex qua Aulus iste prodierat, designans: denique Coelimontanus agnomen , quod certam illius familiae stipem denotabat. Vid. Car. Sigon. de Nom.
Iam facile ergo patet, quinam fuerint agnati, quinam gentiles dicti Θ Quicumque ex eadem Quinam stirpe familiaq; prodierant, vocabantur agnati. agi NM Sic P. Cornelio Scipioni omnes Scipione. erant f h ἶita . agnati. Quicumque vero ex eadem Cornelia qgente descenderant, veluti Lentuli, Costi, Cinnae, Sullae, Dolabellae,ei erant gentiles. Hinc Ci- .
Cero in Topici M. Gentiles sunt, qui inter se ejusdem nominis sunt, qui, ab ingenuis oriunἀi sunt, quorum maiorum nemo servitutem fervivit, qui capite non sunt deminuit. Et Festus voce Gentilis p. 292. Gentilis dicitur, is ex eodem genere ortus, ct ii, qui simili nomine adpellatur, ut air Cincius'. Gentiles mihi fune, qui meo nomine adpeliantur. Adparet ergo, gentiles esse omnes, qui eodem nomine utuntur. Quod Vero Ciceroaddi i , qui ab ingenuis oriuκdi sunt, quorum majorum nemo servitutem servivir , inde factum est,
quod & liberti patronorum nomina aeque ac cognominia adsumebant, qui tamen ideo non
25쪽
2x Ant. Rom. Ad IUD. erant gentiles. Sic P. Terentius Afer non suit Terentiorum gentilis, quia ipse non erat ingenuus, quemadmodum & Tiro non ideo erat M. Tullii agnatus quia & ivse Ciceronis cognomen adsumserat. Denique idem Cicero addit, gentiles non debere esse evire deminutos. Capitis enim deminutio, etiam minima, ceu supra dictum, familiae jura perimebat. m ΙΙΙ. Iam ut ad agnatorum successionem ve-L , δε- niamus 3 de ea ita cautum fuerat in legibus
LIAM HABETO. Non ergo Vocabantur agnati, nisi deficientibus heredibus suis. d Nee omnibus simul agnatis lex dabat hereditatem , ised ei tantum, qui tunc, quum certum esset, aliquem intestato decessisse , proximo graduerat. Qua in re adeo legis litterae inhaerebant iuris interpretes, ut si proximus agnatus omi-- serit, vel ante aditam hereditatem decesserit, non daretur ad hereditatem accessus remotio-etibus. 0 g. r. Inst. h. GCal. Inst. II, 8. q. Pauli.
sd) Et ita quidem deficientibus, ut ne spes quiadem superesset: Nam quamdiu suns heres spe-
c .. Existimant quidem Alexander εἰ De. sel. ad
caii l. e. agnatum remotiorem iure eIviIi e clusum , a Praetore vocatum eaecto unde eo seri r sed id quidem non fiebat, nisi simul essee
Proximus cognatus. Agnato enim proximo non veniente, suecessive cognati vocabantur, ut reis
ete observat Schulting. Iuristri an . p. ID.
26쪽
Lyb. III. Tit. Π. ΣΥ Reeept. Sor. IV, 8. 23. Ulpian. XXV, s. Fabrott. ad Theoph. f. 7. de legis. vn. Dcc. IV. Sin plures eiusdem gradus essent agnati, omnes succedebant in capita: sive masculi essent, sive mulieres. Neque enim XII. Ta- dem gr. bula ullum inter sexus hae in re statuerant dus agna
discrimen, ut recte animadvertit IUSTINI ἡό.h .
NUS I. 3. Iust. s. t.& Pauli. Rec. Seor. IV, 8. 22. capita. Postea autem exclusae sunt agnatae omnes , praeterquam sorores . Unde Paullus Reeepri: Sene. IV, s. 22. Femina ad heredientes legitimas: ultra conssanguineas successiones non admirun . rur. Cons. Ulp. Frum. XXV, 6. Quam mutationem iuris prudentiae mediae adscribit Impe- . rator d. f. 3. Paullus vero id Iure cisiilii eoni , nn rurione introductum dicit. Quod quom , do sit intelligendum erudite exponunt Peri-. Yon. Dissae lege Vocon. p. Io Q seqv. Schulting. it IMri .nntiq. p. 6 Ia. Tamen & his consuluit . Praetor, edicto unde cognati eas ad successi
- . V. Non agnationis, sed patronatus iure eta v. nuol. 1am succedebant patres liberis emancipatis, lim suc- quos contracta fiducia emancipaverant. s. s. i 2'.
. Inst. h. t. Quod eleganter explicat Caius Inst. mancipa- i. L 6. 3. Tamen quum ranio muneipatus fueri 'φ'tis par re nururali fiduciario 'eri, hoe age e 'is Aebre naturalis pater, ue ei a s clario puere
ιι remunerpetur , ct a narurali parre manumire ruμ : up si filius ille mortuus fueris, ei in herediata rare naturalis parer, non ducturius, sum edae.
' Succedebat ergo pater filiis emancipatis, tan- '' patronus , si interposuisset illam fidu-
bis ciδm. Sin eam omisisset , succedebat eodem
27쪽
vo iure invectae. vΙΙ. su cessio ge lilium.
, lane. Rom. Ad distis. . iure pater fiduciarius . Plaetor tamen deincie, aequitate naturali motus , patrem naturalem vocavit ad bonorum possessionem edicto unde decem persona. S. IV. ἐς bon. pus , , . VI. Sed haec omnia denuo mutavit Jus I centius , a Iustiniano maxime Introductum .
Nam primo confusa sunt agnationis & cognationis jura. Nov. CXVIII, 3. Deinde & remo..tiores agnati, propioribus hereditatem repudiantibus, vocati postea sunt per constitutionem, cujus meminit Imperator, g. 7. Inst. h. e. Porro ad agnatas quod attinet, iis idem jus dedit Iustinianus, quo agnati gaudebant, quamvis illae hau dessent consanguineae. L. pen. C. de legiri heria. Denique & fiducia non amplius opus erat, postquam Iustinianus edita constitutione voluit, ut emancipationes semper interposita fiducia iacta fingerentur. g. 8. Inst. h. r. Immo omnem quae inter suos & emancipatos Intem cedebat, disserentiam ratione successionis plane sustulit idem Iustinianus . Nov. CXVIII, 2. VII. Deficientibus agnatis ex legibus XII. ' Τabularum vocabantur gentiles. Ita enim D
cemviri : SI ADGNATUS NEC ESCIT , GENTILES FAMILIAM HABENT O. Ulp.
Fragm. XXV, L Processit ergo lex XII. Tabu-arum a domo ad familiam , a familia ad gentem, hac procul dubio ratione, ut ne bona ,s coonati succederent, in aliam gentem transferrentur. Vid. Bynkersh. Obs N, I. Meminit hujus adhuc Cic. de Orat. I, 3 8. unde colligas , ejus tempore gentilitias 1uccessiones nonduimin desuetudinem abiisse, quemadmodum & de Caesare refert SuetJul. L. eum a Sulla uxoris
28쪽
Lib. m. TD. III. Asdote is gentilitaris hereditatibus mulctatum. Sed
eas procul dubio abolevit Praetoris edictum, quo &cognati succedere iussi sunt. Sane sua jam aetate obsolevisse illam gentilium succe Diionem testantur Ulp. l. e.& Cajus apud Aua. Collat. Leg. Mos o iom. XVI, MΤ I T. III.
. De Senatusconsulto Tertulliana c
tinum matres liberos non haberent Inp
-testate , i.ec agnatis posse ut accenseri, nisi convenissent in manum: consequens
erat ex juris Romani principiis, ut nec mutua esse posset inter matres liberosque successio. At postea hoc visum est ab aequitate pietateque abhorrere . Unde utrisque consultum est aposterioribus legislatoribus, & maxime duobus SCtis, de quibus hoc & insequente titulo uberius agendum. I. Λc primum quidem Praetor, naturalem sequutus aequitatem matres ad liberorum, libero sque aa matrum successionem vocaxit edicto un/e cognati. Prisc. IUL- h. r. II. Postea & Cladius Imperator misertus materni luctus, in solatium ainissorum fili rum legitimas matribus detulit eorum hereditates . g. 1. Insi. h. t. Quo vulgo referunt locum Suetonii in Claud. XIX. Naves mercatu ra caussa fabrisantibus magna commoda constituit, pro condisione cujusque, civi vacationem
legis Papia Poppaa , Latina ius Quiritium , feminis jus quatuor liberorum . Sed locus ueta. Ant. Rom. T. α ' hic
I. Primus Praetor liberos almatris αhane aclillorum successi
29쪽
hic referri non potest ad jus suecedendi, m tribus trium quatuorve liberorum in bonis fi--iliorum datum, quum 'id demum kHadriani temporibus inductum sit: sed ad liberationem 'a tutela, mulieri bus ej usmod i concessam, teste Ulpiano Fragm. XXIX, Cons. Schuhing. ALnos. ad se. l. p. 677. Probabile potius est, quod observat Cuj. Nor. posteriorib. g. I. Inst. h. t.& cum eo Ianus a Costa, personale mabis fuisse illud Claudii beneficium , quam jus omnibus commune mulieribus. iii tibi,' asperam illam iuris civilis su si ta Τεα tilitatem plane sustulit SC. Ter ullianum, cui ulliani jus de aetate in tanta fastorum consularium ob- , sto scuritate vix licet certi quidquam statuere. Divi Hadriani temporibus illud factum esse dicitur 6 2. Inst. h. e. Sed quia imperante Hadriano nullus in fastis occurrit Τertullusi consul, quum contra sub Antonino anno Christi CLVIII. memorentur Terrulitis o Sacerdos Coss. dudum suspicatus est Cujacius in Nor. priorib. ud Inst. δείν. ca in illo institutionum Paragrapho intell*endum . esse Antoninum. Pium, qui & ipse aliquando ductum ex adoptione nomen Hadriani prae se tulerit. Vid. T. s7. D. de iudici junct. L. s. D. ad L. Iul. as
eod. L. γ8. g. 3. D. ad SC. Trebell. b Sed dubito, an haec omnia rem conficiant. Nullus sub Haditano in fastis occurrit Tertullus consul ;
b) Addit Cui acius aliud exemplum, epistolam nimirum D. Hadriani de beneficio esMisionis
30쪽
Lib. III. TD. III. 2 sed quis nescit, plures uno anno suffectos fui se, quorum rarius meminerint fasti consulares 3 Sane in ipso iure nostro laudantur Te ruitus 9 Maximus Cosi'. L. 29.6. S. D. ad log. uLde duit. quorum nec fasti faciunt mentionem,& annus ipse incertus est. Rari stimum etiam hoe quod Hadriani & Antonini nomina conis fundantur ; nec temere unus pro altero vid tur intelligendus . Iuvare Cui acium videri posset zonaras XII. p. s9I. qui ait, legem esse Antonini Pii, qua statutum sit, ut liberis intestato mortuis, parentes succederent, ac liberi, si ipsis liberis carerent, parentibus pamtem legitimam relinquerent . Sed ea omnia
falsa esse, nemo, historiae juris paullo peritior, potest ignorare. e Nam & patri multo ante Pii tempora 1uccessio ab intestato data est etiam in bonis filii emancipati, eique jam antea competiit querela inofficiosi, & ius quo-
g. q. Insi. de Mejug. L. 16. D. de fides s. Nam& hane D. pii esse existimat, ob L. 6.9. g. r. D. da fidoug. sed falsum id esse, vel inde intelligitur, quod illa D. Hadriani Epistola edicto perpetuo suit comprehensa. Pauli. Receptis Sent. I, 2I. . adeoque iam ante Antonini Pii imperium exstitit. e Idem sentiendum de narratione Chronici Paschalis ad annum cLXXVL ubi tum constitutum esse ait auctor, ut ab intestato pater liberis succederet, ae filio ingrato τριέγκιον relinqueretur ex bonis paternis. sed quam raro historici reeentiores ea, quae ad ius pertinent , accurate exponant , iam a Iae. Gothosredo . ostensum est ad L. I. c. Theod. de infirm. paen.