장음표시 사용
101쪽
ρα διενοουντο , ως τῆ F μονογενους υποστασει κατὰ P Θείαν αυτου φυσιν diceret, ad Patrem vado, quia Pater meus maior me est. Quaestio autem in eo versabatur, quomodo quove sensu maior loquente Christo pater credendus sit. Iamvero mosaicae illius virgae instar, dubitatio haec parum abfuit quin ecclesiae Dei mare bifariam divideret, in quod piscatores hominum rete sermonis demittentes, partem quisque gentium comprehenderunte ita ut dextra laevaque stare murus videretur altercantium inter se de dictionis huius interpretatione. s. No ulli enim quibusdam scripturae locis Autentes, in eo tantummodo quod pater auctor est sempiternae at caelestis generationis unigeniti filii Dei interpretationem huius dictionis circumscribebanti aeque hanc dictionem de Christo quatenus incarnatus est, sinebant intelligi i tamquam si nova quaedam eouiunctio naturarum Christi praeter ecclesiasticam traditionem procuderetur et idemque existimaretur, personae unitatem spectare , atque inconfusam Crasim unitarum in Christo inconvertibiliter naturarum i atque hinc nos periclitari , ne Monophysitarum blasphemias renovaremus. Nonnulli vero existimabant, secundum solam exinanitionis demissionisque rationem dictum esse maiorem filio patrem , ita ut Unigeniti personae, secundum eius divinam naturam Prorsus con-
102쪽
grueret id essatum. Is enim se ipsum, qui absque carne erat, exinanivit, Castumque uterum Dei parae subiit; quin tamen paternum sinum deserereti totus indivisus a genitore. Alii in persona communis hominum naturae id dictum a Domino statuebant i ita ut prope Phantasticum Christi cum carne in terra i colatum efficerent. Alii ad carnem quoque locutionem hanc Domini reserebant; sed per mentalem praecisionem, qua carnem cogitabant extraneam veluti adsumenti ipsam divinitati; eeu sere hypostasis carnis nostrum uniuscuiusque , cum qua nulla est divinitatis coniunctio; carni enim servitus et ignorantia a scribitur, quum mentis simplici phantasia rem visibilem a cogitata distinguimus , ut ait sapiens Damascenus. Nam certe secundum personae unitatem imseparabilemque coniunctionem , neque servitutem memorare licet neque inscitiam.
Atque ita hi inter se dissidebant.
o. Contrarii autem his, noverant quidem a nonnullis inspiratis ecclesiae Dei patribus dictum id Domini explicatum suisse quatenus pater auctor est incomprehensibilis primae nativitati si verumtamen ita aiebant quum respondendum esset iis qui nugabantur , disserre a filio Patrem Substantialiter , ac vocabulo maior qua-
103쪽
qu versus abutebantur , et minorem in utroque statu gradum naturae confingebant ac diversitatem. Sed enim eius locutionis sententiam haud tantummodo ad dictam Tationem trahebant. Siquando enim contra eiusmodi adversarios non dissererent ac depugnarent , sed de incarnati Verbi statu , et naturalibus proprietatibus disterentiisque doctrinam traderent; tune suas cuique naturae locutiones adtribuebant; sublimiores quidem et eminentes, ad Christi divinitatem , utpote Dei persecti convertebant; humiliores autem et submissas, Christi humanitati , utpote hominis item persecti , accommodabant. Atque ad horum sententiam nostra quoque maiestas Rccedebat, sanctorum ecclesiae luminarium doc
II. Hic erat ergo contradicentium invicem dissidentiumque status. Sed a Deo data directaque maiestas nostra novum Dei pretiosum Israelem haud neglexit ab aegyptiacae malitiae principe sic devexatum; neque vitem ex ethnicis translatam et iam frondentem , ab absurdarum doctrinarum eorruptelis, veluti grandine , verberari perfringique sivit, ita ut vivitori deformitas eius atque sterilitas deflenda foret. Et quamquam nos innumeris mundanarum curarum fiuctibusserisque palustribus premimur , itemque marinis monstris resistere cogimur, quae
104쪽
συμψωνοι φωνα δD οντ ' τῆ d κεφαλῆ et υ πάντων Xρις ω τι us σπα- σθηναι κινδυνεῖον σωμα g -κλη ας συναρμολογε τοι συι ζιβάζεται οἰ - ώ αὐτης κολυuβη ας υἰοωτηθεντες , αδελφα φρονουντες ομογνό mari simul terraque inhiant ut puleberrimum romani imperii eorpus dilacerent; attamen his posthabitis , ad dissidentium ecclesiae membrorum revocandam eoneordiam toti incumbimus i et de orthodoxo eontroversi dicti pates, ciendo sensu maximam gerimus sollicitudinem. Quippe harum rerum concordiam valde confidimus principium fore etiam pacifici dominationis nostrae status. II. Igitur eonvocatis sanctissimo atque Oecumenico patriarcha , aliisque sanctissimis patriarchis, nempe urbis Dei magnae Antiochiae, et sanetae Sionis umbis Hierusalem; nec non ex incolentibus per id tempus regiam metropolim episcopis , divina et saera Christi episeoporum synodo congregata; auctoritates deiserorum p trum , qui victum illud tuterpretati fuerant, in medium proferri curauimus, dit i gentique scrutinio perpendi. Atque hae quidem rationis igne exploratae , iustar auri oliarieti deprehensae sunt, nihilque subaeratum habentes, secus ae nonnullis antea videbatur. Contradieentium autem argumenta dissidentiaque dicta resutata sunt; unicoquε omnium capiti Christo eorpus ecclesiae schismati iam obnoxium apte connexum est et accommodatum; et qui ex eodem regenerationis adoptionisve sonte prodierant, fraterna concordia senteutiaque coaluerunt. Isine desultum fuit,
105쪽
ligiosissima placita, intelligendum sit. Decretum quippe fuit, ut dictum hoc
et secundum diversas aliaes intelligeretur ste praedicaretur a sanctis patribus editas tuterpretationes ; et simul secundum etiam humanam Christi creatam circumscrimiam passibilemque naturam, in qua idem Christus passus est, et secundum reliquas huius naturae proprietates; ita ut hinc et vera Domi ut humanitas, i est incarnatio , salva sit, et naturarum in unica persona distinctio cum impermixtis proprietatibus retineatur. Iu isto autem religiosissimo tomo nostra quo- qua maiestas manu Propria purpureis litteris scripsit ad verbum sic. x3. Sequor sententias sanctissimorum patriarcharum sacraeque et divinae SP nodi , aioque ipsam Domini carnem, vi coui unctionis exaltatam supraque omnem
honorem couocatam ita ut hoc eximio nexu deificata sit in immutabiliter, inri-riabiliter , inconfuse , inconvertibiliter , hypostaticae coniunctionis gratia , insep rabilem indivisibilemque manentem , simul cum adsumente ipsam Deo Verbo , pari honore coli et adorari, unica adoratione, regioque et divino in solio ad patris dexteram residere ἰ utpote quae gloriosas divinitatis dotes adepta est , salvis
106쪽
βίου φρονήσοντας πρὸς δὲ τουτοιο , D Grin τη κεν - ιρνη την τοιαυτην naturarum proprietatibus, Atque ita dominus Ie us Christus, etiam post iu tarn tionem , de indivisibili trinitate unus, cum sua autem iudi visibili una persona duplex, et ex inconfusis naturis Compositus , ecclesiam discordia dividi et contradictione mergi periclitantem , ad unitatem duxit seu reduxit ; et tamquam Dei hominu uique mediator, cunctos in se ipso reconciliavit. i 4. Quoniam vero malitiae pater in clandestinis insidiis residens, atque a tentando hominum genere numquam desistens, consueta impudentia sua nunc etiam impetum fecit, et iuxta vias scandala posuit ἰ denuo is qui ecclesiae terram stabili sandamento constituerat, ad hane e Caelo raespexit r et synodica quaestio de supradictis dogmatibus instaurata est et novumque seriptum ab iis qui suspecti erant, editum fuit; propterea quod iuberentur de sua conscientia e etesiam certiorem sacerer cui scripto singuli manu Propria subscripSerunt, anathemati subiicientes eos qui contraria sentirent propositis iam a maiestate no tra sententiis, nec non a sanctissimis patriarchis, sacraque et divina Synodo , ex quo sanctionem hae accepissent ἔ seque ita in posterum credituros consirmarunt. Praeterea illos qui ad unam exinanitionem hoc dictum reserunt, vel ad
107쪽
divinitati ipsa per se cogitatur et reputatur; secundum quam rationem serva quoque et inscia dicituri insuper et eos qui dicunt hanc locutionem a Dominosuisse prolatam quatenus communis naturae hominum personam gerebat ; ita ut etiam se derelinqui a patre in cruce suus exclamaverit; quam exclamati nem divi patres in persona communis hominum naturae factam intesti gunti haec enim reapse derelicta fuit, quae peccatis se obnoxiam secerat; non autem Christus , qui peccatum non fecit, nec inventus est dolus in ore eiust hos quoque , inquam , omnes sententia auathematis Perculerunt. Super huiusmodi autem scripto conditum est synodicum decretum, quod omnia constituta perspicuo ordiue
IS. Et nune ecce, iustar sponsae Canticorum, Christi ecclesia spiritalem suam prae se serens pulchritudinem, hiems inquit transiit, qua charitas multorum refrixerat; imber abiit , violenti scilicet controversiarum impetus ;nores veritatis in terra apparuerunt. Vocem quippe sponsi in udiit, quae sane dulcis est. Eteaim Domini vox, de qua lis fuerat, rectis veritatis praecouibus roborata, tradita est alumnis suis ut cum sana pietate praedicetur. Et ecce
108쪽
ρορέω, καθει πιν , οπεροριαν δ υ βασιλlδο- τ πολεων κ; πασ13s άπλοις κατακρινεBtu πολεως μι πασι τουτοις , τη-τ- έ θείων κα-νονων ων εδε .g. το τοιοῖτον ευπιβες-ον Ut κτον ὐπ οσισημασι νον τῆ αυ- iam nubes transierunt ob veri luminis splendorem , quo ignorantiae tenebrae solvuntur ae dissipantur. Scandalorum lapides e viis nostris eleeti sunt; pedes nostri in latitudine veritatis consistunt; et qui eordis calcaneum observat se pens , calcatus suit; uvaque facta est collaudantium Dominum ecclesia. isi. Quamobrem nostra quoque maiestas et nunc sanciens ea quae a san lissimis patriarchis congregataque dia saeratissima synodo desinita suerunt, eademque firmissima manere volens, hoc pium proposuit edictum. Unde et eunetis, qui romano parent imperio, ut hanc retineant sacram fidem mandamus. Siquis autem contrarium sentire deinceps deprehendetur, et hanc nostram piam scripturam violare; si quidem episcopus fuerit, aut clericus, aut consecratus monachus , hune mandamus depositionis iudicio esse subiiciendum. Sin autem a maioribus dignitatibus quispiam, honorem ei bonaque erepta volumus. sin d nique privatus homo fuerit, exitio ex urbe non solum regia verum omni pro
sus multeturr et praeterea severitatem sacrorum divinorumque canonum experiatuI
Erat autem hoc religiosissimum edictum subsignatum rubi is litteris manu pr
109쪽
r. Post hoc lectum venerabile edictum regium, prodiit synodieum deere- tum verbis his. Mensis aprilis die quarta , indictionis XIV. die secunda. Praesidente Luea sanctissimo nostro domino et Oeeumenico patriarcha iudextero alexiano caleel iumeneo ; adsidenti us magnae sanctitati eius sacratissimis episcopis , Creticeno , Nicomediensi , Nicaeno , Melitenensi, Gangrensi, Neoca sarieusi, Myrensi, Cario , Iconiensi, Corinthio , Moeesino , Atheniensi , Philippensi, Iladrianopolitano , Smyrnensi, Neopatrensi, Euebat tensi, Amastridensi, Thebano , Aenensi, Corerrensi, Abydeno , Paronario , Milesio , Maronensi .
110쪽
Arcadiopolitano , Pario, Proeconnesio, Selybriensi, Nicensi; adstantibus etiam Dei amantissimis dominis praepositis. a. Viae vitae. cogitatio Prudentium; et tu corde bono viri, sapientia Dei. Hoc ait in proverbiis Salomon ; re autem vera , a Deo doctus noster imperator in se persectum demonstravit; dum ad veram immortalemque vitam ducentes semitas suis a Deo rectis cogitatibus et consiliis . suisque a Deo m lae linguae verbis cunctis hominibus praeparavit: quippe qui non solum impcdimenta de medio sustulit et ossendicula , verum etiam ea quae multis ardua
erant atque aspera et intellectu dissicilia explanavit , faciliaque reddidit iis qui
inveuiunt comprehenduntque eruditionem. Etenim ea, quae die Secunda proxime praeteriti martii mensis peracta suerant, et tune confirmationem a nos tra mediocritate atque a ceterorum Sanctissimorum patriarcharum Sacraeque synodi suffragiis acceperant; sancta vero eiusdem mensis die imperatoriae sanciniae manus rubris litteris subscripta suerant; quum omnibus urbibus , regi nibus , insulis , eontinenti , palam fieri vellet, ut cuncti homines secundum hanc dogmaticam definitionem recta fide uterentur, neque in errores impervios deserrentur, divinum veneraudumque proposuit edictum, alque ad nostram mediocritatem sacramque et divinam misit synodum; quod et coram omnibus lectum fuit, atque ita se habet.